Japan start experimenten ruimtelift

Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat dat ding niet om de haverklap geraakt zou worden door rondzwermende zooi, beschadigd door een tyfoon of aardbeving, of dat er om de haverklap een monteur omhoog moet.
Lijkt me zo eng kwetsbaar allemaal.

Aan de andere kant, dat is op een vliegende waterstofbom zitten ook, en dat doen ze ook al 50 jaar.

quote:

Op woensdag 5 september 2018 13:44 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Het een doe je met een motor door de liftcabine omhoog te rollen/takelen, het ander gebeurt doordat de cabine aan een gespannen kabel hangt die al op de juiste radiaalsnelheid draait.

Je snapt de vraag niet

Zou je hier geen energie mee op kunnen wekken? De kabel gaat bijvoorbeeld door de ionosfeer heen, en zal bij een onweersbui een gemakkelijke geleider zijn.

quote:

Op woensdag 5 september 2018 14:51 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Je snapt de vraag niet

Kun je de vraag duidelijker maken?

quote:

Op woensdag 5 september 2018 14:54 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Kun je de vraag duidelijker maken?

Lees de draad anders ff door, heb het al een aantal malen uitgelegd

Ik snap Piet wel.

Om het visueel te maken. Stel dat je die kabel HEEEEEEL lang maakt. Zeg maar tot voorbij de baan van Pluto. Het eind van die kabel heeft dan in 24 uur een complete omwenteling gemaakt t.o.v. de zon. Sneller dan het licht dus. Dat bestaat niet en daarom kun je zo'n kabel ook nooit zo lang maken. Die kabel is natuurlijk een HEEEEEL stuk korter, maar het principe blijft. Hoe langer de kabel, hoe sneller het uiteinde van die kabel gaat. En dat bedoelt Piet, naarmate je naar het uiteinde van de kabel gaat, beweeg je steeds sneller.

quote:

Op woensdag 5 september 2018 14:51 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Je snapt de vraag niet

Ik snap de vraag wel, maar jij denkt te moeilijk.

Jij denkt dat een eventuele liftcabine ook in de radiaal voortbewogen moet gaan worden en dat is ook zo, maar je lijkt ook te denken dat je daar aparte stuwmiddelen voor nodig hebt. En dat is niet zo, want de cabine hangt aan een kabel die al de juiste radiale snelheid heeft.

Ja, die kabel ondervindt daardoor een remmende kracht in de radiaal, maar aan het eind van de kabel zit een contragewicht dat continu van de aarde weggeslingerd wordt (de middelpuntvliedende kracht is sterker dan de zwaartekracht) en zo de kabel strak en op snelheid houdt.

Waarom moet perse een kabel zijn etc.. Als je ook met elektromagnetische kan gebruiken om zich voort te bewegen zoals maglev trein. Op dit manier kan men de liftcabine met energiebron erin zo gebruiken.

Zo hoeft je kilometerslange kabel niet gebruiken, dat scheelt in de gewichten voor de stellage.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 13:24 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Ik snap de vraag wel, maar jij denkt te moeilijk.

Jij denkt dat een eventuele liftcabine ook in de radiaal voortbewogen moet gaan worden en dat is ook zo, maar je lijkt ook te denken dat je daar aparte stuwmiddelen voor nodig hebt. En dat is niet zo, want de cabine hangt aan een kabel die al de juiste radiale snelheid heeft.

Ja, die kabel ondervindt daardoor een remmende kracht in de radiaal, maar aan het eind van de kabel zit een contragewicht dat continu van de aarde weggeslingerd wordt (de middelpuntvliedende kracht is sterker dan de zwaartekracht) en zo de kabel strak en op snelheid houdt.

Als je een lift naar boven brengt met nuttige lading zal je de hoeveelheid energie die je nodig hebt om deze in een omloopbaan te brengen uit het ruimtestation trekken.
Die zal zijn baan verliezen, dat moet je corrigeren. Simpel.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 18:44 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Als je een lift naar boven brengt met nuttige lading zal je de hoeveelheid energie die je nodig hebt om deze in een omloopbaan te brengen uit het ruimtestation trekken.
Die zal zijn baan verliezen, dat moet je corrigeren. Simpel.

Deze energie komt niet van het ruimtestation, en deze zal ook niet van baan veranderen. De kracht die nodig is voor de radiale versnelling wordt geleverd door de aarde zelf, die van onderen de kabel voortsleurt. De energie wordt weggenomen van de draaiing van de aarde.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 18:44 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Als je een lift naar boven brengt met nuttige lading zal je de hoeveelheid energie die je nodig hebt om deze in een omloopbaan te brengen uit het ruimtestation trekken.
Die zal zijn baan verliezen, dat moet je corrigeren. Simpel.

Vandaar dus ook de afbeelding.



De geostationaire baan is de hoogte waarbij een object dat even hard ronddraait als de aarde (en dus vanaf de grond gezien stil lijkt te staan) zo hard rondvliegt dat de centrifugale kracht even sterk is als de greep van de zwaartekracht. Daarom blijft het object in een baan rond de aarde zonder dat dit (op correcties na) extra energie kost.

Beneden de geostationaire baan valt een object dat even hard ronddraait als de aarde, naar de aarde toe. Boven de geostationaire baan wordt een object dat even hard ronddraait als de aarde, de ruimte in geslingerd.

Het contragewicht dat de kabel strak houdt, bevindt zich ruim boven de hoogte van de geostationaire baan. Dat betekent dus dat het contragewicht continu de ruimte in geslingerd wordt... Ware het niet dat er een kabel aan vast zit.
Het contragewicht is zó zwaar en/of zit zó ver boven de geostationaire baan dat de centrale massa van het hele systeem boven de geostationaire baan zit en de hele kabel strak gehouden wordt door de centrifugale kracht.

Als een liftcabine een beetje achterloopt met de radiale snelheid, dan wordt het contragewicht een klein stukje naar beneden getrokken, maar het zwaartepunt van het systeem blijft boven de geostationaire baan. Doordat de centrifugale kracht nog steeds veel groter is dan de invloed van de zwaartekracht, veert het contragewicht gewoon weer terug zodra de liftcabine stopt met stijgen. Liftcabines die stijgen vertragen de kabel een beetje, liftcabines die dalen versnellen de kabel een beetje. Als het contragewicht naar beneden getrokken wordt, versnelt deze een beetje, wordt de kabel weer gevierd, dan vertraagt deze een beetje. Alles blijft in balans dankzij de centrifugale kracht.

Als je dan per se wil weten waar energie verloren gaat... Wellicht dat de aarde een fractie langer over z'n rondje doet.

[ Bericht 1% gewijzigd door Jordy-B op 06-09-2018 23:32:53 ]

Hoe werkt het dan op de hoogte waar de kabel door de atmosfeer heen trekt? Ontstaan er daar geen onwerkbare temperaturen voor het materiaal?

quote:

Op donderdag 6 september 2018 11:55 schreef Saekerhett het volgende:
Ik snap Piet wel.

Om het visueel te maken. Stel dat je die kabel HEEEEEEL lang maakt. Zeg maar tot voorbij de baan van Pluto. Het eind van die kabel heeft dan in 24 uur een complete omwenteling gemaakt t.o.v. de zon. Sneller dan het licht dus. Dat bestaat niet en daarom kun je zo'n kabel ook nooit zo lang maken. Die kabel is natuurlijk een HEEEEEL stuk korter, maar het principe blijft. Hoe langer de kabel, hoe sneller het uiteinde van die kabel gaat. En dat bedoelt Piet, naarmate je naar het uiteinde van de kabel gaat, beweeg je steeds sneller.

Wel eens wat over gelezen, die kabel kan wel zo lang gemaakt worden, maar omdat een bepaalde snelheid nooit behaald kan worden, rekt het gewoon uit, de dichtheid kan nooit oneindig groot worden en 1 op 1 informatie overbrengen.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 00:19 schreef Marsenal het volgende:
Hoe werkt het dan op de hoogte waar de kabel door de atmosfeer heen trekt? Ontstaan er daar geen onwerkbare temperaturen voor het materiaal?

De aarde draait rond, de kabel draait met dezelfde snelheid mee, en ook de atmosfeer draait op dezelfde snelheid mee. Een flinke bries kan makkelijk op zo'n hoogte natuurlijk, maar niet doordat de kabel door de atmosfeer heen trekt.

Best wel een mooi plan zo`n ruimtelift, maar hoe ga je die maken?
Het contragewicht staat dus verder dan de geostationaire baan, als je die op zijn plaats wil brengen heb je het probleem dat de baansnelheid groter moet worden maar het moet wel geostationair blijven, dat kan alleen als er al een kabel aan vast zit.
Maar de kabel hang je niet op als er nog geen contragewicht aan vast zit, dus wat doe je eerst?
Mij lijkt het praktisch totaal onuitvoerbaar.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:21 schreef Schonedal het volgende:
Best wel een mooi plan zo`n ruimtelift, maar hoe ga je die maken?
Het contragewicht staat dus verder dan de geostationaire baan, als je die op zijn plaats wil brengen heb je het probleem dat de baansnelheid groter moet worden maar het moet wel geostationair blijven, dat kan alleen als er al een kabel aan vast zit.
Maar de kabel hang je niet op als er nog geen contragewicht aan vast zit, dus wat doe je eerst?
Mij lijkt het praktisch totaal onuitvoerbaar.

De kabel "hangt" naar boven, niet naar beneden. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe maak je een kabel van 35000 kilometer zonder zwakke plekken.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:42 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

De kabel "hangt" naar boven, niet naar beneden. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe maak je een kabel van 35000 kilometer zonder zwakke plekken.

Met een volledig gebonden nanotube-kabel zou het in principe geen zwakke plekken hebben, al sluit dat niet uit dat bepaalde punten meer stress ervaren simpelweg door hun positie.

Ik vraag me af of Japan dit zou ondernemen zonder van tevoren een gedegen berekening erop los te laten die op succes wijst. Het zou kunnen dat het een investering is in een lang onderzoekstraject, maar zonder enige verwachting van succes zou het wel eens een gebed zonder einde zijn. Ik kan me echter niet voorstellen dat ze daar vele miljarden in zouden steken.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:21 schreef Schonedal het volgende:
Best wel een mooi plan zo`n ruimtelift, maar hoe ga je die maken?
Het contragewicht staat dus verder dan de geostationaire baan, als je die op zijn plaats wil brengen heb je het probleem dat de baansnelheid groter moet worden maar het moet wel geostationair blijven, dat kan alleen als er al een kabel aan vast zit.
Maar de kabel hang je niet op als er nog geen contragewicht aan vast zit, dus wat doe je eerst?
Mij lijkt het praktisch totaal onuitvoerbaar.

Je begint met het bouwen van een ruimtestation in de geostationaire baan. Het contragewicht bouw je in diezelfde baan, en bevestig je aan het ruimtestation. Vervolgens laat je een kabel naar beneden zakken, terwijl je tegelijkertijd het contragewicht aan een andere kabel naar boven laat "zakken". Door het grote gewicht natuurlijk veel langzamer dan de kabel aan de onderkant, net snel genoeg dat het ruimtestation even hard naar boven als naar beneden getrokken wordt.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 23:27 schreef Kamina het volgende:

[..]

Met een volledig gebonden nanotube-kabel zou het in principe geen zwakke plekken hebben, al sluit dat niet uit dat bepaalde punten meer stress ervaren simpelweg door hun positie.

Ik vraag me af of Japan dit zou ondernemen zonder van tevoren een gedegen berekening erop los te laten die op succes wijst. Het zou kunnen dat het een investering is in een lang onderzoekstraject, maar zonder enige verwachting van succes zou het wel eens een gebed zonder einde zijn. Ik kan me echter niet voorstellen dat ze daar vele miljarden in zouden steken.

Als het lukt is de besparing op ruimtereizen gewoon enorm.

SpaceX is momenteel verreweg de goedkoopste speler in ruimtevluchten, maar ze vervoeren volgens mij nog geen personen. De Falcon 9 kost momenteel 50 miljoen per lancering. De Falcon Heavy zit op ongeveer 90 miljoen per lancering. Die kosten gaan voor NASA omhoog, omdat SpaceX duur herdesign moest doen om aan NASA's nieuwe wensen te kunnen voldoen.

Even ter vergelijking, NASA betaalt momenteel ongeveer 70 miljoen dollar per persoon om mensen naar het ISS te vervoeren. Dat gebeurt momenteel door de Russen en het kostenplaatje wordt alleen nog maar hoger, omdat de Russen lastig doen.

In het artikel wordt gesproken over een lift met zes cabines die elk dertig personen kunnen meenemen. De lift doet er op 200 km/h een week over om op de hoogte van de geostationaire baan te komen, dus twee weken voor een retourtje. Dan zou je iedere maand dus twaalf volle cabines naar boven kunnen sturen. Dat zijn 360 mensen en dat zou NASA nu ruim 25 miljard dollar kosten.

Nou hopen de Japanners de lift over veertig jaar gereed te hebben, dus de besparing mag je niet vergelijken met het huidige kostenplaatje, maar je kan je nog steeds voorstellen waarom de ruimtelift een goed idee is om achteraan te gaan.

En zo'n project stuwt hopelijk de ontwikkeling van carbon nanotubes, zodat die ook meer toepassingen kunnen krijgen in het dagelijks leven (mits ook de gezondheidsrisico's goed in kaart gebracht zijn).

quote:

Op donderdag 6 september 2018 18:44 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Als je een lift naar boven brengt met nuttige lading zal je de hoeveelheid energie die je nodig hebt om deze in een omloopbaan te brengen uit het ruimtestation trekken.
Die zal zijn baan verliezen, dat moet je corrigeren. Simpel.

Wanneer je een gewicht aan een touw rondslingert verliest dat ook voortdurend energie (door de luchtweerstand), wil niet zeggen dat het tot stilstand komt, je voegt voortdurend energie toe doordat het iets naijlt op de beweging van je hand. Ze zullen wel moeten zorgen dat het geheel niet begint te "slingeren", door de lift bewegingen zo te timen dat de slingering gedempt ipv versterkt wordt.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 00:47 schreef crystal_meth het volgende:

[..]

Wanneer je een gewicht aan een touw rondslingert verliest dat ook voortdurend energie (door de luchtweerstand), wil niet zeggen dat het tot stilstand komt, je voegt voortdurend energie toe doordat het iets naijlt op de beweging van je hand. Ze zullen wel moeten zorgen dat het geheel niet begint te "slingeren", door de lift bewegingen zo te timen dat de slingering gedempt ipv versterkt wordt.

Hoeveel luchtweerstand heb je ruim voorbij 35000 kilometer hoogte? Daarbij staat de kabel stil ten opzichte van de aarde.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 05:24 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Hoeveel luchtweerstand heb je ruim voorbij 35000 kilometer hoogte? Daarbij staat de kabel stil ten opzichte van de aarde.

Ik heb het over de stijgende lift en het overgedragen momentum, waarom dat de kabel niet omlaag brengt, net zoals de luchtweerstand dat niet doet wanneer je een last aan een touw rondzwaait.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 07:07 schreef crystal_meth het volgende:

[..]

Ik heb het over de stijgende lift en het overgedragen momentum, waarom dat de kabel niet omlaag brengt, net zoals de luchtweerstand dat niet doet wanneer je een last aan een touw rondzwaait.

Oh, op die manier.

Ik heb al heel lang dit soort plannen aangehoord maar het lijkt me nogal onwaarschijnlijk.

36.000km kabel.
Dat zijn 36.000.000 meters.
1 meter kabel met een diameter van 14 mm (!) weegt 1 kg.

Ik ga mijn hoofd niet breken over de verminderde zwaartekracht als je hoger komt.

Maar een druk van 36.000.000 kg op de onderste meters kabel lijkt mij niet handig.
De trekkracht van zo'n kabel (in dit geval direct "opgegeten" door zijwaartse krachten) is maar 12000kg.

Daarbij willen ze een rolletje staalkabel van 36.000.000kg de lucht in schieten?
Het record ligt op 10.000kg incl. raket.

[ Bericht 0% gewijzigd door BertV op 12-09-2018 10:20:11 ]

Er is geen kabel sterk genoeg om dat gewicht te houden.

Laten we gewoon 900 Eiffeltorens op z'n kant leggen en structureel op een gigantisch stuk land een massieve constructie tot aan het punt waar de ruimte begint bouwen. Via maglev technology zou een schip dan voldoende snelheid moeten kunnen behalen om op die hoogte in een baan om de aarde te komen. Natuurlijk heb je nog wel wat raketkracht nodig voor meer snelheid, maar omdat je op 100km hoogte al in een vacuüm zit is versnellen geen probleem. Een kabel van 36.000km maken lijkt me schier onmogelijk. Een 100km hoge constructie, voornamelijk heel erg open van structuur zodat de orkaanwinden op grote hoogten er geen vat op kunnen krijgen. En wellicht bouwen op een plek waar weinig straalstroom is. Misschien is Antarctica nog niet eens zo'n gek idee? Boven de polen heb je toch weinig straalstroom en aangezien er boven de Noordpool geen bruikbaar land is, is de zuidpool een mooie plek hiervoor. Bijkomend voordeel hier is, er is ruimte genoeg om zoiets te bouwen.

Een beetje dit idee, tekening is feitelijk op schaal, maar de constructie zou daadwerkelijk MASSIEF zijn, met heel veel holle stalen of titanium buizen (vergelijkbaar met de Maeslantkering)



[ Bericht 4% gewijzigd door TechnoCat op 21-09-2018 00:16:45 ]

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 00:03 schreef TechnoCat het volgende:
Misschien is Antarctica nog niet eens zo'n gek idee?

Daar heb je geen centrifugaalkracht.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 10:11 schreef BertV het volgende:
Daarbij willen ze een rolletje staalkabel van 36.000.000kg de lucht in schieten?
Het record ligt op 10.000kg incl. raket.

Nee, niet staal. Men vermoedt dat nanotubes sleutel zijn tot het bouwen van de kabel, maar conventionele materialen zijn niet sterk en/of licht genoeg.

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 05:17 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Daar heb je geen centrifugaalkracht.

Heb je daar bij zo'n lancering als tecnocat voorstelt nog veel voordeel van?

...

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 07:19 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Heb je daar bij zo'n lancering als tecnocat voorstelt nog veel voordeel van?

De centrifugale kracht is wat de kabel strak moet houden.

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 05:19 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Nee, niet staal. Men vermoedt dat nanotubes sleutel zijn tot het bouwen van de kabel, maar conventionele materialen zijn niet sterk en/of licht genoeg.

Maar dan hebben we het over 20% sterker, terwijl je 3000x sterker nodig hebt.

Met een beetje geluk hebben ze een recordhoudende honkbalknuppel gemaakt om al die ruimtebrokken mee weg te rammen.

Ik denk eigenlijk dat dit hele ruimteliftconcept een beetje onzin is maar wel leuk dat die Japanners bereid zijn geld te proppen in dit gedoe

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 09:20 schreef SpecialK het volgende:
Ik denk eigenlijk dat dit hele ruimteliftconcept een beetje onzin is maar wel leuk dat die Japanners bereid zijn geld te proppen in dit gedoe

Dat dacht men ook van de satelliet. Het is lastig, met name de fabricage van de daadwerkelijke kabel, maar als het werkt zijn de voordelen enorm ten opzichte van het huidige mensen naar de ruimte brengen op een uit de kluiten gewassen vuurpijl.

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 09:14 schreef BertV het volgende:

[..]

Maar dan hebben we het over 20% sterker, terwijl je 3000x sterker nodig hebt.

Nanotubes factor hebben een factor 30 meer treksterkte als staal.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Koolstofnanobuis

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 05:17 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

Daar heb je geen centrifugaalkracht.

Heb je die nodig dan? Een normale raket zal, zolang deze zich in de atmosfeer van de aarde bevind zichzelf moeten voortstuwen om in de ruimte te komen. Eenmaal gelanceerd vanaf Antarctica kan in 1e instantie een polaire baan worden aangenomen.

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 09:06 schreef Jordy-B het volgende:

[..]

De centrifugale kracht is wat de kabel strak moet houden.

In mijn suggestie heb je geen kabels nodig, enkel het bouwwerk dat tot aan de ruimte reikt. 100km hoog. We kunnen al torens bouwen van 1km hoog. Het lijkt me dat een constructie van 100km hoog een gigantische basis moet hebben om het gewicht te kunnen dragen. Maar technologisch gezien moet het mogelijk zijn.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 04:54 schreef TechnoCat het volgende:

[..]

Heb je die nodig dan? Een normale raket zal, zolang deze zich in de atmosfeer van de aarde bevind zichzelf moeten voortstuwen om in de ruimte te komen. Eenmaal gelanceerd vanaf Antarctica kan in 1e instantie een polaire baan worden aangenomen.

[..]

In mijn suggestie heb je geen kabels nodig, enkel het bouwwerk dat tot aan de ruimte reikt. 100km hoog. We kunnen al torens bouwen van 1km hoog. Het lijkt me dat een constructie van 100km hoog een gigantische basis moet hebben om het gewicht te kunnen dragen. Maar technologisch gezien moet het mogelijk zijn.

Nu heb je een toren van 100 km hoogte.
En nu?
Wat kan je daarmee?

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 11:34 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Nu heb je een toren van 100 km hoogte.
En nu?
Wat kan je daarmee?

Een grote linieare motor langs 1 zijde om op die manier een object te lanceren. Dat lijkt me hoe hij dit bedacht heeft.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 11:34 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Nu heb je een toren van 100 km hoogte.
En nu?
Wat kan je daarmee?

Heb je het plaatje goed bekeken? Ziet het er uit als een toren? Nee. Zoals Basp1 hierboven al opmerkte, een lanceerplatform, misschien wel tientallen kilometers lang om maar voldoende snelheid te verkrijgen. Men kan dan theoretisch bovenop de 'rails/schans' een buis maken die vacuüm is om frictie tot een minimum te beperken.

Het AD heeft er ook een artikel over. Ze zijn wel drie nullen vergeten (en in het artikel zelf wordt de afstand nergens vermeld)...

De ruimte in met een lift van 38 kilometer hoog

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 00:44 schreef crystal_meth het volgende:
Het AD heeft er ook een artikel over. Ze zijn wel drie nullen vergeten (en in het artikel zelf wordt de afstand nergens vermeld)...

De ruimte in met een lift van 38 kilometer hoog

Ik snap dat wel, want 38 kilometer is al onwaarschijnlijk.

Maar wat de japanners willen is 3800x hoger dan een lijnvlucht.
Ben ik nu de enige die hier niet in geloofd?

Een systeem waarbij je met een katapult / magneetbaan en een schans een deel brandstof bespaard (voor goederen, geen personen) daar zie ik nog wel wat in.

Dat andere is een 1 april grap.

[ Bericht 3% gewijzigd door BertV op 18-10-2018 16:46:36 ]

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 16:40 schreef BertV het volgende:

[..]

Ik snap dat wel, want 38 kilometer is al onwaarschijnlijk.

Maar wat de japanners willen is 3800x hoger dan een lijnvlucht.
Ben ik nu de enige die hier niet in geloofd?

Een systeem waarbij je met een katapult / magneetbaan en een schans een deel brandstof bespaard (voor goederen, geen personen) daar zie ik nog wel wat in.

Dat andere is een 1 april grap.

Als men erin slaagt om carbon nanotubes of grafeen kabels te maken, en die sterk genoeg blijken om (bij g= 9.8) de massa van minstens 4960 kilometer lengte kunnen dragen dan kan het met een kabel van constante dikte. Dat zou ideaal zijn, kan je beginnen met een zeer dunne kabel.

Zoniet, dan moet de kabel dikker worden naar het midden toe, wat veel meer massa betekent.
Als ik de cijfers voor mars zie, dan lijkt een ruimtelift op aarde niet meteen realistisch.


De ratio is de verhouding in massa of doorsnede (bvb in mm²) nodig om het eigen gewicht te dragen op mars, de 3* ratio is met een safety factor, (met 1* ratio zal de kabel breken zodra hij belast wordt.)
Zylon bestaat reeds, een doormeter * 1929 betekent een 43.92* grotere diameter, dus als de diameter van de kabel aan het marsoppervlak 1 mm is, dan is het op geostationaire hoogte 4.39 cm
Een Zylon draad met een diameter van 1 mm kan 450 kg dragen. De gewichtsverhouding kabel/payload zou wel erg hoog liggen, rond 50.000, en dat is enkel het gewicht tot de geostationaire baan, zonder de andere helft van de kabel en het contragewicht.
https://physics.stackexch(...)-technology-possible

Op de maan daarentegen...

Ik ben in ieder geval blij dat een grote organisatie geld naar duft toe te smijten zonder winstgarantie. Alleen door uiteindelijk wilde theoretische ideeën in de praktijk te gooien kom je tot nieuwe openbaringen. Ook al zijn deze ontdekkingen heel niet in lijn met het experiment.

Ik ben benieuwd waar de Japanners op uitkomen!

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2018 11:25 schreef DatDitKanJoh het volgende:
Ik ben in ieder geval blij dat een grote organisatie geld naar duft toe te smijten zonder winstgarantie. Alleen door uiteindelijk wilde theoretische ideeën in de praktijk te gooien kom je tot nieuwe openbaringen. Ook al zijn deze ontdekkingen heel niet in lijn met het experiment.

Ik ben benieuwd waar de Japanners op uitkomen!

Dat gebeurt in wetenschappelijk onderzoek in principe vrij veel natuurlijk. Mooiste voorbeeld in dat genre is de LHC.

Wellicht is dit het soort project dat ook geschikt is voor internationale samenwerking om te proberen iets geheel nieuws te doen.

quote:

Op dinsdag 4 september 2018 19:16 schreef Molurus het volgende:
Overigens... begrijp ik het nou eigenlijk goed? Ze willen voor dit experiment eerst gaan werken met een kabel van slechts 10 meter?

Ik vraag me werkelijk af hoe zinvol dat experiment kan zijn dan.

Oke.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 10:11 schreef BertV het volgende:
Ik heb al heel lang dit soort plannen aangehoord maar het lijkt me nogal onwaarschijnlijk.

36.000km kabel.
Dat zijn 36.000.000 meters.
1 meter kabel met een diameter van 14 mm (!) weegt 1 kg.

Ik ga mijn hoofd niet breken over de verminderde zwaartekracht als je hoger komt.

Maar een druk van 36.000.000 kg op de onderste meters kabel lijkt mij niet handig.
De trekkracht van zo'n kabel (in dit geval direct "opgegeten" door zijwaartse krachten) is maar 12000kg.

Daarbij willen ze een rolletje staalkabel van 36.000.000kg de lucht in schieten?
Het record ligt op 10.000kg incl. raket.

Yep...... dit ga je met onze materialen, hoe sexy je ze ook noemt, niet redden en al helemaal niet om zo FF tonnen aan gewicht makkelijk laat staan (hoe) snel omhoog te takelen.

Hoe mooi het ook linkt... het gaat 'm niet worden. Kwestie van fysica. Die kabel moet ook z'n eigen gewicht kunnen houden en liefst geen enkele last hebben van materiaal moeheid (of slijtage).

We lopen hier in de eeuwenoude val dat druk, de benodigde treksterkte (of omgekeerd) dan van het gebruikte materiaal zal overstijgen. Om dezelfde reden kunnen we nu niet veel hoger bouwen dan zeg 800/1000m. Het 'gewicht' verbrijzeld anders het fundament. Hoger bouwen is dan het fundament -of bij kabels, diameters vergroten die weer meer wegen.....

Factoren zoals (Elasticiteit, Brosheid etc.) weggelaten, ontstaat ergens in die kabel een druk/trekspanning van iig het kabelgewicht.
Constructeurs zullen hiervoor wel een speciale term gebruiken (belastbaarheid/vloeigrens?) voor maximale sterkte bij een bepaalde minimaal benodigde vormvastheid en (eigen) gewicht.

Ook voor het te gebruiken constructie zal een oplossing moeten komen. Reguliere materialen halen hooguit een "breeklengte" van 400-600km, carbon/grafeenfibers komen ("theoretisch") niet verder dan 6000km.... dus we missen minimaal 30.000km aan lengte. Zover ik de wetenschap volg, is er geen enkel zicht op ander materiaal.

NB: Dit is wetenschap dus we hoeven geen hoop of geloof in stand te houden.