Het grote FEIJENOORD topic #2200: Jeugd krijgt de toekomst

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 15:34 schreef GurneyIsBestOke het volgende:
Ake en Rekik tellen uiteraard niet, toptalenten maar wij hebben er als club niks aan gehad. Ake was volgens mij een andere lichting trouwens, 94’ waren de toptalenten Vilhena, Kongolo, Rekik, Ebecillio, Achahbar en Boëtius. Van Beek is ook van die lichting.

Ik moet wel lachen om die ‘50% eigen jeugd’. Op linksback hebben we momenteel niks beters dan eigen jeugd omdat onze aankoop geblesseerd is, Clasie, Vilhena en vPersie (lol) zijn al jaren geleden doorgebroken, enkel Vente en Bijlow kan je momenteel ongedwongen toepassing van eigen jeugd noemen.

quote:

De kritiek op het spel van Feyenoord zwol vorig seizoen aan en versterkt nu. Het is statisch, voorspelbaar voetbal, met weinig tempo, variatie en diepte. Er lijkt geen plan bij balbezit en balverlies – hoe collectief druk te zetten, bijvoorbeeld. We vroegen datawebsite 11tegen11 een analyse te maken van het afgelopen eredivisiejaar van Feyenoord, dat onder Van Bronckhorst bijna altijd in 4-3-3 speelt. De site maakt zogeheten passmaps, schematische weergaven van hoe een ploeg gemiddeld opereert: elf stippen (de spelers) met daartussen lijnen. Hoe groter de stip, hoe vaker een speler de bal had. De dikte van de lijnen geeft aan in welke mate spelers elkaar aanspeelden.

Het ziet er niet goed uit bij Feyenoord. Uit het model blijkt dat de ploeg vorig seizoen speelde in wat in jargon een ‘U-vorm’ wordt genoemd, het hoefijzerpatroon. Dat betekent: veel ‘gevaarloos’ balbezit. De linkercentrale verdediger passt naar de linksback, die kaatst terug of speelt de linksbuiten aan, die vaak in een lastige positie komt met zijn rug naar de goal, en regelmatig terug moet. Hetzelfde verhaal aan de rechterkant, met het verschil dat Feyenoord-rechtsbuiten Steven Berghuis daar met zijn buitengewone kwaliteiten voor veel gevaar kan zorgen.

De manier waarop dit Feyenoord speelt gaat precies in tegen de moderne voetbalprincipes, vertelt data-analist Sander IJtsma, directeur van 11tegen11. Die nieuwe opvattingen zijn: middenvelders worden in de as ingespeeld en aan de zijkant staat doorgaans maar één speler (vaak de back) die het spel breed houdt. IJtsma: „Via de as wordt dan ruimte en gevaar gecreëerd, en van daaruit kan de back worden ingespeeld, als ze hogerop staan. Wat Feyenoord doet is eigenlijk het tegenovergestelde.”

Door via de zijkanten op te bouwen ben je zeer afhankelijk van het creërend vermogen van de buitenspelers. IJtsma: „Met Berghuis heb je wel iemand die er met kop en schouders bovenuit steekt in de eredivisie. Maar dan leg je het lot van de ploeg in handen van één individu.”

De aanvallende middenvelders bij Feyenoord komen het minst aan de bal, blijkt uit de data. IJtsma: „Dan ben je niet op een efficiënte manier balbezit in kansen aan het omzetten.” Hij bestudeert veel passmaps en vindt die van Feyenoord niet passen bij een ploeg die de topdrie nastreeft. Het contrast van de patronen in deze passmap noemt hij in vergelijking met andere Europese teams „schrikbarend”.

Het ligt in lijn met een verhaal van het AD in november, waaruit bleek dat Feyenoord in de Champions League als traagste opbouwde van de 32 deelnemende teams. Zo’n 30 procent van alle passes vond plaats op de eerste dertig meter van de eigen helft. Ter vergelijking: het gemiddelde lag op 18,5 procent. Zelden gaf Feyenoord direct van achteruit een pass naar voren. Ofwel: Feyenoord heeft de slag met internationale trends volledig gemist.

Ander aspect: Feyenoord scoorde vorig seizoen van alle achttien eredivisieclubs het minst uit standaardsituaties – corners, vrije trappen, strafschoppen, ingooien. Slechts negen keer, tegen 27 en 23 door respectievelijk PSV en Ajax. Dat blijkt uit gegevens van databureau Gracenote. Terwijl dit een onderdeel is dat bij uitstek trainbaar is. Je ziet bij Feyenoord zelden een verrassende variant bij een corner of vrije trap.

In zekere zin is Feyenoord weer terug bij af. Trencín vormde daarin het voorlopige dieptepunt. Donderdag bleek hoe kwetsbaar Trencín was, wat de 4-0 van vorige week des te pijnlijker maakt. Onderschatting moet een rol hebben gespeeld, voor het eerste duel. De keuze om op de dag voor die wedstrijd niet op het trage, droge kunstgrasveld in Slowakije te trainen, maar in Rotterdam, is een inschattingsfout geweest. En Feyenoord wist zich, zoals vaker, geen raad met de hoge druk die de tegenstander zette. En het is Van Bronckhorst niet gelukt om het in de rust, bij 3-0 achter, om te zetten.

Woensdag, daags voor het tweede duel, was Van Bronckhorst strijdbaar in zijn persconferentie. „Ik heb voor zwaardere stormen gestaan.” Hij gaat zijn vierde jaar in, zijn contract loopt aan het eind van dit seizoen af. Als hij er al in slaagt zijn contract uit te dienen, moet de clubleiding straks de vraag beantwoorden: is hij ook de juiste man voor de komende jaren?