Ongeluk overleefd, alleen hoe nu verder

quote:

Op maandag 3 september 2018 19:16 schreef YokiKater het volgende:

[..]

Een wond is nooit steriel, die maak je steriel.. maar ja.. Kut man allemaal, sterkte nog en komt wel goed.

Ja er gaat wel elke dag prontosan in voor het ontsmetten, maar het moet gewoon dichtgroeien.

quote:

Op maandag 3 september 2018 19:27 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Wondpus? Is er dan een nog steeds een ontsteking?

Nee dat niet, is gewoon groen/geel vuil dat er nog uit moet, komt ook vrij bij wondherstel dacht ik. Het heeft ook een hele typische geur, om het lekker te noemen is misschien wat raar, maar het is geen stank.

quote:

Op maandag 3 september 2018 19:30 schreef simmu het volgende:
zou het kunnen dat je om te beginnen een (al dan niet geperforeerde) blindedarmontsteking had en daarvan 'out' ging tijdens het rijden? mijn dochter heeft zulks gehad en dat bleef ook enkele dagen onopgemerkt, leek erg op gewoon een buikgriepje

Of er iets met de darmen aan de hand was lijkt voor de hand liggend gezien mijn klachten vooraf, maar is helaas niet duidelijk te krijgen gezien de puinhoop die het in mijn buik was. Tevens zou het dan iets aan mijn dikke darm moeten zijn gezien de perforatie en de locatie (blinde darm zat dacht ik rechts?).

quote:

Op maandag 3 september 2018 19:55 schreef simmu het volgende:

[..]

de ontsteking kan ook linksig zitten, maar hoe dat precies werkt weet ik ook niet, de uitleg van de arts ging een beetje langs me heen na "de operatie is goed verlopen"

Nou ik ben er vrij zeker van dat het probleem bij mijn dikke darm zat, daar hebben ze niet voor niets een stuk uitgesneden en creatief mee lopen knutselen .

Nou, om gelijk maar alles tegelijk te krijgen heb ik er nu ook een nieuw probleempje bij, een kapotte kies met ontsteking . Tijdens het ongeluk is er dus schijnbaar ook een kies afgebroken, dat vermoeden had ik al dat er iets mee mis was. Echter heb ik er de eerste maanden geen last van gehad, waarschijnlijk als gevolg van alle pijnstillers en pijnen die meer aandacht vroegen.

Nu ben ik dus geloof een week of 4 gestopt met de zware pijnstillers (alleen nog paracetamol) en is die kies dus gaan lopen vervelen. In het begin niet echt heel pijnlijk maar gewoon irritant aanwezig en dus maar een afspraak bij de tandarts gemaakt. Die heeft er vorige week in eerste instantie een noodvulling ingezet om het over een paar weken helemaal goed te maken. Helaas is door die noodvulling het opeens per dag meer pijn gaan doen waardoor ik afgelopen weekend zelfs 's nachts er wakker door werd. Maandag gelijk de tandarts gebeld en ik ging bijna verheugd er naartoe vandaag in de hoop dat die het kon maken. Nee dus ...

Naar een paar spuiten verdoving probeerde die het eerste stukje maar toen schoot ik al bijna gelijk rechtop op de stoel. Vervolgens heeft die de noodvulling er afgehaald en nog wat meer verdoving erbij gespoten, wederom zonder succes. Als laatste poging ging er een spuit recht van boven de kies in en schoot ik ongeveer tegen het plafond aan van de pijn . Toen hebben we maar besloten het maar even hierbij te laten en eerst de ontsteking proberen weg te krijgen met een antibioticakuur.

Oftewel samengevat, de open wonden en alles zijn vrij rustig maar ik zit weer aan de pijnstillers (ibuprofen 600mg in dit geval) vanwege een kies die tijdens het ongeluk is afgebroken .

quote:

Op woensdag 12 september 2018 20:12 schreef dexamfetamine het volgende:
Sterkte TS. Ben wel benieuwd hoe die ketamine nou voelde.

Nah die ketamine was meer om me een beetje in dromenland te houden terwijl ik kunstmatig in leven werd gehouden geloof ik. Dit hing er op dat moment aan mijn lichaam, en aan de andere kant ook nog zo'n ding:

Het is wel weer tijd voor een kleine update me dunkt. De ontstoken kies is na een bezoek of 5 aan de tandarts nu als het goed is helemaal weg, ik zit dus momenteel op 0,0 aan pijnstillers .

Verder ben ik vorige week voor controle in het ziekenhuis geweest, om te beginnen met het goede nieuws, 3 van de 5 wonden zijn zo goed als dicht en op wat hypergranulatie na rustig. Maar helaas ook nog wel vervelend nieuws, de twee diepste wonden blijken nog steeds even diep te zien (ca. 10cm) ... Dat schiet dus niet echt op ondanks dat de wond er volgens iedereen 'prachtig' uitziet wil die dus niet echt dicht gaan.

In het ziekenhuis hebben ze daarom nu de verbinding tussen de twee wonden weggesneden en dichtgebrand. Dat dichtbranden gebeurt overigens met een soldeerbout en ruikt precies als een elektrische vliegenmepper als je de vlieg nog wat langer roostert . Nu heb ik daar dus 1 grote diepe wond die hopelijk nu wat beter reageert met wat er elke dag ingepropt wordt. En ik hoop echt dat die nu wel een beetje zin krijgt om dicht te groeien want anders willen ze vanuit het ziekenhuis namelijk VAC-therapy gaan inzetten. Dat is een soort spons die in de wond wordt gepropt, vervolgens wordt afgeplakt en 24/7 een vacuümpomp er op krijgt.

Nu is heel de dag met zo'n pomp om je nek rondlopen niet echt heel leuk, maar als het helpt dan moet het maar. Alleen vanwege de locatie (buik) heeft de thuiszorg nu al aangegeven het waarschijnlijk niet te willen verzorgen omdat het te complex is. Voor de techniek om te kunnen werken moet het echt volledig vacuüm zijn, iets wat op een 'vlak' lichaamsdeel als een been makkelijk te doen is. Een buik beweegt nogal veel en is eigenlijk nooit vlak (tenzij je heel de dag stil in bed blijft liggen dan) en dus erg lastig afplakken. Dus ik hoop dat die wond nu wel een beetje dicht gaat groeien want ik heb weinig zin om 2/3 keer per week naar het ziekenhuis te moeten om dichtgeplakt te worden.

Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee eigenlijk gaat het verder best goed, met als hoogtepunt dat ik weer een auto heb . Echt wat een genot is het om weer vrijheid terug te hebben en niet meer voor alles afhankelijk te moeten zijn van anderen. Voor wie nieuwsgierig is, dit is hem PTA / Een kleine hulde aan de DS3, en Queller kan hem elke dag zien staan .

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 09:13 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Klinkt als beetje als sinus behandeling,volgens mij heeft toto die gehad (zonder succes dacht ik)

Ik geloof dat het dit is adhv de folder die ik van het ziekenhuis heb meegekregen: https://www.kci-medical.nl/NL-DUT/vactherapy

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 10:28 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Dat is wel extreem in dat topic en ook een lastige plek. Zo negatief hoef je het niet voor te stellen

TS komt er nu medisch verpleging voor je buikwond? En je hebt een auto, rij je ook weer of hoe zienik dat?

Ja ik heb dagelijkse wondverzorging (spoelen, schoonmaken, verbinden etc.) door de thuiszorg voor de buikwond en voor het stoma.

En autorijden doe ik weer zelf ja Al merk ik daarbij wel dat ik fysiek nog een hoop kracht mis, vooral in de armen (snelle verzuring), dus het zullen nog geen wereldreizen zijn momenteel .

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 11:20 schreef NanKing het volgende:
Bizar TS, heel bizar allemaal.

Hoe gaat het nu met de taken die je moet doen op een dag? Op de vorige pagina staat dat je moeite had met dingen als de vaatwasser inruimen. Ervaar je dit nog steeds zo? En qua emoties voel je je weer iets dichter bij jezelf?

Qua bezigheden gaat het de goede kant op, er zijn zelfs momenten dat ik me verveel . Maar sommige dingen blijven gewoon lastig om te doen, is het niet door mijn buik dan is het wel door mijn elleboog die ook nog steeds niet goed buigt door die verkalking. Voor de rest is qua emoties de nieuwe auto wel een enorme boost, ik voel me er zoveel vrolijker en opgewekter door. Het helpt ook wel dat ik een beetje verliefd ben op die auto door het kleurtje en motorvermogen .

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 11:48 schreef NanKing het volgende:

[..]

Tof om te lezen. Ook knap van je dat je weer in de auto stapt dan doen niet veel mensen je na.

De reden dat ik die specifieke vragen stelde is omdat er weleens vergeten wordt om naar het hoofd en de hersenen te kijken na zo'n ongeluk. En dingen als moeite met emoties en moeite met kleine taken een symptoom van NAH zijn.

Ik wens je veel succes met het herstellen

Ja denk dat het wel 'geholpen' heeft dat ik het ongeluk niet bewust heb meegemaakt, of althans er niks van kan herinneren. Ik had op een tand door mijn lip ook geen verwondingen aan mijn hoofd en ze hebben me ook hebben ze me neurologisch helemaal nagekeken zonder iets te vinden.

Maar ik merk zelf wel dat ik de laatste tijd op emotioneel vlak gelukkig wel een stuk vooruit ben gegaan, zeker sinds ik weer een deel van mijn vrijheid terug heb door de auto. Al kan met name muziek soms nog wel eens onverwacht wat emoties oproepen.