Ongeluk overleefd, alleen hoe nu verder

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 19:29 schreef Queller het volgende:
Kweenie. Zou pedant zijn er iets over te beweren, daar een tennisarm lichamelijk gezien mijn grootste ongemak is geweest (was wel een serieuze tennisarm en mijn gewricht was ook verkalkt ). Maar als ik toch iets mag proberen: misschien is geduld de issue nog niet eens. Is het eerder het vinden van de moed en motivatie om door te gaan en de rust om genoegen te nemen met kleine stapjes.

Ja motivatie is denk ik nog het grootste probleem, zelfs simpele dingen als even de vaatwasser uitruimen of koken heb ik vaak geen zin in. Ik heb voor de wondzorg ook van dat speciale tape om het verband vast te plakken, dat knip ik altijd op maat voor de thuiszorg. Maar dat wil er ook nog wel eens bij inschieten omdat ik er totaal geen zin heb terwijl het letterlijk niks anders is dan een beetje knippen met een schaar. Is denk ik ook een combinatie van tijd (duurt allemaal lang) en motivatie (waar doe ik het allemaal voor), en die balans is gewoon nog een beetje zoek denk ik .

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 19:29 schreef Queller het volgende:
Ik heb er een hard hoofd in, maar ik blijf hem braaf water geven en toespreken!

En verder: ik zit om de hoek. Wat kan ik voor je doen?!

Je moet hem niet teveel aandacht geven, heb ik ook jarenlang niet gedaan . Maar mocht je nog een halve tuin willen aanleggen ...

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 20:24 schreef Yasmin23 het volgende:
Je bent een topper

En alles komt goed.

Mijn steun en toeverlaat toch knap hoe je die wazige berichtjes van mij in het begin hebt kunnen ontcijferen .

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 20:59 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Vond de gesprekken eigenlijk vrij soepel lopen.

Jammer dat WA geen zoekfunctie heeft, ben toch wel benieuwd wat voor vage dingen ik heb gezegd toen ik op de IC lag .

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 21:18 schreef maily het volgende:
Ik las iets van eiwitten nuttigen ... google eens op "bouwsteentjes"

Ja ik ben al voorzien van Nutridrink . Dozen vol heb ik er van staan

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 21:28 schreef maily het volgende:

[..]

Bouwsteentjes zijn om te eten ....
Nogmaals sterkte gewenst ....

Mja komt op hetzelfde neer als die Nutridrink Maar voor de rest kan ik gewoon normaal eten en dan heb ik voor die eiwitten liever een goed stuk vlees dan zo'n Bouwsteentje .

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 21:45 schreef Pietverdriet het volgende:
Ergo, nooit met een slok op achter het stuur

Het ongeluk is gebeurd op een woensdagochtend op weg naar werk ... https://www.bndestem.nl/m(...)r-aanwezig~a36a49fe/

Edit: oh je hebt het al aangepast

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 21:55 schreef Prof_Hoax het volgende:
Zie ik nu goed dat de brandweer niet heel veel heeft moeten doen om je uit je auto te krijgen? (sorry, beroepsinteresse.. Voel je vrij om deze reactie te negeren als je niet wilt antwoorden) ik dacht gelezen te hebben dat je bij de politie ingestapt bent, en dus soort van zelfstandig uit de auto bent gekomen?

Geen idee wat ze hebben moeten doen Maar de agent was bij mij achter in de auto gaan zitten, maar daar weet ik dus helemaal niks meer van. Aan deze foto te zien lijkt de passagierskant wel gewoon open te kunnen:

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 22:53 schreef Nico987 het volgende:
Heftig verthaal.
Ik kan je weinig mee geven. Begalve dat er een hulpmiddel voor zwangere vrouwen is die de buikgordel lager houdt. Mogelijk kun je dan wel rijden.

Hmm daar heb ik nog helemaal niet over nagedacht, zal eens kijken of ik er eentje kan lenen om te kijken of zoiets werkt, bedankt voor de tip .

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 23:55 schreef house_is_a_feeling het volgende:
Tering jij gaat nog een keer patient 0 worden van een zombieuitbraak. Sterkte man! Op een goede genezing!

Ik ben liever degene die de patient 0 neerschiet .

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 05:21 schreef Nico987 het volgende:
Je zegt dat je denkt dat je het niet bewust hebt mee gemaakt. Dat heb je natuurlijk wel. Hooguit de laatste seconden niet.

Ik vermoed dat je het door de klap vergeten bent en vervolgens in shock bent geraakt. Of door te heftig wordt geblokkeerd.

Maar de info is er wel en reken maar dat die er uit komt. Als alles straks rustig is en zijn normale gang gaat moet je niet gek opkijken wanneer je stress level standaard in het rood staat. Met dromen, flashbacks, paniek aanvallen etc als mogelijke uiting. Dat je het niet weet is ws een beschermingsmechanisme om niet je lichamelijk herstel in de weg te zitten

Ik denk dat op zijn minst even langs de POH ggz geen overbodige luxe. Informeer even naar zijn of haar achtergrond. Als het psycholoog is en je hebt een klik prima. Zo niet aansturen op doorverwijzing.

Behalve de trauma verwerking, is het ook zinvol om te kijken hoe je je nu beter, zinvoller ed kan voelen en helpen bij het wachten. Voor kinderen die langdurig ziek zijn heb ik legio oefeningen. Voor volwassenen zullen ze er ook zijn.

Mja eerst maar eens afwachten hoe het allemaal geneest, ook geestelijk. Het lijkt me niet heel zinvol om met een psycholoog te gaan praten als ik niet eens weet wat er is gebeurd en die waarschijnlijk alleen maar mijn frustraties mbt de wonden aan hoort.

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 05:33 schreef Amoeba het volgende:
Ik heb anderhalf jaar een beetje hetzelfde gehad.. Van 6 meter op de vloer geklapt, heel veel gebroken met als absoluut dieptepunt een verbrijzelde knieschijf en een week in een buitenlands ziekenhuis.
Half jaar thuis gezeten, net zoals jij, met een bed in de woonkamer (bij mijn ouders). Bij mij kwam de echte setback 5 weken later toen een bloeding tussen hersenvlies en schedel druk op de hersenen begon uit te oefenen, 2 weken lang in helse pijn geleefd..

Maar dat gaat allemaal voorbij, wonden genezen en je gaat je oude leven weer oppakken. Ik heb de vrije uren in m'n studie gestoken destijds, hopelijk heb je ook zoiets..

Dat klinkt ook als een flinke klap ja, fijn dat het is goedgekomen. Ik hoop binnenkort weer wat aan het werk te gaan (wel thuiswerk voor nu dan), want anders moet ik straks echt nog een zinnige hobby gaan zoeken .

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 10:18 schreef Queller het volgende:

[..]

Hoe lang mag ik erover doen?

Nou graag een stuk sneller dan dat ik er nu al over doe

Laat ik er maar eens een keer een update tegenaan gooien .

Nog altijd worden de wonden op/in mijn buik verzorgd, vorige week wel in het ziekenhuis geweest ter controle maar daar is ook niet heel veel spannends uit voort gekomen. Wel lijken de wonden zich nu wat meer te herstellen, de chirurgische wond is eigenlijk alleen nog maar oppervlakkig en moet nog maar een klein stukje. De andere wond lijkt ook eindelijk een beetje te 'pakken', het ondiepe gedeelte is al ver dichtgegroeid. Het diepste gedeelte is alleen helaas nog steeds zo'n 9 cm diep en komt ook nog steeds wondpus en bloed uit. Voor die wond moet ik gewoon het meeste geduld hebben (en houden ) want die moet toch echt eerst helemaal dicht voordat ze het stoma weer terug willen gaan plaatsen.

Verder gaat het relatief gezien eigenlijk best wel goed. Ik had nog dit topic geopend ivm medicatie: LIF / Afkickverschijnselen Oxycodon, dat was de eerste paar dagen best zwaar maar inmiddels klaar. De enige medicijnen die ik nu nog neem zijn paracetamol, en dat is eigenlijk vooral voor een kapotte kies. Die kies is waarschijnlijk het gevolg van het ongeluk maar al die maanden onopgemerkt gebleven vanwege alle pijnstillers.

quote:

Op maandag 3 september 2018 19:08 schreef YokiKater het volgende:
Gewoon uit medische nieuwsgierigheid heh, je kent me en ik snap die gasten niet helemaal. Waarom precies hebben ze het van binnen niet dichtgeschroeid?

Ja dat heb ik ook meermaals gevraagd. Maar dat komt schijnbaar omdat de wonden niet steriel zijn en ze van binnenuit dicht moeten groeien.