Depressie & Angst #153 Waar we nog even zweten

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:06 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

En ik ben zelf best wel gevoelig medicijnen.. dus ik denk ergens wel dat die antidepressiva op mij effect gaat hebben. Dat weet ik wel zeker, alleen ik ben bang op een averechts effect.. door dat het ook bij mijn familieleden een averechts effect had.

Dat averechtse effect staat ook als mogelijkheid in de bijsluiters, in de eerste weken van het gebruik. Als dat gebeurt kun je besluiten er meteen mee te stoppen en dat ook van tevoren afspreken met degene die het voorschrijft. Of je kunt wachten tot dat effect verdwijnt maar ondertussen goed contact houden met je hulpverleners. Maar het is helemaal niet zeker dat dat bij jou ook zal gebeuren, ik weet niet of 'gevoelig' zijn voor medicijnen daar iets mee te maken heeft.

Overigens lees ik nu terug dat het je moeders oordeel was dat die pillen averechts leken te werken bij familie, dat is misschien niet zo betrouwbaar. Het kan zijn dat ze de zelfmoorden onterecht toeschrijft aan de pillen omdat die toevallig ook werden geslikt toen dat gebeurde, terwijl de kans groot is dat het zonder antidepressiva ook zou zijn gebeurd. Misschien zit ik ernaast hoor, dus zeg het maar als het anders zit, maar ik zou me als ik jou was niet laten tegenhouden door die verhalen.

[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 08-10-2018 21:29:48 ]

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:17 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat averechtse effect staat ook als mogelijkheid in de bijsluiters, in de eerste weken van het gebruik. Als dat gebeurt kun je besluiten er meteen mee te stoppen en dat ook van tevoren afspreken met degene die het voorschrijft. Of je kunt wachten tot dat effect verdwijnt maar ondertussen goed contact houden met je hulpverleners. Maar het is helemaal niet zeker dat dat bij jou ook zal gebeuren, ik weet niet of 'gevoelig' zijn voor medicijnen daar iets mee te maken heeft.

Overigens lees ik nu terug dat het je moeders oordeel was dat die pillen averechts leken te werken bij familie, dat is misschien niet zo betrouwbaar. Het kan zijn dat ze de zelfmoorden onterecht toeschrijft aan de pillen omdat die toevallig ook werden geslikt toen dat gebeurde, terwijl de kans groot is dat het zonder antidepressiva ook zou zijn gebeurd. Misschien zit ik ernaast hoor, maar ik zou me als ik jou was niet laten tegenhouden door die verhalen.

Ja je hebt wel gelijk.. Misschien moet ik nog goed doorvragen aan mijn moeder, maar ik ben wel bang dat het iets gaat triggeren bij me. Ik kan het beste gewoon zelf proberen en gewoon stoppen als het averechts lijkt te werken.. maarja het is wel kut als dat echt zo is want ik heb nu al heel veel last van een dipdag of dipmoment en straks ga ik misschien nog een aantal meemaken die nog erger zijn :’) Maar goed, ik ga het gewoon proberen eerst zonder de medicijnen en door visolie, bewegen en meer van dat soort dingen. Ik moet denk ik ook nog meer geduld hebben, maar dat is niet altijd makkelijk.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:11 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik ben niet tegen het gebruik van antidepressiva. Ik heb er alleen geen vertrouwen in. Met de huidige ben ik alleen begonnen om uit de kliniek weg te mogen.
Waar ik wel tegen ben is dat veel behandelaars het te snel voorschrijven, voordat er andere dingen (gesprekstherapie, praktische veranderingen) zijn geprobeerd.

Slechts een kleine meerderheid van de mensen heeft baat bij antidepressiva, daarbij geïncludeerd degenen die verschillende soorten hebben geprobeerd.

Nou bij een vriend van mij werkte meteen de eerste de beste antidepressiva en dat was/is zijn wondermiddel. Hij is nu helemaal niet depressief meer door die pil dus. Dus het kan toch wel.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:45 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Nou bij een vriend van mij werkte meteen de eerste de beste antidepressiva en dat was/is zijn wondermiddel. Hij is nu helemaal niet depressief meer door die pil dus. Dus het kan toch wel.

Jep. Ik heb niet beweerd dat het niet kan.

De vraag die je jezelf zou moeten stellen is: kan ik nog functioneren binnen therapie zonder medicatie? Uiteindelijk heb je gewoon therapie nodig, dat is in 99% van de gevallen zo. Alleen moeten de medicijnen ervoor zorgen dat je eraan toekomt om daadwerkelijk iets van je therapie mee te krijgen. Heb je het gevoel dat je de medicijnen niet nodig hebt om jezelf op de been te houden dan zou ik er al niet mee beginnen.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 01:45 schreef Franknfurter het volgende:
De vraag die je jezelf zou moeten stellen is: kan ik nog functioneren binnen therapie zonder medicatie? Uiteindelijk heb je gewoon therapie nodig, dat is in 99% van de gevallen zo. Alleen moeten de medicijnen ervoor zorgen dat je eraan toekomt om daadwerkelijk iets van je therapie mee te krijgen. Heb je het gevoel dat je de medicijnen niet nodig hebt om jezelf op de been te houden dan zou ik er al niet mee beginnen.

Dit is natuurlijk niet perse waar. Niet in alle gevallen is therapie de oplossing. Ik ken best veel mensen die alleen last hebben van ern chemische onbalans waarbij een depressie alleen met medicijnen tegen te gaan is.

Zelf vorig jaar begonnen met escitalopram 10 Mg. Duurde even maar hielp wel. Wel last van sexuele bijwerkingen. Vervolgens overgestapt op bupropion om ook adhd aan te pakken en een steuntje in de rug voor stoppen met roken. Helaas kwamen oude symptomen terug. Nu op een mix van bupropion en escitalopram (150 Mg en 5 Mg) en ik voel mij hier erg goed bij. De milde motivatie van bupropion blijft maar nu heb ik ook de angstvermindering van escitalopram erbij en dat helpt mij enorm. Bijwerkingen vrijwel niet, maar wel de voordelen.

Ik slik de ad primair voor het feit dat ik erg snel gefrustreerd ben en vaak op boos of verdrietig wa en weinig er tussen heb zitten. Dat is nu een stuk beter. Ik heb er in elk geval geen spijt van, want nu kan ik mij beter richten op het proces en blij zijn met de kleine stappen i.p.v. gericht zijn op het eindresultaat. Ik combineer dit overigens ook met gesprekstherapie en ademhalingsoefeningen om te herkennen wanneer ik begin te stressen, zodat ik net kan voorkomen. Zonder medicatie lukte dat niet zo best.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 01:45 schreef Franknfurter het volgende:
De vraag die je jezelf zou moeten stellen is: kan ik nog functioneren binnen therapie zonder medicatie? Uiteindelijk heb je gewoon therapie nodig, dat is in 99% van de gevallen zo. Alleen moeten de medicijnen ervoor zorgen dat je eraan toekomt om daadwerkelijk iets van je therapie mee te krijgen. Heb je het gevoel dat je de medicijnen niet nodig hebt om jezelf op de been te houden dan zou ik er al niet mee beginnen.

Ik kan mezelf wel op de been houden, maar het is wel zwaar.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 18:56 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ik vind het wel lastig omdat ik nu achteraf denk dat ik nu het idee geef dat ik weinig buitenkom, maar dat doe ik volgens mij al erg veel.

Ik had niet het idee dat je te weinig buitenkomt hoor, het was meer bevestigen dat het sowieso wel goed is om naar buiten te gaan .

quote:

En die stress en hormonen hebben dus een andere oorzaak neem ik aan die er los van staan?

Die hormonen heb ik niet zoveel invloed op, althans... ik denk dat ik zo langzamerhand richting de overgang aan het schuiven ben ofzo . Maar ga nog eens een afspraak met de huisarts maken om het hier over te hebben.
Die stress heeft geen goede invloed op mijn stemming, maar ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Hangt denk ik samen met mijn ass. Op het moment dat ik minder stress heb, is mijn stemming ook stabieler.
En ik denk dat als ik in elk geval die stress wat kan verminderen, ik me prettiger voel.

quote:

En toen je opknapte van die ene antidepressivum. Ervaarde je ook minder emoties?

Ik weet niet zo goed meer of ik minder emoties ervoer. Ik weet wel dat het heel apart was om te merken dat die heel donkere wolken langzaam wat minder donker werden.
Ik werd er geen rasoptimist van, maar het werd allemaal een stuk behapbaarder.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 09:53 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik had niet het idee dat je te weinig buitenkomt hoor, het was meer bevestigen dat het sowieso wel goed is om naar buiten te gaan .

[..]

Die hormonen heb ik niet zoveel invloed op, althans... ik denk dat ik zo langzamerhand richting de overgang aan het schuiven ben ofzo . Maar ga nog eens een afspraak met de huisarts maken om het hier over te hebben.
Die stress heeft geen goede invloed op mijn stemming, maar ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Hangt denk ik samen met mijn ass. Op het moment dat ik minder stress heb, is mijn stemming ook stabieler.
En ik denk dat als ik in elk geval die stress wat kan verminderen, ik me prettiger voel.

[..]

Ik weet niet zo goed meer of ik minder emoties ervoer. Ik weet wel dat het heel apart was om te merken dat die heel donkere wolken langzaam wat minder donker werden.
Ik werd er geen rasoptimist van, maar het werd allemaal een stuk behapbaarder.

Dat klinkt wel fijn.. over dat die donkere wolken weggaan. Opzicht heb ik dat eigenlijk nu ook wel, maar ik hoop dat die donkere wolken blijven weggaan (ze zitten er nog steeds) en ze gaan ook heel langzaam weg bij mij. Dus ik heb aan de ene kant wel hoop, maar ook veel angst dat ze weer terugkomen.

Ah oké nou gelukkig dan weer wel heeft die stress geen invloed op je stemming, maar het is wel kut.. veel sterkte in iedergeval ermee. Ik zou ook idd naar de huisarts gaan. Vooral als je stress niet echt een duidelijke oorzaak heeft/ of die jij tenminste niet weet of zelf kan bedenken.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 06:48 schreef Risi het volgende:
Zelf vorig jaar begonnen met escitalopram 10 Mg. Duurde even maar hielp wel.

Ik zag je berichtje en was even heel nieuwsgierig hoe lang het duurde voor het jou optimaal hielp, als ik zo vrij mag zijn om dat te vragen Ik heb namelijk ook escitalopram (10mg) voorgeschreven gekregen o.a. voor een dysthyme stoornis. Ik slik het nu ongeveer 6 weken en merk wel iets meer rust in mijn hoofd, maar moet ook zeggen dat ik er meer van had verwacht. In ieder geval dat ik er iets happier van zou worden bijvoorbeeld. Ik hoop dat ik het meer tijd moet geven omdat het gewoon wat langer duurt dan de 5 tot 6 weken die de arts benoemde, vandaar dat ik even benieuwd ben omdat jij ook aangeeft dat het langer duurde.

Is het wel reëel om te verwachten dat je er 'happy' van wordt, Schanu?

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 16:06 schreef Meridiaan het volgende:
Is het wel reëel om te verwachten dat je er 'happy' van wordt, Schanu?

Misschien niet, misschien is het niet zo happy zijn ook een beetje de aard van het beestje in mijn geval. Mijn genen werken ook niet bepaald mee in dezen Maar ik had wel de hoop dat ik minder somber zou worden van de escitalopram. Juist omdat de huisarts dit als SSRI heeft voorgeschreven omdat ze aangaf dat de oorzaak bij mij misschien voornamelijk is gelegen in een serotonine tekort, waardoor in het verleden voorgeschreven medicatie minder tot geen effect had. Dat gaf enige hoop en daarmee dus een bepaalde verwachting, inderdaad niet al te realistisch

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 14:38 schreef Schanu het volgende:

[..]

Ik zag je berichtje en was even heel nieuwsgierig hoe lang het duurde voor het jou optimaal hielp, als ik zo vrij mag zijn om dat te vragen Ik heb namelijk ook escitalopram (10mg) voorgeschreven gekregen o.a. voor een dysthyme stoornis. Ik slik het nu ongeveer 6 weken en merk wel iets meer rust in mijn hoofd, maar moet ook zeggen dat ik er meer van had verwacht. In ieder geval dat ik er iets happier van zou worden bijvoorbeeld. Ik hoop dat ik het meer tijd moet geven omdat het gewoon wat langer duurt dan de 5 tot 6 weken die de arts benoemde, vandaar dat ik even benieuwd ben omdat jij ook aangeeft dat het langer duurde.

Na een week begon ik 'iets' te merken: minder snel gefrustreerd. Na twee weken had ik de gekste nacht ever: door mijn ADHD vliegt er al van alles door mijn hoofd, met de meest vreemde associaties en is het soms lastig om een gedachte vast te houden. Die nacht werd ik wakker en had letterlijk honderden gedachten tegelijk, maar ik kon er niet een vast houden. Dit duurde ongeveer een uurtje of vier, viel in slaap en daarna was het over.

Ik heb het niet gekregen ivm een depressie, maar vooral omdat ik zo snel gefrustreerd was en ontplofte en een paniekstoornis heb. Ik was compleet uit balans. Wat het vooral deed en doet is de negatieve gedachten en in mijn geval angstgevoelens temperen, waardoor er meer ruimte is voor positiviteit. Heb dan ook geen paniekaanvallen meer gehad, waardoor ik voel, denk en weet dat het allemaal goed gaat komen.

De term 'happy pills' vind ik niet van toepassing op AD medicatie, je wordt er mijn inziens niet vrolijker van, maar je kunt de negatieve zaken beter managen, waardoor er meer ruimte vrijkomt om de aandacht op positieve zaken te richten.

En het antwoord op je vraag: 2 maanden en ik was stabiel met de medicatie. Wel nog eens een terugval, maar dat valt te verwachten.

*edit* wellicht moet je de dosis na een week of 6 verhogen. 20 mg is de max dosering, dus er is nog ruimte.

Pfff ik heb weer zo'n situatie! Even van me afschrijven terwijl ik me er ondanks alle emotionele valkuileneen beetje doorheen probeer te werken.

Ik heb sinds een maandje een fwb. En dat was allemaal leuk en gezellig, gepraat over waar grenzen liggen. We spraken af dat we allebei in principe vrij zijn met anderen te slapen zolang dat veilig gebeurt. Ik gaf daarbij aan dat ik niet hoef en wil weten van andere dames waarmee hij slaapt.

Nu heeft hij de neiging om te pas en te onpas van allerlei vrouwen te benoemen dat hij er wel mee naar bed wil en er werk van wil maken etc..

Beleefd heb ik hem twee keer gevraagd dat niet te doen. Uitgelegd dat ik daar heel onrustig van wordt. Ik weet niet precies wat de oorzaak van de onrust is; hooguit dat ik wel geniet van de tijd samen en het rot zou vinden als het stopt, maar verliefd ben ik niet iig.

Nou gisteren zitten we ff te appen en zegt ie dat hij wel zin heeft. Ik hoop op wat sexy talk en vraag 'm waarin. Zegt ie' ja er loopt hier een vrouw rond, zo en zo, en die wil ik wel in mijn bed.' Dat deed echt even pijn, en riep verbazing op, want wtf waarom zeg je dat?

Ik werd een beetje boos, en heb er een nachtje over geslapen. 't helpt niet dat mijn emoties hierover wat heftiger zijn.

Nu heb ik de convo even teruggelezen en zie dat 't gene waar ik zoveel onrust van krijg is dat eigenlijk nergens uit blijkt dat hij überhaupt begrijpt dat wat hij doet niet oké is. Dus ja, dat heb ik 'm maar even geappt, en erbij gezet dat zolang ik niet 't gevoel heb dat hij begrijpt waar het over gaat, ik liever niet met hem slaap omdat het dan pijn blijft doen.

En bah wat doet dit even pijn. Het raakt aan een flink stuk oud zeer. Ik heb altijd de neiging gehad om me vast te klampen aan emotioneel onbereikbare mensen. Ofwel in relaties zoek ik altijd mijn moeder op en blijf daar ten koste van mezelf loyaal aan. En nu heb ik dus weer zo iemand gevonden en probeer ik uit alle macht me niet vast te klampen en afstand te nemen omdat het me pijn doet.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 14-10-2018 13:55:32 ]

Update: mijn stemming en emoties zijn “stabieler” en kan nu al beter met met tegenslagen omgaan. Omega 3 visolie drie x per dag, in combinatie met veel dagbesteding, daglicht en bewegen lijkt zijn werk te doen Ik geloof erin.

Ik geloof geloof ik nergens meer in.

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 11:57 schreef -Phineas- het volgende:
Update: mijn stemming en emoties zijn “stabieler” en kan nu al beter met met tegenslagen omgaan. Omega 3 visolie drie x per dag, in combinatie met veel dagbesteding, daglicht en bewegen lijkt zijn werk te doen Ik geloof erin.

Misschien dat het daarom werkt?

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 16:33 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

bevrijdend?

Op dit moment eigenlijk alleen maar moedeloos.

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 12:48 schreef Lonaa het volgende:
Ik geloof geloof ik nergens meer in.

Daar sluit ik me bij aan.
Je gelooft dus in ieder geval nog een ding .

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 16:42 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

zoek je nog naar iets om in te geloven?

Neh. Helpt toch niet.