[Etappe 8] Dreux - Amiens #1 Sprinten op Quatorze Juillet

Etappe 8: Dreux - Amiens Métropole, 181 km

De langste rit van deze Tour was ontzettend kut. Je bent al snel geneigd om iets milder te worden vanwege de uitslag, maar we mogen de waarheid niet ontkennen. Het was niet om aan te gluren. Een vreselijke rit. Na de neutralisatie had niemand zin om in de aanval te gaan. De renners reden verschrikkelijk traag en alleen de mannen van Wanty hadden er een beetje zin in. Eerst Yoann Offredo, maar die stopte er al snel weer mee. Thomas Degand hield het iets langer vol, maar ook hij was er na een tijd wel klaar mee. Daarna kregen we zowaar tien minuten koers, omdat een aantal sprintersploegen een mannetje in de aanval stuurden. Lotto Jumbo stuurde kindsoldaat Tolhoek richting het slagveld, maar bij het verlaten van de loopgraven sneuvelde hij meteen. Daarom moest er door Paultje Martens en Robert Gesink op kop worden gereden om het gat op een groep met onder meer Lampaert en Naesen weer dicht te rijden. Dat lukte en daarna viel het helemaal stil. Er gebeurde heel lang niets, tot Offredo zich weer eens niet kon bedwingen. Hij heeft een behoorlijk lange tijd in het eentje voor het peloton gereden. Had het praktisch nut? Nee. Toen het een beetje begon te waaien en die wind ook nog gunstig stond kregen we heel kort een aanzet tot waaiervorming. Het was vijf minuten spannend, maar daarna was het klaar. Offredo werd weer ingerekend en er werd weer een tijd stapvoets gereden. Tot Laurent Pichon in de aanval ging. Ook hij mocht een tijdje in z'n eentje zwemmen voor het peloton. De sponsor zal blij zijn, de rest van de wereld niet. Op 40 kilometer van het eind zou het terrein open worden en zou er een grote kans op waaiers zijn, maar de wind stond verkeerd. Dus reden we met een slakkengangetje richting de finish. Pichon werd ingehaald en verder gebeurde er tot een paar kilometer voor het eind niets. Daarna kwamen de sprinttreintjes natuurlijk naar voren en die van Lotto Djumbo was alweer ontspoord voor de sprint goed en wel begon. Groenewegen had alleen Roosen nog en die raakte hij ook nog eens kwijt. Eigenlijk ging alles dus weer mis, maar Groenewegen had nu wel power in de benen. En dus liet hij zien wat hij het hele jaar al laat zien. Hij snelde iedereen voorbij en won met overmacht. Knappe sprint. Maar laten we verder niet doen alsof de ploed goed werk leverde. Dit is puur de klasse van Groenewegen en niets anders. Hoe dan ook, weer een Nederlandse overwinning. Ooit duurde het enkele jaren voor er weer wat te juichen viel voor het vlaggetjesvolk, nu is het ieder jaar wel een paar keer raak. Daags na de overwinning van Groenewegen gaan we het tweede weekend in met weer een vlakke rit. Hoera!




Parijs is nog ver, zeggen de renners vaak. Meestal klopt dat ook, vanuit de Alpen of de Pyreneeën is het nog wel een eindje fietsen tot in Parijs. Tijdens deze rit klopt de uitspraak alleen niet helemaal, want de startplaats van deze etappe ligt op een kilometer of 80 van Parijs. We bevinden ons in Dreux, een stad met 31.000 inwoners, in de Eure-et-Loir, op een kilometer of 30 van Chartres. Chartres en Dreux zijn toevallig ook de twee grootste gemeenten van de Eure-et-Loir. Niet echt een dichtbevolkt departement dus. Voor de Tour ook geen bijzonder interessant departement. In Chartres was men dan wel al een paar keer eerder, maar Dreux heeft nog nooit deel uitgemaakt van dit hele circus. Een debutant, jawel. Toch heeft men hier wel enige affiniteit met het wielrennen, ondanks het feit dat de Tour nog nooit is gepasseerd. Er zijn twee wielerclubs en in 2016 begon Parijs-Tours in Dreux. Daarnaast heeft men wel eens de Tour de l'Avenir mogen verwelkomen, in 2009. Julien Berard wist toen in de straten van deze stad te winnen voor latere eindwinnaar Romain Sicard. Dreux is in principe ook een industriestadje, we bevinden ons nog steeds in het pillendraaierscentrum van Frankrijk. Daarnaast maken ze hier thee, Dammann Freres om precies te zijn. Nooit van gehoord, maar dat ligt vast aan mij. De inwoners van Dreux zijn over het algemeen wat minder sympathiek, want Dreux staat in de Franse politiek bekend als het plaatsje waar Front National voor de eerste keer een grote overwinning genoot. Dit gebeurde in 1983, toen zij 17% van de stemmen won in de gemeenteraadsverkiezingen van Dreux. He bah. Gelukkig hebben ze er nog wel een mooie kerk.



Vanuit Dreux rijden we naar het noorden. Er volgt eerst weer een heel stuk dat neutraliseerd is, pas buiten de stad begint de rit echt. Over een kaarsrechte en vlakke weg fietsen we richting Anet, waar een kasteel staat. Best een potsierlijk gebouw. Buiten Anet komen we langs de Eure te fietsen en in het dal van deze rivier zijn de wegen vlak. Af en toe een paar bochten als we door wat dorpjes rijden, maar het gaat toch vooral heel veel rechtdoor. We rijden ook voornamelijk door bosachtige bieden, dus er gaat hier helemaal niets gebeuren. In gestrekte draf richting Pacy-sur-Eure, waar we de rivier even achter ons laten en daarom krijgen we gelijk te maken met een kort klimmetje. Over een kaarsrechte weg gaat het twee kilometer naar boven aan 4,3% gemiddeld. Dit bultje van de vierde categorie draagt de naam Côte de Pacy-sur-Eure. Is over nagedacht. Na 35 kilometer komen we daar boven en vervolgens rijden de renners een kleine tien kilometer over een plateau. Af en toe is het een beetje open op dit plateau, maar er staan ook behoorlijk wat bomen langs de kant van de weg. Op een paar rotondes na komen we verder bijzonder weinig tegen. Rechtdoor richtin Vernon, een dorpje aan de Seine. Omdat dit dorp aan de rivier ligt volgt er wel een korte afdaling, maar de weg is hier enorm breed en er zijn maar weinig lastige bochten. In Vernon zelf is het wel flink wat draaien en keren, waarna we over de Seine rijden. Aan de andere kant van de Seine komen we vervolgens een kasteeltje tegen, en een oude molen die op een ietwat opvallende manier in elkaar is geknutseld. We noteren kilometer 48. Vernon is overigens een stadje met een grote Malinese gemeenschap, blijkbaar. Dat levert de nodige goede voetballers op, waaronder Ousmane Dembélé. Al denkt Didier Deschamps daar duidelijk anders over.



Voorbij Vernon rijden we 20 kilometer langs de oevers van de Seine. Best een grote rivier, met best een flinke vallei. Het is dus vlak. De weg is onbeschut, je ziet alleen maar akkers. Af en toe een klein dorpje, maar met name open terrein. De wind zou hier eventueel z'n ding kunnen doen, maar laten we daar maar niet meer op hopen. Als niemand er rekening mee houdt gebeurt er pas wat. Halverwege dit stuk van 20 kilometer snijden we even een stukje af en verlaten we de Seine, waardoor de weg ook meteen een kilometer omhoog loopt, door een bos. Het is toch weer niet helemaal vlak, al heb je op basis van het profiel al snel de neiging om te zeggen van wel. Buiten dit bos keren we snel weer terug naar de Seine voor nog een aantal kilometer door open velden. Dit blijft duren tot Les Andelys, na 66 kilometer. In dit dorpje, waar we nog een kicken kasteel tegenkomen slaan we rechtsaf en laten we de Seine definitief achter ons. Meteen begint de weg omhoog te lopen. We krijgen te maken met een officieel klimmetje, de Côte de Feuquerolles. Klimmetje van de vierde categorie, 2,3 kilometer aan 4,3%. Op de behoorlijk gelijkmatige klim is de weg breed. Op de top komen we terecht op een plateau waar het terrein volledig open is. Over behoorlijk rechte wegen gaat het vervolgens verder naar de tussensprint. Er is nu echt weinig te beleven. In een van de spaarzame dorpjes die we passeren af en toe een rotonde, maar verder rechte wegen door een agrarisch landschap. Af en toe een miniem hoogteverschilletje maar de tering wat hebben ze nu weer voor een rit in elkaar gedraaid. De tussensprint komt dan uiteindelijk na 86 kilometer in het gehucht La Neuve-Grange. Daar valt geen hol te beleven. Totaal geen inspirerende omgeving, alleen de wind kan dit zooitje ongeregeld redden. Daarom blik ik nog maar even terug op Les Andelys, want daar is de omgeving wel inspirerend.



Wordt het na de tussensprint wel leuk? Nee, natuurlijk niet. Het is de Tour. Vijf kilometer volledig rechtdoor over een vlakke weg tussen de akkers. Even verderop rijden we door Bézu-la-Fôret, waar het even kort naar beneden gaat. Paar bochtjes enzo, maar niet iets waar we wakker van moeten liggen. Vervolgens rijden we door een mooi bos, prachtig. Buiten het bos gaat het dan weer een aantal kilometer volledig rechtdoor langs open vlaktes. Na een kilometer of 96 rijden we langs Montrony en hier gaat de weg even een paar kilometer licht omhoog. Aan het eind van dit klimmetje volgt er een afdaling en tijdens deze afdaling komen we de eerste echte haarspeldbocht van deze Tour tegen, jawel. Op die bocht na stelt het verder niets voor en zo rijden we na 106 kilometer door Gournay-en-Bray. In dit dorpje is het wat draaien en keren maar daarna gaat het weer ouderwets tien kilometer rechtdoor door open velden. We volgen een brede, doorgaande weg. Daar komt na 117 kilometer verandering in, want dan slaan we linksaf en komen we op een wat smallere weg terecht. Deze weg brengt ons naar het piepkleine dorpje Gerbenoy. In dit dorpje wonen amper 100 mensen. Waarom rijden we dan in jozefsnaam door dit dorp? Nou, omdat het een van de mooiste dorpjes van Frankrijk is. Volgens een of andere verkiezing dan, dat heb ik niet zelf verzonnen. Gerbenoy bestaat uit een kasteeltje, een oude poort, talloze vakwerkhuisjes en rozen. In de zomer bloeien hier bij zo'n beetje ieder huis rozen, waardoor je blijkbaar last hebt van een bedwelmende geur. De renners rijden dwars door het dorpje en komen zo langs alle vakwerkhuisjes. Bovendien zien het kasteel en de tuinen van het kasteel liggen. Die tuinen zijn ook nog wel de moeite waard. Een of andere Franse schilder heeft hier blijkbaar gewoond, die tuinen in elkaar geflanst en er daarna schilderijen van gemaakt. Daardoor is dit dorpje een populaire toeristische bestemming geworden. Enzovoort.




Nu de toeristische afdeling van de Oise, want daar zijn we inmiddels, een moment van glorie heeft gehad trekken we verder richting Amiens. Buiten Gerbenoy is het nog een kilometer of 60 tot de finish. Over een smal en bochtig weggetje rijden we terug naar de grote weg en terwijl we dat doen rijden we ook nog even door het gehucht Lachapelle-sous-Gerberoy, waar we langs de kant van de weg ook nog op een best wel fraai châteautje stuiten. Paar listige bochtjes in dit gehucht en ook buiten het gehucht, als weer terechtkomen op een doorgaande weg. Hier naar rechts en even verderop meteen naar links, waarna het een kilometer omhoog gaat aan 4%. Ja, het is weer straffe kost vandaag. Vervolgens is het een kilometer of vijf zo goed als vlak, terwijl we weer over het platteland rijden. Daarna komen we een dorpje tegen en dat dorpje ligt wat lager, waardoor er een korte afdaling volgt met één lange bocht. Op die bocht na valt er niet veel te beleven in Marseille-en-Beauvaisis. Paar bochtjes en daarna gaat het buiten de stad weer anderhalve kilometer omhoog aan een procentje of vijf. Dat is voorlopig wel het laatste klimmetje. Op de top gaat het acht kilometer rechtdoor over een brede weg door een open gebied, tot we op 43 kilometer van de aankomst door Crèvecoeur-le-Grand rijden. In dit dorpje met een knus centrumpje liggen wat bochten en bij de laatste bocht gaan we naar links, waarna we koers zetten richting het noorden. Het gaat nu weer een aantal kilometer zo goed als rechtdoor, over een licht dalende weg. Terrein blijft open, maar we hebben al afgesproken dat we daar niet veel van gaan verwachten. Op 36 kilometer van de streep rijden we door Catheux en hier is er een bocht naar rechts, waarna we weer op wat glooiender terrein terechtkomen. Paar keer op en af nog, maar het valt al bij al best mee. Terrein is ook weer wat meer beschut en zo komen we even verderop uit bij Fontaine-Bonnelaeu. Van dit dorp gaat het rechtdoor tot aan Croissy-sur-Celle, hier passeren we op 29 kilometer van het eind. Paar bochtjes hier en buiten het dorp een klein knikje naar boven. Vervolgens gaat het een kilometer of acht zo goed als rechtdoor tot aan de bonussprint (beste experiment ooit) door open velden. Eén dorpje tussendoor en ook één rotonde, maar verder heeft de wind hier vrij spel. Bonussprintje, buiten Loeuilly, vindt plaats op 20 kilometer van het eind. Zijn trouwens allemaal kleine dorpjes met 200 inwoners ofzo. De laatste plaats van enige betekenis was Crevecoeur-le-Grand.



Na de bonussprint gaat het eigenlijk volledig rechtdoor tot aan de buitenrand van finishplaats Amiens. Eerste obstakel komt pas op een kilometer of negen van het eind en dat is een rotonde. In de 11 tussenliggende kilometers gaat het dus voornamelijk rechtdoor over een weg die af en toe een beetje golft. Terrein blijft volledig open, dus als er wind is... Nouja, je kent de hele riedel ondertussen wel. Op een kilometer of 10 van de finish rijden we nog wel onder een viaduct door en hier loopt de weg even kort omhoog, maar op dat puntje na is het dus behoorlijk vanzelfsprekend allemaal. Even verderop rijden de coureurs onder een tweede viaduct door en ook daar loopt de weg nog even licht omhoog. Vervolgens komen ze die rotonde op negen kilometer van het eind tegen. Brede rotonde wel. Hierna gaat het wel drie kilometer zo goed als rechtdoor over een vlake, brede en beschutte weg. Wel nog een rotonde op zeven kilometer van het eind, maar daar hoeft niet echt gestuurd te worden. Op iets minder van zes kilometer van de streep volgt er dan een scherpe bocht naar rechts, waarna de renners ongeveer twee kilometer rechtdoor over de brede ringweg van Amiens rijden. We rijden hier wel even onder een viaduct door, eerst een korte duik naar beneden en dan weer omhoog. Op vier kilometer van de streep ligt er dan weer een scherpe bocht naar links in het parcours. Hier gaat het een kilometer rechtdoor in dalende lijn, waarna de renners uitkomen bij een ovalen rotonde die aan de rechterkant genomen moet worden. Aan het eind van deze rotonde volgt dan volgende scherpe bocht naar rechts, gevolgd door een flauwe naar links. We rijden daarna langs het futuristische station van Amiens over een rechte weg die nog steeds licht naar beneden loopt. Op twee kilometer van de streep volgt er dan weer een bocht, ditmaal een scherpe naar links. Daarna gaat het ongeveer anderhalve kilometer rechtdoor. We rijden nu over een weg die in een korte tijd een aantal keer een andere naam krijgt, maar een van die namen is de Rue Vanmarcke. Sep heeft blijkbaar indruk gemaakt in Amiens. Ondertussen rijden we ook nog een 50-tal meter over een soort van kasseien, de wegenbouwers in Amiens gaan een beetje willekeurig te werk. Buiten dat ligt er gewoon prima asfalt. Op 600 meter van de streep komen de renners dan uit bij de laatste rotonde van de dag, waar ze naar links moeten. In de laatste meters van de rit gaat het volledig rechtdoor. Het loopt heel miniem omhoog, maar zeker in vergelijking met de afgelopen sprints is dit gewoon een vlakke sprint.




Amiens is een stad met 133.000 inwoners in de Somme. Een stad met een rijke geschiedenis. Ook een rijke Tourgeschiedenis, het wordt de 13e keer dat de karavaan hier passeert. In het verleden hebben grote namen gewonnen in Amiens, zoals Mario Cipollini, Marino Basso en Rudi Altig. Ook Johan Bruyneel won ooit in Amiens, hoe zou het ondertussen met hem gaan? Verder is Amiens een stad die mensen die André heten gunstig gezind is. In 1932 won André Leducq in de straten van Amiens, in 1964 André Darrigade en bij de laatste aankomst in Amiens, in 2015, ging de zege naar André Greipel. We zijn dus niet lang weggeweest uit Amiens. Drie jaar na dato weer een nieuwe massasprint in de straten van deze universiteitsstad. 30.000 studenten, behoorlijk aantal. Verder is Amiens ook een industriestad, waar ze het van oudsher vooral van de textielindustrie moesten hebben. Dat we op de Franse feestdag, Quatorze Juillet, naar Amiens trekken zou zomaar te maken kunnen hebben met het feit dat Emmanuel Macron hier geboren is. Hij groeide hier ook op, al werd hij na een tijd wel door zijn ouders naar Parijs gestuurd. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in het feit dat hij nu de president van Frankrijk is. Een andere bekende Fransoos die te linken valt aan Amiens is de schrijvers Jules Verne, die leefde hier jarenlang. Amiens heeft ook wat bekende sporters voortgebracht. Vooral een aantal wielrenners. Franck Perque bijvoorbeeld, een baanwielrenner die ooit nog wereldkampioen puntenkoers werd. Iets bekender is Philippe Gaumont, de boezemvriend van Frank Vandenbroucke. Eigenlijk de persoon die min of meer verantwoordelijk wordt gehouden voor het mislukken van de carrière en het leven van VDB. Gaumont leefde totaal niet voor zijn sport, gooide alles naar binnen wat hij tegenkwam en die losbandigheid sloeg over op Vandenbroucke. Beide jongens kregen het daarom niet voor elkaar om iets van hun carrière te maken. Gaumont won nog wel ooit Gent-Wevelgem, maar zijn palmares had groter moeten zijn. Na zijn carrière runde hij nog een tijd een café in Amiens, dat klinkt wel logisch eigenlijk. In 2013 betaalde hij waarschijnlijk de tol voor zijn levensstijl. Een hartaanval werd hem op 40-jarige leeftijd fataal. Om het wat luchtiger af te sluiten: Clément Chevrier komt ook uit Amiens. Dat is een lieve jongen van AG2R, die helaas voor hem momenteel niet actief is in de Tour. Laat ik trouwens Robert Marchand ook niet vergeten. Dat is een unieke man. Deze man begon op 78-jarige leeftijd met fietsen en sindsdien fietst hij in iedere leeftijdscategorie records uit de boeken. Vorig jaar wist hij op 105-jarige leeftijd weer een nieuw werelduurrecord bij elkaar te rijden, in de categorie 105+. Deze krasse knar kreeg het voor elkaar om in een uur 22,457 kilometer af te leggen. De beste man, drie turven hoog, is inmiddels 106 en leeft nog steeds. Hij is begin dit jaar wel met pensioen gegaan, maar dat neemt niemand hem kwalijk. Wat een held. Amiens heeft trouwens verder een prima kathedraal die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat.



In de stad van Robert Marchand wordt het overdag 27 graden. Bijzonder weinig wind, dus we hoeven onze hoop niet te vestigen op waaiers. Dit wordt weer helemaal niks, extreem genieten. Het is weekend en bovendien een nationale feestdag, krijgen we deze ongezonde bagger voorgeschoteld. Aangezien we toch de bestorming van de Bastille herdenken is het misschien een goed idee om het hoofdkantoor van de ASO te bestormen. Die Gouvenou moet eens heel snel even normaal gaan doen. Beetje kutparcoursen neerleggen en dan hopen dat het weer de rest doet. Weerzinwekkende praktijken. Wel nog een kleine kans op regen trouwens, maar zelfs dat kan deze rit niet redden. Hopeloos. Het schijnt trouwens zo te zijn dat er ergens in Rusland een troostfinale wordt gespeeld. De Belgjes tegen Ingerland. Die wedstrijd, waar hopelijk niemand naar gaat kijken, begint om 16:00. De organisatie heeft daar rekening mee gehouden en daarom begint deze slaapverwekkende rit behoorlijk vroeg: om 11:35 al. Neutralisatie van een kwartiertje en daarna worden de renners tussen 15:36 en 15:57 in Amiens verwacht. Kan zomaar de tweede wandeletappe op rij worden, al zullen er vast wat Fransen zijn die in de vlucht van de dag willen zitten waardoor het tempo toch wat hoger komt te liggen. Iedereen die zichzelf enorm haat kan meteen om 11:30 de PLAYER aanslingeren, of Eurosport 2. De NOS is er pas om 14:10 bij en dat is eigenlijk best wel een uitkomst. Als je dan pas begint met kijken hoef je maar anderhalf uur je ogen uit te steken. Valt mee. De Belg doet moeilijk, vanwege het voetbal. Om 14:10 eerst een stukje op één, rond 15:00 moet je dan weer overschakelen naar Canvas want dan gaan ze op één het voetbal bespreken.

Dit is voorlopig de laatste kans voor de sprinters. De rit naar Roubaix zou kunnen eindigen in een sprint, maar heel waarschijnlijk is dat niet. Daarna moeten ze rappe mannen wachten tot rit 13 en dat heeft ook wel veel weg van een rit voor de vluchters. De sprintersploegen doen er kortom goed aan om deze rit strak te controleren. Beetje die Fransozen kort houden.
1. Gaviria. Ja, hij verloor van Groenewegen, maar dat kan een keer gebeuren. Deze sprint is weer totaal anders, om maar even een open deur in te trappen. Het loopt niet omhoog en dus heeft Groenewegen een groter probleem als zijn trein het weer eens laat afweten. Van problemen met de trein heeft Gaviria geen last en daarom gaat hij nu alsnog voor zijn derde ritzege.
2. Sagan. Ja, doe maar gewoon weer een ereplaats.
3. Groenewegen. Het is niet iedere dag feest. De beentjes zijn weer goed, maar de positionering zal het nu wel weer laten afweten. Achja, Tour is al geslaagd.
4. Demare. De Fransoos-omdat-het-moet-want-het-is-een-nationale-feestdag. Bakt er voorlopig helemaal niets van en de kans lijkt me ook vrij klein dat daar nu verandering in gaat komen. Daar kan je verder alsnog vierde mee worden, omdat heel veel andere sprinters het ook vaak genoeg laten afweten.
5. Greipel. Won de vorige keer in Amiens. Dat speelt altijd mee bij renners. Dus zal van zijn achtste plaats tijdens de vorige rit nu een vijfde plaats maken. Want zo werkt dat.

Blijkt Wuyts na al die tijd toch een kenner te zijn.

Chute tijdens de neutralisatie, lekker man.