[Kwartfinale @ 06/07/18 - 20:00] Brazilië v België #3:

Hier had een huilstukje over Neymar kunnen staan, maar ik ben niet zo obsessief daarin. Misschien komt het omdat ik er welhaast immuun voor geworden ben na jaren Spaans voetbal kijken; niet heel veel anders, alleen valt het wat meer op voor mensen die er wat minder vaak naar kijken. Liever spreek ik over het feit dat Brazilië wat mij betreft de beste ploeg tot nu toe op dit WK is. De tegenstander in deze tweede kwartfinale is België. Die wisten op het nippertje Japan uit te schakelen in een abominabele wedstrijd. Als je het al tegen Japan ontzettend zwaar hebt, mag je je gaan bergen voor Brazilië. Zal de wedstrijd tegen Japan voor realiteitsbesef hebben gezorgd?

Brazilië is in aanvallend opzicht verreweg van wat ze waren in de Eliminatoria (kwalificatie CONMEBOL). Toen werd controle over de wedstrijd gecombineerd met veel goals en doelpunten. Nu is er vooralsnog alleen controle. Alisson, Thiago Silva en Miranda spelen al het hele WK, maar geven geen krimp. Brazilië heeft verreweg de minste schoten op doel weggegeven, vijf. Dat zegt wat, ondanks problemen op de links- en rechtsbackpositie. Het enige jammere is dan dat Casemiro als elitestofzuiger voor de verdediging tegen een schorsing is opgelopen. Fernandinho is geen slechte vervanger, maar toch.

Voorin bij Brazilië is het recept praktisch altijd hetzelfde; Willian, Coutinho, Neymar en Jesus met af en toe Paulinho als extra man. Met name Willian en Jesus zijn spelers die er in negatief opzicht worden uitgelicht. Willian lijkt momenteel geen bal goed te kunnen raken. Douglas Costa is voor Tite zeker een ‘go’: een basisplek heeft hij al gehad op dit WK, maar blessures zijn een bitch. Met Costa klikt het allemaal net iets beter in het elftal. De spitspositie is ook een en al twist; terwijl Jesus veel sleurt en werkt, brengt hij maar niet het aanvallende gif en extra’s wat Roberto Firmino kan brengen. Stress.

Worden we wat wijzer van België na vier wedstrijden? Je zou deze vraag met een ja kunnen beantwoorden. Tunesië, Panama en Engeland waren uiteindelijk slechts opwarmwedstrijden voor de knock-outfase. Japan was de eerste tegenstander op weg naar het moois waarvan bij Sporza het kwijl uit de bek loopt. Zoveel kwijl dat je er de hele vloer mee kunt boenen. En of het realistisch is, dat moois? Nee, nog lang niet. Wat was het slecht tegen Japan, oh wat was het slecht. Lees je de namen van Hazard, Lukaku, Mertens en De Bruyne? Je schuift dichter naar het puntje van je stoel. De realiteit is anders.

België is een vat van vraagtekens geworden na maandag. Het veldspel was op één glanzende counter na om te janken en Japan hoefde niet dichtbij goal te komen om echt gevaar te stichten. Dat is ook niet enorm gek als je een 3-4-3 hanteert waarin bovenal veel aanvallende spelers staan. Het is geen clubvoetbal waarin een coach dagelijks met zijn spelers kan werken aan de baalmomenten die aanvallende spelers hebben. Defensief wordt het dan een stuk vervelender. Laat dat nou net zijn wat je vrijdag tegen Brazilië niet kunt gebruiken.

Wat kunnen we vrijdag verwachten? Brazilië zal waarschijnlijk weinig aan haar zeer succesvolle concept veranderen. De schorsing voor Casemiro is een aderlating, maar Fernandinho als vervanger zal het verhaal niet extreem dramatisch maken. België heeft een hoop meer te doen. Gaan ze counteren? Gaan ze aanvallen? Gaan ze het middenveld verstevigen met Fellaini? En gaan Carrasco en Meunier het kunnen belopen? Een controleursduo met Witsel en De Bruyne lijkt in ieder geval een lastig verhaal.