Ja dat was ook echt niet zoals het de bedoeling was dat het zolang zou duren, maarja het is wat het is.quote:Op zaterdag 12 maart 2022 19:56 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Dankje voor je reactie
2.5 jaar behandeling is wel lang hoor Maar als het het waard is heb ik het er graag voor over
Wat fijn voor je dat het er voor jou al op zit. Je reactie maakt dat ik me wel wat beter voel over die therapie
Het is soms best lastig dat ik wel al sinds mijn 7e al in de psychiatrie rond loop maar nu pas echte behandeling krijg voor mijn klachten. Het meest van mijn problematiek komt van mijn trauma af. Ben erg blij dat ik nu ook op een plek woon waar ik zo goed begeleid word dat ik dit voor het eerst in mijn leven durf aan te pakken.
Dat mijn familie mij niet steunt wist ik eigenlijk vanaf het begin al. Het is moeilijk maar het is niet anders.
Ik heb gelukkig wel een geweldige therapeute, en geweldige begeleiding thuis, dus dat is erg fijn.
Vandaag mijzelf even uit mijn appartement gesleept om te gaan lunchen in een cafeetje. Daarna voelde ik me al een stuk beter
Dankjequote:Op vrijdag 25 maart 2022 13:46 schreef _flore het volgende:
Je mag dat gewoon voelen. Snap dat je je er schuldig over voelt. Want als kind was je afhankelijk van hem en kon je die haatgedachtes niet hebben. Beter jezelf de schuld geven en loyaal blijven. Voelt zo dubbel nu he.
Het is echt superherkenbaar, alles wat je schrijft over familie die gewoon alles toelaat en jij die je zonder familie voelt. Dat is eigenlijk ook zo, want niemand kwam en komt voor jou op. Dus heel logisch dat je je alleen voelt!
Ik herken ook je worsteling met wel/niet naar een uitvaart gaan. Ik zou zeggen: doe wat voor jou het beste is, want anderen houden -even simpel gezegd- ook geen rekening met jou. Ik lees in wat je schrijft eigenlijk niet dat er iets is waarvoor je wel zou willen gaan.
Veel sterkte!
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb er een tijd geleden wel om gevraagd bij de psychiater omdat ik zelf ook veel last van nachtmerries heb en 2 vriendinnen wel goede ervaringen hebben met het middel Topiramaat. Maar mijn psychiater zei dat het twijfelachtig is qua werking en bij heel veel mensen ook niet werkt of juist klachten verergert. Dus zij was er niet echt weg van en wilde het dus niet voorschrijven.quote:Op zaterdag 26 maart 2022 07:55 schreef summer2bird het volgende:
Even iets anders, sinds ik met therapie ben begonnen heb ik enorm last van nachtmerries.
Mijn psychiater heeft al een jaar geleden aangeboden medicatie te geven voor mijn intense dromen (toen had ik 2x per week max nachtmerries en voor de rest intensieve dromen, nu 4-6 keer per week nachtmerries).
Heeft iemand ervaring met medicatie voor nachtmerries?
Ik hoop dat het helpt want het loopt een beetje de spuigaten uit. 6 van de 7 nachten heb ik een nachtmerrie, overdag enorm moe en soms schrik ik vroeg wakker van een nachtmerrie en kan ik niet verder slapen wat als gevolg heb dat ik een zombie ben overdag omdat ik al vanaf 3 uur wakker ben.quote:Op zaterdag 26 maart 2022 11:24 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb er een tijd geleden wel om gevraagd bij de psychiater omdat ik zelf ook veel last van nachtmerries heb en 2 vriendinnen wel goede ervaringen hebben met het middel Topiramaat. Maar mijn psychiater zei dat het twijfelachtig is qua werking en bij heel veel mensen ook niet werkt of juist klachten verergert. Dus zij was er niet echt weg van en wilde het dus niet voorschrijven.
Maar als jouw psychiater er voor open staat zou je dat dus kunnen proberen.
Veel sterkte iig en ook met die keus of je naar die uitvaart gaat of niet. In je post te lezen zie ik zelf weinig redenen om te gaan. En anders kun je hem misschien thuis via een livestream volgen? Door Corona is die mogelijkheid er vaak inmiddels. Bij mijn vaders uitvaart vorig jaar mochten maar een beperkt aantal mensen komen en de rest moest dus thuis kijken. Zo kun je wel de uitvaart zien maar kom je je vader niet in het echt tegen.
Ik herken veel in je bericht. Zelf heb ik enorm last van jaloursie tegen mensen die wel een normale liefhebbende familie hebben.quote:Op dinsdag 19 april 2022 18:59 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik ga hier posten omdat ik geen zin heb om een heel topic aan te maken.
Ik dacht dat ik prima om kon gaan met mijn PTSS en dat ik er redelijk mee gedeald had. Het is nooit helemaal weggegaan, maar de scherpe kantjes waren er af. Het is leefbaar.
Echter werd ik laatst geconfronteerd met wat voor impact het de laatste jaren op me gehad heeft. Recentelijk in contact gekomen met een leuk persoon, omdat ik me wat meer open wilde stellen, en hij heeft dus wél een sociaal leven, staat er heel positief in, doet van alles, heeft (naar mijn indruk, maar je weet het niet) geen enkel idee wat voor verrotte plaats deze wereld en de mensen die er leven en wat ze elkaar aan kunnen doen. Maar het verbaasde me. Eigenlijk leeft hij een compleet normaal leven voor iemand van mijn leeftijd, en ik niet. En dat was heel confronterend.
Ik heb mezelf nu al jarenlang verwaarloosd (slecht eten, weinig sporten), compleet geïsoleerd van alles en iedereen (op een paar goede vrienden na, maar zelfs daar isoleer ik me vaak nog van), mijn hele zelfbeeld is naar de klote en ik ben continu moe alsof ik een marathon heb gelopen (terwijl ik toch vrij zeker ben dat ik dat niet gedaan heb). Ook krijg ik steeds meer vage en niet te duiden fysieke klachten (rugpijn, nekpijn, buikpijn, vermoeidheid, continu brainfog). Het enige dat me nog boven water houdt is de focus op mijn opleiding, maar zelfs daar heb ik continu faalangst.
Verder is die dissociatie gewoon ronduit klote (is haast permanent aanwezig). Het lukt wel om te functioneren maar je hebt continu het gevoel dat je er een beetje boven 'zweeft'. Alsof je niet echt wakker bent. Maar daar moet ik maar mee leren leven.
Eigenlijk besef ik me dat het nooit helemaal goed behandeld is/dat er iets mis gegaan is. Ik weet dat ik zelf moet ingrijpen, maar ik ben zo moe. Ik wil ook vaak helemaal niet meer. Ik probeer wel te veranderen maar dat gevoel van numbness, verdriet en 'laat eigenlijk allemaal maar zitten' gaat niet weg.
Ik word ook door specifieke type mensen getriggerd en ik sla daarvan op de vlucht.quote:Op donderdag 4 augustus 2022 20:34 schreef Medusa666 het volgende:
Word continu getriggerd waardoor ik kwaad wordt op mensen en in fight modus ga en twijfel continu over alles.
Ik twijfel door mijn trauma’s met name over de intenties en het goede in mensen. Ik voel me met name veilig bij maar een paar mensen die met name ook wat zachter en voorzichtiger stemgeluid en stemgebruik communiceren.
is dit herkenbaar voor een van jullie?
Wanneer iemand dit niet doet word ik meteen getriggerd om te gaan “vechten” . Het is gewoon lastig.
Op het moment dat ik mijn wantrouwen volledig loslaat dan wordt er oneindig over me heen gelopen.. ik vergeet dan al mn grenzen wanneer ik mijn wantrouwen loslaat en ga ervan uit dat iedereen dan het beste met me voorheeft omdat ik het dan ook voor anderen heb
En niet om op te scheppen, maar ik heb gewoon gemerkt dat het soms lijkt alsof ik de een van de heel weinige mensen in mijn omgeving ben die tegen mijn egoistische belangen in wilt gaan en naar mezelf wilt kijken om het de ander gemakkelijker te maken en om te zoeken naar een echte middenweg.
Anderen zeggen ook tegen mij dat ik te zacht ben waar weer anderen zeggen dat ik te overdreven reageer.
Ik begrijp de intenties van anderen vaak niet en heb veel duidelihkheid en eerlijke uitleg nodig voor ik me veilig voel. Is dit herkenbaar?
Ah heel herkenbaar. Bedankt voor de reminderquote:Op donderdag 4 augustus 2022 21:03 schreef Speedfight het volgende:
[..]
Ik word ook door specifieke type mensen getriggerd en ik sla daarvan op de vlucht.
Stemverheffing kan ik absoluut niet tegen.
De rest herken ik niet, ik wantrouw altijd maar dat is bij ieder verschillend.
Dat te zacht genoemd worden of juist dat je overdreven reageert moet je wel mee uitkijken wie dat zegt, dat kan heel goed mindfucken zijn.
Ik werd laatst getriggered door een (oude) medewerker op mijn werk die zei dat iemand zich niet mocht aanstellen dat ze het koud had.quote:Op donderdag 4 augustus 2022 21:03 schreef Speedfight het volgende:
[..]
Ik word ook door specifieke type mensen getriggerd en ik sla daarvan op de vlucht.
Stemverheffing kan ik absoluut niet tegen.
De rest herken ik niet, ik wantrouw altijd maar dat is bij ieder verschillend.
Dat te zacht genoemd worden of juist dat je overdreven reageert moet je wel mee uitkijken wie dat zegt, dat kan heel goed mindfucken zijn.
Ik zit nog in therapie. Kon pas vanaf 25 jaar een beetje er over praten en sinds dit jaar voor het eerst therapie ervoor. De kicker is dat ik al sinds mijn 7e in de psychiatrie loop maar niemand keek ooit naar gezinssituatiequote:Op zondag 11 september 2022 18:55 schreef Ditdatposse het volgende:
Besloten om dit topic te gaan volgen en mee te schrijven.
Ik;
Moeder eind 30, kinderen en getrouwd.
CPTSS, chronisch depressie, angst en paniekstoornis en bij tijden en wijlen rand psychotisch.
Zeer onveilige jeugd gehad, manipulatieve ouder, die elke dag mij fysiek en geestelijk mishandelde. Andere ouder veelal niet aanwezig, bij aanwezig ouder onder de duim van andere ouder zitten. Oudere sibling die lieveling thuis was en mij het leven behoorlijk zuur maakte.
Beide ouders alcoholist. Van 4 jaar tot 7/8 jaar sexueel misbruikt.
Mijn jeugd en jong volwassen leven ging niet over rozen. Verslavingsgevoelig, opgenomen psychiatrische instelling, suïcide pogingen en dakloos.
Ouder is paar jaar geleden overleden, ene ouder en sibling leven nog. Contact aantal jaar daarmee verbroken.
Op dit moment ben ik compleet ingestort, als nooit tevoren. Ziektewet, aangemeld voor zware therapie (de zoveelste) gericht op cptss en trauma. Ad medicatie is verhoogd, ook de antipsychotica. Ik slaap praktisch niet meer, omdat ik gewoonweg niet durf te slapen. De nachtmerries zijn te heftig.
Gelukkig is partner ontzettend begripvol en steunt mij 100%. Een aantal goede vrienden weten van de situatie af. Kinderen krijgen hopelijk zo weinig mogelijk mee. Probeer altijd de gekke maffe moeder te zijn die ik altijd was.
Ik pak rust, maar probeer ook actief te zijn en niet weg te kwijnen onder de dekens.
Baal zo onwijs dat mijn verleden mij klein heeft gekregen en de beerput volledig open is. Ik ervaar elke dag tig verschillende emoties. Boos, wraak, verdriet, eenzaam etc. En ik weet hier niet mee om te gaan, omdat ik het altijd weg heb kunnen stoppen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Zijn er soortgelijke ervaringen en hoe hebben jullie alles aangepakt en losgelaten?
Xx
Och meiske tochquote:Op zondag 11 september 2022 18:55 schreef Ditdatposse het volgende:
Besloten om dit topic te gaan volgen en mee te schrijven.
Ik;
Moeder eind 30, kinderen en getrouwd.
CPTSS, chronisch depressie, angst en paniekstoornis en bij tijden en wijlen rand psychotisch.
Zeer onveilige jeugd gehad, manipulatieve ouder, die elke dag mij fysiek en geestelijk mishandelde. Andere ouder veelal niet aanwezig, bij aanwezig ouder onder de duim van andere ouder zitten. Oudere sibling die lieveling thuis was en mij het leven behoorlijk zuur maakte.
Beide ouders alcoholist. Van 4 jaar tot 7/8 jaar sexueel misbruikt.
Mijn jeugd en jong volwassen leven ging niet over rozen. Verslavingsgevoelig, opgenomen psychiatrische instelling, suïcide pogingen en dakloos.
Ouder is paar jaar geleden overleden, ene ouder en sibling leven nog. Contact aantal jaar daarmee verbroken.
Op dit moment ben ik compleet ingestort, als nooit tevoren. Ziektewet, aangemeld voor zware therapie (de zoveelste) gericht op cptss en trauma. Ad medicatie is verhoogd, ook de antipsychotica. Ik slaap praktisch niet meer, omdat ik gewoonweg niet durf te slapen. De nachtmerries zijn te heftig.
Gelukkig is partner ontzettend begripvol en steunt mij 100%. Een aantal goede vrienden weten van de situatie af. Kinderen krijgen hopelijk zo weinig mogelijk mee. Probeer altijd de gekke maffe moeder te zijn die ik altijd was.
Ik pak rust, maar probeer ook actief te zijn en niet weg te kwijnen onder de dekens.
Baal zo onwijs dat mijn verleden mij klein heeft gekregen en de beerput volledig open is. Ik ervaar elke dag tig verschillende emoties. Boos, wraak, verdriet, eenzaam etc. En ik weet hier niet mee om te gaan, omdat ik het altijd weg heb kunnen stoppen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Zijn er soortgelijke ervaringen en hoe hebben jullie alles aangepakt en losgelaten?
Xx
Strijder Wat bedoel je met verhoogd?quote:Op zondag 11 september 2022 20:04 schreef Ditdatposse het volgende:
Ik ben al vanaf mijn 18e bekend in de psychiatrie. Behandelingen waren altijd gericht op andere stoornissen. Nu eind 30 een gerichte behandeling op cptss en trauma. De cptss diagnose heb ik pas sinds 3 jaar, daarvoor nooit een psych gehad die verder onderzocht naar het daadwerkelijke probleem.
Ik ben ondanks ziektewet wel een bezige bij. Ik “werk” op een traningsstal en thuis een lading huisdieren waar ik m’n handen vol aan heb 😬
Nachtmerries worden hopelijk minder als ik goed ingesteld op medicatie. Ik ben sinds vorige week verhoogd.
Wat vervelend…heb je toevallig behalve die therapie ook nog andere bezigheden die extra stress opleveren?quote:Op dinsdag 13 september 2022 14:50 schreef summer2bird het volgende:
Hier gaat het trouwens niet zo lekker de laatste tijd. Ik heb steeds meer nachtmerries, paniekaanvallen, flashbacks en veel sneller getriggerd dan anders.
We behandelen nu ook best zware stof bij de therapie.
Ik heb mijn hele leven altijd alle emoties naar beneden geduwd, en ik heb het gevoel dat het er nu eindelijk uit komt.
Het is nu gewoon een beetje zwaar, bij het minste of geringste krijg in een paniekaanval of word ik anders getriggerd, ik zie het ook nooit aankomen en het gebeurt erg vaak de laatste tijd.
Ben ook echt enorm moe, en ik slaap niet zo lekker.
Hoi, wat vervelend dat je die gebeurtenis hebt ervaren En nu ook deze klachten hebt..quote:Op dinsdag 13 september 2022 22:01 schreef Thaddeus het volgende:
Dag allen,
Ik ben 31 jaar en heb in 2017 een traumatische ervaring gehad. Ik heb (nog) nooit therapie of andere behandelingen gehad. De klachten die ik ervaar zijn nachtmerries, flashbacks, soms als iemand iets zegt begin ik er aan te denken. Daarnaast echt enorm veel zweten.. ook in bed, ik heb een kouschuim topper op het matras maar dit lijkt niet veel te helpen. Verder voel ik mij op sommige momenten emotioneel maar verberg ik dit.
De meeste mensen in mijn omgeving weten dit niet van me en ik lach het voor mijzelf vaak wat weg, soms voelt het alsof ik een masker draag. Mijn vriendin en mijn moeder weten dit wel en mijn moeder adviseerde EMDR.
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil zeggen maar wilde het even van mij afschrijven.
Bedankt voor je reactie. Hoe veel sessies emdr had je nodig dat het effect had? En was het zo zwaar als mensen zeggen dat het is?quote:Op dinsdag 13 september 2022 22:33 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
Hoi, wat vervelend dat je die gebeurtenis hebt ervaren En nu ook deze klachten hebt..
Ik herken mij in de klachten die je beschrijft en ook het weg willen drukken ervan. Emdr heeft mij heel goed geholpen erbij.
Ben je van plan om naar de huisarts te gaan voor een doorverwijzing? Ik zou dat in jouw geval wel echt doen… dan ben je later ook lekker van die klachten af
Ik ben nu toevallig bezig met een nieuw beeld en die is heel heftig. De spanning van dit beeld gaat heel langzaam omlaag, mede ook omdat mijn werkgeheugen flink gestimuleerd moet worden, maar vooral omdat dit beeld het heftigste is die ik tot nu toe heb gehad.quote:Op vrijdag 16 september 2022 09:58 schreef Thaddeus het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie. Hoe veel sessies emdr had je nodig dat het effect had? En was het zo zwaar als mensen zeggen dat het is?
Wel mooi om te lezen dat het jou heeft geholpen om van je klachten af te komen.
Wat vervelend. Hoe gaat het nu met je?quote:Op dinsdag 1 november 2022 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb het heel erg zwaar de laatste tijd.
Alles komt snoeihard binnen, ik word overal door getriggerd, lig snachts vaak te huilen, en functioneer nauwelijks.
Mijn huidige psychiater stopt er over een paar weken mee dus dat helpt ook niet.
Het leven is erg zwaar op het moment.
Hey, nu gaat het wel weer. Heb een slaappil genomen zodat ik iig een goeie nacht had.quote:Op dinsdag 1 november 2022 21:31 schreef Medusa666 het volgende:
[..]
Wat vervelend. Hoe gaat het nu met je?
Absoluut. Je trauma is alleen niet verdwenen dan, maar het geeft wel een hoop rust.quote:Op zaterdag 14 januari 2023 13:34 schreef Speedfight het volgende:
Denken jullie dat het helpt om echt alles wat je aan je trauma herinnert weg te gooien? Bijvoorbeeld zelfs een waterkoker die je aan die tijd kan herinneren?
Hahahaha ik probeer de neiging te onderdrukken maar die waterkoker gaat morgen weg ja hahaha.quote:Op zaterdag 14 januari 2023 19:43 schreef mascara-klodder het volgende:
Ik stel me nu zo voor dat @:speedfight alles wat haar aan haar trauma herinnert over het balkon gooit, erop gaat stampen of op marktplaats zet
Morgen??? Gewoon nu! Je kopje thee voor morgenochtend komt dan gewoon van een pannetje met kokend water.quote:Op zaterdag 14 januari 2023 19:49 schreef Speedfight het volgende:
[..]
Hahahaha ik probeer de neiging te onderdrukken maar die waterkoker gaat morgen weg ja hahaha.
Ik zit al een tijdje met dat soort dingen dat ik denk ja ik ga toch niet een goed werkend product wegdoen en vervangen maar dagelijks herinnert t toch wel aan (kleine) dingen.
Wat fijn zeg 👍quote:Op woensdag 25 januari 2023 15:47 schreef Speedfight het volgende:
Och ik word net teruggebeld, ze hebben mij er tussen kunnen proppen, dus over een maandje begint in ieder geval de intake. Volgens mij volgt er daarna weer een behoorlijke wachttijd, maar ik hoef dus niet helemaal opnieuw te beginnen.
Lieve mensen, meteen goed gevoel bij
Heb je meer energie nu je van een aantal traumaklachten af bent?quote:Op vrijdag 27 januari 2023 12:10 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Wat fijn zeg 👍
En hopelijk valt de wachttijd toch mee🤞
Ik heb eind december mijn laatste afspraak bij de GGZ gehad (na 4 jaar behandeling waarvan 3 jaar traumatherapie). En vorige week de laatste afspraak bij verslavingszorg (maar dit is nogal raar gegaan en sta ik niet achter).
Dus ik heb nu helemaal geen professionele hulpverlening meer.
Terwijl ik 36 ben en al vanaf mijn 18e eigenlijk altijd in de hulpverlening heb gezeten🙈
En aan de ene kant ben ik echt trots op de stappen die ik afgelopen jaren gezet heb💪
Maar ik vind het ook spannend en vooral wbt mn verslaving heb ik nog wel regelmatig terugvallen (afgelopen 2 maanden nogal veel heftige dingen meegemaakt weer helaas😥 waardoor ik toch weer thuis ben gaan gebruiken).
Dus ik twijfel nog een beetje of ik niet gewoon mezelf weer moet aanmelden bij een andere instelling. Alleen dan moet ik ook weer helemaal opnieuw beginnen met intake en wachtlijst😓
En aan de andere kant weet ik na jaren verslavingszorg ook wel hoe het "moet", alleen lukt het niet altijd nog, vooral niet in lastige situaties. Dus daar ga ik nog even over nadenken.
En nu door die gebeurtenissen de afgelopen maanden en veel stress wel weer meer last van nachtmerries. Maar verder gaat het qua traumaklachten wel redelijk goed. Ik ben niet klachtenvrij ondanks 3 jaar traumatherapie, maar het gaat wel een stuk beter👍
Nouja qua energie is het altijd ingewikkeld bij mij, omdat ik ook diabetes type1 heb en dat ook zorgt voor energieschommelingen als ik hoog of laag zit. En ik was/ben vooral verslaafd aan speed ( jouw username is wel toepasselijk op mij ook dus haha) En wat dat betreft merk ik wel verschil natuurlijk. Want toen ik nog veel in gebruik zat had ik tijdens gebruik wel energie, maar de dagen daarna natuurlijk niet en dan was ik zo depressief en lusteloos als maar wat. Nu is wat dat betreft mijn energie en stemming veel constanter en ben ik veel stabieler.quote:Op donderdag 2 februari 2023 13:28 schreef Speedfight het volgende:
[..]
Heb je meer energie nu je van een aantal traumaklachten af bent?
Op eigen benen gaan staan is altijd spannend, het gevoel niet terug te kunnen vallen op therapie. Zeker met die heftige gebeurtenissen nu. Vaak is er bij een huisarts wel een praktijkbegeleider als tussenstop.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |