Wraak genomen en onwijs verdriet

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

Jij hoort in een gesloten inrichting.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:16 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Waar downplay ik dan? Het is toch ook mijn verantwoordelijkheid. Ik stel enkel dat de kans groter is dat ik dit heb gedaan mede doordat het in mijn opvoeding normaal werd geacht om zo los te gaan. Dit is abnormaal gedrag. Ik ben verantwoordelijk, maar waar komen deze enge gevoelens vandaan? Ik weet dat de inhoud afschuwelijk is, ik wilde de inhoud in eerste instantie niet bekend maken, omdat sommigen het niet aankunnen. Maar goed, leek me wel degelijk slim om het zo te posten.

Dat je psychiater het ook wel snapte? is dat echt zo? Ik zie tussen de lijnen door gewoon allerlei wilde sprongen om het maar niet op je eigen kutgedrag en kutkarakter te gooien waarom je zo doet.
En wtf hoe ben je opgegroeid dan dat blijkbaar je familie als ze boos zijn je helemaal verbaal misbruiken en kapot maken?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat laatste was gewoon normaal, politie was in ons huis vaak aanwezig. Met name dat het de ene keer een zeer onveilge omgeving thuis was (alles in het huis werd stukgemaakt als ik dan bv thuiskwam van school) en de volgende dag was alles oke tussen familieleden. Niet een keertje, nee jaren.

Nogmaals, dit is nooit een rechtvaardiging voor mijn gedrag, maar kan wel mee hebben gespeeld in de obsessieve persoon die ben. Dit is gewoon mijn gedrag geweest inderdaad en karakter naar haar specifiek toe, niet naar andere mensen, gelukkig. Maar dit raakt gewoon veel mensen en haar omgeving ook..

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Oke dan snap ik je gedrag persoonlijk al iets meer.
Boosheid is normaal ja, de manier waarop je er mee omgaat zeer zeker niet. Maar dat weet je zelf inmiddels ook.
Ik zou daar vooral aan werken en bij een psychiater moet je ook heel duidelijk zijn als je het idee hebt dat zijn manier voor jou niet werkt.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 19:50 schreef Gregor1994 het volgende:
Ik werd onzeker na een gebeurtenis die plaatsvond (niets bijzonders).

Die "niet bijzondere" gebeurtenis was de aanleiding dat je begon met die vreselijke mailtjes en berichten aan haar?
Zo ja, dan was het wél een bijzondere gebeurtenis en al helemaal als ik de topictitel lees: Je hebt voor je gevoel wraak genomen.
Wraak voor wat eigenlijk?
Die gebeurtenis of is er nog iets anders aan de hand wat je nog niet verteld hebt?
Als het wél om die gebeurtenis gaat vind ik dat je moet vertellen wat dat was om het verhaal compleet te maken.
Wat de aanleiding ook was, dit kán gewoon niet maar dat weet je zelf ook al dus daar ga ik niet op door.
Ben alleen heel benieuwd naar de aanleiding icm de topictitel om het verhaal compleet te krijgen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Door een afwijzing zo door het lint gaan joh

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Maar waren jullie ook romantisch met elkaar om het zo maar eens te zeggen of waren jullie gewoon goede vrienden?
Misschien was de relatie in jouw gedachten (iig in je gevoelens) anders dan dat zij er over dacht, lijkt het wel op iig.
Zou me niks verbazen als je ook daarin een grote fout hebt gemaakt.
Tenzij er ook gezoend werd en er ook lichamelijk sexueel contact tussen jullie was, dan snap ik je frustratie wel alleen je reactie nog steeds niet.

Edit: Ze ging nog met haar ex schrijf je. Was het wel haar ex of wilde jij graag dat hij haar ex was en niet haar vriend?

editfoutje, edit staat in mijn vorige bericht

Je schuldgevoel zal je zelf mee moeten leren leven.

En haar zal je echt met rust moeten laten, ieder contact dat jij nog met haar hebt zal voor haar niet positief voelen.

Respecteer haar door haar met rust te laten. Haar contacteren doe je alleen voor jezelf, niet voor haar. Wees je daar heel erg van bewust. Naar haar toe kan je dit niet rechtzetten. Zij moet haar verdriet, angst en pijn een plekje geven. En de oorzaak daarvan ver van zich houden.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

Het extreme is dat je moeite gaat zitten doen (wat gewoon een daad is hè) om iemand te kwetsen met vertrouwelijke informatie op een privacy gevoelige manier. Je tornt daarmee aan iemands veiligheidsgevoel, zelfvertrouwen en trauma's. De dreiging van kan soms net zo een impact hebben als het daadwerkelijk ondergaan. Stalking e.d. is wel degelijk strafbaar en met reden.

Natuurlijk ligt het met een beetje verder kijken dan je neus lang is, echt wel iets gecompliceerder. Het begint al met de wetgeving, die door een stelletje achterlopende nitwits op tech-gebied bepaald niet up to date is. Dan moet de overbezette politie die net zo goed achterloopt, ook keuzes maken in wat ze gaan opvolgen. Dan spelen cijfertjes een rol en niet zozeer in hoeverre iets kut en strafbaar is. Kijk bijvoorbeeld maar naar de pakkans op inbraken of het gezeik rondom drugsrunner die behoorlijk vrij spel hebben en voor stijgende overlast zorgen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Ik vind boosheid niet normaal als je afgewezen wordt.
Teleurstelling, verdriet, spijt prima
Maar boosheid nee

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:16 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Waar downplay ik dan? Het is toch ook mijn verantwoordelijkheid. Ik stel enkel dat de kans groter is dat ik dit heb gedaan mede doordat het in mijn opvoeding normaal werd geacht om zo los te gaan. Dit is abnormaal gedrag. Ik ben verantwoordelijk, maar waar komen deze enge gevoelens vandaan? Ik weet dat de inhoud afschuwelijk is, ik wilde de inhoud in eerste instantie niet bekend maken, omdat sommigen het niet aankunnen. Maar goed, leek me wel degelijk slim om het zo te posten.

Ik zou me niet teveel blind staren op waar die gevoelens vandaan komen. Stukje context kan wel verhelderend werken natuurlijk, maar het belangrijkste blijft toch wel dat het er nu eenmaal is en dat je er iets mee moet leren doen. Iets beters cq constructiefs zeg maar.

Dat snoert critici en ongeruste mensen ook iets sneller de mond, omdat je het niet als een soort barrière gebruikt om er nog even niet vol mee aan de bak te hoeven gaan. Zeker niet als je dus wel degelijk weet waar een en ander vandaan komt, zoals je zelf al aangeeft dat het kennelijk wel een vaker voorkomend patroon in je omgeving is (geweest).

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:19 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Absoluut, het is ook onwijs erg. Al een jaar speelde het in mijn hoofd om wel of niet te bekennen. Wist het ook totaal niet wat juist is in zo’n situatie. Geen uitkomst was meer ‘goed’.

Waarom heb je ervoor gekozen om het dan toch te bekennen en wat verwachtte je er van?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat laatste was gewoon normaal, politie was in ons huis vaak aanwezig. Met name dat het de ene keer een zeer onveilge omgeving thuis was (alles in het huis werd stukgemaakt als ik dan bv thuiskwam van school) en de volgende dag was alles oke tussen familieleden. Niet een keertje, nee jaren.

Nogmaals, dit is nooit een rechtvaardiging voor mijn gedrag, maar kan wel mee hebben gespeeld in de obsessieve persoon die ben. Dit is gewoon mijn gedrag geweest inderdaad en karakter naar haar specifiek toe, niet naar andere mensen, gelukkig. Maar dit raakt gewoon veel mensen en haar omgeving ook..

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Boosheid ervaren ja, maar dat is niet een op een door te trekken naar wat je ermee zou willen doen en zeker niet daadwerkelijk doet. Daar zul je meer diepgang moeten gaan zoeken en ook echt eerlijk moeten gaan zijn, hoe je het als motivatie voor bepaalde acties kon vergoeilijken.
Tenminste, ik ga er voor het gemak even van uit dat je er wel over nagedacht hebt voor je met voorbedachte rade een plan de campagne ging uitvoeren die jou anonimiteit garandeerde enzo. Dan lijkt het me dat je wel echt een denkproces hebt doorgemaakt, geen blinde impulsiviteit en dat is een wezenlijke constatering waar je in therapie mee aan de slag zou moeten denk ik. Je tijdslijn in het verleden heeft je (mede) gevormd en je denk- en handelingsproces is zeg maar je functionele tijdslijn in het hier en nu waar je aan moet werken.
Immers, je verleden kun je niet meer veranderen en het heden qua handelen hopelijk wel.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Maar hoe kun je stellen dat het geen bijzondere gebeurtenis was als het zo een effect op je heeft?

Daarnaast maakt ieder zijn eigen proces door, op zijn of haar eigen tempo. Je kan iemand anders niet fixen, dat is niet jouw taak en dat moet je eigenlijk ook helemaal niet willen, want dan ontneem je die ander de les die ze er zelf van moeten/willen ondervinden.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ook omdat je de ander het beste, al dan niet jezelf, gunt. En met een ander bezig zijn zo heerlijk afleid van je eigen shit.

Maar goed, je had dus al geen relatie en dan moest je per se de of liever gezegd jouw waarde afmeten aan haar ja, ik wil verkering. Dat geeft maar heel weinig ruimte, wat jou kwetsbaar maakt. Immers, je stelt eigenlijk het alleen op die manier te kunnen ervaren en daarmee devalueer je de rest die er wel was.
Als je een beetje inlevingsvermogen hebt naar haar, dan kun je vast ook wel bedenken hoe je zo (on)bewust een vibe afgeeft die alles behalve onvoorwaardelijke liefde en een makkelijke relatie zegt. Sterker nog, als je je zo afgewezen voelt in het algemeen, is het misschien onbewust wel extra druk op de ketel in het kader van self-fulfilling prophecy. De welbekende zie je nou wel!
En dan kun je boos zijn op de ander, want nou deed je eens je best en dan ben jij lekker veilig nog niet uitgevogeld, wat als het wel tot een relatie was gekomen een overheersende angst zou kunnen zijn. Of dat een ander haar weg zou kapen, want dan heb je weer een ander als bliksemafleider. Enzovoort..

Kun je je ergens wel voorstellen dat als je echt van iemand houdt, dat je die ander ook zo een liefde gunt ook al is het bij een ander?
Dat iemand om jou zou kunnen geven, zonder dat het per se een relatielabeltje heeft? Dat jij ook van waardevolle toevoeging bent, zonder partner?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:50 schreef happylife070 het volgende:

[..]

Ik vind boosheid niet normaal als je afgewezen wordt.
Teleurstelling, verdriet, spijt prima
Maar boosheid nee

Waarom niet eigenlijk?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 16:23 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Waarom niet eigenlijk?

Misschien op jezelf als je anderhalf jaar met haar omgegaan bent en niets ondernomen hebt wat tot een relatie zou kunnen leiden?
Maar je kunt niet boos worden als iemand niet voor jou valt, het is die persoon niet kwalijk te nemen dat ze jou niet ziet zitten toch?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 17:50 schreef happylife070 het volgende:

[..]

Misschien op jezelf als je anderhalf jaar met haar omgegaan bent en niets ondernomen hebt wat tot een relatie zou kunnen leiden?

Dan impliceer je dus dat ts dat niet zou hebben gedaan en dat liefde überhaupt zo maakbaar is, dat het een kwestie is van maar dingen doen. En dan kijken we raar op als mensen dan in wanhoop en gekwetstheid nog meer dingen gaan doen om maar reactie te krijgen..

quote:

Maar je kunt niet boos worden als iemand niet voor jou valt, het is die persoon niet kwalijk te nemen dat ze jou niet ziet zitten toch?

Wel als je allerlei dingen voor iemand hebt gedaan.. Zeker als je in de veronderstelling bent dat het zoals bovenstaand werkt. Dan heb je allerlei shizzle gedaan en dan nog wil de ander niet Of als je maanden, jaren hebt geluisterd naar hoe kut haar ex wel niet is, waarna ze doodleuk weer terug gaat. Die dus niet al die dingen voor haar deed, had je haar dan ook maar moeten meppen voor een beetje liefde?!

Kort door de bocht ja, maar dat gebeurt wel vaker als je emoties nogal oplopen. Niet om goed te praten natuurlijk, maar totaal onbegrijpelijk is het nou ook weer niet vind ik. Om je zo te voelen tenminste en eventueel ook om terug te willen kwetsen, maar daarnaar handelen is wel echt afkeurenswaardig. Zeker als je het ook nog uit liefde meent te moeten doen of in de hoop dat de ander dan toch nog overstag gaat ofzo. Of als je je sowieso al afgewezen minderwaardig voelt door iedereen en dan ook nog de persoon waar ze het meest hun best voor hebben gedaan.

Je zal ergens ook weer een beetje moeten kunnen (leren?) relativeren, zodat je er niet teveel naar gaat handelen en het niet alleen maar reactief gedrag is op basis van wat een ander wel of niet doet. Daar ligt verantwoording die je zelf kan (leren) pakken met behulp van bijvoorbeeld cgt/ret en iets als schematherapie, zodat je zo een proces en bepaalde grenzen duidelijker worden. Ofzo, maar dat is natuurlijk voer voor behandelaars..

quote:

Op maandag 2 juli 2018 20:27 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nee die laatste dingen absoluut niet. Of naja, ik kan me het wel voorstellen, maar mijn gevoel zegt dat het niet klopt uiteindelijk...Mijn waarde is inderdaad afhankelijk van haar. En nu al helemaal, zit constant na te denken wat ik had moeten doen, had ik wellicht niet moeten bekennen om iedereen drama te besparen omdat het een jaar geleden was? Heeft ze pijn? Hoe erg walgt ze van me? Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen, waarom stopte ik niet eerder en wilde ik zo graag wraak?

Heb zoveel vragen en weet niet eens of mijn psychiater kan helpen...hij heeft niet altijd de vragen. Als ik naar een ander moet dan duurt het weer enkele maanden..

Volgens mij moet je je gedachtes over haar even laten rusten en heel hard aan jezelf gaan werken.

Natuurlijk heeft ze pijn. Maar die keuze heb je eerder al gemaakt en maak je niet meer ongedaan. En haar daarvan redden kan je nu ook niet meer.

Ook je vraag of je het niet had moeten zeggen is irrelevant. Je had het niet moeten doen, dat is wel gebeurt, en nu moet je zorgen dat het nooit weer gebeurt.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 20:27 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nee die laatste dingen absoluut niet. Of naja, ik kan me het wel voorstellen, maar mijn gevoel zegt dat het niet klopt uiteindelijk...Mijn waarde is inderdaad afhankelijk van haar.

Maar hoe kan zij nou dat gevoel wat jij al veel langer hebt nou fixen? Waarom maak je haar verantwoordelijk voor jouw gevoel en handelen? Opvallend ook dat je in tegenwoordige tijd typt.

quote:

En nu al helemaal, zit constant na te denken wat ik had moeten doen, had ik wellicht niet moeten bekennen om iedereen drama te besparen omdat het een jaar geleden was? Heeft ze pijn? Hoe erg walgt ze van me? Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen, waarom stopte ik niet eerder en wilde ik zo graag wraak?

Beter ga je denken wat je nu moet doen, omdat shit nu eenmaal gebeurt is.

Of wil je serieus energie blijven besteden aan het idee dat je met jezelf had kunnen blijven leven, zodat zij nog steeds in d'r maag zou zitten met van wie die kutberichtjes af kwamen? Dat kan hoor, maar dat levert je niet zoveel op. Ook niet op moreel gebied, want het klinkt als je straatje schoon willen vegen, terwijl zij nog steeds af zou vragen wie zulke shit nou doet. Heeft zij nog steeds pijn en jij bent nog steeds jij.

Ik snap best dat je hier met al dat commentaar geen open kaart wil geven, maar je maakt mij niet wijs dat jij niet dondersgoed weet waarom je dit wilde doen en ook hebt gedaan. Dit is niet iets wat jou (en haar) effe is overkomen ofzo. Jij hebt hier heel bewust keuzes in gemaakt over een langere periode. Als jij daadwerkelijk wil leren hier van, dan zul je ook eerlijk moeten zijn over je motivatie om dit op te starten èn om door te blijven zetten.
Was het puur af willen reageren? Wilde je iets bij haar losmaken? Moest ze net zo gekwetst voelen als dat jij je voelde? Had je gehoopt dat ze bij jou zou komen schuilen, omdat ze jou wel dacht te kunnen vertrouwen? Dat jullie samen jullie wonden konden likken of dat ze dan eindelijk in zou gaan zien dat niet hij maar jij haar steun en verlaat zou moeten zijn?
Of dacht je dat jouw pijn minder zou worden als je haar kon straffen? Dat het na een paar keer wel genoeg zou zijn, dat je het dan zou kunnen los laten en door kon met je leven?
Waar hoopte je diep in je hart op?
Die motivaties die je draaiende hielden, dat zijn hoogstwaarschijnlijk ook de signalen om op te passen. Triggers as you will.

En dan wat je deed stoppen, want dat kan handig zijn om een volgende keer eerder te stoppen of zelfs voorkomen misschien. Stopte je omdat je het voldoende vond? Voldoende afstraffing van jou of genoeg voor haar? Of raakte je verveelt bij gebrek aan gewenste effect? Bleef ze teveel hangen in deze angst en blokkeerde dat voor je gevoel verdere vooruitgang? Of zag je na een tijdje weer de mens onder je te kwetsen slachtoffer? Of stak het eigenlijk dat dit nog niet de druppel was en wilde je haar nog net wat ultiemer kwetsen door haar te laten weten dat het iemand was die het goed met haar voor meende te hebben?
Of heb je zelf een afstraffing nodig? Voelde je je uiteindelijk zo kut, dat je haar niet meer verdiende en definitief de deur dicht wilde gooien? Wil je de omgeving meer op afstand hebben? Had je faalangst op andere vlakken en kon dit mooi als bliksemafleider dienen? Dat je een excuus had om niet op je paasbest te functioneren in een nieuwe spannende situatie als een nieuwe werkplek ofzo?

quote:

Heb zoveel vragen en weet niet eens of mijn psychiater kan helpen...hij heeft niet altijd de vragen. Als ik naar een ander moet dan duurt het weer enkele maanden..

Je hebt nu meer dan genoeg vragen die je gewoon met hem kan bespreken tot je een andere hebt. Print desnoods dit topic uit en stuur hem dit om vooraf door te lezen, zodat je niet nog meer tijd verdoet in de tijd dat je wel contact hebt met een behandelaar. Ook al is het niet optimaal, het is tenminste iets waar je met een beetje moeite meer uit kan halen. Hij zit er voor jou hè, niet omgekeerd, dus wees duidelijk dat je iets anders cq meer nodig hebt. En hij heeft niet voor helderziende gestudeerd, dus wees daar gewoon echt eerlijk over je beweegredenen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 21:49 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Maar hoe kan zij nou dat gevoel wat jij al veel langer hebt nou fixen? Waarom maak je haar verantwoordelijk voor jouw gevoel en handelen? Opvallend ook dat je in tegenwoordige tijd typt.

[..]

Beter ga je denken wat je nu moet doen, omdat shit nu eenmaal gebeurt is.

Of wil je serieus energie blijven besteden aan het idee dat je met jezelf had kunnen blijven leven, zodat zij nog steeds in d'r maag zou zitten met van wie die kutberichtjes af kwamen? Dat kan hoor, maar dat levert je niet zoveel op. Ook niet op moreel gebied, want het klinkt als je straatje schoon willen vegen, terwijl zij nog steeds af zou vragen wie zulke shit nou doet. Heeft zij nog steeds pijn en jij bent nog steeds jij.

Ik snap best dat je hier met al dat commentaar geen open kaart wil geven, maar je maakt mij niet wijs dat jij niet dondersgoed weet waarom je dit wilde doen en ook hebt gedaan. Dit is niet iets wat jou (en haar) effe is overkomen ofzo. Jij hebt hier heel bewust keuzes in gemaakt over een langere periode. Als jij daadwerkelijk wil leren hier van, dan zul je ook eerlijk moeten zijn over je motivatie om dit op te starten èn om door te blijven zetten.
Was het puur af willen reageren? Wilde je iets bij haar losmaken? Moest ze net zo gekwetst voelen als dat jij je voelde? Had je gehoopt dat ze bij jou zou komen schuilen, omdat ze jou wel dacht te kunnen vertrouwen? Dat jullie samen jullie wonden konden likken of dat ze dan eindelijk in zou gaan zien dat niet hij maar jij haar steun en verlaat zou moeten zijn?
Of dacht je dat jouw pijn minder zou worden als je haar kon straffen? Dat het na een paar keer wel genoeg zou zijn, dat je het dan zou kunnen los laten en door kon met je leven?
Waar hoopte je diep in je hart op?
Die motivaties die je draaiende hielden, dat zijn hoogstwaarschijnlijk ook de signalen om op te passen. Triggers as you will.

En dan wat je deed stoppen, want dat kan handig zijn om een volgende keer eerder te stoppen of zelfs voorkomen misschien. Stopte je omdat je het voldoende vond? Voldoende afstraffing van jou of genoeg voor haar? Of raakte je verveelt bij gebrek aan gewenste effect? Bleef ze teveel hangen in deze angst en blokkeerde dat voor je gevoel verdere vooruitgang? Of zag je na een tijdje weer de mens onder je te kwetsen slachtoffer? Of stak het eigenlijk dat dit nog niet de druppel was en wilde je haar nog net wat ultiemer kwetsen door haar te laten weten dat het iemand was die het goed met haar voor meende te hebben?
Of heb je zelf een afstraffing nodig? Voelde je je uiteindelijk zo kut, dat je haar niet meer verdiende en definitief de deur dicht wilde gooien? Wil je de omgeving meer op afstand hebben? Had je faalangst op andere vlakken en kon dit mooi als bliksemafleider dienen? Dat je een excuus had om niet op je paasbest te functioneren in een nieuwe spannende situatie als een nieuwe werkplek ofzo?

[..]

Je hebt nu meer dan genoeg vragen die je gewoon met hem kan bespreken tot je een andere hebt. Print desnoods dit topic uit en stuur hem dit om vooraf door te lezen, zodat je niet nog meer tijd verdoet in de tijd dat je wel contact hebt met een behandelaar. Ook al is het niet optimaal, het is tenminste iets waar je met een beetje moeite meer uit kan halen. Hij zit er voor jou hè, niet omgekeerd, dus wees duidelijk dat je iets anders cq meer nodig hebt. En hij heeft niet voor helderziende gestudeerd, dus wees daar gewoon echt eerlijk over je beweegredenen.

Deze post