OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Die korting krijg je op meerdere plekken. Mee eens dat het apart is maar idd erg fijn op die bedragen.quote:Op dinsdag 8 januari 2019 10:39 schreef Schanu het volgende:
[..]
Ah kijk dat laatste wist ik niet! Het kindje waar ik het over heb is ondertussen ook al ongeveer 1,5, dus destijds zullen de regels dan nog wat anders zijn geweest (voor zover ik weet hebben zij het ook middels zelf inseminatie gedaan namelijk). Ik vind het wel fijn om dit te weten, want ik vond het al vreemd en het voelde zo verkeerd.
Overigens, geen idee of dat nu nog zo is, maar toen wij rietjes bestelden van de Deense donorbank kregen we korting via de Isala klinieken (hoe bizar eigenlijk, maar op die bedragen wel mooi meegenomen).
En ja, helaas hoeft het niet de 1e keer raak te zijn. Het probleem met deze wijze van zwanger worden is dat je 1 kans per cyclus hebt. Ik heb meerdere malen het gevoel gehad dat ik te vroeg of juist de laat was geïnsemineerd, met de IUI werd deze nog bepaald aan de hand van ovulatietesten namelijk en dus niet middels echo's. De kans op een zwangerschap is via deze weg mijn inziens kleiner dan wanneer je kan klussen met je partner voor, tijdens en na de ovulatie. Dat is wel iets waar wij rekening mee hebben gehouden toen wij kozen voor 8 rietjes, maar zelfs dat bleek helaas niet voldoende. Hadden wij daarna opnieuw rietjes moeten kopen, dan hadden we ook opnieuw verzendkosten moeten betalen. Plus dat het dan de vraag is of er nog semen over is van die donor als je door wil gaan voor een tweede of misschien zelfs derder kind. Ook dat is dus wel iets om op voorhand rekening mee te houden, door bijvoorbeeld meer rietjes te kopen en deze door het ziekenhuis te laten bewaren (ervan uitgaande dat daarin niets is veranderd en dat dat dus nog steeds mogelijk is).
Daarentegen ken ik ook genoeg mensen uit mijn vriendenkring bij wie het wel binnen een paar keer lukte, dus het is heel moeilijk om dit vooraf in te schatten.
Je kunt tegenwoordig ook een reservering maken van de semen. Die blijven dan opgeslagen in Denemarken maar voor jou apart gehouden en kunnen dus door jou gebruikt blijven worden.
De regelgeving is daarin ook veranderd (heel recent of moet nog officieel goedgekeurd worden). En de wet/regelgeving wordt hierin ook steeds beter om het zowel voor de kinderen, als de wensouder(s) als de donoren meer inzichtelijk te maken wat je allemaal wel/niet kan en mag verwachten.
Want eerst mocht een donor iets van 25 kinderen hebben nu is het in NL zo dat een donor 12 gezinnen mag helpen. Zodat je als gezin iig wel voor een volgend kind dezelfde donor kunt blijven gebruiken.
Mocht je de reservering niet gebruiken meer kun je het (als het goed is) voor een schappelijke prijs terug verkopen aan de bank.
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Be happy with the little things in life
Ik heb je verhaal zijdelings gevolgd/gelezen in de andere topics. Spijtig dat je relatie uiteindelijk geeindigd is.quote:Op woensdag 23 januari 2019 01:27 schreef droomvrouwtje het volgende:
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Die kinderwens is een lastig 'dingetje' als het niet lukt of als je alleen bent en de wens erg groot is.
Ik heb er een paar jaar geleden al eens over nagedacht maar door omstandigheden niet doorgepakt en kwam toch nog een partner tegen (nu inmiddels ex-partner).
Ik word binnenkort 38 en ben vorig jaar serieus dit onderwerp gaan oppakken. Wat mij erg geholpen heeft is heel veel inlezen op sites zoals www.meerdangewenst.nl In eerste instantie meer gericht op ouderschap vanuit LHBTI maar de informatie is ook erg goed 'bruikbaar' voor alleenstaande vrouwen.
En ook veel in contact komen met vrouwen die hiermee zitten en er openlijk met hun over praten. hardop uitspreken of bespreken kun je dingen goed structureren in je eigen hoofd en steeds een stapje verder onderzoeken. Althans dat heeft mij heel goed geholpen.
Tevens vond ik het boek: Geen partner, wel een kinderwens heel verhelderend. Daarin worden eigenlijk ook veelal de vragen besproken waar je zelf mee zit.
Lezen, lezen, lezen en bespreken met mensen in hetzelfde traject kan echt zo enorm veel helpen om de chaos aan informatie wat te structureren.
Echte don'ts heb ik nog niet als je nog in de onderzoeksfase zit. Dan zou ik gewoon alles lezen en er een gevoel bij krijgen wat het voor jou kan betekenen. Maar volg vooral je gevoel in wat je leest en wat je als vervolgstappen wilt nemen ipv vlug vlug ergens in te springen zonder te weten wat de gevolgen kunnen zijn.
Als je weet dat je het wil, waarom zou je dan wachten? Hangt dat samen met de hoop nog een leuke vent tegen te komen?quote:
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Ik zou je allereerst al aanraden om je mindset om te draaien. Stel je in op alleenstaand moederschap zodra JIJ er klaar voor bent, niet zodra je de 38 aantikt. Als jij nu al financiële zekerheid hebt, en je hebt je vangnet in orde en je voelt dat je er klaar voor bent, ga er gewoon voor.
Resistance is futile.
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
Je quote een trollpost van ruim 6 maanden oud...quote:
[..]
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
Resistance is futile.
Omdat misschien de wens om het met een partner te doen misschien nog groter is/voelt dan om het daadwerkelijk alleen te doen.quote:Op woensdag 23 januari 2019 16:31 schreef Seven. het volgende:
[..]
Als je weet dat je het wil, waarom zou je dan wachten? Hangt dat samen met de hoop nog een leuke vent tegen te komen?
Ik zou je allereerst al aanraden om je mindset om te draaien. Stel je in op alleenstaand moederschap zodra JIJ er klaar voor bent, niet zodra je de 38 aantikt. Als jij nu al financiële zekerheid hebt, en je hebt je vangnet in orde en je voelt dat je er klaar voor bent, ga er gewoon voor.
Het is niet zo dat als iemand er over nadenkt en meer info zoekt dat die gene er ook al klaar voor is ook al is er een (grote) kinderwens.
Er komt meer bij kijken dan alleen maar een donor zoeken en de inseminatie in gang zetten.
Er zit ook echt een mentaal aspect aan vast.
Dat geldt zowel voor vrouwen die alleenstaand moederschap overwegen als mannen die nadenken over doneren van zaad.
zonder het aanvallend te bedoelen lees ik hier al vaker posts van je die wat dwingender en actiegerichter overkomen terwijl er alleen maar een mededeling wordt gedaan of informatie wordt gevraagd. Terwijl mensen soms ook gewoon even na willen denken, willen klankborden of gewoon even zoekende zijn naar wat ze precies willen. Zoals hierboven ook al gezegd het is niet direct uitvoeren als je een gedachte hebt. Niet om sperma te doneren en niet om sperma te laten insemineren.
Ik moest het nu toch even kwijt omdat ik dit topic graag zie als informatiebron en delen van ervaringen in welke stap van het proces iemand ook mag zitten kijkend naar de mogelijkheden en vragen/gedachtes die iemand kan hebben die serieus nadenkt over alleenstaand ouderschap.
Welke macht en invloed? Je hebt een behoorlijk verknipte geest als je vindt dat 1 van de 2 geslachten meer of minder macht en invloed zou hebben.quote:
[..]
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
En hoe kom je erbij dat de meeste mannen geen kinderen zouden willen? Dat ze dat met jou misschien niet willen, prima, maar doe niet net of je weet wat ‘de meeste mannen’ wel of niet zouden willen.
Past het niet in je straatje? Noem je het daarom een trollpost?quote:Op woensdag 23 januari 2019 16:43 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je quote een trollpost van ruim 6 maanden oud...
Ik quote deze even en is meteen als antwoord op Seven. Ik ben nog niet zo ver dat ik het echt alleen wil doen. Het liefste gewoon met een partner, maar ik wil dus wel de optie openhouden mocht dit onverhoopt niet lukken en dan is alleenstaand moederschap echt een optie en heb ik daar alle ruimte en middelen voor. Vandaar de uiterste leeftijdsgrens.quote:
[..]
Omdat misschien de wens om het met een partner te doen misschien nog groter is/voelt dan om het daadwerkelijk alleen te doen.
Het is niet zo dat als iemand er over nadenkt en meer info zoekt dat die gene er ook al klaar voor is ook al is er een (grote) kinderwens.
Er komt meer bij kijken dan alleen maar een donor zoeken en de inseminatie in gang zetten.
Er zit ook echt een mentaal aspect aan vast.
Dat geldt zowel voor vrouwen die alleenstaand moederschap overwegen als mannen die nadenken over doneren van zaad.
zonder het aanvallend te bedoelen lees ik hier al vaker posts van je die wat dwingender en actiegerichter overkomen terwijl er alleen maar een mededeling wordt gedaan of informatie wordt gevraagd. Terwijl mensen soms ook gewoon even na willen denken, willen klankborden of gewoon even zoekende zijn naar wat ze precies willen. Zoals hierboven ook al gezegd het is niet direct uitvoeren als je een gedachte hebt. Niet om sperma te doneren en niet om sperma te laten insemineren.
Ik moest het nu toch even kwijt omdat ik dit topic graag zie als informatiebron en delen van ervaringen in welke stap van het proces iemand ook mag zitten kijkend naar de mogelijkheden en vragen/gedachtes die iemand kan hebben die serieus nadenkt over alleenstaand ouderschap.
Dat geeft mij nu ook de tijd om dingen uit te zoeken, dingen helder krijgen.
Mini dankjewel voor je tips, daar kan ik wat mee. Ik zal
mij eens inlezen.
Be happy with the little things in life
Doe wat goed voelt, je aanvliegroute klinkt heel logischquote:
[..]
Ik quote deze even en is meteen als antwoord op Seven. Ik ben nog niet zo ver dat ik het echt alleen wil doen. Het liefste gewoon met een partner, maar ik wil dus wel de optie openhouden mocht dit onverhoopt niet lukken en dan is alleenstaand moederschap echt een optie en heb ik daar alle ruimte en middelen voor. Vandaar de uiterste leeftijdsgrens.
Dat geeft mij nu ook de tijd om dingen uit te zoeken, dingen helder krijgen.
Mini dankjewel voor je tips, daar kan ik wat mee. Ik zal
mij eens inlezen.
. Ikzelf denk er al zo'n 2,5 jaar over na dus het rustig aan doen is herkenbaar.
Resistance is futile.
Een jaar of drie geleden heb ik een voorzichtig begin gemaakt met de overwegingen een tweede kindje te krijgen met behulp van een donor, maar toen kreeg ik een relatie. Die relatie zorgde ervoor dat ik totaal geen tweede kindje meer wilde, maar de relatie is voorbij en de wens in alle hevigheid terug. En nu kom ik toevallig weer eens op fok en zie ik dit topic... interessant dus, zoveel dingen om te overwegen. Ik loop op het moment vooral aan tegen mijn gevoel van oneerlijkheid tussen mijn oudste en de potentiële baby. Mijn oudste heeft van alles wel (een vader om maar iets te noemen), waarvan het maar de vraag is of ik dat de potentiële baby ook kan geven. En ook: ik heb er al een op de wereld gezet, waarom moet ik er zo nodig nog een? Het voelt egoïstisch. En dat is het natuurlijk ook.
elk kind is er uit egoïsme gekomenquote:
Een jaar of drie geleden heb ik een voorzichtig begin gemaakt met de overwegingen een tweede kindje te krijgen met behulp van een donor, maar toen kreeg ik een relatie. Die relatie zorgde ervoor dat ik totaal geen tweede kindje meer wilde, maar de relatie is voorbij en de wens in alle hevigheid terug. En nu kom ik toevallig weer eens op fok en zie ik dit topic... interessant dus, zoveel dingen om te overwegen. Ik loop op het moment vooral aan tegen mijn gevoel van oneerlijkheid tussen mijn oudste en de potentiële baby. Mijn oudste heeft van alles wel (een vader om maar iets te noemen), waarvan het maar de vraag is of ik dat de potentiële baby ook kan geven. En ook: ik heb er al een op de wereld gezet, waarom moet ik er zo nodig nog een? Het voelt egoïstisch. En dat is het natuurlijk ook.
En je kleine heeft een grotere broer/zus die je grote niet heeft (en af en toe jou exclusief als oudste naar vader gaat)
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
In de SC werd er al over gesproken, maar hier vind ik het onderwerp ook op z'n plek:
Nieuwsbericht van vandaag: zorgen over de vruchtbaarheidsbehandlingen voor lesbische en alleenstaande vrouwen
En het is nog eens extra k*t omdat het met terugwerkende kracht vanaf 1 januari is.
[ Bericht 15% gewijzigd door MiNi1981 op 01-03-2019 21:56:41 ]
Nieuwsbericht van vandaag: zorgen over de vruchtbaarheidsbehandlingen voor lesbische en alleenstaande vrouwen
En het is nog eens extra k*t omdat het met terugwerkende kracht vanaf 1 januari is.
[ Bericht 15% gewijzigd door MiNi1981 op 01-03-2019 21:56:41 ]
Ik weet niet hoe ik naar een post in ene ander topic kan linken dus even hier 2 quotes:
quote:
Hebben anderen dit artikel van de NOS over de vergoeding van inseminatie van alleenstaande of lesbisch vrouwen gelezen? Ik werd er zowel boos als verdrietig van.. ben noch alleenstaand nog lesbisch, maar ik begrijp niet hoe je met goed fatsoen deze beslissing kunt maken.
quote:
Er is dus al een petitie voor: https://petities.nl/petit(...)LqW3w5SzdACnbpkhX6GQ
Ik vind het tegen discriminatie aan hangen om dit niet meer te vergoeden. Want inderdaad, of je nou geen kind kan krijgen omdat je partners ballen stuk zijn (sorry voor de botte formulering) of omdat je partner überhaupt geen ballen heeft, dat zou toch niet uit moeten maken? Zo riekt het toch naar dat m/v-stellen meer recht hebben op een kind dan v/v-stellen.
Ik las het gisteren. Het lijkt wel of we 20 jaar teruggegaan zijn in de tijd.
Ik maakte de fout om de reacties te lezen onder het nieuwsbericht. Sommige mensen zijn echt vreselijk gewoon.
De petitie heb ik getekend.
Ik maakte de fout om de reacties te lezen onder het nieuwsbericht. Sommige mensen zijn echt vreselijk gewoon.
De petitie heb ik getekend.
Ja helemaal waar. Zo hard gestreden voor gelijkheid in de maatschappij maar nu wordt er weer met 2 maten gemeten.
Ja de reacties zijn niet mild... Totdat ze er zelf middenin zitten en dan moet de wereld wel om hun draaien.
Fijn dat je de petitie getekend hebt Omentielvo.
Ja de reacties zijn niet mild... Totdat ze er zelf middenin zitten en dan moet de wereld wel om hun draaien.
Fijn dat je de petitie getekend hebt Omentielvo.
Echt absurd, deze vorm van discriminatie op geaardheid of het überhaupt hebben van een partner.
Ik heb ook de petitie getekend.
Ik heb ook de petitie getekend.
Ook ik heb getekend, het is dat ik uiteindelijk medisch bleek dus voor ons was het sowieso vergoed, maar het idee dat dat anders had kunnen zijn zonder medische stempel en vrouwlief en ik dan zelf op hadden moeten draaien voor de kosten, vind ik erg zorgwekkend. Het is inderdaad gewoonweg discriminatie.
Fijn dat jullie ook getekend hebben Chan en Schanu.
Ik moet zeggen dat het nieuws mij wel bezig houdt... Voelt als een enorme domper op de kinderwens en de beslissing er voor te willen gaan.
En dan vooral uit het niets, zonder alternatief, en eind vorig jaar wel keuzes gemaakt omtrent zorgverzekering om wat er komen gaat.
Voelt een beetje als 10 stappen terug, maar niet door jezelf maar nu door de keuzes uit Den Haag.
Een hoop 'wat als' scenario's in mijn hoofd...
Wat als het alleen nog misschien voor 2019 geldt dat het wel vergoed wordt... Dan moet je snel snel doorstromen en hopen dat het in een paar maanden raak is.
Wat als het niet meer vergoed wordt (per direct of in nabije toekomst) hoeveel kosten kan er gedragen worden om deze wens in vervulling te gaan. En waar trek je je grens.
Weer een hoop extra gedachtenkronkels....
Ik moet zeggen dat het nieuws mij wel bezig houdt... Voelt als een enorme domper op de kinderwens en de beslissing er voor te willen gaan.
En dan vooral uit het niets, zonder alternatief, en eind vorig jaar wel keuzes gemaakt omtrent zorgverzekering om wat er komen gaat.
Voelt een beetje als 10 stappen terug, maar niet door jezelf maar nu door de keuzes uit Den Haag.
Een hoop 'wat als' scenario's in mijn hoofd...
Wat als het alleen nog misschien voor 2019 geldt dat het wel vergoed wordt... Dan moet je snel snel doorstromen en hopen dat het in een paar maanden raak is.
Wat als het niet meer vergoed wordt (per direct of in nabije toekomst) hoeveel kosten kan er gedragen worden om deze wens in vervulling te gaan. En waar trek je je grens.
Weer een hoop extra gedachtenkronkels....
En dan komt dit artikel ook nog voorbij:
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
En dit is dan wel weer goed nieuws:
https://www.tweedekamer.n(...)viteit?id=2019A00937
Hopelijk wordt er snel een datum geprikt want voor veel vrouwen is dit toch echt wel een grote onverwachte tegenslag.
https://www.tweedekamer.n(...)viteit?id=2019A00937
Hopelijk wordt er snel een datum geprikt want voor veel vrouwen is dit toch echt wel een grote onverwachte tegenslag.
Ik had het gelezen en vind het onbegrijpelijk. Dan kies je voor een niet-anonieme donor en kan het op deze manier ongedaan worden gemaakt door de overheid. En dat terwijl de wet- en regelgeving juist is aangescherpt omdat kinderen verwekt met behulp van donorzaad standaard recht zouden moeten hebben om te weten wie de donor was. Dat laat zich toch volstrekt niet rijmen?quote:
En dan komt dit artikel ook nog voorbij:
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
Het maakt mij op mijn beurt bang voor wat er mogelijk nog kan gaan veranderen tot het moment waarop mijn kinderen de contactgegevens van hun donor mogen opvragen. Want kennelijk kunnen en mogen we niet vertrouwen op de feiten die er nu liggen en kunnen zaken met één handomdraai ongedaan gemaakt worden.
Ja zo voelt het heel erg Schanu. Helemaal mee eens. Eigenlijk kun je nergens meer op vertrouwen dat je vast kan houden aan de afspraak waarvan je dacht een akkoord bereikt te hebben.
Een akkoord dat je kind na 16jr de contactgegevens mag opvragen. Bewust gekozen voor een niet-anonieme donor omdat je voor je kind die keuze wilt laten. Daarin maakt de overheid nu een keuze.
Juist terwijl er een wetgeving is opgezet om dat niet meer toe te laten die anonimiteit.
Een akkoord dat je kind na 16jr de contactgegevens mag opvragen. Bewust gekozen voor een niet-anonieme donor omdat je voor je kind die keuze wilt laten. Daarin maakt de overheid nu een keuze.
Juist terwijl er een wetgeving is opgezet om dat niet meer toe te laten die anonimiteit.
