De kunst van het loslaten van je ex #243 grote schoonmaak.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 09:03 schreef Dr.Mikey het volgende:
vandaag elkaar zien voor het eerst in vijf maanden.

heel veel succes

het ging eigenlijk heel goed veel gepraat lekker gegeten en de tijd vloog voorbij wel apart om dan weer afscheid te moeten nemen maar ze vroeg me voor een volgende keer.

Ik zie trouwens nog op tegen alle belastinggezeur. Hoop er straks een beetje overheen te zijn, totaal geen contact is ook wel weer lekker. Moeten denk ik volgend jaar nog dingen regelen ivm haar werk en onze huurtoeslag begin dit jaar. Nja, fuck it, zien we dan wel weer.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 13:17 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Ik denk eigenlijk dat het beter voor je zal zijn om haar gewoon echt helemaal achter je te laten. Ik lees je ''als dat zo blijft is dat ook gewoon prima'' uiteraard, maar je probeert het niet voor niets. Dus het betekent nog steeds wat voor je. Jullie hebben het sinds toen al eens geprobeerd (wat ik lees) om weer wat meer contact te hebben, maar dat is natuurlijk ook met een reden toch niet zo gelopen als dat je had gehoopt. Als ik haar was zou ik nu dan ook niet meer ingaan op jouw mail (al zou ik dat wel laten weten ipv negeren). Ik zeg niet dat het zo is, maar ik kan me goed voorstellen dat het op haar alleen maar overkomt alsof je nog steeds niet helemaal over haar heen bent. Nostalgie gevoelens e.d.

Om hier toch nog even op terug te komen.. Nostalgie gevoelens betekent toch niet persè dat je niet over iemand heen bent? Vandaag heb ik weer zo’n rare dag. Eens in de zoveel tijd heb in een dag dat ik terugdenk aan een aantal jaren geleden. En natuurlijk speelde mijn toenmalige ex daar een grote rol in, beetje het hoogtepunt van m’n middelbare school tijd.

Maar de laatste keer dat het door m’n hoofd ging was dus mijn vorige post, begin augustus.. En iedere keer als ik zo’n moment heb (meestal s’ochtends), vraag ik me af wat zij nu doet etc. maar de rest van de tijd ben ik er helemaal niet mee bezig. Dat betekent toch niet dat ik er niet overheen ben? Het is 4 jaar geleden. Wel mijn eerste vriendin en dat blijft altijd speciaal, maar naast dat ik daar geen verlangen naar heb is het ook nog eens totaal irrealistisch. Hebben anderen dit ook af en toe?

Ik ben nu bijna een maand in m’n wereldreis en had eigenlijk verwacht dit soort momenten niet te hebben op reis.

Ben nogal in de war, aangezien ik het idee heb dat ik het geromantiseerde verhaal eruithaal, en daar het gevoel vandaan komt.

Heb vaak het idee dat vroeger alles leuker was en ik meer plezier kon halen uit dingen, (wat deels waar is). En dan romantiseer ik ook vaak de relatie van toen (de leuke dingen), terwijl onze relatie, ookal was het gevoel wel écht, gewoon een slechte relatie was met veel ruzie en veel gezeik. Maar toch aan de leuke dingen denken dan..

Naja het waait wel weer over denk ik, wellicht blijft dit m’n hele leven zo, :’)

Ik vrees dat mijn ex niet zo’n leuk avondje stappen heeft gehad.

Word vanochtend wakker en kijk op mijn telefoon ,heb Ik van haar (blijkbaar) nieuwe nummer een appje waar in staat “ik ben blij dat het allemaal voorbij is en ik jou rotkop nooit meer hoef te zien ,na wat je me allemaal hebt aangedaan” ,gewoon uit het niks en dat terwijl ik mijzelf nou niet echt de rotzak in de relatie vond ofzo.

Heb er maar niet op gereageerd maar vind dit redelijk onnodig en raar ,voel me er niet echt lekker onder

Nou, ik kan me hier na 4 jaar ook weer eens komen melden want het is me weer niet gegund

Vorige week zaterdag zouden we elkaar een dagje niet zien omdat we "teveel op elkaars lip zaten" wat ook wel klopt aangezien we 2 maanden elkaar dag in, dag uit gezien hebben want mevrouw had een situatie waardoor ze echt door me opgevangen moest worden. 2 Maanden alles gegeven wat ik had, 200% want ze was al niet de meest makkelijke aangezien het een narcistische borderliner is.
Met zo'n persoonlijkheid is het misschien ook niet heel raar dat ik de boel niet vertrouwde, haar gedrag met haar telefoon was al 3 weken nogal vreemd te noemen. Heel mysterieus appen, zodat ik het net niet kon zien, als ik aan kwam lopen snel Whatsapp wegklikken, telefoon opeens niet meer van haar zijde laten wijken. Mjaja....

Toen ik daar zondag weer was was mevrouw ontzettend geagiteerd, nog erger dan normaal. Ik besloot er niks van te vinden en heb gewoon wat meegeholpen met klusjes in huis. Bij het uitruimen van de vaatwasser vond ik opeens glazen die ze alleen in uitzonderlijke situaties gebruikt, aantal borden dat wel heel veel was voor 1 persoon in 2 dagen, pannen die gebruikt waren maar niet overeenkwamen met wat ze mij vertelde allemaal gegeten te hebben, bij het doen van de was vond ik opeens gewassen lingerie die ik echt al een hele tijd niet gezien had en toen ze eten voor ons ging maken pakte ze opeens een pak met van die mini brunch broodjes van de AH. Normaal zitten er daar 9 in ofzo en nu nog 3, heel vreemd voor iemand die een koolhydraatarm dieet volgt en daar altijd heel strikt in is.

Op een gegeven moment toch maar aangegeven dat het me allemaal niet lekker zat wat resulteerde in een totale defensieve flipbui. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om haar überhaupt wat te vragen, waar ik het gore lef vandaan haalde om zoiets over haar te denken, dat soort dingen. Dat terwijl als een vrouw mij ook maar verkeerd aankijkt ik altijd uitgemaakt werd voor hoereloper, onbetrouwbare kklijer, dat ze altijd wel wist dat ik niet te vertrouwen was. Maar ik haalde het lef ergens vandaan haar heel rustig te vragen of ze wel echt zeker wist dat ze die zaterdag alleen was en dat was bespottelijk

Uiteindelijk bedaarde de boel weer een beetje, heb ik ook aangegeven dat het mijn gevoel was en het niet hoeft te kloppen maar dat ik er (mede gezien haar psychische staat) gewoon heel bang voor was omdat ik weet waar ze toe in staat kan zijn, ze had het me immers zelf verteld.
Die nacht ben ik weer eens de hele nacht voor haar opgebleven om dingen in huis te doen want haar moeder zou langskomen en de boel moet dan helemaal aan de kant zijn. In die tijd ben ik 5 keer voor rotte vis uitgemaakt omdat ik dingen niet op haar manier deed en zat ik me steeds meer te ergeren aan haar gedrag. Hallo ik ben hier bezig voor jou, ik hoef dit allemaal niet te pikken hoor en een beetje dankbaarheid zou best op zijn plek zijn.

Uiteindelijk was het werk voor 60% klaar en zijn we maar naar bed gegaan. Ik bleef maar slapen maar wel met de voorwaarde dat ze bij het wakker worden "geen geruzie zou krijgen", mooi was ik niet van plan.
Maar helaas mocht het weer niet zo zijn, ik ben er als eerste uitgegaan en vroeg wat ze wilde dat ik zou doen. Domme vraag, totale flippartij, helemaal uit d'r stekker gegaan. Dusdanig erg had ik het nog nooit meegemaakt. Ze was al van de steken onderwater als ze boos was maar dit was echt niet normaal want ik was lelijk, ze was met me uit medelijden en de seks stelde niks voor.

Wow

Ik ben omgedraaid, de deur uitgelopen en was er klaar mee. Ik wilde niet meer, dit waren de laatste beledigingen die ik nog pikte, de druppel was er eindelijk. Ik liep al maanden op eierschalen, moest bij alles wat ik zei nadenken hoe ik het zei en opletten of ik er niet verkeerd bij keek, alles om ervoor te zorgen dat ik niet weer haar borderline triggerde en weer een bui over me heen kreeg. De hele tijd was ik mezelf aan het wegcijferen voor haar, ze hoefde maar met haar vingers te knippen en ik stond er. Ik heb zelf vrienden hier een keer in huis laten zitten omdat mevrouw het weer op haar heupen kreeg en ik uit pure paniek weer die kant op gefietst ben.
Maandenlang heb ik de meest verschrikkelijke beledigingen gepikt, de meest achterlijke beschuldigingen die nergens op sloegen en iedereen om me heen begon hun zorgen over me uit te spreken.

Hell zelfs collega's die me nauwelijks kenden kwamen op een gegeven moment naar me toe om te vragen wat er was omdat mijn (blijkbaar) hele vrolijke positieve uitstraling totaal verdwenen was. Er was niks meer van me over werd me verteld. Iedereen om me heen die wist met wie ik bezig was zei ook dat ik weg moest wezen bij haar omdat ze me aan het slopen was, totaal aan het leegzuigen en niet op de fijne manier.

Zoals ik dus zei was ik het na die laatste bui vol beledigingen dus zat maar ik wilde nog een ding. Ik wilde weten of ik gelijk had over die zaterdag daarvoor dus ben wat research gaan doen. Zij was er altijd zo trots op dat ze "overal achter kon komen en iedereen 10 stappen voor was" waardoor ze mij daarin totaal onderschat heeft. Normaal ben ik niet zo'n sherlock holmes maar als het echt moet heb ik ook genoeg lijntjes lopen naar veel mensen en na wat navraag hier en daar en dingen checken kwam het verlossende antwoord. Mijn vermoeden was terecht. Ik heb nog een app gestuurd en gezegd dat ik het weet, alles op elke mogelijke manier geblockt en het was klaar. Daar is nog een reactie opgekomen waarin ze totaal niet inging op dat ik het wist. Daar heb ik nog onvriendelijk op gereageerd en sindsdien is het stil.

Dus na dit alles, na zo behandeld te zijn (geloof me dit is het topje van de ijsberg), na me zo ingespannen te hebben zit ik nu haar te missen. Wat is dit voor waanzin? Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zelfvertrouwen al niet heel hoog was maar wat er nog was heeft ze aardig goed weten te slopen maar alsnog begon ik me op een gegeven moment te beseffen dat ik te goed voor haar was en zij mij niet verdiende. Dat is met mijn zelfvertrouwen toch best een prestatie.

Wat is dit voor waanzin? Ik wil haar niet missen, ze is een lopende tumor die iedereen uit het leven moet snijden, puur eropuit om alles wat ze aanraakt kapot te maken EN DAT MIS IK? Wat een totale ellende

Ik ga hier niet precies uitleggen hoe ik achter dingen gekomen ben en ook niet alles wat er nog meer gebeurde opschrijven omdat er een kleine kans is dat ze hierachter komt en dan kan ik rennen. Voorlopig is het dus stil maar ik heb gezien wat er gebeurde bij anderen die klaar met haar waren en ben doodsbang dat het stilte voor de storm is. Als ze in haar kop krijgt dat ze me mist dan gaat er iets gebeuren en god mag weten wat het is

Ik begrijp dat (soms bijna agressieve) verdedigen ook nooit, terwijl later blijkt dat ze fout zaten.

Ik had dat dus ook, was helemaal niet jaloers of bezitterig en dan vragen met wie die kerel is waar ze de hele fucking dag mee zit te chatten en dan meteen boos worden dat dat gewoon een bekende is of oud klasgenoot whatever het excuus was.

En later dan toch toegeven dat het een nieuw ontmoette jongen was en nog later blijkt dus dat dat allemaal het begin was van een nieuwe relatie en de argwaan allemaal terecht was, dat voel je toch ook gewoon aan.

Renwan, ik lees vooral dat ze je heel respectloos behandelt. Goed dat je voor jezelf kiest en bent gegaan. Zo'n relatie wil je niet. Er zijn leukere vrouwen

quote:

Op zondag 11 november 2018 05:29 schreef renwan het volgende:
Dus na dit alles, na zo behandeld te zijn (geloof me dit is het topje van de ijsberg), na me zo ingespannen te hebben zit ik nu haar te missen. Wat is dit voor waanzin? Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zelfvertrouwen al niet heel hoog was maar wat er nog was heeft ze aardig goed weten te slopen maar alsnog begon ik me op een gegeven moment te beseffen dat ik te goed voor haar was en zij mij niet verdiende. Dat is met mijn zelfvertrouwen toch best een prestatie.

Wat is dit voor waanzin? Ik wil haar niet missen, ze is een lopende tumor die iedereen uit het leven moet snijden, puur eropuit om alles wat ze aanraakt kapot te maken EN DAT MIS IK? Wat een totale ellende

Je kan nu wel doen alsof je het allemaal voor haar deed, maar dat is natuurlijk niet zo. Jij deed het net zo goed voor jezelf, omdat je iets uit die situatie haalde. Aan een kant misschien het idee dat je ondanks je gebrekkige eigenwaarde er toch iemand was die met je wilde zijn en waar je iets voor kon betekenen. Dat idee en iets voor de ander kunnen doen om je nuttiger te voelen valt nu weg en vermoedelijk is dat hetgene wat je nu mist, plus de erkenning die je nu totaal niet meer krijgt voor je goede bedoelingen. Voorheen werd dat ook niet zo gewaardeerd kennelijk, maar het was *iets*.

Wat zonde dat je zo lang over je grenzen heen bent blijven gaan. Dat is wel een signaal dat het met je eigenwaarde nog niet goed genoeg zit. Misschien zelfs de reden dat je aan zo een meid bent blijven hangen, die het ergens ook kon bevestigen hoe jij je van binnen voelde.
Maar gelukkig zie je nu achteraf in wat je wel aan moois te bieden had en wat beter gewaardeerd had mogen en zelfs moeten worden. Beter ga je nadenken over hoe je dat een volgende keer kan voorkomen en wat je wel in een relatie zoekt en wil vinden.
Bedenk je waarom een meid wel bij je wil zijn en wil blijven. Zoek verbintenis in het positieve in eerste instantie, zodat je dat als basis hebt ipv het reddersyndroom.

Neem de tijd om het te verwerken, dat kan best even duren

Bij mij komt ook een beetje het beeld op dat Renwan een pleaser is die iemand anders nodig heeft om zelf gelukkig te zijn. Scary Mary zegt het wellicht wat aardiger. Maar aangezien Renwan in zijn introductie het woord "weer" gebruikt lijkt het een valkuil voor hem te zijn. Zie deze ervaring, als je hem verwerkt hebt, niet als verloren tijd maar als een levensles. Sterkte.

Ik heb nu even geen tijd om uitgebreid te reageren maar wil wel even benadrukken dat ik de borderline niet zelf verzonnen heb he. Dit was daadwerkelijk gediagnosticeerd en heeft ze me zelf laten lezen.

Nou wil ik daar niet iets mee goedpraten want ik heb het zelf zover laten komen maar ze wist wel heel smerige trucjes uit te halen waardoor ik veel van haar gedrag niet als dusdanig kwetsend ervoer.

quote:

Op zondag 11 november 2018 05:29 schreef renwan het volgende:
Nou, ik kan me hier na 4 jaar ook weer eens komen melden want het is me weer niet gegund

Vorige week zaterdag zouden we elkaar een dagje niet zien omdat we "teveel op elkaars lip zaten" wat ook wel klopt aangezien we 2 maanden elkaar dag in, dag uit gezien hebben want mevrouw had een situatie waardoor ze echt door me opgevangen moest worden. 2 Maanden alles gegeven wat ik had, 200% want ze was al niet de meest makkelijke aangezien het een narcistische borderliner is.
Met zo'n persoonlijkheid is het misschien ook niet heel raar dat ik de boel niet vertrouwde, haar gedrag met haar telefoon was al 3 weken nogal vreemd te noemen. Heel mysterieus appen, zodat ik het net niet kon zien, als ik aan kwam lopen snel Whatsapp wegklikken, telefoon opeens niet meer van haar zijde laten wijken. Mjaja....

Toen ik daar zondag weer was was mevrouw ontzettend geagiteerd, nog erger dan normaal. Ik besloot er niks van te vinden en heb gewoon wat meegeholpen met klusjes in huis. Bij het uitruimen van de vaatwasser vond ik opeens glazen die ze alleen in uitzonderlijke situaties gebruikt, aantal borden dat wel heel veel was voor 1 persoon in 2 dagen, pannen die gebruikt waren maar niet overeenkwamen met wat ze mij vertelde allemaal gegeten te hebben, bij het doen van de was vond ik opeens gewassen lingerie die ik echt al een hele tijd niet gezien had en toen ze eten voor ons ging maken pakte ze opeens een pak met van die mini brunch broodjes van de AH. Normaal zitten er daar 9 in ofzo en nu nog 3, heel vreemd voor iemand die een koolhydraatarm dieet volgt en daar altijd heel strikt in is.

Op een gegeven moment toch maar aangegeven dat het me allemaal niet lekker zat wat resulteerde in een totale defensieve flipbui. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om haar überhaupt wat te vragen, waar ik het gore lef vandaan haalde om zoiets over haar te denken, dat soort dingen. Dat terwijl als een vrouw mij ook maar verkeerd aankijkt ik altijd uitgemaakt werd voor hoereloper, onbetrouwbare kklijer, dat ze altijd wel wist dat ik niet te vertrouwen was. Maar ik haalde het lef ergens vandaan haar heel rustig te vragen of ze wel echt zeker wist dat ze die zaterdag alleen was en dat was bespottelijk

Uiteindelijk bedaarde de boel weer een beetje, heb ik ook aangegeven dat het mijn gevoel was en het niet hoeft te kloppen maar dat ik er (mede gezien haar psychische staat) gewoon heel bang voor was omdat ik weet waar ze toe in staat kan zijn, ze had het me immers zelf verteld.
Die nacht ben ik weer eens de hele nacht voor haar opgebleven om dingen in huis te doen want haar moeder zou langskomen en de boel moet dan helemaal aan de kant zijn. In die tijd ben ik 5 keer voor rotte vis uitgemaakt omdat ik dingen niet op haar manier deed en zat ik me steeds meer te ergeren aan haar gedrag. Hallo ik ben hier bezig voor jou, ik hoef dit allemaal niet te pikken hoor en een beetje dankbaarheid zou best op zijn plek zijn.

Uiteindelijk was het werk voor 60% klaar en zijn we maar naar bed gegaan. Ik bleef maar slapen maar wel met de voorwaarde dat ze bij het wakker worden "geen geruzie zou krijgen", mooi was ik niet van plan.
Maar helaas mocht het weer niet zo zijn, ik ben er als eerste uitgegaan en vroeg wat ze wilde dat ik zou doen. Domme vraag, totale flippartij, helemaal uit d'r stekker gegaan. Dusdanig erg had ik het nog nooit meegemaakt. Ze was al van de steken onderwater als ze boos was maar dit was echt niet normaal want ik was lelijk, ze was met me uit medelijden en de seks stelde niks voor.

Wow

Ik ben omgedraaid, de deur uitgelopen en was er klaar mee. Ik wilde niet meer, dit waren de laatste beledigingen die ik nog pikte, de druppel was er eindelijk. Ik liep al maanden op eierschalen, moest bij alles wat ik zei nadenken hoe ik het zei en opletten of ik er niet verkeerd bij keek, alles om ervoor te zorgen dat ik niet weer haar borderline triggerde en weer een bui over me heen kreeg. De hele tijd was ik mezelf aan het wegcijferen voor haar, ze hoefde maar met haar vingers te knippen en ik stond er. Ik heb zelf vrienden hier een keer in huis laten zitten omdat mevrouw het weer op haar heupen kreeg en ik uit pure paniek weer die kant op gefietst ben.
Maandenlang heb ik de meest verschrikkelijke beledigingen gepikt, de meest achterlijke beschuldigingen die nergens op sloegen en iedereen om me heen begon hun zorgen over me uit te spreken.

Hell zelfs collega's die me nauwelijks kenden kwamen op een gegeven moment naar me toe om te vragen wat er was omdat mijn (blijkbaar) hele vrolijke positieve uitstraling totaal verdwenen was. Er was niks meer van me over werd me verteld. Iedereen om me heen die wist met wie ik bezig was zei ook dat ik weg moest wezen bij haar omdat ze me aan het slopen was, totaal aan het leegzuigen en niet op de fijne manier.

Zoals ik dus zei was ik het na die laatste bui vol beledigingen dus zat maar ik wilde nog een ding. Ik wilde weten of ik gelijk had over die zaterdag daarvoor dus ben wat research gaan doen. Zij was er altijd zo trots op dat ze "overal achter kon komen en iedereen 10 stappen voor was" waardoor ze mij daarin totaal onderschat heeft. Normaal ben ik niet zo'n sherlock holmes maar als het echt moet heb ik ook genoeg lijntjes lopen naar veel mensen en na wat navraag hier en daar en dingen checken kwam het verlossende antwoord. Mijn vermoeden was terecht. Ik heb nog een app gestuurd en gezegd dat ik het weet, alles op elke mogelijke manier geblockt en het was klaar. Daar is nog een reactie opgekomen waarin ze totaal niet inging op dat ik het wist. Daar heb ik nog onvriendelijk op gereageerd en sindsdien is het stil.

Dus na dit alles, na zo behandeld te zijn (geloof me dit is het topje van de ijsberg), na me zo ingespannen te hebben zit ik nu haar te missen. Wat is dit voor waanzin? Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zelfvertrouwen al niet heel hoog was maar wat er nog was heeft ze aardig goed weten te slopen maar alsnog begon ik me op een gegeven moment te beseffen dat ik te goed voor haar was en zij mij niet verdiende. Dat is met mijn zelfvertrouwen toch best een prestatie.

Wat is dit voor waanzin? Ik wil haar niet missen, ze is een lopende tumor die iedereen uit het leven moet snijden, puur eropuit om alles wat ze aanraakt kapot te maken EN DAT MIS IK? Wat een totale ellende

Ik ga hier niet precies uitleggen hoe ik achter dingen gekomen ben en ook niet alles wat er nog meer gebeurde opschrijven omdat er een kleine kans is dat ze hierachter komt en dan kan ik rennen. Voorlopig is het dus stil maar ik heb gezien wat er gebeurde bij anderen die klaar met haar waren en ben doodsbang dat het stilte voor de storm is. Als ze in haar kop krijgt dat ze me mist dan gaat er iets gebeuren en god mag weten wat het is

Google even op traumatic bonding. Het zou heel goed kunnen dat je haar niet zozeer mist, maar dat je dat denkt omdat je hersens "verslaafd" zijn geraakt aan deze ongezonde dynamiek.

Verder zou ik je willen aanraden eens een gesprek te gaan voeren met een professional. Zoveel jaren doorbrengen met een narcist kan echt vervelende en langdurige gevolgen hebben waar jij je op dit moment nog niet eens van bewust hoeft te zijn. Het helpt ook voorkomen dat je weer in deze patronen terugvalt en ongezonde dynamieken/relaties leert herkennen nog voor ze zich in je leven nestelen.

Blokkeer je ex overal. Dat zal heel moeilijk voelen, maar je herstelproces echt ten goede komen. Verwijder haar desnoods zodat je haar ook nooit meer kan deblokkeren. Iemand met deze problematiek zal weer contact opnemen, maar alleen op eigen voorwaarden en met de eigen wensen in het achterhoofd. Erken voor jezelf dat de persoon die jij wilde zien er nooit is geweest en zorg dat ze nooit meer contact met je op kan nemen.

Veel sterkte. Voelt misschien nu niet zo, maar je gaat hier sterker uitkomen.

Oh ja, en laat je niet intimiderend door haar maar doe wat je kan om jezelf te helpen; dus overal blocken etc. Mocht ze dan vervolgens voor je deur staan, dan vraag je of ze weg wil gaan (zonder de deur open te doen). Doet ze dat niet, dan bel je de politie. Door van tevoren zo'n plan te maken voorkom je dat je heel erg in je angst gaat zitten en haar de controle geeft. Daarnaast hoef je er dan in de toekomst niet over na te denken als ze voor de deur staat, kan je meteen actie ondernemen.

quote:

Op dinsdag 13 november 2018 08:33 schreef blondetrien het volgende:

[..]

Google even op traumatic bonding. Het zou heel goed kunnen dat je haar niet zozeer mist, maar dat je dat denkt omdat je hersens "verslaafd" zijn geraakt aan deze ongezonde dynamiek.

Verder zou ik je willen aanraden eens een gesprek te gaan voeren met een professional. Zoveel jaren doorbrengen met een narcist kan echt vervelende en langdurige gevolgen hebben waar jij je op dit moment nog niet eens van bewust hoeft te zijn. Het helpt ook voorkomen dat je weer in deze patronen terugvalt en ongezonde dynamieken/relaties leert herkennen nog voor ze zich in je leven nestelen.

Blokkeer je ex overal. Dat zal heel moeilijk voelen, maar je herstelproces echt ten goede komen. Verwijder haar desnoods zodat je haar ook nooit meer kan deblokkeren. Iemand met deze problematiek zal weer contact opnemen, maar alleen op eigen voorwaarden en met de eigen wensen in het achterhoofd. Erken voor jezelf dat de persoon die jij wilde zien er nooit is geweest en zorg dat ze nooit meer contact met je op kan nemen.

Veel sterkte. Voelt misschien nu niet zo, maar je gaat hier sterker uitkomen.

Dankje!

En gelukkig was ik wat dat betreft haar al een paar stappen voor, vanaf volgende week ga ik in therapie omdat ik al door begon te krijgen dat ze me aan het slopen was voor dit hele met iemand anders het bed in duiken verhaal gebeurd was.

Ik heb haar inderdaad op elke mogelijke manier geblokkeerd, alles dat ik maar kon verzinnen maar ik kan haar helaas op werk nog steeds tegenkomen alhoewel ik nu door al dit gezeik al 2,5 week thuis zit en tot eind van het jaar ziek gemeld ben.

Heb even snel gegoogeld en ik herken onmiddellijk een paar dingen. De toch wel vrij heftige pijn die ik nu voel is echt moeilijk vol te houden, mijn zelfvertrouwen is compleet de grond in getrapt en ik ben haast bang om buiten te komen in de angst dat ik haar zie. Echt, mijn hele verstand weet dat stoppen hiermee het beste besluit was dat ik ooit had kunnen nemen en dat wat ik nu voel feitelijk gewoon afkicken is maar mijn gevoel schreeuwt het totaal tegenovergestelde.

Naar

quote:

Op woensdag 14 november 2018 07:45 schreef MCH het volgende:

[..]

Doe ook even een SOA test

Die gedachte had ik ook al

Damn, was alles even een tijdje vergeten door nieuw werk en nieuwe collega's enzo, maar nu 3 dagen alleen thuis gezeten en de dagen zijn zo kort en donker en lijkt wel alsof alles keihard terug is gekomen, constant dat gevoel dat m'n hele lichaam aan het shaken is en zo'n kutkriebel in de buik.

Heb het rare gevoel dat ik het nog weer goed kan maken ofzo, al denkt zij er vast heel anders over, want hebben al hele tijd geen contact gehad. Had wel veel contact met een ander meisje, maar die had opeens een date en reageert nu amper nog, dat werkt natuurlijk ook niet mee.

Ik weet eigenlijk diep van binnen dat zij het niet is, maar dat ik gewoon "iemand" mis, maar zo gauw als een ander weer weg valt, val ik gewoon compleet weer terug in denken dat ik haar mis.

Het is allemaal nog "maar" 3 maanden geleden (na 5,5 jaar), maar merk wel dat de mensen waarmee ik erover kon praten er ook geen zin meer in hebben en elk gesprek afkappen.

Dat missen herken ik wel.
Vooral de kleine dingetjes.
Alle ellende eromheen vergeet je sneller dan de goede en leuke/fijne dingen.
Het heeft tijd nodig, denk ik, al vraag ik me af of ik ooit over deze relatie heen ga komen.

Godverdomme, vannacht rond 3 uur een gemiste oproep van een anoniem nummer. Ik ben bang dat ik weet wie dat was

Nja zeg, nu na zo lang opeens een berichtje hoe het met me gaat en hoe het met de hond gaat en als ik niet op de hond kan passen dat zij haar wel wil... waarom nu opeens... en toen ik vroeg hoe het met haar ging alleen "ok", zo geheimzinnig.

In plaats van gewoon eerlijk te vertellen, want nu gaan er alweer gedachten door m'n hoofd dat ze alweer samen woont ofzo (want ze zei eerst zelf ook niet op te kunnen passen ivm fulltime baan), of juist andersom, gewoon een excuus om contact te zoeken.

Ook als we dit echt zouden doen, zou betekenen dat ik naar het buitenland moet of zij hierheen om haar op te halen en we dus elkaar ook zullen zien. Of het kwam gewoon door een herinnering op FB die nu terug komt waar ze 3 jaar geleden iets gepost had op mijn tijdlijn over hoe honden altijd wachten tot je thuis komt.

Maar nog steeds zo kort af reageren en na een paar berichtjes dat ze moet gaan.

Geen idee hoe ik dit nu moet opvatten, gewoon negeren of denken nou ze geeft toch nog om de hond en mij (was in begin zo verbaasd, bijna kwaad dat ze haar hondje zo achter kon laten) of ze heeft gewoon alweer een vriend en woont samen en denkt mis die hond toch wel, maar geeft totaal niks om mij meer.

Dat is echt het probleem met de meesten van ons he, er gebeurt 1 dingetje en boem, onze breinen gaan ratelen als een gek.

Nou schiet mij maar lek, gisteren ging mijn telefoon weer anoniem en ik heb opgenomen. Dat was de eerste in een hele reeks domme beslissingen

quote:

Op donderdag 29 november 2018 11:59 schreef renwan het volgende:
Nou schiet mij maar lek, gisteren ging mijn telefoon weer anoniem en ik heb opgenomen. Dat was de eerste in een hele reeks domme beslissingen

Waarom in een reeks domme beslissingen? Anoniem zegt niet zo veel, kan toch ook iemand compleet anders zijn.

quote:

Op donderdag 29 november 2018 11:59 schreef renwan het volgende:
Nou schiet mij maar lek, gisteren ging mijn telefoon weer anoniem en ik heb opgenomen. Dat was de eerste in een hele reeks domme beslissingen

Wat is er gebeurd?

Bij mij spookte de afgelopen dagen mijn ex rond in mijn hoofd. Probeerde echt niet meer aan hem te denken, maar hoe harder ik mijn best deed, hoe moeilijker het werd. Hopelijk wordt het vanzelf minder.

quote:

Op donderdag 29 november 2018 12:03 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Waarom in een reeks domme beslissingen? Anoniem zegt niet zo veel, kan toch ook iemand compleet anders zijn.

Omdat ik wist dat het om 2 uur in de nacht maar een iemand kon zijn en ik had gelijk.

Uiteindelijk heb ik haar vannacht nog gezien en alles gedaan wat ik zeker niet had moeten doen. Zucht

quote:

Op donderdag 29 november 2018 15:14 schreef renwan het volgende:

[..]

Omdat ik wist dat het om 2 uur in de nacht maar een iemand kon zijn en ik had gelijk.

Uiteindelijk heb ik haar vannacht nog gezien en alles gedaan wat ik zeker niet had moeten doen. Zucht

Dat is niet zo handig nee, waarom heb je het niet gewoon genegeerd? Want ze is toch niet betrouwbaar en eerlijk naar je.