De kunst van het loslaten van je ex #243 grote schoonmaak.

Kleine update: lekker rustig de laatste tijd, niks gehoord, niet gezien, totale rust. Ook in mijn hoofd is het stukken rustiger inmiddels

Las net wel dit artikel en wauw, wat een feest der herkenning

Iets over borderline

quote:

Op zondag 17 februari 2019 12:35 schreef renwan het volgende:
Kleine update: lekker rustig de laatste tijd, niks gehoord, niet gezien, totale rust. Ook in mijn hoofd is het stukken rustiger inmiddels

Las net wel dit artikel en wauw, wat een feest der herkenning

Iets over borderline

Je kunt ze beter een keer laten aftrekken en daarna aanstoten.

Hier ook een relatie met een borderliner die na anderhalf jaar zo ineens voorbij was.... Niks meer van gehoord, geen bedankje niks. Nu een maand geleden maar nog steeds kan ik er niet van slapen.... Ik kan er heel slecht mee om gaan...

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 12:54 schreef stanneveldm het volgende:
Hier ook een relatie met een borderliner die na anderhalf jaar zo ineens voorbij was.... Niks meer van gehoord, geen bedankje niks. Nu een maand geleden maar nog steeds kan ik er niet van slapen.... Ik kan er heel slecht mee om gaan...

welkom bij de club

Hoe kan iemand in godsnaam zo zijn??

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 14:56 schreef stanneveldm het volgende:
Hoe kan iemand in godsnaam zo zijn??

vertel en lucht je hart, kan ook altijd in dm

In het kort: na een relatie van anderhalf jaar, waarbij we in het begin stapelverliefd waren, echt stapelverliefd, nog nooit zoiets gevoeld voor iemand, kwam daar in januari een eind aan. Aan de kant gezet omdat ze blijkbaar niks meer voor me voelde. Zo ineens, bam! Ik kon heel erg goed opschieten met haar zoontje en deed alles voor hun. Mijn gevoel zei me voor de tijd al dat er iets niet klopte. Ik had het gevoel dat de man van wie ze rijles kreeg, meer voor haar betekende dan me lief was. En wat blijkt? Ze is al met hem samen. Heeft maar een paar dagen geduurd voordat ze hem om haar vinger had gewonden. Ze had het toegegeven aan haar moeder... Voor mij is alles weg, voor haar is alles weer even mooi. Ik weet ook dat een relatie met een borderliner geen stand houdt. Maar ik weet nu pas dat ze dat heeft. Al die signalen die er blijkbaar wel waren, heb ik niet gezien... Haar moeder bevestigde dat. Ze heeft borderline, je bent alles of niks. Ik ben nu niks, die ander alles. Na alles wat we meegemaakt hebben, ook de minder leuke dingen (nierstenen bijvoorbeeld), is het voor mij onbegrijpelijk dat iemand je zo aan de kant kan schuiven en je gewoon vergeten... alsof het nooit is gebeurd. Als ik had geweten dat ze borderline had, dan was ik er niet aan begonnen.

Ze heeft niet alleen mij er mee, maar ook mijn dochter, mijn ouders, mijn broer, haar ouders, haar zoon, enz. Maar dat zien ze blijkbaar niet. Dat maakt het ook verdomd lastig allemaal. Aan de ene kant heb ik de behoefte om haar te helpen en te zeggen dat het goed komt. Aan de andere kant wil ik haar laten gaan en er niet meer over nadenken. Maar dat laatste is vreselijk moeilijk...

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 07:23 schreef stanneveldm het volgende:
In het kort: na een relatie van anderhalf jaar, waarbij we in het begin stapelverliefd waren, echt stapelverliefd, nog nooit zoiets gevoeld voor iemand, kwam daar in januari een eind aan. Aan de kant gezet omdat ze blijkbaar niks meer voor me voelde. Zo ineens, bam! Ik kon heel erg goed opschieten met haar zoontje en deed alles voor hun. Mijn gevoel zei me voor de tijd al dat er iets niet klopte. Ik had het gevoel dat de man van wie ze rijles kreeg, meer voor haar betekende dan me lief was. En wat blijkt? Ze is al met hem samen. Heeft maar een paar dagen geduurd voordat ze hem om haar vinger had gewonden. Ze had het toegegeven aan haar moeder... Voor mij is alles weg, voor haar is alles weer even mooi. Ik weet ook dat een relatie met een borderliner geen stand houdt. Maar ik weet nu pas dat ze dat heeft. Al die signalen die er blijkbaar wel waren, heb ik niet gezien... Haar moeder bevestigde dat. Ze heeft borderline, je bent alles of niks. Ik ben nu niks, die ander alles. Na alles wat we meegemaakt hebben, ook de minder leuke dingen (nierstenen bijvoorbeeld), is het voor mij onbegrijpelijk dat iemand je zo aan de kant kan schuiven en je gewoon vergeten... alsof het nooit is gebeurd. Als ik had geweten dat ze borderline had, dan was ik er niet aan begonnen.

Ze heeft niet alleen mij er mee, maar ook mijn dochter, mijn ouders, mijn broer, haar ouders, haar zoon, enz. Maar dat zien ze blijkbaar niet. Dat maakt het ook verdomd lastig allemaal. Aan de ene kant heb ik de behoefte om haar te helpen en te zeggen dat het goed komt. Aan de andere kant wil ik haar laten gaan en er niet meer over nadenken. Maar dat laatste is vreselijk moeilijk...

Ik denk dat het sowieso het beste is om het zo snel mogelijk achter je te laten, zelfs al laat je dan ook haar ouders en kind achter met de ellende. In jouw geval zou ik toch vooral er voor zorgen dat je alles voor jezelf weer op de rit hebt gezien je zelf ook een kind hebt en hoe beter jij gaat hoe meer ze aan je heeft. My 2 cents, succes!

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 07:30 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Ik denk dat het sowieso het beste is om het zo snel mogelijk achter je te laten, zelfs al laat je dan ook haar ouders en kind achter met de ellende. In jouw geval zou ik toch vooral er voor zorgen dat je alles voor jezelf weer op de rit hebt gezien je zelf ook een kind hebt en hoe beter jij gaat hoe meer ze aan je heeft. My 2 cents, succes!

Heb je ook helemaal gelijk in. Alleen dat knopje is lastig te vinden soms.

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 07:23 schreef stanneveldm het volgende:
In het kort: na een relatie van anderhalf jaar, waarbij we in het begin stapelverliefd waren, echt stapelverliefd, nog nooit zoiets gevoeld voor iemand, kwam daar in januari een eind aan. Aan de kant gezet omdat ze blijkbaar niks meer voor me voelde. Zo ineens, bam! Ik kon heel erg goed opschieten met haar zoontje en deed alles voor hun. Mijn gevoel zei me voor de tijd al dat er iets niet klopte. Ik had het gevoel dat de man van wie ze rijles kreeg, meer voor haar betekende dan me lief was. En wat blijkt? Ze is al met hem samen. Heeft maar een paar dagen geduurd voordat ze hem om haar vinger had gewonden. Ze had het toegegeven aan haar moeder... Voor mij is alles weg, voor haar is alles weer even mooi. Ik weet ook dat een relatie met een borderliner geen stand houdt. Maar ik weet nu pas dat ze dat heeft. Al die signalen die er blijkbaar wel waren, heb ik niet gezien... Haar moeder bevestigde dat. Ze heeft borderline, je bent alles of niks. Ik ben nu niks, die ander alles. Na alles wat we meegemaakt hebben, ook de minder leuke dingen (nierstenen bijvoorbeeld), is het voor mij onbegrijpelijk dat iemand je zo aan de kant kan schuiven en je gewoon vergeten... alsof het nooit is gebeurd. Als ik had geweten dat ze borderline had, dan was ik er niet aan begonnen.

Ze heeft niet alleen mij er mee, maar ook mijn dochter, mijn ouders, mijn broer, haar ouders, haar zoon, enz. Maar dat zien ze blijkbaar niet. Dat maakt het ook verdomd lastig allemaal. Aan de ene kant heb ik de behoefte om haar te helpen en te zeggen dat het goed komt. Aan de andere kant wil ik haar laten gaan en er niet meer over nadenken. Maar dat laatste is vreselijk moeilijk...

Oef, herkenbaar.

De enige manier om los te laten is het doen heb ik zelf gemerkt en ik weet hoe lastig het is want ze zijn heel goed in je hele hoofd op hol laten slaan. Probeer jezelf ook vooral niet af te vragen waarom en hoe want het antwoord weet je al, je hebt letterlijk te maken met een ziek persoon en dat is dan ook het enige antwoord op je vragen. Het is een onbevredigend antwoord omdat jij en ik ons niet kunnen verplaatsen in hun geest maar meer zit er echt niet achter. Probeer niet op een rationele manier naar verklaringen te zoeken want er zit in (onbehandelde) borderliners geen ratio zoals dat in "normale" mensen wel zit.

Een schrale troost is dat het met deze nieuwe persoon hoogstwaarschijnlijk hetzelfde gaat lopen, ook hij zal uiteindelijk geslachtofferd worden voor een ander enzovoorts enzovoorts.

Ik waarschuw je wel alvast dat er een grote kans is dat op het moment dat dat gaat gebeuren ze weer contact met jou gaat zoeken. Huilen, smeken, excuses, het beste acteerwerk dat er is en ze weet ook precies wat ze moet doen om je zover te krijgen dat je haar terug neemt maar probeer er niet in te trappen. Die fout heb ik uiteindelijk wel gemaakt en zoals je misschien gelezen hebt werd ik er na 2/3 weken weer zo uitgetrapt.
Mocht dat gaan gebeuren dan is het (in mijn ervaring) ontzettend lastig om er niet aan toe te geven, ik ben nu 2 maanden verder en ik weet dat als ze opeens hier voor de deur staat ik echt flink mijn best moet doen om er niet aan toe te geven.
Bij mij worden nog steeds van die kleine geintjes geflikt, zoals me feliciteren op m'n verjaardag gisteren. Ze weet verdomd goed dat ik haar niet wil spreken maar ik zie dit als een soort teken om te laten zien dat ze er nog is. Ze spreekt ook met gemeenschappelijke vrienden, kennissen en collega's over me omdat ze weet dat dat bij mij terecht gaat komen. Haar kennende probeert ze me ook als een debiel op social media te stalken dus daar ben ik dit jaar ook maar doodstil geweest.
Het klinkt allemaal heel paranoia maar die van mij was echt dusdanig erg dat ik uitga van het ergste dat kan gebeuren, dan kan het alleen maar meevallen. Kort gezegd: wees op je hoede.

Dit soort situaties zijn echt een aanslag op je mentale gesteldheid heb ik gemerkt maar uiteindelijk wordt het makkelijker, dat is hier ook aan het gebeuren. Er zijn nog steeds momenten dat ik haar mis en terug wil (ondanks dat mijn verstand schreeuwt dat ik dat niet moet willen) maar ze worden wel steeds minder. Inmiddels gebeurt het 1/2 keer per 2 weken waar dat eerst 1/2 keer per dag was. Toevallig vanochtend nog maar dat had ook wel te maken met de sloot bier die ik ivm mijn verjaardag op had

quote:

Op zaterdag 2 maart 2019 20:06 schreef renwan het volgende:

[..]

Oef, herkenbaar.

De enige manier om los te laten is het doen heb ik zelf gemerkt en ik weet hoe lastig het is want ze zijn heel goed in je hele hoofd op hol laten slaan. Probeer jezelf ook vooral niet af te vragen waarom en hoe want het antwoord weet je al, je hebt letterlijk te maken met een ziek persoon en dat is dan ook het enige antwoord op je vragen. Het is een onbevredigend antwoord omdat jij en ik ons niet kunnen verplaatsen in hun geest maar meer zit er echt niet achter. Probeer niet op een rationele manier naar verklaringen te zoeken want er zit in (onbehandelde) borderliners geen ratio zoals dat in "normale" mensen wel zit.

Een schrale troost is dat het met deze nieuwe persoon hoogstwaarschijnlijk hetzelfde gaat lopen, ook hij zal uiteindelijk geslachtofferd worden voor een ander enzovoorts enzovoorts.

Ik waarschuw je wel alvast dat er een grote kans is dat op het moment dat dat gaat gebeuren ze weer contact met jou gaat zoeken. Huilen, smeken, excuses, het beste acteerwerk dat er is en ze weet ook precies wat ze moet doen om je zover te krijgen dat je haar terug neemt maar probeer er niet in te trappen. Die fout heb ik uiteindelijk wel gemaakt en zoals je misschien gelezen hebt werd ik er na 2/3 weken weer zo uitgetrapt.
Mocht dat gaan gebeuren dan is het (in mijn ervaring) ontzettend lastig om er niet aan toe te geven, ik ben nu 2 maanden verder en ik weet dat als ze opeens hier voor de deur staat ik echt flink mijn best moet doen om er niet aan toe te geven.
Bij mij worden nog steeds van die kleine geintjes geflikt, zoals me feliciteren op m'n verjaardag gisteren. Ze weet verdomd goed dat ik haar niet wil spreken maar ik zie dit als een soort teken om te laten zien dat ze er nog is. Ze spreekt ook met gemeenschappelijke vrienden, kennissen en collega's over me omdat ze weet dat dat bij mij terecht gaat komen. Haar kennende probeert ze me ook als een debiel op social media te stalken dus daar ben ik dit jaar ook maar doodstil geweest.
Het klinkt allemaal heel paranoia maar die van mij was echt dusdanig erg dat ik uitga van het ergste dat kan gebeuren, dan kan het alleen maar meevallen. Kort gezegd: wees op je hoede.

Dit soort situaties zijn echt een aanslag op je mentale gesteldheid heb ik gemerkt maar uiteindelijk wordt het makkelijker, dat is hier ook aan het gebeuren. Er zijn nog steeds momenten dat ik haar mis en terug wil (ondanks dat mijn verstand schreeuwt dat ik dat niet moet willen) maar ze worden wel steeds minder. Inmiddels gebeurt het 1/2 keer per 2 weken waar dat eerst 1/2 keer per dag was. Toevallig vanochtend nog maar dat had ook wel te maken met de sloot bier die ik ivm mijn verjaardag op had

dit klinkt allemaal zo gigantisch herkenbaar sjezusmina

quote:

Op zaterdag 2 maart 2019 21:00 schreef jigggy het volgende:

[..]

dit klinkt allemaal zo gigantisch herkenbaar sjezusmina

Als die van jou in Rijswijk woont hebben we het misschien wel over dezelfde, zou me niet eens verbazen want haar waslijst van mannen is zo lang dat het voor niemand bij te houden is

quote:

Op zaterdag 2 maart 2019 21:30 schreef renwan het volgende:

[..]

Als die van jou in Rijswijk woont hebben we het misschien wel over dezelfde, zou me niet eens verbazen want haar waslijst van mannen is zo lang dat het voor niemand bij te houden is

gelukkig niet man haha

quote:

Op zaterdag 2 maart 2019 20:06 schreef renwan het volgende:

[..]

Oef, herkenbaar.

De enige manier om los te laten is het doen heb ik zelf gemerkt en ik weet hoe lastig het is want ze zijn heel goed in je hele hoofd op hol laten slaan. Probeer jezelf ook vooral niet af te vragen waarom en hoe want het antwoord weet je al, je hebt letterlijk te maken met een ziek persoon en dat is dan ook het enige antwoord op je vragen. Het is een onbevredigend antwoord omdat jij en ik ons niet kunnen verplaatsen in hun geest maar meer zit er echt niet achter. Probeer niet op een rationele manier naar verklaringen te zoeken want er zit in (onbehandelde) borderliners geen ratio zoals dat in "normale" mensen wel zit.

Een schrale troost is dat het met deze nieuwe persoon hoogstwaarschijnlijk hetzelfde gaat lopen, ook hij zal uiteindelijk geslachtofferd worden voor een ander enzovoorts enzovoorts.

Ik waarschuw je wel alvast dat er een grote kans is dat op het moment dat dat gaat gebeuren ze weer contact met jou gaat zoeken. Huilen, smeken, excuses, het beste acteerwerk dat er is en ze weet ook precies wat ze moet doen om je zover te krijgen dat je haar terug neemt maar probeer er niet in te trappen. Die fout heb ik uiteindelijk wel gemaakt en zoals je misschien gelezen hebt werd ik er na 2/3 weken weer zo uitgetrapt.
Mocht dat gaan gebeuren dan is het (in mijn ervaring) ontzettend lastig om er niet aan toe te geven, ik ben nu 2 maanden verder en ik weet dat als ze opeens hier voor de deur staat ik echt flink mijn best moet doen om er niet aan toe te geven.
Bij mij worden nog steeds van die kleine geintjes geflikt, zoals me feliciteren op m'n verjaardag gisteren. Ze weet verdomd goed dat ik haar niet wil spreken maar ik zie dit als een soort teken om te laten zien dat ze er nog is. Ze spreekt ook met gemeenschappelijke vrienden, kennissen en collega's over me omdat ze weet dat dat bij mij terecht gaat komen. Haar kennende probeert ze me ook als een debiel op social media te stalken dus daar ben ik dit jaar ook maar doodstil geweest.
Het klinkt allemaal heel paranoia maar die van mij was echt dusdanig erg dat ik uitga van het ergste dat kan gebeuren, dan kan het alleen maar meevallen. Kort gezegd: wees op je hoede.

Dit soort situaties zijn echt een aanslag op je mentale gesteldheid heb ik gemerkt maar uiteindelijk wordt het makkelijker, dat is hier ook aan het gebeuren. Er zijn nog steeds momenten dat ik haar mis en terug wil (ondanks dat mijn verstand schreeuwt dat ik dat niet moet willen) maar ze worden wel steeds minder. Inmiddels gebeurt het 1/2 keer per 2 weken waar dat eerst 1/2 keer per dag was. Toevallig vanochtend nog maar dat had ook wel te maken met de sloot bier die ik ivm mijn verjaardag op had

Heel herkenbaar inderdaad. Ik weet dat ze ziek is en zo moet ik het ook zien. Alleen word ik al 5 weken elke ochtend rond een uur of 3, 4 wakker en dan ben ik zo boos! E dan overdag meestal verdrietig... Schommelt alle kanten op. En ja, met de huidige gaat het ook mis. En als ze voor de deur staat, dan komt ze er nog in ook... Terwijl ik ook heel goed weet dat dat niet voor altijd is. Maar nu heb ik zoiets van, oké, dan maar weer voor een tijdje... Gek toch.

Loslaten is het beste, ik weet het. Maar dat is makkelijk gezegd. Ik heb het nu wel zo ver dat ik haar geblokkeerd heb op facebook en al haar foto's en haar nummer heb verwijderd. geen herinneringen meer, want die slopen je ook.

Hoofd op hol, ja zeg dat wel. Iedereen die er ervaring mee heeft die weet wat er dan met je gebeurd. En dat maakt loslaten ook zo moeilijk...

quote:

Op maandag 4 maart 2019 07:26 schreef stanneveldm het volgende:

[..]

Heel herkenbaar inderdaad. Ik weet dat ze ziek is en zo moet ik het ook zien. Alleen word ik al 5 weken elke ochtend rond een uur of 3, 4 wakker en dan ben ik zo boos! E dan overdag meestal verdrietig... Schommelt alle kanten op. En ja, met de huidige gaat het ook mis. En als ze voor de deur staat, dan komt ze er nog in ook... Terwijl ik ook heel goed weet dat dat niet voor altijd is. Maar nu heb ik zoiets van, oké, dan maar weer voor een tijdje... Gek toch.

Loslaten is het beste, ik weet het. Maar dat is makkelijk gezegd. Ik heb het nu wel zo ver dat ik haar geblokkeerd heb op facebook en al haar foto's en haar nummer heb verwijderd. geen herinneringen meer, want die slopen je ook.

Hoofd op hol, ja zeg dat wel. Iedereen die er ervaring mee heeft die weet wat er dan met je gebeurd. En dat maakt loslaten ook zo moeilijk...

Herkenbaar, die boosheid en dat verdriet wisselden bij mij ook heel erg af in het begin. Tegenwoordig is dat gelukkig stukken minder geworden dus het gaat echt wel weg. Bij mij persoonlijk scheelde het ook heel erg dat ze opeens begon te appen dat ze een miskraam van me gehad zou hebben en dat schoot me zo erg in het verkeerde keelgat dat ik er klaar mee was. Of het verhaal nou waar is of niet (waar ik nooit achter zal komen), voor mij is het informatie waar ik echt helemaal niks aan heb en die ik eigenlijk niet hoef te weten. Dit was zo'n smerige truc dat ik er helemaal klaar mee was. Sindsdien is het verdriet aardig weggegaan.
Als ze binnen nu en 2 maanden voor de deur staat is de kans echt groot dat je voor de bijl gaat, ik weet het. Aan de ene kant zeg ik doe het niet maar als het wel gebeurd word je er nog eerder uitgegooid en dan krijg je de deksel zo hard op je neus dat je makkelijker los kan laten.

Ik snap je helemaal hoor, je hoeft mij echt niet uit te leggen hoe zwaar het loslaten van deze mensen valt. Heb het wel eens zitten googelen en schijnbaar is het loslaten van een slechte relatie moeilijker dan een normale vooral omdat je zo hard je best hebt gedaan om te knokken voor de goedkeuring van de ander dat dat bijna een verslaving geworden is dus het is normaal dat je hier zoveel moeite mee hebt.

Nog een positieve noot dan: Borderliners worden ontzettend aangetrokken tot mensen die iets positiefs hebben dat zij zelf niet hebben. Bijvoorbeeld een goed karakter, oprechtheid, iemand die makkelijk contact legt en ontzettend sociaal is. Dus blijkbaar ben jij iemand die dat voor haar in kon vullen, dat zegt veel over jezelf

En wees blij, de mijne is een collega van me dus ik moet er sowieso nog een keer mee samenwerken. Ik zal nog heel erg lang op mijn hoede moeten zijn. Hoop dat jij niet dezelfde fout gemaakt hebt

quote:

Op maandag 4 maart 2019 15:05 schreef renwan het volgende:
[..]

Herkenbaar, die boosheid en dat verdriet wisselden bij mij ook heel erg af in het begin. Tegenwoordig is dat gelukkig stukken minder geworden dus het gaat echt wel weg. Bij mij persoonlijk scheelde het ook heel erg dat ze opeens begon te appen dat ze een miskraam van me gehad zou hebben en dat schoot me zo erg in het verkeerde keelgat dat ik er klaar mee was. Of het verhaal nou waar is of niet (waar ik nooit achter zal komen), voor mij is het informatie waar ik echt helemaal niks aan heb en die ik eigenlijk niet hoef te weten. Dit was zo'n smerige truc dat ik er helemaal klaar mee was. Sindsdien is het verdriet aardig weggegaan.
Als ze binnen nu en 2 maanden voor de deur staat is de kans echt groot dat je voor de bijl gaat, ik weet het. Aan de ene kant zeg ik doe het niet maar als het wel gebeurd word je er nog eerder uitgegooid en dan krijg je de deksel zo hard op je neus dat je makkelijker los kan laten.

Ik snap je helemaal hoor, je hoeft mij echt niet uit te leggen hoe zwaar het loslaten van deze mensen valt. Heb het wel eens zitten googelen en schijnbaar is het loslaten van een slechte relatie moeilijker dan een normale vooral omdat je zo hard je best hebt gedaan om te knokken voor de goedkeuring van de ander dat dat bijna een verslaving geworden is dus het is normaal dat je hier zoveel moeite mee hebt.

Nog een positieve noot dan: Borderliners worden ontzettend aangetrokken tot mensen die iets positiefs hebben dat zij zelf niet hebben. Bijvoorbeeld een goed karakter, oprechtheid, iemand die makkelijk contact legt en ontzettend sociaal is. Dus blijkbaar ben jij iemand die dat voor haar in kon vullen, dat zegt veel over jezelf

En wees blij, de mijne is een collega van me dus ik moet er sowieso nog een keer mee samenwerken. Ik zal nog heel erg lang op mijn hoede moeten zijn. Hoop dat jij niet dezelfde fout gemaakt hebt

Verslavend inderdaad, maar dat is liefde sowieso. Wij hebben helemaal geen contact meer trouwens, ze laat niks meer horen. Maar dat is ook niet zo gek als ze alweer een ander heeft.

Het gaat ook wel weg, weet ik. Uiteindelijk heelt de tijd alle wonden, alleen nog even wat tijd uitzitten met alle emoties en er ook niet voor weg lopen. Als ik wil huilen dan doe ik dat, als ik kwaad wil zijn dan ben ik dat ook.

Lijkt me lastig als het je collega is. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik zou haar graag weer willen zien, en dat gebeurd ook wel ooit, maar bijna dagelijks... nee dat lijkt me heel moeilijk.

En die positieve noot pakken we mooi even mee

quote:

Op dinsdag 5 maart 2019 08:41 schreef stanneveldm het volgende:
[..]

Verslavend inderdaad, maar dat is liefde sowieso. Wij hebben helemaal geen contact meer trouwens, ze laat niks meer horen. Maar dat is ook niet zo gek als ze alweer een ander heeft.

Het gaat ook wel weg, weet ik. Uiteindelijk heelt de tijd alle wonden, alleen nog even wat tijd uitzitten met alle emoties en er ook niet voor weg lopen. Als ik wil huilen dan doe ik dat, als ik kwaad wil zijn dan ben ik dat ook.

Lijkt me lastig als het je collega is. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik zou haar graag weer willen zien, en dat gebeurd ook wel ooit, maar bijna dagelijks... nee dat lijkt me heel moeilijk.

En die positieve noot pakken we mooi even mee

Haha het is gelukkig niet dagelijks, we moeten maar net dezelfde dienst hebben en dat komt gelukkig niet vaak voor

quote:

Op dinsdag 5 maart 2019 10:02 schreef renwan het volgende:
[..]

Haha het is gelukkig niet dagelijks, we moeten maar net dezelfde dienst hebben en dat komt gelukkig niet vaak voor

Ik had mijn grote bek moeten houden

Oeps, wat nu?

Aan de ene kant mooi dat je haar niet vaak tegenkomt, maar ik zou het juist wel graag willen...

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 12:42 schreef stanneveldm het volgende:
Oeps, wat nu?

Aan de ene kant mooi dat je haar niet vaak tegenkomt, maar ik zou het juist wel graag willen...

"Ik denk nog elke dag aan je"
"Het was allemaal niet zo bedoeld"
"Je bent echt een topgozer"
"Wat zit je haar leuk zo"
"Je sport weer he? Je ziet er goed uit"

Om me in de tussentijd een paar keer te knuffelen, mijn hand te pakken en ongemakkelijk dicht tegen me aan staan. Ik begreep er geen zak van, heb daarna een gemeenschappelijke vriend van ons gesproken (nouja meer van mij inmiddels) en die dacht hetzelfde als ik. Dat ze op deze manier een stok tussen de deur probeert te houden omdat ze verdomd goed weet dat haar relatie uiteindelijk toch knapt en ik dan verdomd handig ben om de scherven op te ruimen.

Dikke doei

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 13:39 schreef renwan het volgende:
[..]

"Ik denk nog elke dag aan je"
"Het was allemaal niet zo bedoeld"
"Je bent echt een topgozer"
"Wat zit je haar leuk zo"
"Je sport weer he? Je ziet er goed uit"

Om me in de tussentijd een paar keer te knuffelen, mijn hand te pakken en ongemakkelijk dicht tegen me aan staan. Ik begreep er geen zak van, heb daarna een gemeenschappelijke vriend van ons gesproken (nouja meer van mij inmiddels) en die dacht hetzelfde als ik. Dat ze op deze manier een stok tussen de deur probeert te houden omdat ze verdomd goed weet dat haar relatie uiteindelijk toch knapt en ik dan verdomd handig ben om de scherven op te ruimen.

Dikke doei

Jeetje, jij krijgt gewoon wat ik graag wil op dit moment. Ruilen?? Die van mij hoor je helemaal niks van

Maar goed, ik snap je wel, maar kan me ook voorstellen dat het moeilijk nee zeggen is. En anders alleen seks, wat kan jou het schelen. In de tussentijd op zoek naar iemand anders en als dat serieus wordt dan zet je haar voorgoed aan de kant.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 13:51 schreef stanneveldm het volgende:
[..]

Jeetje, jij krijgt gewoon wat ik graag wil op dit moment. Ruilen?? Die van mij hoor je helemaal niks van

Maar goed, ik snap je wel, maar kan me ook voorstellen dat het moeilijk nee zeggen is. En anders alleen seks, wat kan jou het schelen. In de tussentijd op zoek naar iemand anders en als dat serieus wordt dan zet je haar voorgoed aan de kant.

Dit moet je niet willen, echt niet. Ik merk hierdoor al dat ik een gigantische klap in mijn bek gekregen heb en me weer compleet kut voel.

Voorlopig is er nog niks aan de hand, die vriend van d'r is er nog steeds en mij laat ze voorlopig met rust maar de vraag is meer hoe lang het gaat duren tot dat moment komt. En alleen sex is bij ons onmogelijk, ze zal net zo lang doorgaan tot ze weer gevoelens aangewakkerd heeft want ze moet die affectie krijgen en mijn zwak voor haar is veel te groot. Uiteindelijk beginnen we alles weer van voor af aan en blijf ik berooid achter.

Zeg haar dat ze je met rust laat en dat je anders haar vriend op de hoogte stelt van haar geflirt met je.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 14:02 schreef renwan het volgende:
[..]

Dit moet je niet willen, echt niet. Ik merk hierdoor al dat ik een gigantische klap in mijn bek gekregen heb en me weer compleet kut voel.

Voorlopig is er nog niks aan de hand, die vriend van d'r is er nog steeds en mij laat ze voorlopig met rust maar de vraag is meer hoe lang het gaat duren tot dat moment komt. En alleen sex is bij ons onmogelijk, ze zal net zo lang doorgaan tot ze weer gevoelens aangewakkerd heeft want ze moet die affectie krijgen en mijn zwak voor haar is veel te groot. Uiteindelijk beginnen we alles weer van voor af aan en blijf ik berooid achter.

Ik snap je wel. Maar kun je haar ook niet "gebruiken" tot je weer een ander hebt dan? Ik weet niet of het zo werkt hoor, want ik heb met terug gaan geen ervaring. Je weet in ieder geval waar je aan toe bent met haar en dat is geen toekomst... Wat MissButterflyy zegt kan je natuurlijk ook doen.