quote:
Op vrijdag 8 juni 2018 12:52 schreef Peacefulll het volgende:[..]
Ja hoi
Als je zoontje nog in gr 1 zit dan zal ik me niet teveel zorgen maken Venco. Ik zie, met name bij groep 1 kinderen, veel verschil tussen kinderen met betrekking op het gedrag dat de juf genoemd heeft. Een korte spanningsboog, impulsief. Bij een aantal kinderen gaat de rijping van de executieve functies (focus, emotie regulatie, impulsbeheersing) meer via een standaard lijntje en andere kinderen ontwikkelen zich hierin met ups en downs. Met name bij jongentjes met veel energie en testosteron (ook zo'n piek rond de 5 jaar) zie je dat ze moeite hebben met hun impulsbeheersing en focus. Ook zijn ze een tijd erg fysiek (stoeien, vechten, dingen kapot maken). Dit tot grote frustratie van sommige volwassenen
(Zo had ik deze week twee jongens die een basketbal door het systeemplafond probeerden te krijgen

)
Gek genoeg zie ik bij veel kinderen dat dit bijtrekt in het 2e half jaar van groep 2. Dan worden ze iets rustiger, lukt het ze beter om meer focus op te brengen en worden ze iets rustiger in hun spel (dwz langer kunnen bouwen aan iets groots, langer betrokken blijven bij een spelscript in een huishoek enz).
Hoe het bij jullie zoon er precies uit ziet weet ik natuurlijk niet. Het is de vraag in hoeverre hij aan de extreme kant zit (En dat het dus beperkt in zijn ontwikkeling) of dat het gewoon opvalt en dat juf het benoemd en gedeeld wilde hebben.
Bovenstaande is natuurlijk ook allemaal afhankelijk van het karakter van het kind en de mate waarin thuis ook gecorrigeerd wordt op de impulsbeheersing en waar af en toe focus wordt gevraagd (bijv aan tafel blijven zitten, knutselwerkje afmaken voordat je wat anders gaat doen enz). Tevens zijn er zeker ook meisjes die passen bij bovenstaand verhaal. Ik heb het even gegeneraliseerd voor het gemak.
Mocht je nog vragen hebben dan staat mijn PM/DM open

Klinkt erg als mijn zoon.
Hij is in april 5 geworden en ze doen aan combinatieklassen. Volgend jaar groep 1-2 dus en daarna krijg je 3.
De juf belde toevallig gisteren nog om te vragen of wij bij de oudergesprekken als laatste willen komen, zodat er iets meer tijd is om een goed beeld te geven.
‘Geen zorgen hoor’ zei ze...maar ik voelde toch een soort rotgevoel komen.
Wel heel erg bedankt voor jouw reactie en die van een aantal anderen.

Ik probeer er inderdaad gewoon open naar te kijken en mijn zoon ook niet te zorgelijk te bekijken.
Het is wel echt een lieverd maar dat impulsieve, afgeleide is toch wel lastig.
Het is een jongen die eigenlijk lief is voor anderen en een leuk, zorgzaam karakter maar doet gewoon stoute dingen.
Gisteren een klassiek voorbeeld.
Ik haal hem op en hij komt mijn kant op, ziet een flinke steen liggen en, zoals ik al kon voorspellen, wilde hij die zomaar ergens heen gooien. Niet om iemand te raken, gewoon weg ermee.
Dus ik neem rustig die steen af en vraag hem even met mij terug te lopen om aan de juf wat te vragen.
Betreffende juf was er niet dus wij lopen weer voorbij de plek van die steen en alsnog grijpt hij de steen en smeet hm weg. Kijkt verder niet en gooit hm dus vlak bij de juffen op het schoolplein.
Voila, impulsieve A die dus geen rekening houdt met zijn omgeving.
En ik zeg echt al jaren dat hij niet mag gooien met stenen. Maar woorden helpen amper, ik moet altijd letterlijk ingrijpen en hem mee begeleiden. Teveel vrijheid = foetsie of gekke dingen doen.
Het zijn van die gedragingen dat ik denk: waarom nou? Hij wordt echt aangesproken op dit soort dingen. Ter plekke, achteraf ook.
Geen sneeuwvlokjes-benadering etc. Maar het is alsof je met een 2 jarige te maken hebt die gewoon maar wat doet.

Anyway: overkleuteren is dus pas van toepassing als hij bijv. over een jaar nog tegen bepaalde dingen aanloopt.
En natuurlijk denk ik dan in zijn belang en niet of vriendjes we of niet bij hem zitten.