Je comfortzone verlaten, een must?

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 12:48 schreef Chai het volgende:

[..]

Welk gevoel? Het gevoel dat ze te weinig uit hun comfortzone komen?

Ja.

Je moet helemaal niks. Als je graag op de automatische piloot leeft, geen ambities hebt en alles dat gewoon is al gek genoeg vind dan moet je vooral niks nieuws proberen en nooit open staan voor mensen buiten je vertrouwde wereldje. Persoonlijk lijkt het mee een uitermate troosteloos en bestaan. Maar wie ben ik om het af te keuren als iemand er blij mee is.

Maar wat ik bij veel van die figuren die zo leven vermoed is dat ze vooral bang zijn voor de reacties van vreemden en mogelijk nog banger zijn wat de mensen in hun omgeving er wel niet van zullen denken. Als je je constant laat leiden door angst voor het vreemde dan zul je weinig uit het leven halen.

Als je het leven een beetje leuk en spannend wilt maken dan is het aan te raden af en toe eens wat nieuws te proberen. Dat hoeft niet meteen te zijn dat je je eigen sportschool in Vanuatu begint. Maar nodig die aardige collega eens uit voor een etentje. Probeer eens een nieuwe sport uit. Ga eens naar een evenement van een interessant onderwerp. Ga eens een nevenfunctie naast je werk doen. En soms zal het wel eens verspilde energie zijn. Maar dat is beter dan altijd maar kiezen voor het vertrouwde voortkabbelen en nooit boven de grauwe middelmaat uitkomen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Hexagon op 30-05-2018 15:46:34 ]

Bij mijn is tegenovergestelde, 27 jaar, nog thuiswonend, vrienden middelbaar/hoger opgeleid, allemaal thuis blijven wonen tijdens studie/opleiding. Meeste nu wel huis uit, sommige getrouwd en kinderen.

Ik vond het altijd jammer dat ik niet op kamers heb gezeten. En ondanks dat ik nog thuis woon, wel diverse langere verre reizen gemaakt, zowel alleen als met een vriend. Echter steekt dit me nog steeds, enerzijds ga ik nog steeds om met vrienden uit mijn pubertijd (kon ze van voetbalvereniging) en is die band ook vrij hecht, dus dat is mooi. Maar anderzijds vind ik het ontzettend jammer dat ik mijn horizon niet verbeet heb. Nieuwe vrienden maken, zelfstandigheid etc.

Ik heb het studentenleven ongetwijfeld mooier in mijn hoofd zitten dan het in werkelijkheid is. En ik vraag me of het mogelijk is om echte goede vrienden te maken als je elke keer 'verhuist' naar een andere stad. Ik ken bijvoorbeeld de gezinnen van mijn vrienden vrij goed, ik weet hoe de families in elkaar steken etc. ik weet wat ik aan mijn vrienden heb. Ik denk niet dat dat het geval is als ik bijv. op mijn 20ste op kamers had gegaan naar een totaal andere stad waar ik nieuwe 'vrienden' maak van wie ik de achtergrond enkel ken uit verhalen van diezelfde vriend.

Ach, het is maar net waar je behoeft ligt.

The green green grass of home van Tom Jones vind ik ook een toepasselijk nummertje. Ondanks dat mijn dromen elders lagen (en bij vlagen ligger) voelt het altijd goed als ik weer thuis kom.

quote:

Op dinsdag 29 mei 2018 23:35 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Geschreven door iemand die een karikatuur van uit je comfort zone gebruikt als norm.

Ja, dat gaat helpen.

Groei bereik je alleen maar door dingen te proberen die je niet kan, of waar je nerveus van wordt, enz. Juist door die dingen te oefenen komen ze in jouw comfort zone. Het is helemaal niet gezegd dat het radicaal anders moet, integendeel, dat is gedoemd te mislukken.

Inderdaad, het zijn leuke dooddoeners om je gedrag te verdedigen. Maar je schiet er geen reet mee op.

Die hele levensstijl van TS en consorten zie ik een beetje als op school alleen maar zessen halen. Het is goed genoeg en kost een minimale inspanning. Maar ik haal toch liever wel eens een zeven of een acht.

quote:

Op dinsdag 29 mei 2018 22:11 schreef Scrapyard het volgende:

[..]

Zo voelt het niet voor mij.

Je kunt er heel dubbel tegenaan kijken. Ik ben zelf een introvert persoon en ook best behoudend. Heb ook niet echt een hele grote bewijsdrang ofzo, en in zeker zin wil ik mijn leven ook zo comfortabel mogelijk leven. Alleen de vraag die ik mijzelf vaak stel is : Wanneer ben je je comfortzone aan het vergroten en wanneer ga je in tegen de aard van je persoonlijkheid en doe je iets waar je gewoon écht niet gelukkig van wordt? Die grens vind ik lastig te bepalen.

Nouja uiteindelijk moet je gewoon zelf kiezen waar je wel en niet gelukkig van wordt. Mij maak je bijvoorbeeld niet bepaald blij met extreme sporten. Ik zou zeven kleuren schijten als ik bijvoorbeeld uit een vliegtuig zou moeten springen. Dus dat doe ik dan ook niet en blijf ik op dat vlak lekker in mn comfortzone.

Desalnietemin zijn de mooiste ervaringen in mijn leven steeds terug te herleiden naar momenten dat ik wel uit die comfortzone stapte.

Maar als je altijd maar voor de gemakkelijke vertrouwde weg kiest en nooit eens onbekend terrein op durft te zoeken dan wordt die comfortzone eerder een dwangbuis. Het lijkt erop alsof je zo bang bent dat het daarbuiten niet leuk is dat je maar niets probeert. Geef het onbekende ook eens een kans, misschien is het wel leuk.

[ Bericht 2% gewijzigd door Hexagon op 30-05-2018 17:29:06 ]

Herkenbaar, ik heb dat zelf ook. Het leven kabbelt een beetje voort en mag echt nergens over klagen, maar ik heb bijvoorbeeld ook nooit echte tegenslagen gekend. Op zich heel fijn en prettig natuurlijk, maar ik zie wel dat mensen die dat wél hebben gekend, in welke vorm dan ook, dat ze er sterker uit kwamen.

Door dingen buiten je comfort zone te doen wordt je comfort zone wel een stuk groter. Zo was ik vroeger helemaal niet van het reizen buiten Europa, tot mijn vriendin me meesleurde naar Uganda. Ik vond het prachtig, ondanks dat ik daar mijn tand nog heb moeten laten trekken.

Maar laat je wel niet teveel meeslepen door wat anderen op social media zetten. Daar zet je natuurlijk alleen de mooie, goede, leuke dingen op. Dat doet iedereen, ikzelf ook. Op dit moment resulteert dat in al maanden geen post omdat er niets spannends gebeurt, maar ga niet alleen naar die mooie momenten van anderen kijken. Ook die mensen hebben hun mindere momenten, maar die delen ze niet op Facebook en dat is ook prima, want m.i. is dat daar niet voor bedoeld.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 18:17 schreef Chai het volgende:

[..]

Het is ook gewoon te kort door de bocht om voor iemand anders te concluderen dat ze vaker buiten hun comfort zone zouden moeten komen.

Dat kun je vooral concluderen als die persoon zelf loopt te klagen over zn leven

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 16:47 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Nouja uiteindelijk moet je gewoon zelf kiezen waar je wel en niet gelukkig van wordt. Mij maak je bijvoorbeeld niet bepaald blij met extreme sporten. Ik zou zeven kleuren schijten als ik bijvoorbeeld uit een vliegtuig zou moeten springen. Dus dat doe ik dan ook niet en blijf ik op dat vlak lekker in mn comfortzone.

Desalnietemin zijn de mooiste ervaringen in mijn leven steeds terug te herleiden naar momenten dat ik wel uit die comfortzone stapte.

Maar als je altijd maar voor de gemakkelijke vertrouwde weg kiest en nooit eens onbekend terrein op durft te zoeken dan wordt die comfortzone eerder een dwangbuis. Het lijkt erop alsof je zo bang bent dat het daarbuiten niet leuk is dat je maar niets probeert. Geef het onbekende ook eens een kans, misschien is het wel leuk.

Ik vind het zo'n gelul he die hele comfort zone.

Tegenwoordig ''moeten'' we van alles. Ik kan soms echt verwonderd kijken naar mensen die zich de hele dag door zo druk maken om van alles, terwijl ik me echt af vraag of je er nu écht gelukkiger van wordt.

Mijn opa hield altijd een dagboek bij, waarin hij per dag met 5-10 zinnen beschreef wat hij had gedaan. Na zijn overlijden heb ik er een paar bewaard en ik lees dat nog regelmatig. Vind het zo opvallend hoe relaxed en overzichtelijk het leven destijds was. Je werkte, je hadi een groente tuin, je had een kaartclub, je was vrijwilliger bij de kerk en/of een lokale vereniging en in de zomer ging je met de caravan naar zuid-frankrijk. Nu was hij nog vooruitstrevend door ook gewoon naar Amerika etc, te gaan.

Maar dat vind ik ook echt iets typisch nederlands: we kijken hier heel erg ''op'' tegen verre landen en andere culturen omdat we zelf een klein, braaf landje zijn. Ver weg gaan op vakantie wordt daarom als ''beter'' of ''leerzamer'' gezien dan op vakantie naar Spanje. Ik ben van mening dat je echt geen fuck meer leert als je naar Peru gaat in plaats van Spanje. Ook daar moeten mensen gewoon vreten en schijten, alleen eten ze net even wat anders. Zo enorm verhelderend vind ik het allemaal niet hoor.

Je hebt echt niet zo veel dingen nodig om gelukkig van te worden. Je hoeft ook niet allerlei geforceerde dingen te doen om ''echt te leven''.

Geen idee of ik zelf weinig of veel uit mijn comfort zone kom (wat valt daar überhaupt onder). Maar ik doe bewust niet mee aan die ratrace die vooral onder hoger opgeleiden wordt gestreden om maar zo veel mogelijk dingen te doen in je leven, en voor wat uiteindelijk?

Wat versta je überhaupt onder de comfort zone? Wat is in jouw ogen nu iets dat buiten de comfort zone ligt, waar je beter van wordt door het te doen?

Het is geen must. Het is wat je zelf graag wilt of niet.

Ik houd van avontuur. En ander body liever in zijn vertrouwde omgeving. Dat is niet erg of raar, tenzij je zelf liever anders zou leven. Dan is het aan jou om actie te ondernemen.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 21:56 schreef Bogatell het volgende:

[..]

Ik vind het zo'n gelul he die hele comfort zone.

Tegenwoordig ''moeten'' we van alles. Ik kan soms echt verwonderd kijken naar mensen die zich de hele dag door zo druk maken om van alles, terwijl ik me echt af vraag of je er nu écht gelukkiger van wordt.

Mijn opa hield altijd een dagboek bij, waarin hij per dag met 5-10 zinnen beschreef wat hij had gedaan. Na zijn overlijden heb ik er een paar bewaard en ik lees dat nog regelmatig. Vind het zo opvallend hoe relaxed en overzichtelijk het leven destijds was.

Je hebt echt niet zo veel dingen nodig om gelukkig van te worden. Je hoeft ook niet allerlei geforceerde dingen te doen om ''echt te leven''.

Geen idee of ik zelf weinig of veel uit mijn comfort zone kom (wat valt daar überhaupt onder). Maar ik doe bewust niet mee aan die ratrace die vooral onder hoger opgeleiden wordt gestreden om maar zo veel mogelijk dingen te doen in je leven, en voor wat uiteindelijk?

Wat versta je überhaupt onder de comfort zone? Wat is in jouw ogen nu iets dat buiten de comfort zone ligt, waar je beter van wordt door het te doen?

Van mij moet jij helemaal niks. Het is jouw leven. Als jij blij bent met een voorspelbaar leven zonder noemenswaardige hoogtepunten dan is er niemand die je gaat tegenhouden. Er zal ook niemand zijn die er last van heeft dus ik vraag me oko af waar je je druk om maakt.

Ik heb toch graag iets meer spanning en afwisseling in mijn leven. Niet om anderen te behagen maar omdat ik op die manier toffere dingen mee kan maken dan dat ik gewoon een beetje de grijze middelmaat zou volgen. Dus doe ik wel eens dingen die buiten mijn vertrouwde patroon vallen. Actief lid worden van een studentenvereniging, een tweede opleiding volgen, redacteur zijn van een online dancemagazine, me kandidaat stellen voor de gemeenteraad, meedoen met diverse politieke acties, een boek maken, . Allemaal dingen waar mijn vertrouwde leventje een nieuwe draai kreeg en die veel moois hebben opgeleverd. Er zijn ook wel dingen mislukt maar ook daar heb ik van geleerd.

En die comfort zone speelt dus vooral bij degenen die eigenlijk wel meer willen, en daar hier over lopen te mopperen, maar die veel te bang zijn voor alles dat ze niet kennen of ze vertrouwd is, en daarom niets doen.

En wat is precies "geforceerd" eigenlijk? Dat is typisch een FOK! woord dat die negatieve grondhouding ten opzichte van alles dat vreemd en nieuw is illustreert. Alsof mensen niet gewoon gemotiveerd kunnen zijn om meer uit het leven te halen en open kunnen staan voor iets nieuws. Een typische "wat de boer niet kent vreet ie niet" mentaliteit

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 22:44 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Van mij moet jij helemaal niks. Het is jouw leven. Als jij blij bent met een voorspelbaar leven zonder noemenswaardige hoogtepunten dan is er niemand die je gaat tegenhouden. Er zal ook niemand zijn die er last van heeft dus ik vraag me oko af waar je je druk om maakt.

Ik heb toch graag iets meer spanning en afwisseling in mijn leven. Niet om anderen te behagen maar omdat ik op die manier toffere dingen mee kan maken dan dat ik gewoon een beetje de grijze middelmaat zou volgen. Dus doe ik wel eens dingen die buiten mijn vertrouwde patroon vallen. Actief lid worden van een studentenvereniging, een tweede opleiding volgen, redacteur zijn van een online dancemagazine, me kandidaat stellen voor de gemeenteraad, meedoen met diverse politieke acties, een boek maken, . Allemaal dingen waar mijn vertrouwde leventje een nieuwe draai kreeg en die veel moois hebben opgeleverd. Er zijn ook wel dingen mislukt maar ook daar heb ik van geleerd.

En die comfort zone speelt dus vooral bij degenen die eigenlijk wel meer willen, en daar hier over lopen te mopperen, maar die veel te bang zijn voor alles dat ze niet kennen of ze vertrouwd is, en daarom niets doen.

En wat is precies "geforceerd" eigenlijk? Dat is typisch een FOK! woord dat die negatieve grondhouding ten opzichte van alles dat vreemd en nieuw is illustreert. Alsof mensen niet gewoon gemotiveerd kunnen zijn om meer uit het leven te halen en open kunnen staan voor iets nieuws. Een typische "wat de boer niet kent vreet ie niet" mentaliteit

Jezelf kandidaat stellen voor de GR vind ik inderdaad wel redelijk buiten de comfortzone.

Maar nog ben ik het er niet mee eens dat je leven geen (noemenswaardige) hoogtepunten kan kennen zonder uit je comfortzone te stappen.

Ik ben zelf, zoals je waarschijnlijk al door had, wel redelijk van de comfort zone. Simpelweg omdat het me te veel (negatieve) energie kost om er uit te komen.

Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit iets meemaak of nooit hoogtepunten heb.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 22:59 schreef Bogatell het volgende:

[..]

Jezelf kandidaat stellen voor de GR vind ik inderdaad wel redelijk buiten de comfortzone.

Maar nog ben ik het er niet mee eens dat je leven geen (noemenswaardige) hoogtepunten kan kennen zonder uit je comfortzone te stappen.

Ik ben zelf, zoals je waarschijnlijk al door had, wel redelijk van de comfort zone. Simpelweg omdat het me te veel (negatieve) energie kost om er uit te komen.

Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit iets meemaak of nooit hoogtepunten heb.

Nouja als jij helemaal blij bent met jouw leventje van nu dan zal ik niet zeggen dat je iets anders moet doen. Ik weet niet wat je precies als hoogtepunten ervaart. Die zijn wellicht wat anders dan wat ik als hoogtepunten ervaar. Maar dat is geheel persoonlijk.

Het is pas de comfort zone waar we commentaar op hebben wanneer jij dingen niet zou doen die je eigenlijk wel zou willen uit angst voor het onbekende.

[ Bericht 0% gewijzigd door Hexagon op 31-05-2018 00:05:58 ]

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 23:08 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Nouja als jij helemaal blij bent met jouw leventje van nu dan zal ik niet zeggen dat je iets anders moet doen. Ik weet niet wat je precies als hoogtepunten ervaart. Die zijn wellicht wat anders dan wat ik als hoogtepunten ervaar. Maar dat is geheel persoonlijk.

Het is pas de comfort zone waar we commentaar op hebben wanneer jij dingen niet doen die je eigenlijk wel zou willen uit angst voor het onbekende.

Je bent enorm denigrerend over de mensen in die zogenaamde comfort zone..

Je stelt dat iemand die binnen zijn comfort zone blijft iemand is die:
-op de automatische piloot leeft
-geen ambities heeft
-alles dat gewoon is al gek genoeg vind
-nooit boven de grauwe middelmaat uit komt
-geen noemenswaardige hoogtepunten kan ervaren

Vervolgens zeg je wel dingen in de trant van 'maar ik keur het niet af', maar uit alles wat je zegt blijkt dat je het weldegelijk minderwaardig vindt.

Tja het is maar net hoe erg je de realiteit waardeert. Als je vind dat de realiteit alles is dan haal je er ook alles uit. Als je de realiteit minder belangrijk vind dan kun je net zo goed in je comfort zone blijven en dingen verzinnen. Uiteindelijk weet je toch niet of het achteraf allemaal vergeefs is geweest of niet. In mijn eerdere topic , waarom reizen als je ook Google Maps hebt, zei iemand dat je door Google maps te kijken niet verandert als persoon. Daar zit natuurlijk wat in. Maar wat gebeurt er vervolgens als je verandert bent en je gaat dood. Beland je dan in de hemel of zo?

[ Bericht 15% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-05-2018 00:17:25 ]

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 23:59 schreef madam-april het volgende:

[..]

Je bent enorm denigrerend over de mensen in die zogenaamde comfort zone..

Je stelt dat iemand die binnen zijn comfort zone blijft iemand is die:
-op de automatische piloot leeft
-geen ambities heeft
-alles dat gewoon is al gek genoeg vind
-nooit boven de grauwe middelmaat uit komt
-geen noemenswaardige hoogtepunten kan ervaren

Vervolgens zeg je wel dingen in de trant van 'maar ik keur het niet af', maar uit alles wat je zegt blijkt dat je het weldegelijk minderwaardig vindt.

Het lijkt me persoonlijk een bijzonder weinig aantrekkelijke levensstijl en ik wordt al somber van het idee om mn dagen zoals TS en consorten te moeten slijten.

Maar als bepaalde mensen er blijkbaar helemaal blij en gelukkig mee zijn dan hebben ze mijn zegen. Het is hun leven en niet het mijne.

De comfort zone slaat vooral op mensen die er niet gelukkig mee zijn maar die ook niets doen om dat te veranderen, omdat ze te bang zijn voor het onbekende. En verder vooral lopen te klagen en dingen die buiten hun comfort zone afkraken. Met dat gedrag doen ze zichzelf ernstig tekort.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 00:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Tja het is maar net hoe erg je de realiteit waardeert. Als je vind dat de realiteit alles is dan haal je er ook alles uit. Als je de realiteit minder belangrijk vind dan kun je net zo goed in je comfort zone blijven en dingen verzinnen. Uiteindelijk weet je toch niet of het achteraf allemaal vergeefs is geweest of niet. In mijn eerdere topic , waarom reizen als je ook Google Maps hebt, zei iemand dat je door Google maps te kijken niet verandert als persoon. Daar zit natuurlijk wat in. Maar wat gebeurt er vervolgens als je verandert bent en je gaat dood. Beland je dan in de hemel of zo?

Meestal heb je meer spijt van dingen die je niet gedaan hebt dan dingen die je gedaan hebt. Als ik mijn goede jaren zou verlummelen dan zou ik daar later als oude krakkemikkige man behoorlijk van balen.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 00:32 schreef Hexagon het volgende:

Meestal heb je meer spijt van dingen die je niet gedaan hebt dan dingen die je gedaan hebt. Als ik mijn goede jaren zou verlummelen dan zou ik daar later als oude krakkemikkige man behoorlijk van balen.

Waarschijnlijk wel ja, maar omgekeerd kan het ook zijn dat er dan meer is om je oude dag naar terug te willen en meer wat je toen wel kon en dan niet meer, wat misschien ook weer depressief kan maken. Als je het nooit hebt gedaan kan je altijd nog denken het zal toch wel niks zijn geweest.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 09:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk wel ja, maar omgekeerd kan het ook zijn dat er dan meer is om je oude dag naar terug te willen en meer wat je toen wel kon en dan niet meer, wat misschien ook weer depressief kan maken. Als je het nooit hebt gedaan kan je altijd nog denken het zal toch wel niks zijn geweest.

Ik denk niet dat mensen dat gaan denken als ze spijt hebben van dingen niet doen.

Ik vind mijn comfort zone ge-wel-dig. Maar ik begrijp nu dat ik het geen comfort zone mag noemen? Het heet alleen een comfort zone als je eigenlijk hartstikke ongelukkig bent in je status quo?

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 09:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk wel ja, maar omgekeerd kan het ook zijn dat er dan meer is om je oude dag naar terug te willen en meer wat je toen wel kon en dan niet meer, wat misschien ook weer depressief kan maken. Als je het nooit hebt gedaan kan je altijd nog denken het zal toch wel niks zijn geweest.

Zo werkt dat echt niet.

Natuurlijk kan het verlies van mogelijkheden pijnlijk zijn, maar mensen vinden juist vaak comfort in dat ze weten dat ze in hun leven alles hebben kunnen doen wat ze wilden.

En juist gemiste kansen worden geromantiseerd. Denk aan dat leuke meisje in de trein die je niet hebt durven aan te spreken. In jouw hoofd blijft die geweldig leuk, maar als je haar aan had gesproken was het misschien wel meteen duidelijk dat je geen enkele klik had.

Een mislukte ervaring brengt je in ieder geval een leermoment. Een gemiste ervaring kan in jouw hoofd werkelijk alle kanten op. En niet iedereen heeft de gave om zichzelf voor te liegen dat het maar goed is dat je die gemist hebt.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 11:40 schreef Lienekien het volgende:
Ik vind mijn comfort zone ge-wel-dig. Maar ik begrijp nu dat ik het geen comfort zone mag noemen? Het heet alleen een comfort zone als je eigenlijk hartstikke ongelukkig bent in je status quo?

Het lijkt mij goed om daar ook van te genieten. Het is niet zo dat je moet kiezen tussen altijd in je comfort zone of altijd daarbuiten. De vraag is alleen: wil je een kleine zone, of een grote zone?

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 11:49 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Zo werkt dat echt niet.

Natuurlijk kan het verlies van mogelijkheden pijnlijk zijn, maar mensen vinden juist vaak comfort in dat ze weten dat ze in hun leven alles hebben kunnen doen wat ze wilden.

En juist gemiste kansen worden geromantiseerd. Denk aan dat leuke meisje in de trein die je niet hebt durven aan te spreken. In jouw hoofd blijft die geweldig leuk, maar als je haar aan had gesproken was het misschien wel meteen duidelijk dat je geen enkele klik had.

Een mislukte ervaring brengt je in ieder geval een leermoment. Een gemiste ervaring kan in jouw hoofd werkelijk alle kanten op. En niet iedereen heeft de gave om zichzelf voor te liegen dat het maar goed is dat je die gemist hebt.

Mijn bezwaar is een beetje wat Martin Bril ook zei: ‘je mist meer dan je meemaakt’. (Wat hij overigens liet volgen door ‘en dat is helemaal niet erg’.) Er zijn dus potentieel enorm veel mogelijkheden voor gemiste ervaringen. Dat is toch ook geen manier van leven: allemaal ervaringen najagen omdat je anders misschien ooit spijt krijgt dat je het niet hebt gedaan?

Doen wat je wilt is mooi (voor zover reëel, want niet alles wat je zou willen zou ook kunnen), maar hoe bepaal je wat je wilt? Wat jij écht wilt? Niet wat je denkt dat je leuk moet vinden omdat ‘iedereen’ dat leuk vindt. Van die typische bucketlistdingen.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 12:48 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Mijn bezwaar is een beetje wat Martin Bril ook zei: ‘je mist meer dan je meemaakt’. (Wat hij overigens liet volgen door ‘en dat is helemaal niet erg’.) Er zijn dus potentieel enorm veel mogelijkheden voor gemiste ervaringen. Dat is toch ook geen manier van leven: allemaal ervaringen najagen omdat je anders misschien ooit spijt krijgt dat je het niet hebt gedaan?

Doen wat je wilt is mooi (voor zover reëel, want niet alles wat je zou willen zou ook kunnen), maar hoe bepaal je wat je wilt? Wat jij écht wilt? Niet wat je denkt dat je leuk moet vinden omdat ‘iedereen’ dat leuk vindt. Van die typische bucketlistdingen.

Het merendeel van wat je ‘mist’ heb je ook geen interesse in lijkt mij zo.

Waar het natuurlijk om gaat is de dingen die je wel leuk lijken, of waar je interesse in hebt, maar die je nalaat omdat ze buiten je comfort zone liggen. Daar wringt het.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 12:59 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Het merendeel van wat je ‘mist’ heb je ook geen interesse in lijkt mij zo.

Waar het natuurlijk om gaat is de dingen die je wel leuk lijken, of waar je interesse in hebt, maar die je nalaat omdat ze buiten je comfort zone liggen. Daar wringt het.

En zijn dat dan dingen waar je later spijt van krijgt als je ze niet doet?

Ik weet het niet, hoor.