LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Was dat niet al in 2016? Tijdens het NK?quote:Op maandag 25 juni 2018 18:13 schreef hatsaflats het volgende:
Bij wedstrijden loop je ook nooit helemaal precies de afstand. Soms wijkt het parcours al wat af van de afstand, en je loopt ook nooit helemaal over de optimale lijn waarvoor de meting geldt. En soms zetten ze hekken verkeerd neer, zoals vorig jaar bij het gecertificeerde parcours van Groet uit Schoorl.
Ze doen dat toch geen twee keer fout hoop ik...
Oei, tijd gaat blijkbaar echt harder dan ik door heb :’) NK is daar trouwens sinds 2014 elk jaar, lekker rap (en mooi) parcours!quote:
[..]
Was dat niet al in 2016? Tijdens het NK?
Ze doen dat toch geen twee keer fout hoop ik...
Ik had een heerlijke vakantie met ook veel beweging in de heerlijke Vulkaaneiffel. Vooral veel gefietst (of nouja, voor mijn doen) maar ook één flink goede hardlooptraining gedaan en nog twee korte loopjes. Niet gelet op hartslag of tempo. Hopelijk betekent dit dat de weg omhoog weer is ingezet, heb in ieder geval plezier gehad. Morgen nog even naar de sportarts met mijn bloeduitslagen.
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Sneek was leuk, mooi georganiseerd en voor de meesten waarschijnlijk een prima parcours.
Er zat een stuk oneffen grasland in en daarbij word ik altijd zijwaarts gelanceerd. Dat kostte me erg veel energie om tempo te blijven maken. Ik ging ook wel te hard weg.
Ik had vervolgens last van mijn maag, en na mijn tweede gel die ik al had uitgesteld omdat ik het gevoel had nog vol te zitten ging het heel slecht. De derde gel heb ik nog wel geprobeerd, maar pas na 23k. Het tempo ging drastisch omlaag omdat ik misselijk bleef. Mijn duurloopjes gaan doorgaans nog sneller.
Gelukkig verdween het nare gevoel bij 40k en kon ik weer tempo maken en er zat zelfs nog een goede versnelling in in de laatste 2 kilometer, waarbij ik zelfs de laatste paar honderd meter op 4:41/km naar de finish sprintte.
Had gehoopt op onder 4 uur, omdat Spitsbergen zo soepel ging en dit parcours vlak is. Maar ach, was wel weer een mooie mentale training.
Er zat een stuk oneffen grasland in en daarbij word ik altijd zijwaarts gelanceerd. Dat kostte me erg veel energie om tempo te blijven maken. Ik ging ook wel te hard weg.
Ik had vervolgens last van mijn maag, en na mijn tweede gel die ik al had uitgesteld omdat ik het gevoel had nog vol te zitten ging het heel slecht. De derde gel heb ik nog wel geprobeerd, maar pas na 23k. Het tempo ging drastisch omlaag omdat ik misselijk bleef. Mijn duurloopjes gaan doorgaans nog sneller.
Gelukkig verdween het nare gevoel bij 40k en kon ik weer tempo maken en er zat zelfs nog een goede versnelling in in de laatste 2 kilometer, waarbij ik zelfs de laatste paar honderd meter op 4:41/km naar de finish sprintte.
Had gehoopt op onder 4 uur, omdat Spitsbergen zo soepel ging en dit parcours vlak is. Maar ach, was wel weer een mooie mentale training.
Vroegah waren er in de zomermaanden nauwlijks loopjes, maar er zijn nu toch best wel wat (midzomer)loopjes. Fijn, want dan kan ik ook in de zomer lekker blijven lopen.
Deze week heb ik er 3 staan.
En het wordt heet. 
Nu niet geblesseerd raken, hè. Gewoon lekker blijven lopen.
Deze week heb ik er 3 staan.
En het wordt heet. Dat is een snelle verbetering. Vier dagen eerder schreef je nog dat je normaliter 5:30/km loopt, dit is bijna 5:00/km.quote:
Ik heb gisteren met een training m'n PR gebroken op de 10km. Wilde kijken wat ik in m'n mars had en heb een tijd van 50:29 neergezet, waar m'n vorige PR 52:33 was. Dus best trots op mezelf en dus gezien dat er een mooie progressie is
Nu niet geblesseerd raken, hè. Gewoon lekker blijven lopen.
Ja, heb nog even heerlijk een uurtje op m'n balkon liggen dutten netquote:Op dinsdag 26 juni 2018 11:53 schreef Devv het volgende:
Warmte is een goed trainingselement om nog efficiënter met je energie om te gaan.
Heel raar. Ik ben zaterdag wezen crossfitten (voor het eerst), zondag duurloop, gister baantraining en vandaag hoef ik niks en heb ik nu een beetje zo'n raar onbestemd gevoel omdat ik niks aan het doen ben.
Ik eind van de middag ook ja.quote:
[..]
Ja, heb nog even heerlijk een uurtje op m'n balkon liggen dutten net
Zeeuwse mossels kunnen altijd!
Komt goed, ben zeker niet van plan om regelmatig zo m'n piek op te zoekenquote:
Vroegah waren er in de zomermaanden nauwlijks loopjes, maar er zijn nu toch best wel wat (midzomer)loopjes. Fijn, want dan kan ik ook in de zomer lekker blijven lopen.
Deze week heb ik er 3 staan.
[..]
Dat is een snelle verbetering. Vier dagen eerder schreef je nog dat je normaliter 5:30/km loopt, dit is bijna 5:00/km.
Nu niet geblesseerd raken, hè. Gewoon lekker blijven lopen.
komende dagen weer trainen m'n eerste HM 
Cuz I'm Mr. Brightside
Geen Ekiden dit jaar helaas, dus liep ik gisterenavond maar een ander loopje om (eindelijk) mijn 10km PR weer wat aan te scherpen, want die (46:01) was wel voor verbetering vatbaar. Het werd de Eiland run, 10km zweten rondom de spiegelwaal in Nijmegen. Dit is een stuk van de Waal wat een aantal jaar geleden is gecreëerd om het waterpeil te verlagen en de capaciteit van de Waal te vergroten. Handig bij eventueel overstromingsgevaar. Als onderdeel daarvan is een deel van Lent een eiland geworden. Door de aanleg van wat bruggetjes is het tevens een ideaal hardloopgebied.
Eiland run is een kleinschalig evenement en onderdeel van een serie loopjes in en rondom Nijmegen. Het is een mooie route, langs het water met best nog wat verschillende ondergronden, bruggetjes en dijkjes op en af. Een vlak parcours, maar zeker geen gladgestreken biljartlaken. En dan stond er ook nog best wat wind en zon. Dat alles maakte het uiteindelijk toch nog wel tot een pittig parcours. Doel: sub 44 lopen.
Net als zovelen ging ik natuurlijk weer iets te hard van start, maar vanaf de tweede kilometer zat ik ongeveer op het beoogde tempo van 4:20/km. Ondanks de zon en de wind kon ik dat tot zo'n 7km wel volhouden. Tussen kilometer 5 en 7 loopt de route over dezelfde weg met een keerpunt rondom 6km. Richting het keerpunt zag ik de eerste loper me dus tegemoet komen. Ik had verwacht om er nog best wat tegen te komen voordat ik zelf moest keren, maar het keerpunt verscheen al vrij snel en zoveel man had ik helemaal nog niet zien passeren. Liep ik dan zo hard?
Vanaf daar liep de route weer richting finish met nog een lus aan de andere kant van het eiland. Daar was de tank wel leeg en ging het tempo iets omlaag. Niet alleen bij mij maar ook bij enkele lopers om te heen, waardoor ik ondanks er intussen wel stoom uit de oren kwam, toch nog wat mensen in heb kunnen halen. De laatste waterpost stond ergens in de laatste kilometer, beetje vreemde plek, in ieder geval om nog wat te drinken. In plaats daarvan stonden ze dus met water te gooien, prima. Met een kletsnat shirt en wat wind op het laatste bruggetje was het nog goed uit te houden richting de finish. De sprint die een andere loper op het laatst met me aan wilde gaan sloeg nergens meer op, maar uiteindelijk was het toch gelukt om binnen de 44 minuten te finishen in 43:47! Nieuw PR dus en als 20e over de streep. Er zaten er dus echt helemaal niet zoveel voor me.
De organisatie was trouwens prima in orde. Er stond na de finish niet alleen voldoende water, maar ook fruit, snoep, koek, wat al niet meer. Het leek wel een trail. En sorry alvast voor de deelnemers die later waren gefinished en graag een stuk watermeloen hadden gewild. Uiteraard was wyccie er ook. Die liep ondanks de hitte nog een mooi vlak schema.
Voor de liefhebbers, hier nog een linkje, want niet gelogd is tenslotte niet gelopen.
Eiland run is een kleinschalig evenement en onderdeel van een serie loopjes in en rondom Nijmegen. Het is een mooie route, langs het water met best nog wat verschillende ondergronden, bruggetjes en dijkjes op en af. Een vlak parcours, maar zeker geen gladgestreken biljartlaken. En dan stond er ook nog best wat wind en zon. Dat alles maakte het uiteindelijk toch nog wel tot een pittig parcours. Doel: sub 44 lopen.
Net als zovelen ging ik natuurlijk weer iets te hard van start, maar vanaf de tweede kilometer zat ik ongeveer op het beoogde tempo van 4:20/km. Ondanks de zon en de wind kon ik dat tot zo'n 7km wel volhouden. Tussen kilometer 5 en 7 loopt de route over dezelfde weg met een keerpunt rondom 6km. Richting het keerpunt zag ik de eerste loper me dus tegemoet komen. Ik had verwacht om er nog best wat tegen te komen voordat ik zelf moest keren, maar het keerpunt verscheen al vrij snel en zoveel man had ik helemaal nog niet zien passeren. Liep ik dan zo hard?
Vanaf daar liep de route weer richting finish met nog een lus aan de andere kant van het eiland. Daar was de tank wel leeg en ging het tempo iets omlaag. Niet alleen bij mij maar ook bij enkele lopers om te heen, waardoor ik ondanks er intussen wel stoom uit de oren kwam, toch nog wat mensen in heb kunnen halen. De laatste waterpost stond ergens in de laatste kilometer, beetje vreemde plek, in ieder geval om nog wat te drinken. In plaats daarvan stonden ze dus met water te gooien, prima. Met een kletsnat shirt en wat wind op het laatste bruggetje was het nog goed uit te houden richting de finish. De sprint die een andere loper op het laatst met me aan wilde gaan sloeg nergens meer op, maar uiteindelijk was het toch gelukt om binnen de 44 minuten te finishen in 43:47! Nieuw PR dus en als 20e over de streep. Er zaten er dus echt helemaal niet zoveel voor me.
De organisatie was trouwens prima in orde. Er stond na de finish niet alleen voldoende water, maar ook fruit, snoep, koek, wat al niet meer. Het leek wel een trail. En sorry alvast voor de deelnemers die later waren gefinished en graag een stuk watermeloen hadden gewild.
Uiteraard was wyccie er ook. Die liep ondanks de hitte nog een mooi vlak schema. Voor de liefhebbers, hier nog een linkje, want niet gelogd is tenslotte niet gelopen.
Gefeliciteerd Vork met je nieuwe pr(estatie). En dat met deze temperaturen.
Mijn midzomerruns worden geblokkeerd door wat verjaardagen, wat dan ook zijn weerslag heeft op mijn trainingsdiscipline. Dan maar in het najaar de pijlen op pr's gaan leggen. Mijn 10 km pr loop ik in trainingen zo'n beetje.
Mijn midzomerruns worden geblokkeerd door wat verjaardagen, wat dan ook zijn weerslag heeft op mijn trainingsdiscipline. Dan maar in het najaar de pijlen op pr's gaan leggen. Mijn 10 km pr loop ik in trainingen zo'n beetje.
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
Mooi verslag, Vork!
Gisteren liep ik dus inderdaad ook de Eilandrun. De voorgaande twee edities waren erg modderig en nat, terwijl het zo'n fijne plek is om na de run nog te genieten van de zomerzon, inclusief muziek en BBQ. Maar drie keer is scheepsrecht. Dus hadden we nu gelijk maar te maken met een van de heetste dagen van het jaar.
Vork had me al gerustgesteld dat het met de hitte wel meeviel omdat er een windje stond. Was wind nog een ongenode gast tijdens de laatste Nijmeegse loop (de epische Stevensloop '18 - daar zouden ze een film van moeten maken), nu was het zeer welkom en zorgde het enigszins voor afkoeling.
Aangezien ik een beetje voorzichtig moet zijn nadat ik een week geleden een marathon had gelopen, twee dagen later bloed had gegeven en woensdag ook nog een iets te snel loopje in de hitte had gedaan, besloot ik nu eens echt rustig aan te doen, en vooral stabiel te lopen.
Aangezien ik zeer slecht loop in de hitte, had ik van tevoren al gekeken hoe het parcours precies liep (wéér veranderd) en waar de waterposten waren:
Dat voelde goed! Ik zag best veel mensen hard starten en halverwege wandelen. Dus de laatste kilometer heb ik zelfs nog mensen ingehaald en er zat ook nog een klein eindsprintje in. Niet ál te hard, want dat laatste stuk loopt af, over wat grote stenen/keien met grote 'voegen', ik hoef natuurlijk niet voor de finish op mijn bek.
Na afloop nog even met Vork blijven zitten en genoten van onze prestaties. Ik had inderdaad geen watermeloen meer gezien.
Gisteren liep ik dus inderdaad ook de Eilandrun. De voorgaande twee edities waren erg modderig en nat, terwijl het zo'n fijne plek is om na de run nog te genieten van de zomerzon, inclusief muziek en BBQ. Maar drie keer is scheepsrecht. Dus hadden we nu gelijk maar te maken met een van de heetste dagen van het jaar.
Vork had me al gerustgesteld dat het met de hitte wel meeviel omdat er een windje stond. Was wind nog een ongenode gast tijdens de laatste Nijmeegse loop (de epische Stevensloop '18 - daar zouden ze een film van moeten maken
), nu was het zeer welkom en zorgde het enigszins voor afkoeling. Aangezien ik een beetje voorzichtig moet zijn nadat ik een week geleden een marathon had gelopen, twee dagen later bloed had gegeven en woensdag ook nog een iets te snel loopje in de hitte had gedaan, besloot ik nu eens echt rustig aan te doen, en vooral stabiel te lopen.
Aangezien ik zeer slecht loop in de hitte, had ik van tevoren al gekeken hoe het parcours precies liep (wéér veranderd) en waar de waterposten waren:
Dat vond ik ook en had er over gemaild met de organisatie, maar helaas kon dat niet veranderd worden. Dus weer eens mijn flesjesriem gebruikt en bij alle waterposten een bekertje gegrist en naar binnen gegoten. Het lukte me het tempo vast te houden, zonder zelfs bij de waterposten te stoppen.quote:Op zaterdag 30 juni 2018 10:00 schreef Vork het volgende:
De laatste waterpost stond ergens in de laatste kilometer, beetje vreemde plek
Dat voelde goed! Ik zag best veel mensen hard starten en halverwege wandelen. Dus de laatste kilometer heb ik zelfs nog mensen ingehaald en er zat ook nog een klein eindsprintje in. Niet ál te hard, want dat laatste stuk loopt af, over wat grote stenen/keien met grote 'voegen', ik hoef natuurlijk niet voor de finish op mijn bek.
Na afloop nog even met Vork blijven zitten en genoten van onze prestaties. Ik had inderdaad geen watermeloen meer gezien.
Vandaag de afsluitende loop van juni, de On run to Zurich.
Powered by On, een Zwitsers hardloopschoenenmerk. Deels ter ere van de lancering van hun nieuwste model, de Cloud Ace, werd een loopje georganiseerd over de Afsluitdijk naar Zurich (Friesland, 168 inwoners), omdat hun hoofdkantoor in Zürich (Zwitserland, 384.786 inwoners) staat.
Samen met Guard, en twee loopmaatjes van hem, zijn we in alle vroegte naar Fryslân gereden. Pfff, wat een pokke-eind. Daar aangekomen konden we On schoenen passen en desgewenst ook gelijk uittesten tijdens de loop. We liepen alle vier 17k, ook met nieuwe schoenen moet dat te doen zijn bedacht ik (ik had een blaarpleister bij me).
Nadat we ons hadden ingesmeerd, een paar keer de Dixi's bezochten en afwisselend de zon en de schaduw opzochten, konden we de bus in om 17k verderop afgezet te worden. De andere bus reed per ongeluk door. Oeps. Bij het startpunt moesten we nog even op het startschot wachten en in de tussentijd kwamen er wielrenners voorbij die een warm onthaal ontvingen van ons.
Om twaalf uur werden we weggeschoten. Iedereen stoof me voorbij, en ik wist dat dit moeilijk zou worden. Deze hitte midden op de dag, zonder beschutting en wind tegen. Enerzijds blij dat er wind was, want dat maakte het een beetje draaglijk, anderzijds was het soms ook net iets te hard. En soms was de wind ook gewoon te warm.
Na amper 1 kilometer merkte ik al dat deze schoenen niet goed genoeg waren voor mij. Ik heb beslist meer demping nodig. Ik voelde mijn kuiten al, poeh. Ook nu probeerde ik weer een redelijk stabiel tempo te lopen. Dat lukte min of meer. Vandaag was elke waterpost wel een stilstaanpost voor mij. Wat was dat water lekker!
Ergens halverwege de eerste en tweede post kreeg ik het wat moeilijk met de wind. Twee andere lopers hielden me daarna een beetje uit de wind. Tot ik de sluizen en bijbehorende helling zag. Ik wilde ze al bedanken en me laten afzakken tot zij opeens langzamer gingen en ik opeens nog wel de kracht had. Dus ik liep op mijn diesel stug omhoog, hopend dat ik ze mee kon trekken. Dat lukte niet helemaal, maar ik moest ook bijkomen en zo konden ze toch nog achter me aan blijven lopen tot de tweede post. Water!
Ergens halverwege de tweede post en de finish, op een hellinkje, had ík het nu zwaar en toen namen de andere twee het weer over. Het was pittig, dat was één van de momenten dat ik bijna wilde wandelen. Maar ik wist dat ik bij ze moest blijven, omdat ik anders de moed zou opgeven en niet meer in mijn ritme zou komen. Ik wilde er niet aan toegeven. Dus op mijn tanden bijtend en huffend en puffend boven aangekomen, liepen we over naar de andere kant van de dijk. Daar vingen we minder wind, en dus was het warmer. Maar ook liepen we nu op een schuin vlak. Dit was voor iedereen zwaar, getuige het aantal mannen dat daar wandelde. Nu was het weer mijn beurt om op kop te lopen.
Even later moesten we de dijk weer oversteken, zo liepen we dan het dorp in, en we verwisselden weer van stuivertje. Met de finish in zicht begon de vrouw aan te zetten, en dat lukte mij ook wel. De man bleef achter, en ik spoorde hem aan. Zo kwamen we sprintend de finish over.
Poeh poeh, hè hè, zo zo. Pfffffff. Water!
Bij de 'foodtrucks' heb ik een patatje, cola en jawel, een stuk watermeloen gehaald.
Daarna volgde nog een zeer warme en lange autorit. Ik denk dat ik dat nog het allerzwaarst vond.
Powered by On, een Zwitsers hardloopschoenenmerk. Deels ter ere van de lancering van hun nieuwste model, de Cloud Ace, werd een loopje georganiseerd over de Afsluitdijk naar Zurich (Friesland, 168 inwoners), omdat hun hoofdkantoor in Zürich (Zwitserland, 384.786 inwoners) staat.
Samen met Guard, en twee loopmaatjes van hem, zijn we in alle vroegte naar Fryslân gereden. Pfff, wat een pokke-eind. Daar aangekomen konden we On schoenen passen en desgewenst ook gelijk uittesten tijdens de loop. We liepen alle vier 17k, ook met nieuwe schoenen moet dat te doen zijn bedacht ik (ik had een blaarpleister bij me).
Nadat we ons hadden ingesmeerd, een paar keer de Dixi's bezochten en afwisselend de zon en de schaduw opzochten, konden we de bus in om 17k verderop afgezet te worden. De andere bus reed per ongeluk door. Oeps. Bij het startpunt moesten we nog even op het startschot wachten en in de tussentijd kwamen er wielrenners voorbij die een warm onthaal ontvingen van ons.
Om twaalf uur werden we weggeschoten. Iedereen stoof me voorbij, en ik wist dat dit moeilijk zou worden. Deze hitte midden op de dag, zonder beschutting en wind tegen. Enerzijds blij dat er wind was, want dat maakte het een beetje draaglijk, anderzijds was het soms ook net iets te hard. En soms was de wind ook gewoon te warm.
Na amper 1 kilometer merkte ik al dat deze schoenen niet goed genoeg waren voor mij. Ik heb beslist meer demping nodig. Ik voelde mijn kuiten al, poeh. Ook nu probeerde ik weer een redelijk stabiel tempo te lopen. Dat lukte min of meer. Vandaag was elke waterpost wel een stilstaanpost voor mij. Wat was dat water lekker!
Ergens halverwege de eerste en tweede post kreeg ik het wat moeilijk met de wind. Twee andere lopers hielden me daarna een beetje uit de wind. Tot ik de sluizen en bijbehorende helling zag. Ik wilde ze al bedanken en me laten afzakken tot zij opeens langzamer gingen en ik opeens nog wel de kracht had. Dus ik liep op mijn diesel stug omhoog, hopend dat ik ze mee kon trekken. Dat lukte niet helemaal, maar ik moest ook bijkomen en zo konden ze toch nog achter me aan blijven lopen tot de tweede post. Water!
Ergens halverwege de tweede post en de finish, op een hellinkje, had ík het nu zwaar en toen namen de andere twee het weer over. Het was pittig, dat was één van de momenten dat ik bijna wilde wandelen. Maar ik wist dat ik bij ze moest blijven, omdat ik anders de moed zou opgeven en niet meer in mijn ritme zou komen. Ik wilde er niet aan toegeven. Dus op mijn tanden bijtend en huffend en puffend boven aangekomen, liepen we over naar de andere kant van de dijk. Daar vingen we minder wind, en dus was het warmer. Maar ook liepen we nu op een schuin vlak. Dit was voor iedereen zwaar, getuige het aantal mannen dat daar wandelde. Nu was het weer mijn beurt om op kop te lopen.
Even later moesten we de dijk weer oversteken, zo liepen we dan het dorp in, en we verwisselden weer van stuivertje. Met de finish in zicht begon de vrouw aan te zetten, en dat lukte mij ook wel. De man bleef achter, en ik spoorde hem aan. Zo kwamen we sprintend de finish over.
Poeh poeh, hè hè, zo zo. Pfffffff. Water!
Bij de 'foodtrucks' heb ik een patatje, cola en jawel, een stuk watermeloen gehaald.
Daarna volgde nog een zeer warme en lange autorit. Ik denk dat ik dat nog het allerzwaarst vond.
Tja Afsluitdijk dus, de On run naar Zurich. Ik werd door de organisator van deze run, een vertegenwoordiger van On, op deze wedstrijd geattendeerd en in tegenstelling tot de, afgelaste, Afsluitdijk run van een paar jaar geleden as deze wel te betalen (¤10). Dus inschrijven maar. Het zou mijn vierde weg evenement van dit jaar worden (maar wel mijn zesde afstand op de weg, dankzij de Stevensloop 3-klapper). Wyccie zou ook meedoen, en 2 van mijn niet-Fok!ende hardloopmaatjes. Gezellig clubje om maar weer eens de veel te lange autorit naar Friesland te ondernemen.
Aangekomen op de locatie waren we een beetje aan de vroege kant (we mochten het terrein nog niet op). Dus tijd om even wat foto's en video's te maken van de Waddenzee. Toen we eenmaal wel het terrein op mochten een paar On cloudace testschoenen opgepikt, startnummer opgehaald en genoten van de stress bij de organisatie
Busreis ging niet voor iedere bus even vlekkeloos zoals Wyccie al vermeldde
Het aanmoedigen van de wielrenners was hilarisch, en de wielrenners genoten er zelf ook zichtbaar van, menig filmpje is vanaf de fiets geschoten
Toen we weg mochten was het heel zoeken naar ruimte op het fietspad maar toen die er ook was liep ik eigenlijk meteen in een lekker tempo.
Er waren natuurlijk weer zat mensen die te snel gestart waren zodat ik eigenlijk altijd wel een mikpunt voor me had lopen waar ik langzaam maar zeker naar toe kon lopen en vervolgens voorbij te lopen en me te richten op de persoon die daarvoor liep.
Wel fijn want een leeg fietspad zou toch minder geweest zijn. Hat rare van zo'n lange rechte weg zonder al te veel referentiepunten is dat de weg in mijn optiek vals plat omhoog leek te lopen. Is natuurlijk niet, en zo voelde het ook niet (gelukkig maar want op sommige stukken was de tegenwind vrij fors).
De verzorgingsposten waren wel welkom, even wat water drinken, en wat in de nek, handheld bij bijvullen en weer door. Voorbij de sluizen zag ik de startboog van de 6 km al in de verte opdoemen, en ik zag nog net de bussen terug rijden die de deelnemers van de 6 naar die boog hadden gebracht. Bij de boog vertelde een toeschouwer me dat ik de nummer 17 was van de 17 km. Even later de nummer 16 ingehaald en dat werd later door een andere toeschouwer bevestigd.
Leuk, maar niet mijn doel, een goede klassering. Ik liep notabene langzamer dan marathon tempo.
Inmiddels had ik de achterhoede van de 6 km bijgehaald en kon ik nog lekkerder van de ene naar de andere loper toelopen, en natuurlijk ook deze toppers nog even aanmoedigen in het voorbij gaan, want het was toch wel warm, ondanks de wind.
Op zo'n km voor de finish zag ik iemand langs de kant liggen, blijkbaar bevangen door de warmte. Er stonden al behoorlijk wat toeschouwers en deelnemers bij en in de verte zag ik de geel geheste EHBO ook al komen snellen. Ik ben dus maar doorgelopen, aangezien ik niks voor die persoon kon doen, behalve in de weg lopen. Nog wel even de EHBO geroepen dat de persoon bij het hek lag waar ze naar op weg waren.
Ik was inmiddels in de laatste km en het 'klimmetje' de dijk op en af richting de finish. Ik riep de cameraman nog toe dat ie wel met mij mee kon lopen om te filmen, maar die antwoordde meteen dat dat te snel voor hem ging.
Na de finish nog even lekker gelounged op het veld, om daarna weer de auto in te klimmen. Afzien in de auto, veel te warm.
Was een leuke dag, parcours super saai, voor de rest wel een prima sfeertje.
De testschoenen, daar kan ik kort over zijn, niks voor mij. Te smal bij de voorvoet. Resultaat: een blaar. Maar goed, dan weet ik dat ook weer.
Aangekomen op de locatie waren we een beetje aan de vroege kant (we mochten het terrein nog niet op). Dus tijd om even wat foto's en video's te maken van de Waddenzee. Toen we eenmaal wel het terrein op mochten een paar On cloudace testschoenen opgepikt, startnummer opgehaald en genoten van de stress bij de organisatie
Busreis ging niet voor iedere bus even vlekkeloos zoals Wyccie al vermeldde
Het aanmoedigen van de wielrenners was hilarisch, en de wielrenners genoten er zelf ook zichtbaar van, menig filmpje is vanaf de fiets geschoten
Toen we weg mochten was het heel zoeken naar ruimte op het fietspad maar toen die er ook was liep ik eigenlijk meteen in een lekker tempo.
Er waren natuurlijk weer zat mensen die te snel gestart waren zodat ik eigenlijk altijd wel een mikpunt voor me had lopen waar ik langzaam maar zeker naar toe kon lopen en vervolgens voorbij te lopen en me te richten op de persoon die daarvoor liep.
Wel fijn want een leeg fietspad zou toch minder geweest zijn. Hat rare van zo'n lange rechte weg zonder al te veel referentiepunten is dat de weg in mijn optiek vals plat omhoog leek te lopen. Is natuurlijk niet, en zo voelde het ook niet (gelukkig maar want op sommige stukken was de tegenwind vrij fors).
De verzorgingsposten waren wel welkom, even wat water drinken, en wat in de nek, handheld bij bijvullen en weer door. Voorbij de sluizen zag ik de startboog van de 6 km al in de verte opdoemen, en ik zag nog net de bussen terug rijden die de deelnemers van de 6 naar die boog hadden gebracht. Bij de boog vertelde een toeschouwer me dat ik de nummer 17 was van de 17 km. Even later de nummer 16 ingehaald en dat werd later door een andere toeschouwer bevestigd.
Leuk, maar niet mijn doel, een goede klassering. Ik liep notabene langzamer dan marathon tempo.
Inmiddels had ik de achterhoede van de 6 km bijgehaald en kon ik nog lekkerder van de ene naar de andere loper toelopen, en natuurlijk ook deze toppers nog even aanmoedigen in het voorbij gaan, want het was toch wel warm, ondanks de wind.
Op zo'n km voor de finish zag ik iemand langs de kant liggen, blijkbaar bevangen door de warmte. Er stonden al behoorlijk wat toeschouwers en deelnemers bij en in de verte zag ik de geel geheste EHBO ook al komen snellen. Ik ben dus maar doorgelopen, aangezien ik niks voor die persoon kon doen, behalve in de weg lopen. Nog wel even de EHBO geroepen dat de persoon bij het hek lag waar ze naar op weg waren.
Ik was inmiddels in de laatste km en het 'klimmetje' de dijk op en af richting de finish. Ik riep de cameraman nog toe dat ie wel met mij mee kon lopen om te filmen, maar die antwoordde meteen dat dat te snel voor hem ging.
Na de finish nog even lekker gelounged op het veld, om daarna weer de auto in te klimmen. Afzien in de auto, veel te warm.
Was een leuke dag, parcours super saai, voor de rest wel een prima sfeertje.
De testschoenen, daar kan ik kort over zijn, niks voor mij. Te smal bij de voorvoet. Resultaat: een blaar. Maar goed, dan weet ik dat ook weer.
Met een verbeten grimas en een verborgen glimlach.
Ja, een vieze, oude diesel, dat ben ik.
Ik ben ook wel erg blij dat ik weer fit en blessurevrij ben (afkloppen). Voelt goed.
Ik ben ook wel erg blij dat ik weer fit en blessurevrij ben (afkloppen). Voelt goed.
Later was er nog een ambu naartoe gereden. Toen we bij dat hek waren, was de loper al weer bij zinnen, want ze waren al aan het opruimen.quote:
Op zo'n km voor de finish zag ik iemand langs de kant liggen, blijkbaar bevangen door de warmte.
Zolang je niet sjoemelt is er niks aan de handquote:
Ja, een vieze, oude diesel, dat ben ik.
Ik ben ook wel erg blij dat ik weer fit en blessurevrij ben (afkloppen). Voelt goed.
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
Ik ben zeven weken geleden weer begonnen met hardlopen, na jaren niet gesport te hebben. Ik heb een trainingsschema voor beginners gedownload en tot nu toe ging het best okay. Bij de laatste keer heb ik er een aantal minuten bij geplakt, omdat ik nog energie over had.
Nou moest ik gisteren weer, maar na een paar honderd meter ben ik gestopt vanwege een stekende pijn in mijn knie die steeds erger werd. Na enig zoeken op internet lijken de symptomen op Lopersknie, maar bij mij voelt mijn knie ook wankel aan, alsof je elk moment door je knie kan gaan.
Iemand een idee hoe lang zo'n blessure duurt voordat ik weer kan hardlopen?
Nou moest ik gisteren weer, maar na een paar honderd meter ben ik gestopt vanwege een stekende pijn in mijn knie die steeds erger werd. Na enig zoeken op internet lijken de symptomen op Lopersknie, maar bij mij voelt mijn knie ook wankel aan, alsof je elk moment door je knie kan gaan.
Iemand een idee hoe lang zo'n blessure duurt voordat ik weer kan hardlopen?
Ik ben geen specialist, geen huisarts of wat dan ook. Maar gewoon rust houden doet meestal de truc wel. Even wat minder of even wat minder snel.quote:
Ik ben zeven weken geleden weer begonnen met hardlopen, na jaren niet gesport te hebben. Ik heb een trainingsschema voor beginners gedownload en tot nu toe ging het best okay. Bij de laatste keer heb ik er een aantal minuten bij geplakt, omdat ik nog energie over had.
Nou moest ik gisteren weer, maar na een paar honderd meter ben ik gestopt vanwege een stekende pijn in mijn knie die steeds erger werd. Na enig zoeken op internet lijken de symptomen op Lopersknie, maar bij mij voelt mijn knie ook wankel aan, alsof je elk moment door je knie kan gaan.
Iemand een idee hoe lang zo'n blessure duurt voordat ik weer kan hardlopen?
Valt mee dat google niet zegt dat je been afsterft trouwens.
Zeeuwse mossels kunnen altijd!
Flipje, inderdaad gewoon even rust houden en weer rustig opbouwen. Aangezien je zo lang niet hebt gesport, zou ik je aanraden wel om dat schema gewoon te volgen en niet te veel ervan afwijken.
En je loopt wel op hardloopschoenen?
En je loopt wel op hardloopschoenen?
In ander nieuws. Na drie jaar geen marathons heb ik besloten in oktober weer mee te doen met de Kustmarathon. Dat wordt de derde keer voor mij, vierde marathon in totaal. Had vorig jaar op hardloopgebied een baaljaar. Toen ik op 1 januari een rondje rond de IJzeren Man bij Vught liep met Gogo (mijn vrouw) had ik het daarover en dat ik best nog wel een keer de Kustmarathon zou willen lopen. ,,Schrijf je je toch gewoon in?'', zei ze toen. ,,Niet meedoen kan altijd'.'' En dat heb ik toen stiekem al gedaan. Begin van het jaar leek het allemaal nog in duigen te vallen met drie keer griep en veel verkouden. Stevensloop lukte door ziekte niet, maar drie weken terug liep ik steengoed op de Amersfoort HM. Dus nu maar gewoon in the open. Ik train weer naar een marathon
Om jullie helemaal met de oren te doen klapperen. Ik ben afgelopen week ook nog begonnen met crossfit. Om sterker te worden en dat is handig met lopen. Dus planning wordt drie keer lopen, twee keer crossfitten per week. Gogo doet dat ook al bijna een halfjaar en zij heeft het goed naar haar zin, dus ik ga het ook proberen. Nooit verwacht dat ik ooit vijftig burpees op één avond zou gaan doen, maar afgelopen vrijdag wel gedaan. En meer van dat soort meuk.
Om jullie helemaal met de oren te doen klapperen. Ik ben afgelopen week ook nog begonnen met crossfit. Om sterker te worden en dat is handig met lopen. Dus planning wordt drie keer lopen, twee keer crossfitten per week. Gogo doet dat ook al bijna een halfjaar en zij heeft het goed naar haar zin, dus ik ga het ook proberen. Nooit verwacht dat ik ooit vijftig burpees op één avond zou gaan doen, maar afgelopen vrijdag wel gedaan. En meer van dat soort meuk.
Zeeuwse mossels kunnen altijd!
Burpees. Gádverdamme 
Goed bezig mossel! Je gaat die marathon rocken!
Goed bezig mossel! Je gaat die marathon rocken!
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
Oeh, jij wordt ook een machine, mossel!
Ik heb blauwe knieën van de burpees, maar een bootcamp zonder burpee is geen bootcamp.
Ik heb blauwe knieën van de burpees, maar een bootcamp zonder burpee is geen bootcamp.
