Het kleutertopic deel 6

quote:

Op zondag 3 juni 2018 10:37 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Doen we ook, maar dan gaat ze met zware voorwerpen (laarzen e.d.) tegen onze glazen tussendeur gooien. Ze wordt echt een gevaar voor zichzelf, waardoor ik het niet verantwoord vind om haar alleen te laten.

tijdelijk alles wat zwaar is uit de hal halen? Dus waar mee te gooien is en wat kapot kan/iets kapot kan maken?

quote:

Op zondag 3 juni 2018 10:33 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Dat is zeker zo, ze doet alles voor die reactie. Haar negeren maakt het dus alleen maar erger. Omdat we haar niet alleen laten als ze zo doet, en haar bijv op schoot nemen en vasthouden tot ze rustig is en daarna ook met haar praten, kan het misschien voelen alsof ze inderdaad beloond wordt..

Franny. Ik geloof oprecht dat het niet zo werkt met belonen. Belonen of zin geven is pas als je van je nee een ja maakt, omdat je van de boze bui af wil.
Er voor je kind zijn als ze het zo moeilijk hebben vind ik dus absoluut niet belonen.
Ik stuur mijn kind ook nooit weg. Ik probeer mezelf altijd voor te houden hoe ik me zou voelen als ik weggestuurd zou worden als ik verdrietig of boos ben.
Je kind leren om zelf weg te gaan vind ik wel iets anders. Daarom probeer ik zelf vaak uit de situatie weg te gaan als ik merk dat ik heel boos ben op R.
En ik benoem mijn emotie ook.
Mijn kleuter loopt nu zelf wel weg als ze boos is.
Alleen achteraf praten wil ze gewoon niet. Zo lastig is dat ook.
Samen oplossingen proberen te bedenken heeft ze ook niet door helaas.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 10:46 schreef Omentielvo het volgende:

[..]

Franny. Ik geloof oprecht dat het niet zo werkt met belonen. Belonen of zin geven is pas als je van je nee een ja maakt, omdat je van de boze bui af wil.
Er voor je kind zijn als ze het zo moeilijk hebben vind ik dus absoluut niet belonen.
Ik stuur mijn kind ook nooit weg.

Ik snap dat je je kind niet weg wil sturen, dat hoeft imo ook niet. Dat doet niets af aan de intrinsiek belonende kwaliteit van aandacht. Je kunt ook uitstralen dat je beschikbaar bent als het ongewenste gedrag klaar is. Dan ben je er wel, maar beloon je het kind niet voor zijn escalerend gedrag. Je wijst dan ook de emotie niet af, maar het gedrag.

Lastig daaraan is dat ook negatieve aandacht in die zin belonend werkt, dat vind ik zelf nogal een lastig ding.

Voor mijn gevoel zorgt dit er juist voor dat positief of negatief gedrag niet uitmaakt, omdat je er toch bent voor je kind.
Je krijgt op zo’n moment een kind dat zich veilig genoeg voelt om zijn/haar emoties te durven te uiten.
In de eerste jaren kan het heel lastig zijn, omdat ze vaker boos zijn dan een kind dat gestraft wordt voor hetzelfde gedrag.

Maar voor mij staat gedrag los van hetgene wat niet mag. Dus bijvoorbeeld als ze geen ijsje mag en daar boos om is zie ik dat als twee losse dingen. Ik zal er dan voor haar zijn om haar te helpen met haar emoties maar het ijsje krijgt ze niet.

Ze mogen van mij boos zijn als ze geen ijsje mogen. Maar tussen boos zijn en escalerende gedrag waarbij schoppen slaan knijpen smijten etc vind ik wel wat anders
Ik probeer wel als er weer rust is er over te praten

Voor veel kinderen is er op dat moment ook geen keuze om anders te reageren. Ze zitten gewoon met zichzelf in de knoop en kunnen zich geen uiting geven aan hun emoties. Dat help ik liever om op een andere manier uiting te geven alleen werkt dat niet op het moment zelf. Net zoals op het moment zelf straf ook niet werkt. Ik kan haar bijvoorbeeld op haar kamer zetten maar ze stormt er gewoon weer uit.

Vasthouden maakt het hier niet beter dus een afkoelplek is beter waar ze zelf weer vandaan mogen komen als ze afgekoeld zijn of als ik vraag of ze weer willen komen.

Ja precies. Elk kind is anders. En elke uitbarsting is anders.

W stormt uit zichzelf altijd weg.. als je in de buurt komt gaat ze idd schoppen, slaan, krabben etc..inmiddels klop ik op de deur om te vragen of t alweer gaat en of ik iets kan doen.. bij gegrom wacht ik op de gang, bij stilte kijk ik om de hoek. Op een gegeven moment is de boosheid over en is ze meestal heel verdrietig. Meestal wil ze er niet meer over praten. Maar laatst had ze een hele mooie tekening van zichzelf kapot gescheurd, daar was ze erg verdrietig om. Die heb ik toen geplakt en onderwijl hadden we een goed gesprek over dat ze misschien beter in een kussen had kunnen slaan of een leeg blaadje verscheuren. Volgens mij is het normaal kleutergedrag en leren ze vanzelf er beter mee omgaan. Het gaat bij W al veeeeel beter dan eerder. Maar Franny, jouw dochter heeft een behoorlijk temperament en haar buien zijn daardoor heftiger denk ik, voor haar ook lastiger om mee om te gaan, maar dat zal ze vast leren.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 10:44 schreef Kyara het volgende:
Doet ze dat ook op school Franny?

Bij mij laat ze op school wel ander gedrag zien dan thuis. Sowieso zijn de meest heftige uitbarstingen alleen bij mij of mijn man. Het lastige vind ik het niet eens zozeer dat ze zichzelf pijn doet maar dat ze zich ook kan richten op haar zus.

Op het kdv, waar ze behoorlijk close was met twee vaste leidsters, had ze het ook wel eens (wel minder heftig) en daar moesten ze ook even wennen en een manier vinden om in die situaties met haar om te gaan. Dat ging uiteindelijk goed. Die leidsters hadden ook door dat heel streng doen tegen I averechts werkte. De invalleidster die dat toch deed, had dan ook te maken met een I die volkomen tegendraads werd.

De juf op school heb ik hierover verteld bij de kennismaking. Paar weken terug zei ze: "Ik zag vanmiddag ineens wat je bedoelde".
I was ergens gefrustreerd over, ze voelde zich niet eerlijk behandeld. Ging stampvoeten en werd even heel boos. De juf reageerde daar goed op, door haar te laten, even af te koelen en daarna rustig met haar te praten. Toen kon ze ook uitspreken wat haar dwars zat. Dat is fijn. Maar zoals ze thuis door het lint gaat, zal ze bij een ander nooit zo doen.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 11:52 schreef Vanyel het volgende:

Ik snap dat je je kind niet weg wil sturen, dat hoeft imo ook niet. Dat doet niets af aan de intrinsiek belonende kwaliteit van aandacht. Je kunt ook uitstralen dat je beschikbaar bent als het ongewenste gedrag klaar is. Dan ben je er wel, maar beloon je het kind niet voor zijn escalerend gedrag. Je wijst dan ook de emotie niet af, maar het gedrag.

Lastig daaraan is dat ook negatieve aandacht in die zin belonend werkt, dat vind ik zelf nogal een lastig ding.

Ik begrijp wat je bedoelt. Juist op dit punt zou ik dus wel advies willen van iemand die daar veel van afweet. Ik heb het idee dat we op zich niet heel verkeerd bezig zijn, maar wel dat we soms dingen over het hoofd zien, een soort blinde vlek, zoals je dat nu eenmaal vaak hebt bij jezelf.

Het nadeel met advies van mensen die ervan af weten is dat het per deskundige verschilt wat ze zeggen.
Ik zelf ben erg van de blogs van Janet Lansbury en zal snel daar zoeken als ik tips zoek.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 17:17 schreef Omentielvo het volgende:
Het nadeel met advies van mensen die ervan af weten is dat het per deskundige verschilt wat ze zeggen.
Ik zelf ben erg van de blogs van Janet Lansbury en zal snel daar zoeken als ik tips zoek.

Je kan wel uit verschillende ervaringen soms tips lezen waar je wat aan kan hebben. Of hele andere zienswijze die je zelf misschien niet had ontdekt.

Het voordeel van advies van een professional is natuurlijk wel dat het kindspecifiek advies wordt gegeven terwijl je uit blogs en boeken toch vooral algemeen advies haalt. Natuurlijk kun je daar uit halen wat voor jou van toepassing is maar dan blijf je wel weer in je eigen straatje hangen. Terwijl een coach oid wel heel gericht naar het kind kan kijken. Maar goed, je kunt natuurlijk ook een coach zoeken die weer in je straatje past.

Ik zei het denk ik fout.
Ik bedoelde dus dat je vaak ziet dat mensen dan zoeken naar advies die in hun straatje past.
Ik lees ook graag tips en adviezen trouwens.
Maar ik heb wel het idee dat als je aan drie deskundigen met een andere visie advies vraagt dat je dan drie verschillende antwoorden krijgt.
Ik kom gewoon niet zo uit mijn woorden merk ik. Maar ik ben dus echt niet tegen advies vragen.

Hahaha ja, ik begrijp je wel. En wat je zegt klopt ook idd.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 16:36 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ik begrijp wat je bedoelt. Juist op dit punt zou ik dus wel advies willen van iemand die daar veel van afweet. Ik heb het idee dat we op zich niet heel verkeerd bezig zijn, maar wel dat we soms dingen over het hoofd zien, een soort blinde vlek, zoals je dat nu eenmaal vaak hebt bij jezelf.

Ik lees al een tijdje mee Franny en ik vind het mooi om te lezen hoe jullie met I omgaan en daar samen over nadenken. Ik kan me goed voorstellen dat jullie nu vastlopen, hoewel jullie al veel goede dingen geprobeerd hebben. Het destructieve gedrag heeft veel impact op jullie en op I.

Bij ouders bij ons op school die met dit soort vragen worstelen geven wij ook vaak het advies om eens contact op te nemen met een kindercoach. De coach die bijvoorbeeld bij ons op school aangesloten is, is een hele sterke en heeft veel affiniteit met kinderen die even vast zitten in hun emotieregulatie of meer- of hoogbegaafd zijn. Daar hebben jullie helaas niks aan, is te ver weg. Maar misschien is het ook voor jullie het overwegen waard om eens in de buurt op zoek te gaan naar een kindercoach. Het klinkt allemaal wat zweverig, nieuw en hip maar mijn ervaring is dat zowel de ouders als de kinderen handvatten krijgen om uitdagingen in het dagelijks leven weer samen aan te kunnen gaan. Misschien kan de coach samen met I spelenderwijs aan de slag met haar en komen ze samen tot een manier die voor I prettig is om haar emoties toch te kunnen uiten en die voor jullie ook fijn is om te zien (of waar je in ieder geval mee uit de voeten kan). En dan hoop ik dat ze vooral het destructieve randje er af kan halen.

Anyway: ik wil je veel sterkte, succes en wijsheid toewensen. Het klinkt bij vlagen erg heftig.

Dank Peacefull! Ik denk inderdaad dat het zoiets zal worden. Sowieso heel fijne reacties allemaal. .
Vandaag was het een heerlijke dag. I heeft weer een keer meegedaan aan een hardloopwedstrijdje met haar vader. Ze kan zo goed rennen . En nu ik dit typ denk ik: oh, dat zou wel een idee kunnen zijn. Dat we gaan rennen om stoom af te blazen. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Franny, wat is ze groot geworden.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 19:18 schreef Franny_G het volgende:
Dank Peacefull! Ik denk inderdaad dat het zoiets zal worden. Sowieso heel fijne reacties allemaal. .
Vandaag was het een heerlijke dag. I heeft weer een keer meegedaan aan een hardloopwedstrijdje met haar vader. Ze kan zo goed rennen . En nu ik dit typ denk ik: oh, dat zou wel een idee kunnen zijn. Dat we gaan rennen om stoom af te blazen. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

kan heel goed werken!
Mijn zus haar pleegzoon was/is ook een pittig karakter. Die kan zijn ei ook in sport kwijt. Hij is op judo gegaan en dat hielp heel goed. Bleek hij ook nog goed in judo te zijn dus speelt op hoog niveau

Op zich wel een goed idee Peacefull, om eens op school te vragen of ze samenwerken met een kindercoach.

Ik had dit topic nog even gemist

Franny, het klinkt zo herkenbaar... Mijn dochter zegt nu ook steeds dat als ze (...) niet mag, dat ze dan de tv kapotslaat, of iets in die geest Ik heb geen idee waar dat nou ineens vandaan komt, maar vind t echt niet tof. Schoppen en slaan deed ze al, als eerste reactie als ze echt heel boos is, en gisteren heb ik haar volledig buiten zichzelf aan haar voeten uit de badkamer getild (aan dr voeten zodat ze me niet kon slaan of schoppen) en haar op haar bed gelegd waar ze 10 minuten nodig had om weer rustig te worden. Ze bleef in het begin schreeuwen dat ik weg moest gaan maar ik heb volgehouden dat ze zo verdrietig was dat ik haar niet alleen wilde laten. Uiteindelijk werd ze kalm en knikte ze toen ik vroeg of ik haar naar beneden zou tillen.

Ze kunnen het zo moeilijk hebben he

Klinkt misschien heel gek maar ik zou willen dat mijn (nu 7 jarige) oudste zich zo zou uiten. Schreeuwen, huilen, gooien met dingen of om zich heen slaat. Maar Ze word intens verdrietig. Trekt zich terug. Zegt niets meer. Praat niet over dingen wat haar dwars zitten. Steeds vaker rent/loopt ze weg om haar dan in een hoekje te vinden waar ze heel stilletjes zit. Niet reageert als je haar roept. Maar vooral niet wil praten.

Daar las ik laatst iets over in het andere kleutertopic Tally, en dat klonk vreselijk ja

Maar ik zou van dat zelfdestructieve wat Franny beschrijft ook flink schrikken hoor

quote:

Op zondag 3 juni 2018 21:53 schreef LadyBlack het volgende:
Daar las ik laatst iets over in het andere kleutertopic Tally, en dat klonk vreselijk ja

Maar ik zou van dat zelfdestructieve wat Franny beschrijft ook flink schrikken hoor

Ik hoop maar dat het niet praten niet omslaat in het zelfdestructieve. Juist omdat ze niet weet hoe ze zich moet uiten. Ze eet dan gewoon niet. Of doet net alsof ze eet.

De jongste word gewoon boos. Schreeuwt. Huilt. Gooit wel eens wat als ze echt heel boos is. Maar wil vooral niet dat je haar alleen of met rust laat. En dat heb ik liever.

Maar idd dat zelfdestructieve lijkt me ook vervelend.

[ Bericht 2% gewijzigd door Tally op 03-06-2018 22:01:59 ]