Van kleuter tot puber deel 153

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 21:08 schreef Tally het volgende:
Mja ik word er best verdrietig van

Dat kan ik me heel goed voorstellen.

Tally, kan ze misschien ziek zijn? Ergens pijn hebben wat ze niet goed kan aangeven?
Sterkte

Wat sneu tally

Och jee wat sneu Tal!

Ik ben irritant vind ze Ik stel te veel vragen. Moet dr eens met rust laten. Stoppen met chips eten want dat maakt lawaai.

Hoe oud is je dochter, Tally?

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 21:46 schreef Aventura het volgende:
Hoe oud is je dochter, Tally?

7

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 21:47 schreef Tally het volgende:

[..]

7

zelfde leeftijd als onze oudste. Ik herken haar gedrag wel een beetje... Niet het in de slaap huilem, maar wel overdag om het minste geringste. Zo sneu en je wil graag wat doen..

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 21:58 schreef Aventura het volgende:

[..]

zelfde leeftijd als onze oudste. Ik herken haar gedrag wel een beetje... Niet het in de slaap huilem, maar wel overdag om het minste geringste. Zo sneu en je wil graag wat doen..

En als je vraagt of ze het anders uit wil leggen dan krijg je een: Laat maar want je begrijpt me toch niet. Ik vind dat erg vervelend. Zij natuurlijk nog vervelender maar ik wil graag iets voor haar doen.

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 22:02 schreef Tally het volgende:

[..]

En als je vraagt of ze het anders uit wil leggen dan krijg je een: Laat maar want je begrijpt me toch niet. Ik vind dat erg vervelend. Zij natuurlijk nog vervelender maar ik wil graag iets voor haar doen.

Stomme suggestie: samen wiegen?

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 22:09 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Stomme suggestie: samen wiegen?

Nee is geen stomme suggestie. Dat vind ze enorm fijn. Heb ik ook gedaan tot ze in slaap viel.

Maar nu dus weer wakker

Ze is nu samen met Papa boven slapen. Die is de hele dag druk geweest met zn studie.

En ze is weer beneden bij me.

[ Bericht 4% gewijzigd door Tally op 10-05-2018 22:28:12 ]

Nog een stomme suggestie, pluggies om de scherpe randjes van geluid af te halen...

Ik lees zoveel herkenbare dingen hier. Kan even niet uitgebreid reageren via telefoon...

Ik zei vandaag nog tegen mijn man een “normaal” kind is echt zoveel makkelijker. De jongste is gewoon zo anders dan zijn broer. Brabbelt wel (en sprak geen volzinnen met 1.5) heeft peuter driftbuien maar die zijn peanutes vergeleken bij zijn broer. Bij F werken de standaard kinder afleid trucjes ook & hij speelt ook gewoon zelf & enzovoort.

Ik word er soms gewoon verdrietig van. Wat gaan we allemaal nog meemaken met L & zal het ooit ook eens gewoon een paar dagen makkelijk gaan, dat zou ook al zo fijn zijn.

Even een knuffel voor iedereen

Hoe ging de nacht verder tally?

Skoap knuffel.
Pijnlijk om het verschil zo te zien.

Wat een herkenning hier toch van veel mensen ook. Skoap ook al.

Tegen ons werd op een gegeven moment ook gezegd: onder een appelboom liggen geen peren.
Ook toen ik aangaf dat ik veel mensen in mijn omgeving heb met soortgelijke dingen.
Dat gaat vast ook voor een deel wel op voor deze groep online. Toch dat FOKse-zolderkamerautisten-groepje.

Jeetje wat heftig/pittig voor jullie..

En ik maar klagen als mijn puber een tegendraadse bui heeft of als mijn bijna 9 jarige niet te genieten is...

Knuffel voor jullie

Hier ook gezinshulp

Geen . Hardstikke goed juist, inzien wat je gezin nodig heeft. Excact wat je taak als ouder is .

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 10:54 schreef ferrari_rood het volgende:
Hoe ging de nacht verder tally?

Op zich aardig. Heb zelf geen oog dicht gedaan. We zijn vanmorgen naar mn ouders gegaan en komen net terug heeft ze koorts. Dus mijn ouders zijn nu hier zodat ik met de jongste naar zwemles kan. Ze voelt zich op zich goed. Is alleen lijkbleek, koude handen en voeten en een gloeiend voorhoofd.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 13:34 schreef Tally het volgende:

[..]

Op zich aardig. Heb zelf geen oog dicht gedaan. We zijn vanmorgen naar mn ouders gegaan en komen net terug heeft ze koorts. Dus mijn ouders zijn nu hier zodat ik met de jongste naar zwemles kan. Ze voelt zich op zich goed. Is alleen lijkbleek, koude handen en voeten en een gloeiend voorhoofd.

Dus toch iets onder de leden

Vlindur alleen maar goed dat je inziet wat je gezin nodig heeft.

Veel herkenning, hoewel ik veel alweer vergeten ben. Hier is het tegenwoordig vrij rustig. Nou ja rustig... in elk geval wel meestal een positieve sfeer 😉
De oudste en jongste vragen veel aandacht (zijn erg aanwezig), de middelste heeft het nodig dat ze ook aandacht krijgt (vergeet ik nogal eens).
En toch ben ik niet anders gewend. Anderen (familie) vinden mijn kinderen nogal eens intensief. Ik vind dat wel meevallen, zeker als ik bovenstaande verhalen lees.

Zo veel herkenning hier. Al is het hier sinds vorig zomer vaker leuk thuis dan drama (na 3 jaar fulltime drama). Maar als er drama is dan ben ik ook gelijk gesloopt. Ondanks alle handvatten en tips en trucs die ik ken na alle jaren begeleiding. Voor jongste is er ook begeleiding opgestart nu. De heftige jaren en ervaringen hebben toch wel veel impact op hem gehad. Denk niet dat hij een etiketje krijgt maar wat extra ondersteuning voor z'n zelfvertrouwen enzo dat zou hem wel goed doen.

Ik kan alleen maar zeggen uit ervaring: neem de hulp aan die je kan krijgen en die je helpt. Ik had afgelopen jaren niet gered zonder de ouderbegeleiding en alle therapeuten waar ik mee kon sparren. En wat ik nooit had verwacht is bij ons wel gebeurd. Het is rustiger geworden en makkelijker. Haar angststoornisis niet over en de toekomst is onzeker. Maar het goed in haar vel zitten maakt haar en ons leven van een drama naar samen fijn. Dus dat is ons doel gewoon steeds. Het scheelt zoveel als je ook gewoon leuke momenten hebt samen. Daar kan je je dan weer aan optrekken als het drama is.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 13:33 schreef AwayTL het volgende:
Geen . Hardstikke goed juist, inzien wat je gezin nodig heeft. Excact wat je taak als ouder is .

Dit x 1000!

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 11:42 schreef Brighteyes het volgende:
Wat een herkenning hier toch van veel mensen ook. Skoap ook al.

Tegen ons werd op een gegeven moment ook gezegd: onder een appelboom liggen geen peren.
Ook toen ik aangaf dat ik veel mensen in mijn omgeving heb met soortgelijke dingen.
Dat gaat vast ook voor een deel wel op voor deze groep online. Toch dat FOKse-zolderkamerautisten-groepje.

Dat vroeg ik me ook af na het lezen van de verhalen hier. Als je schrijft dat je weinig herkent omdat je zelf heel rustig bent: meestal zit ADHD maar ook hoogbegaafdheid wel 'in de familie'. Dus komt het echt uit de lucht vallen of zijn er toch wel puzzelstukjes die op z'n plek vallen?

Ik heb dat zelf in mijn eigen omgeving ook wel gezien. Een ex van me heeft nogal heftig ADHD. Op school ging het nooit goed met hem. Bij zijn dochter vreesde hij het ergste, want ook zij bleek ADHD kenmerken te hebben. Maar toen bleek uit een test ook dat ze tegen hoogbegaafdheid aan zat. Ging hij zelf maar eens een IQ test doen en daar kwam hetzelfde uit. Veel dingen kun je dan met terugwerkende kracht begrijpen. Voor hem betekende het dat hij zijn zelfbeeld kon bijstellen. Omdat hij op school altijd negatief commentaar kreeg, heeft hij lang gedacht dat hij wel dom zou zijn. Het omgekeerde bleek het geval. Is een heel proces waar je dan als ouder eigenlijk ook doorheen gaat.

Sterkte voor iedereen.

Ook hier veel herkenning. Misschien vanavond hier ook maar even mijn hart luchten want zit er inmiddels ook wel een beetje doorheen.

We zijn geen van beide getest, maar we herkennen hier en daar wel dingen. Het zal een lucky mix zijn.
Ook qua adhd score. Over mij zeiden ze vroeger op middelbare school eens dat ik nadrukkelijk aanwezig was, je zag mij zelden over het hoofd. En de orthopedagoge benoemde bijvoorbeeld het thrill-seeken van mijn lieftallige met hobbies als motorrijden en duiken.
Grappig wel om te ontdekken, maar ook wel eens minder leuk, om jezelf zo o der de loep te nemen.

Voor iedereen die het nodig heeft Goed dat jullie het hier uitspreken. Blijken er dus veel hier tegenaan te lopen. Dan is fok toch weer een fijne plek voor herkenning en tips!

Mijn kind is wat vlotter dan gemiddeld maar er is geen enkele reden om aan wat voor etiketje dan ook te denken.
Maar ook de mijne praat de hele dag. Ik noem hem liefkozend mijn snatertje
En het is toch fijn om te lezen dat het niet abnormaal is om af en toe te zoeken naar die uit knop
Wat ook opvalt is hoe bijna alle zinnen met mama beginnen al is papa ook gewoon de hele dag aanwezig. Waar is dat fout gegaan?

En ondanks dat oren van mijn kop kletsen vind ik het ook heel fijn dat we bij de fase zijn aanbeland dat ik hem op een Frans-Amerikaanse begraafplaats kan vertellen over D-Day en we daar een waanzinnig lang gesprek over hebben.

Overigens zit mijn jongetje ook maar met 1 bil op de stoel aan tafel en kijkt hij op zijn kop tv etc. Ik was en ben zelf zo ook niet maar mijn man was schijnbaar ook zo druk vroeger. Als je hem nu ziet zou je dat absoluut niet zeggen, zo rustig, dus voor nu hou ik het voor de mijne dan toch maar op typisch jongentjesgedrag.

Hier oprecht gebrek aan herkenning in ons zorgenkind. Niet het karakter, dat past wel, maar met best wat hoogopgeleide voorouders is een verstandelijke beperking nogal een trendbreuk.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 18:43 schreef Brighteyes het volgende:
We zijn geen van beide getest, maar we herkennen hier en daar wel dingen. Het zal een lucky mix zijn.
Ook qua adhd score. Over mij zeiden ze vroeger op middelbare school eens dat ik nadrukkelijk aanwezig was, je zag mij zelden over het hoofd. En de orthopedagoge benoemde bijvoorbeeld het thrill-seeken van mijn lieftallige met hobbies als motorrijden en duiken.
Grappig wel om te ontdekken, maar ook wel eens minder leuk, om jezelf zo o der de loep te nemen.

Ik denk dat ik een uitslag wel kan raden als ik zo’n test zou doen. Ik loop op personeelsfeesten al met oordoppen omdat ik zoveel geluid niet kan verwerken.
Ik maak moeilijk oogcontact en ben echt een kei in hyperfocussen. (En tig andere dingen, ik bespaar jullie de lijst)

Ik loop heus tegen mn zwakke plekken aan, maar daarin krijg ik dan ook weer trainingen aangeboden, zeker omdat die punten nu valkuilen worden in mn nieuwe functie.

Verreweg het meeste sociale contact dat ik maak is aangeleerd, ik ben heel goed in het maken van een eerste indruk als dat belangrijk is. Ik geniet het meest van een stille omgeving, in een hoekje in mn eigen wereld.

Ik heb ademloos de laatste pagina's gelezen. Jeetje wat een heftige situaties! Terwijl je toch alleen maar wilt dat je kind blij is en fijn zn leven doorkomt.... Wat vreselijk om te zien als het dan zo moeilijk gaat

Ik heb volgens mij dan een dochter met relatief makkelijke gebruiksaanwijzing, maar ook ik merk nu al het verschil met de jongste. Die zit volgens mij veel basaler in elkaar En ook ik móet af en toe even gal spuwen over hoe moe ik van dr word. Gewoon even horen dat mijn vriendinnen hun kinderen ook wel eens eventjes niet leuk vinden en wilden dat ze een mak schaapje hadden

Geen herkenning van mezelf in kind, karakter zoon is 180 graden anders dan het mijne. Druk vs rustig, extravert vs introvert. Staat dolgraag in de schijnwerpers. Ik wil op de achtergrond. Hij ad rem, ik denk over alles 3x na. Wel superinteressant! Ik merk dat ik net zo goed van hém leer. Dan zie ik hem iets doen en dan denk ik ja, dat kan ook gewoon! Andersom hoop ik hem bij te brengen dat denken voor doen soms ook zo z'n voordelen heeft

En ja 't kind heeft ook genen van de papa natuurlijk. Al komen etiketjes zoals ik hierboven lees in beide families niet voor.

Hier dus 3 kinderen waarvan 2 met een best wel behoorlijke gebruiksaanwijzing.

Waar eerst de focus lag op de oudste (SI met overgevoeligheid voor geluid, motorisch minder sterk en dusdanig gedrag waardoor ik al voor zijn 4e verjaardag bij de IB-er aan tafel zat) gaat dat nu eigenlijk heel goed. Hij heeft nog steeds zijn eigenaardigheden maar daar valt eigenlijk prima mee om te gaan en ook op school gaat hij goed met de stroom mee. Hij heeft nog steeds een fascinatie voor cijfers en treinen en onthoudt alles en is ook nog steeds wel faalangstig maar om zich valt er wel mee te werken. Ik denk dat groep 3 wel goed voor hem gaat zijn in elk geval.

Met 1 van mijn meiden is het echter een ander verhaal. Meisje is een behoorlijk controlfreak en kan echt flippen als het niet gaat zoals ze wil. Als peuter resulteerde dat al in urenlange driftbuien waarbij niks hielp. Nu zijn de driftbuien wel over maar ze blijft nukkig en boos als ze gefrustreerd is. Als ze het spel niet naar haar hand kan zetten dan wordt ze boos en gaat ze vervelend doen. Vandaag hadden we een vriendinnetje over de vloer dat meer naar zus toe trok. Resultaat was dat ze hun spel ging verstoren en de kloof met het vriendinnetje ook alleen maar groter werd.

Het is een heel lief, gevoelig en zorgzaam meisje dat het zo graag goed wil doen maar ook zo gefrustreerd kan raken wanneer ze geen controle heeft. En ze kan dan ook zo goed op mijn knopjes drukken dat het af en toe ook behoorlijk kan botsen.

Het doet me echt verdriet om te zien hoe ze met zichzelf in de knoop kan zitten. Het feit dat haar tweelingzus wel lekker gaat en wel goed bij andere ligt, helpt dan ook niet echt mee.

Ahh Kyara, dat is ook naar om te zien En heel moeilijk lijkt me om toch ook haar kant te blijven kiezen als ze eigenlijk de stoorzender is.

E heeft daar ook wel een handje van, met name als ze moe is; dan kan ze S echt treiteren tot ik boos op haar word, en dan volgt een uitbarsting (boos of heeeeel verdrietig)

Het lijkt me vooral lastig in combinatie met elkaar en in de vergelijking, Kyara. Dat is voor het zelfvertrouwen zo moeilijk om als ouders mee om te gaan, zo dat ieder kind zich goed gezien en begrepen voelt.

I heeft ook duidelijk dat temperamentvolle en dat ze het lastig vindt als dingen niet precies gaan zoals zij wil. Ze kan ontzettend dwingend en driftig zijn. Maar daar staat tegenover dat ze meestal lief en grappig is, en heel enthousiast/levenslustig. Ik merk aan anderen ook wel dat haar daardoor haar buien 'makkelijker' vergeven worden. Valkuil voor mezelf is dat ik die leuke kant aan haar zo leuk vind dat ik de omslag naar dat andere gedrag soms moeilijk kan verkroppen of lastig kan schakelen. Hoe kun je het ene moment zo lief en leuk zijn en het andere moment zo'n driftkop die mij gaat slaan of met dingen gaat gooien? Het lijkt soms, zeker als ze moe is, vanuit het niets te komen.

Ik hoop voor haar zelf vooral dat ze leert goed met haar emoties om te gaan. Ze kan nu wel eens zo driftig worden dat ze keihard met deuren slaat, en ze heeft al eens met een stoeltje op haar kamer tegen haar deur gegooid.Ze wil dan echt iets kapot maken. Dat destructieve, ook naar zichzelf toe op dat moment (ze kan ook zichzelf pijn doen), vind ik lastig om te zien.

Maar goed, het is allemaal peanuts hoor, als ik bedenk hoe sommige kinderen hier worstelen.

Even een dikke voor iedereen die het nodig heeft.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2018 23:29 schreef Franny_G het volgende:
Het lijkt me vooral lastig in combinatie met elkaar en in de vergelijking, Kyara. Dat is voor het zelfvertrouwen zo moeilijk om als ouders mee om te gaan, zo dat ieder kind zich goed gezien en begrepen voelt.

Het is ook vooral lastig dat je met 2 kinderen in dezelfde leeftijd te maken hebt. Er is er niet eentje ouder die al meer begrijpt of juist jonger zodat die er wat minder van mee krijgt. Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt. Meeveren met de een maar zonder dat de andere daardoor ondergesneeuwd wordt.

Allemaal prima als ze perse een roze beker wil maar als ze bv perse eerder klaar wil zijn dan zus dan wordt het een ander verhaal. Dan kun je gewoon niet meeveren zonder een ander kind erin te betrekken.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2018 00:02 schreef Kyara het volgende:

[..]

Het is ook vooral lastig dat je met 2 kinderen in dezelfde leeftijd te maken hebt. Er is er niet eentje ouder die al meer begrijpt of juist jonger zodat die er wat minder van mee krijgt. Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt. Meeveren met de een maar zonder dat de andere daardoor ondergesneeuwd wordt.

Allemaal prima als ze perse een roze beker wil maar als ze bv perse eerder klaar wil zijn dan zus dan wordt het een ander verhaal. Dan kun je gewoon niet meeveren zonder een ander kind erin te betrekken.

Boh, wat moeilijk . Mijn oudste is ook zo. Wil altijd winnen van A, sneller zijn, meer eten ( ). Maar A boeit het (nog) weinig, maar he is not helping als hij gewoon random roept “Ik heb wonnen!! ” als I sneller was :’) Je kan je vast wel voorstellen wat I daarvan vindt...

quote:

Op zaterdag 12 mei 2018 00:02 schreef Kyara het volgende:

[..]

Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt.

Dat op zich is al een uitdaging.