Deze user:quote:Op zondag 18 maart 2018 22:31 schreef LeesFoknl het volgende:
Helaas alweer de laatste post hier
Open svp een vervolg, we zijn er nog niet helemaal uit?
bv, wie is ook alweer Mitshu?
quote:Op zondag 18 maart 2018 13:39 schreef Mishu het volgende:
[..]
Ik zou sowieso nooit een relatie nemen met iemand die ooit naar de hoeren is geweest. Sorry.
Ook mannen die op 3/4 van hun leven pas een keer volwassen worden is een no-no. Dan kom je wel erg laat op gang.
quote:Op zondag 18 maart 2018 13:47 schreef Mishu het volgende:
[..]
Het punt is gewoon: heb je principes/klasse of niet. Ik heb klasse, dus ik wil ook een man met klasse. Dat is voor mij belangrijker dan uiterlijk of inkomen.
quote:Op zondag 18 maart 2018 13:50 schreef Mishu het volgende:
[..]
Uiteraard bepaalt het verhaal mede hoe ik erover oordeel. Ook ik heb fouten gemaakt. Maar de basis is een leven met klasse met respect voor kwetsbare mensen (Oost-Europese vrouwen).
Ja, klopt, verwisselt. Het moet Mitshu zijn.quote:
Dat is het internet hè.quote:Op zondag 18 maart 2018 22:45 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Ja, klopt, verwisselt. Het moet Mitshu zijn.
Net gecontroleerd, heb vanochtend mijn tabletjes capsuletjes en smeerseltjes niet genomen (vergeten). ook de tabletjes tegen vergetelheid was ik vergeten.
Dus die neem ik snel en dan kom ik weer terug.
Maar jullie mogen best wel alvast doorgaan !!
ps sorry
Ik herken me volledig in je verhaal. Ik sta er alleen niet zo bij stil. Ik vind een relatie ook niet bij me passen. Ik ben erg introvert en stel mezelf niet zo snel open. Bij een paar mensen wel, maar die heb ik liever als vrienden dan als geliefde. Heb ook niet het gevoel dat er iemand bij me kan passen en met mijn quirks om kan gaan.quote:Op zondag 18 maart 2018 10:10 schreef DD_Kong het volgende:
[..]
Ik ben 28, maar herken me wel in wat je schrijft hoor. Al neemt het wel af denk ik. De zomer/lente staat weer voor de deur, en vorig jaar toen ik dus 27 was merkte ik dat ik enorm uitkeek naar (techno)festivalletjes en dergelijke. Dit jaar heb ik er ook nog een paar gepland staan, maar ik merk toch dat dit voor mij langzaam maar zeker minder belangrijk aan het worden is.
Zelf ben ik opgegroeid in een dorp. Niet biblebelt of ergens in the middle of nowhere, maar wel net groot genoeg om voldoende sociale controle te hebben door 18 jaar na dato nog zo ongeveer te weten waar mijn klasgenoten van de basisschool uithangen of hoe hun leven er uit ziet.
Als ik zo eens een rondje maak, zijn de meesten inmiddels wel gesetteld, 30 % heeft een kind, 95% heeft een relatie, 85 % woont samen grof gezegd.
Hoewel ik het vrijgezel zijn dus niet erg vind, heb ik heb wel zoiets als ik naar een oude klassenfoto ofzo kijk van : Waarom ben ik de enige waarbij dat kennelijk niet op de één of andere manier op een natuurlijke wijze van de grond komt? En dat denk ik niet met een hoop frustratie of verdriet, maar gewoon puur objectief. Je hoort toch van veel mensen waar je mee bent opgegroeid dat ze trouwen, kinderen krijgen en shit. Ik zou zelf nog steeds wel hetzelfde leven kunnen hebben als op mijn 20e inderdaad, maar het voelt wel steeds raarder om zulke dingen te doen terwijl je vrienden ondertussen bij de kraamafdeling zitten ofzo
Is je subnaam daarom 'last man standing' ?quote:Op maandag 19 maart 2018 03:22 schreef Also-von-Oder het volgende:
Allereerst jammer van de trollen op dit topic.
Zelf was mijn laatste vriendin een Russische vrouwelijke huisarts, waarmee ik het in april 2011 toch maar heb afgekapt.
Dus al bijna geen 7 jaar meer een vriendin gehad. En ja af en toe mis ik het wel.
Toch doorgaans ben ik wel tevreden zo zonder relatie. Ik sta er wel voor open als ik de ware tegen zou komen. Alleen geloof ik daar steeds minder in.
Tot mijn 18e heb ik nooit gezoend (als in tongzoenen)... dat was best een ding voor me. Ik dacht dat ik nooit met een vrouw zou zoenen, laat staat seks hebben. Het was een zwarte periode... maar zo rond begin 1989 (vlak voor mijn 20 e) ging het ineens heel snel. Bijna elke week wel ineens een ander.
En na mijn 20e ging het voort (met haperingen en versnellingen).
Ik kon het wel van de daken schreeuwen hahaha... ik was "in!" Maar 10 jaar later had ik het wel gehad met seks en dat soort gedoe. Ja, ik zag seks steeds meer als gedoe... telkens een half uur tot meer dan 3 kwartier top fit zijn om de vrouwen te verwennen... terwijl sommigen er alleen maar als zandzakken bijlagen...
Ja, ik heb met meer vrouwen seks gehad dan ik me ooit kon voorstellen. Maar seks is voor mij geen motivatie meer. Dus nee, ik heb geen vrouw meer nodig om me gelukkig te maken.
Hooguit heb ik nog een vrouw nodig om mijn gelukkige momenten mee te delen. Maar ook dat niet ten koste van mijn vrijheid.
Misschien ben ik daar wat pragmatischer in, maar liefde kan je in mijn ogen niet afdwingen. Ik zou dan ook nooit een relatie aangaan als ik geen gevoelens voor de ander had. Laatst had ik nog een paar dates met een studiegenoot, maar uit alles bleek dat hij nog niet aan een nieuwe relatie toe was, dus ben ik er mee gestopt, ook al had het me fijn geleken om weer eens in een relatie te zijn na al die jaren. Ergens knaagt het nu aan mij dat ik het heb beëindigd, maar ik weet ook wel heel goed dat daar niks was uitgerold. En dat is het hem nou juist als er één van de twee geen gevoelens heeft, doorgaan tegen beter weten in is trekken aan een dood paard.quote:Op maandag 19 maart 2018 08:24 schreef J_Mormont het volgende:
[..]
Is je subnaam daarom 'last man standing' ?
Geen oordeel over een vrijgezel van rond de 50 (wat ik begrijp uit je verhaal), maar het is voor mij eerlijk gezegd wel een schrikbeeld om altijd maar de vrijgezel te blijven, één van de enigen die geen gezin opbouwt.
Dat komt misschien ook omdat mijn enige beeld van een vrijgezelle veertig plusser mijn vorig jaar (door drankmisbruik) overleden oom was die altijd bij zijn moeder is blijven wonen en een best wel treurig figuur was. Daar associeer ik single zijn op latere leeftijd (onterecht) mee.
Persoonlijk heb ik gewoon een kinderwens, en ik heb ook niets tegen een middelmatig, huisje boompje beestje, jan-modaal leven. Ik heb geen vrouw nodig om voor mijzelf te kunnen zorgen, maar hoop toch wel van harte er vroeg of laat tegen één aan te lopen om ooit een keer iets op te kunnen gaan bouwen:)
Begin wel te merken dat ik mezelf echt moet beheersen. Ik ben 28 en heb weliswaar nog tijd, maar ik krijg weleens interesse van vrouwen die ik andersom totaal niet leuk vind. Merkte laatst dat ik echter toch dacht ''Hoezo geef ik haar geen kans, dan heb ik ten minste weer eens een relatie''. Dat lijkt me geen goede zet.
Dat is sowieso wel vaker valt me op. Dat mensen rond de eind - twintig maar uit veiligheid aan elkaar blijven vasthouden, omdat ze denken ''Als deze relatie stopt, mis ik misschien wel de boot''quote:Op maandag 19 maart 2018 02:42 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Ik herken me volledig in je verhaal. Ik sta er alleen niet zo bij stil. Ik vind een relatie ook niet bij me passen. Ik ben erg introvert en stel mezelf niet zo snel open. Bij een paar mensen wel, maar die heb ik liever als vrienden dan als geliefde. Heb ook niet het gevoel dat er iemand bij me kan passen en met mijn quirks om kan gaan.
Ik zie het ook om me heen dat mensen van mijn jeugd met elkaar ophokken. Stelletjes waarvan je nooit verwacht had dat die twee bij elkaar zouden eindigen. Ook allemaal van dezelfde stad, vaak zelfs buurt. Ik ben een vreemde eend in de bijt, omdat ik verhuisd ben naar de grote stad. Hoewel ik persoonlijk enorm gegroeid ben en veel meer levenservaring heb, omdat ik uit mijn comfortzone stapte, heeft dat wel als gevolg dat ik daardoor sneller alleen ben. Maar goed, de andere keuze is een leven van veilig- en middelmatigheid. Het gras is altijd groener aan de overkant. Waar ik me wel soms zorgen om maak, is dat ik totaal geen beeld heb van mezelf als 40-jarige. Ik heb nog steeds dezelfde interesses als toen ik 9 was.
Heb je gelijk in hoor, maar er is ook nog een hele wereld tussen ''dwingen'' en smoorverliefd op iemand zijn. Daarnaast is het denk ik ook vaak zo dat heel veel mensen keihard roepen dat ze totaal geen behoefte hebben aan relaties etc, maar diep van binnen dit juist heel graag willen maar hier zelden een mogelijkheid voor hebben.En dat als die mogelijkheid zich eenmaal aandient, ze zichzelf opeens zo (onbewust) bewerken, dat ze toch de poging wagen met een persoon die ze in eerste instantie totaal niet aantrekkelijk vonden.quote:Op maandag 19 maart 2018 08:53 schreef Buurtzwaan het volgende:
[..]
Misschien ben ik daar wat pragmatischer in, maar liefde kan je in mijn ogen niet afdwingen. Ik zou dan ook nooit een relatie aangaan als ik geen gevoelens voor de ander had. Laatst had ik nog een paar dates met een studiegenoot, maar uit alles bleek dat hij nog niet aan een nieuwe relatie toe was, dus ben ik er mee gestopt, ook al had het me fijn geleken om weer eens in een relatie te zijn na al die jaren. Ergens knaagt het nu aan mij dat ik het heb beëindigd, maar ik weet ook wel heel goed dat daar niks was uitgerold. En dat is het hem nou juist als er één van de twee geen gevoelens heeft, doorgaan tegen beter weten in is trekken aan een dood paard.
Dat onderbouwt ook mijn ervaring en stelling dat je echt niet moet denken dat als je in de 20 bent en geen relatie hebt en ook zo geen sex vanwege geen partner, dat dat je hele leven zo moet blijven. Vanaf ergens rond de 30 keert het tij, je zult merken dat het steeds makkelijker wordt een vriendin / relatie te vinden, krijgen.quote:Op maandag 19 maart 2018 03:22 schreef Also-von-Oder het volgende:
Allereerst jammer van de trollen op dit topic.
Zelf was mijn laatste vriendin een Russische vrouwelijke huisarts, waarmee ik het in april 2011 toch maar heb afgekapt.
Dus al bijna geen 7 jaar meer een vriendin gehad. En ja af en toe mis ik het wel.
Toch doorgaans ben ik wel tevreden zo zonder relatie. Ik sta er wel voor open als ik de ware tegen zou komen. Alleen geloof ik daar steeds minder in.
Tot mijn 18e heb ik nooit gezoend (als in tongzoenen)... dat was best een ding voor me. Ik dacht dat ik nooit met een vrouw zou zoenen, laat staat seks hebben. Het was een zwarte periode... maar zo rond begin 1989 (vlak voor mijn 20 e) ging het ineens heel snel. Bijna elke week wel ineens een ander.
En na mijn 20e ging het voort (met haperingen en versnellingen).
Ik kon het wel van de daken schreeuwen hahaha... ik was "in!" Maar 10 jaar later had ik het wel gehad met seks en dat soort gedoe. Ja, ik zag seks steeds meer als gedoe... telkens een half uur tot meer dan 3 kwartier top fit zijn om de vrouwen te verwennen... terwijl sommigen er alleen maar als zandzakken bijlagen...
Ja, ik heb met meer vrouwen seks gehad dan ik me ooit kon voorstellen. Maar seks is voor mij geen motivatie meer. Dus nee, ik heb geen vrouw meer nodig om me gelukkig te maken.
Hooguit heb ik nog een vrouw nodig om mijn gelukkige momenten mee te delen. Maar ook dat niet ten koste van mijn vrijheid.
Precies dit ja.quote:Op maandag 19 maart 2018 08:55 schreef DD_Kong het volgende:
[..]
Dat is sowieso wel vaker valt me op. Dat mensen rond de eind - twintig maar uit veiligheid aan elkaar blijven vasthouden, omdat ze denken ''Als deze relatie stopt, mis ik misschien wel de boot''
Net zo goed als van die typische dorpsstelletjes inderdaad die al vanaf de brugklas bij elkaar zijn, schoonfamilies zijn helemaal met elkaar vervlecht en vieren al jaren sinterklaas met elkaar en op koningsdag gaan ze allemaal naar het dorp om met elkaar om een stamtafel bier te drinken bij het optreden van de lokale dorpsband.
Is geen waarde oordeel overigens, want hoewel zulke stelletjes vaak uit gewoonte en angst voor het onbekende bij elkaar blijven, vind ik het ook niet helemaal onbegrijpelijk. En of mijn situatie als 28 jarige single zonder concreet perspectief op een relatie nu zoveel beter is?
Heb wel een kinderwens zoals gezegd, maar heb ook precies hetzelfde als jij. Ik merk dat vrienden die aan kinderen etc. beginnen ook écht wel ''klaar'' zijn met het verleden : Die hebben gewoon geen zin meer in festivals, feestjes, die denken niet meer met weemoed terug aan zomeravonden buiten chillen of EK/WK voetbal kijken met pils en BBQ bij iemand in de tuin. Die willen gewoon zo snel mogelijk maar één ding : Een gezinnetje bouwen.
Dat heb ik zelf nog niet. Was gisteravond weer ff bij mijn ouders, en liep weer mijn oude slaapkamer op die er nog precies zo uitziet als toen ik 18 was: David Beckham luchtje op de kast, FC barcelona poster aan de muur, foto's met vrienden in Chersonissos ( ) en het enige wat ik dacht : Waarom the fuck moet iedereen toch zo veranderen, die tijd was fucking lachen. Zou nu nog steeds zo kunnen leven.
Dat is goed advies. Je krijgt iig geen relatie door op datingsites te zitten hopen dat een nietszeggend gesprek je opeens een band geeft met een meid. Ga dingen ondernemen, ga op een club, ga met groepen vrienden bowlen oid. Je bouwt iets op met een vrouw in een actieve situatie. Niet in een passieve.quote:Op maandag 19 maart 2018 09:43 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Dat onderbouwt ook mijn ervaring en stelling dat je echt niet moet denken dat als je in de 20 bent en geen relatie hebt en ook zo geen sex vanwege geen partner, dat dat je hele leven zo moet blijven. Vanaf ergens rond de 30 keert het tij, je zult merken dat het steeds makkelijker wordt een vriendin / relatie te vinden, krijgen.
Word daar dus ook niet depri van! Het is de natuur, het zijn feiten. Iets wat zeker is kun je niet tegen vechten. Moet je je ook niet depri door laten maken. Zorg goed voor jezelf, investeer in jezelf, geld, tijd (sport, studie). Heb je weinig geld, dan joggen en / of jaarabbo zwemmen. Heb je veel geld dan kan dat vanalles zijn, skie-en, fittnes-studio, duiken, enz.
Maar is dit wel echt zo?quote:Op maandag 19 maart 2018 09:43 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Dat onderbouwt ook mijn ervaring en stelling dat je echt niet moet denken dat als je in de 20 bent en geen relatie hebt en ook zo geen sex vanwege geen partner, dat dat je hele leven zo moet blijven. Vanaf ergens rond de 30 keert het tij, je zult merken dat het steeds makkelijker wordt een vriendin / relatie te vinden, krijgen.
Word daar dus ook niet depri van! Het is de natuur, het zijn feiten. Iets wat zeker is kun je niet tegen vechten. Moet je je ook niet depri door laten maken. Zorg goed voor jezelf, investeer in jezelf, geld, tijd (sport, studie). Heb je weinig geld, dan joggen en / of jaarabbo zwemmen. Heb je veel geld dan kan dat vanalles zijn, skie-en, fittnes-studio, duiken, enz.
Wat een nonsens zeg. Het boeit niet hoe je elkaar ontmoet. Het gaat om wat er daarna gebeurt.quote:Op maandag 19 maart 2018 11:37 schreef BaajGuardian het volgende:
[..]
Dat is goed advies. Je krijgt iig geen relatie door op datingsites te zitten hopen dat een nietszeggend gesprek je opeens een band geeft met een meid. Ga dingen ondernemen, ga op een club, ga met groepen vrienden bowlen oid. Je bouwt iets op met een vrouw in een actieve situatie. Niet in een passieve.
Zelf ben ik verhuisd van de Caribisch gebied naar een grote Nederlandse stad. In het begin was het heel leuk, daarna werd ik keihard geconfronteerd met de realiteit. Net als jij vindt ik het niet erg om single te blijven, ik ben ook te onstabiel voor een relatie. Waar ik bang voor ben is niet perse hoe ik zal zijn op mijn veertigste, als ik maar gelukkig ben. Ik heb al jaren geen vrede gehad in mijn leven, in mijn hoofd is het altijd een chaos.quote:Op maandag 19 maart 2018 02:42 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Ik herken me volledig in je verhaal. Ik sta er alleen niet zo bij stil. Ik vind een relatie ook niet bij me passen. Ik ben erg introvert en stel mezelf niet zo snel open. Bij een paar mensen wel, maar die heb ik liever als vrienden dan als geliefde. Heb ook niet het gevoel dat er iemand bij me kan passen en met mijn quirks om kan gaan.
Ik zie het ook om me heen dat mensen van mijn jeugd met elkaar ophokken. Stelletjes waarvan je nooit verwacht had dat die twee bij elkaar zouden eindigen. Ook allemaal van dezelfde stad, vaak zelfs buurt. Ik ben een vreemde eend in de bijt, omdat ik verhuisd ben naar de grote stad. Hoewel ik persoonlijk enorm gegroeid ben en veel meer levenservaring heb, omdat ik uit mijn comfortzone stapte, heeft dat wel als gevolg dat ik daardoor sneller alleen ben. Maar goed, de andere keuze is een leven van veilig- en middelmatigheid. Het gras is altijd groener aan de overkant. Waar ik me wel soms zorgen om maak, is dat ik totaal geen beeld heb van mezelf als 40-jarige. Ik heb nog steeds dezelfde interesses als toen ik 9 was.
Hij zegt ook niets over hoe ze elkaar hebben ontmoet, maar dat het belangrijk is om dingen samen te ondernemen.quote:Op maandag 19 maart 2018 14:26 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Wat een nonsens zeg. Het boeit niet hoe je elkaar ontmoet. Het gaat om wat er daarna gebeurt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |