R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS?quote:Op dinsdag 13 november 2018 13:22 schreef ThatAviationGurl het volgende:
[..]
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.
En is de kern van ASS niet prikkelverwerkingsstoornis en is dat niet ook de kern van NLD? 
Jawel, daarom heeft het raakvlakkenquote:Op dinsdag 13 november 2018 13:31 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS?
En het viel mij gewoon op dat bijna alle bekende neuropsychologische aandoeningen (die op austisme lijken) erbij stonden, maar NLD niet. Is vaak zo.
en prozac is mijn paracetamol.
... ADHD heeft ook raakvlakken met autisme, maar dat wil niet zeggen dat ze hetzelfde zijn.
En sterker nog, zelfs 'normale' mensen hebben raakvlakken met autisten. Heel soms.
En sterker nog, zelfs 'normale' mensen hebben raakvlakken met autisten. Heel soms.
Mon 'en!
Ik zit nu in een therapiegroep voor perfectionisten. De studentenpsycholoog vond dat wel passend voor me, dacht dat ik er wel wat zou leren. Vandaag was de derde bijeenkomst van de zes. Het ging over wat er gebeurt als je een keer iets niet doet, terwijl je eigenlijk vond/voelde dat het moest. Wat gebeurt er dan? Wat is je angst?
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Dat een soort "vastlopen" omdat er iets anders loopt en je niet weet hoe je het dan wel moet doen, is wel herkenbaar.
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Mama van 2 lieve meiden :)
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.quote:
Ik zit nu in een therapiegroep voor perfectionisten. De studentenpsycholoog vond dat wel passend voor me, dacht dat ik er wel wat zou leren. Vandaag was de derde bijeenkomst van de zes. Het ging over wat er gebeurt als je een keer iets niet doet, terwijl je eigenlijk vond/voelde dat het moest. Wat gebeurt er dan? Wat is je angst?
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Waarom zou je niet naar stage kunnen als je moe bent? En als je plant dat je later gaat, waarom zit je er dan mee dat je niet naar stage kunt?
Why are you wearing that stupid man suit?
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?quote:
Dat een soort "vastlopen" omdat er iets anders loopt en je niet weet hoe je het dan wel moet doen, is wel herkenbaar.
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Tot nu toe brengt de groep me vooral in verwarring, en heb ik het idee dat de andere mensen in de groep van heel andere dingen last hebben dan ik. Maar we hebben nog maar drie bijeenkomsten gehad, en die waren heel chaotisch, dus ik heb nog niet echt een idee van wat de groep nou inhoudt.
Ja, inderdaad, dat iets stoms niet doorgaat en dan is het nog steeds niet goedquote:Op donderdag 22 november 2018 17:46 schreef kuolema het volgende:
[..]
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.
Waarom zou je niet naar stage kunnen als je moe bent? En als je plant dat je later gaat, waarom zit je er dan mee dat je niet naar stage kunt?
Goede om in mijn hoofd te houden inderdaad, dat als ik een nieuw plan maak, ik het wat tijd mag gunnen om eraan te wennen. Ik heb meestal zoiets van "hup, ander plan, duidelijk, nu zou ik dat en dat moeten doen, dat zou moeten lukken" en dan ben ik kwaad op mezelf als ik niet zo snel omgeschakeld ben, maar dat mag. Als ik het nodig heb om even te schakelen, mag dat.
Wel jammer dat het niet zo makkelijk in categorieën past, maar ik denk wel dat je gelijk hebt.
Als ik gewoon moe ben, kan ik prima naar stage. Eigenlijk - ik ben al tijden moe, en ik ga ook al een hele tijd gewoon naar stage. Maar als ik bovenop mijn gewone vermoeidheid ook nog een nacht niet slaap, dan is dat de kortste route naar zombiegedrag of huilbuien op stage, en dat wil ik niet.
Ik vind dat ik wel op tijd op stage moet zijn, dus dan ben ik kwaad/verdrietig dat dat niet gaat lukken. Vervolgens ben ik zo kwaad/verdrietig dat ik nergens meer toe kom, dus dan ga ik die dag helemaal niet meer naar stage. Terwijl later naar stage gaan rationeel gezien een prima oplossing zou zijn en dan hoef ik mezelf helemaal niet zo veel kwalijk te nemen.
Ik hoop dat dat duidelijker is?
Weet ik niet zo goed... en dan maar hopen dat als ik een nacht fatsoenlijk heb geslapen, het weer anders lijkt...quote:
[..]
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?
Lastig, dat chaotische en de verwarring.quote:Tot nu toe brengt de groep me vooral in verwarring, en heb ik het idee dat de andere mensen in de groep van heel andere dingen last hebben dan ik. Maar we hebben nog maar drie bijeenkomsten gehad, en die waren heel chaotisch, dus ik heb nog niet echt een idee van wat de groep nou inhoudt.
Mama van 2 lieve meiden :)
https://www.volkskrant.nl(...)ameretten~b66fd5b2b/quote:Zo schuchter als hij na afloop de confettiregen over zich heen liet komen, zo ontspannen en zelfverzekerd ging hij eerder op de avond zijn autisme, nerdenbestaan en teleurstelling in de evolutietheorie te lijf. De man in de maak uit Almere, in het dagelijks leven data-analist bij de GGD, won van het duo Waterkonijnen (Muhsin ‘Musa’ Abdulwahab en Ismail Aghzanay) en Hassan el Rahaui.
Ik onderschrijf dit volledig! Het was heel verhelderend!quote:
Ik weet niet welke user de vraagwatjewilt heeft gedaan, maar je deed het wel helemaal top
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Mon 'en!
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspxquote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
hier al gekeken?
Ik bevind me al een week (sinds beslissing om 'ja' te zeggen tegen operatie) in een staat van blinde paniek. Weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen. Dus thanks voor de link.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:26 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspx
hier al gekeken?
Mon 'en!
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijdsquote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Twiddel
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:37 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijds
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Mon 'en!
Nope, heb hetzelfde probleem.quote:
[..]
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Ben een keer aangereden waarbij ik mijn rug brak. De ambulance heeft me ipv van naar het ziekenhuis te brengen weer naar huis gebracht omdat ik "toch niet zoveel pijn" had volgens hun
Dat ik weer snel opstond hielp ook niet, maar ja adrealine he.
Volgende dag foto maken. "goh, je rug is gebroken".
Die artsen stonden helemaal verbaast dat ik niet gillend van pijn op de grond lag ofzo
Twiddel
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?quote:
[..]
Nope, heb hetzelfde probleem.
Ben een keer aangereden waarbij ik mijn rug brak. De ambulance heeft me ipv van naar het ziekenhuis te brengen weer naar huis gebracht omdat ik "toch niet zoveel pijn" had volgens hun
Dat ik weer snel opstond hielp ook niet, maar ja adrealine he.
Volgende dag foto maken. "goh, je rug is gebroken".
Die artsen stonden helemaal verbaast dat ik niet gillend van pijn op de grond lag ofzo
Mon 'en!
Ja gelukkig wel.quote:
[..]
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?
Denk ook dat het ook wel hielp met mijn herstel, weinig pijn voelen. Want ik ging best snel weer gewoon over tot normale dingen en heb dus niet veel stil gelegen.
Twiddel
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.quote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Neem je iemand mee naar de pre-op screening? Misschien samen uitleggen. En vragen wat zij kunnen doen om te helpen.
Ik kreeg overigens niks om te slapen na de operatie, omdat ze dat niet deden bij ons na een operatie ofzoiets. Wel iets om even goed na te vragen.
Ik heb die 1e nacht niet geslapen, ik was doodmoe, maar blijkbaar nog alles aan het herkauwen ofzo.
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...quote:
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Mama van 2 lieve meiden :)
Vandaag weer gesprek met aio psychiater gehad, ondanks dat ASS nu op papier staat, blijft bipo ook op papier staan, terwijl daar helemaal geen sprake van is, maar op deze manier kan ik dan nog wel steeds in behandeling zijn op een plek waar ze een beetje zicht kunnen houden op mogelijke ontsporing (i.e. psychose). Ik vind het maar een vreemde constructie...
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.quote:
[..]
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.
Neem je iemand mee naar de pre-op screening? Misschien samen uitleggen. En vragen wat zij kunnen doen om te helpen.
Ik kreeg overigens niks om te slapen na de operatie, omdat ze dat niet deden bij ons na een operatie ofzoiets. Wel iets om even goed na te vragen.
Ik heb die 1e nacht niet geslapen, ik was doodmoe, maar blijkbaar nog alles aan het herkauwen ofzo.
[..]
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...
Mon 'en!
Goed zoquote:
[..]
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.
succes!
Mama van 2 lieve meiden :)
