Over pubers, kinderen, kleuters, baby's, kerst, Pasen, zomer en herfst en alles ertussenin.
Sport, scholen, puisten, kleding, en anderszins. Meubels, huizen, geld, ook goed.
[ Bericht 1% gewijzigd door De_Taartjesfee op 13-03-2018 09:29:39 ]
Mag ik hier naar hartelust stuiteren? Ik heb donderdag een sollicitatiegesprek en ik ben echt helemaal door het dolle.
Het moet gewoon ook echt, heel erg klaar op mijn eigen werk, echt HEEL ERG, maar ook... ik wil dit!Voor velen zal het te luguber zijn, maar ik heb gisteren een dag stage gelopen in een mortuarium en het was zo interessant en het ging zo goed. Het was voor het eerst dat ik overledenen waste en verzorgde, maar het ging me supergoed af. Morgen mag ik weer een dag. En dan dus donderdag die sollicitatie. Voor uitvaartverzorger, echt wat ik wil dus. Gaat mega-gecompliceerd zijn met diensten en kinderen en whatnot, maar ik wil het zo graag!
En dus stuiter ik. Er zit een bal energie in mijn buik, dat wil je niet weten.
Heb de OP maar effe netjes gemaakt ja, had er nog niet naar gekekenquote:Op dinsdag 13 maart 2018 09:25 schreef Brighteyes het volgende:
Anderszins?
Mag ik hier naar hartelust stuiteren? Ik heb donderdag een sollicitatiegesprek en ik ben echt helemaal door het dolle.
Voor velen zal het te luguber zijn, maar ik heb gisteren een dag stage gelopen in een mortuarium en het was zo interessant en het ging zo goed. Het was voor het eerst dat ik overledenen waste en verzorgde, maar het ging me supergoed af. Morgen mag ik weer een dag. En dan dus donderdag die sollicitatie. Voor uitvaartverzorger, echt wat ik wil dus. Gaat mega-gecompliceerd zijn met diensten en kinderen en whatnot, maar ik wil het zo graag!
En dus stuiter ik. Er zit een bal energie in mijn buik, dat wil je niet weten.
En tofheid BE, ik duim voor je!
Interessant vakgebied heb je. Mag ik vragen wat je zo aantrekt daar in?
Ik ga keihard duimen!!
Het is lastig te omschrijven Roomsnoes, ik heb echt al heel erg lang een fascinatie voor dit vak en de dood en alles erom heen.quote:
Tof BE! Ik duim voor je!
Interessant vakgebied heb je. Mag ik vragen wat je zo aantrekt daar in?
Wat me aantrekt is de intensiteit en de afwisseling van het vak. De druk is hoog (je kan dit maar 1 keer doen en dan moet het wel gewoon goed zijn), de diversiteit is groot (de ene familie (of anderszins naasten) is de andere niet), emoties spelen een grote rol (niet alleen verdriet, maar ook onderlinge dynamiek tussen de verschillende naasten) wat een enorm contrast is met het voornamelijke e-mail verkeer wat ik nu doe..
Een werkdag kan bijvoorbeeld beginnen met een eerste gesprek met naasten, waarna je aan de slag gaat met het regelen van van alles, moet de overledene nog overgebracht worden van bijv. het ziekenhuis naar huis, wat wil de familie met de verzorging van de overledene (evt. doe je dat zelf) etc. etc. maar 's middags heb je misschien wel een uitvaart van een andere, dus daar moet je even goed het draaiboek nalopen, even kortsluiten met de dragers bijvoorbeeld, staat alles in de aula zoals afgesproken etc. etc.
[ Bericht 11% gewijzigd door BE op 13-03-2018 10:00:53 ]
Het lijkt mij een erg mooi vak, zwaar en vast niet voor iedereen geschikt, maar een goed afscheid kan zo waardevol zijn.Ik weet nog bij het overlijden van mijn vader dat er twee jonge mannen kwamen om hem mee te nemen. Wij waren nog boven bij mijn vader (mijn moeder, mijn zus, ik en mijn oom en tante). Mijn vader overleed na een ziekbed en we waren allemaal ergens opgelucht dat het voorbij was. En we zijn geen familie met zwaarmoed zeg maar. Dus die mannen staan daar statig in de huiskamer te wachten. Komt eerst mijn oom en tante naar beneden en biedt ze een stoel en een kopje thee aan. «Nee hoor dank u wel», zeggen ze beleefd. Toen kwam ik naar beneden en bood ze hetzelfde aan. En toen mijn zus. En toen mijn moeder
Die hadden kennelijk een instructie «eerbiedig blijven staan» gekregen, maar zo zijn wij dus niet. Ik kreeg er de slappe lach van Ik ga nu dus solliciteren bij een grotere onderneming, daar zal het wat meer werken op de klok zijn, maar over een paar jaar wil ik alsnog voor mezelf gaan beginnen, denk ik, en dan kan ik nog persoonlijker werken. Meer tijd nemen als dat nodig is.
Maar dan nog is het wel zo dat de 'vervoerders' vaak ook echt niet meer doen dan dat, iemand ophalen en naar een andere plek brengen en dat dat voor hen ook precies genoeg contact is met de naasten.
Maar dan nog denk ik dat het niet altijd zo stijfjes hoeft te zijn. Gisteren tijdens de stage werden er ook een aantal overledenen opgehaald door diverse vervoerders en daar zitten dan inderdaad ook wel 'de mannen met slechtzittende, goedkope pakken bij' ja.
Voor ons gaf het wel een komische draai aan de situatie. We hebben het nog vaak over die gasten gehad
Hadden jullie het achteraf gezien liever anders gehad? Ik merk dat mijn eerste reactie namelijk is 'dat hoort toch zo', terwijl ik me daarna realiseer dat dat onzin is, er hoort niets, zeker niet rondom de dood en in je eigen huis.quote:
Haha het waren ook beste jonge mannen. Studenten ofzo, daar hoef je idd niet te veel inzicht van te verwachten.
Voor ons gaf het wel een komische draai aan de situatie. We hebben het nog vaak over die gasten gehad
Maar de stage is dus in een mortuarium, wat niet 1 op 1 het werk is dat je gaat doen toch? Heeft het wel te maken met de sollicitatie, is het van twee kanten alvast kijken hoe het is? En je wou toch eigenlijk nog een opleiding gaan doen? Maar op deze manier kan je gewoon vast aan de slag in de praktijk en je baan opzeggen, dat klinkt heel goed
.Je loopt 2 dagen stage in een mortuarium voor het gedeelte 'verzorging van de overledene', dan nog 1 dag stage in een crematorium, om daar mee te kijken met alle voorkomende werkzaamheden (muziek, aula, ovenruimte, condoleance) en dan in het najaar nog een week lang een stage bij een uitvaartonderneming.
Het is dus toevallig in dezelfde week als de sollicitatie. Daar zat voor mij nog wel een extra bemoedingend dingetje aan. Ik had online mijn sollicitatiebrief verstuurd etc. en toen kreeg ik een uitnodiging voor een selectie-dag met speed-date ding, maar die is dus morgen en dan loop ik stage. Er stond in het mailtje dat dit vooralsnog de enige optie tot kennismaking was. Dus ik teruggemailed dat ik helaas niet kon vanwege een stage in het mortuarium maar dat ik graag toch op een ander moment kennis wilde maken. Toen kreeg ik een datumvoorstel, maar toen zat ik in Athene voor mijn werk (vorige week), daarop deed ik hen een voorstel, die dag konden zij helaas niet, waarop zij weer een voorstel deden. Voor een solliciatie-procedure waarbij staat dat dit vooralsnog de enige kennismakingsoptie is vind ik het dan wel bemoedigend dat ze heel flexibel waren in het zoeken naar een moment, dat ze me dus wel erg graag willen spreken.
Nee wij zijn vrij makkelijk en zijn niet zo snel beledigd ofzo. Ik neem die mannen niets kwalijk ofzoquote:
[..]
Hadden jullie het achteraf gezien liever anders gehad? Ik merk dat mijn eerste reactie namelijk is 'dat hoort toch zo', terwijl ik me daarna realiseer dat dat onzin is, er hoort niets, zeker niet rondom de dood en in je eigen huis.
Maar ik vind het ook terecht dat ze in eerste instantie eerbiedig gaan staan. Maar als er dan mensen een aantal keer vragen of je niet wil zitten, dan is dat heus oké
Kan me voorstellen dat andere mensen er juist ongemakkelijk van worden als er ineens in je eigen huiskamer mensen zo staan. Het gaat denk ik wat BE ook zegt om het goed aanvoelen van een situatie en signalen van de naasten oppikken.
Mijn vader was 57 en wij waren 23 en 21. Dat is iets anders dan een deftige familie met allemaal volwassenen zeg maar.
Vreemd is dat he. Mijn stagebegeleidster vertelde gisteren ook dat ze daar ook eens een gesprek over had met een verpleegkundige, die aangaf doden altijd wat vies te vinden. Waarop zei zij, dus als jij nu overlijdt ben je straks ook vies. 'Eh nee, ik natuurlijk niet'.quote:
Ik vind de dood ingewikkeld. Ik heb er in mijn werk mee te maken, maar benader ook daar elke dode met eerbied en ook schroom. Het is alleen nog een lichaam, maar ook iemands naaste, en een uur geleden nog een levend mens. Ik vind het moeilijk te verklaren waarom ik nog steeds iedere keer een drempel over moet om iemand aan te raken. Is dat toch iets dat ik als kind al heb geleerd? Of is die eerbied toch iets menselijks, omdat lichtzinnig omgaan met de dood levensgevaarlijk kan zijn?
Het is wel wat gek gek, het ene moment verpleeg je iemand, het volgende is het een dode, wat is daar dan het verschil aan. Iemand koelt hooguit wat af in een uur, meer verschil is er dan niet. Maar toch snap ik het ook wel.
Wat mij gisteren trouwens opviel, en dat gaat ook mijn 'wat viel je op' in mijn stageverslag worden, ik vond het bij het verzorgen juist ongemakkelijker om te voelen dat (sommige delen van) de overleden nog warm aanvoelde dan degenen die helemaal al koud waren. Dat vond ik echt heel vreemd, daar had ik niet bij stil gestaan.
Toen mijn moeder overleed had ik mijn hand op haar hoofd liggen. Die wilde ik niet weghalen, want ik was bang dat als ik haar daarna weer aan zou raken, dat ze dan koud zou zijn.
Nou had ik natuurlijk een andere relatie tot hen dan wanneer je dat op professioneel gebied zou hebben. Maar kan me voorstellen dat er toch altijd een drempel is en dat het nooit echt normaal wordt, ofzo.
Ik heb een mooi 'succesverhaal' hierover: mijn vader is zijn leven lang een tuinder geweest. Maar dit paste helemaal niet bij hem. Toen hij begin 60 was, moest hij het bedrijf verkopen omdat het niet meer liep. Het was een familiebedrijf dus je zou zeggen dat dit heel moeilijk zou moeten zijn. Maar voor hem was het eigenlijk vooral een opluchting. Vervolgens is hij bij een uitvaartonderneming gaan werken. Eerst alleen als drager, maar omdat hij zich overal tegenaan ging bemoeien en dat heel goed deed, lieten ze hem steeds meer andere dingen doen. Hij bloeide gewoon helemaal op. Dit was echt het werk dat bij hem paste. Inderdaad: het praten met de families over hun wensen, dat zo goed mogelijk organiseren, een uitvaart begeleiden. Het was echt prachtig om te zien dat mijn vader rond zijn pensioengerechtigde leeftijd een tweede carrière kreeg waar hij eindelijk echt in kon floreren. Hij is bij dat bedrijf pas twee jaar geleden 'afgezwaaid', op z'n 81ste (en heeft daar nog de plaatselijke krant mee gehaald).
Kortom, ik wens jou hetzelfde.
. 
.Als verzorgende in de verpleeghuis zorg, kom ik regelmatig in aanraking met familie en de dood. En het is telkens anders. Bij de een moet je heel statig zijn, aanwezig maar toch ook weer niet. En de ander pakt je vast, daar lach je mee over dingen die je met de cliënt hebt mee gemaakt en huil je samen. Zo uiteenlopend.
Als ik straks klaar ben met mijn opleiding zou ik wel de palliatieve zorg willen gaan doen. Totaal anders dan nu (zorg voor dementerende)
Dat viel me dus zo mee gisteren Roomsnoes, ik had niet verwacht dat het me zo makkelijk en natuurlijk af zou gaan. Gelukkig maar, want ik was er wel nieuwsgierig naar, wat nou als ik het wel heel naar zou vinden, dan heb je in dit vak wel een probleem. Niet onoverkomelijk, maar toch...quote:
Gek is dat ja. Ik heb mijn vader na zijn overlijden ook niet meer willen zien of aanraken. Ik durfde niet. Bang dat het idd vies oid zou voelen en dat dat gevoel in mijn herinneringen zou worden opgeslagen.
Toen mijn moeder overleed had ik mijn hand op haar hoofd liggen. Die wilde ik niet weghalen, want ik was bang dat als ik haar daarna weer aan zou raken, dat ze dan koud zou zijn.
Nou had ik natuurlijk een andere relatie tot hen dan wanneer je dat op professioneel gebied zou hebben. Maar kan me voorstellen dat er toch altijd een drempel is en dat het nooit echt normaal wordt, ofzo.
Veel succes alvast bij je solliciatie! Ik vind het echt een prachtig vak. Heb zelf een tijdje getwijfeld over de opleiding overledenenverzorging, maar a la, het liep allemaal anders en nu heb ik een winkel, maar ik vind de dood nog steeds iets heel bijzonders en boeiends.Roomsnoes
Je snapt wel dat ze zich geen houding weten te geven en daarom gewoon standaard plechtig gaan staan, maar ik zou er denk ik ook bloednerveus van worden.Franny, wat gaaf zeg
Wauw, wat gaaf zeg!quote:Op dinsdag 13 maart 2018 11:03 schreef Franny_G het volgende:
Mooi, BE, ik hoop met je mee dat het gaat lukken.
Ik heb een mooi 'succesverhaal' hierover: mijn vader is zijn leven lang een tuinder geweest. Maar dit paste helemaal niet bij hem. Toen hij begin 60 was, moest hij het bedrijf verkopen omdat het niet meer liep. Het was een familiebedrijf dus je zou zeggen dat dit heel moeilijk zou moeten zijn. Maar voor hem was het eigenlijk vooral een opluchting. Vervolgens is hij bij een uitvaartonderneming gaan werken. Eerst alleen als drager, maar omdat hij zich overal tegenaan ging bemoeien en dat heel goed deed, lieten ze hem steeds meer andere dingen doen. Hij bloeide gewoon helemaal op. Dit was echt het werk dat bij hem paste. Inderdaad: het praten met de families over hun wensen, dat zo goed mogelijk organiseren, een uitvaart begeleiden. Het was echt prachtig om te zien dat mijn vader rond zijn pensioengerechtigde leeftijd een tweede carrière kreeg waar hij eindelijk echt in kon floreren. Hij is bij dat bedrijf pas twee jaar geleden 'afgezwaaid', op z'n 81ste (en heeft daar nog de plaatselijke krant mee gehaald).
Kortom, ik wens jou hetzelfde.
Oh, dat lijkt me inderdaad ook heel mooi werk!quote:Op dinsdag 13 maart 2018 11:04 schreef droomvrouwtje het volgende:
Oh BE wat tof! Ik ga voor je duimen, zeker omdat zo lang ik op fok rond hang ik weet dat dit is waar je hart ligt.
Als verzorgende in de verpleeghuis zorg, kom ik regelmatig in aanraking met familie en de dood. En het is telkens anders. Bij de een moet je heel statig zijn, aanwezig maar toch ook weer niet. En de ander pakt je vast, daar lach je mee over dingen die je met de cliënt hebt mee gemaakt en huil je samen. Zo uiteenlopend.
Als ik straks klaar ben met mijn opleiding zou ik wel de palliatieve zorg willen gaan doen. Totaal anders dan nu (zorg voor dementerende)
Mooi verhaal van je vader. Tof dat hij dan op die leeftijd zijn roeping vond@BE mij ook, op het laatst doen wij ook wel de palliatieve zorg, maar is toch anders. In een palliatief zorghuis komen ze echt voor dat laatste stukje, lijkt mij ontzettend mooi en bijzonder.
Ik ga binnenkort met een vriendin een keer meelopen, die doet dit maar dan via de thuiszorg
Mooi verhaal ook van je vader, franny!
Ik vind het wel degelijk anders. De kleur van de huid wordt anders, de nagels, de overledene laat ontlasting lopen... Als ze al helemaal koud zijn, voelt de huid ook veel harder. Dat vond ik heel naar aanvoelen.quote:
[..]
Vreemd is dat he. Mijn stagebegeleidster vertelde gisteren ook dat ze daar ook eens een gesprek over had met een verpleegkundige, die aangaf doden altijd wat vies te vinden. Waarop zei zij, dus als jij nu overlijdt ben je straks ook vies. 'Eh nee, ik natuurlijk niet'.
Het is wel wat gek gek, het ene moment verpleeg je iemand, het volgende is het een dode, wat is daar dan het verschil aan. Iemand koelt hooguit wat af in een uur, meer verschil is er dan niet. Maar toch snap ik het ook wel.
Wat mij gisteren trouwens opviel, en dat gaat ook mijn 'wat viel je op' in mijn stageverslag worden, ik vond het bij het verzorgen juist ongemakkelijker om te voelen dat (sommige delen van) de overleden nog warm aanvoelde dan degenen die helemaal al koud waren. Dat vond ik echt heel vreemd, daar had ik niet bij stil gestaan.
Ik vind het heel knap als je met zoveel passie dit werkt kunt doen. Je kan zoveel voor een familie betekenen, heel mooi! Ik duim mee!
Tuurlijk, dat van die kleur en temperatuur is zeker zo. Maar dat van die ontlasting is vaak niet eens zo. Ik heb bijvoorbeeld gisteren vier overledenen verzorgd en bij geen ervan heb ik ontlasting of urine gezien. Alleen bij eentje nog het kleine beetje urine wat er uit kwam bij het verwijderen van een katheter. Als de sluitspieren dicht zijn bij het overlijden, en het is een normaal en rustig overlijden, dan is er geen enkele reden voor die sluitspieren om weer open te gaan staan.quote:
[..]
Ik vind het wel degelijk anders. De kleur van de huid wordt anders, de nagels, de overledene laat ontlasting lopen... Als ze al helemaal koud zijn, voelt de huid ook veel harder. Dat vond ik heel naar aanvoelen.
Ik vind het heel knap als je met zoveel passie dit werkt kunt doen. Je kan zoveel voor een familie betekenen, heel mooi! Ik duim mee!
Dat is waarom ik dit verzorgen zelf een prettiger idee vindt dan bijvoorbeeld een levende zieke, omdat je daar veel vaker geconfronteerd wordt met uitwerpselen etc. Daar zou ik persoonlijk weer veel meer moeite mee hebben en daar heb ik dan weer enorm veel bewondering voor.
En ik probeer niet al te evangelisch te zijn, maar ik merk dat er nog zo veel misverstanden bestaan omtrent overlijden en dode mensen. Niet gek ook, zo heel vaak heeft een mens er niet mee te maken in zijn directe omgeving, maar het is zo zonde. Het zou een heel minder eng en vreemd kunnen zijn voor veel mensen. Wat dan weer bij draagt aan een start van een goede rouwverwerking.
Ik heb mijn oma heel vaak aangeraakt. Op een gegeven moment voelden we alleen nog botten bij haar bekken. Haar buik was weg.
Mijn schoonmoeder en schoonvader heb ik niet meer gezien na hun overlijden.
Ik spreek dan ook alleen uit eigen ervaring. Misschien net pech gehad danquote:
[..]
Tuurlijk, dat van die kleur en temperatuur is zeker zo. Maar dat van die ontlasting is vaak niet eens zo. Ik heb bijvoorbeeld gisteren vier overledenen verzorgd en bij geen ervan heb ik ontlasting of urine gezien. Alleen bij eentje nog het kleine beetje urine wat er uit kwam bij het verwijderen van een katheter. Als de sluitspieren dicht zijn bij het overlijden, en het is een normaal en rustig overlijden, dan is er geen enkele reden voor die sluitspieren om weer open te gaan staan.
Dat is waarom ik dit verzorgen zelf een prettiger idee vindt dan bijvoorbeeld een levende zieke, omdat je daar veel vaker geconfronteerd wordt met uitwerpselen etc. Daar zou ik persoonlijk weer veel meer moeite mee hebben en daar heb ik dan weer enorm veel bewondering voor.
.Zelf vind ik overledenen niet per se eng of vies, maar ik vond degenen die ik heb gezien wel echt veranderd ten opzichte van levend. Maar bij onbekenden heb je die vergelijking natuurlijk ook niet, dat is alweer heel anders.
quote:
Topictitel doet wel een beetje vreemd aan inmiddels
.Ik vind het knap hoor, als je dat kan, zo met doden omgaan. Ik vind de dood echt heel fascinerend, maar ben er ook heel erg bang van en vind dode mensen eng. Mocht ik ooit wakker worden naast mijn overleden partner, weet ik ook niet hoe ik zou reageren.
Voor de mensen hier die er (regelmatig) beroepsmatig mee te maken krijgen, kijk je daardoor zelf ook anders aan tegen de dood? Als in, je eigen dood?
Er is trouwens één moment geweest dat ik niet bang was voor de dood, en dat was na mijn eerste bevalling. Helaas was dat niet blijvend
. Herkenbaar voor anderen hier?Hah ik kwam hier wegens de topic titel.quote:
Topictitel doet wel een beetje vreemd aan inmiddels
Ik denk dat ik door mijn beroep wel de variatie ken van ziekte en dood en hoe verschillend mensen daarmee omgaan. Dus ik zal dat beter kunnen begrijpen bij mezelf of mijn naasten. En het plastische van een dood lichaam ken ik. Maar nee hoor, mijn eigen dood vind ik nog steeds een heel onaantrekkelijk idee.
Over wakker worden naast je overleden partner: ik hoor nooit terug dat iemand dat eng vond. Zeker niet als je ouder bent. Dan leeft je denk ik bewuster met de gedachte dat je allebei dood kan gaan, en heb je ook al vaak gedacht dat dat een mooie manier zou zijn. Ik zie meestal dat mensen hun partner heel makkelijk blijven aanraken en bijvoorbeeld nog eens lekker een dekentje recht trekken of zo.
Mijn eigen dood... daar ben ik op zich nooit bang voor geweest, ik geloof namelijk dat op dat moment alles gewoon op houdt, dus niks om bang voor te zijn of naar uit te kijken, gewoon klaar.
Ik heb wel heel goed nagedacht inmiddels over wat ik bijvoorbeeld bij mijn uitvaart zou willen. Maar ik hoop ook echt dat dat nog heel lang gaat duren.
Toch is het ook niet zo dat ik persé een superbijzondere uitvaart zou willen trouwens, ondanks dat ik nu veel opties heb gehoord etc.
Toen mijn schoonmoeder stierf heb ik haar samen met mijn schoonzus verzorgd, dat was het mooiste, intenste maar ook heel grappig geweest. Het laatste wat ik voor haar kon doen. Ze lag er ook mooi bij, ook alsof ze sliep.
Zo hebben mijn man en ik ook al vaak besproken wat we zouden willen als een van ons zou sterven. Kist, bloemen, muziek, vooral geen crematie maar begraven worden, dat soort dingen. Zeker naar het overlijden van mijn schoonmoeder (die plotseling stierf) besefte we ons dat het leven ineens onverwachts voorbij kan zijn. Ik denk wel dat naarmate je ouder word je ook steeds meer beseft dat het eindig is het leven.
Waar ik wel soms moeite mee heb als kinderen of mensen die nog midden in het leven staan sterven, dan kijk ik op mijn werk waar sommige cliënten echt hun tijd uitzitten tot dat het leven ophoud. Dan vind ik het leven uitermate oneerlijk, zeker overlijden net in bekende kring heeft plaats gevonden
Na het overlijden van mn ouders heb ik een soort ramp-angst ontwikkeld. Vliegangst bv en voor kanker. Zo erg dat ik bij bv opgezette klieren met verkoudheid gelijk rampscenarios voor me zie. Heel naar. Maargoed. Ook niet heel vreemd.
Ook ik ga voor je duimen, BE!
Als ik denk aan de dood denk ik vooral aan de praktische consequenties
Alleen overblijven, hoe regel je dan alles, hoe zou ik reageren op het verdriet, enz.
Ach Vickyquote:
Ik wil even helemaal niet aan dood denken.. vandaag slecht nieuws gesprek gehad.. het is 1 voor 12 voor mijn paps
Sterkte
Och jeetje, heel veel sterktequote:
Ik wil even helemaal niet aan dood denken.. vandaag slecht nieuws gesprek gehad.. het is 1 voor 12 voor mijn paps
Heel veel sterkte. hou op schei uit..quote:Op dinsdag 13 maart 2018 20:30 schreef Brighteyes het volgende:
Oh shit Vicky... jullie krijgen het ook flink voor de kiezen zeg...
Dank!
Sterkte Veel sterkte voor jullie x
quote:
Tx trws allen!
En ik probeer niet al te evangelisch te zijn, maar ik merk dat er nog zo veel misverstanden bestaan omtrent overlijden en dode mensen. Niet gek ook, zo heel vaak heeft een mens er niet mee te maken in zijn directe omgeving, maar het is zo zonde. Het zou een heel minder eng en vreemd kunnen zijn voor veel mensen. Wat dan weer bij draagt aan een start van een goede rouwverwerking.
Leuk om te lezen
Is dat Beaufort?quote:
Net het programma van Beau gekeken op RTL. Toevallig toepasselijk nu. Wat heftig, maar ook heel mooi. Ik zou het werk zelf geloof ik niet kunnen doen, zoveel respect voor mensen die het wel doen.
(Ik kijk zelden ‘echte’ tv dus mis daar vaak van alles.
)Ik heb al zolang geen tv meer gekeken dat ik me niet meer kan herinneren wanneer het voor het laatst was. Voor mn verhuizing, schat ik
Beau five days inside. Inderdaad een traantje weg moeten pinken.quote:
[..]
Is dat Beaufort?
(Ik kijk zelden ‘echte’ tv dus mis daar vaak van alles.
Heel verdrietig, die man met die jonge kinderen, wat schrijnend...
Maar wel mooi om eens een inkijkje in zo’n instuut te krijgen. Ik heb ook wel overwogen om daar vrijwilligerswerk te gaan doen, maar met mijn huidige werk is het niet te combineren.
Ik moet het programma nog terugkijken
Toen mijn vader in november overleed, had de schouwarts zijn deken nog tot onder zijn neus omhoog getrokken omdat ze wist dat mijn moeder hem wilde helpen verzorgen. Ze gaf achteraf aan dat ze wist dat dat prettiger was voor de familie. Ik kan me voorstellen dat het voor een "vakverzorger" juist prettiger kan zijn als iemand koel is, dat je dan meer afstand voelt.quote:
[..]
Vreemd is dat he. Mijn stagebegeleidster vertelde gisteren ook dat ze daar ook eens een gesprek over had met een verpleegkundige, die aangaf doden altijd wat vies te vinden. Waarop zei zij, dus als jij nu overlijdt ben je straks ook vies. 'Eh nee, ik natuurlijk niet'.
Het is wel wat gek gek, het ene moment verpleeg je iemand, het volgende is het een dode, wat is daar dan het verschil aan. Iemand koelt hooguit wat af in een uur, meer verschil is er dan niet. Maar toch snap ik het ook wel.
Wat mij gisteren trouwens opviel, en dat gaat ook mijn 'wat viel je op' in mijn stageverslag worden, ik vond het bij het verzorgen juist ongemakkelijker om te voelen dat (sommige delen van) de overleden nog warm aanvoelde dan degenen die helemaal al koud waren. Dat vond ik echt heel vreemd, daar had ik niet bij stil gestaan.
En BE, hoe ging het vandaag? Ik duim heel hard voor je!
Jeetje.... heel veel sterkte... dat die laatste minuut nog maar even mag duren.....quote:
Ik wil even helemaal niet aan dood denken.. vandaag slecht nieuws gesprek gehad.. het is 1 voor 12 voor mijn paps
Oh ja, dat is wel handig inderdaad ja. Voor de familie zal dat veel fijner voelen ja.quote:
[..]
Toen mijn vader in november overleed, had de schouwarts zijn deken nog tot onder zijn neus omhoog getrokken omdat ze wist dat mijn moeder hem wilde helpen verzorgen. Ze gaf achteraf aan dat ze wist dat dat prettiger was voor de familie. Ik kan me voorstellen dat het voor een "vakverzorger" juist prettiger kan zijn als iemand koel is, dat je dan meer afstand voelt.
Vandaag was de tweede dag stage. Superinteressant weer.quote:
Ach Vicky, wat verdrietig...
En BE, hoe ging het vandaag? Ik duim heel hard voor je!
Ik heb een verzorging gedaan in het ziekenhuis waar de familie bij was, dat is toch ook weer een heel andere ervaring dan gewoon samen met een collega in het mortuarium. Morgenmiddag is de sollicitatie. Maar goed ook, ik was vanmorgen om 5 uur wakker dus ik zit te stuiteren van de slaap ondertussen. Eerst dus nog maar even een nachtje goed slapen.
Sowieso tol ik een beetje op mijn benen, mijn lieftallige echtgenoot werd afgelopen vrijdag, toen ik in Athene zat voor mijn werk, aangereden door een vrachtwagen, terwijl hij aan het fietsen was.
Vrachtwagen draaide de weg op om zeg maar in dezelfde richting als F. te gaan rijden, maar haakte daarbij met zijn trailer achter zijn fiets en trok hem zo mee.
Ik denk dat hij minstens 1000 engeltjes op zijn schouders moet hebben gehad, want hij heeft alleen maar een een gebroken sleutelbeen en een berg blauwe plekken.
Maar dat betekent wel dat hij dus nu even helemaal niks kan doen en dat ik dus tussen alle gebruikelijke bedrijven en twee stage dagen door ook het huishouden en alles op me moet nemen.
Uiteraard doe ik dat met liefde, maar ik voel me ondertussen wel een beetje
omdat het op mijn werk ook nog eens achterlijk druk is. (Wat ik dus maandagavond en ook vanavond zit te doen om in te halen wat ik overdag niet kon doen.) En O volgt op dinsdag een training in Antwerpen, dus dat heb ik ook nog even op en neer gedaan gisteren. Hierna nog twee keer. 
F. wordt vrijdag geopereerd, dan maken ze het sleutelbeen met een plaatje vast en dan zou hij snel daarna weer iig minder pijn moeten hebben en daardoor iets mobieler. Komt goed uit, want woensdag moet ik naar Barcelona voor 3 dagen.
Dusss... never a dull moment zeg maar.
Vicky, heel veel sterkte
Ik ga heel hard duimen morgen.
Be. Ik ga duimen voor je.
En wat een schrik zeg. Dat ongeluk.
En BEtje, heel veel succes morgen! En met het redderen allemaal ook!
Sterkte, Vicky.
Voelt heel stom zo na deze onderwerpen, maar ik wil toch even klagen. Ik had liever mijn oude keuken gehouden dan de chaos die de verbouwing nu geeft
. De helft van de stroom beneden doet het nu niet, dus er ligt een verlengsnoer dwars door de kamer voor mijn koelkast en ik moest de magnetron in de gang zetten om mijn eten op te kunnen warmen. Want mijn kookplaat heeft vandaag ook geen stroom. Zucht. Het wordt straks vast prachtig, maar dit is echt even doorbijten. Uhuh, ik zei dat hij maar moest gaan dammen en badmintonnen ipv motor, duiken (meermaals) en nu fietsen.quote:
Hij heeft al meerdere engeltjes gehad.
Ik ga heel hard duimen morgen.
Tx voor alle support ladies!
Ja zoiets.. 😂😂quote:
Oh, daar zou ik ook heel chagrijnig van kunnen worden Hupje.
[..]
Uhuh, ik zei dat hij maar moest gaan dammen en badmintonnen ipv motor, duiken (meermaals) en nu fietsen.
Vervelend, hoewel ik heel pragmatisch chinees zou halen of naar de Mac zou gaan in zo'n gevalquote:
Wat een vooruitzicht, BE.
Sterkte, Vicky.
Voelt heel stom zo na deze onderwerpen, maar ik wil toch even klagen. Ik had liever mijn oude keuken gehouden dan de chaos die de verbouwing nu geeft
BE, succes met de sollicitatie. Wat een drukte als je alle ballen in de lucht moet houden, gelukkig dat F er redelijk goed vanaf is gekomen.
Soms komen alle dingen tegelijk...
Veel sterkte in de tijd die jullie rest. Hopelijk is dat nog lang.BE
wat een drukte momenteel bij jullie. Heel veel succes morgen!Hupje, ik sluit me aan bij Leandra. Maak het jezelf gemakkelijk in zulke tijden
Hadden we het laatst over sokken hier. Mijn kind besloot me te helpen niet meer ze bij elkaar te hoeven zoeken bij de was vouwen. Al twee wekenlang ELKE dag is het paar dat hij aan heeft stuk. Tenen en schoenen gecheckt maar het lijkt er op dat ze allemaal spontaan nu tegelijk doorslijten.
Moest ik potdorie net toch doordeweeks een was aanzetten omdat hij nauwelijks meer hele sokken heeft
Gisteren hadden we inderdaad supermarkt bami en vrijdag gaan we uit eten. Daarom dacht ik vandaag toch iets 'gezonds' op te warmen uit de diepvries. Dit hele gedoe duurt nog zeven weken. Iets te lang voor peuter om te leven op afhaalquote:
[..]
Vervelend, hoewel ik heel pragmatisch chinees zou halen of naar de Mac zou gaan in zo'n geval
7 weken is idd een beetje langquote:
[..]
Gisteren hadden we inderdaad supermarkt bami en vrijdag gaan we uit eten. Daarom dacht ik vandaag toch iets 'gezonds' op te warmen uit de diepvries. Dit hele gedoe duurt nog zeven weken. Iets te lang voor peuter om te leven op afhaal
verdorie toch.. Be wat gaaf dat je dit nu doet. Je wilde het zo lang al. Heel veel succes:*
Vicky, sterkte! Wat een rotnieuws..
Hupje, is het een optie voor je om bij een vriendin of zo in het weekend een keer wat vooruit te koken wat je dan thuis kan invriezen en 's avonds wat kan opwarmen? Dan kan je toch wat gezonds eten af en toe
. Moet je nog steeds wel de magnetron in de gang zetten, maar dan hoef je iig niet elke dag je kookplaat te hebben .BE, heel veel succes morgen bij je sollicitatie! De passie springt van het scherm af als je erover schrijft.
Succes!
BE, wat schrikken, en dat terwijl je zo ver weg zit. Succes vandaag en met alle drukte. X
[ Bericht 1% gewijzigd door SQ op 15-03-2018 10:14:50 ]
We hebben hier de keuken zelf gedaan. 's avonds alles eruit gesloopt na etenstijd. De dag erna om 5 uur stonden de kastjes, met aanrecht en fornuis weer op hun plek.. De vorige keuken in het oude huis heeft 3 dagen gekost, vanwege nogal slechte ondergrond. Toen hebben we met 2 campingbrandertjes buiten gekookt..
Lief Truike, mijn eigen naam!quote:
Hup, wat lang zeg, succes ermee. Hopelijk is je nieuwe keuken het straks allemaal heel erg waard.
BE, wat schrikken, en dat terwijl je zo ver weg zit. Succes vandaag en met alle drukte. X
Mag hij weg? XXX[ Bericht 71% gewijzigd door trui op 15-03-2018 12:36:38 ]
Tx SQ! De planning is ook ruim genomen (en dat is nodig ook, er komen steeds onaangename verrassingen van de vorige bewoners naar boven), maar we moesten bijv helemaal tot de riolering uitgraven. En een pui eruit, enz. Dus ook wel wat meer dan alleen de keuken an sich vervangen.
Ooit ben ik er vast blij mee.
Vooruit koken heb ik gedaan, ik kook 1 a 2 dagen per week nu. De rest is magnetron of ergens anders. Dat scheelt wel.
Morgen hoor ik of ik door mag naar de volgende ronde.
Even 24u nagelbijten dus.
quote:
Het gesprek was om 13.30.
Morgen hoor ik of ik door mag naar de volgende ronde.
Even 24u nagelbijten dus.
En 't klinkt inderdaad behoorlijk drastisch, Hupje. Lastig als je er tegelijkertijd ook nog moet wonen he. Fijn dat je af en toe even elders kan koken.
Pfff, wat een stress dit zeg...
En wat schrikken zeg dat ongeluk.
Mijn man komt morgen avond terug thuis na 2,5 week. Heb een oppas voor zaterdagavond. Veel bij te praten. En kinderen zijn 4 weken vrij. Lekker wat vakantie uitstapjes op het programma. Zin in!
quote:
Ik dacht dat het wel goed ging, maar nu ga ik aan alles twijfelen.
Pfff, wat een stress dit zeg...
Oeh. Ik duim wel even mee.quote:
Ik dacht dat het wel goed ging, maar nu ga ik aan alles twijfelen.
Pfff, wat een stress dit zeg...
Jongen uit Bram zn klas.
Meh..
Ik werd er wel een beetje misselijk van ja.quote:
Onwerkelijk. Sneu voor de kinderen is het, die zijn wel een beetje van de rel ja.quote:
Wat gruwelijk...Verschrikkelijk :-(quote:
https://www.noordhollands(...)en-en-meerdere-autos
Jongen uit Bram zn klas.
Meh..
Sterkte voor Bram en jullie.
Brighteyes, ik duim met je mee.
BE mijn duimen draaien
BE fingers crossed dat het is gelukt! Je praat er met zoveel liefde en passie over, dat het bijna niet anders kan dan dat het lukt.
BE de duimen draaien voor je. Het moet gewoon wel lukken de passie heb je al jaren.
Dit dus.quote:
Brrr Tico wat afschuwelijk.
BE fingers crossed dat het is gelukt! Je praat er met zoveel liefde en passie over, dat het bijna niet anders kan dan dat het lukt.
BE, weet je al wat?? *duimt zich de blaren op de handen*
Wat een stress, echt niet normaal... Wel kreeg ik net een telefoontje van 'anoniem' dat de operatie van F. geslaagd is, dat de boel weer vast zit en hij op de uitslaapkamer ligt. Heel fijn nieuws natuurlijk, zeker, want ook daar zat ik wat over in, maar dat waren wel weer een paar grijze haren erbij zeg maar.
Dan blijven we duimen voor het 2e goede nieuws.
Ook fijn! Nu de rest nog :-)quote:
Nope... ik zit hier met serieuze buikpijn, kan me totaal niet concentreren, moet eigenlijk werken, ik word echt helemaal gek.
Wel kreeg ik net een telefoontje van 'anoniem' dat de operatie van F. geslaagd is, dat de boel weer vast zit en hij op de uitslaapkamer ligt. Heel fijn nieuws natuurlijk, zeker, want ook daar zat ik wat over in, maar dat waren wel weer een paar grijze haren erbij zeg maar.
quote:
Nope, niet door... ze hebben gekozen voor kandidaten met (meer) ervaring...
Geen idee waar het over gaat, maar tochquote:
Nope, niet door... ze hebben gekozen voor kandidaten met (meer) ervaring...
.Oi! Ouwer lurkert!quote:
[..]
Geen idee waar het over gaat, maar toch
Jij was een van degenen die ik ging contacten als het wel gelukt was, ik heb gesollicteerd op de functie voor uitvaartverzorger, ik ging iets tegen je zeggen dat ik vanaf nu altijd het excuus van 'dan kan ik niet, ik heb een begrafenis' zou hebben bij meets. Oh jaquote:Op vrijdag 16 maart 2018 14:37 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Oi! Ouwer lurkert!
dat was ik allang alweer vergeten . Nou ja, er gaan genoeg mensen dood, komt vast nog wel een keer voorbij
.Ticootje, wat verschrikkelijk...
Nou, dit!quote:
Zonde, ik denk vooral een gemiste kans voor hen trouwens
Erg jammer, BE.
Fijn dat de operatie goed is gegaan!
Be. Balen zeg.
Doodzonde.quote:
Nope, niet door... ze hebben gekozen voor kandidaten met (meer) ervaring...
Maar even serieus, ze weten niet wat ze laten lopen. Juist mensen die op latere leeftijd nog hun droom achterna gaan hebben een enorme drive om het te laten slagen (ook even naar mezelf kijkende). Ervaring zegt lang niet alles, erg jammer dat ze daar niet doorheen hebben kunnen/willen kijken.
Hadden ze een gat waardoor ze direct inzetbare mensen nodig hadden? Helaas is dat ook nog wel eens een reden om niet een perfect gedreven iemand in te zetten.
Ik denk dan wel altijd als ze die reden kiezen dat het toch geen goede match zou zijn geweest. Dan hadden ze ook niet de tijd (kunnen) nemen om jou te geven wat je nodig hebt en verdient om je het vak compleet eigen te maken.
Nadeel van 20 jaar niet solliciteren.
Nou ja goed, ik baal als een stekker, ook omdat ik echt weg wil waar ik nu zit. Daardoor functioneer ik niet meer goed en daar baal ik ook weer van.
Even flink slikken en weer door gaan maar...
Daarnaast wilde ik hem graag afmaken, en kan dus niet op vrijdag ingeroosterd worden. Dan zijn kandidaten die al klaar zijn natuurlijk ook aantrekkelijker.
Het is gewoon kut en jammer. Ik verheugde me er ook zo op O te kunnen zeggen dat ik dit jaar toch thuis zou zijn op zijn verjaardag.
(Vorig jaar was ik er ook al niet en als ik niks anders vind dit jaar en de komende twee jaar ook niet.
En zo ontnemen ze jou de kans op meer ervaring. Waardeloos.quote:
Nope, niet door... ze hebben gekozen voor kandidaten met (meer) ervaring...
Ik ga zo op excursie naar de TBSkliniek. Als ik de komende jaren niet hier verschijn, kunnen kaartjes en andere steunbetuigingen naar de van Mesdagkliniek. En taart. Met zaag graag.
(En ja, dat van die ervaring dacht ik dus ook.)
Ik vind het bewonderenswaardig om je droom na te jagen en ik persoonlijk krijg er wel een boost van.
Ik werk al 18 jaar bij dezelfde werkgever en de gedachte dat ik er nog 20 jaar moet werken beangstigt me.Ik kan de motivatie die ik altijd had ook niet meer vinden (ben al even terug na een burn-out).
Ik, als kostwinner van een groot gezin, kan me financieel niet veel veroorloven op dat gebied maar jouw verhalen sterkt me wel en zet me zeker weer aan het denken.
Om op jouw droom terug te komen; Ik ben een van de (vele) mensen die bang is voor de dood. Niet mijn eigen maar die van de mensen om me heen maakt me gek. Altijd al gehad, als klein kind al.
Ik weet dat het bij het leven hoort maar ik kan er helemaal niets mee. Ik vind het een vreselijk iets.
Ik zou echt baat hebben met mensen zoals jij in dat vak.
Lily, wat naar dat je een burn-out hebt gehad. En ik vind jouw verhaal over de dood herkenbaar, hoewel ik tegenwoordig ook bang ben voor mijn eigen dood. Gewoon omdat ik vind dat de kinderen me nu nog veel te hard nodig hebben. Dat heeft me banger gemaakt. Een naar gevoel, want vroeger was ik daar veel nuchterder in. Na mij de zondvloed....quote:
Hey BE,
Ik vind het bewonderenswaardig om je droom na te jagen en ik persoonlijk krijg er wel een boost van.
Ik werk al 18 jaar bij dezelfde werkgever en de gedachte dat ik er nog 20 jaar moet werken beangstigt me.Ik kan de motivatie die ik altijd had ook niet meer vinden (ben al even terug na een burn-out).
Ik, als kostwinner van een groot gezin, kan me financieel niet veel veroorloven op dat gebied maar jouw verhalen sterkt me wel en zet me zeker weer aan het denken.
Om op jouw droom terug te komen; Ik ben een van de (vele) mensen die bang is voor de dood. Niet mijn eigen maar die van de mensen om me heen maakt me gek. Altijd al gehad, als klein kind al.
Ik weet dat het bij het leven hoort maar ik kan er helemaal niets mee. Ik vind het een vreselijk iets.
Ik zou echt baat hebben met mensen zoals jij in dat vak.
Nu moet ik wel zeggen dat de sterfgevallen in mijn leven voornamelijk jonge mensen zijn.
Mijn nichtje van 2, mijn neefje van 14 (toen was ik zelf 13), mijn buurjongetje van 4, het zoontje van een goede kennis van 7, een klasgenootje van mijn zoon van 15.
Ik vind het praten erover al niet oke.
Het gevoel dat je kinderen je nog nodig hebben is er zeker ook maar vreemd genoeg beangstigt me dat weer minder.
Als kostwinner zijnde is het helemaal een moeilijke stap. Ik heb het geluk dat F een stap achteruit qua salaris wel op kan vangen.
Weet je wat je zou willen?
En ik kan het me ook wel goed voorstellen dat het idee dat je er idd ineens niet meer bent heel benauwend is.
Zeker als je zoverl verdriet rondom jonge mensen heb meegemaakt. Dan is het ook veel herkenbaarder.Dierenhulp in Afrika, Sri Lanka, Equador of Thailandquote:
Nee, ach... mijn grote droom als kind was dierenarts worden. Die droom kon ik op de middelbare school al laten varen helaas.
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de angst ooit ontslagen te worden (de reorganisaties lopen nog steeds tot 2020) weg is. Ik hoop het bijna omdat me dat dwingt mijn grenzen te verleggen
De dood ligt hier op de loer.. Mijn vader gaat achteruit. Dr medicijnen die ze gingen geven door een niet wat ze moesten doen. Hij heeft nu weer andere medicijnen. Er was nog 1 optie, een redelijk zware operatie waarbij een Reinhart geplaatst wordt, maar mijn vader heeft aangegeven dit niet meer te willen.
Er is verder echt niks anders meer....
Wat daar soms een bijkomend voordeel van is, is dat er een kans geboden wordt omscholing te doen op kosten van de werkgever, dat scheelt al weer qua eigen geld en tijd inbrengen.quote:
[..]
Dierenhulp in Afrika, Sri Lanka, Equador of Thailand
Nee, ach... mijn grote droom als kind was dierenarts worden. Die droom kon ik op de middelbare school al laten varen helaas.
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de angst ooit ontslagen te worden (de reorganisaties lopen nog steeds tot 2020) weg is. Ik hoop het bijna omdat me dat dwingt mijn grenzen te verleggen
Zo is mijn zus bij een reorganisatie bij een bank de vinologen opleiding gaan doen. Inmiddels werkt ze toch nog wel bij die bank, in een andere functie, maar die opleiding heeft ze toch maar mooi in haar zak. Ze is nu met het vervolg bezig.
Ja, dat klopt. Dat is inderdaad een groot voordeelquote:
[..]
Wat daar soms een bijkomend voordeel van is, is dat er een kans geboden wordt omscholing te doen op kosten van de werkgever, dat scheelt al weer qua eigen geld en tijd inbrengen.
dat zijn niet de berichten die je wilt horen. Vreselijk, sterkte voor jullie BE balen zeg dat je niet aangenomen bent.
Baan wisselen, ik ga dit jaar solliciteren. Sinds mijn 18e al bij dezelfde werkgever en het word er niet beter op. Nog steeds wel in de zorg maar hopelijk op een andere plek en andere werkgever. De banen in de zorg en mijn functie daar schreeuwen ze om. Wel eerst mijn diploma halen want dan nog meer kansen op de arbeidsmarkt, maar als alles goed gaat ben ik in juli al klaar
.Is Laura trouwens nog gespot, of moeten we beginnen met bakken?
Ik heb zojuist de rechtsbijstand ingeschakeld. Leuk joh, verbouwen en al het bijbehorend gedoe
Gaat dus niet zoals het moet, het verbouwen als ik het zo lees... succes/sterktequote:
Ik heb zojuist de rechtsbijstand ingeschakeld. Leuk joh, verbouwen en al het bijbehorend gedoe
quote:
We kregen iets verkeerds geleverd. Kan gebeuren. Maar als er dan gezegd wordt, we hebben het niet op voorraad en kan nog niet zeggen wanneer ze weer geproduceerd worden, dan word ik chagrijnig.
Vanmorgen is een kennis van 39 overleden. Moeder van 2 kinderen van 9 en 13.
Kreeg nog geen maand geleden te horen dat ze compleet uitgezaaide kanker had.
Erg triest.
Oh dat is zeker vervelend.quote:
We kregen iets verkeerds geleverd. Kan gebeuren. Maar als er dan gezegd wordt, we hebben het niet op voorraad en kan nog niet zeggen wanneer ze weer geproduceerd worden, dan word ik chagrijnig.
Vertraagt de hele boel alleen maar.
Mijn vader gaat heel hard achteruit. Het kan zijn dat hij de nacht niet redt.
Heel veel sterkte gewenst Vickyquote:
Jeetje wat heftig Amaranta..
Mijn vader gaat heel hard achteruit. Het kan zijn dat hij de nacht niet redt.
.Vicky sterkte voor jullie allemaal met je vader.
heel veel sterkte Amaranta ook heftig zo snel ineens sterkte.
Het was inderdaad enorm interessant! (en ik mocht weer naar huis dus)quote:
Heel veel sterkte Vicky!quote:
Jeetje wat heftig Amaranta..
Mijn vader gaat heel hard achteruit. Het kan zijn dat hij de nacht niet redt.
En Amaranta: jeetje... wat oneerlijk
Vicky heel veel sterkte.
Vicky, sterkte
Amaranta. Heftig zeg.
Gelukkig maar!quote:
[..]
Het was inderdaad enorm interessant! (en ik mocht weer naar huis dus)
Dus ik kan de bestelde taart weer annuleren?quote:
[..]
Het was inderdaad enorm interessant! (en ik mocht weer naar huis dus)
quote:
Jeetje wat heftig Amaranta..
Mijn vader gaat heel hard achteruit. Het kan zijn dat hij de nacht niet redt.
Sterkte
heel slecht..quote:
Hij zou naar een hospice gaan maar sinds gisteravond is hij zo onrustig en vannacht ook.. Hij heeft een morfine pomp en ik verwacht/hoop dat ze hem gaan laten slapen.
Hij heeft gister geroepen: dood kom me nou halen.. waar ben je nou. Hij is er klaar voor/mee
Wat naar voor iedereen, Vicky
.Wat bedoel je met laten slapen, euthanasie of echt slapen zeg maar?
heftigquote:
[..]
heel slecht..
Hij zou naar een hospice gaan maar sinds gisteravond is hij zo onrustig en vannacht ook.. Hij heeft een morfine pomp en ik verwacht/hoop dat ze hem gaan laten slapen.
Hij heeft gister geroepen: dood kom me nou halen.. waar ben je nou. Hij is er klaar voor/mee
Maar nog langer lijden is voor niemand fijn.
Ik wens jullie echt alle kracht en wijsheid toe.
Ze gaan m in slaap brengen met een sterk middel en dan met morfine erbij.
Je mag hem ook adresseren aan de enige vrouw in de kliniek. Al weet ik niet of het handig is als zij voor het eind van de behandeling wordt vrijgelaten..... annuleer idd maar.quote:Op vrijdag 23 maart 2018 09:13 schreef Burdie het volgende:
[..]
Dus ik kan de bestelde taart weer annuleren?
Ach jee.... wat komt dat binnen zeg.....quote:
[..]
Hij heeft gister geroepen: dood kom me nou halen.. waar ben je nou. Hij is er klaar voor/mee
Gaan ze hem zogenoemd palliatief sederen? Morfine en Dormicum?
Sterkte Vicky!quote:
Mijn vader heeft een euthanasieverklaring maar dat is niet geldig in het ziekenhuis.
Ze gaan m in slaap brengen met een sterk middel en dan met morfine erbij.
Mijn opa's zijn ook op die manier geholpen. Hopelijk krijgt hij daarmee ook die gewenste rust..
Mijn vader ook.quote:
[..]
Sterkte Vicky!
Mijn opa's zijn ook op die manier geholpen.
jaquote:
[..]
Ach jee.... wat komt dat binnen zeg.....
Gaan ze hem zogenoemd palliatief sederen? Morfine en Dormicum?
Achteraf gezien was mijn vaders overlijden een prachtig moment, hij is er tussenuit gepiept terwijl we zaten te kletsen op en aan zijn bed.
Euthanasie is ook een lang proces. Als ze verwachtend dat mensen binnen korte tijd zullen overlijden dan beginnen ze er niet aan. Iig niet de artsen van mijn moeder.quote:
Mijn vader heeft een euthanasieverklaring maar dat is niet geldig in het ziekenhuis.
Ze gaan m in slaap brengen met een sterk middel en dan met morfine erbij.
Fijn dat ze hem wel rust kunnen geven.
hij is nu aangesloten op beide..quote:
[..]
Ach jee.... wat komt dat binnen zeg.....
Gaan ze hem zogenoemd palliatief sederen? Morfine en Dormicum?
Krijgt hij nog vocht toegediend, of is hij verder van alle toevoer af?quote:
Heb je nog goed afscheid kunnen nemen?
. Veel kracht en sterkte.nee geen vocht meer. Alleen dormicum en morfine.quote:
[..]
Krijgt hij nog vocht toegediend, of is hij verder van alle toevoer af?
Heb je nog goed afscheid kunnen nemen?
heel veel sterkte de komende dagen en erna!
. Veel sterkte voor jullie allemaal!
Veel sterkte voor jou en je familie!
. Gecondoleerd Sterkte voor de tijd die het nodig heeft om dit een plekje te kunnen geven. 😙
Pfff, echt snel gegaan hoor. Sterkte voor jullie.
Mijn vader had een hele rustige nacht gehad. Mijn moeder was gebleven. Ze was even van de kamer gegaan om zich op te frissen. Toen ze terug kwam was mijn vader wat onrustig. De verpleging had m op zijn rug gelegd en dat vond hij blijkbaar niet fijn.
Mijn moeder is toen tegen hem gaan praten, gezegd dat het goed was enzo en toen is hij weg gegleden.
.Hoe oud was je vader? En hoe gaat het met je moeder, en met jou?
Heel veel sterkte allemaal,
hij zou in juni 70 worden.quote:
Vicky, wat is dat snel gegaan, toch?
Hoe oud was je vader? En hoe gaat het met je moeder, en met jou?
Heel veel sterkte allemaal,
Ja heel snel.. we dachten dat hij na een weekje ziekenhuis weer op zou knappen. De medicijnen sloegen niet aan en toen zijn er nog wat andere pogingen gedaan. Hij kreeg er van de week een bloedvergiftiging bij. De antibiotica werkte niet.
En toen ging het heel snel downwards.
Het gaat redelijk. Ik ben nu vooral aan het regelen enzo.. vanmorgen/vanmiddag lukte het me amper om te huilen..
De uitvaart is al grotendeels geregeld dus dat is fijn.
Met mijn moeder gaat het een beetje hetzelde. Ene moment goed, andere moment minder. De kinderen idem.
Sterkte hoor... voor iedereen
en 69 is gewoon niet oud[ Bericht 0% gewijzigd door lily op 24-03-2018 23:01:37 ]
Mijn ouders zijn 79 en 82.
Ik was er toevallig vanmiddag, en ze gaan echt achteruit. Sinds een jaar pas eigenlijk.
Ze hebben last van de kou, veel kwaaltjes, zijn ineens veel minder actief. Wat depressiever, stiller dan normaal. Ik merk echt verandering in hun gedrag. Een beetje stoïcijns ofzo.
Hun kleinkinderen zijn nog steeds alles!, en dat veert zo ook gelijk op, maar naarmate die ouder worden hebben zij minder zin om langs te gaan.
Ik had vanmiddag de jongste twee bij me en dan zijn ze gelijk weer super vrolijk en blij.
De omgang met hun kleinkinderen maakt ze bij ons ook actiever. Betrokken zeker absoluut. Altijd geweest.
Maar onze kinderen worden steeds ouder en onze zoon van 17 (en wat zijn ze gek met hem) heeft toch steeds meer andere "belangen", zeker nu hij een vriendin heeft.
Best lastig (D, vergeet je opa en oma niet! ) ga eens langs svp!
[ Bericht 12% gewijzigd door lily op 25-03-2018 00:04:19 ]
Mijn ouders zijn nog zo jong. Zou zo raar zijn als een van de twee nu al weg zou vallen. Helaas hoor je steeds vaker om je heen dat mensen zo jong overlijden.
Mijn schoonouders zijn nu 62 en 63 geloof ik en met vervroeg pensioen gegaan. Die staan gelukkig midden in het leven. Ze zijn dol op de kinderen.
Mijn vader is al bijna 11 jaar dood en mijn moeder bijna 10. Echt, waar blijft de tijd
Omdat we nooit een auto hebben gehad zijn mijn ouders gewend om alles met het OV te doen. Ik zie wel eens oudere mensen immobiel worden als ze niet meer kunnen autorijden, omdat ze de stap naar het OV niet meer durven te maken. Dat speelt bij mijn ouders gelukkig geen rol, hoewel ze tegenwoordig dankbaar een lift aanvaarden.
Bij ons thuis ook geen auto/rijbewijs. Mijn ouders deden ook alles met ov of de fiets. Mijn vader fietste altijd heel veel, dat vond hij heerlijk.
Mijn vader is met 57 met pensioen gegaan. Hij heeft tot Amber 4 was elke woensdag op haar gepast. Ze gingen altijd samen zwemmen, fietsen of naar de kinderboerderij.
Afgelopen december zijn mijn ouders met 3 kleinkinderen naar Scheveningen gegaan, minigolf en de Mac. En logeren met zn allen of op vakantie met zn 9-en was altijd gezellig.
Dat is dan wel een fijne herinnering voor de kleinkinderen om op terug te kijken, Vicky. En fijn dat je vader in ieder geval nog de tijd heeft gehad om van zijn pensioen te genieten. Dat zou tegenwoordig wel anders zijn.quote:
Mijn man heeft ook geen ouders meer. Schoonmoeder is afgelopen november overleden.
Bij ons thuis ook geen auto/rijbewijs. Mijn ouders deden ook alles met ov of de fiets. Mijn vader fietste altijd heel veel, dat vond hij heerlijk.
Mijn vader is met 57 met pensioen gegaan. Hij heeft tot Amber 4 was elke woensdag op haar gepast. Ze gingen altijd samen zwemmen, fietsen of naar de kinderboerderij.
Afgelopen december zijn mijn ouders met 3 kleinkinderen naar Scheveningen gegaan, minigolf en de Mac. En logeren met zn allen of op vakantie met zn 9-en was altijd gezellig.
Zo is het bij mijn schoonvader min of meer ook gegaan. Gezegd dat het goed was.quote:
Mijn moeder is toen tegen hem gaan praten, gezegd dat het goed was enzo en toen is hij weg gegleden.
Mijn opa’s en oma woonden in Spanje, en zag ik uiteraard alleen als ik daar op vakantie was.quote:
Fijn, trui
De omgang met hun kleinkinderen maakt ze bij ons ook actiever. Betrokken zeker absoluut. Altijd geweest.
Maar onze kinderen worden steeds ouder en onze zoon van 17 (en wat zijn ze gek met hem) heeft toch steeds meer andere "belangen", zeker nu hij een vriendin heeft.
Best lastig (D, vergeet je opa en oma niet! ) ga eens langs svp!
En mijn tante (zus van mijn moeder) woonde naast mijn oma (moeder van mijn vader) en élke dag zat ze er op te hameren dat ik op bezoek moest gaan bij mijn oma.
En als ik er niet was geweest dan stuurde ze me alsnog.
Ik werd vroeger ook altijd gestuurd naar de opa's en oma's. Had daar meestal geen zin in. Nu vind ik het wel goed dat mijn moeder dat deed. Want zodoende heb ik toch best veel 1 op 1 gesprekken gevoerd met ze als puber. Als je ouder wordt, zie je steeds meer in dat zoiets waardevol is.
Mijn eigen ouders zijn nu 82 en 83 en nog heel lang waren ze zeer actief. En op hun manier nog steeds. Mijn schoonouders zijn jonger (73 en 77), maar ik vind hun veel passiever. Zij zien het bijvoorbeeld nu al niet meer zitten om naar ons toe te komen (behalve als het 'moet', bij verjaardagen), en het is net een uurtje rijden. Daar verbaas ik me wel over, je beperkt jezelf daarmee. In mijn familie is het echt de norm om zolang mogelijk zoveel mogelijk te doen.
Schoonmoeder is bijna 65, is nog wel redelijk actief.
Mijn vader is 71, mijn moeder is 69. Die zijn hier nog regelmatig, zijn ook nog best wel actief. Het lijkt soms wel of ze het alleen maar drukker hebben gekregen sinds ze zijn gestopt met werken
en daar doen ze het gelukkig goed op.