Het kleutertopic deel 4

Wat mij betreft gaat het ook niet zozeer om de pastadeprivatie, uiteraard. Maar om de verhouding.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 20:48 schreef Franny_G het volgende:
Ik ben zelf ook teveel een watje om zo'n straf te geven, maar ik vind het juist heel goed dat Goitske dat gewoon wel doet en dan ook dit effect bereikt. En tja, een week geen chocopasta op je brood krijgen, is geen schending van een mensenrecht of zoiets he. Hier is het er ook ingeslopen dat I dagelijks 1 boterham met chocopasta krijgt, maar al die zoetigheid op brood vind ik eigenlijk vreselijk. Elke gelegenheid om daar een eind aan te maken, zou ik ook wel willen aangrijpen.

Erg goed gekleurd en getekend inderdaad! .

Ik vind dat zo leuk van die kleuterfase. Dat komt misschien omdat ik zelf kleuren en tekenen ook zo leuk vind. . We zitten nu regelmatig samen te kleuren, Zeer ontspannend. .

We waren gisteren naar een kleuterrondleiding in het Mauritshuis. Daarna mochten de kleuters zelf schilderen. Erg grappig om die verschillen te zien. Sommige kleuters schilderen heel precies, in een hoekje van het doek. Anderen schilderden al echt goed de tulpen na, die waren neergezet. Maar I ging gewoon helemaal los en maakte er een soort Karel Appel van. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nou ik heb het vanaf nu dus ook terug gedraaid en bepaalde momenten krijgt hij ook alleen keuze uit jam, stroop, smeerkaas, kruidenkiepfilet en meestal kiest hij voor stroop of kipfilet. Hij weigert jam en smeerkaas staat niet hoog op zijn lijstje
Ook pindakaas met hagelslag heb ik nu terug gedrongen naar gewoon pindakaas

Wat een schattige foto en super schilderij!

Wat ik niet wil dat mijn kinderen eten, koop ik gewoon niet
Nee zonder dollen, de straf an sich snap ik wel, maar ik vind dat een week wat lang voor zo'n klein vergrijp.

Wat ziet dat er tof uit Franny! En wat een onwijs mooi schilderij is dat geworden zeg!

O (nog geen kleuter, maar gedraagt zich wel als een) is ook ineens zo in letters geinteresseert. Die schreef een woord na. En knippen ook, alles moet geknipt. En dan gewoon een hartje van 10 cm netjes uitknippen he

quote:

Op maandag 26 februari 2018 20:53 schreef Roomsnoes het volgende:
Wat ik niet wil dat mijn kinderen eten, koop ik gewoon niet
Nee zonder dollen, de straf an sich snap ik wel, maar ik vind dat een week wat lang voor zo'n klein vergrijp.

Wat ziet dat er tof uit Franny!

O (nog geen kleuter, maar gedraagt zich wel als een) is ook ineens zo in letters geinteresseert. Die schreef een woord na. En knippen ook, alles moet geknipt. En dan gewoon een hartje van 10 cm netjes uitknippen he

een dag of 2 dagen boeit hem niet. Die hadden we al uitgetest. Daarnaast is het gewoon simpel er is keuze uit 10 dingen als het niet meer is en ik neem de chocolade optie weg thats it

Hier zijn ze ook nogal van het zoet beleg. Ben er ook niet kapot van. Maar ook niet van kipfilet, worst of smeerkaas eigenlijk. Dus alles maar met mate.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 20:50 schreef Stormqueen het volgende:
Ik vind het overigens ook geen idiote straf hoor. Het is een week geen chocopasta, niet een week zonder eten naar bed

Mauw krijgt nu ook even geen snoep meer omdat ze gemiddeld 3 uur per dag spendeert met zeuren om snoep en gillend over de vloer rollen als ik nee zeg en eenzijdig onderhandelen over snoep (als ik brood opeet krijgt ik snoep hè mama).

Ik denk dat 3 uur per dag nog een milde schatting is

oh help

Goitske, wat een knappe tekening. J had vandaag ook een tekening mee naar huis van de BSO. Hij had mij en broerlief getekend, twee bibberige koppoters. We hebben nog een lange weg te gaan. Maar goed, J heeft andere kwaliteiten zal ik maar denken. Ik vind het soms wel jammer, dat hij niet graag tekent, ik deed vroeger niks anders...

Over de dood wordt hier ook gepraat. Hij geeft dan aan dat hij heel verdrietig is dat Mouse (de kat) er niet meer is. Over waar ze nu is/ hoe ze er nu uitziet stelt hij dan weer geen vragen. Meestal praten we over hoe lief poes was, en dat het ok is om nog verdrietig te zijn af en toe (het is zo'n 9 maanden geleden).

En het gejengel om snoep ken ik hier helaas ook. Kan er erg slecht tegen. Jengelen betekent hier dat je zeker niks krijgt, maar vooralsnog onthoudt J die regel bijzonder slecht

En qua beleg, hier ook het liefst zoet. En kaas. Alle kaas. Geitenkaas, komijnenkaas, fenegriek, oude kaas, belegen kaas, boerenkaas. Alles is goed. Voor J was het bv op zijn verjaardag veel belangrijker dat er toastjes met kaas zouden zijn, dan dat er taart zou zijn (dat eet ie toch niet).

Nog even over dat jokken: ik merk de laatste weken/maanden dat S vrij vaak bewust (is dit bewust, bij een 5-jarige?) zijn zusje probeert 'zwart te maken'. Hij doet alsof zij hem laat struikelen, ik zie hem in mijn ooghoek zelf zijn toren omgooien en roept dan heel hard "S! Waarom gooi jij mijn toren om!" en eigenlijk talloze vergelijkbare voorbeelden. Ik weet niet zo goed hoe hier mee om te gaan, ik wil natuurlijk wel benoemen dat ik zie dat hij het verzint, ook om mijn dochter bij te vallen, maar ik lees ook dat hoe meer je het jokken bij kleuters benadrukt, hoe meer ze dat gaan doen.

Ik vind het ook lastig omdat dit eigenlijk iets relatief nieuws is, tot een aantal maanden geleden speelden ze heel lang en lief samen, en nu voel ik me net een soort politieagent omdat hij haar continu op de huid zit.

En ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het 99 van de 100 x aan hem ligt, mijn dochter is een behoorlijk brave goedzak.

Jullie nog advies?

Ik heb het jokken wel besproken met Jan. Ene moment gaat het beter dan de andere. Ik zeg ook tegen hem als jij meer wil moet ik jou vertrouwen dus wil ik ook dat je eerlijk bent. Jokken is niet leuk en ik vind het erger dat je jokt over iets dan het gene waar je over jokt.

Blijkbaar begint het door te dringen want dit weekend kwam hij ook bij mij vertellen dat iets kapot was gegaan. Dus heb gezegd dat ik het heel fijn vind dat hij het heeft verteld en dat het kan gebeuren dat iets kapot gaat, niks aan te doen.

Lastig Spees. Weet zo ook geen oplossing.

Ik heb wel de laatste tijd de situatie dat J erg onaardig dingen vraagt (commandeert/ schreeuwt). Straffen hielp (natuurlijk) niet. Uitleggen (en ervaren) dat aardig vragen een beter resultaat oplevert (broerlief wil wèl samen spelen, kindje in de speeltuin gaat wèl opzij), en dat onaardig gedrag er voor zorgt dat kinderen onaardig terug doen of liever niet meer samen spelen werkte hier wel (ik moet t nog wel af en toe herhalen).

Dus, de uitleg-benadering en het verhaal over de wolf(?) al geprobeerd ?

quote:

Op maandag 26 februari 2018 21:15 schreef Goitske het volgende:
Ik heb het jokken wel besproken met Jan. Ene moment gaat het beter dan de andere. Ik zeg ook tegen hem als jij meer wil moet ik jou vertrouwen dus wil ik ook dat je eerlijk bent. Jokken is niet leuk en ik vind het erger dat je jokt over iets dan het gene waar je over jokt.

Blijkbaar begint het door te dringen want dit weekend kwam hij ook bij mij vertellen dat iets kapot was gegaan. Dus heb gezegd dat ik het heel fijn vind dat hij het heeft verteld en dat het kan gebeuren dat iets kapot gaat, niks aan te doen.

Dit soort gesprekken (in een iets andere vorm) heb ik ook geprobeerd aan te gaan met hem. Alleen ik heb het gevoel dat ik hem daarmee overschat, en wat ik lees in artikelen over kleuters en jokken bevestigt dat.

Afgelopen week stonden er op de app van school foto's van bouwwerken die door de kinderen waren gemaakt. Hij liet het bouwwerk van hemzelf zien en ik vond het oprecht mooi en heb hem dat ook laten weten, daarna scrollde hij door de plaatjes en zei bij nog twee (mooie) werken dat die van hem waren. Ik had zo'n vermoeden dat hij er niet drie had gemaakt, dus ik zei gespeeld achteloos dat ik in mijn gesprek met de juf binnenkort eens zou zeggen dat hij die drie bouwwerken zo mooi gemaakt had. Toen zag ik hem schrikken en hij zei dat die laatste twee toch niet van hem waren.

Dus het gaat ook om zulk soort onderwerpen. Ik vind het sneu als hij vindt dat wat hij doet niet goed genoeg is voor mij en ik heb toen hij ging slapen nog eens gezegd dat hij echt voor mij niet hoeft te verzinnen dat werkjes van andere kinderen ook van hem zijn, omdat ik het juist heel mooi vind wat hij zelf had gemaakt en daar heel trots op ben. Maar dan verandert hij het onderwerp meteen en lijkt zich te schamen. Ik vind het best lastig om te bepalen hoeveel nadruk ik erop moet leggen!

[ Bericht 0% gewijzigd door Spees_Eend op 26-02-2018 21:33:47 ]

Spees, toen ik aan het leren was en niet met de kinderen bezig was viel het mij op dat wij heel onbewust V veel meer recht zetten dan Frans. Bij Frans gooien we het toch snel op de leeftijd ‘ah kan hij niks aan doen hij is nog maar heel klein’, terwijl we bij V sneller reageerden met ‘veehee, let nou eens op, doe nou wat zachter’ . (We hebben echt geturft en het was best wel een groot verschil)

Nu we dat minder zeggen en hem positiever benaderen is hij ook veel liever voor zn broer. Heb het idee dat hij zelf wat aan het compenseren was.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 21:20 schreef mousemicky het volgende:
Lastig Spees. Weet zo ook geen oplossing.

Ik heb wel de laatste tijd de situatie dat J erg onaardig dingen vraagt (commandeert/ schreeuwt). Straffen hielp (natuurlijk) niet. Uitleggen (en ervaren) dat aardig vragen een beter resultaat oplevert (broerlief wil wèl samen spelen, kindje in de speeltuin gaat wèl opzij), en dat onaardig gedrag er voor zorgt dat kinderen onaardig terug doen of liever niet meer samen spelen werkte hier wel (ik moet t nog wel af en toe herhalen).

Dus, de uitleg-benadering en het verhaal over de wolf(?) al geprobeerd ?

Ja, tot in den treure inderdaad heel vaak laten zien dat wanneer hij iets aan haar vraagt, hij vrijwel altijd van haar krijgt wat hij wil. En dat het veel effectiever is om tegen zijn zusje te zeggen wat ze wél mag in plaats van wat ze niet mag.

En afgelopen weekend was het zowaar een middag gezellig tussen die twee, en toen heb ik ook met hem gepraat over hoe fijn het is als ze geen ruzie maken omdat we dan niet boos hoeven te worden / het voor hem ook een veel fijnere dag is. Dat leek echt wel bij hem aan te komen, maar vanmiddag was het weer meteen strijd

quote:

Op maandag 26 februari 2018 21:24 schreef AwayTL het volgende:
Spees, toen ik aan het leren was en niet met de kinderen bezig was viel het mij op dat wij heel onbewust V veel meer recht zetten dan Frans. Bij Frans gooien we het toch snel op de leeftijd ‘ah kan hij niks aan doen hij is nog maar heel klein’, terwijl we bij V sneller reageerden met ‘veehee, let nou eens op, doe nou wat zachter’ . (We hebben echt geturft en het was best wel een groot verschil)

Nu we dat minder zeggen en hem positiever benaderen is hij ook veel liever voor zn broer. Heb het idee dat hij zelf wat aan het compenseren was.

Ik denk dat hier bij ons ook wel wat winst te behalen valt ja... Wie weet houden we het gedrag zelf wel in stand door het continu corrigeren. Het is gevoelsmatig zo lastig omdat zij écht een brave hendrik is en hem in bijna alles al zeer behoorlijk tegemoet komt. En omdat ik het gevoel heb voor haar op te moeten komen omdat ze zo vaak (objectief gezien dan) onredelijk behandeld wordt.

Maar hij ziet dat waarschijnlijk heel anders, dus misschien moeten we daar toch beter op gaan letten. 😞

Wat hier concreet helpt is vooral afspraken maken op dingen waarvan ik al weet dat hij gaat bokken (en dat is veeeeeeel ) . Dan hoef ik alleen maar te herhalen dat hij de afspraken kent. Dan gaat hij wel zielig zitten doen, maar ik hoef hem niet herhaaldelijk recht te zetten.

Jullie gaan echt te snel.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 20:44 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Ik zou het vooral in de uitnodiging zetten. Dikke kans dat het een heeeel rustig feestje wordt!
Of juist druk

Wel tof idee trouwens!

Ik vond 5 max wel genoeg. Die kleintjes zijn vaak ook niet zo veel gewend, toch nog snel dat het te veel is.

Dit is net prima zo.

Misschien sla je met die laatste alinea wel de spijker op zijn kop, Omen. En dat zou ik zo zielig vinden . Ik zal het eens met mijn wederhelft bespreken. Bedankt voor jullie meedenken!

quote:

Op maandag 26 februari 2018 21:23 schreef Spees_Eend het volgende:

Dit soort gesprekken (in een iets andere vorm) heb ik ook geprobeerd aan te gaan met hem. Alleen ik heb het gevoel dat ik hem daarmee overschat, en wat ik lees in artikelen over kleuters en jokken bevestigt dat.

Afgelopen week stonden er op de app van school foto's van bouwwerken die door de kinderen waren gemaakt. Hij liet het bouwwerk van hemzelf zien en ik vond het oprecht mooi en heb hem dat ook laten weten, daarna scrollde hij door de plaatjes en zei bij nog twee (mooie) werken dat die van hem waren. Ik had zo'n vermoeden dat hij er niet drie had gemaakt, dus ik zei gespeeld achteloos dat ik in mijn gesprek met de juf binnenkort eens zou zeggen dat hij die drie bouwwerken zo mooi gemaakt had. Toen zag ik hem schrikken en hij zei dat die laatste twee toch niet van hem waren.

Dus het gaat ook om zulk soort onderwerpen. Ik vind het sneu als hij vindt dat wat hij doet niet goed genoeg is voor mij en ik heb toen hij ging slapen nog eens gezegd dat hij echt voor mij niet hoeft te verzinnen dat werkjes van andere kinderen ook van hem zijn, omdat ik het juist heel mooi vind wat hij zelf had gemaakt en daar heel trots op ben. Maar dan verandert hij het onderwerp meteen en lijkt zich te schamen. Ik vind het best lastig om te bepalen hoeveel nadruk ik erop moet leggen!

Ik vind dit een heel interessant onderwerp, omdat het op deze leeftijd inderdaad ingewikkeld ligt, dat waarheid tegenover fictie gebeuren.

Als ik nadenk over hoe dit ging, dan kan ik het een beetje zo analyseren. Je probeert het achteloos te brengen, maar in de benadering (bespreken met de juf) zit wel meteen een 'door de mand vallen' of 'betrapt worden op het leugentje', waardoor hij schrikt. En die schrik en het betrapt worden, kan dan weer leiden tot schaamte.

Als je hem zoiets hoort zeggen, zou ik het gesprek heel luchtig houden. En eigenlijk niet laten blijken dat je in de gaten hebt dat het niet waar is. Maar wel vragen stellen die heel open zijn en vooral interesse laten zien. "Oh, heb jij die alle drie gemaakt. En welke vindt jij het beste gelukt, en waarom?" Al pratend kom je dan misschien er ook wel achter, dat het niet waar is wat hij zei. Het mooiste is eigenlijk als hij dat uit zichzelf zegt, dus niet uit angst of omdat hij door de mand valt. En zegt hij het niet, dan zou ik het in dit geval even zo laten.

Ik merk aan I ook de neiging om zichzelf iets toe te willen eigenen wat niet van haar is. Gewoon omdat het ze het zo mooi vindt, een soort 'wishful thinking': "ik zou willen dat ik dit gemaakt/gepresteerd/gedaan had, dus ik doe gewoon alsof dat zo is." Dat zit denk ik heel erg in de leeftijd en het is ook onschuldig. Behalve natuurlijk als het ten koste gaat van een ander, en dan moet je soms even ingrijpen.

Spees, ik denk dat jij dit vast al doet waar het kan, maar laat ze het als het even kan lekker samen uitzoeken? Het zwartmaken is een interactie richting jou, maar als jij daar nou geen deel uitmaakt, is het tussen hem en zijn zusje en is het niet nodig.

Wat wij trouwens altijd proberen te doen is de "schuldvraag" buiten beschouwing laten. Er is iets gebeurd (of niet), maakt niet uit door wie. We dealen met de gevolgen, concluderen dat iets niet helemaal ging zoals de bedoeling was, en dat is het dan.

Mag ik nog iets over dat werkje zeggen? Ik bedoel het niet betweterig, bij ons gaat het 9 van de 10 keer ook anders dan ik bedenk hoor maar ik zou dus niet (enkel) zeggen dat ik het mooi vind, ik zou er wat vragen over stellen/een praatje over maken. Oh is deze van jou? Ik zie dat je zand hebt gebruikt en stokjes. Hoe zitten die aan elkaar vast? En waar is dit knopje voor? Kan je er ook mee rijden? etc.

Franny, ik denk dat je gelijk hebt. Toen ik zijn reactie zag op mijn opmerking over de juf, had ik al het gevoel dat ik het niet helemaal goed aangepakt had, en ik vond het meteen heel sneu voor hem.
Ik denk dat ik hem snel overschat (dat is sowieso altijd een valkuil geweest bij hem, ook al proberen we daarop te letten) en ik ga proberen iets meer van de gedachtengang/ kunde van een kleuter in mijn achterhoofd te houden.

Burdie, ik probeer het wel eens zijn beloop te laten, maar ik ben daar best slecht in omdat ik het geruzie zo slecht trek. Hij kijkt ook bijna altijd mij aan als hij zijn zusje ergens op aanspreekt, dus het is duidelijk bedoeld om mijn aandacht te trekken. Ik zeg vervolgens dat hij het tegen haar moet zeggen en moet proberen op te lossen, maar dan escaleert het vaak meteen. Ik moet wel zeggen dat ze het ook overleven (en het misschien zelfs beter gaat?) als ik boven de was aan het doen ben ofzo, dus het op zijn beloop laten / bewust uit hun zicht verdwijnen zou ik best nog wat meer kans kunnen geven.

Het gesprek over zijn bouwwerk was trouwens wel wat uitgebreider dan ik hierboven omschreef, we hebben het ook gehad over hoe het in elkaar zat etc. Ik probeer daar ook altijd op te letten (ooit bewust gemaakt door Fok) maar het lukt me niet altijd.