OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
quote:Op woensdag 21 februari 2018 13:52 schreef Aventura het volgende:
Ik vond mijn keizersnede geen pretje qua herstel. De eerste dagen lag ik alleen maar op mijn rug omdat op zijliggen teveel pijn deed. Verder kon ik ook niet zoveel, te moe. De eerste 24 iur erna zijn bij mij 1 grote wazige brij van herinneringen, dat is wat morfine met je doet. Ik vond de voorbereiding ook onprettig. Infuus (3x misgeprikt, nu een maand later is mn arm nog bont en blauw), en gewoon dat héle medische. Al die mensen die maar aan je zitten en dingen in en uit je halen, voor tijdens en na. Vaginaal is doorgaans inderdaad bikkelen maar daarna is het redelijk klaar.
Helder!
Ik zag dat in de dagen na mijn KS als enige "voordeel"; dat ik normaal kon zitten 
Verder was ik zoveel liever gewoon normaal bevallen, hoop bij een eventuele volgende het te mogen ervaren. Ik merk dat ik het toch als gemis ervaar dat ik mijn meisje niet gelijk op mijn buik had liggen en de huid op huid ervaring pas meer dan een uur na haar geboorte had 
Verder was ik zoveel liever gewoon normaal bevallen, hoop bij een eventuele volgende het te mogen ervaren. Ik merk dat ik het toch als gemis ervaar dat ik mijn meisje niet gelijk op mijn buik had liggen en de huid op huid ervaring pas meer dan een uur na haar geboorte had
And you know I might
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Ik kon na mijn vaginale bevallingen ook gewoon zitten hoor. Ik denk dat de schade aan de vagina vaak ernstig overschat wordt 
(okee, er zijn uitzonderingen, maar die heb je altijd 
)
(okee, er zijn uitzonderingen, maar die heb je altijd )
disclaimer
Dat kraamverband dempt ook als een mallequote:
Ik kon na mijn vaginale bevallingen ook gewoon zitten hoor. Ik denk dat de schade aan de vagina vaak ernstig overschat wordt
quote:
[..]
Dat kraamverband dempt ook als een malle
Haha.
Mijn vagina voelde de volgende dag al of er niets heftigers mee gebeurd was dan een nachtje flinke stevige seks, en dat ondanks een nogal heftige bevalling die 48 uur duurde en omdat ik dat goed beu was aan het eind veel sneller en fanatieker mijn kind eruit persen dan wat de verloskundige aangaf. Het kan gewoon alle kanten op, maar het is dus echt niet per definitie zo dat je na een vaginale bevalling veel napijn in je onderbroekregio hebt. Ik stond de dag na de bevalling al zelf de was te doen en boodschappen op te ruimen, als je iets met zekerheid kunt zeggen is het wel dat je bij een keizersnee hoe dan ook niet de dag erna weer op de been bent.quote:
Ik kon na mijn vaginale bevallingen ook gewoon zitten hoor. Ik denk dat de schade aan de vagina vaak ernstig overschat wordt
[ Bericht 0% gewijzigd door minilot op 21-02-2018 14:25:06 ]
Let me see you stripped down to the bone
Ik kan je zeggen dat zitten na een knip niet echt een optie was (de kraamhulp die me steeds maande tot zitten op een harde stoel want dat was echt súpergoed voor je herstel, was thisclose to een tik op de wang ) Na mijn bevalling zonder knip ging dit wel direct ja. Dat vond ik toen nog zo'n verademing.
Maar goed. Dat ging wel veel sneller over dan het herstel van een buikwond ja
) Na mijn bevalling zonder knip ging dit wel direct ja. Dat vond ik toen nog zo'n verademing. Maar goed. Dat ging wel veel sneller over dan het herstel van een buikwond ja
Hier ging dat primaquote:
Ik kan je zeggen dat zitten na een knip niet echt een optie was (de kraamhulp die me steeds maande tot zitten op een harde stoel want dat was echt súpergoed voor je herstel, was thisclose to een tik op de wang
Maar goed. Dat ging wel veel sneller over dan het herstel van een buikwond ja
moest idd van de kraamhulp op een harde stoel. Alleen het moment van gaan zitten was even naar. Staan was zelfs bijna pijnloos.Dus inderdaad, liever vaginaal als het even kan. Heb wel verhalen hier gelezen van mensen die na een ks nog maanden een wond hadden, die niet wilde helen...
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Na twee vaginale bevallingen kreeg ik bij nummer drie een geplande keizersnede.
Vreselijk vond ik het. Ik wilde heel graag thuisbevallen en dan een ommeslag naar een operatie. Bah.
Ik vond het nog erger dan voorgesteld.
Psychisch en lichamelijk. En ik had vreselijke pijn de dagen erna. Met je ogen knipperen deed al pijn.
Pijnstilling kreeg ik in geen enkele vorm wegens borstvoeding (dat schijnt bij ieder ziekenhuis weer anders te zijn bleek later).
Tevens heb ik een lelijke bobbel op de plek van het litteken
Vreselijk vond ik het. Ik wilde heel graag thuisbevallen en dan een ommeslag naar een operatie. Bah.
Ik vond het nog erger dan voorgesteld.
Psychisch en lichamelijk. En ik had vreselijke pijn de dagen erna. Met je ogen knipperen deed al pijn.
Pijnstilling kreeg ik in geen enkele vorm wegens borstvoeding (dat schijnt bij ieder ziekenhuis weer anders te zijn bleek later).
Tevens heb ik een lelijke bobbel op de plek van het litteken
Ik heb nu heel erg medelijden met alle lezers hier die om wat voor reden dan ook een keizersnede krijgen Misschien willen ook een paar vrouwen die vaginaal bevallen zijn en dat echt afgrijselijk vonden (ook naderhand) hun verhaal uit de doeken doen?
Misschien willen ook een paar vrouwen die vaginaal bevallen zijn en dat echt afgrijselijk vonden (ook naderhand) hun verhaal uit de doeken doen?
Ik heb wel gezegd dat ik koste wat kost een spoedkeizersnee wil voorkomen. Een horrorscenario is dat de eerste via de natuurlijke weg komt, mijn man bij dat kindje blijft, en dat de tweede toch via een noodkeizersnede gehaald wordt en dat dat kindje alleen ter wereld komt. Als het risico erin zit plan ik de keizersnede liever zodat we bij elkaar blijven en ons er op instellen. Een ander horror scenario is vroeggeboorte. In het ideale plaatje maak ik de 37 weken vol en beval ik natuurlijk. Maar ik durf er niet van uit te gaan.
Hoezo medelijden?
Het kind moet er toch uit en hoe doet er uiteindelijk niet toe.
Zo heeft ieder haar verhaal.
Het kind moet er toch uit en hoe doet er uiteindelijk niet toe.
Zo heeft ieder haar verhaal.
Ik snap wel een beetje wat Mrs.Peel bedoelt, eigenlijk. De reacties zijn natuurlijk gericht op de opmerking vrijwillig een ks te krijgen, maar de horrorstories zoals "met mijn ogen knipperen deed al pijn" kunnen wel vrij afschrikwekkend zijn ook voor de zwangeren die nog een ks moéten.
Ik heb bij mijn eerste een spoed KS onder narcose gehad en bij mijn 2e een razendsnelle vaginale bevalling. Ik vond het allebei geen pretje tijdens, maar daarna ben je van een vaginale bevalling echt veel sneller op de been (ondanks 2e graads ruptuur). Zitten kon meteen weer (hoewel niet pijnloos), ik kon echt de eerste 3 dagen niet zitten na mijn KS hoor. En wat Aventura zegt, de eerste dagen na KS zijn een waas. Ik sta ook helemaal versuft op foto's. Kan me de ontmoeting met mijn baby niet meer herinneren. Maar goed, dat had ook meer met de narcose te maken.
Ik stond nu na 2 dagen alweer te koken en ben toen Bliksem 7 dagen oud was met mijn peuter een uitstapje naar de bibliotheek wezen maken. Na een KS mag je bijvoorbeeld 6 weken niet autorijden, vet onhandig. En ik kon wekenlang amper zelfstandig mijn bed uitkomen.
Ik stond nu na 2 dagen alweer te koken en ben toen Bliksem 7 dagen oud was met mijn peuter een uitstapje naar de bibliotheek wezen maken. Na een KS mag je bijvoorbeeld 6 weken niet autorijden, vet onhandig. En ik kon wekenlang amper zelfstandig mijn bed uitkomen.
Ik hoop dat je dit wel theatraal met je armen over elkaar en door je neus snuivend typte?quote:
Ah, nou sorry dan. Dat was niet zo bedoeld.
Ik ben al weg ook.
Ik wilde een beetje relativeren, was niet naar wie dan ook persoonlijk bedoeld. Ik denk dat alle manieren van bevallen zo hun minder leuke/mooie/fijne kanten hebben.
Ja joh, niemand neemt een KS voor de lol toch? Ik heb zelf ernstig getwijfeld over een geplande KS dit keer. Er zitten ook voordelen aan en onder bepaalde omstandigheden is het gewoon de betere keuze. Dat staat los van het herstel verder, imo.
In Turkije zijn ze ook allemaal van de ks, bijna niemand bevalt nog normaal daar. Word ook steeds aangegeken alsof ik gek ben als ik zeg dat ik normaal ga bevallen. 
Hun grootste probleem is dat je “uitrekt” van beneden, volgens mij.
Geef mij maar een gewone bevalling. Ja, het gaat pijn doen. Ja, ik ben best wel bang voor wat komen gaat. Maar ik vertrouw mijn lichaam.
Hun grootste probleem is dat je “uitrekt” van beneden, volgens mij. Geef mij maar een gewone bevalling. Ja, het gaat pijn doen. Ja, ik ben best wel bang voor wat komen gaat. Maar ik vertrouw mijn lichaam.
Protège moi de mes désirs.
Nou, in Marokko bevallen ze toch echt voor de lol met keizersnee. Het moet beneden lekker strak en mooi blijven voor manlief, want stel je eens voor dat hij anders een vreemd zou gaan. Zo denken zij.quote:Op woensdag 21 februari 2018 15:18 schreef LuDann het volgende:
Ja joh, niemand neemt een KS voor de lol toch? Ik heb zelf ernstig getwijfeld over een geplande KS dit keer. Er zitten ook voordelen aan en onder bepaalde omstandigheden is het gewoon de betere keuze. Dat staat los van het herstel verder, imo.
Zo verging het ook de vaginale stuit na de beruchte term breach trial. Gelukkig is men nu hard bezig om de kennis weer terug te krijgen.quote:
Bizar is dat, na een aantal jaar raak je dan alle kennis over natuurlijke bevallingen kwijt in zo'n omgeving.
