Wat zijn jullie allemaal lief
Zo, weer terug van een bezoekje aan mijn ouders. Ik had ze verteld dat we naar het ziekenhuis moesten dus die waren behoorlijk nerveus. En hun reactie was eigenlijk hetzelfde als die van ons: Hoe kan dit???. De baby heeft inmiddels werknaam Hercules gekregen met alles wat hij/zij heeft moeten doorstaan. Op beide hysteroscopieen is achteraf gezien dus gewoon een goede baby te zien en we zijn echt verbaasd hoe ze dit hebben kunnen missen. Helaas maken ze geen opnames van een hysteroscopie dus je kan niks terugkijken. Maar het is wel een klein wonder dat het nog gewoon leeft na alles wat er gebeurd is.
Er is ook sprake van een zogenoemde vanished twin, een tweede vruchtzakje waar waarschijnlijk al vroeg eentje het niet gered heeft. Maar dat is nu absoluut bijzaak. Morgen moet ik gelijk het ziekenhuis hier bellen en het liefst morgen nog een termijnecho laten maken en het hele traject op starten, ook met de hele medische geschiedenis erbij volgens de gynaecoloog van Utrecht. Als ik morgen kan voor de termijnecho horen we als het goed is ook gelijk het geslacht.
Ik ga overstappen naar Z&G maar wil de dames en heren hier heel veel succes wensen. Jullie liggen mij allemaal nauw aan het hart en leef verschrikkelijk met jullie mee. Ik hoop voor jullie dat jullie net zo een wonder mogen ontvangen als ik vandaag. Ik blijf zeker meelezen en hoop dan ook dat over een paar maanden dit topic helemaal leeg is.
Gewoon bizar dat ik het eerste termijn al door ben. Ik was wel wat moe maar dat heb ik wel vaker