Het peutertopic (2-4 jaar) deel 230

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 11:07 schreef Franny_G het volgende:
Dat van complimenten vind ik interessant, maar echt lastig. I kleurt momenteel heel erg veel. En laat dus heel vaak kleurplaten zien en vraagt tijdens het kleuren ook regelmatig: "Mama, kom eens kijken hoe mooi ik dit heb gedaan?" Ik weet dan niet altijd goed hoe dan feedback te geven. Ze kleurt al behoorlijk goed binnen de lijntjes en dat vind ik niet zo boeiend verder. Maar wat kan ik verder zeggen op die momenten dan "Ja mooi hoor!" Ik zeg bijv wel dat ik het zo leuk vind om te zien dat ze er veel plezier aan beleeft....

Ik denk dat het "kom eens kijken" vooral dat is. Mamma, kom eens kijken, ik ben fijn bezig en wil dat met je delen.

Ik zeg vaak iets als: wow mooie kleuren heb je gekozen, of gezellig hè, samen kleuren. Of juist de inhoud van de kleurplaat benoemen. "hé wie is dat? Wat doet dat figuur?" Dat soort dingen.

En soms zeg ik hm-mm. Gewoon om te bevestigen dat ik haar hoor en er ben, en dan verder niks

Oh ja, nee, daar ben ik dus echt niet mee bezig, hoe ik zo’n compliment dan precies geef. Ik zou dan gewoon ‘wauw, mooi hoor!’ roepen. En daar zie ik dus ook echt niets verkeerd in.

Ik vraag me dan wel af hoeveel van jullie zelf intrinsieke motivatie hebben. Ik moet mezelf echt regelmatig een beloning in het vooruitzicht stellen om dingen gedaan te krijgen. Ik werk ook niet uit intrinsieke motivatie. Ik vind het salaris (de beloning) echt het allerbelangrijkst.

Straffen ligt denk ik ook wel aan je kind, Lu. Ik lees vaak dat Wolk best heel meegaand is en weinig peuterbuien heeft. Als dat dagelijks zou zijn, ga je misschien wel heel anders ermee om, maar dat gaf je zelf ook al aan.
(Hoe gaat dat eigenlijk met slapen, als Wolk niet ziek is, beter? )

Ik boks even enorm met LeSage. Ik vraag me af of sommige dingen niet kapot geanalyseerd worden, al zal overal natuurlijk wel een kern van waarheid inzitten.

Ik geef N. eigenlijk alleen een time-out als ze haar zusje slaat. Gelukkig heeft ze dat nu al een hele tijd niet meer gedaan, en toen ze dat wel deed was het gelukkig ook maar zo af en toe.

Ik voed dus op volgens de 'omkoop methode'

Ik merk wel dat ik veel (bewust en onbewust) meeneem vanuit mijn eigen jeugd. Ik had een topjeugd dus daar denk ik wel eens aan bij beslissingen.
Al eens gezegd maar ik ben geen moeder van nature, zelf was ik na een jaar B ook verrast dat ie al zijn ledematen nog had. En nu gaat het meeste vanzelf.

En complimenten geven we vaak. Maar we hebben dan ook een geweldig kind :p

Het is ook zo verschillend per kind. Mijne is totaal ongevoelig voor dreigen, gillen, time-outs en beloningen Dat maakt het ook wel verrekte lastig hoor, want daardoor is ze moeilijk over te halen om iets te doen. Opruimen is gewoon echt een achterlijke strijd. En intrinsiek intrinschmiek, geen enkel kind voelt de natuurlijke behoefte om z'n zooi achter zich op te ruimen

Dus nou ja, ik blijf maar gewoon doorgaan met streng toespreken als ze echt over de schreef gaat, gedrag benoemen wat me niet aanstaat en de reden daarvoor, maar ik doe dat echt niet met kusjekroel. Wel mag ze altijd een knuffel komen halen als ze die nodig heeft, ook als ze net een uur lang een kutzak is geweest

er is wel veel onderzoek gedaan naar uitbundige en overmatig complimenten.

https://www.volkskrant.nl(...)sch-gedaan~a4520435/

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 13:36 schreef Stormqueen het volgende:
Het is ook zo verschillend per kind. Mijne is totaal ongevoelig voor dreigen, gillen, time-outs en beloningen Dat maakt het ook wel verrekte lastig hoor, want daardoor is ze moeilijk over te halen om iets te doen. Opruimen is gewoon echt een achterlijke strijd. En intrinsiek intrinschmiek, geen enkel kind voelt de natuurlijke behoefte om z'n zooi achter zich op te ruimen

Dus nou ja, ik blijf maar gewoon doorgaan met streng toespreken als ze echt over de schreef gaat, gedrag benoemen wat me niet aanstaat en de reden daarvoor, maar ik doe dat echt niet met kusjekroel. Wel mag ze altijd een knuffel komen halen als ze die nodig heeft, ook als ze net een uur lang een kutzak is geweest

Mijne ruimt (haar kamer iig) juist heel vaak zelf op als ze er gespeeld heeft dat heb ik haar echt niet geleerd ofzo

Dus ik denk dat het ook aan t kind ligt en ik ga bv ook niet werken vanuit intrinsieke motivatie, daar moet wel m'n salaris als beloning tegenover staan

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 13:03 schreef LeSage het volgende:
Straffen ligt denk ik ook wel aan je kind, Lu. Ik lees vaak dat Wolk best heel meegaand is en weinig peuterbuien heeft. Als dat dagelijks zou zijn, ga je misschien wel heel anders ermee om, maar dat gaf je zelf ook al aan.
(Hoe gaat dat eigenlijk met slapen, als Wolk niet ziek is, beter? )

Oh ja zeker hoor, ik zal de eerste zijn om dat toe te geven. Ze heeft sinds een paar weken ook wel echte peuterbuien en ik moet echt even zoeken naar hoe daarmee om te gaan. Mijn eerste reactie is niet altijd degene die ik idealiter voor me zie (ook omdat ik zo hoogzwanger wat minder geduld heb).

Er loopt hier bovendien ook geen tweede kind rond nog, die ook in bescherming genomen moet worden. Het zou best kunnen dat we een time-out zouden doen in de toekomst in de situatie die Selvaria beschrijft maar ik zie het dan meer als een noodgreep. Ik zie het mezelf niet zo snel toepassen als opvoedkundige methode (a la Nanny Frost, of dus zo´n ouder die aan het KDV doorgeeft dat het kind in de hoek moet).

Slapen gaat nu gewoon goed, gelukkig. Ze wordt als ze niet ziek is meestal tot 2 keer per nacht wakker maar gaat relatief makkelijk weer slapen (binnen een half uur tot een uur) dus dat is allemaal redelijk normaal op deze leeftijd.

Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen altijd overmatig complimenteren / ophemelen en zo nu en dan zeggen "wauw, wat een mooie tekening!". Mijn gezonde verstand zegt dat ik op deze manier heus geen verwaande ettertjes aan het creëren ben.

Maar goed, ik ben geen expert en doe maar wat en tot nu toe bevalt dat prima.

Zelfs een compliment geven is hogere wiskunde je doet het niet snel goed, dat opvoeden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 13:55 schreef Skittles het volgende:
Zelfs een compliment geven is hogere wiskunde je doet het niet snel goed, dat opvoeden.

Ah kijk, jij verwoordt het altijd een stuk beter dan ik met mijn lange lulverhalen, maar dit dus.

Ik roep dus heel snel dingen als “wat goed van jou W!” Of “ben jij al zo’n grote jongen?”
Inmiddels roept W. ook “goed zo W!” als hem iets lukt, zoals z’n schoenen uit doen of de trap afklimmen .

Ik geef als “straf” time-outs bij mega driftbuien, waarbij hij mij soms slaat, schopt en bijt. Dat mag gewoon niet, klaar. Ik pak hem dan op en zet hem op de deurmat (ons huis heeft geen deuren tussen gang, keuken en woonkamer, dus ik kan hem altijd zien en ben nooit verder dan een meter weg) en laat hem daar dan uitrazen. Als ik dan hoor dat de ergste woede over is ga ik naast hem zitten en wacht ik tot ‘ie een knuffel komt halen en is het daarna weer goed.

Van de week had hij ook weer zo’n bui en toen hij mij een stomp gaf, rende hij vervolgens zelf naar de mat om daar uit te razen. In die zin lijkt het dus wel te werken.

Overigens ben ik van team: negeren als het kan, straffen als het moet. Bij mildere driftbuien negeer ik dat boze gewoon, dat werkt dan ook prima.

Die complimenten, wat een gedoe. Ain’t nobody got time for that.

Straffen vind ik op zich ook niets mis mee, maar ik ben daar dus echt te lui voor. In de hoek zetten en dan steeds terug moeten lopen omdat S. weer eruit komt enzo. 2 keer geprobeerd en toen was ik er wel klaar mee.
Bij een enorme driftbui laat ik hem meestal maar even stampvoeten door het hele huis en zeg ik daarna dat ik zijn gedrag vervelend vond. En in het geval van zichzelf of een ander fysiek iets aan willen doen houd ik hem in een houdgreep vast, dan kalmeert hij meestal

Sjemig alles moet straks wel ontzettend doordacht en overwogen worden voor je nog iets kan zeggen of doen tav je peuter
Lekker 'spontaan' opvoeden nog m.i.

Ik hang de ikdoemaarwat-methode aan aangepast op wat ik weet dat bij mijn stuiterbal past.
En heel fijn past zijn gebruiksaanwijzing nogsteeds dagelijks aan dus uitdaging all over.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 09:46 schreef LeSage het volgende:

[..]

Uhm, hoe doe ik anders boodschappen zonder een compleet drama
S.: ‘Neeeeee, spelen, neeeee niet de jas aan, neeeee niet in de kinderwagen.’
Ik: ‘Als je nu even mee gaat met mama, krijg je in de supermarkt een appel (thanks Lidl ) en mag je in het park een stuk lopen.’
S.: *huppelt naar de kapstok* ‘Okeeeee.’

Ik vind het prima hoor

Wij moesten vorige week de oudste naar school brengen. A wilde zijn jas niet aan. Ook niet na tig keer vragen, uitleggen dat we nu echt weg moesten om niet te laat te komen en bij dwang deed hij de jas gewoon weer uit. Ok, dan gaan we zonder jas. Eenmaal buiten kwam hij daar toch snel op terug . En deed zonder morren alsnog zijn jas aan. Ik denk dat hij nu beter begrijpt dat dat ding best handig is.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 15:57 schreef BlueEyes het volgende:
Sjemig alles moet straks wel ontzettend doordacht en overwogen worden voor je nog iets kan zeggen of doen tav je peuter
Lekker 'spontaan' opvoeden nog m.i.

Ik hang de ikdoemaarwat-methode aan aangepast op wat ik weet dat bij mijn stuiterbal past.
En heel fijn past zijn gebruiksaanwijzing nogsteeds dagelijks aan dus uitdaging all over.

dat hoeft natuurlijk niet, het kan ook gewoon je natuurlijke manier van opvoeden zijn toch?
het is voor mij de enige logische manier, dat er toevallig ook een heleboel wetenschap bij komt kijken en onderzoeken en de methode is gewoon toeval.

Mijn methode was er voor ik het naampje wist.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 13:55 schreef Skittles het volgende:
Zelfs een compliment geven is hogere wiskunde je doet het niet snel goed, dat opvoeden.

Heb je niet de module «compliment je kind uit de tent» gevolgd aan de Moederen zonder Loederen academie?

Jammer joh. Je hebt écht wat gemist.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 16:11 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Wij moesten vorige week de oudste naar school brengen. A wilde zijn jas niet aan. Ook niet na tig keer vragen, uitleggen dat we nu echt weg moesten om niet te laat te komen en bij dwang deed hij de jas gewoon weer uit. Ok, dan gaan we zonder jas. Eenmaal buiten kwam hij daar toch snel op terug . En deed zonder morren alsnog zijn jas aan. Ik denk dat hij nu beter begrijpt dat dat ding best handig is.

Ik heb die aanpak weleens overwogen, maar:
1. Mijn peuter heeft karakter en ik verwacht dat hij dan dus zonder jas zou blijven lopen en daarna ziek is.
2. Hij zou dan zonder schoenen, zonder jas, lopend en met 15 knuffels mee moeten naar de supermarkt.

Ik doe ook gewoon wat goed voelt zonder een vaste methode aan te hangen. En wat goed voelt verbaast me ook wel eens. Zo had ik van tevoren echt niet gedacht ruim twee jaar borstvoeding te geven.

Ketel is al een paar dagen ziekig, arme jongen. Net kroop hij op de bank tegen me aan en viel spontaan in slaap.

Luna, zo zielig is dat dan he. En aandoenlijk van tegen je aan in slaap vallen.

Leuk, veel herkenning dit. Ik doe op veel vlakken ook maar wat, maar lees ook wel eens wat, om een handvat te hebben bij bepaalde situaties. Soms ga ik gewoon gillen (lees: klappen in handen en hard zeggen dat er NU dít gaat gebeuren) soms op een andere manier. Dat stuk van die complimenten had ik ook eens gelezen. Blijf het lastig vinden, want ik blijf maar hangen op het compliment: daar heb je goed je best op gedaan, kom ik niet echt. Goed geduldig zijn bij een spel en zijn best op hebben gedaan om volgens de regels een spel te spelen, zeg ik ook wel geregeld tegen R. Bij een tekening probeer ik naar de kleuren en emotie van het ingekleurde ding te kijken Ja dit klinkt echt stompzinnig, maar R. reageert er altijd wel heel enthousiast op. Soms gewoon mooie tekening, of wat mooie kleuren gebruikt, 'binnen' de lijntjes geprobeerd te kleuren. Dus ja, ik ben er wel redelijk bewust mee bezig. Ook omdat ik een jaar geleden oid begonnen ben in een boek over opvoeden met deugden, maar daar snap ik nog niet veel van Zijn zelfstandigheid prijzen bij iets zelf doen ipv zeggen goed zo (want: wat goed zo?). Nou ja, hier werkt het.

Daarnaast is iets vragen een paar keer, max 3 ofzo, daarna raak ik mijn geduld kwijt en moet het nú gebeuren. Eventueel in noodgreep. Zonder jas naar buiten of schoenen hebben we nog nooit gedaan of hoeven doen. Wel zonder handschoenen (dan neem ik ze zelf mee of in zijn mandje op de fiets). Ik merk dat we in de meeste dingen duidelijke regels hebben.

Ik begin mezelf nu enorm terug te horen in R. Ooooh ik voel migraine opkomen, zegt R dan of: Dat was echt hilaaaaaarisch. En nu ook een vloekwoord van .... En dat vind ik echt minder omdat ik dat zelf heel naar vind.

Trouwens SQ wat super van de zindelijkheid!! R. zat vanochtend op de commode om half 7 's ochtends oid, en zong een liedje over dat hij op de commode zat, omdat bleek dus, hij had gepoept. Morgenochtend gaan we weer een sessie doen van in de onderbroek lopen en elk half uur/drie kwartier eierwekker en dan op de wc zitten.

Beterschap voor Ketel!

LeSage: het kinderfruit bij Lidl is inderdaad heel handig!

Leuk om te lezen over opvoeden. Ik heb me voor mijn werk veel opvoedkundig gedrag eigen gemaakt en gebruik daar best veel van ook thuis. Vooral positief benaderen, afleiden indien mogelijk en consequent zijn.
Enne, intrinsieke motivatie om op te ruimen... Ik heb mijn kind zo geconditioneerd dat hij braaf 1 ding uit de kast pakt om mee te spelen, het opruimt en dan wat anders pakt . Dat doet hij alleen bij mij, bij papa/opa/wie dan ook trekt hij de kast leeg. Prima hoor.

Mensen wat is het rot om ziek te zijn. Was lang geleden. Maar J kwam steeds heel lief vragen of het goed ging en of hij iets voor me kon doen

Wat sneu van Ketel, hoe gaat het nu Luna?

Hupje, veel beterschap! En klinkt heel efficiënt, dat spelen met 1 ding tegelijk.

Ik ben ook fan van gratis supermarkt fruit, hier bij de AH.

Wolk is aan de beterende hand. Vandaag Ventolin afbouwen.

Ketel is nu, op een epische snotneus na, gelukkig weer helemaal de oude. Het is nu mijn man die in de lappenmand ligt. En zelf kwakkel ik ook al weken.

quote:

Op vrijdag 9 februari 2018 13:03 schreef LeSage het volgende:
Oh ja, nee, daar ben ik dus echt niet mee bezig, hoe ik zo’n compliment dan precies geef. Ik zou dan gewoon ‘wauw, mooi hoor!’ roepen. En daar zie ik dus ook echt niets verkeerd in.

Ik vraag me dan wel af hoeveel van jullie zelf intrinsieke motivatie hebben. Ik moet mezelf echt regelmatig een beloning in het vooruitzicht stellen om dingen gedaan te krijgen. Ik werk ook niet uit intrinsieke motivatie. Ik vind het salaris (de beloning) echt het allerbelangrijkst.

Straffen ligt denk ik ook wel aan je kind, Lu. Ik lees vaak dat Wolk best heel meegaand is en weinig peuterbuien heeft. Als dat dagelijks zou zijn, ga je misschien wel heel anders ermee om, maar dat gaf je zelf ook al aan.
(Hoe gaat dat eigenlijk met slapen, als Wolk niet ziek is, beter? )

Intrinsieke motivatie is een beetje een toverwoord. Wordt ontzettend veel ten onrechte gebruikt.

Er wordt vaak gedaan of extrinsiek slecht is en intrinsiek goed, en dat ze elkaar uitsluiten maar het ligt veel gecompliceerder.

Nu volgt lange uitleg, ik schreef er een scriptie over

Intrinsiek gemotiveerd zijn is een soort paradijsvogel. Er wordt vaak gezegd dat kinderen uit intrinsieke motivatie leren rollen, lopen en praten bijv, en dat ze die intrinsieke motivatie kwijtraken door scholing (traditionele) en complimenten. Daaruit ontstaan dan ook initiatieven als unschooling, en democratisch onderwijs.

Maar je kunt beter spreken van gecontroleerde versus autonome motivatie. Er zijn 4 soorten extrinsieke motivatie, waarvan er twee wel autonoom zijn:



Gecontroleerde motivatie (type 1 en 2) is afhankelijk van externe prikkels, en motiveert gevoelens als schuld en schaamte als iemand die regels wel accepteert en de druk hoog is. Bijvoorbeeld het moeten halen van hoge cijfers van je ouders. Dit is het traditionele beeld van extrinsieke motivatie.

Bij autonome motivatie (type 3, 4 en intrinsiek) kan de regel of het doel nog steeds van buiten komen (3 en 4) maar ofwel je hebt zelf de afweging gemaakt dat het de moeite waard is dit te doen (vanwege de mogelijke uitkomst of omdat het doel wel belangrijk voor je is), of je hebt het zelfs onderdeel van je normen en waarden gemaakt. Je identificeert je je met de externe prikkel.
(Je ouders beloven je een fiets als je overgaat zonder onvoldoendes, en je vindt dat wel een goed idee, je hebt eigenlijk ook helemaal geen zin om te blijven zitten, dat zou zonde zijn! Of de docent heeft uitgelegd waarom een toets belangrijk is, en dus vind je het ook wel belangrijk om er goed voor te leren. Of het klimaat in de klas is zodanig dat het belangrijk wordt gevonden om goed te zijn in gym, en nu wil je zelf ook meer gaan sporten).

Dat is dus niet van oorsprong je eigen behoefte allemaal, er is een externe regel, druk of prikkel, maar je kunt dat wel positief inzetten en jezelf motiveren.

Sterker nog, ik denk dat heel veel van de ontwikkeling van kinderen helemaal niet intrinsiek gemotiveerd is maar ontstaat uit de behoefte om erbij te horen, hetzelfde te kunnen als de ander (je ouders bijv). Dat is ook gewoon een externe prikkel! En dus geen intrinsieke motivatie.