Depressie & Angst #149

quote:

Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:

[..]

Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...

Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.

Hoe lang ben je nu totaal bezig in maanden?
Ik kan nu wel heel cliche zeggen er bestaat geen quick fix voor de meeste psychologische vraagstukken,
je moet jezelf helpen terwijl de psych ondersteunt..

Maar zo is het helaas wel, geef dingen de tijd en soms moeten er klachten uit je hoofd voordat er ruimte voor therapie in je hoofd is.

quote:

Op zondag 28 januari 2018 12:12 schreef Colafles63 het volgende:
Ik vind de psychische hulpverlening ruk. Ik heb al EMDR gehad wat goed geholpen heeft, maar ik heb meer hulp nodig in de vorm van gesprekken. Van de week een afspraak om te bespreken hoe het na de EMDR verlopen is en ik had nogal een meltdown. Veel gehuild. Psych weinig gesproken. Eigenlijk was ik 90% van de tijd aan het woord. Vraagt ie opeens wat ik wil dat er verder gebeurd. Want ja, ik ken mezelf beter als dat hij dat kent. Hoe moet ik dat weten, jij bent toch de psych? Ik vind dat zo stom, aan je patiënt vragen wat hij verder wilt.... De patiënt heeft op dat moment geen heldere kijk op dingen...

quote:

Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:

[..]

Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...

Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.

Klinkt alsof je wel weet -dat- er nog iets is, maar je niet weet -wat- precies?

Vetgedrukte herken ik helaas wel. Deze hebben allemaal met elkaar te maken. Onderstreepte is een duidelijk signaal dat er iets mis gaat bij jou toch? Je probeert hun wat duidelijk te maken en dat lukt niet? heb je ook 't idee alsof ze blind zijn of zo? Of alsof ze je voor de gek aan het houden zijn?

Heb je trouwens het idee dat er meer bij je aan de hand is? Alsof wat je nu weet niet de gehele lading dekt?

quote:

Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:

[..]

Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...

Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.

Heb je liever dat ze je maar allerlei trajecten insturen zonder jou te vragen wat je wilt? Iets meer sturing zou misschien fijn zijn, maar het is ook wel goed om over je eigen behoeften na te denken. Dat ze dus wel naar jou luisteren wat dat betreft.

quote:

Op zondag 28 januari 2018 22:24 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Heb je liever dat ze je maar allerlei trajecten insturen zonder jou te vragen wat je wilt? Iets meer sturing zou misschien fijn zijn, maar het is ook wel goed om over je eigen behoeften na te denken. Dat ze dus wel naar jou luisteren wat dat betreft.

Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.

Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?

quote:

Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:

[..]

Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.

Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?

Hangt af van de situatie, maar ik kan me voorstellen dat AD helpt om je gevoelsleven stabieler te krijgen waardoor je minder negatief over jezelf denkt. Ook krijg je, als depressie een deel van het probleem is, met medicatie misschien weer meer energie en motivatie. Therapie is zwaar, dus iets meer energie en motivatie kan je dan wel gebruiken.

Daarbij kan je depressie zien als een ziekte van het brein waardoor je tijdelijk een tekort hebt aan bepaalde stofjes zoals dopamine en serotonine. Meer positieve stofjes betekent minder negatieve gedachten of ruminatie. Therapie richt zich meer op de inhoud van je gedachten en je gedrag, het veranderen van je cognities. Dat gaat je veel opleveren, maar op de korte termijn zorgt het niet dat je stofjes in balans komen. AD mogelijk wel.

Het vult elkaar dus mooi aan om uiteindelijk beter te worden. Maar je kan de vraag natuurlijk aan je behandelaar voorleggen, dan weet je zeker waarom ze voor deze volgorde kiezen.

quote:

Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:

[..]

Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.

Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?

Ik heb het zelf op die manier gehad, maar ehm, ik had ook geen concreet probleem waar ik aan wilde werken, ik wilde gewoon met wat meer levenslust en energie er tegenaan en stappen maken om gezond te worden.
Ik ben van nature een gevoelsmens - denk ik - als in, ik richt mijn aandacht steeds op hoe ik mij voel i.p.v. dat ik om mij heen kijk en ervaar en leef zogezegd. Voor mij haalde anti depressiva mij ook een beetje uit dat "droom" wereldje. Dat is opzicht ook wel goed want dat maakt je toch een tandje ondernemender.

Maar ik heb ook 2 - 3 verschillende antidepressiva gebruikt en de andere twee werkten voor mij echt totaal niet, daar werd ik alleen maar minder van.

En nu? Helemaal afgebouwd, al een jaar of 3 totaal geen last gehad van een terugval of wat dan ook - naar mijn idee omdat ik er gewoon geen zin meer in heb om depressief te zijn.

Terugkijkend op die periode met die AD die voor mij goed werkte... Mja dat middel zou zomaar mijn leven van betere kwaliteit kunnen maken, maar het blijft gevoelsmatig en misschien in werkelijkheid ook wel, dikke troep dat je lichaam in gaat, het kan wel erg nuttige troep zijn om je depressie te tackelen... Dat is toch wel het meest belangrijke denk ik om te doen als je depressief bent en je het wilt aanpakken.

Excuses als mijn verhaal niet helemaal op jou van toepassing is hoor, ik las dit topic gewoon even en heb zelf in de situatie gezeten dat ik begon met AD, misschien kun je er iets mee.

Morgen heb ik weer een gesprek met mn psycholoog. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet vertellen.

Ben bang dat ik er dan maar zo'n oeverloos gelul gesprek van maak. T is of ik gewoon geen richting heb?

En ondertussen lijkt alles een beetje doelloos. Ben moe, baal een beetje van afgezegde afspraken maar ook weer niet. Voel me n beetje eenzamig en verdrietig ook. Heb vandaag n pakje sigaretten gekocht. Doodzonde maar ik heb ff niet de puf om niet te roken.

Vorige week heeft de psycholoog me n boekje aangeraden over burn out, en hoe makkelijk je erna jezelf oplegt dat je nu gezond gaat leven en alles op orde brengt en dat vervolgens weer heel veel stress meebrengt omdat je MOET. Dat was best een eye opener, want dat doe ik dus ook. Maar nu mag ik van mezelf gewoon lanterfanten en die reep chocolade en roken en ja daar ben ik dan weer helemaal niet blij mee.

Wel leverde t me op dat ik weer wat meer naar buiten ben gegaan en een paar keer goed gekookt heb.

Ik maak me ook wat zorgen over de uwv eerstejaars keuring die eraan gaat komen. Formeel heb ik geen diagnose volgens mij, behalve angststoornis en stemmingsstoornis. Maar is dat genoeg om nog een tijdje de ruimte te hebben om alles te verwerken?

Sorry voor t wat warrige verhaal. Ik wou dat ik t wat duidelijker had allemaal.

quote:

Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:
Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?

Ja, dat gebeurt vaker, zeker als nu al bekend is dat therapie opgestart gaat worden. Reken bij antidepressiva een week of 6 voor je echt kunt beoordelen of je resultaat hebt, en als je pech hebt heb je in de eerste periode al wel bijwerkingen. De combinatie praten + pillen doet (statistisch) meer dan alleen pillen.

Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.

Wat naar voor je. Sterkte .

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.

Wat balen zeg! Ik hoop dat je snel wat tot rust komt.

Ik had vandaag wel n goed gesprek weer. Ik vertelde dat ik even niet goed wist welke richting het op moest. Ik vroeg de psycholoog daarbij een beetje te helpen en die wist nog wel wat dingen om te verkennen.

We zijn best diep ingegaan op mijn moeite met fysiek contact en waar dat vandaan komt. Daar kwam echt veel uit, een aantal irreële angsten (openstaande deuren) kunnen plaatsen. Niet dat t nu opgelost is maar ik had er nog niet bij stilgestaan 1. dat dat zo apart is, en 2. waar t vandaan kwam. Ik had t altijd verklaard met Feng Shui en t erbij gelaten. Maar t is dus niet normaal als je gestresst raakt van een open deur.

Ze gaf aan dat ze dacht dat er nog wel meer onderwerpen zijn die ze verder wilde uitdiepen omdat ze denk dat daar wel wat zit. Best fijn dat zij helpt verder te komen en het ook goed vond om te helpen richting te geven.

Ik had ook een gelukje vandaag. Ik kwam er vannacht achter dat ik nog maar voor 2 dagen medicatie heb en was bezorgd dat ik niet meer op tijd nieuwe kon krijgen.

Bij de praktijk stond net mijn psychiater bij de receptie en die was heel bereid meteen een recept uit te schrijven. En bij de apotheek hadden ze nog net 1 doosje liggen. Echt fijn.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.

Dikke knuffel voor jou.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.

En daarom ben je dus opgenomen Zoals je het nu schrijft zit je daar iig het minst onveilig. Hoop dat je wat rust vindt en snel merkt dat ook aan dit GZG een einde komt

Allemaal bedankt voor de lieve woorden!

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 15:10 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

En daarom ben je dus opgenomen Zoals je het nu schrijft zit je daar iig het minst onveilig. Hoop dat je wat rust vindt en snel merkt dat ook aan dit GZG een einde komt

Oeh, heel scherp, en ja je hebt gelijk! Er komt ook al wat rust merk ik, het scheelt al veel om gewoon wat mensen om me heen te hebben en als het nodig is is er ook tijd voor even een gesprekje over moeilijke onderwerpen. Als deze lijn zo doorzet mag ik na het weekend weer naar huis.

Vandaag was mn laatste afspraak bij de ggz. 5 jaar in behandeling geweest
Ik heb nog wel een kadootje voor mn SPV'er gehaald; een beker, bonbons, en een bedankkaartje.

Ja ik weet dat het haar werk is enzo en dat het niet hoeft maar ik neem graag goed afscheid En ik heb haar het langst gehad. Ze vond het wel heel leuk "oh dat hoeft toch niet!" maar ik vind het fijn om het zo af te sluiten

We hebben het nog even gehad over 'hoe nu verder'. Want 5 jaar onder behandeling zijn is niet niks natuurlijk... En het is goed om te weten dat er een poh-ggz is waar je laagdrempelig (en gratis ) terecht kunt. Nog kort gesproken over wanneer aan de bel trekken: bij een maand somberheid. Dat vind ik nog redelijk snel eigenlijk Toch is het gek dat je na zo'n tijd los word gelaten en dat er geen programma is wat daarna komt.

Maar ja... het is gek. Ik moet het nu 'zelf' doen. Freedom! En omg wat ga ik een geld overhouden dat ik anders aan eigen risico kwijt was

quote:

Op donderdag 1 februari 2018 12:22 schreef Elvi het volgende:
Vandaag was mn laatste afspraak bij de ggz. 5 jaar in behandeling geweest
Ik heb nog wel een kadootje voor mn SPV'er gehaald; een beker, bonbons, en een bedankkaartje.

Ja ik weet dat het haar werk is enzo en dat het niet hoeft maar ik neem graag goed afscheid En ik heb haar het langst gehad. Ze vond het wel heel leuk "oh dat hoeft toch niet!" maar ik vind het fijn om het zo af te sluiten

We hebben het nog even gehad over 'hoe nu verder'. Want 5 jaar onder behandeling zijn is niet niks natuurlijk... En het is goed om te weten dat er een poh-ggz is waar je laagdrempelig (en gratis ) terecht kunt. Nog kort gesproken over wanneer aan de bel trekken: bij een maand somberheid. Dat vind ik nog redelijk snel eigenlijk Toch is het gek dat je na zo'n tijd los word gelaten en dat er geen programma is wat daarna komt.

Maar ja... het is gek. Ik moet het nu 'zelf' doen. Freedom! En omg wat ga ik een geld overhouden dat ik anders aan eigen risico kwijt was

Gaat dat geld verdwijnen in de rest van je uitgaven? Of ga je er wat anders mee doen? Je begrijpt dat ik voor wat anders ben?! Als het kan natuurlijk, zou wel tof zijn toch. Hoef je niet te zeggen natuurlijk, ik ben blij voor je. Dat is alles.

Goed hoor allemaal, coach jij jezelf maar door. Succes.

Met mij gaat het weer enigszins goed. Blijkbaar is een goed ritme hebben, overdag leven, onder de mensen komen en wat lichaamsbeweging hebben nogal goed voor mijn stemming. Wie had het gedacht.

quote:

Op zondag 4 februari 2018 16:58 schreef Quotidien het volgende:
Met mij gaat het weer enigszins goed. Blijkbaar is een goed ritme hebben, overdag leven, onder de mensen komen en wat lichaamsbeweging hebben nogal goed voor mijn stemming. Wie had het gedacht.

Het is altijd makkelijk gedacht van anderen dat dat helpt als je in een dip zit. Het kost veel moeite om zoiets juist dan uit te voeren. Maar goed dat je dat toch gelukt is!

Afgelopen week vond ik op reddit een draad die gaat over cptsd, complexe ptss vrij vertaald.

Ik heb daar wat zitten lezen en herken me erg in de symptomen. Vooral de verklaring van bizar heftige emoties daar kon ik me goed in vinden.

Ik heb het ook met mijn psycholoog besproken en die gaf an dat ze het fijn vond dat ik er herkenning in vond maar zijzelf niet direct een sticker wil plakken op mijn klachten omdat ze meestal gaandeweg behoorlijk veranderen.

Ik voelde me eerder best schuldig dat ik me er zo in herkende want ik wil niet zelf een diagnose gaan plakken, en het kostte wel wat energie dit te delen. Fijne reactie van haar iig en ik kon me er ook wel in vinden. De herkenning en verklaring van mijn soms extreme emoties is voldoende.

Ik had superslecht geslapen omdat juist die reddit vanalles los had gemaakt en ook dat heb ik besproken. Ik ben op momenten nog steeds kwaad over iets van een jaar geleden en ook wel om andere dingen die eigenlijk al afgerond hadden moeten zijn. T loslaten lukt me niet goed en dat is frustrerend.

Ze stelde voor om komende sessie eens een gesprek te gaan voeren met die persoon, doen we of hij in de extra stoel zit en mag ik er alles uitgooien.

Doodeng..... maar ik wil het wel proberen. Al vind ik t wel eng als zij dan meekijkt en ik misschien wel boos wordt. Boos worden vind ik echt heel naar om te doen.

Maargoed, ik wil het wel proberen, kijken of dit helpt. Ik vertrouw haar wel zover dat ik geloof dat het kan helpen.

quote:

Op woensdag 7 februari 2018 09:13 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Afgelopen week vond ik op reddit een draad die gaat over cptsd, complexe ptss vrij vertaald.

Ik heb daar wat zitten lezen en herken me erg in de symptomen. Vooral de verklaring van bizar heftige emoties daar kon ik me goed in vinden.

Ik heb het ook met mijn psycholoog besproken en die gaf an dat ze het fijn vond dat ik er herkenning in vond maar zijzelf niet direct een sticker wil plakken op mijn klachten omdat ze meestal gaandeweg behoorlijk veranderen.

Ik voelde me eerder best schuldig dat ik me er zo in herkende want ik wil niet zelf een diagnose gaan plakken, en het kostte wel wat energie dit te delen. Fijne reactie van haar iig en ik kon me er ook wel in vinden. De herkenning en verklaring van mijn soms extreme emoties is voldoende.

Ik had superslecht geslapen omdat juist die reddit vanalles los had gemaakt en ook dat heb ik besproken. Ik ben op momenten nog steeds kwaad over iets van een jaar geleden en ook wel om andere dingen die eigenlijk al afgerond hadden moeten zijn. T loslaten lukt me niet goed en dat is frustrerend.

Ze stelde voor om komende sessie eens een gesprek te gaan voeren met die persoon, doen we of hij in de extra stoel zit en mag ik er alles uitgooien.

Doodeng..... maar ik wil het wel proberen. Al vind ik t wel eng als zij dan meekijkt en ik misschien wel boos wordt. Boos worden vind ik echt heel naar om te doen.

Maargoed, ik wil het wel proberen, kijken of dit helpt. Ik vertrouw haar wel zover dat ik geloof dat het kan helpen.

Hé, het klinkt alsof jullie best oké contact hebben. Je bent nog niet zo lang bij haar toch? Zou wel fijn zijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je in alle heftigheid van zoals het nu is, herkent in cptss hoor. Geef het wat tijd, ptss wordt niet voor niets door mensen omschreven als stoornis van misplaatste boosheid. Misschien voelt het over een tijdje weer anders. Sterkte

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 09:35 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hé, het klinkt alsof jullie best oké contact hebben. Je bent nog niet zo lang bij haar toch? Zou wel fijn zijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je in alle heftigheid van zoals het nu is, herkent in cptss hoor. Geef het wat tijd, ptss wordt niet voor niets door mensen omschreven als stoornis van misplaatste boosheid. Misschien voelt het over een tijdje weer anders. Sterkte

Ik kom vanaf september bij haar en het contact is inderdaad wel goed.

Een aantal klachten die bij cptss en minder bij ptss passen heb ik al heel lang, zeker 15 jaar denk ik, dus het is niet iets van het moment.

Het maakt me niet veel uit of er n labeltje op komt of niet, ik vond t vooral fijn wat herkenning te vinden.

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 10:36 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik kom vanaf september bij haar en het contact is inderdaad wel goed.

Een aantal klachten die bij cptss en minder bij ptss passen heb ik al heel lang, zeker 15 jaar denk ik, dus het is niet iets van het moment.

Het maakt me niet veel uit of er n labeltje op komt of niet, ik vond t vooral fijn wat herkenning te vinden.

Ja sorry als ik me wat lomp uitdrukte, ik wilde graag op je reageren maar kan me slecht concentreren. Ik bedoelde niks te zeggen over je klachten ofzo maar meer dat als je eerder andere of deze hulp had gehad dat de vorm van je klachten misschien nu anders was geweest . Als je begrijpt wat ik bedoel. Ongeacht wat het label is. Het is in elk geval prettig dat je het contact met deze therapeut wel goed lijkt.

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 12:44 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja sorry als ik me wat lomp uitdrukte, ik wilde graag op je reageren maar kan me slecht concentreren. Ik bedoelde niks te zeggen over je klachten ofzo maar meer dat als je eerder andere of deze hulp had gehad dat de vorm van je klachten misschien nu anders was geweest . Als je begrijpt wat ik bedoel. Ongeacht wat het label is. Het is in elk geval prettig dat je het contact met deze therapeut wel goed lijkt.

Ik vind t wel meevallen qua lomp zijn hoor, zo had ik t in elk geval niet opgevat.

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik weet niet of het anders was geweest als ik eerder de juiste hulp had gekregen. Ik heb vaker hulp gezocht maar denk dat ik er toen niet voor open stond om naar t verleden te kijken. Die hulp heeft ook weinig opgelost. Ik keek immers niet naar de oorzaak.

Wellicht dat als ik toen ik nog een kind was er goede hulpverlening was geweest dat het anders gelopen was. Ik denk wel dat ik met de jaren iets beter heb leren omgaan met mijn klachten. Bijvoorbeeld even pauze nemen als ik overmand wordt door een emotie en proberen te kalmeren voordat ik handel, en het verwoorden van waar ik last van heb, als ik bijvoorbeeld teveel indrukken heb en volloop kan ik dat zeggen voor ik overstroom. Dat is zeker verbeterd, maar ondanks dat ik beter ben ik het verwoorden en mijn grenzen bewaken is er weinig verbetering van de klachten zelf.

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 17:53 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik vind t wel meevallen qua lomp zijn hoor, zo had ik t in elk geval niet opgevat.

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik weet niet of het anders was geweest als ik eerder de juiste hulp had gekregen. Ik heb vaker hulp gezocht maar denk dat ik er toen niet voor open stond om naar t verleden te kijken. Die hulp heeft ook weinig opgelost. Ik keek immers niet naar de oorzaak.

Wellicht dat als ik toen ik nog een kind was er goede hulpverlening was geweest dat het anders gelopen was. Ik denk wel dat ik met de jaren iets beter heb leren omgaan met mijn klachten. Bijvoorbeeld even pauze nemen als ik overmand wordt door een emotie en proberen te kalmeren voordat ik handel, en het verwoorden van waar ik last van heb, als ik bijvoorbeeld teveel indrukken heb en volloop kan ik dat zeggen voor ik overstroom. Dat is zeker verbeterd, maar ondanks dat ik beter ben ik het verwoorden en mijn grenzen bewaken is er weinig verbetering van de klachten zelf.

Ik weet het ook niet. Ik herken het ook wel vanuit hoe ik mijn klachten ervaar, ik weet ook vaak niet echt wat voortkomt vanuit cptss of dissociatie. Bepaalde dingen zijn er al heel lang in dezelfde mate, alleen de manier waarop ik er mee deal en of ik er mee deal verschilt.