Mensenrechtencollege: politie discrimineert met verbod op hoofddoek

quote:

’Parttime hoofddoek is prima’



De politie mag een vrouwelijke agent niet zomaar verbieden een hoofddoek te dragen bij haar politie-uniform, oordeelt het College voor de Rechten van de Mens. Vrouwenrechtenactiviste Shirin Musa draagt zelf een hoofddoek, maar zou hem als politieagente of rechter zonder morren afdoen. „Jij moet ten dienste staan aan het ambt, niet andersom.”.

Shirin Musa gaat nooit zonder hoofddoek de deur uit. Ze draagt hem sinds haar negende. Klasgenoten sloegen en bespuwden haar op school, maar voor haar was het in die tijd een ernstige religieuze plicht. Ze moest er niet aan denken dat er per ongeluk een haarlok zichtbaar zou zijn of erger: dat de wind hem van haar hoofd zou blazen.

Shirin Musa gaat nooit zonder hoofddoek de deur uit. Ze draagt hem sinds haar negende. Klasgenoten sloegen en bespuwden haar op school, maar voor haar was het in die tijd een ernstige religieuze plicht. Ze moest er niet aan denken dat er per ongeluk een haarlok zichtbaar zou zijn of erger: dat de wind hem van haar hoofd zou blazen.

De laatste jaren ziet ze de doek niet meer als religieus symbool maar gewoon als een modeaccessoire. Ze hecht eraan, zoals sommige mannen zich naakt voelen zonder stropdas.

Musa is directrice van vrouwenrechtenorganisatie Femmes for Freedom (FfF), die opkomt voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen. Ze spreekt vaak met moslima’s over de hoofddoek bij de politie. „Ik zeg dan tegen ze: stel, er breken rellen uit met Marokkaanse mensen. Hoe zou je het dan ervaren als mannen met keppeltjes de orde herstellen? De politie moet neutraliteit uitstralen. Net als een rechter. Wij voerden ooit een rechtszaak bij een rechter die over zijn rooms-katholieke achtergrond begon, heel misplaatst. Als iemand moslim is, wil ik dat ook niet weten. Ik wil blind op de rechter kunnen vertrouwen. Ik wil niet weten op wie hij stemt en naar welke voetbalwedstrijd hij gaat.”

Tegenwind
Volgens haar zijn er zat moslima’s die er zo over denken, alleen eisen zij minder aandacht dan de ’hoofddoeklobby’. Musa krijgt veel tegenwind van zogenoemde social justice warriors, zelfbenoemde strijders tegen zaken als ’islamofobie’. Dat gebeurde bijvoorbeeld in mei. Femmes for Freedom lanceerde in Rotterdam een postercampagne voor vrije partnerkeuze met afbeeldingen van een zoenende hoofddoekdraagster. ’Stigmatiserend’, zo oordeelden de tegenstanders.

Musa vindt het opmerkelijk dat activisten de hoofddoek met zoveel vuur verdedigen, terwijl er zoveel belangrijker kwesties zijn rond vrouwenrechten.

„Zoals geweld tegen vrouwen. Of het feit dat slechts 31 procent van Turkse en Marokkaanse vrouwen economisch zelfstandig is. Dat twee derde van de vrouwen in opvanghuizen een migrantenachtergrond heeft, kindhuwelijken, polygamie, gedwongen huwelijken, het recht op volledige zelfbeschikking, het recht om verliefd te worden op wie je maar wilt, ongehuwd samenwonen...”, zo somt ze op. „Politieke partijen als Denk, Nida in Rotterdam of de hoofddoeklobby hoor je daar niet over.”