R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
en dat inderdaadquote:Op maandag 25 september 2017 20:07 schreef Samzz het volgende:
Ik heb eigenlijk vooral geen zin mijn keuze te 'moeten' verdedigen.
Ik zie het al, je houdt Zielsveel van je kidsquote:Op maandag 25 september 2017 09:26 schreef MissButterflyy het volgende:
Nou ja, spreek meer voor mezelf. De helft van de tijd zijn m’n kinderen bij m’n ex. Ze hebben dus echt twee huizen. En niet dat ze vooral bij mij zijn.
Idd als je een single moeder bent die bijna constant de kinderen bij zich heeft is het toch anders.
Voel ook niet zo de behoefte om snel te gaan samenwonen mocht ik een leuke vent treffen. Latten kan dan prima voor een tijdje.
God doesn't help stupid!
Oh nee, dat is ook heel erg. Inwonende familiequote:
Ik ging er vanuit dat het kinderen zijn die (nog) voornamelijk bij de nieuwe partner wonen. Dat is dus niet gewoon familielid, maar een huisgenoot met wie je 24/7 te maken hebt als je gaat samenwonen.
Net zoals je misschien iets er op tegen hebt dat er een inwonende moeder of broer is. Daar zit ik ook niet op te wachten.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Inderdaad; heel irritant ...quote:
Ik heb eigenlijk vooral geen zin mijn keuze te 'moeten' verdedigen
Als de kinderen net zoveel van hun moeder houden dan van hun vader, dat vind ik haar een topwijf dat ze de vader de helft van de tijd gunt.quote:
[..]
Ik zie het al, je houdt Zielsveel van je kids
Je opmerking komt trouwens meer over met de intentie om iemand te kwetsen dan dat je erover nagedacht hebt en je mening even wilt onderbouwen.
Hell To The Liars
Bij het woord verdedigen impliceer je eigenlijk dat je wordt aangevallen. Even eerder werd ook al iets van ouder evangelie geroepen.
Jammer dat een berichtenwisselingen zo word ervaren. Ik weet niet of het aan mijn woordkeus ligt, of dat er sprake is van oud zeer elders. En ook begrijp ik dat sommige redenen privé zijn. Afijn, laat me jullie pret niet bederven, ik trek me wel even terug uit dit topic. Het was geenzins als aanval of overtuiging bedoeld. Mijn excuus desalniettemin.
Jammer dat een berichtenwisselingen zo word ervaren. Ik weet niet of het aan mijn woordkeus ligt, of dat er sprake is van oud zeer elders. En ook begrijp ik dat sommige redenen privé zijn. Afijn, laat me jullie pret niet bederven, ik trek me wel even terug uit dit topic. Het was geenzins als aanval of overtuiging bedoeld. Mijn excuus desalniettemin.
Zo lees ik het ook, laten we er vanuit gaan dat t niet sarcastisch is maar wat ongelukkig uitgedrukt.quote:
[..]
Als de kinderen net zoveel van hun moeder houden dan van hun vader, dat vind ik haar een topwijf dat ze de vader de helft van de tijd gunt.
Je opmerking komt trouwens meer over met de intentie om iemand te kwetsen dan dat je erover nagedacht hebt en je mening even wilt onderbouwen.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Vind ook dat er best fel gereageerd wordt. Dat zal vast te verklaren zijn door de vele malen dat men zich heeft moeten verdedigen op verjaardagsfeestjes.quote:
Bij het woord verdedigen impliceer je eigenlijk dat je wordt aangevallen. Even eerder werd ook al iets van ouder evangelie geroepen.
Jammer dat een berichtenwisselingen zo word ervaren. Ik weet niet of het aan mijn woordkeus ligt, of dat er sprake is van oud zeer elders. En ook begrijp ik dat sommige redenen privé zijn. Afijn, laat me jullie pret niet bederven, ik trek me wel even terug uit dit topic. Het was geenzins als aanval of overtuiging bedoeld. Mijn excuus desalniettemin.
Ik ben overigens zeer blij met mijn kinderkeuze, maar denk dat elke ouder wel weet dat je ook heel veel verliest. Andermans kinderen opvoeden klinkt dan toch als het slechtste van twee werelden.
Verdedigen is misschien niet het juiste woord in dit geval, omdat er idd niet wordt aangevallen.quote:
Bij het woord verdedigen impliceer je eigenlijk dat je wordt aangevallen. Even eerder werd ook al iets van ouder evangelie geroepen.
Jammer dat een berichtenwisselingen zo word ervaren. Ik weet niet of het aan mijn woordkeus ligt, of dat er sprake is van oud zeer elders. En ook begrijp ik dat sommige redenen privé zijn. Afijn, laat me jullie pret niet bederven, ik trek me wel even terug uit dit topic. Het was geenzins als aanval of overtuiging bedoeld. Mijn excuus desalniettemin.
Wel wordt er gevraagd of er aan de voordelen is gedacht, alsof de keuze ondoordacht is of zo. Terwijl dat voor veel bewust kindlozen juist helemaal niet opgaat.
Vandaar geen zin te moeten 'verdedigen'. Laat ik het zo zeggen.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dat snap en begrijp ik, ieder zijn/haar keuze zeg maarquote:
[..]
Maar voor mij hoeft t gewoon niet.
Dat is ook verspilde energie, er wordt in "onze" maatschappij gewoon vanuit gegaan dat een vrouw kinderen op de wereld zet. Ik ben het daar niet mee eens, want als je net als jij redenen c.q. gevoel hebt om niet aan kinderen te beginnen dan is dat jouw keuze, ongeacht wat anderen er ook over denken, dat is hun probleem vind ik.quote:
Ik heb eigenlijk vooral geen zin mijn keuze te 'moeten' verdedigen
Interessant topic. Ik heb een kind en ik kan me voorstellen dat als ik nu om wat voor reden dan ook weer single zou worden, ik ook niet zomaar zou te staan trappelen om weer een relatie te nemen. Als ik dan zou gaan daten, dan zou ik het dus niet meer zo snel serieus laten worden met iemand, en ik kan me voorstellen dat er dan dus al veel mannen af zouden haken.
Als je in eerste instantie genoegen neemt met een LAT-relatie. De meesten hebben toch de intentie te gaan samenwonen en/of trouwen. Een kind moet jou niet dwingen tot LAT-ten "omdat dat het eenvoudigste is".quote:
[..]
Als beide partners prima kunnen leven met een lat-relatie dan is het allemaal al een stuk eenvoudiger.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lunatiek op 25-09-2017 23:47:00 ]
Nee dat niet, maar sommige mensen vinden LAT-ten ook gewoon de handigste relatievorm.quote:
[..]
Als je in eerste instantie genoegen neemt met een LAT-relatie. De meesten hebben toch de intentie te gaan samenwonen en/of trouwen. Een kind moet jou niet dwingen tot LAT-ten "omdat dat het eenvoudigste is".
Het moet idd niet zo zijn dat de een de kinderen van de ander uit huis zit te kijken, omdat samenwonen dan eindelijk mogelijk is.
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.
Life is a highway...let's ride it!
deze wending
dat zegt toch niemand. Alleen moet je misschien mensen daten die wel open staan voor iemand met kinderen. Dat is toch gewoon logisch. En die zijn er ook genoegquote:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.
Kan het topic weer ontopic a.u.b.? Aantal berichten verwijderd.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
We hebben het over waarom niet datenquote:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Waar staat dat je niet mag daten?quote:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.
Jezus wat een topic.
Tap tap tap
Een kerel met kind moet wel heel heel leuk zijn wil ik met hem daten. En dan zie ik wel verder.
Maar liever niet en het is voor mij een enorme afknapper. Ik ben geen groot fan van kinderen, heb ze zelf niet, heb geen rammelende eierstokken en ben zelf ook niet van plan om ooit moeder te worden. Niet van een eigen legsel en niet van het kind van een ander.
En ik ben egoïstisch. Ik wil hem helemaal voor mezelf.
Maar liever niet en het is voor mij een enorme afknapper. Ik ben geen groot fan van kinderen, heb ze zelf niet, heb geen rammelende eierstokken en ben zelf ook niet van plan om ooit moeder te worden. Niet van een eigen legsel en niet van het kind van een ander.
En ik ben egoïstisch. Ik wil hem helemaal voor mezelf.
Tap tap tap
Ik heb altijd hetzelfde gezegd, voor mij geen man met kinderen, totdat ik dus iemand leerde kennen die ik echt geweldig vindt. Ik heb, ondanks dat de kinderen al groter zijn, in het begin best wel eens moeite gehad met het gevoel van delen, maar zoals iemand al mooi beschreef eerder, partnerliefde is echt heel anders dan de liefde voor kinderen. Mijn vriend heeft me dat ook vaak genoeg verteld, dus het gevoel dat ik op een tweede plaats sta, heb ik gelukkig niet.
In het geval van vrouwen is het gewoon onaantrekkelijk dat ze al kinderen van een andere man eruit heeft gepoept. Dat creeert minderwaardigheid, wil geen enkele man.
Dat hoeft toch ook helemaal niet? Je bent niemand wat verschuldigd hoor.quote:
Ik heb eigenlijk vooral geen zin mijn keuze te 'moeten' verdedigen
En andersom niet dan?quote:
In het geval van vrouwen is het gewoon onaantrekkelijk dat ze al kinderen van een andere man eruit heeft gepoept. Dat creeert minderwaardigheid, wil geen enkele man.
Genoeg redenen gelezen waar ik me ook in kan vinden, maar ik mis nog een stukje. Vandaar even een aanvullende gedachtengang over dingen die het alsnog een ja of een nee zouden kunnen maken zeg maar. I
k zou er nu op wat latere leeftijd beter mee om kunnen gaan, maar ik heb er weinig trek in als ik merk dat er vrijwel alleen maar over de kinders gekwebbeld kan worden. Sure, hoort ook een groot onderdeel van je leven te zijn enzo, maar ik pas niet zo denderend bij mensen die vooral ouder van zijn en verder weinig ambiëren.
Ook vind ik het bizar hoeveel haast sommige mensen hebben om de "nieuwe" voor te stellen aan hun kroost. Kun je als compliment opvatten, maar hoeveel lui zien ze langs komen? Niet de beste basis imho, dus daar voel ik me niet prettig bij. Eerst maar eens zonder kids kijken of je elkaar leuk genoeg blijft vinden lijkt me een betere tactiek dan.
Mensen die zeggen dat je er geen last van hebt snap ik ook niet of dat je niet op hoeft te voeden, omdat ze dat wel met de ex doen. Als je 50/50 doet en je elkaar ziet als de ex ze heeft, dan zie je ze niet nee. Maar als je interesse hebt in een partner als geheel dan krijg je toch wel shizzle mee lijkt me. Je praat toch over dingen die je belangrijk vind lijkt me, dus dan vallen je kids daar ook onder. Dan wil je toch ook iemand naast je waarmee je soms je zorgen kan delen of even willen klankborden ofzo?
En als je wel in beeld komt bij de kids, hoe blijf je dan buiten de opvoeding? Moet je dat überhaupt willen? Zowel als nieuwe partner als ouder en ex zijn er denk ik wel argumenten te bedenken.. Niet dat ik het raar vind dat de ouders de eindbeslissers blijven, maar als serieuze partner ben je toch een onderdeel in die opvoeding. Je bent een volwassene en geen grote broer of zus die derhalve wel leuk met ze komt doen, maar verder geen enkele verantwoordelijkheid aan kan ofzo. Het is ook niet alsof je je geen mening vormt en die bij voorbaat al loos is, omdat het niet je eigen bloed is. Tenminste, ik zou daar echt voor passen.
Ook omdat ik me als ouder wel graag zou willen kunnen voorstellen en weten wat voor iemand naast mijn ex bij de kinderen rond hangt. Enige consensus tov de opvoeding geeft consistentie en duidelijkheid. Iets wat mij toch wel belangrijk lijkt. Samen dingen kunnen doen als verjaardagen vieren of bij afzwemmen of whatever, vind ik ook een pré. Je hoeft niet elkaars beste vrienden te worden of te zijn, maar je kan je wel inzetten voor een zo min mogelijke tweedeling in het familieleven van je kinderen. Maar goed, dat kan helaas ook niet altijd door goede redenen waar je een potentiële partner niet altijd op af hoeft te schieten.
Afijn, er is meer grijs te overwegen dan een y/n mbt dit onderwerp denk ik..
k zou er nu op wat latere leeftijd beter mee om kunnen gaan, maar ik heb er weinig trek in als ik merk dat er vrijwel alleen maar over de kinders gekwebbeld kan worden. Sure, hoort ook een groot onderdeel van je leven te zijn enzo, maar ik pas niet zo denderend bij mensen die vooral ouder van zijn en verder weinig ambiëren.
Ook vind ik het bizar hoeveel haast sommige mensen hebben om de "nieuwe" voor te stellen aan hun kroost. Kun je als compliment opvatten, maar hoeveel lui zien ze langs komen? Niet de beste basis imho, dus daar voel ik me niet prettig bij. Eerst maar eens zonder kids kijken of je elkaar leuk genoeg blijft vinden lijkt me een betere tactiek dan.
Mensen die zeggen dat je er geen last van hebt snap ik ook niet of dat je niet op hoeft te voeden, omdat ze dat wel met de ex doen. Als je 50/50 doet en je elkaar ziet als de ex ze heeft, dan zie je ze niet nee. Maar als je interesse hebt in een partner als geheel dan krijg je toch wel shizzle mee lijkt me. Je praat toch over dingen die je belangrijk vind lijkt me, dus dan vallen je kids daar ook onder. Dan wil je toch ook iemand naast je waarmee je soms je zorgen kan delen of even willen klankborden ofzo?
En als je wel in beeld komt bij de kids, hoe blijf je dan buiten de opvoeding? Moet je dat überhaupt willen? Zowel als nieuwe partner als ouder en ex zijn er denk ik wel argumenten te bedenken.. Niet dat ik het raar vind dat de ouders de eindbeslissers blijven, maar als serieuze partner ben je toch een onderdeel in die opvoeding. Je bent een volwassene en geen grote broer of zus die derhalve wel leuk met ze komt doen, maar verder geen enkele verantwoordelijkheid aan kan ofzo. Het is ook niet alsof je je geen mening vormt en die bij voorbaat al loos is, omdat het niet je eigen bloed is. Tenminste, ik zou daar echt voor passen.
Ook omdat ik me als ouder wel graag zou willen kunnen voorstellen en weten wat voor iemand naast mijn ex bij de kinderen rond hangt. Enige consensus tov de opvoeding geeft consistentie en duidelijkheid. Iets wat mij toch wel belangrijk lijkt. Samen dingen kunnen doen als verjaardagen vieren of bij afzwemmen of whatever, vind ik ook een pré. Je hoeft niet elkaars beste vrienden te worden of te zijn, maar je kan je wel inzetten voor een zo min mogelijke tweedeling in het familieleven van je kinderen. Maar goed, dat kan helaas ook niet altijd door goede redenen waar je een potentiële partner niet altijd op af hoeft te schieten.
Afijn, er is meer grijs te overwegen dan een y/n mbt dit onderwerp denk ik..
Vrouwen zijn erger dan mannen hoor. Ik zie vaker dat een man het kind van een ander erbij neemt dan andersom.quote:
|
|
