Waarom niet daten als er al kinderen zijn?

Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.

quote:

Op maandag 25 september 2017 21:20 schreef Chai het volgende:
deze wending

I.d.d.
Het houdt hier voor mij op, topic is de verkeerde kant op gegaan.

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 08:03 schreef Luuntje het volgende:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.

dat zegt toch niemand. Alleen moet je misschien mensen daten die wel open staan voor iemand met kinderen. Dat is toch gewoon logisch. En die zijn er ook genoeg

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 08:03 schreef Luuntje het volgende:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.

We hebben het over waarom niet daten .

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 08:03 schreef Luuntje het volgende:
Ow jee.....ik heb twee kinderen en mijn vriend ook....moet ik bu maar stoppen met daten?
Want straks zijn er 4 kinderen...
Wat ik helemaal niet erg vind, mijn kinderen zijn geweldig en die twee van hem ook.
Gelukkig kennen we elkaar al langer, dat zal ook wel schelen denk ik, plus dat ik van kinderen houd.

Waar staat dat je niet mag daten?
Jezus wat een topic.

Een kerel met kind moet wel heel heel leuk zijn wil ik met hem daten. En dan zie ik wel verder.
Maar liever niet en het is voor mij een enorme afknapper. Ik ben geen groot fan van kinderen, heb ze zelf niet, heb geen rammelende eierstokken en ben zelf ook niet van plan om ooit moeder te worden. Niet van een eigen legsel en niet van het kind van een ander.
En ik ben egoïstisch. Ik wil hem helemaal voor mezelf.

Ik heb altijd hetzelfde gezegd, voor mij geen man met kinderen, totdat ik dus iemand leerde kennen die ik echt geweldig vindt. Ik heb, ondanks dat de kinderen al groter zijn, in het begin best wel eens moeite gehad met het gevoel van delen, maar zoals iemand al mooi beschreef eerder, partnerliefde is echt heel anders dan de liefde voor kinderen. Mijn vriend heeft me dat ook vaak genoeg verteld, dus het gevoel dat ik op een tweede plaats sta, heb ik gelukkig niet.

Gewoon niet. Klaar.

In het geval van vrouwen is het gewoon onaantrekkelijk dat ze al kinderen van een andere man eruit heeft gepoept. Dat creeert minderwaardigheid, wil geen enkele man.

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 15:23 schreef kapitaal92 het volgende:
In het geval van vrouwen is het gewoon onaantrekkelijk dat ze al kinderen van een andere man eruit heeft gepoept. Dat creeert minderwaardigheid, wil geen enkele man.

En andersom niet dan?

quote:

Op woensdag 27 september 2017 18:14 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

En andersom niet dan?

Ja, die uitgelubberde piemels....

Genoeg redenen gelezen waar ik me ook in kan vinden, maar ik mis nog een stukje. Vandaar even een aanvullende gedachtengang over dingen die het alsnog een ja of een nee zouden kunnen maken zeg maar. I
k zou er nu op wat latere leeftijd beter mee om kunnen gaan, maar ik heb er weinig trek in als ik merk dat er vrijwel alleen maar over de kinders gekwebbeld kan worden. Sure, hoort ook een groot onderdeel van je leven te zijn enzo, maar ik pas niet zo denderend bij mensen die vooral ouder van zijn en verder weinig ambiëren.
Ook vind ik het bizar hoeveel haast sommige mensen hebben om de "nieuwe" voor te stellen aan hun kroost. Kun je als compliment opvatten, maar hoeveel lui zien ze langs komen? Niet de beste basis imho, dus daar voel ik me niet prettig bij. Eerst maar eens zonder kids kijken of je elkaar leuk genoeg blijft vinden lijkt me een betere tactiek dan.

Mensen die zeggen dat je er geen last van hebt snap ik ook niet of dat je niet op hoeft te voeden, omdat ze dat wel met de ex doen. Als je 50/50 doet en je elkaar ziet als de ex ze heeft, dan zie je ze niet nee. Maar als je interesse hebt in een partner als geheel dan krijg je toch wel shizzle mee lijkt me. Je praat toch over dingen die je belangrijk vind lijkt me, dus dan vallen je kids daar ook onder. Dan wil je toch ook iemand naast je waarmee je soms je zorgen kan delen of even willen klankborden ofzo?
En als je wel in beeld komt bij de kids, hoe blijf je dan buiten de opvoeding? Moet je dat überhaupt willen? Zowel als nieuwe partner als ouder en ex zijn er denk ik wel argumenten te bedenken.. Niet dat ik het raar vind dat de ouders de eindbeslissers blijven, maar als serieuze partner ben je toch een onderdeel in die opvoeding. Je bent een volwassene en geen grote broer of zus die derhalve wel leuk met ze komt doen, maar verder geen enkele verantwoordelijkheid aan kan ofzo. Het is ook niet alsof je je geen mening vormt en die bij voorbaat al loos is, omdat het niet je eigen bloed is. Tenminste, ik zou daar echt voor passen.

Ook omdat ik me als ouder wel graag zou willen kunnen voorstellen en weten wat voor iemand naast mijn ex bij de kinderen rond hangt. Enige consensus tov de opvoeding geeft consistentie en duidelijkheid. Iets wat mij toch wel belangrijk lijkt. Samen dingen kunnen doen als verjaardagen vieren of bij afzwemmen of whatever, vind ik ook een pré. Je hoeft niet elkaars beste vrienden te worden of te zijn, maar je kan je wel inzetten voor een zo min mogelijke tweedeling in het familieleven van je kinderen. Maar goed, dat kan helaas ook niet altijd door goede redenen waar je een potentiële partner niet altijd op af hoeft te schieten.

Afijn, er is meer grijs te overwegen dan een y/n mbt dit onderwerp denk ik..

Ik heb drie kinderen en heb leuk contact met een vrouw met vier kinderen. Dat is wel even slikken hoor; dat wordt een samengesteld gezin met 7 kinderen. Weliswaar zijn ze er nooit allemaal tegelijk, maar het is wel iets om heel goed over na te denken voor je eraan begint.

Ik wijs een vrouw er in ieder geval niet op voorhand door af.

quote:

Op woensdag 27 september 2017 18:46 schreef 8777 het volgende:

[..]

Vrouwen zijn erger dan mannen hoor. Ik zie vaker dat een man het kind van een ander erbij neemt dan andersom.

Erger als in: gescheiden vrouwen nemen vaker het leeuwendeel van de opvoeding op zich? Waardoor het logisch is dat een nieuwe relatie haar kinderen erbij krijgt?
Nou foei hoor, gescheiden vrouw.
En zoooo knap dat de nieuwe partner de kinderen niet op straat gooit.

quote:

Op donderdag 28 september 2017 08:57 schreef 8777 het volgende:

[..]

Erger als in: vrouwen zonder kinderen zitten meestal niet op stiefkindjes te wachten. Andersom zie ik wel mannen zonder kinderen die een relatie aangaan met een vrouw die wel kinderen heeft.

Als je zelf bewust kindvrij bent, is het meer dan logisch dat je ook niet zit te wachten om stiefvader of moeder te worden. Sowieso al een vervelende rol, maar helemaal als je eigenlijk nooit kinderen hebt gewild.

Het hangt wel een beetje af van de leeftijd van de kinderen natuurlijk. Met twintigers die uit huis zijn, is het geen onoverkomelijk probleem.

quote:

Op woensdag 27 september 2017 18:45 schreef Scary_Mary het volgende:
Genoeg redenen gelezen waar ik me ook in kan vinden, maar ik mis nog een stukje. Vandaar even een aanvullende gedachtengang over dingen die het alsnog een ja of een nee zouden kunnen maken zeg maar. I
k zou er nu op wat latere leeftijd beter mee om kunnen gaan, maar ik heb er weinig trek in als ik merk dat er vrijwel alleen maar over de kinders gekwebbeld kan worden. Sure, hoort ook een groot onderdeel van je leven te zijn enzo, maar ik pas niet zo denderend bij mensen die vooral ouder van zijn en verder weinig ambiëren.
Ook vind ik het bizar hoeveel haast sommige mensen hebben om de "nieuwe" voor te stellen aan hun kroost. Kun je als compliment opvatten, maar hoeveel lui zien ze langs komen? Niet de beste basis imho, dus daar voel ik me niet prettig bij. Eerst maar eens zonder kids kijken of je elkaar leuk genoeg blijft vinden lijkt me een betere tactiek dan.

Mensen die zeggen dat je er geen last van hebt snap ik ook niet of dat je niet op hoeft te voeden, omdat ze dat wel met de ex doen. Als je 50/50 doet en je elkaar ziet als de ex ze heeft, dan zie je ze niet nee. Maar als je interesse hebt in een partner als geheel dan krijg je toch wel shizzle mee lijkt me. Je praat toch over dingen die je belangrijk vind lijkt me, dus dan vallen je kids daar ook onder. Dan wil je toch ook iemand naast je waarmee je soms je zorgen kan delen of even willen klankborden ofzo?
En als je wel in beeld komt bij de kids, hoe blijf je dan buiten de opvoeding? Moet je dat überhaupt willen? Zowel als nieuwe partner als ouder en ex zijn er denk ik wel argumenten te bedenken.. Niet dat ik het raar vind dat de ouders de eindbeslissers blijven, maar als serieuze partner ben je toch een onderdeel in die opvoeding. Je bent een volwassene en geen grote broer of zus die derhalve wel leuk met ze komt doen, maar verder geen enkele verantwoordelijkheid aan kan ofzo. Het is ook niet alsof je je geen mening vormt en die bij voorbaat al loos is, omdat het niet je eigen bloed is. Tenminste, ik zou daar echt voor passen.

Ook omdat ik me als ouder wel graag zou willen kunnen voorstellen en weten wat voor iemand naast mijn ex bij de kinderen rond hangt. Enige consensus tov de opvoeding geeft consistentie en duidelijkheid. Iets wat mij toch wel belangrijk lijkt. Samen dingen kunnen doen als verjaardagen vieren of bij afzwemmen of whatever, vind ik ook een pré. Je hoeft niet elkaars beste vrienden te worden of te zijn, maar je kan je wel inzetten voor een zo min mogelijke tweedeling in het familieleven van je kinderen. Maar goed, dat kan helaas ook niet altijd door goede redenen waar je een potentiële partner niet altijd op af hoeft te schieten.

Afijn, er is meer grijs te overwegen dan een y/n mbt dit onderwerp denk ik..

Ik raak ook vrij snel verveeld als het alleen maar over de kinderen gaat... maar dat zie je toch vrij vaak. En het is ook wel logisch, maar ik hoor liever over de personen zelf dan over kinderen waar ik verder weinig mee heb.

quote:

Op woensdag 27 september 2017 18:46 schreef 8777 het volgende:

[..]

Vrouwen zijn erger dan mannen hoor. Ik zie vaker dat een man het kind van een ander erbij neemt dan andersom.

Top anekdotisch bewijs