Depressie & Angst #141

Pff waarom voelen psychische problemen zo eenzaam.

Gister appte mijn vader hoe het ging. Had iets van anderhalve week geen contact gehad en dat is voor mij prima. Ik appte dat het wel ging maar dat ik nog met wat problemen zat. Aangezien hij één van de enige is waarmee ik kan praten, wil ik dat ook doen. Hij appte iets terug waarin ook stond of ik hiermee door blijf gaan om aandacht te vragen. Ik voel me zó gwkwetst. Ik kan alleen huilen nu.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:35 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Bedoel je dat je 25 kg geleden minder goed in je vel zat of dat hij je toen fysiek minder aantrekkelijk gevonden zou hebben?

Hij zou me fysiek onaantrekkelijk gevonden hebben. Sterker nog hij zou me nóg aantrekkelijker gevonden hebben als ik nog wat minder woog dan nu.

Ik zou hem met 20 cm meer en zonder kaal plekje ook aantrekkelijker vinden.

Yet here we are. Loving the shit out of each other

De zoektocht naar perfectie (in jezelf en in anderen) kan je zoveel moois kosten. Jij zal nooit perfect worden. De ander zal nooit perfect worden... /care

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 09:02 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb met mijn nieuwe medicijnen (topiramaat) voor het eerst, sinds ik kan het me niet eens me herinneren, een nacht droomvrij geslapen. Ik hoop zo dat dit blijft en ik ben zo benieuwd wat dit overdag met me gaat doen. Ik werd zo anders wakker.

Ik ook!

Bij mij gaat 't nog eventjes duren, omdat ik naar alle waarschijnlijkheid op zoek moet naar andere behandelaars en ik heb dat liever eerst afgerond (voel er weinig voor de goede flow die ik de laatste tijd heb, te moeten onderbreken voor iets waarvan de rompslomp me misschien niks goeds oplevert).

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 10:52 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Hij zou me fysiek onaantrekkelijk gevonden hebben. Sterker nog hij zou me nóg aantrekkelijker gevonden hebben als ik nog wat minder woog dan nu.

Ik zou hem met 20 cm meer en zonder kaal plekje ook aantrekkelijker vinden.

Yet here we are. Loving the shit out of each other

De zoektocht naar perfectie (in jezelf en in anderen) kan je zoveel moois kosten. Jij zal nooit perfect worden. De ander zal nooit perfect worden... /care

Mooie instelling!!

Ik ben zo klaar met alle depressive episodes enz... man heeft een aantal diagnoses waarvan ik mij afvraag of dit ooit beter gaan worden (ontwijkende persoonlijkheids stoornis en hij heeft ook borderline trekjes en dan nog onverwerkte trauma's uit zn verleden en de recente zelfmoordpoging... En ik snap echt dat het voor hem veel zwaarder is enz maar man wat ben ik het soms zat!! Nu helpt mijn eigen VitD tekort en seretonine probleem ook niet mee in mn humeur gok ik maar soms ben ik bang dat het dus niet beter wordt en ik weet niet of ik daar capabel genoeg voor ben en of ik dat wil...

Iemand ervaring met n shitload aan labels?

Ik heb van de week al zitten denken of ik zou reageren op "jajammerjan", maar ik ben geloof ik blij dat ik me de energie bespaard heb. Ik heb het idee dat wat je ook zegt, het toch niks uitmaakt...

Fripsel, wat lekker dat je een nacht droomvrij hebt geslapen!

Gewoonmezelf, in welk opzicht bedoel je een shitload aan labels?

Ik ben sinds de zomer gestopt met mijn medicatie en eigenlijk gaat het best wel ok.
Hopelijk blijft dat zo...

Sunshine, wat een rottige reactie .

Daarna stuurde hij wel een app of hij nog zou bellen, maar die zag ik vanmorgen pas.

Ik snap echt dat het moeilijk is om te dealen met iemand die psychisch in de knoop zit, daarom vraag ik me weleens af of het niet allemaal aan mij ligt.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 14:02 schreef Sunshine1982 het volgende:
Daarna stuurde hij wel een app of hij nog zou bellen, maar die zag ik vanmorgen pas.

Ik snap echt dat het moeilijk is om te dealen met iemand die psychisch in de knoop zit, daarom vraag ik me weleens af of het niet allemaal aan mij ligt.

Nee!ik ken je verhaal en je situatie niet maar ik weet wel dat het niet aan jou ligt! Depressie is geen keuze! Depressie is een ziekte... een slopende allesoverheersende kutziekte!

En ja omgaan met iemand die psychisch overhoop ligt is zwaar en lang niet altijd makkelijk of gezellig maar het is geen keuze om je zo te voelen,
Ik heb zoals gezegd met al heel wat depressive episodes gehad en het is echt niet altijd makkelijk, ik vind het, zeker de laatste maanden, zwaar, maar ik weet ook dat hij er niet voor kiest en hij werkt er hard aan.

@nijna: het laatste jaar heb ik zo'n hoop hokjes en stempels voorbij horen komen dat ik er soms geen positieve kant in kan zien dat het ooit nof beter wordt, maar tegelijk realiseer ik mij ook dat er ws ook een deel boosheid van mij bijzit.

Zijn hier dames die SSRI's gebruiken? En is jullie menstruatiecyclus ook veranderd? Ik gebruik nu een maand escitalopram en merk dat mijn menstruatiecyclus veranderd is. Ik werd toen ik eraan begon 5 dagen eerder ongesteld, en nu weer ongeveer 5 dagen eerder dan normaal.

Verder gaat het trouwens best goed met de medicatie. Ik heb straks een gesprek met de psychiater om te kijken of ik van 5 naar 10 mg ga.

quote:

Op maandag 9 oktober 2017 13:49 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Zijn hier dames die SSRI's gebruiken? En is jullie menstruatiecyclus ook veranderd? Ik gebruik nu een maand escitalopram en merk dat mijn menstruatiecyclus veranderd is. Ik werd toen ik eraan begon 5 dagen eerder ongesteld, en nu weer ongeveer 5 dagen eerder dan normaal.

Verder gaat het trouwens best goed met de medicatie. Ik heb straks een gesprek met de psychiater om te kijken of ik van 5 naar 10 mg ga.

Ik heb het maar een paar dagen gebruikt, maar werd er echt doodziek van. Had na twee dagen last van lichte 'spotting', onder andere. Maar ben inmiddels weer een week 'clean', dus kan je er geen inhoudelijk advies over geven

quote:

Op maandag 9 oktober 2017 14:04 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb het maar een paar dagen gebruikt, maar werd er echt doodziek van. Had na twee dagen last van lichte 'spotting', onder andere. Maar ben inmiddels weer een week 'clean', dus kan je er geen inhoudelijk advies over geven

Toch dank voor het delen! Bij mij gaat het verder goed gelukkig.

Ik had vandaag een gesprek met de psychiater, die vertelde dat het wel voorkomt.

Omdat het op 5 mg al goed werkt blijft dat mijn dosis voorlopig. De psychiater vertelde dat het eigenlijk te laag was om goed werkzaam te zijn het af en toe voorkomt dat mensen er zo gevoelig voor zijn dat 5 mg genoeg is. Eventueel kan hij het nog per mg bijstellen mocht het effect toch teruglopen.

Weer een paar gesprekken verder en het wordt me toch pijnlijk duidelijk dat ik het echt zelf moet gaan doen. Maakt niet uit waar je zit, ze vragen altijd "wat heb je nodig" en dan leunen ze achterover. Inmiddels heb ik de vraag zovaak gehad dat ik redelijk goed antwoord kan geven, maar dan is het nog niet concreet genoeg en vragen ze "maar wat wíl je nou echt?". Wie moet nou wie aan de hand houden? En dan een psychiater die zegt over 2 weken te bellen, en dan blijkt die op vakantie te zitten en dan zit je weer zonder antidepressiva.

Echt. Een jaar begeleid wonen waar je niks opschiet. Dan ambulante therapie, die kunnen niks met je en sturen je door naar een andere instelling. Daar begin je en dan duurt het nog een half jaar om een diagnose vast te stellen. He wat fijn, nu kunnen we beginnen. Oh nee toch niet want er is een wachtlijst van 3 maanden. Maar ik heb NU hulp nodig, ja pech, neem met de andere afdeling maar contact op.

Je hoeft het niet alleen te doen is iets wat je altijd hoort. Fout, je moet het echt wel zelf doen. Toen ik in een totaal isolement zat stond er elke week iemand anders voor de deur, en nu wil ik hulp en dan word je van het kaste naar de muur gestuurd.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 14:55 schreef Quotidien het volgende:
Weer een paar gesprekken verder en het wordt me toch pijnlijk duidelijk dat ik het echt zelf moet gaan doen. Maakt niet uit waar je zit, ze vragen altijd "wat heb je nodig" en dan leunen ze achterover. Inmiddels heb ik de vraag zovaak gehad dat ik redelijk goed antwoord kan geven, maar dan is het nog niet concreet genoeg en vragen ze "maar wat wíl je nou echt?". Wie moet nou wie aan de hand houden? En dan een psychiater die zegt over 2 weken te bellen, en dan blijkt die op vakantie te zitten en dan zit je weer zonder antidepressiva.

Echt. Een jaar begeleid wonen waar je niks opschiet. Dan ambulante therapie, die kunnen niks met je en sturen je door naar een andere instelling. Daar begin je en dan duurt het nog een half jaar om een diagnose vast te stellen. He wat fijn, nu kunnen we beginnen. Oh nee toch niet want er is een wachtlijst van 3 maanden. Maar ik heb NU hulp nodig, ja pech, neem met de andere afdeling maar contact op.

Je hoeft het niet alleen te doen is iets wat je altijd hoort. Fout, je moet het echt wel zelf doen. Toen ik in een totaal isolement zat stond er elke week iemand anders voor de deur, en nu wil ik hulp en dan word je van het kaste naar de muur gestuurd.

Een hulpverlener kan jouw problemen ook niet voor je oplossen, hij kan hooguit helpen met inzichten en je steunen. Iedereen moet het uiteindelijk zelf doen, anders blijf je altijd aan je hulpverlener gebonden.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 16:56 schreef Franknfurter het volgende:

[..]

Een hulpverlener kan jouw problemen ook niet voor je oplossen, hij kan hooguit helpen met inzichten en je steunen. Iedereen moet het uiteindelijk zelf doen, anders blijf je altijd aan je hulpverlener gebonden.

Ik verwacht van een psycholoog echt wel wat meer dan steun.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 17:05 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Ik verwacht van een psycholoog echt wel wat meer dan steun.

Wat verwacht je dan? Een brainscan met een exacte diagnose en een pil?

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 14:55 schreef Quotidien het volgende:
Weer een paar gesprekken verder en het wordt me toch pijnlijk duidelijk dat ik het echt zelf moet gaan doen. Maakt niet uit waar je zit, ze vragen altijd "wat heb je nodig" en dan leunen ze achterover. Inmiddels heb ik de vraag zovaak gehad dat ik redelijk goed antwoord kan geven, maar dan is het nog niet concreet genoeg en vragen ze "maar wat wíl je nou echt?". Wie moet nou wie aan de hand houden? En dan een psychiater die zegt over 2 weken te bellen, en dan blijkt die op vakantie te zitten en dan zit je weer zonder antidepressiva.

Echt. Een jaar begeleid wonen waar je niks opschiet. Dan ambulante therapie, die kunnen niks met je en sturen je door naar een andere instelling. Daar begin je en dan duurt het nog een half jaar om een diagnose vast te stellen. He wat fijn, nu kunnen we beginnen. Oh nee toch niet want er is een wachtlijst van 3 maanden. Maar ik heb NU hulp nodig, ja pech, neem met de andere afdeling maar contact op.

Je hoeft het niet alleen te doen is iets wat je altijd hoort. Fout, je moet het echt wel zelf doen. Toen ik in een totaal isolement zat stond er elke week iemand anders voor de deur, en nu wil ik hulp en dan word je van het kaste naar de muur gestuurd.

Ja No fucking shit dat je het zelf moet doen. Wat denk je dan, dat de psycholoog even jouw problemen gaat oplossen? Je zult toch echt zelf aan de bak moeten.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 14:55 schreef Quotidien het volgende:
Weer een paar gesprekken verder en het wordt me toch pijnlijk duidelijk dat ik het echt zelf moet gaan doen. Maakt niet uit waar je zit, ze vragen altijd "wat heb je nodig" en dan leunen ze achterover. Inmiddels heb ik de vraag zovaak gehad dat ik redelijk goed antwoord kan geven, maar dan is het nog niet concreet genoeg en vragen ze "maar wat wíl je nou echt?". Wie moet nou wie aan de hand houden? En dan een psychiater die zegt over 2 weken te bellen, en dan blijkt die op vakantie te zitten en dan zit je weer zonder antidepressiva.

Echt. Een jaar begeleid wonen waar je niks opschiet. Dan ambulante therapie, die kunnen niks met je en sturen je door naar een andere instelling. Daar begin je en dan duurt het nog een half jaar om een diagnose vast te stellen. He wat fijn, nu kunnen we beginnen. Oh nee toch niet want er is een wachtlijst van 3 maanden. Maar ik heb NU hulp nodig, ja pech, neem met de andere afdeling maar contact op.

Je hoeft het niet alleen te doen is iets wat je altijd hoort. Fout, je moet het echt wel zelf doen. Toen ik in een totaal isolement zat stond er elke week iemand anders voor de deur, en nu wil ik hulp en dan word je van het kaste naar de muur gestuurd.

Hoe typerend weer...vooral dat miserabele stukje over psychologen

Anders gaan ze gewoon de beuk erin gooien in plaats van je in je eigen sop gaar te laten komen?

Ik zei toen trouwens "Antwoorden op de vragen in m'n mails!" en nog steeds bleef die psychologe dwars!....wtf hoe simpel wil je het als psycholoog hebben!

Ze meenden dat ik een soort steun bij ze zocht, maar ik zocht antwoorden op wat er met me aan de hand was. Zeker die laatste liet me eigenlijk gewoon in m'n sop gaarkoken en LOOG tegen mij toen ze zei dat ze niet wist wat er met me aan de hand was, ik ben niet te spreken over de werkwijze van psychologen.

Mensen die alleen maar "steun" nodig hebben aan het handje willen nemen, maar de mensen die ECHT willen werken, kunnen lekker de pot op

Echt, wat een beunhazen....

Wat mij betreft ontslaan ze -alle- psychologen, weggegooid geld zijn ze.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 17:05 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Ik verwacht van een psycholoog echt wel wat meer dan steun.

Zoals dat ze hun kennis en kunde inzetten om jou te helpen en weer op gang te krijgen nadat je vastgelopen bent?

Edit: of om vragen die je hebt, aan een psycholoog te kunnen stellen om daarop een antwoord te krijgen. Dat zou voor mij het beste werken. Vraag me af waarom psychologen dit gewoonlijk niet doen. M'n psychotherapeut die ik nu heb, doet dat gelukkig wel en ineens gaat 't super daar! Wat een enorm verschil....

[ Bericht 21% gewijzigd door magnetronkoffie op 10-10-2017 17:51:45 ]

Ik ben nu aan de tweede psycholoog bezig die me erg goed bevalt. Een doorverwijzing van de eerste die me heel goed beviel.

Daarvoor heb ik er 2 kort bezocht waar ik weinig mee kon en vice versie. Ze allemaal afdoen als ongeschikt zegt denk ik minder over de beroepsgroep dan over de patient.

Volgens mij heb ik al drie psychologen versleten voordat ik aan mijn huidige psych kwam. De huidige wil ik nooit meer kwijt, ze is echt een anker in mijn onstuimigheid en is niet bang om regels te breken.

Soms denk ik dat coaching een betere aanpak heeft ja je moet het dan ook nog steeds zelf doen, maar je kijkt in ieder geval naar de toekomst en naar oplossingen. En niet naar het verleden en problemen. Ik heb altijd het idee dat je in de hulpverlening zelf een beetje blijft dobberen en dat er af en toe een hulpverlener komt met advies en als je daar niets mee doet dan is dat weer een extra probleem.


Maar goed misschien ben ik biased vanwege m'n coach opleiding