Depressie & Angst #141

quote:

Op zondag 24 september 2017 23:25 schreef DancingPhoebe het volgende:
Maar waarom Zegt je psych dat?

Ze gaf aan dat dat kan helpen wonden te helen en door het te doen ik juist mijn angst kan overwinnen.

Persoonlijk heb ik zoiets van "waarom zou ik een ander mezelf aandoen".

Ik merk dat wanneer ik wat hechter word met mensen en we bijvoorbeeld al bepaalde dingen delen ik een afscheid al lastig vind. Dan escaleert het in mijn hoofd. Zo van: "zie je wel, niemand wilt met een beschadigd persoon zijn".

quote:

Op zondag 24 september 2017 23:49 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ze gaf aan dat dat kan helpen wonden te helen en door het te doen ik juist mijn angst kan overwinnen.

Persoonlijk heb ik zoiets van "waarom zou ik een ander mezelf aandoen".

Ik merk dat wanneer ik wat hechter word met mensen en we bijvoorbeeld al bepaalde dingen delen ik een afscheid al lastig vind. Dan escaleert het in mijn hoofd. Zo van: "zie je wel, niemand wilt met een beschadigd persoon zijn".

Het kan allebei natuurlijk.

Zelf pas ik ermee op, ik heb nog wel eena de neiging mezelf wat te verliezen in relaties en ik wil juist nu aan mezelf gaan werken.

Wat me niet tegenhoudt te daten als het op mijn pad komt. Ik ga het alleen niet opzoeken nu.

De laatste tijd heeft mijn moeder weer een dip. Ze heeft een hele tijd haar beetje erfenis kunnen gebruiken om te leven, maar nu komt weer de tijd dat ze naar de sociale dienst moet voor haar uitkering. Ze werkt bijna 30 uur per week in vrijwilligerswerk, maar is alsnog enorm bang om weer terug te gaan. Er is heel veel naars geweest met de sociale dienst in het verleden en ze is bang dat dit weer gebeurd. Ik hoop zo voor haar dat alles goed gaat, het is zo naar als ze echt helemaal ingestort is. Ik hoop dat ze inzien hoe veel intentie en inzet ze toont en dit goed genoeg vinden.

Voor mij is dit ook een test om niet te veel in haar problemen gezogen te worden. Ik merk de neigingen om alles voor haar te willen doen, maar ik help expres mondjesmaat. Ik moet, hoe moeiljk het ook is, niet langer compleet andermans problemen - en alle bijkomende emotie - op me gaan nemen. Dat ze nu ook nog ruzie heeft met m'n vader (ze konden altijd goed met elkaar ondanks de scheiding) vind ik ook niet leuk, maar dat is echt hun probleem.

Voor de rest kom ik er achter dat 40 uur werken misschien toch iets te veel is voor me. Ik doe het al erg lang, maar sinds de burn out ben ik gewoon niet meer dezelfde qua cognitie en energie. Het schijnt normaal te zijn, het klinkt logisch maar het is zo frustrerend. Binnenkort even een week vrij nemen en voor de rest sparen om volgend jaar lang te gaan reizen. Ik hoop zo dat ik later 32 uur of iets minder kan werken, dat zou echt precies goed zijn.

Ik ben soms echt weer bang als ik het druk heb, dan kost het moeite om mijn angst weer een burnout te krijgen te managen. Al die potentiele gevaren, ik moet het loslaten zo ver ik kan. Niet meer neurotisch overal bovenop zitten, maar weer wat losser met mijn leven omgaan. Soms voel ik me zo kwaad en somber om alles. Waarom moet ik nu met deze gevolgen leven. Tering burnout ook, het heeft me echt gesloopt. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik niks kado krijg in het leven. Ik moet het zelf naar mijn hand zetten. Meer egocentrisch zijn (wat mijn hele moreel gerechtige persoonlijkheid niet makkelijker maakt), meer voor mezelf kiezen.

Ik heb het gevoel goed bezig te zijn en de resultaten zijn er. Ik treed mijn angst met vechtlust tegemoet. Ik dank het voor het feit dat het me in kern probeert te beschermen, maar ik weet dat ik geen verlammende angst nodig heb de rest van mijn leven om mijn lesje te leren. Des te ingrijpender de ervaring, des te ingrijpender de angst. Langzaam kruip ik verder en verder uit het diepste dal waar ik ooit in heb gelopen in mijn leven. De donkere diepte is nog altijd zichtbaar, maar mijn blik ligt op het licht voor me en eindelijk na jaren voel ik de warme zonnestralen weer op mijn gezicht. Ze geven me energie, hoop en nieuw levensgeluk en wijsheid. Ik ga ervoor en ik wandel verder. Altijd opstaan.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 21:28 schreef duracellkonijntje het volgende:
Langzaam kruip ik verder en verder uit het diepste dal waar ik ooit in heb gelopen in mijn leven. De donkere diepte is nog altijd zichtbaar, maar mijn blik ligt op het licht voor me en eindelijk na jaren voel ik de warme zonnestralen weer op mijn gezicht. Ze geven me energie, hoop en nieuw levensgeluk en wijsheid. Ik ga ervoor en ik wandel verder. Altijd opstaan.

Op een schaal van 1 tot 10, hoe stoned ben je nu?

_sorry

Hebben jullie wel eens oude medicatie opnieuw geprobeerd?

Een arts vertelde mij dat je op een gegeven moment "resistent" kunt worden en je vooral daarom voor nieuwe medicatie moet gaan.

Mijn eigen psychiater vertelt mij dat het gewoon kan. Ik heb eigenlijk geen zin om wéér maar af te wachten of het wel of niet werkt (inclusief alle nieuwe bijwerkingen).

Ik had vorig jaar wellbutrin en ben daar toen mee gestopt omdat mijn eetlust compleet verdwenen was. Dat heeft me toen wel de sportschool ingekregen dus 2 maanden geleden heb ik het weer opgepakt. Heb het idee dat het deze keer minder effect heeft maar sinds ik het weer gebruik gaat het wel een stuk beter, al weet ik niet of dat helemaal door de wellbutrin komt.
Had die arts het over antidepressiva of over medicatie in het algemeen? Het is natuurlijk wel zo dat bacterieën steeds resistenter tegen antibiotica worden. Over antidepressiva kan ik hier ook niks over vinden.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 21:59 schreef Melancholia_war het volgende:
Hebben jullie wel eens oude medicatie opnieuw geprobeerd?

Een arts vertelde mij dat je op een gegeven moment "resistent" kunt worden en je vooral daarom voor nieuwe medicatie moet gaan.

Mijn eigen psychiater vertelt mij dat het gewoon kan. Ik heb eigenlijk geen zin om wéér maar af te wachten of het wel of niet werkt (inclusief alle nieuwe bijwerkingen).

Nee, ik heb dat nooit gedaan.
Is er medicatie waar je eerder wel baat bij hebt gehad die je opnieuw zou willen gebruiken?

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:05 schreef Quotidien het volgende:
Ik had vorig jaar wellbutrin en ben daar toen mee gestopt omdat mijn eetlust compleet verdwenen was. Dat heeft me toen wel de sportschool ingekregen dus 2 maanden geleden heb ik het weer opgepakt. Heb het idee dat het deze keer minder effect heeft maar sinds ik het weer gebruik gaat het wel een stuk beter, al weet ik niet of dat helemaal door de wellbutrin komt.
Had die arts het over antidepressiva of over medicatie in het algemeen? Het is natuurlijk wel zo dat bacterieën steeds resistenter tegen antibiotica worden. Over antidepressiva kan ik hier ook niks over vinden.

Antidepressiva.

Ik heb trouwens ook wellbutrin gebruikt. wow, echt niet leuk. Was zo opgefokt.

Ik gebruik nu een paar weken escitalopram en ik ben er best positief over. De turbostand is af van mijn emoties, en dat is echt fijn. Wel komt er nu ook een hoop vermoeidheid uit. Maar dat is niet gek na zoveel maanden emotionele rollercoaster.

Afgelopen vrijdag had ik het eerste gesprek met de psycholoog, die vroeg best goed door. We proberen te duiden waar precies de problemen met mijn emotionele huishouding vandaan komen, is het trauma waardoor ik weinig kan verdragen, of is dat iets dat in mijn persoonlijkheid zit en verergerd is door hoe ik ben opgegroeid. Ze vroeg ook naar andere karaktertrekken, en ik vond daarover nadenkend, wel dat ik veel veranderd ben. ten positieve.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Nee, ik heb dat nooit gedaan.
Is er medicatie waar je eerder wel baat bij hebt gehad die je opnieuw zou willen gebruiken?

Ik heb een tijdlang Prozac gebruikt, dat hielp redelijk, haalde de scherpe kantjes ervan af.
Maar op het eind werkte het minder, maar dat kan ook komen doordat er in die periode veel nare dingen zijn gebeurd

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:10 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik gebruik nu een paar weken escitalopram en ik ben er best positief over. De turbostand is af van mijn emoties, en dat is echt fijn. Wel komt er nu ook een hoop vermoeidheid uit. Maar dat is niet gek na zoveel maanden emotionele rollercoaster.

Afgelopen vrijdag had ik het eerste gesprek met de psycholoog, die vroeg best goed door. We proberen te duiden waar precies de problemen met mijn emotionele huishouding vandaan komen, is het trauma waardoor ik weinig kan verdragen, of is dat iets dat in mijn persoonlijkheid zit en verergerd is door hoe ik ben opgegroeid. Ze vroeg ook naar andere karaktertrekken, en ik vond daarover nadenkend, wel dat ik veel veranderd ben. ten positieve.

Oh dat is echt heel fijn!

En dat tweede is lastig onderscheid in te maken als je nog net trauma klachten zit. Heb je iets voorgesteld gekregen?

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:13 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Oh dat is echt heel fijn!

En dat tweede is lastig onderscheid in te maken als je nog net trauma klachten zit. Heb je iets voorgesteld gekregen?

We hebben 10 gesprekken om dit uit te zoeken, en daarnaast om mij tot rust te brengen zodat ik een behandeling ook aankan. Dat laatste gaat vlotter dan ik had gedacht, het eerste zal even tijd nodig hebben. Maar dat is ook wel goed, ik heb nooit eerder inhoudelijk iets met het verleden gedaan. Dat wilde ik niet omdat ik het eigenlijk maar onzin vond en het achter me wilde laten. Nu dus toch maar wel mee aan de slag.

Er is wel 'vastgesteld' dat er sprake is geweest van ernstige verwaarlozing op emotioneel en materieel vlak tijdens mijn jeugd. Ik vond het ergens wel confronterend dat ze dat stellen op basis van mijn verhaal.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 21:59 schreef Melancholia_war het volgende:
Hebben jullie wel eens oude medicatie opnieuw geprobeerd?

Een arts vertelde mij dat je op een gegeven moment "resistent" kunt worden en je vooral daarom voor nieuwe medicatie moet gaan.

Mijn eigen psychiater vertelt mij dat het gewoon kan. Ik heb eigenlijk geen zin om wéér maar af te wachten of het wel of niet werkt (inclusief alle nieuwe bijwerkingen).

Mijn psychiater vertelde, toen ik af wilde gaan bouwen, dat het kan zijn dat het niet gezegd is dat een medicijn een volgende keer weer even goed werkt.
Het kan dus zijn dat als je het weer opnieuw gaat gebruiken dat het effect niet hetzelfde is, maar als iets eerder goed werkte en je verdroeg het goed, waarom dan niet weer proberen... (maar dat is hoe ik met mijn boerenverstand redeneer ...)

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:22 schreef Fripsel het volgende:
Ik had vandaag iets geks. Ik heb de diagnose ptss.. maar niet vanwege mijn ex ofzo..

En nu was ik bij de supermarkt, en daar zag ik iemand die zo erg op hem leek dat ik er bang van werd. En ik er het liefst vandoor wilde gaan. En toen kwam ik hem bij de kassa nog een keer tegen en toen zag ik dat hij er helemaal niet zoveel op leek. En dat was zo raar.. want ik heb hem zo goed bekeken daarvoor. (Die zal ook gedacht hebben, wat staat dat blondje bang naar me te staren ).

Ik denk dat het een normale reactie is hoor. Ik heb het ook, bij meer mensen. En ik heb geen ptss voor zover ik weet

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 11:20 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Maar word je er bang van, hartkloppingen etc?

Het is niet dat we ruzie gehad hebben ofzo de laatste keer dat ik hem gezien heb. Ik ben nooit eerder op die manier bang geweest om hem te zien zeg maar. Lastig uitleggen.

Jij hebt je problemen toch erg lang onderdrukt? Kan me herinneren dat het bij jou ineens allemaal terugkwam oid?

Misschien herinnert hij je aan die onderdrukking ofzo? Dit is echt raden en natte vingerwerk hoor. Maar misschien dat hij je nu juist herinnert aan iets wat traumagerelateerd is ipv het trauma zelf.

quote:

Op zondag 24 september 2017 20:45 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ik durf geen geborgenheid bij een ander te zoeken.

Waarom doe je niet aan datingsites?

Ow pff...zie net toevallig dat je me een vraag had gesteld en ik die vergeten was

Geborgenheid is een ervaring waar denk ik de meeste mensen wel behoefte aan hebben, maar die alleen bereikt kan worden als je je kwetsbaar op durft te stellen.
Durf je je geborgenheid ook niet bij je partner te zoeken? Of een huisdier?
Katten vertrouw ik sowieso meer dan mensen, ik zou een mens niet zo snel op m'n gezicht durven laten slapen :")

Ik doe niet aan datingsites, omdat ik daar geen reet aan vind.
Ik vind het ook wat te gemaakt, heb geen zin om veel moeite te moeten doen om eventuele valsspelers eruit te moeten filteren en ik denk dat ik ook gewoon niet voldoende haast heb of zo.

Niet echt 1 enkele specifieke reden, 't komt neer op "niet voldoende motivatie"

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 11:20 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Maar word je er bang van, hartkloppingen etc?

Het is niet dat we ruzie gehad hebben ofzo de laatste keer dat ik hem gezien heb. Ik ben nooit eerder op die manier bang geweest om hem te zien zeg maar. Lastig uitleggen.

Hartkloppingen heb ik al snel maar ik ben sowieso een zenuwachtig persoon

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 11:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ow pff...zie net toevallig dat je me een vraag had gesteld en ik die vergeten was

Geborgenheid is een ervaring waar denk ik de meeste mensen wel behoefte aan hebben, maar die alleen bereikt kan worden als je je kwetsbaar op durft te stellen.
Durf je je geborgenheid ook niet bij je partner te zoeken? Of een huisdier?
Katten vertrouw ik sowieso meer dan mensen, ik zou een mens niet zo snel op m'n gezicht durven laten slapen :")

Ik doe niet aan datingsites, omdat ik daar geen reet aan vind.
Ik vind het ook wat te gemaakt, heb geen zin om veel moeite te moeten doen om eventuele valsspelers eruit te moeten filteren en ik denk dat ik ook gewoon niet voldoende haast heb of zo.

Niet echt 1 enkele specifieke reden, 't komt neer op "niet voldoende motivatie"

Katten

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 16:24 schreef Fripsel het volgende:
Het is hier weer verschrikkelijk mis aan het gaan. Ik kan het niet, ik ben of alleen of een te grote lastpost ik wil dit niet.

Wat kun je niet?

Hoe bedoel je alleen of een te grote lastpost?

Is je moeder die enige hulplijn waar je op doelt?

Hey allemaal,

Hier ben ik een tijdje niet geweest, maar ik ben weer terug. Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn suïcidaliteit chronisch (en dat ik daarmee zou moeten leren leven ) en ik heb wel behoefte om daar weer eens het een en ander over te delen.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hey allemaal,

Hier ben ik een tijdje niet geweest, maar ik ben weer terug. Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn suïcidaliteit chronisch (en dat ik daarmee zou moeten leren leven ) en ik heb wel behoefte om daar weer eens het een en ander over te delen.

Lijkt me heel kut om te horen. Kan je die gedachten vaak goed de baas zijn?

Weet je ook hoe je behandelaar tot die conclusie is gekomen?

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:21 schreef Trashcanman het volgende:

[..]


Lijkt me heel kut om te horen. Kan je die gedachten vaak goed de baas zijn?

Weet je ook hoe je behandelaar tot die conclusie is gekomen?

Omdat het heel lang duurt en het echt wel erg extreem is (terwijl het niet afzwakt).
Ik heb veiligheden ingebouwd, maar soms ga ik er wel ver in. Dus erg handig is het niet. En ik vrees voor zeer binnenkort een nieuwe opname

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:22 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Omdat het heel lang duurt en het echt wel erg extreem is (terwijl het niet afzwakt).
Ik heb veiligheden ingebouwd, maar soms ga ik er wel ver in. Dus erg handig is het niet. En ik vrees voor zeer binnenkort een nieuwe opname

Die opname is ook vanwege de stress en problemen op stage?

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:24 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Die opname is ook vanwege de stress en problemen op stage?

Dat was bij mijn laatste opname het geval en dat zal nu zeker meespelen, al is dat natuurlijk niet de enige oorzaak

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:31 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat was bij mijn laatste opname het geval en dat zal nu zeker meespelen, al is dat natuurlijk niet de enige oorzaak

Als ik even mee mag denken. Dat je suicidaal bent heeft toch een reden? Depressie, angsten, een traumatische ervaring. Mocht therapie daarmee helpen, dan zou in theorie de suicidaliteit ook minder worden?

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:41 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Als ik even mee mag denken. Dat je suicidaal bent heeft toch een reden? Depressie, angsten, een traumatische ervaring. Mocht therapie daarmee helpen, dan zou in theorie de suicidaliteit ook minder worden?

Dat laatste gebeurt dus niet.
Op dit moment ben ik in behandeling voor eetstoornis, depressie, PTSS, stemmingsproblemen (hypomanieën) en psychoses. Dus misschien is het ook gewoon teveel

Misschien duurt het gewoon wat langer

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Misschien duurt het gewoon wat langer

Ik zet er iig mijn schouders eronder. Ik wil bewijzen dat hij ongelijk heeft

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik zet er iig mijn schouders eronder. Ik wil bewijzen dat hij ongelijk heeft

Fijn dat je het keihard aan gaat pakken.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 21:59 schreef Melancholia_war het volgende:
Hebben jullie wel eens oude medicatie opnieuw geprobeerd?

Een arts vertelde mij dat je op een gegeven moment "resistent" kunt worden en je vooral daarom voor nieuwe medicatie moet gaan.

Mijn eigen psychiater vertelt mij dat het gewoon kan. Ik heb eigenlijk geen zin om wéér maar af te wachten of het wel of niet werkt (inclusief alle nieuwe bijwerkingen).

Nee, ik niet.

Ik kan me voorstellen dat antidepressiva na lange gebruiksduur minder goed werken. Maar dat het een eerste keer goed werkt en na een pauze een tweede keer ineens niet meer, klinkt voor mij wat onlogisch. Maar ik heb er geen verstand van. Zal het op mijn lijstje zetten van dingendieikmeafvraagenwaaroverikwetenschappelijkeartikelenwilopzoekenwatikwaarschijnlijknooituitgebreidzaldoenomdatikergeenenergievoorheb.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hey allemaal,

Hier ben ik een tijdje niet geweest, maar ik ben weer terug. Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn suïcidaliteit chronisch (en dat ik daarmee zou moeten leren leven ) en ik heb wel behoefte om daar weer eens het een en ander over te delen.

Of je wilt leren leven met niet willen leven. De ironie.
Zou je het kunnen accepteren als je zou weten dat het nooit verdwijnt?

Bij mij is het ook chronisch. De gedachten zijn er altijd, de mate van overheersing schommelt. Sinds negen jaar ongeveer.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik zet er iig mijn schouders eronder. Ik wil bewijzen dat hij ongelijk heeft

That's the spirit!
De toekomst is niet zeker.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hey allemaal,

Hier ben ik een tijdje niet geweest, maar ik ben weer terug. Vandaag heb ik te horen gekregen dat mijn suïcidaliteit chronisch (en dat ik daarmee zou moeten leren leven ) en ik heb wel behoefte om daar weer eens het een en ander over te delen.

Is prima toch? Wat mij betreft wel in elk geval.

Bij mij waren deze (de gedachten, het verlangen naar, etc) ook chronisch (denk zo vanaf...latere basisschool t/m...3 of 4 jaar geleden? (staat ergens nog wel in een oude D&A, over dat ik me neutraal voelde en niet wist wat ik met dat gevoel aanmoest).
Maar een hele lange tijd dus. Ik wende eraan, wist niet meer beter en dacht dat het normaal was.
Zo om de zoveel tijd komen ze weer terug, maar het is bij mij nu meer sporadisch geworden. Ik was al voorbij de 30 toen deze gedachten 'definitief' verdwenen.

Ik wil daarmee niet zeggen dat het bij jou ook ooit zal gebeuren want zoiets kan ik niet beloven (dan zou ik liegen en dat wil ik pertinent niet doen), maar ik ben 't wel gewend dus wat mij betreft krijg je groen licht
Kijk maar wat je ermee kan.

Dank jullie wel

Hoe ik het ga accepteren weet ik niet. Zelf heb ik erg de neiging om de handdoek in de ring te gooien, alleen op dit moment zou ik dat zwak van mezelf vinden. Ik probeer me daaraan vast te houden en ik houd mijn vriend voor ogen. Hij is alles voor mij en ik weet dat ik hem kapot maak wanneer ik iets zou doen.

Gewoon knokken dus

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:48 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat laatste gebeurt dus niet.
Op dit moment ben ik in behandeling voor eetstoornis, depressie, PTSS, stemmingsproblemen (hypomanieën) en psychoses. Dus misschien is het ook gewoon teveel

Child, als jij niet de druk zou voelen van de afronding van je studie. Zou je dan voor een andere aanpak van je psychische problemen zijn gegaan?

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:48 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat laatste gebeurt dus niet.
Op dit moment ben ik in behandeling voor eetstoornis, depressie, PTSS, stemmingsproblemen (hypomanieën) en psychoses. Dus misschien is het ook gewoon teveel

Child, als jij niet de druk zou voelen van de afronding van je studie. Zou je dan voor dezelfde aanpak van je psychische problemen zijn gegaan?

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 09:02 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Child, als jij niet de druk zou voelen van de afronding van je studie. Zou je dan voor dezelfde aanpak van je psychische problemen zijn gegaan?

Als er geen financiële nood achter zou zitten, zou ik waarschijnlijk weer in een kliniek vrijwillig zitten. Terwijl ik nu doorknok totdat ze me dwingen. Alleen ik sta met mijn rug tegen de muur

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 08:17 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Je bent zo sterk. Je weet me te vinden als je er even doorheen zit he.

Er komt zo een schilder uitleggen hoe of wat met het schilderwerk buiten. Ben doodsbang.

Dank je wel ik doe gewoon mijn best
En je weet dat het wederzijds is
Bang zijn is niet erg meis, dat komt echt wel goed

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 08:17 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Je bent zo sterk. Je weet me te vinden als je er even doorheen zit he.

Er komt zo een schilder uitleggen hoe of wat met het schilderwerk buiten. Ben doodsbang.

Je staat als gelijke tegenover hem hé, onthou dat

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 12:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Als er geen financiële nood achter zou zitten, zou ik waarschijnlijk weer in een kliniek vrijwillig zitten. Terwijl ik nu doorknok totdat ze me dwingen. Alleen ik sta met mijn rug tegen de muur

Ook hoop dat je jezelf dat toestaat op het moment dat die financiële druk wegvalt en dat het voor die tijd niet te laat is. Het is knap hoor dat je probeert vol te houden daarvoor, voor je vriend. Ik hoop dat het je lukt.

En eigenlijk hoop ik dat je het voor die tijd al doet. Want ik vraag me af of wat sterk zijn genoemd wordt echt sterk zijn is, als je zegt door te knokken tot ze je dwingen te stoppen.
En wat krijg je dan? Een korte opname? Omdat er crisis is? En dat je dan na een week uitgerust lijkt en je masker gestreken is en de boel van vooraf aan begint? Omdat er eigenlijk niks is aangepakt?

Ik weet dat deze reactie me waarschijnlijk niet in dank wordt afgenomen hier omdat het makkelijk gezegd lijkt enzo. Maar ik type het toch want ik denk er zo over en ik gun je zo'n ander leven. Één waarin je leeft.
Ik snap echt je financiële probleem en is en hoeveel stress dit kan geven, hoeveel druk je voelt vanuit oogpunt van familie/ vrienden en dat je eigenlijk vindt dat je op je dertigste maar moet gaan werken enzo. Kun je de psychiater/ hulpverlening vragen om te bemiddelen om uit te leggen aan DUO/ school hoe je er bij gebaat zou zijn om nogmaals je studie te mogen onderbreken? Misschien lukt het, misschien niet. Er is veel onbegrip maar soms ook begrip waardoor mogelijkheden ontstaan. Vragen staat. Mocht je op een verkeerd moment gedwongen opgenomen worden of iets doen dat rigoureuze gevolgen heeft dan kun je toch ook vertraging oplopen of jezelf iets aandoen waardoor je misschien wel nooit meer kunt afronden als de ander niet op tijd ingrijpt?

Jouw reactie vind ik heel erg waardevol, niet jezelf wegschoffelen meis...

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 16:01 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ook hoop dat je jezelf dat toestaat op het moment dat die financiële druk wegvalt en dat het voor die tijd niet te laat is. Het is knap hoor dat je probeert vol te houden daarvoor, voor je vriend. Ik hoop dat het je lukt.

Het gaat goed komen. Er is geen andere optie. Sowieso bespreek ik het vrijdag eerlijk met mijn behandelaren en ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Voor mijn gevoel heb ik nu geen keuze.

quote:

En eigenlijk hoop ik dat je het voor die tijd al doet. Want ik vraag me af of wat sterk zijn genoemd wordt echt sterk zijn is, als je zegt door te knokken tot ze je dwingen te stoppen.
En wat krijg je dan? Een korte opname? Omdat er crisis is? En dat je dan na een week uitgerust lijkt en je masker gestreken is en de boel van vooraf aan begint? Omdat er eigenlijk niks is aangepakt?

Die kans is aanwezig. Al is er een heleboel aangepakt de afgelopen tijd. Het is niet zo dat ik op hetzelfde niveau blijf zweven. Alleen ik heb nu even een terugval. Al lijkt het wel een terugkomend probleem te zijn. Ik heb alleen geen flauw idee wat de oorzaak is. Daar baal ik echt oprecht van.

quote:

Ik weet dat deze reactie me waarschijnlijk niet in dank wordt afgenomen hier omdat het makkelijk gezegd lijkt enzo. Maar ik type het toch want ik denk er zo over en ik gun je zo'n ander leven. Één waarin je leeft.
Ik snap echt je financiële probleem en is en hoeveel stress dit kan geven, hoeveel druk je voelt vanuit oogpunt van familie/ vrienden en dat je eigenlijk vindt dat je op je dertigste maar moet gaan werken enzo. Kun je de psychiater/ hulpverlening vragen om te bemiddelen om uit te leggen aan DUO/ school hoe je er bij gebaat zou zijn om nogmaals je studie te mogen onderbreken? Misschien lukt het, misschien niet. Er is veel onbegrip maar soms ook begrip waardoor mogelijkheden ontstaan. Vragen staat. Mocht je op een verkeerd moment gedwongen opgenomen worden of iets doen dat rigoureuze gevolgen heeft dan kun je toch ook vertraging oplopen of jezelf iets aandoen waardoor je misschien wel nooit meer kunt afronden als de ander niet op tijd ingrijpt?

Daar heb je gelijk in. Alleen voor mijn idee is het mijn laatste kans. Ik heb met school korte touwtjes lopen en we houden het van week op week in de gaten hoe het gaat. Op dit moment heb ik alle bemiddeling vanuit het DUO gebruikt, dus daar zit geen rek meer in. School steunt me sowieso in wat ik doe, dus het is echt even van moment op moment kijken

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 19:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
Jouw reactie vind ik heel erg waardevol, niet jezelf wegschoffelen meis...

[..]

Het gaat goed komen. Er is geen andere optie. Sowieso bespreek ik het vrijdag eerlijk met mijn behandelaren en ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Voor mijn gevoel heb ik nu geen keuze.

[..]

Die kans is aanwezig. Al is er een heleboel aangepakt de afgelopen tijd. Het is niet zo dat ik op hetzelfde niveau blijf zweven. Alleen ik heb nu even een terugval. Al lijkt het wel een terugkomend probleem te zijn. Ik heb alleen geen flauw idee wat de oorzaak is. Daar baal ik echt oprecht van.

[..]

Daar heb je gelijk in. Alleen voor mijn idee is het mijn laatste kans. Ik heb met school korte touwtjes lopen en we houden het van week op week in de gaten hoe het gaat. Op dit moment heb ik alle bemiddeling vanuit het DUO gebruikt, dus daar zit geen rek meer in. School steunt me sowieso in wat ik doe, dus het is echt even van moment op moment kijken

Sorry als ik me verkeerd heb uitgedrukt. Ik bedoelde niet dat er over de gehele lijn niets is aangepakt joh, ik doelde op zo'n korte opname en daarna weet verder gaan. Ik kan niet in stukken quoten. Mobiel. Gedoe.
Wat betreft het terugvallen, suïcidale dingen die maar blijven enzo en dat je niet weet waar het vandaan komt, is er eigenlijk iemand bij je behandeling betrokken nu die gespecialiseerd is in je dis? Zou daar je probleem kunnen zitten? Naast dat je natuurlijk totaal overvraagd wordt op allerlei gebieden.
Ik vind het jammer voor je dat er geen mogelijkheden zijn verder. Ik hoop echt je zo ver komt dat je zonder die financiële druk nog wat meer hulp kunt zoeken en niet direct over gaat in ik moet nu werken. Succes de komende tijd.

zit in een periode waarin ik de verdrietige dingen die gebeurd zijn weer met moeite kan loslaten ofzo..

Nieuwe indrukken/contacten steeds lijken ook niet echt te helpen, zonder dat dat eerste volledig weg is. Wat had ik dat toch graag gewild. Bah. Al die flashbacks en willekeurige triggers

quote:

Op woensdag 4 oktober 2017 19:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
Jouw reactie vind ik heel erg waardevol, niet jezelf wegschoffelen meis...

[..]

Het gaat goed komen. Er is geen andere optie. Sowieso bespreek ik het vrijdag eerlijk met mijn behandelaren en ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Voor mijn gevoel heb ik nu geen keuze.

[..]

Die kans is aanwezig. Al is er een heleboel aangepakt de afgelopen tijd. Het is niet zo dat ik op hetzelfde niveau blijf zweven. Alleen ik heb nu even een terugval. Al lijkt het wel een terugkomend probleem te zijn. Ik heb alleen geen flauw idee wat de oorzaak is. Daar baal ik echt oprecht van.

[..]

Daar heb je gelijk in. Alleen voor mijn idee is het mijn laatste kans. Ik heb met school korte touwtjes lopen en we houden het van week op week in de gaten hoe het gaat. Op dit moment heb ik alle bemiddeling vanuit het DUO gebruikt, dus daar zit geen rek meer in. School steunt me sowieso in wat ik doe, dus het is echt even van moment op moment kijken

Geloof me, op een gegeven moment word je gedwongen die verplichtingen los te laten (want zo slecht gaat het dan) en ga je er op den duur vanzelf anders naar kijken. Nu heb je nog een klein beetje ruimte, maak daar gebruik van. Kies voor jezelf nu het nog kan, ipv daar in een nog ergere situatie toe gedwongen te worden..