Word jij weleens onterecht koppig genoemd?

Ooit is het genoeg, dan maar koppig en een klootzak.

Ja, ik ben helemaal niet koppig.
Godverdomme.

Ik word best wel vaak koppig genoemd. Erg positief vind ik het niet, ergens aan blijven vasthouden is in mijn ogen nooit een goed idee. Ik denk dan dat ik een probleem heb met mijn ego en moeilijk kan toegeven dat ik fout zat of durven om iets op een andere manier te bekijken.

Maar ik werk eraan!

Ik heb heel veel verschil gemerkt. Je wordt vaak koppig genoemd als je met je hoofd tegen dezelfde muur blijft rammen, of überhaupt een muur om je heen bouwt. Je kunt best vasthouden aan een mening en toch meebewegen met je gesprekspartner. Op die manier word je veel minder snel als koppig bestempeld.

Het grootste punt daarin is dat, wanneer iemand je koppig noemt, ze zich vaak niet gehoord voelen. Ik ben bijvoorbeeld absoluut niet christelijk, en ik kan een gesprek over God dan ook op twee manieren benaderen. Ik kan blijven volhouden dat God niet bestaat en de discussie echt aangaan (wat geen zin heeft, want we weten toch allebei al dat we ons niet gaan laten overhalen), of ik kan gericht verdiepende vragen stellen over de ervaring van de ander. Hoe ervaart deze persoon God, wat voor impact heeft dat op zijn leven, hoe ziet hij dat, wat vindt hij van de verplicht vrije tweede paasdag, etc.

Als je je mening blijft doordrammen en beargumenteren terwijl de andere partij toch niet over te halen is, vind ik dat stiekem ook best wel koppig. Je vindt dan eigenlijk dat je "gelijk" boven de sociale interactie op zich gaat. Terecht dat iemand je dan koppig noemt, dus.

Ik word dat regelmatig genoemd. Maar ik ben toch te koppig om er me wat van aan te trekken.

Mensen hebben geen idee hoe ze zelf in elkaar zitten, en omdat ze zich niet te veel willen ophemelen met positieve kenmerken, noemen ze vaak ook enkele nietszeggende negatieve karaktertrekken om bescheidenheid te veinzen.

Ongeduldig is er ook zo een.

Oh ja, ik ben koppig (al noem ik het eigenwijs). Als ik echt zeker weet dat ik gelijk heb ga ik echt niet iemand anders gelijk geven. Probeer wel altijd het gesprek aan te gaan (zoals Sarasi benoemde) en me niet te begraven, maar dat is soms wel wat lastig. Mocht achteraf blijken dat de ander toch gelijk had dan zit ik wel weer zo in elkaar dat ik dat wel netjes toegeef (uit mezelf). Daardoor kan ik er echter wel slecht tegen als ik mijn gelijk niet krijg als achteraf blijkt dat ik toch echt gelijk had. Juist omdat ik wel zo in elkaar zit dat ik anderen laat weten als ze toch echt gelijk hadden (en ik dus niet). Dat soort mensen (die zelfs achteraf niet toe willen geven - ondanks bewijzen, ed) vind ik veel storender en wel heel erg extreem.

Onterecht wordt ik het soms ook wel genoemd ja. Dan is iemand koppig noemen de makkelijke response, terwijl dat op zo'n moment toch echt niets met eigenwijsheid te maken heeft.

waarom ben je koppig als je bewijs hebt dat het klopt ondanks dat de meerderheid er niet mee eens is? dan is de rest gewoon dom

quote:

Op zondag 17 september 2017 19:48 schreef handkant het volgende:
waarom ben je koppig als je bewijs hebt dat het klopt ondanks dat de meerderheid er niet mee eens is? dan is de rest gewoon dom

Het ligt er maar net aan hoe betrouwbaar dat 'bewijs' is hè..

Ja, maar daar trek ik me niets van aan.

quote:

Op zondag 17 september 2017 19:31 schreef Micson het volgende:
Mensen hebben geen idee hoe ze zelf in elkaar zitten, en omdat ze zich niet te veel willen ophemelen met positieve kenmerken, noemen ze vaak ook enkele nietszeggende negatieve karaktertrekken om bescheidenheid te veinzen.

Ongeduldig is er ook zo een.

Mee eens

Ik werd altijd koppig genoemd door mensen die zelf bijvoorbeeld zeggen "nee, dat is niet mijn mening, dat is gewoon zo." Dan pas ik me tegenwoordig maar aan, een eigen mening heb ik niet meer. Ook op school was ik koppig. Maar het heeft mij eigenlijk niets goeds gebracht. Alleen als je het type bent dat hoog scoort op iq testen en zelfstandig bent, kun je het je veroorloven om koppig te zijn. Als anderen altijd of vaak gelijk krijgen, is het geen goede eigenschap meer en moet deze afvallen. Krijg je wel vaak gelijk dan is het inderdaad lastig. Dan noemen anderen je eerder koppig omdat dit bedreigend is voor ze. Dan zou ik gewoon je eigen plan trekken als dat kan. Uiteindelijk zien zij dan ook dat dit het beste is.

Ik ben niet koppig maar een doorzetter.

Overigens zijn veel wetenschappers op internet niet elleen vastgeroest en koppig, eerder arrogant en betweterig. Ze gaan er steeds aan voorbij dat juist wetenschap onderhevig is aan verandering. En politieke en geldelijke belangen absoluut meespelen bij wetenschappelijke conclusies. Maar moet je ze dan zien vastbijten in hun heilige kerk de almachtige wetenschap.. Gewoon verpest zijn ze.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tamabralski op 24-09-2017 01:05:01 ]

Ik word uitsluitend onterecht koppig genoemd

Door mijn moeder ja. Vooral als ik haar wijs op haar eigen fouten.

Ik vind dat koppig zijn niet persé een negatief iets is.

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 02:18 schreef MeneertjeWeltevree het volgende:
Ik vind dat koppig zijn niet persé een negatief iets is.

Gefeliciteer met post 174.000.000

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 02:19 schreef Dagoduck het volgende:

Gefeliciteer met post 174.000.000

Eeuwige roem.
Kan hij idd wel tevreden over zijn.

quote:

Op zondag 17 september 2017 17:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Heel veel mensen noemen anderen of ook zichzelf koppig.

In het TV-programma Het Familiediner zijn mensen vaak absoluut koppig. Als tante Mien 20 jaar geen contact meer heeft met moeder omdat die daarvoor ooit een keer heeft moeten afzeggen voor een verjaardag, dan is het alleen maar destructief voor zowel zichzelf als de omgeving om ervoor te kiezen in haar boosheid te blijven hangen.

Het lijkt me niet waarschijnlijk dat 't hier om slechts een gemiste verjaardag gaat.

quote:

Maar ik denk dat iedereen weleens onterecht is uitgemaakt voor koppig. Als jij als enige een mening hebt die afwijkt van de meute en die blijft volharden omdat je genoeg bewijs hebt dat het klopt, zal je rest je snel koppig noemen, ondanks dat je er meer van weet. Het maakt dan niet uit of jij ervoor bent opgeleid en de rest niet. Of dat het iets is wat jouzelf betreft en jij dus beter kan weten dan de rest. Als jij je goed voelt maar de rest denkt van niet, dan heeft het ook geen zin om de rest te overtuigen. Om maar van het gezeur af te zijn, ga je maar mee met de rest en zeg je dat je je inderdaad niet goed voelt. Want als je bij jezelf blijft, gaan anderen je koppig noemen.

Vetgedrukte absoluut nooit doen!!!! Als je eenmaal daaraan begint toe te geven, is 't hek van de dam en laat je deur openstaan voor manipulaties van mensen die 't niet goed met je voor hebben.

Mensen die in deze context je koppig noemen, zeggen dit vaak als "sociale onderdrukzetting" om je te bewegen met hun mening mee te bewegen. Het is een vorm van sociale dwang en er zal ongetwijfeld vrij veel over geschreven zijn. Sociale dwang uit zich ook op andere manieren, maar uiteindelijk is 't een uiting van groupthink (ook al doen individuen dit ook).

Je doel moet dan ook niet zijn om "die rest" van je te overtuigen, maar om bij jezelf te blijven, om zo realistisch mogelijk te blijven en om jezelf tot je absolute maximum te kunnen ontplooien (of je best doen om te falen, maar dan ben je tenminste niet zo'n braindead lafaard die altijd maar met de meute meelemmingt).

Het door jou beschreven gedrag komt trouwens ook veel voor vanuit jaloezie, maar ditzelfde gedrag is uiteindelijk slecht voor de groep als geheel. Dit aan ze uitleggen heeft echter geen zin, want hun motivatie jou af te remmen is egoïstisch en niet zo logisch als ze zichzelf voor blijven houden en -dat- is hun koppigheid.

quote:

Hoe ga jij ermee om? Vind je het eigenlijk wel leuk om koppig genoemd te worden, omdat het voor jou bevestigt dat je sterk en onafhankelijk bent? Ga je heel erg aan jezelf twijfelen en neem je jezelf niet meer serieus? Of zeg je "ja" tegen de groep maar in gedachten blijf je bij "nee"?

Ik heb er een gewoonte van gemaakt de foute mensen te identificeren en zoveel mogelijk op armslengte afstand van me te houden.
Waarom zou ik mezelf door dit soort volk willen laten afremmen? Ik zou toch gek zijn als ik me door dit soort gedrag laat beperken waardoor ik nooit m'n maximum kan bereiken?

quote:

Op zondag 17 september 2017 18:50 schreef Sarasi het volgende:
Ik heb heel veel verschil gemerkt. Je wordt vaak koppig genoemd als je met je hoofd tegen dezelfde muur blijft rammen, of überhaupt een muur om je heen bouwt. Je kunt best vasthouden aan een mening en toch meebewegen met je gesprekspartner. Op die manier word je veel minder snel als koppig bestempeld.

Het grootste punt daarin is dat, wanneer iemand je koppig noemt, ze zich vaak niet gehoord voelen. Ik ben bijvoorbeeld absoluut niet christelijk, en ik kan een gesprek over God dan ook op twee manieren benaderen. Ik kan blijven volhouden dat God niet bestaat en de discussie echt aangaan (wat geen zin heeft, want we weten toch allebei al dat we ons niet gaan laten overhalen), of ik kan gericht verdiepende vragen stellen over de ervaring van de ander. Hoe ervaart deze persoon God, wat voor impact heeft dat op zijn leven, hoe ziet hij dat, wat vindt hij van de verplicht vrije tweede paasdag, etc.

Als je je mening blijft doordrammen en beargumenteren terwijl de andere partij toch niet over te halen is, vind ik dat stiekem ook best wel koppig. Je vindt dan eigenlijk dat je "gelijk" boven de sociale interactie op zich gaat. Terecht dat iemand je dan koppig noemt, dus.

Wat is hier de betekenis van "de sociale interactie"? bedoel je hiermee die "sociale regeltjes"? Als de ander stug blijft volhouden aan iets wat niet kan kloppen of iets wat naar eigen zeggen feitelijk (dus objectief) de waarheid is, maar wat door subjectiviteit gekleurd en niet goed onderbouwd is, dan zou ik gek zijn om me te schikken aan diens mening.
Wel kan ik ervoor kiezen duidelijk aan te geven waarom ik diens mening nooitnever serieus ga nemen....maar misschien is dat ook wat je bedoelt.

quote:

Op zondag 17 september 2017 19:48 schreef handkant het volgende:
waarom ben je koppig als je bewijs hebt dat het klopt ondanks dat de meerderheid er niet mee eens is? dan is de rest gewoon dom

En bang. Wat me vooral opviel is dat het niet alleen maar (sociale) stupiditeit is, maar dat het voor een groot gedeelte angstgedreven is.
Ze zijn bang om door hun kluppie buitengesloten te worden, dat ervaren ze als een dusdanig grote angst dat ze zelfs hun eigen grenzen van hun normen en waarden naar beneden zullen bijstellen en naar buiten en naar zichzelf goedpraten, wat lijdt tot hypocrisie (met lange eij ja).
De meerderheid is in dit opzicht dom, omdat ze hun onafhankelijkheid en hun humaniteit inruilen voor de schijnzekerheid die hun groepje (hun kliekje) ze biedt, dus wat dat betreft heb je gewoon gelijk. Belangrijker is, wat ga je ermee doen?

Onterecht niet heel vaak.

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 12:20 schreef jogy het volgende:
Onterecht niet heel vaak.

Jij koppige hersenflatulenteur

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 12:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jij koppige hersenflatulenteur

Dat wel . Ik ga ook gewoon door tot de ander de handdoek in de ring gooit uit frustratie óf wanneer ik door heb dat de ander gelijk heeft. Dus echt onverbetelijk koppig ben ik dan weer niet maar wel vermoeiend heb ik me laten vertellen.

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 13:57 schreef jogy het volgende:

[..]

Dat wel . Ik ga ook gewoon door tot de ander de handdoek in de ring gooit uit frustratie óf wanneer ik door heb dat de ander gelijk heeft. Dus echt onverbetelijk koppig ben ik dan weer niet maar wel vermoeiend heb ik me laten vertellen.

Ze de handdoek in de ring laten gooien heeft alleen maar zin als je daarmee voorkomt dat ze je schade berokkenen. In geval van, bijvoorbeeld, een toevallige ontmoeting waarbij je in principe toch geen belangen hebt, heeft 't geen zin de ander te educeren...of daar haast mee te maken.

En je vergeet een andere categorie...die die simpelweg meer tijd nodig hebben om 't te snappen, er gewoon nog niet aan toe zijn. Geef ze die ruimte dan ook en rush ze niet...maar deze groep staat verder los van 't odw.

Verder heb ik ontdekt dat ik niet koppig ben (wel jarenlang van mezelf gedacht), ik weet gewoon heel goed wat ik wil en waar ik voor sta en heb over zo'n beetje alles wat ik vind, erg goed en diep nagedacht. Ik ga niet over 1 nacht ijs en ben zelfverzekerd van de kennis en 't kunnen waarover ik nu beschik.

Koppig? Zo vaak. Onterecht? Neuh,

quote:

Op zaterdag 30 september 2017 10:40 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

No offense, maar op FOK! ben je niet bepaald ontvankelijk voor anderen.

Jammer dat je dat vindt, maar dat zal me worst wezen

quote:

Een eigen mening hebben en bij jezelf blijven is goed, maar dat betekent niet dat je altijd gelijk hebt.

Niemand heeft altijd gelijk. Sterker nog, veel mensen op fok hebben ongelijk. Vaak kan het ze nieteens wat schelen.
Natuurlijk probeer ik wel altijd gelijk te hebben, maar daarvoor moet ik wel om de zoveel tijd m'n wereldbeeld bijstellen. Het heeft geen zin om te blijven geloven in iets wat simpelweg niet klopt.

Overigens zie ik wel het potentieel hier voor projectie jegens mij. Beter laat je dat

quote:

Je hoeft het niet altijd eens te zijn met de ander, maar je kan hem of haar wel aanhoren en serieus nemen.

Je denkt dat ik niet -echt- naar een ander kan luisteren dus?

Misschien zou 't helpen als je je post meer nuanceert, Pabst.

Dingen zoals:
*beginnen met "No offense" (een smaakmaker)
*"op FOK! ben je niet bepaald ontvankelijk voor anderen"
*"maar dat betekent niet dat je altijd gelijk hebt"
*"maar je kan hem of haar wel aanhoren en serieus nemen."
zijn behoorlijk ongenuanceerd, zeker je idee dat ik niet naar een ander zou kunnen luisteren...alsof dat een onvermogen van mij is.

Maar laat ik je dit meegeven, Pabst, omdat ik je ergens toch wel mag: Vergeet niet dat ik er vaak voor KIES om de ander niet te horen, puur en alleen maar om in de input te snijden. Ik heb simpelweg niet de energie om eerst door een hele berg sociale verkapte trollshit heen te moeten ploegen (je weet dondersgoed wat voor personen ik hiermee bedoel (en ik bedoel hier types mee, niet individuen)), noch om de motivatie op te moeten brengen dit soort mensen serieus te nemen, voordat ik eraan toekom naar de mensen te kunnen luisteren die het meer/echt verdienen om serieus genomen te worden. En voor DIE mensen heb ik geen zin om gestoord te worden, jammer als sommigen zich daardoor beledigd voelen maar ik zit er meestal niet zo mee. Soms gaat het toch mis en neem ik iemand niet serieus genoeg of zag ik toch iets verkeerd, hey, ik ben ook maar een mens en gewoonlijk is er altijd nog een volgende mogelijkheid.

Het grappige is dat jij meent dat ik meestal gewoon bot zou zijn of zo, of dat ik niet gezien zou hebben dat die ander zou bedoelen...maar vaak laat ik nieteens merken dat ik het wel weet maar dat ik geen zin heb m'n hoofd in dat wespennest te steken. Soms doe ik dat wel en dat is het enige wat mensen wel lijken te zien, want anders had jij niet nu dit gepost

Veel mensen zijn te egoïstisch, jammer dat ze boos worden wanneer ik ze niet de aandacht geef die ze menen verdiend te hebben. Dat zijn vaak de mensen die die 4 dingen uitkramen die ik even apart genomen heb. Niet iedereen die deze zegt, meent dat ook.

Omg.

Zijn punt precies.

quote:

Op zaterdag 30 september 2017 11:12 schreef viceversa het volgende:
Zijn punt precies.

Dit dus ja

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 11:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik had er gisteren uitgebreid op willen antwoorden. Was toen bij mijn moeder en die klikte het weg toen ik wat anders ging doen (Die leest het trouwens niet hoor)

Wat ik op FOK! vaak tegenkom is dat jij je moeilijk laat overtuigen dat dingen weleens anders kunnen zijn dan jij denkt.

Naja, als ik iets zo goed als zeker weet en een 1 of andere flippo me hier even komt melden dat ie in z'n oneindige trollerlollerigheid 't eventjes beter weet, dan ga ik zoiemand natuurlijk niet serieus nemen. Wat dacht je dan? Ik ga uiteraard zoiemand niet serieus nemen, maakt niet uit hoe aardig zoiemand doet.

Iemand zal met goede argumenten moeten komen als ie mij wilt overtuigen van een objectiviteit waar ik wat te verbeteren heb. Maar ik denk eerlijk gezegd dat wat je hier vertelt, niet het onderste uit je kan is. Je bent veel te indirect en veel te "sociaal wenselijk".

quote:

Dat vele nadenken en analyseren doe ik ook trouwens. Waar veel mensen na één gedachte alweer stoppen met redeneren, denk ik nog eens 100 dingen bovenop. Ik vind het ook wel beledigend als mensen kortzichtige conclusies opdringen en lijken te denken dat dat niet in mijn hoofd is opgekomen, terwijl ik dat allang had bedacht maar door de vele gedachten erbovenop zie ik het alweer genuanceerder of complexer. Dat herken jij vast ook wel, toch?

No offense, maar ik vind dat je jezelf hier wel een tinkeltje beetje overschat

quote:

Dat neemt niet weg dat je alles weet. Je hoeft zeker niet alles klakkeloos aan te nemen van een ander, maar je kan je wel openstellen voor een ander. Ik ben ook weleens een betweter hoor. Maar ik vind het wel goed als ik iets op een andere manier kan zien door wat iemand zegt. Het kan weleens confronterend zijn; op het moment zelf vind ik dat niet zo leuk, maar op den duur kan ik dat een plekje geven en er iets mee doen.

Ik bedenk me net, misschien dat je bij mij "koppig zijn" met "consequent zijn" verwart.
Veel mensen hebben de neiging om dingen te gaan geloven, alleen maar op basis van "maar zoveel mensen vinden dat!" of omdat iemand 100x hetzelfde tegen iemand heeft gezegd...vooral als ze daarvoor bepaalde verbale trucjes gebruiken die gewoonlijk veel mensen aanspreken op hun "ik" en hun emoties.

quote:

Ik weet dat je ASS hebt. Gedrag wat veel mensen zien als koppig is daar wel kenmerkend voor

wat NIKS zegt over of het koppig IS

quote:

Heeft niet met onwil of arrogantie te maken, maar meer met dat mensen met ASS langer de tijd nodig hebben om hun visie op iets bij te stellen.

Wat?..
Leg uit. Deze heb ik volgens mij nooit eerder gehoord.

quote:

Daarbovenop zit vaak angst. Ze zijn bijvoorbeeld als kind vaak in de maling genomen omdat ze daarvoor makkelijke slachtoffers zijn. En dat is uiteraard gewoon ontzettend kut om mee te maken. Ik kan me wel voorstellen dat ze uit zelfbescherming heel skeptisch worden naar anderen.

Eerlijk gezegd meen ik dat dit niet onterecht is. Kijk alleen maar naar fok en hoe mensen hier met elkaar omgaan. Zodra ze ergens mee weg kunnen komen, is sociaal zijn "out the window".
Verbaast me niks dat met dat soort mensen zoveel autisten zelfmoord plegen. No offense, maar dat is in essentie wel zo'n beetje de belangrijkste reden waarom dit soort mensen dat doen en waarom ze hun leven niet meer zien zitten...omdat de wereld verrot is en hun niet accepteert, van kindsafaan al niet maar als volwassene eigenlijk ook niet (tenzij ik met ze mee ga doen en braindead ga spelen, wat voor mij "non-negotiable" is).

Grenzen respecteren doen ze ook niet dus grenzen aangeven heeft geen zin, communiceren heeft geen zin, om een gelijke behandeling vragen heeft geen zin, eerlijk zijn ze toch niet.

En het is zo makkelijk om hier wat aan te doen. gewoon normaal tegen elkaar doen. Maar ik zie dat niet gebeuren hoor, eerder het tegenovergestelde. Ze willen gewoon niet. Mensen die werken aan een betere wereld, worden zelfs tegengewerkt, ook op fok. Sorry hoor maar ik voel hier geen oneindige trots voor dit forum opborrelen nu. Eerder ongeloof, schaamte en frustratie. Ik ga dat niet faciliteren. Het zijn egoïsten.

Ik ga hier wel even wat informatie over googlen, momentje.

edit:
http://blog.theautismsite.com/suicidal-risk/

quote:

In mid-November 2015, a nightmare became her reality when Shane, her son with autism, committed suicide. He was bright, warm-hearted, and only 11 years old. Bullying and loneliness was what compelled him, she believes.

And he's not the only one, sadly. According to one study, those on the autism spectrum are 28 times more likely to exhibit suicidal thoughts and behaviors than their non-depressed, neurotypical counterparts.

edit2: _{^{(meerdere voorbeelden/redenen)}}
http://autism.wikia.com/wiki/Suicide

quote:

-Mental illness. Mental illnesses such as depression and anxiety can make life difficult to bear, especially if they are untreated or undertreated.
-Self hatred. With prominent organizations stating that autistic people destroy their families' lives,[4] and therapies focused upon normalization, autistic people may grow to hate their autism and themselves.[5][6] This may happen especially if anti-autism sentiment is strong within the family, but can also come from other sources. _{^{zoals fok dus!}}
-Bullying. Autistic people are more likely to be bullied.
-Abuse. Autistic people are at higher risk for abuse, including emotional, sexual,[7] and physical abuse.[8] They may be abused in therapy, particularly compliance therapies such as ABA or therapies that focus on normalization (e.g. quiet hands).[9][10][11][12]
-Lack of coping skills. Autistic people may have fewer close relationships, and fewer tools for handling negative emotions.[13]

De laatste hier genoemde reden kan ik trouwens wel verklaren.

quote:

Ik weet niet hoe jij denkt hoe anderen hier naar jou kijken. Ik denk dat de meeste mensen jou best een aardige kerel vinden - ik in ieder geval wel - en niemand zal zeggen dat je dom bent.

Wees daar niet zo zeker van.
Ik heb een beetje een hekel aan dat negatieve hier. Maar dat negatieve komt door het rotte van ze. Ze kunnen wel destructief zijn, maar sorry zeggen dat kunnen ze niet.
Als ze hun fouten al niet kunnen toegeven, dan is er toch geen platform voor gelijkheid?
Ik word niet gewaardeerd voor wie en wat ik ben en eerlijk gezegd heb ik eerder het idee dat bijvoorbeeld de crew me liever weg zou willen zien, aangezien ik al meerdere jaren partijdig weggemodereerd word.

Ik zie zelden een "dank je", maar klagen dat hoor ik vrij vaak. Ik ervaar de fokkers vaak als negatief en het verbaast me niks dat de bezoekerscijfers terug blijven lopen. Als iemand via google hier terecht komt, al die ouwe zooi blijft gewoon jarenlang vindbaar, niet erg uitnodigend.

Zulke mensen verdienen mijn respect niet.

Er zijn natuurlijk wel mensen die ik wel de moeite waard vind en met wie ik omgang wel leuk vind. Die weten wel dat ik het over hun heb

quote:

Echter vind ik het persoonlijk weleens lastig om met jou te communiceren.

Dat is wederzijds hoor.

quote:

Je neemt niet makkelijk iets aan van een ander en het is jammer dat je bepaalde posts negatiever beleeft dan ze zijn bedoeld.

Zeker na het gebeuren in 2016 hier voel ik me niet erg geroepen om me nog erg kwetsbaar op te stellen hier. Je bent toch vogelvrij, so why bother?

quote:

Het maakt niet dat ik je daardoor minder aardig vind, maar de communicatie wordt daardoor wel moeilijker en voor mij vermoeiender, want dan moet ik mij continu afvragen "hoe zal hij het interpreteren". Anderen hebben dat denk ik ook en die kunnen lacherig en cynisch erop reageren. Gevolg: jij voelt je klote daardoor.

Niemand dwingt je om met mij om te gaan? Als ik jou niet beval, dan zeg je toch gewoon lekker niks tegen me?

quote:

Is niet bedoeld als verwijt overigens. Ik vind het vooral voor jou vervelend. Ook al is dit maar internet en zijn mensen anoniem: ik weet uit eigen ervaring dat woorden soms erg pijn doen.

Anders leg jij het ze uit?

quote:

Ik denk ook dat jij op jou manier juist wel je best doet om je open naar anderen te stellen. Je gaat in ieder geval naar psychische hulpverleners. Ook daarover kan ik meepraten hoe verschrikkelijk frustrerend het is als ze maar in hun diagnosen en boekenwijsheid blijven hangen in plaats van zich te verdiepen in jou als persoon, wat je wilt bereiken en wat je nodig hebt.

Je doet 't een beetje klinken alsof ik me niet open zou -durven- stellen of zo
Dat is niet het geval. Overigens heb ik (afgezien van een psycho-therapeut) geen psychische begeleiding meer. Dat is (als ik even admintermen ga gebruiken) "een heel klein beetje misgegaan!"

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-10-2017 13:45:41 ]

Een tikkeltje grappige dit topic.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 14:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Pffff.... Weet niet of ik erom moet lachen. Ik kan mijn gevoel beter uitdrukken met deze smiley:

Zoals ik al een beetje aangaf, je uitleggen heeft helemaal geen zin. Maar uiteraard ben jij niet de koppige hier en heb je helemaal gelijk, toch?

Maar afgezien dan van je gevoel, wat zegt je verstand nu?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 16:30 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Mijn verstand zegt: niet teveel moeite in stoppen.

Maar misschien moet jij eens wat meer je gevoel gaan onderzoeken. En je afvragen waarom je overal tegenin gaat

Hoe ironisch...ik schrijf iets over zelfmoord en autisme, krijg net een berichtje binnen van de moeder van een autistische vrouw die ik kende, dat ze is overleden.

En nu mag jij 1 keer raden wat de doodsoorzaak is.

Het is een reëel probleem en jij zit hier alleen maar aan jezelf te denken!

Mijn verstand zegt me dat deze mensen beter verdienen dan alleen maar "niet teveel moeite in stoppen".

grapjas.

Je hebt geen flauw idee wat ik voel, egoïst.

En? Wat zegt je verstand nu?

Verrassende topickaap dit.

Ik heb gewoon meestal gelijk. Andere mensen ervaren dat als koppig.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 13:36 schreef Copycat het volgende:
Een tikkeltje grappige dit topic.

Het liep anders dan verwacht. Beter!

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 17:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoe ironisch...ik schrijf iets over zelfmoord en autisme, krijg net een berichtje binnen van de moeder van een autistische vrouw die ik kende, dat ze is overleden.

En nu mag jij 1 keer raden wat de doodsoorzaak is.

Het is een reëel probleem en jij zit hier alleen maar aan jezelf te denken!

Mijn verstand zegt me dat deze mensen beter verdienen dan alleen maar "niet teveel moeite in stoppen".

grapjas.

Je hebt geen flauw idee wat ik voel, egoïst.

En? Wat zegt je verstand nu?

Volgens mij interpreteer je Pabst zijn post verkeerd. Hij heeft het niet over autisten an sich, maar over de manier waarop er hier op dit moment gediscussieerd wordt. Tenminste, zo lees ik het.

En gecondoleerd met je verlies, dat is altijd kut.

Om maar terug naar de originele op te gaan: Soms is het niet erg om aan een bepaalde overtuiging vast te houden, omdat het kan laten zien dat je als persoon stevig in je schoenen staat. Daar bedoel ik niet mee dat men zijn eigen ideeën tot den treuren bij anderen blijft doordrammen of nooit eens zijn ongelijk toegeeft, maar dat het soms goed is om niet overall ja en amen op andermans mening te geven en een eigen koers te varen. Voor die laatste groep kan ik respect opbrengen, omdat veel mensen toch vaak onder de druk van anderen buigen. Wat de eerste categorie betreft, dat zijn vermoeiende types.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 19:44 schreef Buurtzwaan het volgende:
Om maar terug naar de originele op te gaan: Soms is het niet erg om aan een bepaalde overtuiging vast te houden, omdat het kan laten zien dat je als persoon stevig in je schoenen staat. Daar bedoel ik niet mee dat men zijn eigen ideeën tot den treuren bij anderen blijft doordrammen of nooit eens zijn ongelijk toegeeft, maar dat het soms goed is om niet overall ja en amen op andermans mening te geven en een eigen koers te varen. Voor die laatste groep kan ik respect opbrengen, omdat veel mensen toch vaak onder de druk van anderen buigen. Wat de eerste categorie betreft, dat zijn vermoeiende types.

Het verschil met Fok en het echte leven is vooral dat je bij een goede vriend eerder denkt, laat maar joh we komen er niet uit, we houden erover op.
En in de toekomst bespreek je het amper meer.

Ik kan soms ook best koppig zijn, maar nog veel vaker bewaar ik de lieve vrede.

Op Fok is die noodzaak er vaak niet, want de meeste mensen zijn passanten en/ of heb je er weinig mee.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:20 schreef Droopie het volgende:

[..]

Het verschil met Fok en het echte leven is vooral dat je bij een goede vriend eerder denkt, laat maar joh we komen er niet uit, we houden erover op.
En in de toekomst bespreek je het amper meer.

Ik kan soms ook best koppig zijn, maar nog veel vaker bewaar ik de lieve vrede.

Op Fok is die noodzaak er vaak niet, want de meeste mensen zijn passanten en/ of heb je er weinig mee.

Daar zit wat in, online resulteert het vaak in scheldpartijen als men er niet uitkomt , maar offline heb ik ook wel eens met vermoeiende doordrammers te maken gehad. Dat ik op een begeven moment die persoon maar tegen zichzelf liet lullen.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik bedoelde al helemaal niet dat je geen aandacht aan autisme moet schenken.

Zo leest je post ook niet, vind ik . Je hebt t gewoon over de manier van reageren in dit topic, toch?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 18:03 schreef Samzz het volgende:

[..]

Volgens mij interpreteer je Pabst zijn post verkeerd. Hij heeft het niet over autisten an sich, maar over de manier waarop er hier op dit moment gediscussieerd wordt. Tenminste, zo lees ik het.

Samzz...je vermogen om (mijn) situaties niet goed te begrijpen, lijken eindeloos. Pabst zijn hele reden om überhaupt een (naja) dialoog met me te beginnen, was om mijn gebrek aan koppigheid aan de kaak te stellen (dat ik dus wel koppig zou zijn). Het heeft helemaal niets te maken met hoe er hier (door alle gebruikers in dit topic) gediscussieerd wordt. Dat is niet de reden waarom Pabst besloot mij te quoten. En bovendien, als dat ene toch Pabst zijn issue was geweest, dan had dat in FB moeten staan en niet hier, toch?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik bedoelde al helemaal niet dat je geen aandacht aan autisme moet schenken.

Ik heb op mijn werk trouwens vaak met autisme te maken. Op mijn werk begeleiden we mensen met diverse psychische stoornissen die daardoor niet kunnen functioneren in de arbeidsmarkt. Ik word zelf trouwens ook begeleid, want ik heb ook mijn issues en een fulltime betaalde baan is voorlopig geen optie. De meesten kunnen op zich goed functioneren, maar door emotionele problemen of moeite met plannen en organiseren omdat ze ASS of ADHD hebben, lopen ze vast. Ik heb zelf ADHD, borderline en ik word binnenkort getest op autisme. Dat heb ik waarschijnlijk niet en dat is het gevolg van andere dingen. Maar zolang PsyQ daar niet zeker van is, kom ik niet in aanmerking voor schematherapie, want "dat werk niet bij autisme". (Nogal een benadering die zwartwit is trouwens)

Je status in het wereldje van autisme, betekent vrijwel niets voor me. Ik heb autisme-experts ontmoet die tenenkrommend en facepalmend slecht waren als het om het begrijpen van autisme gaat. Zelfs mensen die al meerdere jaren autistische cliënten begeleidden, maar ze zien zelf niet in hoe slecht ze zijn.
Sommige van deze mensen zijn overigens ook superirritant (in hoe koppig/blind ze zijn, zie zelden zulke botte horken).

En momentje...beweer je dat er tegen je gezegd is dat schematherapie niet zou werken voor autisten? Wat gek, want ik krijg al ruim een half jaar schematherapie en dat gaat super? Weet je echt heel zeker dat PsyQ van mening is dat schematherpaie absoluut niet werkt bij autisten, Pabst? of moet ik morgen zelf even met PsyQ bellen om ze te vragen? Want volgens mij is er gerede kans dat je de feiten een beetje bijdraait om je verhaal wat extra geloofwaardigheid te geven. Dat is de indruk die ik nu krijg.

quote:

Ik begeleid een paar mensen die wat meer beperkt zijn dan ik. Ik heb onder anderen een jongen die heel erg autistisch is en een andere jongen heeft het in een veel mildere vorm. Die jongen die het heel erg heeft, moet in de keuken lunches voorbereiden. Ik moet met veel dingen rekening houden, maar als ik dat doe en er zijn niet teveel prikkels, dan functioneert hij goed. Meestal zit hij in een hoekje op een stoel te gamen. Als er een bestelling komt, vraag ik rustig aan hem of hij dat wil doen en dat gaat goed. Wel leuk om te zien dat hij mij blijkbaar vertrouwt. Ik laat hem gewoon als hij zit te gamen, maar ik behandel hem niet alsof hij debiel is. Als hij helemaal op zijn gemak is, gaat hij vanuit zichzelf contact zoeken met anderen, probeert hij grapjes te maken en komt hij met initiatieven voor in de keuken. Maar je moet je wel aan een reeks dingen houden, anders raakt hij ontregeld. Als het buiten warmer is dan 18 graden, komt hij niet.

Vetgedrukte herken ik trouwens wel
Dat ontregeld raken hebben niet-autisten ook, vandaar dat ik liever of niet meer met ze omga (zeker niet als er diepgang in onderwerpen plaats vindt, dan hebben niet-autisten me teveel de neiging om oppervlakkig te willen blijven en mijn pogingen dieper te willen graven, af te doen met dooddoeners zoals "je moet niet zo overanalyseren" en dat soort shit. Heb geen zin in mensen met dergelijke houdingen dus doei voor ze ), of alleen maar daar waar het functioneel gezien noodzakelijk is.

quote:

In de meeste gevallen is autisme veel subtieler en merk je nauwelijks of helemaal niet dat iemand het heeft. Zou jij de volgende persoon bijvoorbeeld aanzien voor iemand met ASS?

Monique Post (31) heeft autisme, is ondernemer en kwam hierdoor zelfstandig uit de Wajong

Jazeker! Deze vrouw is echt wel autistisch idd. Tis ook geen actrice.

Dit filmpje is denk ik nog duidelijker, is zelfde vrouw

Damn...deze vrouw woonde tot haar 18e in Wales en niet in Nederland?
Is niet te horen, maar 't onderstreept wel mijn ideeën dat de hersenen van autisten jonger en flexibeler zijn. Op een filmpje van 2012 is het wel nog te horen dat ze een beetje een accent heeft.
Filmpje van 2012

quote:

Het gedrag van Magnetronkoffie herken ik trouwens wel terug in de mensen op mijn werk en ook andere mensen met autisme. Ik kan weleens door iets van mening veranderen. Als zij niet snappen waarom, dan heb je voor hen afgedaan. Dan vinden ze je onbetrouwbaar en nemen ze niks meer van je aan. En dat bedoel ik met: ik ga er geen moeite in stoppen.

Magnetronkoffie is intelligent genoeg, dus ik ga hem niet anders behandelen dan anderen.

Vetgedrukte snap ik niet. Ik herken het ook niet.
Maar als je onbetrouwbaar blijkt te zijn, tsja, dan is het enkeltje exit voor jou ja!
Heel logisch ook. En heel verstandig.

Overigens, als je onlogische beslissingen maakt en niet vatbaar bent voor logische redenaties waardoor je dom blijft, zal je ook aan respect kunnen inboeten bij een autist (zeker bij de normaal- tot hoogbegaafde exemplaren).

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-10-2017 22:52:43 ]

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik bedoelde al helemaal niet dat je geen aandacht aan autisme moet schenken.

Ik heb op mijn werk trouwens vaak met autisme te maken. Op mijn werk begeleiden we mensen met diverse psychische stoornissen die daardoor niet kunnen functioneren in de arbeidsmarkt. Ik word zelf trouwens ook begeleid, want ik heb ook mijn issues en een fulltime betaalde baan is voorlopig geen optie. De meesten kunnen op zich goed functioneren, maar door emotionele problemen of moeite met plannen en organiseren omdat ze ASS of ADHD hebben, lopen ze vast. Ik heb zelf ADHD, borderline en ik word binnenkort getest op autisme. Dat heb ik waarschijnlijk niet en dat is het gevolg van andere dingen. Maar zolang PsyQ daar niet zeker van is, kom ik niet in aanmerking voor schematherapie, want "dat werk niet bij autisme". (Nogal een benadering die zwartwit is trouwens)

Ik begeleid een paar mensen die wat meer beperkt zijn dan ik. Ik heb onder anderen een jongen die heel erg autistisch is en een andere jongen heeft het in een veel mildere vorm. Die jongen die het heel erg heeft, moet in de keuken lunches voorbereiden. Ik moet met veel dingen rekening houden, maar als ik dat doe en er zijn niet teveel prikkels, dan functioneert hij goed. Meestal zit hij in een hoekje op een stoel te gamen. Als er een bestelling komt, vraag ik rustig aan hem of hij dat wil doen en dat gaat goed. Wel leuk om te zien dat hij mij blijkbaar vertrouwt. Ik laat hem gewoon als hij zit te gamen, maar ik behandel hem niet alsof hij debiel is. Als hij helemaal op zijn gemak is, gaat hij vanuit zichzelf contact zoeken met anderen, probeert hij grapjes te maken en komt hij met initiatieven voor in de keuken. Maar je moet je wel aan een reeks dingen houden, anders raakt hij ontregeld. Als het buiten warmer is dan 18 graden, komt hij niet.

In de meeste gevallen is autisme veel subtieler en merk je nauwelijks of helemaal niet dat iemand het heeft. Zou jij de volgende persoon bijvoorbeeld aanzien voor iemand met ASS?

Monique Post (31) heeft autisme, is ondernemer en kwam hierdoor zelfstandig uit de Wajong

Het gedrag van Magnetronkoffie herken ik trouwens wel terug in de mensen op mijn werk en ook andere mensen met autisme. Ik kan weleens door iets van mening veranderen. Als zij niet snappen waarom, dan heb je voor hen afgedaan. Dan vinden ze je onbetrouwbaar en nemen ze niks meer van je aan. En dat bedoel ik met: ik ga er geen moeite in stoppen.

Magnetronkoffie is intelligent genoeg, dus ik ga hem niet anders behandelen dan anderen.

Zou je mijn mening wegstrepen tegen de mening van Copycat? Neem bijvoorbeeld deze bijdrage van haar:

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 22:36 schreef Copycat het volgende:

Pabst, zoiets ga je toch niet gelijkstellen aan een mening die meer toevoegt?

Copycat, om eerlijk te zijn begin ik een beetje meelij te krijgen met je. Wtf doe je hier eigenlijk?

edit:

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 13:36 schreef Copycat het volgende:
Een tikkeltje grappige dit topic.

Haar andere bijdrage in dit topic is nauwelijks beter.

Waarom voegt jouw mening iets toe aan de discussie hier?

Ow en Pabst, -dit- soort mensen neem ik dus niet meer serieus. Ten slotte zijn ze dat ook niet.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 22:55 schreef magnetronkoffie het volgende:

Ow en Pabst, -dit- soort mensen neem ik dus niet meer serieus. Ten slotte zijn ze dat ook niet.

Omdat zij hun mening enkel kunnen verkondigen met een paar woorden en eventueel wat smileys in plaats van een essay van 5 kantjes?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:26 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Omdat zij hun mening enkel kunnen verkondigen met een paar woorden en eventueel wat smileys in plaats van een essay van 5 kantjes?

Omdat hun mening simpelweg minder inhoud heeft.

En dit is geen "essay", het is een "post".
Jouw mening is trouwens ook onbelangrijk, waarom troll je hier terwijl je een eigen slowchat hebt?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Omdat hun mening simpelweg minder inhoud heeft.

Dat is enkel een aanname. Dat moet je toch ook wel kunnen beredeneren.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:34 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Dat is enkel een aanname. Dat moet je toch ook wel kunnen beredeneren.

Doei Hosti.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jouw mening is trouwens ook onbelangrijk, waarom troll je hier terwijl je een eigen slowchat hebt?

Dus ik mag niet buiten mijn SC posten?

Is koppigheid inherent aan autisme? En ontkenning van symptomen, of is dat een gevolg van koppigheid?

Koppig als in een advies aanhoren waarvan je meteen al bedenkt daar niets mee te gaan doen? In dat geval ja.

Nee ik word wel eens terecht koppig genoemd

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 02:20 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik snap heel goed wat Copycat wil zeggen. Ik vind het jammer voor je dat je het zelf niet begrijpt.

Mijn god....

Waar zeg ik dat ik niet weet wat ze zegt?
Ik zeg iets totaal anders man!
En -dit- is dus wat mensen zoals jij zo moeilijk maakt voor mij, dat eeuwige gedraai, being oblivious to the obvious, echt ongelooflijk dit. Hou toch eens op met feiten verdraaien.

En je kunt het natuurlijk ook gewoon uitleggen, maar eerlijk gezegd denk ik dat je me een beetje in de zeik zit te nemen hier of zo en ik heb wel betere dingen te doen.

Eerlijk gezegd is m'n geduld met jou nu wel een beetje op.

quote:

Maar het komt op mij over dat je het niet wilt begrijpen

Ho.
Stop it right there!

Ik zit hier niet te liegen man. Als ik iets niet begrijp of een vraag stel, is die normaalgesproken gewoon gemeend. Je draait de boel om.
-Jij- wilt -mij- niet begrijpen.
Jij vertelt niet alles, vertelt een deel niet, omdat dit in jouw nadeel is. En je draait en gedraagt je koppig op het moment dat ik je iets uitleg wat jou blijkbaar niet aan kan staan.
Je bent niet eerlijk.
Misschien ben je gewoon te dom om een fatsoenlijke discussie met mij te kunnen voeren, man wat doe jij moeilijk zeg!

Mijn indruk is dat je gewoon baalt van mij omdat ik in een ander topic al iets had gezegd van dat ik mensen zoals jij min of meer bij de voordeur al af serveer, omdat ik deze mensen simpelweg te moeilijk/vermoeiend vind en ik geen zin heb om met 10 zulke mensen om te moeten gaan die mij vervolgens uitputten. Ik zou gek zijn om -zulke- mensen überhaupt nog een kans te geven als ik simpelweg aan zoiemand voorbij zou kunnen lopen om voor iemand anders zou kunnen kiezen die veel minder moeilijk doet en die wel kan luisteren en voor wie een dialoog meer inhoud heeft dan hoofdzakelijk vooral maar nepsociaal doen.

Waarom zit ik jou dit trouwens uit te leggen?

quote:

en zoveel moeite doet om je tegen ons "onnozele domme niet-autisten" af te zetten. Wat wil je daarmee bereiken? Vind je het leuk dat ze cynisch op jou reageert en jou niet serieus neemt?

Ehm...ja dus. In deze post illustreer je trouwens wel heel goed mijn probleem...of wat nu eigenlijk -jouw- probleem is geworden. Jij vond een uitspraak van mij niet leuk. Je komt er nu weer mee en ik gaf jou juist wel een kans, steek energie in jou, doe moeite voor jou, dit alles zie je nieteens man! Wat een eikel ben je ook. De enige reden dat ik dit alles überhaupt schrijf, is zodat -jij- het begrijpt! Ik doe dit niet voor mezelf of voor een ander buiten jou om, maar om jou duidelijkheid te verschaffen. Het lijkt je alleen niks te boeien, omdat het antwoord jou gewoon niet aanstaat. En je gedraai en gemanipuleer (je draaikonterij) hoef ik niet te ervaren.

quote:

Als je iets niet snapt, vraag dan gewoon wat ze bedoelt.

En ik vroeg jou of je de toegevoegde waarde van copycat vergelijkbaar stelde aan het mijne en die vraag negeer je gewoon. Je bent koppig in de zin dat je alles maar op jouw manier wilt. Mijn opinie staat jou niks aan (waarvan ik al had gezegd dat dit me worst was) en nog steeds wil je daarmee in debat met mij! Je bent koppig in de zin dat jij meent dat je iedereen veranderen kunt. Mij kun je hier niet veranderen Pabst! Ik heb al veel te veel ervaring opgedaan om daar nog in te stinken. Ik weet heel goed wat ik wil en wat ik niet wil.

Ik stelde de vraag (over de bijdrage van copycat) dit keer niet aan haar maar ik heb vaak genoeg dit soort trollerlollers gevraagd waarom, maar meestal krijg je dan een soort reactie die veel weg heeft van "uitlachen" en daar heb ik natuurlijk niks aan. Of ze stellen je een wedervraag, gaan draaikonten zoals hosti dat hier al deed, maar daar zie ik jou niks over zeggen maar het maakt de dialoog met jou er niet beter op. Aan wiens kant sta je hier eigenlijk?

En laat ik maar niet over die slowchatters beginnen.

quote:

Dan krijg je een heel andere reactie die voor jou duidelijker is

Ja, uitlachen. Of nog meer flamebait. Soms wat anders. Vaak nog meer flamebait.

Jij snapt al niks van wat ik je uitleg, maar suggereert dat ik koppig ben. Ik heb hele goeie redenen waarom ik doe zoals ik doe en jij kan daar blijkbaar gewoon niet mee leven en dus moet je me maar publiekelijk veroordelen. Je had dit ook per PM kunnen doen? Van mij had dit niet gehoeven.

En in plaats van het hier in te vullen, kan je natuurlijk ook gewoon antwoord geven op mijn vragen zodat ik het (blijkbaar) wel begrijp. Je lijkt er echt helemaal niks van te snappen, terwijl ik behoorlijk veel tijd spendeer in jou uitleggen van het waarom van mijn standpunt. Mijn god, wat een betonplaat ben jij zeg -_-

quote:

en bovenal een stuk vriendelijker.

Jouw vriendelijkheid is nepsociaal. Je doet alsof je vriendelijk bent en open staat voor verandering maar je staat helemaal niet open voor verandering maar verwacht wel dat anderen dit wel zijn. De hele opzet van jouw dialoog met mij hier is om mij hier wijs te maken hoe koppig ik wel niet zou zijn. Ten slotte sta jij niet open voor wat ik te zeggen heb. Ik trap daar gewoon niet meer in. Vriendelijkheid zegt niks over diens ware intenties, dat weet je zelf neem ik aan ook wel?

quote:

Dan voel je je minder aangevallen en dus veiliger.

Jij voelt je aangevallen, Pabst. Jij vind het toch geen prettig idee dat ik mensen zoals jij soort van meteen al afkeur? Maar dat ik (grotensdeels dus ook door het sociale contact met mensen zoals jij) jarenlang van burnout naar burnout ging, dat geloof je niet. Dat kan blijkbaar niet en dat negeer je en vervang je met "Oww, ja hij is gewoon koppig hoor! Ik ben toch zo vriendelijk?" nou er zijn miljoenen van dat soort vriendelijke mensen die me compleet uitputten en zoveel energie heb ik simpelweg niet.

Je bent ook wel heel veel aan het invullen hier he? Jou ga ik denk ik hierna in elk geval niks meer uitleggen, wat een verspeelde moeite...

quote:

En dan gaat de communicatie veel soepeler en merk je zelf ook dat je meer connectie krijgt met anderen.

IK HEB HELEMAAL GEEN ZIN IN -DEZE- SOORT CONNECTIE, SNAP DAT DAN!
Ik KIES ervoor om dit soort interacties te vermijden, omdat ze me veel energie kosten en me niks opleveren. Het is een hele simpele kosten-baten riedeltje en is niet persoonlijk (meestal vatten jullie dit gelijk persoonlijk op).

quote:

Probeer het gewoon een keer.

Doei, heb 't gehad met je

Ik dacht trouwens dat ik ook een quote alert van Samzz had, maar zie niks?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:43 schreef Kamina het volgende:
Is koppigheid inherent aan autisme? En ontkenning van symptomen, of is dat een gevolg van koppigheid?

Nee, want bij koppigheid luister je wel naar de argumenten van de ander, maar besluit je ze niet op te volgen. Autisten zijn gewoon doof voor wat anderen te melden hebben, das meer eigenwijsheid. (gebrek aan 'theory of mind' enzo..)

Zo vaak, maar dat is niet mijn probleem want ik ben niet koppig alleen duidelijk en resoluut

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 17:38 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Wel mooie post dit.

Wat wordt er nou precies bedoelt met theory of mind? Is dat hetzelfde als zelfreflectie/ begrijpen hoe je in elkaar zit en bent in relatie tot anderen? Ik ken namelijk ook mensen met autisme die dat wel hebben volgens mij. Een oud-collega van mij deed een autisme-onderzoek. Op eerste gezicht kon ze prima sociaal functioneren en ook meedoen in social talk. We waren toen een clubje die goed konden samenwerken. Later hoorde ik van haar vriend dat ze meestal in gezelschap niks zegt. Dat ze bij ons veel spraakzamer is, betekende volgens hem dat ze zich heel erg op haar gemak voelde bij ons. Kwam ook vooral door de andere vrouw die al wat ouder is en een gezellige kletstante met achtergrond als verpleegster

Tegen mij zei ze dat ze moeite heeft om zich in andere mensen te verplaatsen. Ze was wel betrokken met anderen, maar kon zich heel moeilijk voorstellen wat er in een ander omgaat.

Als je zoiets van jezelf zegt, heb je toch in principe een goede theory of mind?

Inleven gaat vaak nog wel, als de situatie of de emotie bekend is. Maar bij theory of mind gaat het er meer om dat je je kan verplaatsen in een situatie of standpunt die totaal niet bekend voor komt.
Als iets voor mij zo is, dan is het voor iedereen zo. Je kan niet buiten je eigen kaders denken, beseffen dat emoties, ervaringen en verlangens per individu verschillen.

Empathie kan je vaak nog wel aanleren, theory of mind wordt een stuk lastiger. Ow, en daardoor betrek je vaak ook dingen op jezelf, die niets met jou te maken hebben. Jij bent kortaf, dan zal ik wel iets gedaan hebben.. Komt niet bij diegene op dat je ook slecht geslapen kan hebben, of ruzie thuis hebt..

Edit: Hoogintelligente autisten zijn vaak best goed in deductie en logisch redeneren, maar dit is zelden van toepassing op de beweegredenen van mensen. Daar lopen emoties dwars door de logica heen.

_{Of zien de autisten het wel juist en verkopen niet-autisten zichzelf allemaal bs uit sociaal wenselijk oogpunt.. Wie zal het zeggen.}

[ Bericht 5% gewijzigd door _I op 03-10-2017 18:12:52 ]

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 18:42 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Thanks for the uitleg.

Nou, dan zijn er echt heel veel mensen die een niet goed ontwikkelde theory of mind hebben. Dit betreft echt niet alleen maar autisten. En als intelligente autisten ondanks slechte theory of mind wel goed zijn in deductie en logisch redeneren, hebben ze daarmee al zo'n grote voorsprong op echt heel veel lui zonder label.

Niet om op te scheppen hoor, maar ik kan wel buiten mijn kaders denken en mij realiseren dat de dingen hoe ik die zie subjectief zijn. Ik zou het trouwens niet eens willen om altijd gelijk te hebben. Ik kan wel vaak betweterig overkomen, maar dat doe ik bijvoorbeeld als mensen mij niet serieus nemen. En ook als ik graag een discussie wil hebben.

Autisten hebben ook geen onmenselijke kenmerken, ze zijn slechts uitvergroot en wat hardnekkiger.

6 x ik in deze post. Loop je laatste 20 posts eens na en kijk eens hoevaak je -ik- hebt gebruikt.
Praten we daarna verder over hoevaak je buiten je eigen kaders denkt. _{Gebbetje.. Moet kunnen.}

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 20:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ja ... ik schrijf heel lange teksten Ik doe al mijn best om randinformatie zoveel mogelijk eruit te halen, maar vervolgens komen er weer tig gedachten die ik allemaal wel belangrijk vind

Als je geen zin hebt om al mijn boekwerken te lezen, ben ik niet beledigd

Heb er niet zo'n last van hoor.. (Let maar op... )
Schematherapie is gericht op het doorbreken van vaste patronen, waar een negatief zelfbeeld op gebouwd is. Bij autisme neemt men aan dat de stoornis de oorzaak is en heeft die therapie weinig zin. Neemt niet weg dat je wel kan proberen of je er mee uit de voeten kan.

Je kijkt er nu heel zwart-wit tegenaan, maar dat komt vooral omdat de zorg zo ingericht is. Je bent niet een autist, of een ad(h)d'r en je hoeft jezelf dus ook niet zo voor te stellen (wat je wel vaak doet in je posts.).
Jij bent gewoon jij, met bepaalde knelpunten. Bepaalde clusters van knelpunten horen bij een bepaalde diagnose. Ga jij aan de slag en poets je de knelpunten weg, vallen de diagnoses ook weg. Je behandelaars hebben een code nodig om je behandeling onder te categoriseren, niet meer, niet minder.

Voor iemand die bang is voor de stereotypering van anderen, projecteer je wel een heleboel. Je hebt het maar over typisch gedrag, maar ook over een stigmatiserend imago. Jij bent de interne tegenstelling in dit verhaal. Je wilt speciaal zijn, maar toch ook niet, je wilt aandacht, maar toch ook niet.

Gum alles eens uit wat je weet over jezelf en kleur de boel opnieuw in.. Wat wil je zijn? Creatief, kunstzinnig, geïnteresseerd, ondernemend, nieuwsgierig... Er zijn zoveel dingen om te kiezen, waarom continu blijven hangen op je labeltje, die alleen voor de zorg is bedacht.

En weet je.. Misschien heb je wel helemaal niets, ben je niet beschadigder dan anderen, en is het leven gewoon niet zo groots en meeslepend als je vroeger dacht. Misschien zijn we allemaal wel beschadigde wezens, die in onze eigen huizen zitten te smachten tot iemand ons ziet en erkend.

Laat het verleden je niet definiëren, kies wie je wilt zijn en leef dat leven. Zo simpel is het.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
*knip

Wat jij gelooft is waar...

Succes kerel!

Ga er toch nog even doorheen.. Omdat je er zoveel tijd hebt ingestoken.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik zie het denk ik wel genuanceerder dan het misschien overkomt. Ik weet best dat ik meer ben dan een label en dat een label je niet definieert als persoon. Ik denk dat ik er zo op teruggrijp omdat van kleins af met name het label autisme door mijn strot werd geduwd. Elk klein dingetje werd zo uitvergroot en benadrukt hoe anders ik wel niet ben dan anderen door met name mijn moeder en nog een stel andere kletstantes. In mijn puberteit was ik net zoals de meesten erg op zoek naar mijn identiteit en wilde ik grenzen verkennen. Maar ik had veel problemen met mijn seksualiteit en identiteit. Ik ervaarde mijzelf als compleet blanco. Wilde eigenlijk helemaal niet weten wie ik was; ik was bang dat het allemaal negatief is.

Met mijn verstand was niks aan de hand, met mijn lijf ook niet. Ik vond mezelf wel erg lelijk, maar besefte ook weer dat zo'n zelfbeeld vooral gecreëerd was door mijn onzekerheid.

Je zegt het genuanceerder te zien, om vervolgens weer een riedeltje op te ratelen hoe het zo gekomen is dat jij "zo" geworden bent. Wat ik je probeer duidelijk te maken is, dat dit alleen waar is, omdat je het jezelf de hele tijd "vertelt als waarheid".
Dat is feitelijk wat schematherapie ook gaat doen met je. Je gaat bijhouden welke gedachten je hebt, gaat dan onderzoeken hoe die denkpatronen zich genesteld hebben en probeert ze daarna aan te passen. Je gaat jezelf dus eigenlijk herprogrammeren.

Of je nou wel of niet de diagnose krijgt, je kan zelf ook op internet uitzoeken hoe dit werkt en alvast gaan beginnen. Hou een dagboek bij, maak van jezelf een onderzoek. Welke stemmingen heb je, welke emoties zorgen daarvoor, welke gedachten gaan daar aan vooraf. Jij bepaalt of de therapie voor jou gaat werken, niemand anders. Of je nou wel of geen autisme hebt, er zitten altijd patronen vanuit je opvoeding in je gebeiteld, dus je hebt er altijd iets aan (als je er serieus mee aan de slag gaat).

quote:

Als je een wat meer normale ontwikkeling doormaakt wat betreft je identiteit, lijkt het mij makkelijker om je niks van labels aan te trekken. Maar als die ontwikkeling verstoord raakt, heb je echt concrete dingen nodig om ook maar iets van houvast en perspectief te krijgen.

Geen idee. Heb je al eerder verteld dat mijn labels bijna hetzelfde zijn als die van jou en ben ook nog eens homo, dus mijn pad wijkt niet zoveel af van die van jou. Herken je strijd wel een beetje en weet dus ook dat de rust pas komt bij acceptatie, concrete dingen gaan daar verder niet aan bijdragen. Wat gaat helpen is het loslaten van je boosheid, stoppen met continu de film af te spelen "hoe ben ik zo geworden en wie heeft mij dat aangedaan!?". Zolang jij die sporen actief houdt in je hersenen, is dat je waarheid (en leven).

Jij kiest welke film er speelt in je hoofd. Blijft het trowback thursday, of is het tijd voor iets nieuws.. Je bent wie je bent, en dat is prima. Er hoeft niets gerepareerd te worden, je moet alleen van jezelf gaan houden voor alles wat je bent. _{Nou ja, alleen.. Duurt wel even.}

quote:

Wat betreft de tegenstelling van speciaal willen zijn en aandacht / erbij willen horen en normaal zijn. Volgens mij heeft iedereen dit. Je puberteit waarin je jezelf spiegelt aan anderen maak je niet voor niks mee. Als mensen zeggen dat ze zich helemaal niks van anderen aantrekken, ben ik het met ze oneens. Ze ervaren het misschien zo, maar als mens zijnde moet je jezelf wel kunnen spiegelen aan anderen. Ik sla er misschien teveel in door.

Ik vind mezelf trouwens ook helemaal niet meer beschadigd of zieliger dan anderen. Ik vind het wel klote dat ik er meer last van heb dan de meeste andere mensen en daardoor beperkt wordt op diverse gebieden.

Grappig, je geeft steeds verklaringen voor jezelf en als ik iets negatiefs eruit pik, is je terugkomst dat dit heel normaal is voor iedereen.
Dat probeer ik je juist duidelijk te maken, je hebt het niet zwaarder dan anderen. Je kan namelijk niets vergelijken met een ander. Jij weet niet welke gedachten die persoon heeft. Pijn, verdriet en verlies kennen we allemaal, misschien niet vanwege dezelfde reden, maar de emoties kunnen even heftig worden ervaren.
Elke keer dat je jezelf toestaat de zin te denken "waarom heb ik er meer last van dan anderen" weeg je jouw "behind the scenes" af tegen de "grand finale" van anderen. En elke keer is het een bevestiging van hoe zwaar jij het hebt. Voegt echt zo niets toe.

quote:

Voor mij heeft de diagnose ADHD wel geholpen om persoonlijke kenmerken in mezelf te (her)ontdekken en een positiever beeld te vormen van mezelf. Ik vind mezelf daardoor niet specialer of meer waard dan anderen, maar ik voel mij daardoor wel herkend en erkend wat betreft hoe ik dingen ervaar, beleef en wat ik met mijn leven kan doen. Als het mij helpt, ga ik het niet verwerpen omdat anderen vinden dat ik er verkeerd aan doe.

Mooi toch! Misschien kan de diagnose autisme hetzelfde voor je betekenen, als je er voor open staat en niet nu al honderden niet relevante gedachten voedingsbodem geeft.

quote:

Wel hoop ik alle labels en stigmatisering los te kunnen laten. Het lukt wel, maar met babystapjes. Ik heb wel hulp nodig wat betreft het doorbreken van gedragspatronen en dan ben je helaas aangewezen op PsyQ of andere soortgelijke instellingen. Ze bedoelen het allemaal goed denk ik, maar benaderen alles inderdaad te freudiaans. Ook wat betreft mijn vermeende autisme, schematherapie, etc. Ik heb dat echt vaak genoeg gezegd en kan daarin ook best duidelijk en direct zijn. Maar tegenover psychologen en psychiaters heeft dat geen zin. Zij weten het altijd beter dan de cliënten. Met trucjes die ze leren tijdens hun studie, krijgen ze ook overwicht op hun cliënten. "Goh, dat lijkt me heel vervelend voor je, zeg!" of "Wat voel je erbij?" Ik heb dan allang door dat ze een trucje toepassen en vraag mij af in hoeverre ze oprecht betrokken zijn, maar toch trap ik er weer in. Wat moet ik anders? Zonder hen heb ik niks? En door maar over gevoel te blijven hebben, worden dingen die ik zou kunnen doen niet concreet gemaakt.

Het zijn mensen die bepaalde stappen volgen. Dat jij dit ziet als trucjes, die je denkt te moeten kunnen doorzien, maakt juist dat je therapie niet werkt. Ze willen geen overwicht, dat bedenk je er allemaal bij. Het zijn mensen die gewoon hun werk proberen te doen, op een voor hun beproefde manier. Jij doet de therapie, zij begeleiden jou erin.

Wat ze willen is dat je je eigen gedachten gaan aanschouwen en gaat inzien hoe deze gedachten je emoties sturen. Jij hebt nu nog het idee dat je gestuurd wordt door je gedachten, dat het leven je overkomt, omdat je hoofd niet juist geconditioneerd is. Wat zij je willen leren is hoe je niet langer slachtoffer bent van die conditionering. Hoe jij de controle over je gedachtes en hiermee je handelen terug krijgt.

quote:

Ik denk zelf dat ik niet autistisch ben, maar ik ga akkoord met nieuw onderzoek om hopelijk daarna van het gezeik af te zijn. En wie weet ben ik het wel. Op zich maakt het mij niks uit en de koers die ik nu met mijn leven wil volgen gaat daardoor niet veranderen. Maar het is PsyQ die het er elke keer bijsleept en ook stellige uitspraken doet als "schematherapie werkt niet bij autisme". Ik ben heel bang dat ik met zo'n diagnose op dat gebied bij voorbaat wordt afgeschreven.

Zolang jij daar blijft komen met een hulpvraag, zullen zij etiketten gaan zoeken om de hulp op te kunnen declareren. De enige die jou afschrijft, ben jezelf. Wanneer ga jij inzien dat je gewoon gezond bent en alle mogelijkheden hebt om gelukkig te worden?
Zelfs al zouden anderen je gaan afschrijven, dan is dat pas een probleem op het moment dat het plaatsvindt, EN DUS NIET NU AL! Jij leeft steeds in een angstige toekomst, gebaseerd op een pijnlijk verleden, waarbij je alle ellende concentreert in het nu.
Laat wat achter je ligt achter je, maak je nog niet druk om wat nog niet voor je ligt... en er is ineens zoveel ruimte vandaag om gelukkig te zijn.. Je zou er bijna bang van worden..

quote:

Ik heb buiten dat nu gelukkig wel iets van mensen in mijn leven die mij wel oprecht willen helpen en begrijpen. Lang verhaal, maar het geeft mij wel enigszins hoop dat ik er niet alleen voor sta. Het heeft allemaal veel te lang geduurd, maar ik heb nu wel het idee dat er dingen in beweging zijn en ik een nieuwe fase inga met mijn leven

De beste manier om een vriend te hebben, is door er een te zijn.

Vergeet niet te brengen in die relaties die belangrijk voor je zijn, als je alleen komt halen (en al je zinnen rond de ik-persoon opbouwt) blijf je eenzaam achter. Probeer elke keer als je iemand spreekt je bewust te zijn van hoe de ander zich voelt, welke omstandigheden belangrijk zijn in het leven van de ander, of er veranderingen zijn die het leven van de ander beïnvloeden, of er binnenkort zaken zijn waar je rekening mee kan houden (dingen waar je aandacht aan kan besteden) en of er dingen zijn die jij kan doen die het voor de ander beter maken.

Wat mij hielp is praten in vragen. Stoppen met het woord -ik- te gebruiken in gedachten en teksten.

En geniet. Het leven is zo mooi.. En kort..