Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #170

En toch is het over het algemeen (met uitzonderingen daar gelaten) een goed bedoelde reactie.

Hoe vaak ik nu wel niet de opmerking 'maar jullie hebben er tenminste al een' heb gehoord.
Goedbedoeld maar voor ons echt

(En de niet goed bedoelde; het is jullie niet gegund, jullie willen het vast niet graag genoeg, en (mannenreactie) moet ik er even bovenop om voor te doen? etc etc)


Gezamelijk disney-uitje voor de oktoberleegloop?
(Kan alleen als we meteen doormogen, maar dat horen we morgen)

ohja! de mannen reactie! hier doen ze dat niet vaak, maar als ze het zeggen dan zeg ik altijd dat het aan mij ligt.. zijn ze ook meteen stil _{( en stiekem he.. vind ik het niet erg als de mooie mannen dat soort opmerkingen maken )}

Ik weet hoe moeilijk het is als je een wens hebt voor een kindje.. en hoe pijnlijk het kan zijn als je er eentje hebt en je wil er NOG een.. en ik duim ook erg met degene mee die al een kindje hebben.. het hele process is idd niet niks en de wens is wsl even groot..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit Topic staat gewoon BOL van de emoties en voornamelijk frustraties.. we willen elkaar helpen, maar ik merk ook dat ik mezelf vaak niet goed onder woorden kan brengen.. Ik juich, steun, baal van binnen met jullie allemaal mee! en ik hoop echt ECHT dat we zo snel mogelijk allemaal uit dit topic zijn

Barrel, ik snap je spoiler echt heel goed. Ik voel me daar zelfs schuldig over (niet omdat jij het schrijft maar überhaupt).

Maar mijn vrouw heeft het heel anders dan ik. Die voelt het echt als onvolledig, 1 kindje. Voor zichzelf omdat ze heel graag een groot gezin wilt en voor ons zoontje omdat ze niet wilt dat hij als enig kind opgroeit. Ik schrijf het nu kort door de bocht maar het gemis is voor haar behoorlijk groot. Ik heb zelfs het idee dat zij het nog moeilijker heeft dan in het vorige traject, al vanaf poging 1 overigens dus niet omdat het nu zo lang duurt. Door de eerdere ervaring wil ze nog liever een tweede dan ze al wilde.

Ik hoop niet ik er iemand mee beledig of verdrietig maak, het is zoals ik het nu meemaak. Ik kan me goed voorstellen dat je het lastig vindt als iemand anders het over een tweede heeft terwijl je zelf niet weet of 1 gaat lukken. Ik wens voor alle topvrouwen hier gewoon dat het lukt, dat het snel lukt.

Barreltje, ik snap die redenering heel goed. En die gevoelens mogen er ook gewoon zijn.
Voor mij gaat het persoonlijk natuurlijk niet op. Ik heb al een kind en dat is mijn basis van waaruit die wens groeit.

Voor wat betreft het "er niet zo veel mee bezig zijn". Ik werd de eerste keer zonder problemen en snel zwanger. Dus toen wij voor een tweede gingen ging ik er eigenlijk gemakshalve vanuit dat het wel weer zo gepiept zou zijn. Dus in mijn geval was ik er in ronde 1-6 veel meer mee bezig want toen had ik nog wel echt goede hoop op snel zwanger worden. Maar daarna viel dat een beetje weg en nu wisselt het per cyclus. Soms sta ik er blasé in. Soms voel ik van alles en heb ik winkelmandjes vol babyspullen staan want "nu is het vast raak". En ik voelde ook een keer niks en toen was ik wel zwanger.

Dus als magische oplossing om zwanger te worden vind ik het een bullshit opmerking. Als opmerking voor je gemoedstoestand als in "probeer het los te laten" vind ik het prima. Het is met alle doktersafspraken, medicijnen en hormonen knap lastig, maar het helpt voor mij wel om het verder niet te veel af te laten leiden.

En mensen bedoelen het vast goed. Als ze iets zeggen wat me erg raakt dan probeer ik dat meestal wel aan te geven. 1 op de 6 is best een hoop, maar het is lange tijd best een taboe geweest. Dus nieuw terrein en misschien voor heel veel mensen moeilijk. Dat is het makkelijkst te verhelpen door te zeggen hoe het op jou overkomt. En dan thuis tegen je wederhelft spuien.

Mijn wens voor een tweede is heel sterk, maar ik zou het makkelijker kunnen verwerken dat er geen tweede komt dan dat ik nooit moeder zou worden.

Maar ook juist doordat Emmy zo leuk is en wij zo genieten van haar en het ouderschap is de wens ook sterk. En de interactie tussen de twee kindjes lijkt me ook zo mooi.

Overigens weet ik ook heel goed hoe jullie je voelen. Zal het ooit lukken? Zal ik ooit moeder worden? Dit traject heb ik ook doorlopen om zwanger te worden van emmy. En dat vond ik het moeilijkste. Het niet weten.
Tot ik een droom kreeg die levensecht was. Ik zag een meisje met vlechtjes en regenlaarsjes en ze zei mama tegen mij.
De droom was zo echt dat het me veel hoop gaf.

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 00:11 schreef ViviRAWRS het volgende:

Ik denk wel dat ik empathisch vermogen heb als het gaat om meeleven met een ander, maar vervolgens iets zinnigs zeggen anders dan "Wat verdrietig/stom/oneerlijk/etc" vind ik best lastig. Al is dat wel het meest veilige als je geen verkeerde dingen wil zeggen. Via een forum kan ik soms ook niet alle emoties oppikken die erachter zitten, of kom ik zelf wat directer over dan bedoeld.

Het is ook lastig. Ik denk dat iedereen in het topic het ook moeilijk vindt om de juiste woorden te vinden tegenover iemand die een ernstige ziekte heeft/iemand heeft verloren/ander leed te verduren heeft. Het kan dan gebeuren dat je de plank een keer misslaat.
Persoonlijk neem ik dat mensen nooit kwalijk als ik merk dat het een oprechte poging is om iets troostend te zeggen. Jij ben één van de forummers die hier enorm meeleeft ondanks dat je er zelf niet mee te maken hebt (of hebt gehad). Dan heb je, wat mij betreft, best wat credits opgebouwd

Zowel op het forum als in het echte leven heb ik liever dat iemand soms zich onhandig uitdrukt dan wanneer iemand niets durft te zeggen omdat het verkeerd kan vallen. In het echte leven merk ik dat sommige familieleden er amper over durven te beginnen tegen mij omdat ze bang zijn iets verkeerds te zeggen of een verkeerde timing te hebben. Terwijl ik nog nooit echt nare of domme opmerkingen heb gehoord.

Je zou leed nooit met leed mogen vergelijken, maar volgens mij ligt het toch een beetje in onze aard om dat wel te doen. Enerzijds is het soms fijn om een beetje te relativeren, en tegelijkertijd mag je het ook absoluut niet bagatelliseren. Lastig hoor! Wel heel fijn om herkenning te lezen in de achtbaan aan gevoelens. Je wenst het niemand toe, maar het voelt toch iets minder alleen.

Arja wat mooi van je droom! Dat is toch gaaf dat je daar zo veel steun uit haalt. Ik probeer ook zoveel mogelijk vertrouwen te hebben in een goede uitkomst, maar de onzekerheid vliegt me wel regelmatig aan.

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 10:52 schreef MaJo het volgende:
Ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik vroeger ook wel het goedbedoelde "probeer het los te laten" heb gezegd nu ik aan de andere kant sta vind ik het ook een stomme opmerking maar ik weet dat het goedbedoeld is. Maar loslaten, ja, dat is niet mogelijk als je er de hele dag mee bezig moet zijn met spuiten van hormonen

Ik merk wel dat zo'n rustmaandje ook écht rust geeft. Ik ben er lang niet zoveel mee bezig.

En de spoiler van Barrel snap ik ook goed. Bij ons komt nog de angst erbij dat het nooit gaat lukken. En dat is nou juist wat ikzelf het moeilijkst vind

Ja, dat laatste he.

Hoewel de wens voor een tweede kindje bij ons enorm sterk is, is die angst van 'wat als het nou nooit lukt, wat dan?' weg. Ik weet nog dat ik dat gevoel nog veel verdrietiger en zwaarder vond dan de miskramen an sich. Heel verlammend.

Wij hebben ook aan de kant 'wat als het nou nooit lukt' gestaan. Gevoel vond ik inderdaad moeilijker dan 'wat als er geen tweede komt', ondanks dat het rammelen nu zoveel heftiger is en iedere teleurstellingen ook heftiger.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

De posts hierboven over dat wij al een kindje hebben, dus bladiebla kwetst mij trouwens wel als ik zo eerlijk mag zijn. Ik had daarboven gepost dat ik die opmerkingen pijnlijk vind en het wordt in die vorm direct terug gekaatst voor mijn gevoel. (Ook al wordt het vast zo niet bedoeld ) Ik zit nu echt met een klotegevoel op de bank. Ondanks dat wij al eentje hebben, hebben we nog een kinderwens. Diep in mijn hart wil ik een heel groot gezin, maar ik weet dat de kans groot is dat het bij 1 blijft. Hier zal ook het gemis altijd blijven. Het blijft een toekomstbeeld die je voor ogen had met misschien 1 kindje, of een hele grote tafel vol dat mogelijk niet door gaat.
En wij trekken toch altijd aan het kortste touwtje 'want er zijn altijd mensen die helemaal geen kinderen hebben'. En dat doet pijn. Het gevoel hebben dat wij altijd met 0-1 achterstaan op gebied van dit onderwerp terwijl het in principe om hetzelfde gaat, namelijk een hele grote kinderwens.

[ Bericht 37% gewijzigd door coccinelle op 12-09-2017 16:10:57 ]

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 15:57 schreef coccinelle het volgende:
Wij hebben ook aan de kant 'wat als het nou nooit lukt' gestaan. Gevoel vond ik inderdaad moeilijker dan 'wat als er geen tweede komt', ondanks dat het rammelen nu zoveel heftiger is en iedere teleurstellingen ook heftiger.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

HUH?? echt HUH???

Hoe kan je het verdriet van de een op een ander afspiegelen??omdat de een iets niet krijgt mag de ander het ook niet ?? weird hoor..

Bij mij ligt het ook geheel aan wie het tegen mij zegt. Ik kan van mensen die hetzelfde doormaken 10 x meer hebben dan van mensen die zonder problemen een gezin hebben weten te stichten. Mijn zus heeft na de curettage dus 4 weken niks van zich laten horen, die hoeft nu dus ook echt niet te proberen om nu nog over mijn situatie te praten en te zeggen tegen mij dat het allemaal wel goed komt.

Spoiler van Barreltje herken ik ook echt wel. Het idee dat wij misschien nooit kinderen zouden krijgen is loodzwaar. Een kinderwens is een kinderwens, maar of je er nou eentje hebt of geen is echt nog wel een flink verschil. Het idee dat wij de komende 50 jaar zonder kind moeten leven moet ik echt niet aan denken.

Een tijd geleden zij een kennis van mij ( 6 jaar bezig, 7 miskramen, nu 30 weken zwanger ) dat ze tijdens dit hele traject behoorlijk egoïstisch is geworden. Ze gunt iedereen een kindje maar ze gunt het nu voornamelijk zichzelf. Toen kon ik mij dat niet voorstellen maar steeds meer ga ik wel snappen wat ze bedoelt. Met een zus die bijna op knappen staat heb ik ook wel eens in mijn verdriet gedacht dat het niet eerlijk was, zij op haar leeftijd binnen een paar maanden zwanger van haar nieuwe vriendje en ik sta met lege handen.

Coc, dat is gewoon niet eerlijk en niet terecht. Omdat de een het niet heeft mag de ander het ook niet werkt niet. Vooral een ouder zou zijn kinderen hierin moeten steunen.

Wat een heftig gedoe toch eigenlijk allemaal .

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 15:59 schreef Barreltje het volgende:

[..]

HUH?? echt HUH???

Hoe kan je het verdriet van de een op een ander afspiegelen??omdat de een iets niet krijgt mag de ander het ook niet ?? weird hoor..

Ze zijn ook een beetje heel erg weird. Het weerhoudt ons in ieder geval niet om niet door te gaan. Ik vind het alleen zo sneu voor mijn man dat hij geen steun gaat krijgen van hen.

Wat ontzettend verdrietig coccinelle dat jullie uitgerekend van (schoon-)ouders geen steun krijgen. Dat zou toch onvoorwaardelijk moeten zijn zeg. Bizar!

Speaking of which.. wanneer zijn jullie het gaan vertellen aan ouders? Ik merk dat er toch wel vaak schuin naar ons gekeken wordt of er al iets gaande is. Voorlopig heb ik er nog geen behoefte aan om het met ze te delen denk ik..

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 16:06 schreef Wolken het volgende:
Een kinderwens is een kinderwens, maar of je er nou eentje hebt of geen is echt nog wel een flink verschil.

Wil je nu graag nog even zout in coccinelle dr wonden strooien?
Haar situatie is anders en ja ze heeft al een kind maar het verlangen is net zo pijnlijk, intens als zonder al een kind. En ik snap best dat dit niet makkelijk voor te stellen is maar gevoelsmatig kan het bij 2e gewoon zo zijn als toen je er nog geen had.

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 16:38 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]

Wil je nu graag nog even zout in coccinelle dr wonden strooien?
Haar situatie is anders en ja ze heeft al een kind maar het verlangen is net zo pijnlijk, intens als zonder al een kind. En ik snap best dat dit niet makkelijk voor te stellen is maar gevoelsmatig kan het bij 2e gewoon zo zijn als toen je er nog geen had.

ik denk dat jij volkomen voorbij gaat aan wat er in een open discussie gezegd wordt.. en dat JIJ nu aan het porren bent.. en dat Cocci helemaal ergens last van heeft nav de woorden van wolken..

Maar.. dan vul ik ook in voor Cocci en dat zou ik niet moeten doen

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 15:57 schreef coccinelle het volgende:

De posts hierboven over dat wij al een kindje hebben, dus bladiebla kwetst mij trouwens wel als ik zo eerlijk mag zijn. Ik had daarboven gepost dat ik die opmerkingen pijnlijk vind en het wordt in die vorm direct terug gekaatst voor mijn gevoel. (Ook al wordt het vast zo niet bedoeld ) Ik zit nu echt met een klotegevoel op de bank.

Nou wolken deed haar post vlak na dat ze dit zei, dus dat vind ik wel degelijk zout in de wonden strooien..

Volgens mij heeft cocci haar post na de post van Wolken aangepast. Hoe dan ook denk ik absoluut niet dat het zo bedoelt wordt.

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 16:38 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]

Wil je nu graag nog even zout in coccinelle dr wonden strooien?
Haar situatie is anders en ja ze heeft al een kind maar het verlangen is net zo pijnlijk, intens als zonder al een kind. En ik snap best dat dit niet makkelijk voor te stellen is maar gevoelsmatig kan het bij 2e gewoon zo zijn als toen je er nog geen had.

Ik wil bij niemand zout in dr wonden strooien maar ik vind wel degelijk dat er een verschil zit in dat je helemaal geen kinderen hebt en je met de angst zit dat je ook nooit een kind gaat krijgen dan dat je al wel een kind hebt. En ik weet dat bij een tweede kind het verlangen net zo groot kan zijn.Maar de angst om kinderloos achter te blijven heb je dan niet meer. Iets wat je wel hebt ( ik iig ) als je nog geen kind hebt.

Ik wil in geen enkel geval de dames hier kwetsen, ik weet zelf veel te goed hoe verdrietig het allemaal al is.

Ik denk dat we niet kunnen (of mogen) oordelen over "wat er nou erger is". Volgens mij zijn beide gevoelens (1e of 2e/3e enz kind) heftig en hoeven we dit niet te vergelijken toch?

Dat mag jij vinden, maar om dat zo neer te zetten is natuurlijk een ander verhaal.
Het blijft iemands droom, wens en het blijven emotionele gevoelens die echt evenveel pijn kunnen doen. Dat jij je er niets bij kan voorstellen snap ik wel.

Pijn en verdriet om een kinderwens is pijn en verdriet.
Of dat nu bij de 1e of bij de 2e is.

quote:

Op dinsdag 12 september 2017 17:21 schreef Budabuddumbam het volgende:
Dat mag jij vinden, maar om dat zo neer te zetten is natuurlijk een ander verhaal.
Het blijft iemands droom, wens en het blijven emotionele gevoelens die echt evenveel pijn kunnen doen. Dat jij je er niets bij kan voorstellen snap ik wel.

Pijn en verdriet om een kinderwens is pijn en verdriet.
Of dat nu bij de 1e of bij de 2e is.

En waar zeg ik dat het minder erg is? Ik vind dat er een verschil is, niet dat het minder erg is.

Ik vind ook dat er een verschil is. Het voelt alsof Emmy de hoofdprijs is en ik zou het heel graag nog een keer meemaken en rammel al sinds haar geboorte. Maar de hoofdprijs heb ik sowieso al.

Ik had vandaag de uitgangsecho voor ivf en er is (weer) kalk aangetroffen in mijn baarmoeder. Dat was ook al voor de tweede cryo tp en heb toen een kijkoperatie gehad en ze hebben toen een stuk bindweefsel met kalk verwijderd (is door patholoog anatoom onderzocht). Nu is het er weer.

Toch start ik morgen met spuiten en als het bms goed opbouwt, gaan ze er vanuit dat het een zwangerschap niet in de weg staat.

Maar het zit me niet lekker. Er zit iets dat er niet hoort en de gyn weet ook niet waardoor.

Natuurlijk zit er een verschil tussen kinderloos en een kind (of meer) hebben.
Maar ik kan je vertellen uit eigen ervaring dat de pijn niet anders is (of juist wel). Stiekem vind ik nu de pijn vele malen heftiger dan in de periode van september 2012-december 2014.

En er zullen ook vast mensen zijn die bij een volgende kindje juist minder rammelen dan bij de 1e. Maar ik ervaar dat dus echt anders. Voor 12/2014 las ik dat hier ook wel op fok! en kon ik mij daar echt niks bij voorstellen. Want dan heb je al een kind, dus hoezo kun je dan meer rammelen (en de emoties daarbij) dan als je nog geen kinderen hebt?! Daar ben ik dus vorig jaar op terug gekomen