Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #169

Barreltje zulke herkenbare gevoelens, laat ze even toe, huil, schreeuw, wees even boos op alles en iedereen. Dit soort gevoelens horen er bij, maar laat die gevoelens niet overheersen, het brengt je niks. Het klinkt makkelijker dan gezegd, maar loslaten. Het is niet jou schuld, er is niets wat je wel of niet had kunnen doen. Dat is het moeilijke van dit proces je hebt gewoonweg weinig/geen invloed op de uitkomst.
Dikke knuffel

Dank dames!


gister lekker een zak chips weg zitten vreten en heerlijk lang met mn lief gebeld dat was wel even fijn.. vandaag voel ik me al weer een stuk beter en zitten de gekke gedachten wat meer op de achtergrond.. / lief dagboek

en hoe is de status hier?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

zijn er nog nods deze maand?

Barrel, wat heftig jouw gevoelens. Wat goed dat je het onder woorden hebt gebracht en hier hebt neergegooid. Je ziet dat je absoluut niet de enige bent met deze gevoelens. Zoals DV al zegt: ik denk ook zeker dat ze erbij horen. Laat het toe, maar niet overheersen (mooie wijsheid DV!). Fijn om te lezen dat de chips en je lief je er doorheen hebben gesleept. Is je lief nu ver weg? Komt hij snel terug?

Mooie samenvatting onder je spoiler, die zouden we elke maand even moeten maken!
Mijn status is dat ik nu op het wachtbankje zit van een 'gewone' poging nog. Maar wel de eerste poging na de HSG met olie. Wie weet is dit het trucje wat we nog nodig hadden om nog een spontane zwangerschap voor elkaar te boksen. Volgende week gaan we op vakantie en dan hebben we nog één cyclus te gaan (omdat we op vakantie zijn kunnen we nog niet starten met IUI). Mocht ik dus nog 2 keer ongesteld worden dan gaan we starten met IUI eind aug. Dus... nog eventjes geduld. Mijn NOD van deze cyclus is woensdag.
Ik zal later op de laptop ook even een verhaal typen voor in de OP, dan is het gemakkelijker te volgen. Zit nu mobiel en spoilers lukken me dan niet

Omdat het hier ook geregeld over endiometrose gaat..
Het Radboud doet onderzoek..

http://endometriose.nl/blog/landelijk-menstruatieonderzoek/

ik heb er verder niks mee te maken.. dus ik hoop dat het mag van de modjes..

Ik meld me helaas hier ook weer. Net voordat we aan de IUI zouden gaan beginnen raakte ik zwanger wat helaas na een zwangerschap van 6 weken gestopt is met groeien. Afgelopen vrijdag heb ik een curettage gehad nadat het 3 weken eerder gestopt was en nog steeds niet vanzelf los was gaan komen. We wisten 1,5 week dat het niet levensvatbaar was en die 1,5 week heb ik echt gerouwd om het verlies. Sinds afgelopen vrijdag kan ik wel weer vooruit kijken en ik heb meteen een belafspraak gemaakt met onze behandelende arts omdat ik nu zsm met het IUI wil gaan beginnen. De prikinstructie heb ik al gehad dus zodra ik weer een ongesteldheid heb wil ik eigenlijk wel meteen van start. Nu maar hopen dat de arts het ermee eens is.

En ja, ik ben ook woedend geweest. Op mijn lijf, op mijn iemie minie kindje die niet wilde gaan leven, op de hoogzwangere vrouw die mij wel leek te achtervolgen in het ziekenhuis en die ik maar op iedere afdeling tegen bleef komen en op die kut inval gynaecoloog die zo gevoelloos met ons verlies om ging. En op iedere andere vrouw die wel kinderen heeft. Soms mag ik even boos zijn, de dag erna kan ik het weer beter relativeren.

Och Wolken, wat een relaas. Heel logisch en begrijpelijk jouw gevoelens. Natuurlijk ben je boos op alles en iedereen. Ik denk dat dat ook even bij het rouwen hoort. Wel fijn om te lezen dat je weer vooruit kijkt en dat jullie gelijk met IUI weer mogen starten. En dooddoener van de eeuw, maar toch: er is een bevruchting geweest en het heeft zich in weten te nestelen. Dat geeft jullie wel wat meer informatie. Ik duim dat je snel weer zwanger mag zijn en dat je na 9 maanden een mooi kindje op te wereld zet.

Mijn verhaal in de spoiler voor in de OP:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wolken wat ontzettend verdrietig. Ik kan me voorstellen dat je je enorm boos en machteloos hebt gevoeld.

Peace, daar sta je dan zo in de OP. Hoop dat dit de weg is voor jullie.

Heel veel succes met jullie traject Peace

Ach Wolken, wat ontzettend naar...

En Peace, welkom. Ik duim voor jullie. Kunnen we samen aftellen naar eind augustus.

ahww Wolke.. wat verdrietig wat er gebeurd is. Hopelijk verdwijn je snel uit dit topic!

Peace! jij nu ook "officieel" hier .. Ik hoop je hier ook niet meer te zien als wij weer gaan beginnen

Fijn dat je je weer een beetje beter voelt Barreltje Het zijn vaak de gedachten die het nog een tandje erger maken...

Welkom Wolken, wat enorm triest dat het zo gelopen is. Hopelijk kan je snel aan de start met IUI. Ik neem aan dat je eigen gynaecoloog wel een fijn persoon is? Vreselijk als het personeel je zo naar behandelt met zoiets ingrijpends

Fijn Peacefull dat je eind augustus kan beginnen met IUI.

Gisteravond ben ik begonnen met het spuiten van Gonal F (voor het stimuleren van de folikels) en de 8e augustus ga ik weer terug om te zien hoe de groei gaat. Spannend en eng tegelijk. Ben blij dat het einde in zicht is, toch wel pittig deze periode. Wat de uitkomst ook is, begin september neem ik een weekje vrij

Oh ja en mijn libido na het nemen van de laatste pil

Ik zit een beetje te dubben, misschien kunnen jullie me van advies voorzien.

31 augustus horen we of we voor een radioactiefjodium-behandeling gaan en dus nog minstens zes maanden moeten wachten voor we mogen gaan proberen of dat we (met een maandje wachttijd + nog een keer bloedprikken voor de zekerheid) groen licht krijgen.

Door mijn schildkliergezeik is de kans groot dat mijn cyclus niet helemaal normaal verloopt of verlopen is. Daar had/heb ik echter geen weet van, omdat ik een mirena heb en daardoor geen menstruatie heb momenteel. Nu kan die mirena er natuurlijk wel uit, maar dan wordt het in het worst case scenario (jodium + nog een ronde jodium omdat de eerste niet afdoende was) bijna een jaar 'voor niks' zware menstruaties met bijbehorende klachten en hannesen met condooms... Aan de andere kant weten we dan wel of m'n cyclus ergens op slaat... en dat is dan meteen weer een goede graadmeter voor m'n schildklierfunctie.

Aan de ene kant bevalt het menstruatieloze leven me prima, aan de andere kant voelt het laten verwijderen van dat ding als 'tenminste íets doen om verder te geraken'.

Wat zouden jullie doen?

quote:

Op maandag 31 juli 2017 10:43 schreef Tink89 het volgende:
Ik zit een beetje te dubben, misschien kunnen jullie me van advies voorzien.

31 augustus horen we of we voor een radioactiefjodium-behandeling gaan en dus nog minstens zes maanden moeten wachten voor we mogen gaan proberen of dat we (met een maandje wachttijd + nog een keer bloedprikken voor de zekerheid) groen licht krijgen.

Door mijn schildkliergezeik is de kans groot dat mijn cyclus niet helemaal normaal verloopt of verlopen is. Daar had/heb ik echter geen weet van, omdat ik een mirena heb en daardoor geen menstruatie heb momenteel. Nu kan die mirena er natuurlijk wel uit, maar dan wordt het in het worst case scenario (jodium + nog een ronde jodium omdat de eerste niet afdoende was) bijna een jaar 'voor niks' zware menstruaties met bijbehorende klachten en hannesen met condooms... Aan de andere kant weten we dan wel of m'n cyclus ergens op slaat... en dat is dan meteen weer een goede graadmeter voor m'n schildklierfunctie.

Aan de ene kant bevalt het menstruatieloze leven me prima, aan de andere kant voelt het laten verwijderen van dat ding als 'tenminste íets doen om verder te geraken'.

Wat zouden jullie doen?

Let op, want ik heb een behoorlijke bias, want 10 jaar na mijn radioactief jodium behandeling heb ik nog steeds geen normaalwaardes als het gaat om mijn TSH.

In principe zou ik, als je menstruaties draagbaar zijn normaal (dus geen extreme pijn of bloedingen), wel al stoppen met anticonceptie. Het is echt een handig inkijkje op je eigen gezondheidssituatie en zorgt er ook voor dat je optimaal klaar bent als je kan beginnen. Als je wel extreme bloedingen hebt, zou ik kijken of je een menstruatie cup handig vindt, dat maakt het allemaal een stuk dragelijker. Als je veel pijn hebt, dan zou ik in ieder geval ook dat laten onderzoeken (mijn zus heeft endometriose), want ook dat kan de vruchtbaarheid beinvloeden.

Een extra radioactief behandeling komt zeer weinig voor (mijn oom heeft wel een tweede gehad), dus daar zou ik me geen zorgen om maken.

quote:

Op maandag 31 juli 2017 12:45 schreef kahlie het volgende:

[..]

Let op, want ik heb een behoorlijke bias, want 10 jaar na mijn radioactief jodium behandeling heb ik nog steeds geen normaalwaardes als het gaat om mijn TSH.

In principe zou ik, als je menstruaties draagbaar zijn normaal (dus geen extreme pijn of bloedingen), wel al stoppen met anticonceptie. Het is echt een handig inkijkje op je eigen gezondheidssituatie en zorgt er ook voor dat je optimaal klaar bent als je kan beginnen.

Een extra radioactief behandeling komt zeer weinig voor (mijn oom heeft wel een tweede gehad), dus daar zou ik me geen zorgen om maken.

Txs voor je reactie! Jij zegt wel iets heel anders dan mijn endocrinoloog. Die zegt:
Tweede behandelingen met jodium komen best vaak voor, omdat we tegenwoordig voorzichtiger jodium doseren om hypo's te voorkomen.

En ik twijfel omdat een mirena heel anders is dan de pil... Daarbij duurt het vaak even voor je weer normaal een cyclus hebt, maar volgens de gyno is dat bij een spiraal niet aan de orde. En dan zit ik niet zo te wachten op een jaartje ongesteldheidsgedoe om niks.

Ik twijfel zo

Edit: en nog even een praktische aanvulling: 'nieuwste' mirena is van 3 jaar geleden (die daarvoor dus van 8 jaar geleden). Er is bij beide plaatsingen twee keer een inwendige echo gemaakt (direct (vantevoren en na plaatsing) en zes weken later ter controle). Er was toen verder helemaal niets ongewoons te zien. Ik heb ook geen extreme pijnen voor zo ver ik weet, maar vind ongesteld zijn wel echt vreselijk.

quote:

Op maandag 31 juli 2017 12:48 schreef Tink89 het volgende:

[..]

Txs voor je reactie! Jij zegt wel iets heel anders dan mijn endocrinoloog. Die zegt:
Tweede behandelingen met jodium komen best vaak voor, omdat we tegenwoordig voorzichtiger jodium doseren om hypo's te voorkomen.

Toen ik hem kreeg hebben ze mij een zeer zware dosis gegeven omdat mijn Graves erg aggressief was. Ik ken behalve mijn oom niemand die een tweede heeft gekregen. Het zou kunnen dat ze voorzichtiger zijn geworden, maar de dosering is bijna niet te bepalen en het meerendeel van de mensen wordt bij mijn weten nog steeds hypo na de radioactiviteit.

Het is geen makkelijk traject. Ik ken mensen die spijt hebben dat ze "de slok" hebben genomen en ook mensen die nergens meer last van hebben. Mensen die snel instelbaar zijn en mensen zoals ik die steeds problemen (en ook heftige) houden en volledig afgekeurd zijn.

Vooral wat betreft vruchtbaarheid is het moeilijk, want je weet gewoon echt niet wat er gebeurd.

Mijn moeder heeft er 3 gehad. Haar schildklier werkt nu helemaal niet meer.

Sterkte Tink, zeker zo met zwanger willen worden lijkt het me erg lastig.

quote:

Op maandag 31 juli 2017 13:49 schreef -Bubseltje- het volgende:
Mijn moeder heeft er 3 gehad. Haar schildklier werkt nu helemaal niet meer.

Sterkte Tink, zeker zo met zwanger willen worden lijkt het me erg lastig.

Txs, ook voor Kahlie natuurlijk! Het is ook een heel raar traject. Vooral omdat ik wel ziek was, maar ook weer niet zo extreem beroerd voor ik met de medicatie begon. Aan de andere kant, nu al 2,5 week medicijnvrij en voel me best wel prima. Even afkloppen en duimen dat het zo blijft.

Tink, je schrijft dat je geen extreme pijnen hebt. heb je wel pijn dan? en kanje bij die pijn normal functioneren

Overigens kan je endometriose niet zien dmv een echo....

quote:

Op maandag 31 juli 2017 14:49 schreef MaJo het volgende:
Tink ik zou wel van de AC afgaan, omdat het gelijk een goed inkijkje geeft op je cycli en je lichaam ook weer moet wennen, volgens mij ook bij een spiraal.

Ik heb zelf ook zeer heftige menstruaties maar het hoort er (helaas) nu eenmaal bij.

Wanneer ben je voor het laatst normaal ongesteld geweest? Je lichaam kan ook veranderen dus wellicht heb je er helemaal niet meer zo last van

quote:

Op maandag 31 juli 2017 15:03 schreef Barreltje het volgende:
Tink, je schrijft dat je geen extreme pijnen hebt. heb je wel pijn dan? en kanje bij die pijn normal functioneren

Overigens kan je endometriose niet zien dmv een echo....

Txs dames! Precies het soort advies dat goed voor me is

Ik was ruim acht jaar geleden voor het laatst aan de pil (die ik toen doorslikte op advies van de arts). Denk dat het wel al een jaar of 12 geleden is dat ik voor het laatst ongesteld was. Ik functioneerde toen voor geen meter. Bleef elke maand meerdere dagen thuis in verband met hevig bloedverlies, flauw worden, heel veel buikpijn en last van m'n darmen enzovoorts... Ik functioneerde toen dus niet tijdens mijn menstruatie, maar toen was ik wel 16. Nu ben ik 28 en heb ik vooral in de paar dagen waarvan ik denk dat ze de pms-dagen zijn dat ik heel emotioneel ben. Mijn man kan er de kalender bij pakken en zegt dan zoiets als 'ahja, het is alweer vier weken geleden dat ik je bij elkaar moest rapen'. Er gebeurt dus wel iets qua hormonen

En geen idee dat je endometriose niet kunt zien. Weer wat geleerd

Ga het vanavond thuis maar weer even in de groep gooien. Ik neig nu naar 'eruit zodra we op 31-8 voorzichtig goed nieuws krijgen'. De endocrinoloog zei de laatste afspraak zoiets als 'Kun je doen, maar het risico dat je een jaar lang moet aanmodderen en in die tijd toch een hele rare cyclus hebt door je schildkliergedoe en het radioactief jodium is best wel groot. Dus je zadelt jezelf mogelijk op met heel veel onnodig ongemak'. Dus ik heb dat toen gewoon even opzij geschoven. Maar ik blijf toch een beetje twijfelen...

Ooh thnx meiden! Lief die reacties .

Daar sta je dan. In het lijstje waarvan je gehoopt had daar nooit je naam te zien staan. In het topic waarvan je gehoopt had dat die niet hoefde te openen, alleen maar om mee te jompelen en anderen een hart onder de riem te steken.

En nu sta ik er toch in. En ergens is het ook heel fijn dat dit topic bestaat waar je steun, ervaringen en gevoelens kan delen. Ik vind het enorm spannend om te starten met de IUI. Met name de belasting lichamelijk en geestelijk. Ik merk nu dat ik echt heel rustig ben, terwijl ik woe ongesteld moet worden. Zo rustig ben ik een half jaar niet geweest. Heeerlijk!
We bekijken het per maand hebben man en ik afgesproken. We moeten nu toch al lang wachten, een maandje pauze tussendoor zal ons vast alleen maar goed doen (en als het prima gaat zoals het gaat doen we het niet).

En Tink: een lastige overweging beschrijf je daar. Er valt wat te zeggen voor de reactie van endocrinoloog. Maar ik snap jouw drang om inzicht te krijgen in je eigen lichaam en cyclus ook heel goed, zodat je sneller stappen kan zetten mocht er iets niet kloppen. Alles lijkt een beetje vast te hangen op de uitslag eind aug. Ik zal voor positief nieuws duimen voor je.

Dames

quote:

Op maandag 31 juli 2017 10:43 schreef Tink89 het volgende:
Wat zouden jullie doen?

van een spiraal wordt gezegd dat het lichaam niet hoefde te wennen. dat is ook mijn ervaring dus ik zou de 1ste uitslag afwachten en als die goed is direct de spiraal eruit zodat na bij de 2e bloedtest direct vol aan de slag kan.

na die eerste goede uitslag is de kans op het worst-case scenario al een stuk kleiner. mocht de 2e uitslag toch niet goed zijn dan kan je altijd voor een jaar weer een spiraaltje plaatsen. dat kost wat geld maar als je zoveel last hebt dan is het dat misschien wel waard.