C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
quote:Op donderdag 14 december 2017 16:49 schreef zakjapannertje het volgende:
[..]
Voor meer zie: http://www.nationalgeogra(...)de-eeuw-elkaar-gezet
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Nice, hier de high-res van die kaart:quote:
[..]
Voor meer zie: http://www.nationalgeogra(...)de-eeuw-elkaar-gezet
https://www.davidrumsey.c(...)SEY~8~1&mi=0&trs=128
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Tof!quote:Op donderdag 14 december 2017 18:34 schreef Dagoduck het volgende:
[..]
Nice, hier de high-res van die kaart:
https://www.davidrumsey.c(...)SEY~8~1&mi=0&trs=128
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
The Apex Chert, a rock formation in western Australia that is among the oldest and best-preserved rock deposits in the world.
An example of one of the microfossils discovered in a sample of rock recovered from the Apex Chert
quote:Scientists finally confirm there was life on Earth 3.5 billion years ago
As humans, it’s difficult to take the long view of history because we’re the new kids on the block, having only been around 3 million years or so. Although you may feel old by the time you’re an adult, the reality is that people are a recent development. The first life forms existed long before our arrival, now confirmed as some 3.5 billion years ago.
For more than two decades, there has been a dispute in the scientific community over the oldest fossils ever found. Paleobiologists have finally laid the debate to rest today (Dec. 18), with a new study in the Proceedings of the National Academy of Sciences that uses the latest techniques to date the most aged remains available, confirming the existence of bacteria and microbes nearly 3.5 billion years ago, possibly living on a planet without oxygen.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
20-12-2017
Bijzondere voorwerpen opgegraven in Noorwegen
Boekornament gevonden in TrondheimBij een opgraving in Trondheim, in Noorwegen, zijn archeologen op voorwerpen uit de achtste en negende eeuw gestuit. Op het eerste gezicht niet zo heel erg bijzonder, maar deze voorwerpen komen niet uit Noorwegen.
Een bijzondere vondst is die van een negende-eeuws verguld zilveren ornament, waarschijnlijk afkomstig van een boek. Omdat het ornamentje Keltisch ogende versieringen heeft, vermoeden de archeologen dat het uit Ierland afkomstig is. Waarschijnlijk hoorde het ooit bij een religieus boekwerk, dat de tand des tijds echter niet doorstaan heeft.
Import of plundering?
Hoe het voorwerp in het Noorse Trondheim is terecht gekomen, is niet bekend. Het zou kunnen dat het via handel in Noorwegen is beland, maar als het daadwerkelijk om een afkomstig is van een religieus werk, zou het vergulde zilverwerkje ook bij een plundering buitgemaakt kunnen zijn.
Zeldzame vondst
Het beeld dat we van de negende-eeuwse Noren hebben, is dat van stoere zeevaarders die over de Europese zeeën en rivieren heersten. Desondanks is het aantal plekken waar je dit soort 'import' terug kan vinden vrij klein, aldus de Noorse archeologen. In lang niet alle gebieden waren mensen in staat grote reizen naar verre kusten te ondernemen. Dat maakt deze vondst bijzonder.
Steenhouwer
De opgravingen werden gedaan bij de Steinekerk in Trondheim. Die kerk zelf stamt uit de twaalfde eeuw, maar de plek is dus al veel langer bewoond. Er zijn voorwerpen uit de achtste eeuw gevonden. Bij de kerk zijn ook stenen gevonden met daarin merktekens van een steenhouwer die ook aan de grote Nidaros kathedraal in Trondheim heeft gewerkt. Daaruit blijkt dat hij betrokken was bij meerdere projecten.
Van de plek is bekend dat de Steinekerk was verbonden met een grote boerderij. De opgraving kan meer inzicht bieden in de status van deze boerderij.
Bron:
Gemini research news
(archeologieonline.nl)
Bijzondere voorwerpen opgegraven in Noorwegen
Boekornament gevonden in TrondheimBij een opgraving in Trondheim, in Noorwegen, zijn archeologen op voorwerpen uit de achtste en negende eeuw gestuit. Op het eerste gezicht niet zo heel erg bijzonder, maar deze voorwerpen komen niet uit Noorwegen.
Een bijzondere vondst is die van een negende-eeuws verguld zilveren ornament, waarschijnlijk afkomstig van een boek. Omdat het ornamentje Keltisch ogende versieringen heeft, vermoeden de archeologen dat het uit Ierland afkomstig is. Waarschijnlijk hoorde het ooit bij een religieus boekwerk, dat de tand des tijds echter niet doorstaan heeft.
Import of plundering?
Hoe het voorwerp in het Noorse Trondheim is terecht gekomen, is niet bekend. Het zou kunnen dat het via handel in Noorwegen is beland, maar als het daadwerkelijk om een afkomstig is van een religieus werk, zou het vergulde zilverwerkje ook bij een plundering buitgemaakt kunnen zijn.
Zeldzame vondst
Het beeld dat we van de negende-eeuwse Noren hebben, is dat van stoere zeevaarders die over de Europese zeeën en rivieren heersten. Desondanks is het aantal plekken waar je dit soort 'import' terug kan vinden vrij klein, aldus de Noorse archeologen. In lang niet alle gebieden waren mensen in staat grote reizen naar verre kusten te ondernemen. Dat maakt deze vondst bijzonder.
Steenhouwer
De opgravingen werden gedaan bij de Steinekerk in Trondheim. Die kerk zelf stamt uit de twaalfde eeuw, maar de plek is dus al veel langer bewoond. Er zijn voorwerpen uit de achtste eeuw gevonden. Bij de kerk zijn ook stenen gevonden met daarin merktekens van een steenhouwer die ook aan de grote Nidaros kathedraal in Trondheim heeft gewerkt. Daaruit blijkt dat hij betrokken was bij meerdere projecten.
Van de plek is bekend dat de Steinekerk was verbonden met een grote boerderij. De opgraving kan meer inzicht bieden in de status van deze boerderij.
Bron:
Gemini research news
(archeologieonline.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-12-2017
Resten van verdedigingswerken onder Leids grachtenpand
Verdedigingswerk Leiden opgegravenOnder grachtenpand in Leiden zijn resten van stadswallen gevonden. Het gaat om resten van de Grietgentoren. Die was deel van de middeleeuwse stadswallen en is nog gebruikt tijdens het Beleg van Leiden in de Tachtigjarige Oorlog.
Muurresten in zeventiende-eeuws grachtenpand
Het pand aan de Leidse Herengracht wordt verbouwd, bij die verbouwing kwamen in het achterhuis de resten van een halfverdiepte voorraadkelder aan het licht. Zo'n kelder was kwam vaak voor bij zeventiende-eeuwse gebouwen. In die kelder werd een boogvormig stuk muur gevonden. De stenen daarvan bleken veel ouder te zijn dan de zeventiende-eeuwse kelder. Uit archiefonderzoek bleek dat het dan hoogstwaarschijnlijk om een restant van de Grietgentoren gaat.
De Grietgentoren
Wanneer de Grietgentoren precies gebouwd is, is onbekend. Archiefbronnen daarover zijn niet bewaard gebleven. Het gebied zelf werd in de veertiende eeuw bij de stad gevoegd, maar het is niet bekend of er toen al meteen een muur werd aangelegd. Afgaande op de stenen die gevonden zijn, is de muur op z'n vroegst rond 1450 gebouwd, maar het kan zijn dat de eerste delen van de muur al eerder zijn aangelegd en dat de toren later is gebouwd, of dat er later, bij restauraties bijvoorbeeld, nieuwe stenen in de muur zijn geplaatst.
De muur werd in de zeventiende eeuw gesloopt voor een stadsuitbreiding. De resten van de muur worden in het vernieuwde pand zichtbaar gemaakt.
Bron: Erfgoed Leiden en omstreken
(archeologieonline.nl)
Resten van verdedigingswerken onder Leids grachtenpand
Verdedigingswerk Leiden opgegravenOnder grachtenpand in Leiden zijn resten van stadswallen gevonden. Het gaat om resten van de Grietgentoren. Die was deel van de middeleeuwse stadswallen en is nog gebruikt tijdens het Beleg van Leiden in de Tachtigjarige Oorlog.
Muurresten in zeventiende-eeuws grachtenpand
Het pand aan de Leidse Herengracht wordt verbouwd, bij die verbouwing kwamen in het achterhuis de resten van een halfverdiepte voorraadkelder aan het licht. Zo'n kelder was kwam vaak voor bij zeventiende-eeuwse gebouwen. In die kelder werd een boogvormig stuk muur gevonden. De stenen daarvan bleken veel ouder te zijn dan de zeventiende-eeuwse kelder. Uit archiefonderzoek bleek dat het dan hoogstwaarschijnlijk om een restant van de Grietgentoren gaat.
De Grietgentoren
Wanneer de Grietgentoren precies gebouwd is, is onbekend. Archiefbronnen daarover zijn niet bewaard gebleven. Het gebied zelf werd in de veertiende eeuw bij de stad gevoegd, maar het is niet bekend of er toen al meteen een muur werd aangelegd. Afgaande op de stenen die gevonden zijn, is de muur op z'n vroegst rond 1450 gebouwd, maar het kan zijn dat de eerste delen van de muur al eerder zijn aangelegd en dat de toren later is gebouwd, of dat er later, bij restauraties bijvoorbeeld, nieuwe stenen in de muur zijn geplaatst.
De muur werd in de zeventiende eeuw gesloopt voor een stadsuitbreiding. De resten van de muur worden in het vernieuwde pand zichtbaar gemaakt.
Bron: Erfgoed Leiden en omstreken
(archeologieonline.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-12-2017
Onderzoekers ontdekken de eerste geallieerde onderzeeër die in WOI ten onder ging
Een eerste stap in het ontrafelen van het honderd jaar oude mysterie.
Na een uitvoerige zoekactie stuitten onderzoekers op de HMAS AE1, de eerste onderzeeër van Australië die in de Eerste Wereldoorlog naar de zeebodem zonk. Alle bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Deze tragische gebeurtenis is één van de hardnekkigste mysteries uit de militaire geschiedenis van Australië.
HMAS AE1
De Australische onderzeeër HMAS AE1 ging verloren op 14 september 1914, voor de kust van de havenstad Rabaul. De onderzeeër woog 800 ton. Aan boord waren 35 bemanningsleden.
Expeditie
Tot op heden is nog steeds onduidelijk waarom de onderzeeër gezonken is. In een poging het mysterie te ontrafelen, besloten onderzoekers op zoek te gaan naar het schip. De expeditie ging van start op het onderzoeksschip Fugro Equator dat is uitgerust met geavanceerde zoektechnologie. De HMAS AE1 werd teruggevonden op meer dan 300 meter diepte in de wateren voor de kust van de Duke of York Islands, ten oosten van Papoea-Nieuw-Guinea.
Goede staat
De eerste beelden laten zien dat de onderzeeër in opmerkelijke goede staat bewaard is gebleven. Daarnaast blijkt hij voor alsnog uit één stuk te bestaan. Na de ontdekking van de onderzeeër werd er een aan boord van de Fugro Equator een kleine herdenkingsdienst gehouden voor de officieren en matrozen die 103 jaar geleden op de HMAS AE1 het leven lieten. Op dit moment wordt er geprobeerd contact op te nemen met nazaten van de bemanning.
De ondergang van de HMAS AE1 was het eerste verlies voor de Koninklijke Australische Marine en het eerste verlies van de geallieerden in de Eerste Wereldoorlog. De informatie die bij de expeditie verzameld is, zal helpen om het mysterie van de ondergang van HMAS AE1 te ontrafelen.
(HLN)
Onderzoekers ontdekken de eerste geallieerde onderzeeër die in WOI ten onder ging
Een eerste stap in het ontrafelen van het honderd jaar oude mysterie.
Na een uitvoerige zoekactie stuitten onderzoekers op de HMAS AE1, de eerste onderzeeër van Australië die in de Eerste Wereldoorlog naar de zeebodem zonk. Alle bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Deze tragische gebeurtenis is één van de hardnekkigste mysteries uit de militaire geschiedenis van Australië.
HMAS AE1
De Australische onderzeeër HMAS AE1 ging verloren op 14 september 1914, voor de kust van de havenstad Rabaul. De onderzeeër woog 800 ton. Aan boord waren 35 bemanningsleden.
Expeditie
Tot op heden is nog steeds onduidelijk waarom de onderzeeër gezonken is. In een poging het mysterie te ontrafelen, besloten onderzoekers op zoek te gaan naar het schip. De expeditie ging van start op het onderzoeksschip Fugro Equator dat is uitgerust met geavanceerde zoektechnologie. De HMAS AE1 werd teruggevonden op meer dan 300 meter diepte in de wateren voor de kust van de Duke of York Islands, ten oosten van Papoea-Nieuw-Guinea.
Goede staat
De eerste beelden laten zien dat de onderzeeër in opmerkelijke goede staat bewaard is gebleven. Daarnaast blijkt hij voor alsnog uit één stuk te bestaan. Na de ontdekking van de onderzeeër werd er een aan boord van de Fugro Equator een kleine herdenkingsdienst gehouden voor de officieren en matrozen die 103 jaar geleden op de HMAS AE1 het leven lieten. Op dit moment wordt er geprobeerd contact op te nemen met nazaten van de bemanning.
De ondergang van de HMAS AE1 was het eerste verlies voor de Koninklijke Australische Marine en het eerste verlies van de geallieerden in de Eerste Wereldoorlog. De informatie die bij de expeditie verzameld is, zal helpen om het mysterie van de ondergang van HMAS AE1 te ontrafelen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
C&H / Onderzeeër 103 jaar na verdwijning tijdens WW1 gevondenquote:Op zaterdag 23 december 2017 09:44 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
22-12-2017
Onderzoekers ontdekken de eerste geallieerde onderzeeër die in WOI ten onder ging
Een eerste stap in het ontrafelen van het honderd jaar oude mysterie.
Na een uitvoerige zoekactie stuitten onderzoekers op de HMAS AE1, de eerste onderzeeër van Australië die in de Eerste Wereldoorlog naar de zeebodem zonk. Alle bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Deze tragische gebeurtenis is één van de hardnekkigste mysteries uit de militaire geschiedenis van Australië.
HMAS AE1
De Australische onderzeeër HMAS AE1 ging verloren op 14 september 1914, voor de kust van de havenstad Rabaul. De onderzeeër woog 800 ton. Aan boord waren 35 bemanningsleden.
Expeditie
Tot op heden is nog steeds onduidelijk waarom de onderzeeër gezonken is. In een poging het mysterie te ontrafelen, besloten onderzoekers op zoek te gaan naar het schip. De expeditie ging van start op het onderzoeksschip Fugro Equator dat is uitgerust met geavanceerde zoektechnologie. De HMAS AE1 werd teruggevonden op meer dan 300 meter diepte in de wateren voor de kust van de Duke of York Islands, ten oosten van Papoea-Nieuw-Guinea.
Goede staat
De eerste beelden laten zien dat de onderzeeër in opmerkelijke goede staat bewaard is gebleven. Daarnaast blijkt hij voor alsnog uit één stuk te bestaan. Na de ontdekking van de onderzeeër werd er een aan boord van de Fugro Equator een kleine herdenkingsdienst gehouden voor de officieren en matrozen die 103 jaar geleden op de HMAS AE1 het leven lieten. Op dit moment wordt er geprobeerd contact op te nemen met nazaten van de bemanning.
De ondergang van de HMAS AE1 was het eerste verlies voor de Koninklijke Australische Marine en het eerste verlies van de geallieerden in de Eerste Wereldoorlog. De informatie die bij de expeditie verzameld is, zal helpen om het mysterie van de ondergang van HMAS AE1 te ontrafelen.
(HLN)
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oud nieuws uit 2016
Historicus Ronald Prud'homme van Reine heeft onderzoek gedaan naar Jan Carel van Speyk.
Die zichzelf, 36 bemanningsleden en zijn schip opblies in februari 1831 te Antwerpen
Hij beweert dat van Speyk al suïcidaal was .
Zijn directe commanders zouden na zijn dood de heldenverering van van Speyk opgezet hebben.
https://www.nporadio1.nl/(...)ver-niet-de-lucht-in
[ Bericht 8% gewijzigd door Bluesdude op 23-12-2017 11:15:57 ]
Historicus Ronald Prud'homme van Reine heeft onderzoek gedaan naar Jan Carel van Speyk.
Die zichzelf, 36 bemanningsleden en zijn schip opblies in februari 1831 te Antwerpen
Hij beweert dat van Speyk al suïcidaal was .
Zijn directe commanders zouden na zijn dood de heldenverering van van Speyk opgezet hebben.
https://www.nporadio1.nl/(...)ver-niet-de-lucht-in
[ Bericht 8% gewijzigd door Bluesdude op 23-12-2017 11:15:57 ]
04-01-2018
Britse wetenschappers gaan in Nieuw-Zeeland op zoek naar geheimen van middeleeuws manuscript dat auteur Game of Thrones inspireerde
© University of Canterbury
Wetenschap De hele zuidelijke hemisfeer heeft maar één genealogisch, middeleeuws manuscript: de Canterbury Roll. Die is dit jaar een eeuw in het bezit van de Universiteit van Canterbury in Nieuw-Zeeland. Britse collega’s reizen er nu heen om de verborgen geheimen van het 600 jaar oude document bloot te leggen. De tekst dateert uit de periode van de bloederige ‘Wars of the Roses’ in Engeland, die tot inspiratie dienden voor auteur George RR Martin en zijn ‘Game of Thrones’.
De Canterbury Roll heeft volgens wetenschappers na een verblijf van honderd jaar aan de universiteit nog altijd niet alle geheimen prijsgegeven. Het artefact uit de 15de eeuw is zelfs vrij onbekend en daar verbaast professor Chris Jones zich over. “Deze 600 jaar oude schat vertelt de geschiedenis van Engeland, van de mythische oorsprong tot de late middeleeuwen”, zegt hij. “Het kent zijn gelijke niet in Nieuw-Zeeland of Australië. Het is echt waanzinnig dat niemand lijkt te beseffen dat we dat hebben, want het is fantastisch!”
“Het is op ‘The Wars of the Roses’ dat ‘Game of Thrones’ is gebaseerd, en hier heb je die ‘Wars of the Roses’, uitgestrekt op een visueel spectaculair document van vijf meter lang”, gaat Jones enthousiast verder. De Rozenoorlogen woedden tussen 1455 en 1485 in het koninkrijk Engeland. Twee adellijke partijen, de huizen Lancaster en York, streden toen om de troon. Een aantal belangrijke spelers vinden we terug in personages van de hedendaagse populaire fantasiereeks ‘Game of Thrones’.
© University of Canterbury
Wat de Canterbury Roll zo uniek maakt, is dat het bijdragen bevat van de twee protagonisten uit de Rozenoorlogen, weet Jones. “Het was oorspronkelijk opgetekend door de kant van de Lancasters in het conflict, maar het viel daarna in handen van de Yorks, die het deels herschreven.” De Britse wetenschappers die volgende week in het Nieuw-Zeelandse Christchurch zullen neerstrijken, zullen voor het eerst met gespecialiseerd materiaal speuren naar “verborgen” tekst en naar alle mogelijke informatie over de oorsprong van het manuscript.
Een en ander kadert in de festiviteiten ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de aanschaf van het middeleeuwse document door de universiteit van Canterbury. Bedoeling is het helemaal te vertalen en te digitaliseren om het zo toegankelijker te maken voor de hele wereld - wat al deels gebeurd is. “Er bestaan al wel digitale manuscripten in het Verenigd Koninkrijk en de VS, maar dan gaat het meestal over statische foto’s”, verduidelijkt Jones. “Dit moet een volledig scrol- en inzoombare online tekst worden. Veel gesofisticeerder dan eender wat vandaag in de wereld bestaat.”
© University of Canterbury
(HLN)
Britse wetenschappers gaan in Nieuw-Zeeland op zoek naar geheimen van middeleeuws manuscript dat auteur Game of Thrones inspireerde
© University of Canterbury
Wetenschap De hele zuidelijke hemisfeer heeft maar één genealogisch, middeleeuws manuscript: de Canterbury Roll. Die is dit jaar een eeuw in het bezit van de Universiteit van Canterbury in Nieuw-Zeeland. Britse collega’s reizen er nu heen om de verborgen geheimen van het 600 jaar oude document bloot te leggen. De tekst dateert uit de periode van de bloederige ‘Wars of the Roses’ in Engeland, die tot inspiratie dienden voor auteur George RR Martin en zijn ‘Game of Thrones’.
De Canterbury Roll heeft volgens wetenschappers na een verblijf van honderd jaar aan de universiteit nog altijd niet alle geheimen prijsgegeven. Het artefact uit de 15de eeuw is zelfs vrij onbekend en daar verbaast professor Chris Jones zich over. “Deze 600 jaar oude schat vertelt de geschiedenis van Engeland, van de mythische oorsprong tot de late middeleeuwen”, zegt hij. “Het kent zijn gelijke niet in Nieuw-Zeeland of Australië. Het is echt waanzinnig dat niemand lijkt te beseffen dat we dat hebben, want het is fantastisch!”
“Het is op ‘The Wars of the Roses’ dat ‘Game of Thrones’ is gebaseerd, en hier heb je die ‘Wars of the Roses’, uitgestrekt op een visueel spectaculair document van vijf meter lang”, gaat Jones enthousiast verder. De Rozenoorlogen woedden tussen 1455 en 1485 in het koninkrijk Engeland. Twee adellijke partijen, de huizen Lancaster en York, streden toen om de troon. Een aantal belangrijke spelers vinden we terug in personages van de hedendaagse populaire fantasiereeks ‘Game of Thrones’.
© University of Canterbury
Wat de Canterbury Roll zo uniek maakt, is dat het bijdragen bevat van de twee protagonisten uit de Rozenoorlogen, weet Jones. “Het was oorspronkelijk opgetekend door de kant van de Lancasters in het conflict, maar het viel daarna in handen van de Yorks, die het deels herschreven.” De Britse wetenschappers die volgende week in het Nieuw-Zeelandse Christchurch zullen neerstrijken, zullen voor het eerst met gespecialiseerd materiaal speuren naar “verborgen” tekst en naar alle mogelijke informatie over de oorsprong van het manuscript.
Een en ander kadert in de festiviteiten ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de aanschaf van het middeleeuwse document door de universiteit van Canterbury. Bedoeling is het helemaal te vertalen en te digitaliseren om het zo toegankelijker te maken voor de hele wereld - wat al deels gebeurd is. “Er bestaan al wel digitale manuscripten in het Verenigd Koninkrijk en de VS, maar dan gaat het meestal over statische foto’s”, verduidelijkt Jones. “Dit moet een volledig scrol- en inzoombare online tekst worden. Veel gesofisticeerder dan eender wat vandaag in de wereld bestaat.”
© University of Canterbury
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-01-2018
Oude Mexicaanse site is een ‘miniatuurmodel van het universum’, zeggen archeologen
© AP - De vijver in Nahualac, met in het midden, onderwater, het schrijn.
Mexicaanse wetenschappers vermoeden dat de Mexicaanse Tetzacualco geconstrueerd werd als ‘miniatuurmodel van het universum.’ De constructie bevindt zich onder water.
Het heiligdom ligt in een vijver aan de rand van de Iztaccihuatl-vulkaan, nabij Mexico-Stad. De constructie behoort tot de archeologische site Nahualac. Sommige Meso-Amerikaanse mythen beschrijven de schepping van de wereld door een krokodil, genaamd Cipactli. Deze dreef op de oerwateren. Uit zijn lichaam werden aarde en lucht geschapen: het mythische begin van het universum.
Mede omdat het heiligdom midden in een vijver ligt, vermoeden archeologen dat het een weergave is van het scheppingsverhaal. Archeoloog Iris Hernández van het Mexicaanse Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis leidde de opgravingen. Zij stelt dat het plaatsen van architectonische elementen in water veel zegt over het Meso-Amerikaanse denken.
© AP - De archeologische site bij Nahualac.
Hernández vermoedt dat de watertoevoer van de vijver uiterst gecontroleerd gebeurde. Zo konden Meso-Amerikanen een effect creëren waardoor het schrijn leek te drijven.
Nahualac
De opgravingen begonnen in 2016 waarna archeologen snel tekenen van menselijke aanwezigheid aantroffen. Denk daarbij aan keramiek, delen van obsidiaan-messen, steenkool en het mineraal schist, dat mogelijk werd gebruikt bij offers.
De nederzetting Nahualac bestond uit twee delen. Het eerste is het schrijn, dat bestaat uit opeengestapelde stenen. Het twee deel ligt 150 meter verder. Hier vonden archeologen voorwerpen die in verband kunnen worden gebracht met Tlaloc, de god van de regen. Archeologen denken dat de site in zijn geheel in het teken stond van deze god.
(HLN)
Oude Mexicaanse site is een ‘miniatuurmodel van het universum’, zeggen archeologen
© AP - De vijver in Nahualac, met in het midden, onderwater, het schrijn.
Mexicaanse wetenschappers vermoeden dat de Mexicaanse Tetzacualco geconstrueerd werd als ‘miniatuurmodel van het universum.’ De constructie bevindt zich onder water.
Het heiligdom ligt in een vijver aan de rand van de Iztaccihuatl-vulkaan, nabij Mexico-Stad. De constructie behoort tot de archeologische site Nahualac. Sommige Meso-Amerikaanse mythen beschrijven de schepping van de wereld door een krokodil, genaamd Cipactli. Deze dreef op de oerwateren. Uit zijn lichaam werden aarde en lucht geschapen: het mythische begin van het universum.
Mede omdat het heiligdom midden in een vijver ligt, vermoeden archeologen dat het een weergave is van het scheppingsverhaal. Archeoloog Iris Hernández van het Mexicaanse Nationaal Instituut voor Antropologie en Geschiedenis leidde de opgravingen. Zij stelt dat het plaatsen van architectonische elementen in water veel zegt over het Meso-Amerikaanse denken.
© AP - De archeologische site bij Nahualac.
Hernández vermoedt dat de watertoevoer van de vijver uiterst gecontroleerd gebeurde. Zo konden Meso-Amerikanen een effect creëren waardoor het schrijn leek te drijven.
Nahualac
De opgravingen begonnen in 2016 waarna archeologen snel tekenen van menselijke aanwezigheid aantroffen. Denk daarbij aan keramiek, delen van obsidiaan-messen, steenkool en het mineraal schist, dat mogelijk werd gebruikt bij offers.
De nederzetting Nahualac bestond uit twee delen. Het eerste is het schrijn, dat bestaat uit opeengestapelde stenen. Het twee deel ligt 150 meter verder. Hier vonden archeologen voorwerpen die in verband kunnen worden gebracht met Tlaloc, de god van de regen. Archeologen denken dat de site in zijn geheel in het teken stond van deze god.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-01-2018
Hij stond bekend als woeste en genadeloze piraat, maar ontdekking in wrak van zijn schip toont andere kant van Zwartbaard
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab/Disney
Wetenschap & Planeet Iedereen kent hem als de schrik van de oceanen, sinds hij 300 jaar geleden de wereldzeeën onveilig maakte. Groot was dan ook de verbazing van een team onderzoekers dat het wrak van zijn Queen Anne’s Revenge in kaart brengt, toen het iets vreemds vond in de loop van een van de kanonnen van het schip.
Het wrak van Queen Anne’s Revenge werd in 1996 ontdekt, op een zandbank voor de kust van de Amerikaanse staat North Carolina. Zwartbaard liep er exact 300 jaar geleden vast, in 1718. Sindsdien slaagden archeologen erin om een heleboel van de voorwerpen aan boord te bergen: van kanonnen, glazen juwelen en munten tot potten en goudpoeder. En dat gaf de wetenschap een unieke kijk in het leven van de piraten uit de 18de eeuw.
Kanonnen
Toen onderzoekers in 2016 de kamer van een van de kanonnen van het schip proper aan het maken waren, ontdekten ze dat er een bundel nat textiel in zat. En daarin zaten papieren fragmenten met tekst erop. De door buskruit zwartgeblakerde prop kan hebben gediend als een plug die het kanon moest beschermen voor aantasting door de elementen.
Er werden in totaal 16 papieren fragmenten gevonden. Zeven ervan waren leesbaar. De eerste woorden die in het oog sprongen waren ‘zuiden’ en ‘doorgronden’. “Maar het ultieme sleutelwoord bleek ‘Hilo’ te zijn”, aldus een van de onderzoekers, conservator Kimberly Kenyon. “Het was schuin gedrukt, waardoor we vermoedden dat het een plaatsnaam was. Experts ontdekten vervolgens dat het voorkwam in een boek van kapitein Cook over het plunderen van een eiland in de Grote Oceaan: Ilo.” (lees hieronder verder)
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab
De wetenschappers slaagden er zo in om het boek te identificeren waaruit de fragmenten kwamen: ‘A Voyage to the South Sea, and Round the World, Perform’d in the Years 1708, 1709, 1710 and 1711 by Captain Edward Cook’. Dat werk beschrijft de avonturen van de bekende kapitein op twee van zijn schepen: de Duke en de Dutchess. Het maakt ook melding van de redding van Alexander Selkirk, die gedurende vier jaar schipbreukeling was op een eiland. Selkirk was de man op wie schrijver Daniel Defoe in 1719 de figuur van Robinson Crusoe baseerde.
De vondst werd gisteren wereldkundig gemaakt door conservator Erik Farrell van het Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab, tijdens de jaarlijkse vergadering van de Society of Historical Archaeology. Die vindt momenteel plaats in New Orleans. (lees hieronder verder)
© RV
Het doet vermoeden dat Zwartbaard en zijn bemanningen niet alleen woeste en genadeloze piraten waren, maar ook wel hielden van een goed boek. Historische bronnen brachten volgens Kenyon eerder al aan het licht dat de zeemannen in staat geweest moeten zijn om te lezen en te schrijven. Ze moesten immers de kaarten kunnen ontcijferen voor de navigatie. Er zijn ook verslagen die vermelden dat Zwartbaard een dagboek bijhield, maar dat zou na zijn dood gestolen zijn. De piraten hielden dus blijkbaar ook van avonturenverhalen.
Gevecht
Zwartbaard stierf overigens amper enkele maanden nadat hij was gestrand met de Queen Anne’s Revenge. Hij sneuvelde tijdens een gevecht met troepen van de Britse zeemacht in Pamlico Sound, niet zo ver van waar zijn schip kort daarvoor ten onder was gegaan.
Kenyon is er overigens van overtuigd dat het wrak nog lang niet al zijn geheimen prijs heeft gegeven. “De helft van het schip moet nog opgegraven worden en ligt nog op de bodem van de zee. En er wachten ook nog 100.000 van de 400.000 artefacten die we wél al bovenhaalden op conservatie
(HLN)
Hij stond bekend als woeste en genadeloze piraat, maar ontdekking in wrak van zijn schip toont andere kant van Zwartbaard
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab/Disney
Wetenschap & Planeet Iedereen kent hem als de schrik van de oceanen, sinds hij 300 jaar geleden de wereldzeeën onveilig maakte. Groot was dan ook de verbazing van een team onderzoekers dat het wrak van zijn Queen Anne’s Revenge in kaart brengt, toen het iets vreemds vond in de loop van een van de kanonnen van het schip.
Het wrak van Queen Anne’s Revenge werd in 1996 ontdekt, op een zandbank voor de kust van de Amerikaanse staat North Carolina. Zwartbaard liep er exact 300 jaar geleden vast, in 1718. Sindsdien slaagden archeologen erin om een heleboel van de voorwerpen aan boord te bergen: van kanonnen, glazen juwelen en munten tot potten en goudpoeder. En dat gaf de wetenschap een unieke kijk in het leven van de piraten uit de 18de eeuw.
Kanonnen
Toen onderzoekers in 2016 de kamer van een van de kanonnen van het schip proper aan het maken waren, ontdekten ze dat er een bundel nat textiel in zat. En daarin zaten papieren fragmenten met tekst erop. De door buskruit zwartgeblakerde prop kan hebben gediend als een plug die het kanon moest beschermen voor aantasting door de elementen.
Er werden in totaal 16 papieren fragmenten gevonden. Zeven ervan waren leesbaar. De eerste woorden die in het oog sprongen waren ‘zuiden’ en ‘doorgronden’. “Maar het ultieme sleutelwoord bleek ‘Hilo’ te zijn”, aldus een van de onderzoekers, conservator Kimberly Kenyon. “Het was schuin gedrukt, waardoor we vermoedden dat het een plaatsnaam was. Experts ontdekten vervolgens dat het voorkwam in een boek van kapitein Cook over het plunderen van een eiland in de Grote Oceaan: Ilo.” (lees hieronder verder)
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab
© Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab
De wetenschappers slaagden er zo in om het boek te identificeren waaruit de fragmenten kwamen: ‘A Voyage to the South Sea, and Round the World, Perform’d in the Years 1708, 1709, 1710 and 1711 by Captain Edward Cook’. Dat werk beschrijft de avonturen van de bekende kapitein op twee van zijn schepen: de Duke en de Dutchess. Het maakt ook melding van de redding van Alexander Selkirk, die gedurende vier jaar schipbreukeling was op een eiland. Selkirk was de man op wie schrijver Daniel Defoe in 1719 de figuur van Robinson Crusoe baseerde.
De vondst werd gisteren wereldkundig gemaakt door conservator Erik Farrell van het Queen Anne’s Revenge (QAR) Conservation Lab, tijdens de jaarlijkse vergadering van de Society of Historical Archaeology. Die vindt momenteel plaats in New Orleans. (lees hieronder verder)
© RV
Het doet vermoeden dat Zwartbaard en zijn bemanningen niet alleen woeste en genadeloze piraten waren, maar ook wel hielden van een goed boek. Historische bronnen brachten volgens Kenyon eerder al aan het licht dat de zeemannen in staat geweest moeten zijn om te lezen en te schrijven. Ze moesten immers de kaarten kunnen ontcijferen voor de navigatie. Er zijn ook verslagen die vermelden dat Zwartbaard een dagboek bijhield, maar dat zou na zijn dood gestolen zijn. De piraten hielden dus blijkbaar ook van avonturenverhalen.
Gevecht
Zwartbaard stierf overigens amper enkele maanden nadat hij was gestrand met de Queen Anne’s Revenge. Hij sneuvelde tijdens een gevecht met troepen van de Britse zeemacht in Pamlico Sound, niet zo ver van waar zijn schip kort daarvoor ten onder was gegaan.
Kenyon is er overigens van overtuigd dat het wrak nog lang niet al zijn geheimen prijs heeft gegeven. “De helft van het schip moet nog opgegraven worden en ligt nog op de bodem van de zee. En er wachten ook nog 100.000 van de 400.000 artefacten die we wél al bovenhaalden op conservatie
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/01/05/ze-kwamen-uit-het-oosten/quote:Ze kwamen uit het oosten en ze bleven plakken in de kunst
De kans is reëel dat er vandaag aan uw deur wordt gebeld door drie vreemdelingen, die uit zijn op uw snoep. Terwijl ze volgens de Bijbel toch net geschenken bràchten. De drie koningen zijn een vaste culturele waarde. Ontelbaar zijn de kunstenaars die aan de slag gingen met de “aanbidding der wijzen”. Van Rubens tot Monty Python. Jan Decleir maakte hen onsterfelijk in de versie van Dario Fo.
Kristien Bonneure
06:00
https://www.vrt.be/vrtnws(...)orlog--de-veertien-/quote:Het begin van het einde van de Eerste Wereldoorlog: de veertien punten van Wilson
Honderd jaar geleden hield de Amerikaanse president Wilson een rede waarin hij zijn programma voor wereldvrede formuleerde. Zijn 14 puntenprogramma kreeg een enorme weerklank en vormde het begin van het einde van de oorlog.
Tim Trachet, Jan Ouvry
ma 08 jan 13:35
quote:
A new Leonardo? Scholarly show claims to reveal master’s hand
Worcester Art Museum argues for reattribution of altarpiece panels by Verrocchio’s workshop
As Christie’s aggressively marketed Leonardo da Vinci’s Salvator Mundi before the work sold for an astonishing $450m last November, the art world raged anew with questions about the painting’s attribution—even though London’s National Gallery had largely settled the debate by including the work in its 2011-12 Leonardo show.
This spring, the Worcester Art Museum (WAM) in Massachusetts will put the complex process of identifying a Leonardo at the heart of a new exhibition. The Mystery of Worcester’s Leonardo (10 March-3 June) makes the case that a work that has been in the museum’s collection since 1940, A Miracle of Saint Donatus of Arezzo (around 1479-85), should be credited to the Renaissance master.
“We are not afraid of any controversy,” says a confident Matthias Waschek, the museum’s director. External experts are more cautious, with one scholar calling the new attribution “plausible”, while another has expressed doubts.
The museum will display the work with another predella panel, the Annunciation (around 1475-78), from the Musée du Louvre in Paris. Both have been attributed mostly to Lorenzo di Credi. Drawing on research by Rita Albertson, WAM’s chief conservator; Laurence Kanter, the chief curator of Yale University Art Gallery, and Bruno Mottin, the senior curator of the Centre de Recherche et de Restauration des Musées de France, the exhibition will argue that Leonardo was the main author of both paintings.
Eyelashes look like Leonardo’s
The panels were part of an altarpiece for the Duomo of Pistoia in Tuscany; documents show that Andrea del Verrocchio received the commission around 1475. Leonardo and Lorenzo were members of Verrocchio’s workshop in Florence at the time. X-ray studies on the Worcester panel confirm previous theories that two artists worked on it, Albertson says, arguing that underdrawings betray the hand of Leonardo. The painting also presents light effects, details such as eyelashes and wrinkles, and a naturalistic landscape consistent with the master, she says. Mottin’s analysis of the Louvre’s work tallied with Albertson’s conclusions.
Kanter, who has doubted the Lorenzo attribution of the Worcester painting for around 20 years, cites observational evidence for Leonardo’s technique—for example, in the way the light breaks against the fingers of the saint. The work features “a recession of space that very few artists could have done”, he says.
The medium itself—oil—is another sign. Verrocchio and Lorenzo worked in tempera. “Leonardo was the only artist in Florence painting in oils at that time,” Kanter says. He suggests that as much as 85% of the Worcester panel was painted by Leonardo, who was then in his 20s and had not yet fully developed as an artist.
Lorenzo used as a fallback
Scholars wrongly treat Lorenzo di Credi as the default attribution “if a painting doesn’t quite measure up” to Leonardo, Kanter says. The show will include an accepted Annunciation (around 1480-85) by Lorenzo, from the Alana Collection in Delaware, to illustrate his distinct style.
Art historians have long agreed on the difficulty of firmly attributing paintings made in Verrocchio’s workshop. Rediscovered in the 1930s, the Worcester picture was donated to the museum as a Leonardo, only to be downgraded later by scholars. For decades, it was labelled solely as a Lorenzo di Credi. The Louvre credits its work to Lorenzo and Leonardo, in that order. Both labels will now change, but the museums will hedge, writing: “Attributed to Leonardo da Vinci and Lorenzo di Credi.”
These shifts point to a bigger conundrum. “There is real work to be done on the collaborations between Verrocchio, Lorenzo and Leonardo in the 1470s. We underestimate collaboration as a way of working at that time,” says Luke Syson, who organised the National Gallery’s Leonardo show and is now the curator of European sculpture and decorative arts at New York’s Metropolitan Museum of Art. He declined to comment on the thesis of WAM’s exhibition, but added: “When we see the works all together, we’ll be in a better position to judge.” (The Art Newspaper).
• The Mystery of Worcester’s Leonardo, Worcester Art Museum, Worcester, Massachusetts, 10 March-3 June
11-01-2018
Digitaal schatzoeken in de de Sonttolregisters
Bijna twee miljoen schepen moesten tussen 1497 en 1857 tol betalen aan de Deense koningen wanneer ze door de Sont voeren. Deze doorvaarten werden genoteerd en zijn nu, bijna, allemaal gedigitaliseerd. Een schat aan informatie openbaart zich.
Het megaproject dat leidt tot volledige digitalisering van de zogenoemde Sonttolregisters is op een haar na voltooid. Nog zeven procent te gaan, zo ongeveer. Een Japanse promovendus omschreef de nu al beschikbare data van scheepsdoorvaarten van en richting de Oostzee ‘more exciting than pornography’, aldus zijn begeleidende professor van de Universiteit van Kyoto. En daar was geen spat ironie bij.
Dania Regnum (Koninkrijk Denemarken) (Willem en Joan Blaeu, 1645)
Wikimedia Commons, Publiek Domein
Schatrijk
De ‘moedernegotie’, zo wordt de handelsvaart op de Oostzee wel genoemd. De Hollandse vloot zwierf vanaf het eind van de Middeleeuwen uit – eerst schoorvoetend, later spectaculair groeiend – naar de Baltische kust om er haring, zout en suiker te leveren in ruil voor scheepshout, masten, teer en ijzer. Producten die in de Lage Landen de basis vormden van de ongekende militaire en commerciële machtspositie van de Republiek in de Gouden Eeuw. Zonder hout geen schepen; zonder schepen geen handel. Vandaar ‘moedernegotie’
Vanaf pakweg 1500 nam deze handelsroute gestaag toe in omvang en winstgevendheid. Maar om via de Noordzee en de wateren rond Denemarken die lonkende Oostzee te bereiken moesten schippers, of ze wilden of niet, één smalle doorgang bevaren: de Sont, in het Engels ‘the Sound’. En daar, bij het Deense Helsingør en het tegenwoordig Zweedse Helsingborg, waar de zee-engte slechts 4,5 kilometer bedraagt, stonden tolwachters klaar om hun penningen te innen – eeuw na eeuw, een lucratieve bezigheid waarmee de Deense koningen, die toentertijd ook de ‘overkant’ in het huidige Zweden in bezit hadden, schatrijk werden.
Digitalisering papierberg
Gelukkig voor geschiedschrijvers werd elke passage door generaties nijvere klerken in het tolhuis genoteerd. In de loop der eeuwen dijde de verzameling geboekstaafde doorvaarten uit tot het immense getal van 1,8 miljoen. Tot het moment waarop de betrokken Europese staten, onder aanvoering van een grote mogendheid als het Verenigd Koninkrijk, midden negentiende eeuw schoon genoeg hadden van de omslachtige tolbetalingen en de Deense monarch in één klap afkochten.
Wat nu te doen met de ondoorgrondelijke papierberg in het nationaal archief te Kopenhagen, inmiddels met het predicaat UNESCO Werelderfgoed? Die verzameling van bijna twee miljoen ‘bladzijden’ waarop staat genoteerd waar het schip vandaan kwam, waar het naartoe voer, wat de lading was en de herkomst en naam van de schipper? Er was maar één oplossing: digitaliseren en doorzoekbaar maken.
Er is heel wat oorlog gevoerd om de Sont en de lucratieve tolheffing. Dit schilderij verbeeldt de Zeeslag bij Elseneur in de Sont tussen de Hollandse en de Zweedse vloot, op 8 november 1658. Tussen de oorlogsschepen verschillende sloepen en wrakken van gezonken schepen. Op de achtergrond kasteel Kronborg. (Peter van de Velde, 1670 – 1679)
Rijksmuseum Amsterdam, Publiek Domein
Onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen en Tresoar startten er zo’n tien jaar geleden mee, met behulp van de sociale werkvoorziening van Nijmegen. Vanaf 2013 kwam er hulp van een legertje vrijwilligers en in 2020 (sic!) wordt naar verwachting de laatste hand gelegd aan de database. Niet dat we zo lang moeten wachten op de resultaten: sinds 2011 staat de data online, met een telkens groeiend aantal gegevens.
Nu staan er 1,7 miljoen gedigitaliseerde doorvaarten op het web. Er ontbreken er nog 125.000. Dat zijn wél in totaal 242.000 registraties, want één doorvaart kon meerdere registraties bestrijken. Zo moest de schipper bijvoorbeeld ook vuurgeld afdragen – een bijdrage voor het onderhoud van lichtbakens langs de kust – naast de tol. Daarvan werd de hoogte bepaald op basis van de aard van de lading en omvang van het schip. Na 1633 zijn die aparte noteringen overigens afgeschaft.
Werken aan een megaproject: digitalisering van de Sonttolregisters
Uiteenlopende spelling
Onderzoeker en projectleider van het eerste uur is Jan Willem Veluwenkamp. Hij hoopte, net als mede-projectleider namens Tresoar Siem van der Woude in een grijs verleden, in 2011 gereed te zijn (later werd het 2013) maar beet bijna zijn tanden stuk op de taaie Deense kost. Dit jaar ging hij weliswaar met pensioen maar hij eet, naar eigen zeggen, ‘zijn hoed op’ als het project niet in 2020 is voltooid.
Veluwenkamp: “Er bestond indertijd in de geschreven taal geen standaard spelling, ook niet in het Deens. Men schreef maar wat, zolang het begrijpelijk bleef. Zo troffen wij in de registers tweehonderd verschillende schrijfwijzen voor de naam Amsterdam aan. En hoe spelde een Deense klerk in de zeventiende eeuw Boulogne-sur-Mer, als antwoord op de vraag ‘Waar komt u vandaan?’ Dat liep nogal uiteen. Toen niet erg, maar voor onze digitale kopiisten heel lastig.”
Slagader van de Europese economie
De Sont was de slagader van de Europese economie. De helft van schepen die erdoor voeren kwam uit Nederland: in de zeventiende eeuw met een dominantie van Hollandse schepen, in de loop van de achttiende eeuw namen schepen uit Friesland die rol over. Soms lagen er honderd schepen – types als kofschip, smakschip, of de grotere fluit – te wachten in het Kattegat of Skagerrak op gunstige wind. Van lieverlee mengden zich andere Europese nationaliteiten in de handel. Via havensteden als Riga, Danzig en Stettin veroverden ook luxe producten zoals Franse wijn en tabak het achterland.
Fluitschepen (Wenzel Hollar, 1647) Met dit scheepstype werden de Nederlanders de vrachtvaarders van Europa. Fluitschepen voeren vooral naar de Oostzee, via de Sont, wat voor de Nederlanders het belangrijkste handelsgebied was.
Wikimedia Commons, Publiek Domein
Met een paar zoektermen ingevuld en een muisklik hier en daar, kun je in luttele momenten zien dat in de achttiende eeuw koffie vooral uit Frankrijk naar de Oostzee werd geëxporteerd. Tussen 1700 en 1720 had de Republiek er, zij het op bescheiden schaal, nog de overhand met een export van 1.748 pond en Frankrijk 0. Maar twintig jaar later al, tussen 1741-1760, werd de Republiek volstrekt overvleugeld door de Fransen: 76 procent (meer dan twee miljoen pond koffie) tegen 16 procent ‘voor ons’ (ook nog aanzienlijk in volume).
Onbeperkte mogelijkheden
En wat zegt deze informatie? Veluwenkamp: “Van alles, over de ontwikkeling van de verschillende vloten, die van de distributiecentra, de specialisaties, de maritieme en commerciële machtspositie van de betrokken landen én van de afnemers: want koffie is een luxe product en klaarblijkelijk hadden zich ontwikkelende landen als Rusland, Polen en de Baltische staten er het geld voor. Je moest niet raar opkijken als na verloop van tijd tot in Wenen producten van de hand gingen die via de Oostzeehandel werden aangevoerd.”
Wie nu juist wil weten hoeveel schippers uit Oude Pekela tussen 1760 en 1800 de Sont in westelijke richting passeerden (een piek van 160 in het jaar 1792 trouwens) kan dat even makkelijk oproepen. Vertrekhavens Memel en Pillau hadden hier veruit de overhand, met als goede tweede Stettin en Königsberg.
Kortom, de mogelijkheden zijn onbeperkt. Ook zonder gerichte zoekvraag kun je er eindeloos in grasduinen. Door de tolboeken online doorzoekbaar en sorteerbaar te maken, is een essentiële bron voor begrip van de economische geschiedenis van Europa voor iedereen in te zien. En dat maakt de verlekkerde fascinatie van de Japanse promovendus weer wat begrijpelijker.
Bron
De gedigitaliseerde Sonttolregisters zijn online te raadplegen via soundtoll.nl
Sound Toll Registers Online (STRO) is een project van de Rijksuniversiteit Groningen en Tresoar, het Fries Historisch en Letterkundig Centrum te Leeuwarden. Het is mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, die dit artikel is op 12 december 2017 heeft gepubliceerd op haar “site”:NWO (.
(kennislink)
Digitaal schatzoeken in de de Sonttolregisters
Bijna twee miljoen schepen moesten tussen 1497 en 1857 tol betalen aan de Deense koningen wanneer ze door de Sont voeren. Deze doorvaarten werden genoteerd en zijn nu, bijna, allemaal gedigitaliseerd. Een schat aan informatie openbaart zich.
Het megaproject dat leidt tot volledige digitalisering van de zogenoemde Sonttolregisters is op een haar na voltooid. Nog zeven procent te gaan, zo ongeveer. Een Japanse promovendus omschreef de nu al beschikbare data van scheepsdoorvaarten van en richting de Oostzee ‘more exciting than pornography’, aldus zijn begeleidende professor van de Universiteit van Kyoto. En daar was geen spat ironie bij.
Dania Regnum (Koninkrijk Denemarken) (Willem en Joan Blaeu, 1645)
Wikimedia Commons, Publiek Domein
Schatrijk
De ‘moedernegotie’, zo wordt de handelsvaart op de Oostzee wel genoemd. De Hollandse vloot zwierf vanaf het eind van de Middeleeuwen uit – eerst schoorvoetend, later spectaculair groeiend – naar de Baltische kust om er haring, zout en suiker te leveren in ruil voor scheepshout, masten, teer en ijzer. Producten die in de Lage Landen de basis vormden van de ongekende militaire en commerciële machtspositie van de Republiek in de Gouden Eeuw. Zonder hout geen schepen; zonder schepen geen handel. Vandaar ‘moedernegotie’
Vanaf pakweg 1500 nam deze handelsroute gestaag toe in omvang en winstgevendheid. Maar om via de Noordzee en de wateren rond Denemarken die lonkende Oostzee te bereiken moesten schippers, of ze wilden of niet, één smalle doorgang bevaren: de Sont, in het Engels ‘the Sound’. En daar, bij het Deense Helsingør en het tegenwoordig Zweedse Helsingborg, waar de zee-engte slechts 4,5 kilometer bedraagt, stonden tolwachters klaar om hun penningen te innen – eeuw na eeuw, een lucratieve bezigheid waarmee de Deense koningen, die toentertijd ook de ‘overkant’ in het huidige Zweden in bezit hadden, schatrijk werden.
Digitalisering papierberg
Gelukkig voor geschiedschrijvers werd elke passage door generaties nijvere klerken in het tolhuis genoteerd. In de loop der eeuwen dijde de verzameling geboekstaafde doorvaarten uit tot het immense getal van 1,8 miljoen. Tot het moment waarop de betrokken Europese staten, onder aanvoering van een grote mogendheid als het Verenigd Koninkrijk, midden negentiende eeuw schoon genoeg hadden van de omslachtige tolbetalingen en de Deense monarch in één klap afkochten.
Wat nu te doen met de ondoorgrondelijke papierberg in het nationaal archief te Kopenhagen, inmiddels met het predicaat UNESCO Werelderfgoed? Die verzameling van bijna twee miljoen ‘bladzijden’ waarop staat genoteerd waar het schip vandaan kwam, waar het naartoe voer, wat de lading was en de herkomst en naam van de schipper? Er was maar één oplossing: digitaliseren en doorzoekbaar maken.
Er is heel wat oorlog gevoerd om de Sont en de lucratieve tolheffing. Dit schilderij verbeeldt de Zeeslag bij Elseneur in de Sont tussen de Hollandse en de Zweedse vloot, op 8 november 1658. Tussen de oorlogsschepen verschillende sloepen en wrakken van gezonken schepen. Op de achtergrond kasteel Kronborg. (Peter van de Velde, 1670 – 1679)
Rijksmuseum Amsterdam, Publiek Domein
Onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen en Tresoar startten er zo’n tien jaar geleden mee, met behulp van de sociale werkvoorziening van Nijmegen. Vanaf 2013 kwam er hulp van een legertje vrijwilligers en in 2020 (sic!) wordt naar verwachting de laatste hand gelegd aan de database. Niet dat we zo lang moeten wachten op de resultaten: sinds 2011 staat de data online, met een telkens groeiend aantal gegevens.
Nu staan er 1,7 miljoen gedigitaliseerde doorvaarten op het web. Er ontbreken er nog 125.000. Dat zijn wél in totaal 242.000 registraties, want één doorvaart kon meerdere registraties bestrijken. Zo moest de schipper bijvoorbeeld ook vuurgeld afdragen – een bijdrage voor het onderhoud van lichtbakens langs de kust – naast de tol. Daarvan werd de hoogte bepaald op basis van de aard van de lading en omvang van het schip. Na 1633 zijn die aparte noteringen overigens afgeschaft.
Werken aan een megaproject: digitalisering van de Sonttolregisters
Uiteenlopende spelling
Onderzoeker en projectleider van het eerste uur is Jan Willem Veluwenkamp. Hij hoopte, net als mede-projectleider namens Tresoar Siem van der Woude in een grijs verleden, in 2011 gereed te zijn (later werd het 2013) maar beet bijna zijn tanden stuk op de taaie Deense kost. Dit jaar ging hij weliswaar met pensioen maar hij eet, naar eigen zeggen, ‘zijn hoed op’ als het project niet in 2020 is voltooid.
Veluwenkamp: “Er bestond indertijd in de geschreven taal geen standaard spelling, ook niet in het Deens. Men schreef maar wat, zolang het begrijpelijk bleef. Zo troffen wij in de registers tweehonderd verschillende schrijfwijzen voor de naam Amsterdam aan. En hoe spelde een Deense klerk in de zeventiende eeuw Boulogne-sur-Mer, als antwoord op de vraag ‘Waar komt u vandaan?’ Dat liep nogal uiteen. Toen niet erg, maar voor onze digitale kopiisten heel lastig.”
Slagader van de Europese economie
De Sont was de slagader van de Europese economie. De helft van schepen die erdoor voeren kwam uit Nederland: in de zeventiende eeuw met een dominantie van Hollandse schepen, in de loop van de achttiende eeuw namen schepen uit Friesland die rol over. Soms lagen er honderd schepen – types als kofschip, smakschip, of de grotere fluit – te wachten in het Kattegat of Skagerrak op gunstige wind. Van lieverlee mengden zich andere Europese nationaliteiten in de handel. Via havensteden als Riga, Danzig en Stettin veroverden ook luxe producten zoals Franse wijn en tabak het achterland.
Fluitschepen (Wenzel Hollar, 1647) Met dit scheepstype werden de Nederlanders de vrachtvaarders van Europa. Fluitschepen voeren vooral naar de Oostzee, via de Sont, wat voor de Nederlanders het belangrijkste handelsgebied was.
Wikimedia Commons, Publiek Domein
Met een paar zoektermen ingevuld en een muisklik hier en daar, kun je in luttele momenten zien dat in de achttiende eeuw koffie vooral uit Frankrijk naar de Oostzee werd geëxporteerd. Tussen 1700 en 1720 had de Republiek er, zij het op bescheiden schaal, nog de overhand met een export van 1.748 pond en Frankrijk 0. Maar twintig jaar later al, tussen 1741-1760, werd de Republiek volstrekt overvleugeld door de Fransen: 76 procent (meer dan twee miljoen pond koffie) tegen 16 procent ‘voor ons’ (ook nog aanzienlijk in volume).
Onbeperkte mogelijkheden
En wat zegt deze informatie? Veluwenkamp: “Van alles, over de ontwikkeling van de verschillende vloten, die van de distributiecentra, de specialisaties, de maritieme en commerciële machtspositie van de betrokken landen én van de afnemers: want koffie is een luxe product en klaarblijkelijk hadden zich ontwikkelende landen als Rusland, Polen en de Baltische staten er het geld voor. Je moest niet raar opkijken als na verloop van tijd tot in Wenen producten van de hand gingen die via de Oostzeehandel werden aangevoerd.”
Wie nu juist wil weten hoeveel schippers uit Oude Pekela tussen 1760 en 1800 de Sont in westelijke richting passeerden (een piek van 160 in het jaar 1792 trouwens) kan dat even makkelijk oproepen. Vertrekhavens Memel en Pillau hadden hier veruit de overhand, met als goede tweede Stettin en Königsberg.
Kortom, de mogelijkheden zijn onbeperkt. Ook zonder gerichte zoekvraag kun je er eindeloos in grasduinen. Door de tolboeken online doorzoekbaar en sorteerbaar te maken, is een essentiële bron voor begrip van de economische geschiedenis van Europa voor iedereen in te zien. En dat maakt de verlekkerde fascinatie van de Japanse promovendus weer wat begrijpelijker.
Bron
De gedigitaliseerde Sonttolregisters zijn online te raadplegen via soundtoll.nl
Sound Toll Registers Online (STRO) is een project van de Rijksuniversiteit Groningen en Tresoar, het Fries Historisch en Letterkundig Centrum te Leeuwarden. Het is mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, die dit artikel is op 12 december 2017 heeft gepubliceerd op haar “site”:NWO (.
(kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.vrt.be/vrtnws(...)k-haarscherp-online/quote:De schilderijen van Van Eyck haarscherp online: "Hij moet penselen van een haar gebruikt hebben"
Ruim twintig werken van de Vlaamse primitief Jan van Eyck uit de hele wereld zijn in alle scherpte en diepte te bewonderen op een website. Het gaat om macro-, röntgen en infraroodfoto’s.
Kristien Bonneure
do 11 jan 16:25
Neem nu “Madonna met kanunnik van der Paele”, het paneel van Jan Van Eyck dat in het Groeningemuseum in Brugge hangt: op de website "Closer to Van Eyck" kun je naar hartenlust inzoomen op de schitterende details van dat werk: de glimmende parels en edelstenen op de mantel van Maria, de groene papegaai in het midden, de letters in het boek dat de kanunnik vasthoudt, tot de rouwranden van zijn vingernagels. Haarscherpe beelden, een feest voor het oog.
Restaurateurs en conservatoren hebben microscopen ter beschikking, maar nu kan iedereen gratis hoogkwalitatieve macro-opnames van het oeuvre van Van Eyck bekijken. Ook de beelden van infrarood- en röntgenopnames staan online. “En dat is revolutionair, “ zegt Bart Fransen, projectpromotor en hoofd van het Studiecentrum Vlaamse Primitieven van het Koninkijk Instituut voor het Kunstpatrimonium in Brussel. Samen met Musea Brugge zit hij achter de website “Closer to Van Eyck”.
In totaal zijn 22 panelen minutieus te bekijken op de website. Ze komen uit musea in Brugge, Antwerpen, Rotterdam, Frankfurt, Berlijn, Dresden, Wenen, Sibiu, Parijs, Madrid en Washington. Daarnaast biedt de website ook beelden van het beroemde Lam Gods van de gebroeders Van Eyck aan. Dat werk wordt op dit moment gerestaureerd. Het werk is nog niet af: in de toekomst doen ook andere musea mee met het project, dan komt er nog een tiental Van Eycks bij.
Jan van Eyck werd vermoedelijk in Maaseik geboren rond 1399. Hij overleed in Brugge in 1441. Lange tijd was hij als hofschilder in dienst van de Boergondische hertog Filips de Goede. Samen met Rogier van der Weyden is hij de belangrijkste vertegenwoordiger van de Vlaamse Primitieven. Het Lam Gods was een samenwerking met zijn broer Hubert. Alles samen zijn maar 30 doeken van hem bekend, meestal kleinere werken. Pour la petite histoire: het Lam Gods neemt daar 80% van in, qua oppervlakte.
https://www.vrt.be/vrtnws(...)jk-op-zijn-grondves/quote:J'accuse!: 120 jaar geleden deed Zola Frankrijk op zijn grondvesten daveren
Vandaag is het precies 120 jaar geleden dat Emile Zola met "J'accuse!" uitpakte, een open brief waarin hij de rol van de Franse regering en legertop in de affaire-Dreyfus aan de kaak stelde. Met het pamflet wist hij de publieke opinie grondig te beïnvloeden, een primeur voor de pers.
Alexander Verstraete
za 13 jan 20:57
"J'accuse...! Lettre au président de la république par Emile Zola" ("Ik beschuldig! Brief aan de president van de republiek door Emile Zola"): onder die kop publiceerde de Franse onafhankelijke krant L'Aurore op 13 januari 1898 een striemende aanklacht van de Franse filosoof en intellectueel in de zaak van Alfred Dreyfus, vandaag precies 120 jaar geleden.
Dreyfus was een officier in het Franse leger die enkele jaren eerder door de krijgsraad was veroordeeld en verbannen omdat hij een spion voor Duitsland zou zijn geweest. Echter: volgens Zola was zowel de aanklacht als het bewijsmateriaal tegen Dreyfus vals geweest.
De echte reden voor de veroordeling van Dreyfus was volgens Zola het feit dat hij een Jood was. De Franse regering en de legertop hadden volgens hem onder een hoedje gespeeld, ingegeven door flagrant antisemitisme.
Maatschappelijk debat
Dit alles stelde Zola aan de kaak in "J'accuse". De brief sloeg in als een bom en beheerste maandenlang het maatschappelijke debat in Frankrijk. De filosoof kreeg een klacht wegens laster aan zijn been, maar wist die te ontlopen door naar het Verenigd Koninkrijk te vluchten.
Met "J'accuse" wist Zola de publieke opinie bij onze zuiderburen grondig te beïnvloeden. Het was een van de eerste keren dat een publicatie in de pers zo'n groot effect had. De gevolgen bleven dan ook niet uit: enkele maanden later mocht Dreyfus uit ballingschap naar Frankrijk terugkeren. Hij kreeg een nieuw proces waarop hij volledig werd vrijgesproken.
Op 13 januari 1998 besteedde "Het Journaal" al aandacht aan "J'accuse" dat toen exact 100 jaar eerder was verschenen. De reportage van toen kan u bovenaan dit artikel bekijken.
Goed dat er wat aandacht voor dit project isquote:
[..]
https://www.vrt.be/vrtnws(...)k-haarscherp-online/
Edit - http://closertovaneyck.be dus.
[ Bericht 5% gewijzigd door Nibb-it op 14-01-2018 14:18:25 ]
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
quote:Januari 1968, Leuven wordt Vlaams: een tijdslijn
Precies 50 jaar geleden schoot in Leuven de vlam in de pan. Nadat de spanning tussen de Franse en de Nederlandse afdeling van de katholieke universiteit jarenlang was gegroeid, barstte in januari ’68 het protest uit zijn voegen. Met de bekende leuze “Leuven Vlaams!” eisen de studenten dat de “Walen” naar Ottignies in Wallonië verhuizen. Als zelfs de regering over de kwestie valt, krijgen de studenten gelijk. De universiteit valt uiteen in de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) en de Université Catholique de Louvain (UCL). (VRT).
quote:
Zie ook dit stormlooptopic: https://forum.fok.nl/topic/2407281
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-01-2018
Overstromingen bedreigen bijna alle historische sites in Schotland
© Thinkstock - Edinburgh Castle.
Weernieuws Edinburgh Castle, Fort George, Inchcolm Abbey en Skara Brae: het zijn maar enkele van de iconische plekken die gevaar lopen op onherstelbare schade of zelfs om te verdwijnen. Volgens experts zijn zowat alle historische sites in Schotland bedreigd door overstromingen en andere gevolgen van de klimaatverandering. Ze waarschuwen voor “catastrofale schade”.
Kastelen, kerken, abdijen, prehistorische sites: bij tientallen lopen ze gevaar, zegt Historic Environment Scotland (HES), de overheidsinstantie die toeziet op de belangrijkste Schotse historische sites.
Maar liefst 90 procent van de 352 sites loopt een hoog (oranje) of zeer hoog (rood) risico, zeggen experts die hierover een rapport opstelden. Over 28 sites zijn ze zeer bezorgd, daaronder enkele sites die op de Unesco-Werelderfgoedlijst staan.
© Historic Environment Scotland - Een overzicht van de bedreigde historische sites in Schotland.
Onaanvaardbaar hoog risico
Vooral de stijging van de zeespiegel en stormen vormen een groot risico. De sites zijn daar niet tegen beschermd, zeggen de experts. Ze spreken van een “onaanvaardbaar hoog risico dat onmiddellijk mitigerende actie vereist”.
Dat geldt onder meer voor het kasteel Fort George bij Inverness, de abdij Inchcolm Abbey op het eiland Inchcolm (bij Edinburgh), en het eiland Brough of Birsay, met belangrijke resten van onder meer een Vikingnederzetting.
© Thinkstock - Inchcolm Abbey.
Edinburgh Castle
In Edinburgh lopen ook het ruige Holyrood Park en het befaamde Edinburgh Castle gevaar voor grondverschuivingen en overstromingen. Maar omdat die onder constante supervisie staan van HES-medewerkers zijn deze sites in de oranje (hoog risico) en niet de rode categorie (zeer hoog risico) ondergebracht.
Hetzelfde geldt voor de kathedraal van Glasgow, het prehistorische dorp Skara Brae en de grafheuvel Maeshowe op de Orkney-eilanden, en het Vikingdorp Jarlshof op de Shetland-eilanden.
Voor beschermings- en herstellingswerken zal de komende tien jaar zeker 70 miljoen euro nodig zijn, schatten de experts.
© Thinkstock - Skara Brae.
Catastrofale schade
Voor de studie maakten ze gebruik van klimaatprognoses. Die voorspellen voor Schotland steviger stormen, een verdere stijging van de zeespiegel, veel nattere winters en veel drogere zomers. Dat kan leiden tot meer overstromingen, kusterosie en bosbranden.
Vooral water baart de experts zorgen. “Op grote schaal kan zware en intense regenval rechtstreeks leiden tot overstromingen op korte termijn”, zeggen ze in het rapport. “Dat kan catastrofale schade veroorzaken aan alle elementen van de historische omgeving die binnen het bereik van deze potentiële overstromingsgebieden vallen.”
De zeespiegel kan in Schotland met 16,5 tot 28 centimeter stijgen tegen 2050. Voor sites die aan de kust liggen kan dat het einde betekenen. Dat geldt onder meer voor de neolithische site Skara Brae.
(HLN)
Overstromingen bedreigen bijna alle historische sites in Schotland
© Thinkstock - Edinburgh Castle.
Weernieuws Edinburgh Castle, Fort George, Inchcolm Abbey en Skara Brae: het zijn maar enkele van de iconische plekken die gevaar lopen op onherstelbare schade of zelfs om te verdwijnen. Volgens experts zijn zowat alle historische sites in Schotland bedreigd door overstromingen en andere gevolgen van de klimaatverandering. Ze waarschuwen voor “catastrofale schade”.
Kastelen, kerken, abdijen, prehistorische sites: bij tientallen lopen ze gevaar, zegt Historic Environment Scotland (HES), de overheidsinstantie die toeziet op de belangrijkste Schotse historische sites.
Maar liefst 90 procent van de 352 sites loopt een hoog (oranje) of zeer hoog (rood) risico, zeggen experts die hierover een rapport opstelden. Over 28 sites zijn ze zeer bezorgd, daaronder enkele sites die op de Unesco-Werelderfgoedlijst staan.
© Historic Environment Scotland - Een overzicht van de bedreigde historische sites in Schotland.
Onaanvaardbaar hoog risico
Vooral de stijging van de zeespiegel en stormen vormen een groot risico. De sites zijn daar niet tegen beschermd, zeggen de experts. Ze spreken van een “onaanvaardbaar hoog risico dat onmiddellijk mitigerende actie vereist”.
Dat geldt onder meer voor het kasteel Fort George bij Inverness, de abdij Inchcolm Abbey op het eiland Inchcolm (bij Edinburgh), en het eiland Brough of Birsay, met belangrijke resten van onder meer een Vikingnederzetting.
© Thinkstock - Inchcolm Abbey.
Edinburgh Castle
In Edinburgh lopen ook het ruige Holyrood Park en het befaamde Edinburgh Castle gevaar voor grondverschuivingen en overstromingen. Maar omdat die onder constante supervisie staan van HES-medewerkers zijn deze sites in de oranje (hoog risico) en niet de rode categorie (zeer hoog risico) ondergebracht.
Hetzelfde geldt voor de kathedraal van Glasgow, het prehistorische dorp Skara Brae en de grafheuvel Maeshowe op de Orkney-eilanden, en het Vikingdorp Jarlshof op de Shetland-eilanden.
Voor beschermings- en herstellingswerken zal de komende tien jaar zeker 70 miljoen euro nodig zijn, schatten de experts.
© Thinkstock - Skara Brae.
Catastrofale schade
Voor de studie maakten ze gebruik van klimaatprognoses. Die voorspellen voor Schotland steviger stormen, een verdere stijging van de zeespiegel, veel nattere winters en veel drogere zomers. Dat kan leiden tot meer overstromingen, kusterosie en bosbranden.
Vooral water baart de experts zorgen. “Op grote schaal kan zware en intense regenval rechtstreeks leiden tot overstromingen op korte termijn”, zeggen ze in het rapport. “Dat kan catastrofale schade veroorzaken aan alle elementen van de historische omgeving die binnen het bereik van deze potentiële overstromingsgebieden vallen.”
De zeespiegel kan in Schotland met 16,5 tot 28 centimeter stijgen tegen 2050. Voor sites die aan de kust liggen kan dat het einde betekenen. Dat geldt onder meer voor de neolithische site Skara Brae.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:J.P. Coenschool verandert naam
De Amsterdamse J.P. Coenschool verandert zijn naam vanwege het koloniale verleden van naamgever Johannes Pieterszoon Coen. Dat bevestigt directrice Sylvie van den Akker aan De Telegraaf.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
quote:
‘Spaans bloed’ in zuidelijk Nederland blijkt te berusten op een mythe
Zuid-Nederlanders met donker haar zouden ‘Spaans bloed’ hebben. Maar DNA-onderzoek laat nu zien dat Spaanse soldaten tijdens de Tachtigjarige Oorlog hier nauwelijks kinderen hebben verwekt.
Kom je uit het zuiden van Nederland, heb je donker haar en ben je klein van stuk? Dan krijg je vaak te horen dat je ‘Spaans bloed’ hebt. Spaanse soldaten zouden tijdens Tachtigjarige Oorlog massaal Vlaamse en Nederlandse vrouwen hebben verkracht, vooral tijdens de ‘Spaanse furies’, zoals de plundering van Antwerpen in 1576.
Maar genetisch onderzoek wijst nu uit dat Zuid-Nederlanders en Vlamingen niet meer Spaanse DNA-varianten hebben dan Noord-Fransen of Engelsen, zo concludeerden genetici van de KU Leuven donderdag in het American Journal of Physical Anthropology. (NRC).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Twee nieuwe tekeningen aan Van Gogh toegeschreven
Een tekening waarvan de maker onbekend was blijkt het werk van Vincent van Gogh te zijn. De vondst zorgde ervoor dat nog een tekening aan Van Gogh kan worden toegeschreven.
Het oeuvre van Vincent Van Gogh is twee tekeningen rijker. Deze dinsdag opent in het Singer Museum in Laren een tentoonstelling met schilderijen en tekeningen uit de Van Vlissingen Art Foundation. Een van die tekeningen, waarvan de maker onbekend was, blijkt van Van Gogh te zijn. Het gaat om een tekening uit 1886, De heuvel van Montmartre met steengroeve.
Dat dit nu is ontdekt, komt doordat de tekening nog nooit geëxposeerd was, en dus ook nooit in een oeuvrecatalogus was opgenomen. Het Van Gogh Museum bekeek onderwerp, stijl, techniek, materiaal. Onmiskenbaar Van Gogh, zeiden ze, zeker toen ze het traceerden op een consignatielijst van Johanna Van Gogh-Bonger, die de collectie van Vincent en Theo beheerde. Zij verkocht het via de kunsthandel in 1917, toen verdween het uit beeld. (NRC).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:British Museum would be 'honoured and delighted' to display Bayeux Tapestry after President Macron agrees loan
Historic embroidery to leave France for first time since the 11th century
During today's Prime Minister's Questions, Huw Merriman, a Conservative MP for the constituency of Bexhill and Battle, asked May to ensure the Bayeux Tapestry goes to Battle Abbey, which was built on the site of the Battle of Hastings depicted in the artefact. May said that Hastings, Amber Rudd’s constituency, also wants it. The government will, however, look at where it can be seen by most people. (Art Newspaper).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
https://nos.nl/artikel/22(...)ltatuli-ontdekt.htmlquote:Onbekende brieven van Multatuli ontdekt
Vandaag, 17:33 Aangepast om 17:33
"Zo steil als de weg ten Hemel" was de trap naar de woning van Multatuli (Eduard Douwes Dekker) in Amsterdam. Daar kon je maar beter een levensverzekering voor afsluiten, grapt de 19e eeuwse schrijver in een nooit eerder gepubliceerde brief.
Marita Mathijsen vond twee tot nu toe onbekende brieven in het Stadsarchief van Amsterdam toen ze werkte aan de biografie van Jacob van Lennep, de schrijver en politicus die Multatuli hielp om zijn Max Havelaar gepubliceerd te krijgen.
De brieven zijn gericht aan Jacobs zoon Willem. Multatuli stuurde Willem een exemplaar van Max Havelaar. In een bedankje schreef hij op 27 april 1860 dat hij een aangename herinnering heeft aan hun kennismaking.
In de tweede brief vraagt hij Willem een paar maanden later of hij bij hem langs wil komen in Amsterdam. Willem zou dan maar beter een levensverzekering kunnen nemen omdat de trap zo steil was.
De brieven zijn uit de periode dat het nog boterde tussen Multatuli en de Van Lenneps. Later kregen ze ruzie over het kopijrecht van het boek.
Mathijsen vond de brieven in een ongeïnventariseerde collectie. Er is ontzettend veel documentatie over Multatuli. Zo publiceerde zijn vrouw Mimi Hamminck Schepel de tiendelige boekenserie Brieven van Multatuli. In een van die boeken wordt Willem van Lennep gevraagd of hij brieven heeft van Multatuli.
Het antwoord is: "dat deze heer zich niet herinneren kon onder de nagelaten papieren van zyn vader brieven van Multatuli te hebben gevonden." De brieven zullen dus vernietigd zijn, wordt aangenomen.
De roman Max Havelaar (1860) gaat over het gevecht van Mutatuli's alter ego tegen het corrupte regeringssysteem in Nederlands-Indië en de onderdrukking van de Javaanse boeren. Het boek is verfilmd en in tientallen talen vertaald. Max Havelaar geldt als een van de belangrijkste werken uit de Nederlandse literatuur.
quote:
Ik vond het een mooi tapijtje toen ik hem ging bekijken.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
17-01-2018
Archeologen openen de jacht op de tombe van Toetanchamons vrouw
Zou zijn weduwe later in de buurt van farao Eje ter ruste zijn gelegd?
Dat zal de komende tijd moeten blijken. De bekende Egyptische archeoloog en voormalige minister van Oudheden in Egypte, Zahi Hawass is onlangs begonnen met opgravingen in de buurt van de tombe van Eje. De opgravingen worden mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van Discovery Channel, zo schrijft Hawass op zijn site.
Vier huwelijken
De zoektocht is gericht op het vinden van de tombe van Anchesenamon, een Egyptische koningin die vermoedelijk met vier(!) farao’s gehuwd is geweest, waaronder de overbekende farao Toetanchamon. Haar laatste man was de opvolger van Toetanchamon: farao Eje. Nabij zijn tombe wordt nu gezocht naar de laatste rustplaats van Anchesenamon.
Ingang van een tombe
Dat de archeologen iets gaan vinden, lijkt bijna vast te staan. Volgens Hawass blijkt uit radarbeelden die van het gebied zijn gemaakt dat er een op diepte van zo’n vijf meter een ingang van een tombe te vinden is. Of het ook daadwerkelijk de tombe van Anchesenamon is, zullen opgravingen moeten uitwijzen. Die opgravingen zijn inmiddels al in volle gang.
Anchesenamon was de dochter van farao Achnaton en koningin Nefertiti en dus een zus van Toetanchamon. Op jonge leeftijd zou ze eerst met haar vader gehuwd zijn, waarna ze vermoedelijk trouwde met Smenchkare, een farao die kort over Egypte regeerde. Daarna werd ze de vrouw van haar broer Toetanchamon. Na zijn dood zou ze met Eje zijn gehuwd.
(scientias.nl)
Archeologen openen de jacht op de tombe van Toetanchamons vrouw
Zou zijn weduwe later in de buurt van farao Eje ter ruste zijn gelegd?
Dat zal de komende tijd moeten blijken. De bekende Egyptische archeoloog en voormalige minister van Oudheden in Egypte, Zahi Hawass is onlangs begonnen met opgravingen in de buurt van de tombe van Eje. De opgravingen worden mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van Discovery Channel, zo schrijft Hawass op zijn site.
Vier huwelijken
De zoektocht is gericht op het vinden van de tombe van Anchesenamon, een Egyptische koningin die vermoedelijk met vier(!) farao’s gehuwd is geweest, waaronder de overbekende farao Toetanchamon. Haar laatste man was de opvolger van Toetanchamon: farao Eje. Nabij zijn tombe wordt nu gezocht naar de laatste rustplaats van Anchesenamon.
Ingang van een tombe
Dat de archeologen iets gaan vinden, lijkt bijna vast te staan. Volgens Hawass blijkt uit radarbeelden die van het gebied zijn gemaakt dat er een op diepte van zo’n vijf meter een ingang van een tombe te vinden is. Of het ook daadwerkelijk de tombe van Anchesenamon is, zullen opgravingen moeten uitwijzen. Die opgravingen zijn inmiddels al in volle gang.
Anchesenamon was de dochter van farao Achnaton en koningin Nefertiti en dus een zus van Toetanchamon. Op jonge leeftijd zou ze eerst met haar vader gehuwd zijn, waarna ze vermoedelijk trouwde met Smenchkare, een farao die kort over Egypte regeerde. Daarna werd ze de vrouw van haar broer Toetanchamon. Na zijn dood zou ze met Eje zijn gehuwd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-01-2018
Veel vondsten opgegraven bij legerkamp Austerlitz
Opgraving AusterlitzEen 'historische sensatie' bij Austerlitz. Daar hebben archeologen bijzonder veel overblijfselen van een legerkamp uit de Napoleontische tijd gevonden.
Sinds de herfst van 2017 wordt onderzoek gedaan in Austerlitz. Van 1804 tot 1808 stond hier het Franse Kamp, een gigantisch legerkamp waar de Franse generaal Auguste de Marmont een groot deel van zijn troepen huisvestte. Met de huidige opgravingen krijgen archeologen een goed beeld van hoe het kamp er uit heeft gezien.
Van het kamp is nu een gehele sectie opgegraven. Op basis daarvan kunnen archeologen bepalen hoe groot het kamp is geweest en hoeveel manschappen er gelegerd waren. Ook kunnen de archeologen op basis van kleine vondsten zoals knopen, inschatten welke legeronderdelen er gelegerd waren.
Ontwikkeling Frans legerkamp Austerlitz zichtbaar
Nu al is duidelijk dat het kamp een 'tentfase' en een 'barakkenfase' heeft gekend. De archeologen vonden resten van tentgreppels, barakken, kookkuilen en een waterput. Ook zijn de verschillen tussen het gebied waar onderofficieren verbleven en het gebied waar de gewone manschappen verbleven goed te zien. Aan de hand van kleine vondsten ontstaat ook een beeld van het leven in het kamp; zo werd in het gedeelte waar de onderofficieren verbleven een afvalkuiltje met daarin glaswerk, een fles en een tabakspijp gevonden.
Buideltje met munten
Een ander verhaal dat uit de vondsten spreekt, is het verhaal van een erg onfortuinlijke soldaat. Die is volgens de archeologen een leren buideltje met 19 muntjes verloren. Volgens de archeologen kun je je aan de hand van een dergelijke vondst goed voorstellen hoe het leven in het kamp eruit zag. Ze vrezen dat de soldaat zich rot heeft gezocht naar zijn geld, maar helaas pas 200 jaar na dato is het buideltje teruggevonden.
Grafheuvels onder soldatenkamp
Op het terrein van het legerkamp troffen de archeologen ook nog de resten van twee grafheuvels aan. Daarvan waren de grafkuilen en de contouren van de mensen die er begraven waren nog zichtbaar in de grond. Een van de graven was een hurkgraf. Die manier van begraven, waarbij de overledene met opgetrokken knieën begraven is, stamt vermoedelijk uit de Enkelgrafcultuur van 4500-4000 jaar geleden.
Volgens de archeologen kunnen we door deze vondsten gerust spreken van een sensationele vondst.
Bron:
Gemeente Zeist
(archeologie.nl)
Veel vondsten opgegraven bij legerkamp Austerlitz
Opgraving AusterlitzEen 'historische sensatie' bij Austerlitz. Daar hebben archeologen bijzonder veel overblijfselen van een legerkamp uit de Napoleontische tijd gevonden.
Sinds de herfst van 2017 wordt onderzoek gedaan in Austerlitz. Van 1804 tot 1808 stond hier het Franse Kamp, een gigantisch legerkamp waar de Franse generaal Auguste de Marmont een groot deel van zijn troepen huisvestte. Met de huidige opgravingen krijgen archeologen een goed beeld van hoe het kamp er uit heeft gezien.
Van het kamp is nu een gehele sectie opgegraven. Op basis daarvan kunnen archeologen bepalen hoe groot het kamp is geweest en hoeveel manschappen er gelegerd waren. Ook kunnen de archeologen op basis van kleine vondsten zoals knopen, inschatten welke legeronderdelen er gelegerd waren.
Ontwikkeling Frans legerkamp Austerlitz zichtbaar
Nu al is duidelijk dat het kamp een 'tentfase' en een 'barakkenfase' heeft gekend. De archeologen vonden resten van tentgreppels, barakken, kookkuilen en een waterput. Ook zijn de verschillen tussen het gebied waar onderofficieren verbleven en het gebied waar de gewone manschappen verbleven goed te zien. Aan de hand van kleine vondsten ontstaat ook een beeld van het leven in het kamp; zo werd in het gedeelte waar de onderofficieren verbleven een afvalkuiltje met daarin glaswerk, een fles en een tabakspijp gevonden.
Buideltje met munten
Een ander verhaal dat uit de vondsten spreekt, is het verhaal van een erg onfortuinlijke soldaat. Die is volgens de archeologen een leren buideltje met 19 muntjes verloren. Volgens de archeologen kun je je aan de hand van een dergelijke vondst goed voorstellen hoe het leven in het kamp eruit zag. Ze vrezen dat de soldaat zich rot heeft gezocht naar zijn geld, maar helaas pas 200 jaar na dato is het buideltje teruggevonden.
Grafheuvels onder soldatenkamp
Op het terrein van het legerkamp troffen de archeologen ook nog de resten van twee grafheuvels aan. Daarvan waren de grafkuilen en de contouren van de mensen die er begraven waren nog zichtbaar in de grond. Een van de graven was een hurkgraf. Die manier van begraven, waarbij de overledene met opgetrokken knieën begraven is, stamt vermoedelijk uit de Enkelgrafcultuur van 4500-4000 jaar geleden.
Volgens de archeologen kunnen we door deze vondsten gerust spreken van een sensationele vondst.
Bron:
Gemeente Zeist
(archeologie.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
oud nieuws, maar nog niet geplaatst hier!:
https://www.pzc.nl/walche(...)ndash-1685~a71e8d92/quote:Sir Bernard de Gomme (1620 – 1685)
Sir Bernard de Gomme was een militair ingenieur en hielp Engeland te beschermen tegen aanvallen van onder anderen Michiel de Ruyter. Hij wordt door sommigen beschouwd als de belangrijkste militair ingenieur in het Engeland van de 17e eeuw en verdiende daarmee ook de Engelse titel 'sir'.
Maurits Sep 22-09-17, 14:00
Tussen 1646 en 1658 was Middelburg zijn uitvalsbasis. Hij huwde er Catharina van Deynse in 1654 en kan dus met recht een ingeburgerde Middelburger genoemd worden.
Zijn verdiensten liggen op het gebied van fortenbouw, eerst voor de nieuwe Nederlandse republiek in de strijd tegen de Spanjaarden, later om Engeland te beschermen tegen de invallen van de Vlissinger Michiel de Ruyter. Hij werd voor zijn verdiensten geridderd, lid van het Hogerhuis in Engeland en na zijn dood bijgezet in een praalgraf in de Londense Tower chapel.
Hij is een opvallend vroeg voorbeeld van de talentvolle Zeeuwse wereldburger die overal in de wereld zijn stempel kon zetten. Hij is nauwelijks bekend in Nederland, maar Engeland des te meer waar zijn werk te zien is in het British National Museum.
Geboren in 1620 in Terneuzen, overleden in 1685 in Londen.
18-01-2018
Duikers vinden grootste onderwatergrot ter wereld – en hij zit vol Maya-geheimen
.
Duikers die werken voor het Instituto Nacional de Antropología e Historia in Mexico hebben de grootste onderwatergrot ter wereld ontdekt. Het ding is 347 kilometer groot en spant zich uit over meerdere grote armen. Het is niet alleen een sensationele natuurhistorische vondst, maar ook een belangrijke vindplaats voor archeologen. De grot is namelijk gevuld met Maya-geheimen.
Er zijn al meer dan honderd archeologische objecten gevonden, waaronder enkele zeer oude. Die kunnen een beter beeld geven van het moment dat mensen dit deel van Amerika gingen bevolken. Daarnaast zijn er resten van uitgestorven fauna gezien. De grot is als een tijdmachine die de eeuwen terugdraait. Ze bevindt zich in de deelstaat Quintana Roo op het Yucatán schiereiland. Deze omgeving staat bekend om zijn onderwatergrotten, er zijn 358 bekend.
De nieuw ontdekte onderwatergrot heet Sac Actun. Het systeem is zo immens dat de duikers die het in kaart brachten, aanvankelijk dachten dat het twee verschillende grotten waren. Maar de verschillende delen zijn met elkaar verbonden. Er waren tien maanden nodig om het hele systeem van gangen en grotten in kaart te brengen.
De grot is een zogenoemde Cenote, een watergat met een opening in de bodem van Yucatán. De oude Maya gebruikten deze schijnbaar bodemloze putten als heilige plekken, ze gooiden er allerlei voorwerpen en offers (waaronder mensen) in. Ook in Sac Actun zijn ceramische potten en menselijke botten ontdekt. Sommige daarvan zijn 12.000 jaar oud en relatief goed gepreserveerd. De komende jaren zal een inventarisatie worden gemaakt wat er precies ligt, zodat de historische achtergrond beter kan worden onderzocht.
Maar Mexicaanse geleerden zijn er nu al van overtuigd dat de ‘ontelbare’ vondsten in de onderwatergrot ons begrip van de vroege Maya-cultuur ingrijpend zal verbeteren. Zo liggen er vele menselijke resten in het water van de grot, een teken dat er via de gaten in het land veel offers zijn gebracht.
(faqt.nl)
Duikers vinden grootste onderwatergrot ter wereld – en hij zit vol Maya-geheimen
.
Duikers die werken voor het Instituto Nacional de Antropología e Historia in Mexico hebben de grootste onderwatergrot ter wereld ontdekt. Het ding is 347 kilometer groot en spant zich uit over meerdere grote armen. Het is niet alleen een sensationele natuurhistorische vondst, maar ook een belangrijke vindplaats voor archeologen. De grot is namelijk gevuld met Maya-geheimen.
Er zijn al meer dan honderd archeologische objecten gevonden, waaronder enkele zeer oude. Die kunnen een beter beeld geven van het moment dat mensen dit deel van Amerika gingen bevolken. Daarnaast zijn er resten van uitgestorven fauna gezien. De grot is als een tijdmachine die de eeuwen terugdraait. Ze bevindt zich in de deelstaat Quintana Roo op het Yucatán schiereiland. Deze omgeving staat bekend om zijn onderwatergrotten, er zijn 358 bekend.
De nieuw ontdekte onderwatergrot heet Sac Actun. Het systeem is zo immens dat de duikers die het in kaart brachten, aanvankelijk dachten dat het twee verschillende grotten waren. Maar de verschillende delen zijn met elkaar verbonden. Er waren tien maanden nodig om het hele systeem van gangen en grotten in kaart te brengen.
De grot is een zogenoemde Cenote, een watergat met een opening in de bodem van Yucatán. De oude Maya gebruikten deze schijnbaar bodemloze putten als heilige plekken, ze gooiden er allerlei voorwerpen en offers (waaronder mensen) in. Ook in Sac Actun zijn ceramische potten en menselijke botten ontdekt. Sommige daarvan zijn 12.000 jaar oud en relatief goed gepreserveerd. De komende jaren zal een inventarisatie worden gemaakt wat er precies ligt, zodat de historische achtergrond beter kan worden onderzocht.
Maar Mexicaanse geleerden zijn er nu al van overtuigd dat de ‘ontelbare’ vondsten in de onderwatergrot ons begrip van de vroege Maya-cultuur ingrijpend zal verbeteren. Zo liggen er vele menselijke resten in het water van de grot, een teken dat er via de gaten in het land veel offers zijn gebracht.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-01-2018
Studie brengt verspreiding Zwarte Dood in kaart en besluit dat niet ratten achter 50 miljoen doden zaten maar dat we het aan onszelf te wijten hebben
© RV
Wetenschap & Planeet Een groep onderzoekers van de universiteit van Oslo heeft een opmerkelijk onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS. Ze brachten de verspreiding van de Zwarte Dood in kaart en kwamen tot de conclusie dat de 50 miljoen doden die de pest in Europa maakte in de 14de eeuw, niet het werk kan zijn geweest van ratten die parasieten verspreidden. En dat we de hand in eigen boezem moesten steken.
De Zwarte Dood begon zijn dodelijke opmars in 1347 en roeide in enkele jaren tijd een derde van de Europese bevolking uit. Het was de voorbode van de Tweede Pandemie, een reeks van dodelijke uitbraken van de pest die tot in de vroege 19de eeuw voorkwam in Europa, het Midden-Oosten en Azië.
aan hun einde kwamen
Snel
“De pest heeft de menselijke geschiedenis ingrijpend veranderd en daarom is het heel belangrijk om te begrijpen hoe de ziekte zich verspreidde en waarom het zo snel gebeurde”, volgens coauteur Katharine Dean van de universiteit van Oslo in Noorwegen. “Tot nog toe is daar weinig over geweten”, zo klinkt het, “en wordt algemeen aangenomen dat het ratten en hun vlooien waren die de plaag uitdroegen. Maar er is weinig historisch en archeologisch bewijs dat het in de middeleeuwen ook echt zo gebeurde.” (lees hieronder verder)
© RV
De pest wordt veroorzaakt door een bacterie, yersinia pestis. Als die een rat infecteert, kan de bacterie via vlooien die het bloed van het dier drinken overspringen op andere ratten en zelfs mensen. De bacterie komt dan in de bloedbaan van de mens terecht en nestelt zich in lymfeklieren. De infectie maakt dat klieren beginnen te zwellen en de vreselijke builen veroorzaakt die zo kenmerkend zijn voor de pest.
Omdat ratten een belangrijke rol spelen in de moderne uitbraken van de pest en er genetisch bewijs is dat het ook de yersinia pestis is die zoveel levens eiste in de middeleeuwen, denken veel experts dat de verspreiding van de plaag in de 14de eeuw en daarna op dezelfde manier moet zijn gegaan.
Verschillen
Er zijn echter ook grote verschillen. De Zwarte Dood verspreidde zich veel sneller door Europa dan om het even welke moderne variant van de ziekte en in de middeleeuwen wordt ook geen melding gemaakt van een massale sterfte van ratten die de pest voorafgaat en waardoor vlooien overgaan op de mens. (lees hieronder verder)
© RV
De onderzoekers brachten de verspreiding van de pest in de middeleeuwen in kaart en kwamen uit bij een alternatieve hypothese: dat het menselijke parasieten zoals vlooien en luizen waren geweest. En dat zou de verschillen tussen de oude en de nieuwe variant van de plaag ook beter verklaren.
Mathematisch zien de patronen voor een verspreiding van de ziekte via vlooien van ratten enerzijds en vlooien en luizen van de mens anderzijds er anders uit. Het team van Dean testte het uit en simuleerde hoe een uitbraak van de pest precies gegaan moet zijn, op basis van de manier waarop ratten, vlooien en menselijke parasieten zich gedragen. Vervolgens werd een statistische evaluatie uitgevoerd en bekeken welke modellen de sterftepatronen bij negen verschillende uitbraken van de Tweede Pandemie het beste konden verklaren. Tot hun verbazing bleek dat het model met de menselijke parasieten in zeven van de negen gevallen de sterftecijfers veel dichter benaderden dan het model met de ratten.
Cijfers
Volgens Dean kunnen de modellen nog verbeterd worden met meer experimentele gegevens. Ze denkt dat de studie wel wat stof zal doen opwaaien bij andere wetenschappers die de pest bestuderen en van wie er verscheidene rotsvast van overtuigd zijn dat het toch de ratten waren die haar verspreidden. Zelf ziet ze zich echter als de meer objectieve bron, omdat ze werkte op basis van cijfers.
(HLN)
Studie brengt verspreiding Zwarte Dood in kaart en besluit dat niet ratten achter 50 miljoen doden zaten maar dat we het aan onszelf te wijten hebben
© RV
Wetenschap & Planeet Een groep onderzoekers van de universiteit van Oslo heeft een opmerkelijk onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS. Ze brachten de verspreiding van de Zwarte Dood in kaart en kwamen tot de conclusie dat de 50 miljoen doden die de pest in Europa maakte in de 14de eeuw, niet het werk kan zijn geweest van ratten die parasieten verspreidden. En dat we de hand in eigen boezem moesten steken.
De Zwarte Dood begon zijn dodelijke opmars in 1347 en roeide in enkele jaren tijd een derde van de Europese bevolking uit. Het was de voorbode van de Tweede Pandemie, een reeks van dodelijke uitbraken van de pest die tot in de vroege 19de eeuw voorkwam in Europa, het Midden-Oosten en Azië.
aan hun einde kwamen
Snel
“De pest heeft de menselijke geschiedenis ingrijpend veranderd en daarom is het heel belangrijk om te begrijpen hoe de ziekte zich verspreidde en waarom het zo snel gebeurde”, volgens coauteur Katharine Dean van de universiteit van Oslo in Noorwegen. “Tot nog toe is daar weinig over geweten”, zo klinkt het, “en wordt algemeen aangenomen dat het ratten en hun vlooien waren die de plaag uitdroegen. Maar er is weinig historisch en archeologisch bewijs dat het in de middeleeuwen ook echt zo gebeurde.” (lees hieronder verder)
© RV
De pest wordt veroorzaakt door een bacterie, yersinia pestis. Als die een rat infecteert, kan de bacterie via vlooien die het bloed van het dier drinken overspringen op andere ratten en zelfs mensen. De bacterie komt dan in de bloedbaan van de mens terecht en nestelt zich in lymfeklieren. De infectie maakt dat klieren beginnen te zwellen en de vreselijke builen veroorzaakt die zo kenmerkend zijn voor de pest.
Omdat ratten een belangrijke rol spelen in de moderne uitbraken van de pest en er genetisch bewijs is dat het ook de yersinia pestis is die zoveel levens eiste in de middeleeuwen, denken veel experts dat de verspreiding van de plaag in de 14de eeuw en daarna op dezelfde manier moet zijn gegaan.
Verschillen
Er zijn echter ook grote verschillen. De Zwarte Dood verspreidde zich veel sneller door Europa dan om het even welke moderne variant van de ziekte en in de middeleeuwen wordt ook geen melding gemaakt van een massale sterfte van ratten die de pest voorafgaat en waardoor vlooien overgaan op de mens. (lees hieronder verder)
© RV
De onderzoekers brachten de verspreiding van de pest in de middeleeuwen in kaart en kwamen uit bij een alternatieve hypothese: dat het menselijke parasieten zoals vlooien en luizen waren geweest. En dat zou de verschillen tussen de oude en de nieuwe variant van de plaag ook beter verklaren.
Mathematisch zien de patronen voor een verspreiding van de ziekte via vlooien van ratten enerzijds en vlooien en luizen van de mens anderzijds er anders uit. Het team van Dean testte het uit en simuleerde hoe een uitbraak van de pest precies gegaan moet zijn, op basis van de manier waarop ratten, vlooien en menselijke parasieten zich gedragen. Vervolgens werd een statistische evaluatie uitgevoerd en bekeken welke modellen de sterftepatronen bij negen verschillende uitbraken van de Tweede Pandemie het beste konden verklaren. Tot hun verbazing bleek dat het model met de menselijke parasieten in zeven van de negen gevallen de sterftecijfers veel dichter benaderden dan het model met de ratten.
Cijfers
Volgens Dean kunnen de modellen nog verbeterd worden met meer experimentele gegevens. Ze denkt dat de studie wel wat stof zal doen opwaaien bij andere wetenschappers die de pest bestuderen en van wie er verscheidene rotsvast van overtuigd zijn dat het toch de ratten waren die haar verspreidden. Zelf ziet ze zich echter als de meer objectieve bron, omdat ze werkte op basis van cijfers.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het onvermijdelijke gedonder begint:quote:
quote:
Macron veut prêter la tapisserie de Bayeux aux Anglais : "Délicat et risqué"
Isabelle Attard, ancienne directrice du musée de la Tapisserie de Bayeux, estime qu'un tel prêt comporte d'importants risques de dégradation de cette oeuvre unique au monde. Interview.
Chef-d'½uvre du Moyen-Âge et symbole quasi-millénaire des relations longtemps belliqueuses entre l'Angleterre et le continent, la célèbre Tapisserie de Bayeux va être prêtée par la France au Royaume-Uni en 2022, le temps d'importants travaux de restauration dans le musée qui l'abrite. (L'Obs).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.In de Engelstalige pers:quote:Pourquoi la tapisserie de Bayeux ne peut (et ne doit) pas voyager
Un ami conservateur et médiéviste nous a confié avoir cru dans un premier temps à une blague du Gorafi. Toute la presse en effet ne résonne que de la promesse d'Emmanuel Macron à Thérèse May de prêter à l'Angleterre la tapisserie de Bayeux1. Le communiqué de l'Élysée, même si le discours commun du Président de la République et du Premier ministre anglais était ambigu, est sur ce point plus mesuré. On lit en effet (alinéa 75) que ce prêt aurait lieu « sous réserve que les exigences juridiques et les conditions scientifiques de restauration et de préservation soient respectées. » (la Tribune de l'Art).quote:Bayeux Tapestry Loan Backlash Begins
French experts, including a former director of the Bayeux Tapestry Museum in Normandy, have declared their opposition to the loan of the historic embroider to England because of its fragility. (It hasn’t left France for 950 years.) The museum’s curator, Pierre Bouet, said he thought “it was a hoax” when he first heard President Macron’s promise. (artnet).
[ Bericht 42% gewijzigd door Nibb-it op 21-01-2018 17:17:22 ]
Kunnen ze niet gewoon een replica sturen?quote:Op zondag 21 januari 2018 17:02 schreef Nibb-it het volgende:
[..]
Het onvermijdelijke gedonder begint:
[..]
[..]
In de Engelstalige pers:
[..]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-01-2018
Voorlaatste deel van mysterieuze Dode Zeerollen ontcijferd
© Getty Images
Wetenschap & Planeet Israëlische onderzoekers zijn erin geslaagd om een van de laatste fragmenten van de Dode Zeerollen te ontcijferen. Het voorbije jaar puzzelden de wetenschappers zestig kleine fragmentjes bij elkaar en konden ze de naam van een festival identificeren dat de kering van de seizoenen aanduidt.
De 900 rollen werden tussen 1947 en 1956 ontdekt in grotten in Qumran, de ruïnes van een dorpje op de Westelijke Jordaanoever binnen de Palestijnse Gebieden. Een jonge bedoeïenenherder die op zoek was naar verloren schapen zou de eerste ontdekking gedaan hebben.
De rollen, die vermoedelijk tussen 335 voor Christus en 82 na Christus werden opgesteld, worden beschouwd als de oudst gekende versie van de Bijbel. Wie de auteurs van de oude schriften zijn, is niet met zekerheid geweten, al wijzen verscheidene wetenschappers in de richting van de Essenen, een dissidente ascetische woestijnsekte die zich terugtrok in Qumran en de omliggende omgeving om te ontsnappen aan vervolging door de overheid.
© AFP
Dr. Eshbal Ratson en professor Jonathan Ben-Dov van de universiteit van Haifa puzzelden de verschillende fragmentjes van de rol bij elkaar. Eerder onderzoek had uitgewezen dat deze fragmenten deel uitmaakten van zes verschillende rollen, waardoor het moeilijk werd om ze in de juiste volgorde samen te stellen.
Ze waren geschreven in een codetaal en sommige stukjes perkament waren kleiner dan één vierkante centimeter. De codetaal had echter niet tot doel om informatie te verbergen. “Het was de gewoonte om te tonen dat de auteur de code kende, terwijl anderen dat niet deden,” aldus de onderzoekers.
De historische documenten handelen over feestdagen die gevierd werden door de oude joodse sekte, die volgens een unieke kalender van 364 dagen volgde. De vermelde feestdagen zijn ‘Nieuwe Tarwe’, ‘Nieuwe Wijn’ en ‘Nieuwe Olie’, die verband houden met het joodse festival Shavuot.
De onderzoekers ontdekten ook dat de sekte het woord ‘Tekufah’, wat in het moderne Hebreeuws “periode” betekent, gebruikte om vier keer per jaar de overgang tussen de seizoenen aan te duiden.
© AFP
Tijdens het bestuderen van de rollen ontdekten de onderzoekers dat er notities gemaakt waren in de marges die weglatingen van de oorspronkelijke auteur verbeterden. “Wat fijn is aan deze commentaren is dat het hints waren die me hielpen om de puzzel te leggen. Ze toonden me hoe de rol moest samengesteld worden,” vertelde dr. Ratzon aan de krant Haaretz.
Momenteel is er nog één Dode Zeerol die ontcijferd dient te worden.
(HLN)
Voorlaatste deel van mysterieuze Dode Zeerollen ontcijferd
© Getty Images
Wetenschap & Planeet Israëlische onderzoekers zijn erin geslaagd om een van de laatste fragmenten van de Dode Zeerollen te ontcijferen. Het voorbije jaar puzzelden de wetenschappers zestig kleine fragmentjes bij elkaar en konden ze de naam van een festival identificeren dat de kering van de seizoenen aanduidt.
De 900 rollen werden tussen 1947 en 1956 ontdekt in grotten in Qumran, de ruïnes van een dorpje op de Westelijke Jordaanoever binnen de Palestijnse Gebieden. Een jonge bedoeïenenherder die op zoek was naar verloren schapen zou de eerste ontdekking gedaan hebben.
De rollen, die vermoedelijk tussen 335 voor Christus en 82 na Christus werden opgesteld, worden beschouwd als de oudst gekende versie van de Bijbel. Wie de auteurs van de oude schriften zijn, is niet met zekerheid geweten, al wijzen verscheidene wetenschappers in de richting van de Essenen, een dissidente ascetische woestijnsekte die zich terugtrok in Qumran en de omliggende omgeving om te ontsnappen aan vervolging door de overheid.
© AFP
Dr. Eshbal Ratson en professor Jonathan Ben-Dov van de universiteit van Haifa puzzelden de verschillende fragmentjes van de rol bij elkaar. Eerder onderzoek had uitgewezen dat deze fragmenten deel uitmaakten van zes verschillende rollen, waardoor het moeilijk werd om ze in de juiste volgorde samen te stellen.
Ze waren geschreven in een codetaal en sommige stukjes perkament waren kleiner dan één vierkante centimeter. De codetaal had echter niet tot doel om informatie te verbergen. “Het was de gewoonte om te tonen dat de auteur de code kende, terwijl anderen dat niet deden,” aldus de onderzoekers.
De historische documenten handelen over feestdagen die gevierd werden door de oude joodse sekte, die volgens een unieke kalender van 364 dagen volgde. De vermelde feestdagen zijn ‘Nieuwe Tarwe’, ‘Nieuwe Wijn’ en ‘Nieuwe Olie’, die verband houden met het joodse festival Shavuot.
De onderzoekers ontdekten ook dat de sekte het woord ‘Tekufah’, wat in het moderne Hebreeuws “periode” betekent, gebruikte om vier keer per jaar de overgang tussen de seizoenen aan te duiden.
© AFP
Tijdens het bestuderen van de rollen ontdekten de onderzoekers dat er notities gemaakt waren in de marges die weglatingen van de oorspronkelijke auteur verbeterden. “Wat fijn is aan deze commentaren is dat het hints waren die me hielpen om de puzzel te leggen. Ze toonden me hoe de rol moest samengesteld worden,” vertelde dr. Ratzon aan de krant Haaretz.
Momenteel is er nog één Dode Zeerol die ontcijferd dient te worden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
zie de discussie:
https://vimeo.com/252407724
Roofkunst of gedeeld erfgoed?
Wat moeten we doen met overgebleven kunst uit Nederlands-Indië?
https://www.debalie.nl/ag(...)_9783249/p_11770562/
https://vimeo.com/252407724
Roofkunst of gedeeld erfgoed?
Wat moeten we doen met overgebleven kunst uit Nederlands-Indië?
https://www.debalie.nl/ag(...)_9783249/p_11770562/
quote:Fearing the ‘Flood of the Century,’ the Louvre and Musée d’Orsay Close Temporarily
The River Seine is expected to peak at some three times its normal level.
After days of rain, the Louvre museum and the Musée d’Orsay have closed temporarily to safeguard their collections from severe flooding along the River Seine. (artnet).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
25-01-2018
Noorse gletsjers geven archeologische geheimen prijs
Haast in Noorwegen. Noorse archeologen doen daar hun best om duizenden archeologische artefacten te redden uit smeltende gletsjers. De voorwerpen kunnen een bijzonder inzicht geven in het leven in de Noorse hooglanden tijdens de ijstijd.
Archeologen troffen in en rond het Noorse berggebied Jotunheimen meer dan 2000 voorwerpen aan, voornamelijk voorwerpen die toegeschreven worden aan de rendierjacht. De oudste voorwerpen blijken zo'n 4000 jaar oud te zijn.
Smeltende gletsjer
Bij de opgravingen is volgens de archeologen haast gemoeid. De voorwerpen zijn gevonden op de hoogste bergpassen in het gebied. Door het terugtrekken van de gletsjers in het gebied dreigen de artefacten verloren te gaan. Het gaat daarbij om spullen van organische materialen die buiten het gletsjerijs snel vergaan, zoals hout, textiel en huiden.
Wapens en gereedschap
De gevonden artefacten zijn volgens de archeologen in twee categorieën in te delen: voorwerpen die te maken hebben met de jacht, zoals pijlen, (kapotte) bogen en speren. De andere categorie omvat gereedschappen en andere gebruiksvoorwerpen, zoals kleding.
Demografische patronen
Met nieuwe methoden konden de archeologen de leeftijd van de voorwerpen nauwkeurig vastleggen en koppelen aan het verloop van verschillende klimaatperiodes, waardoor demografische patronen zichtbaar werden. Zo bleken in Oppland veel voorwerpen uit relatief warme periodes te komen. Toch zijn er sporen gevonden van menselijke activiteit in koude periodes, zelfs op plekken hoog in de bergen. Wanneer denood hoog was, trokken mensen de bergen in om op jacht te gaan, ondanks de risicovolle omstandigheden.
Gletsjerarcheologie
Over heel de wereld maken archeologen zich zorgen om terugtrekkende gletsjers. Hoewel de gletsjers een ware schatkamer zijn, zijn er ook zorgen. Doordat veel resten in gletjsers van organisch materiaal zijn, gergaan ze snel zodra ze uit het ijs te voorschijn komen. Archeologen vrezen dat er hierdoor veel voorwerpen verloren gaan, voordat ze onderzocht kunnen worden en dat er zo veel kennis over het verleden voorgoed verloren gaat.
De archeologen publiceerden hun werk bij het Royal Society Open Science .
(scientias.nl)
Noorse gletsjers geven archeologische geheimen prijs
Haast in Noorwegen. Noorse archeologen doen daar hun best om duizenden archeologische artefacten te redden uit smeltende gletsjers. De voorwerpen kunnen een bijzonder inzicht geven in het leven in de Noorse hooglanden tijdens de ijstijd.
Archeologen troffen in en rond het Noorse berggebied Jotunheimen meer dan 2000 voorwerpen aan, voornamelijk voorwerpen die toegeschreven worden aan de rendierjacht. De oudste voorwerpen blijken zo'n 4000 jaar oud te zijn.
Smeltende gletsjer
Bij de opgravingen is volgens de archeologen haast gemoeid. De voorwerpen zijn gevonden op de hoogste bergpassen in het gebied. Door het terugtrekken van de gletsjers in het gebied dreigen de artefacten verloren te gaan. Het gaat daarbij om spullen van organische materialen die buiten het gletsjerijs snel vergaan, zoals hout, textiel en huiden.
Wapens en gereedschap
De gevonden artefacten zijn volgens de archeologen in twee categorieën in te delen: voorwerpen die te maken hebben met de jacht, zoals pijlen, (kapotte) bogen en speren. De andere categorie omvat gereedschappen en andere gebruiksvoorwerpen, zoals kleding.
Demografische patronen
Met nieuwe methoden konden de archeologen de leeftijd van de voorwerpen nauwkeurig vastleggen en koppelen aan het verloop van verschillende klimaatperiodes, waardoor demografische patronen zichtbaar werden. Zo bleken in Oppland veel voorwerpen uit relatief warme periodes te komen. Toch zijn er sporen gevonden van menselijke activiteit in koude periodes, zelfs op plekken hoog in de bergen. Wanneer denood hoog was, trokken mensen de bergen in om op jacht te gaan, ondanks de risicovolle omstandigheden.
Gletsjerarcheologie
Over heel de wereld maken archeologen zich zorgen om terugtrekkende gletsjers. Hoewel de gletsjers een ware schatkamer zijn, zijn er ook zorgen. Doordat veel resten in gletjsers van organisch materiaal zijn, gergaan ze snel zodra ze uit het ijs te voorschijn komen. Archeologen vrezen dat er hierdoor veel voorwerpen verloren gaan, voordat ze onderzocht kunnen worden en dat er zo veel kennis over het verleden voorgoed verloren gaat.
De archeologen publiceerden hun werk bij het Royal Society Open Science .
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-01-2018
Is het meest mysterieuze manuscript ter wereld na 400 jaar eindelijk ontcijferd?
© Beinecke Manuscript Gallery - Een pagina uit het Voynich Manuscript
Wetenschap & Planeet Al eeuwenlang breken wetenschappers zich het hoofd over het Voynich Manuscript. De vreemde tekst dateert uit de 15de eeuw, maar veel meer is er niet over bekend. Niemand weet in welke taal het geschreven is, laat staan wat er precies instaat. Tot nu, want aan de universiteit van Alberta menen ze de code gekraakt te hebben met wat hulp van artificiële intelligentie.
Het Voynich Manuscript werd in 1912 ontdekt en vernoemd naar de Poolse boekhandelaar Wilfrid Voynich. Die kocht de tekst naar eigen zeggen tijdens een uitverkoop van de Collegio Romano in Italië. Het boek van 240 pagina’s verbaast sindsdien de wetenschappelijke wereld. Het staat vol handgeschreven tekst en lijkt een beetje op een encyclopedie, maar de precieze betekenis ervan blijft onduidelijk en ook de precieze afkomst is niet bekend. Zelfs het Bletchley Park Team, dat tijdens WO II de Enigmacode van de nazi’s wist te ontcijferen, kreeg er kop noch staart aan.
Er zijn natuurlijk wel enkele theorieën over wie het manuscript precies geschreven heeft. De vele tekeningen van - voor zover bekend - onbestaande planten wijzen volgens complottheoretici op buitenaardse auteurs. Anderen geloven dan weer dat het een vervalsing is van Voynich en dat die het zelf geschreven heeft op eeuwenoud papier. Ten slotte bestaat er ook een theorie die de tekst toeschrijft aan Edward Kelley, een beruchte fraudeur uit de 16de eeuw. Die zou het gefabriceerd hebben en voor veel geld verkocht hebben aan keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk. Hoe dan ook, voor veel mensen bestaat het manuscript uit klinkklare onzin.
© Twitter - Voynich Manuscript
Hebreeuwse code
Maar volgens professor Greg Kondrak van de universiteit van Alberta heeft de tekst wel degelijk betekenis. Zijn team van computeranalisten ontwikkelde een universele vertalingssoftware en liet die los op het Voynich Manuscript. Het programma bepaalde dat het meer dan waarschijnlijk om Hebreeuws gaat: 80 procent van de woorden blijkt uit die taal afkomstig. “Dat is al erg verrassend”, aldus Kondrak. “En dit is pas de eerste stap, want nu moeten we nog uitvogelen hoe we het moeten ontcijferen.” De tekst is immers gecodeerd met behulp van alfagrama, wat betekent dat klinkers werden weggelaten en de medeklinkers door elkaar werden gehusseld.
Kondrak en zijn team werken nu aan een algoritme dat de hele tekst moet vertalen. Ze wisten alvast de eerste zin te ontcijferen: ‘Ze heeft aanbevelingen gedaan aan de priester, de man van het huis en aan mij en mijn mensen.’ Er werden ook al woorden zoals ‘boer’, ‘licht’ en ‘lucht’ gevonden. Toegegeven, het is een erg vreemde manier om een manuscript te beginnen, maar de wetenschappers zijn ervan overtuigd dat ze op het juiste spoor zitten. “Het is een zin met grammatica én een betekenis. Dat heeft nog nooit iemand eruit kunnen halen.”
De prof wil nu ook andere experts betrekken bij het vertaalproces. “Een geschiedkundige die gespecialiseerd is in dat tijdperk en een goede kennis heeft van Hebreeuws, zou heel wat kunnen doen met ons resultaat.”
(HLN)
Is het meest mysterieuze manuscript ter wereld na 400 jaar eindelijk ontcijferd?
© Beinecke Manuscript Gallery - Een pagina uit het Voynich Manuscript
Wetenschap & Planeet Al eeuwenlang breken wetenschappers zich het hoofd over het Voynich Manuscript. De vreemde tekst dateert uit de 15de eeuw, maar veel meer is er niet over bekend. Niemand weet in welke taal het geschreven is, laat staan wat er precies instaat. Tot nu, want aan de universiteit van Alberta menen ze de code gekraakt te hebben met wat hulp van artificiële intelligentie.
Het Voynich Manuscript werd in 1912 ontdekt en vernoemd naar de Poolse boekhandelaar Wilfrid Voynich. Die kocht de tekst naar eigen zeggen tijdens een uitverkoop van de Collegio Romano in Italië. Het boek van 240 pagina’s verbaast sindsdien de wetenschappelijke wereld. Het staat vol handgeschreven tekst en lijkt een beetje op een encyclopedie, maar de precieze betekenis ervan blijft onduidelijk en ook de precieze afkomst is niet bekend. Zelfs het Bletchley Park Team, dat tijdens WO II de Enigmacode van de nazi’s wist te ontcijferen, kreeg er kop noch staart aan.
Er zijn natuurlijk wel enkele theorieën over wie het manuscript precies geschreven heeft. De vele tekeningen van - voor zover bekend - onbestaande planten wijzen volgens complottheoretici op buitenaardse auteurs. Anderen geloven dan weer dat het een vervalsing is van Voynich en dat die het zelf geschreven heeft op eeuwenoud papier. Ten slotte bestaat er ook een theorie die de tekst toeschrijft aan Edward Kelley, een beruchte fraudeur uit de 16de eeuw. Die zou het gefabriceerd hebben en voor veel geld verkocht hebben aan keizer Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk. Hoe dan ook, voor veel mensen bestaat het manuscript uit klinkklare onzin.
© Twitter - Voynich Manuscript
Hebreeuwse code
Maar volgens professor Greg Kondrak van de universiteit van Alberta heeft de tekst wel degelijk betekenis. Zijn team van computeranalisten ontwikkelde een universele vertalingssoftware en liet die los op het Voynich Manuscript. Het programma bepaalde dat het meer dan waarschijnlijk om Hebreeuws gaat: 80 procent van de woorden blijkt uit die taal afkomstig. “Dat is al erg verrassend”, aldus Kondrak. “En dit is pas de eerste stap, want nu moeten we nog uitvogelen hoe we het moeten ontcijferen.” De tekst is immers gecodeerd met behulp van alfagrama, wat betekent dat klinkers werden weggelaten en de medeklinkers door elkaar werden gehusseld.
Kondrak en zijn team werken nu aan een algoritme dat de hele tekst moet vertalen. Ze wisten alvast de eerste zin te ontcijferen: ‘Ze heeft aanbevelingen gedaan aan de priester, de man van het huis en aan mij en mijn mensen.’ Er werden ook al woorden zoals ‘boer’, ‘licht’ en ‘lucht’ gevonden. Toegegeven, het is een erg vreemde manier om een manuscript te beginnen, maar de wetenschappers zijn ervan overtuigd dat ze op het juiste spoor zitten. “Het is een zin met grammatica én een betekenis. Dat heeft nog nooit iemand eruit kunnen halen.”
De prof wil nu ook andere experts betrekken bij het vertaalproces. “Een geschiedkundige die gespecialiseerd is in dat tijdperk en een goede kennis heeft van Hebreeuws, zou heel wat kunnen doen met ons resultaat.”
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.omroepzeeland(...)er-van-het-Deltaplanquote:Johan van Veen, Groningse vader van het Deltaplan
Dat Zeeland na de Ramp geen watersnood meer heeft gekend, is te danken aan Groninger Johan van Veen. Twee dagen voordat de Ramp zich voltrok diende hij een ontwerp in bij het ministerie voor een Deltaplan.
Hij werd door zijn bazen echter niet geloofd, want het was het zoveelste rapport dat de Groninger had gemaakt over de slechte staat van de Zeeuwse en Zuid-Hollandse dijken. In 1937 schreef hij hier al zijn eerste rapport over. "Hij was een briljant en visionair ingenieur, maar miste de sociale vaardigheden om goed om te gaan met collega's, leidinggevenden en ministers", schrijft journalist Reinder Smith van RTV Noord in een artikel over de Groningse ingenieur.
Maar dat de Deltacommissie, die na de Ramp in het leven was geroepen om een volgende watersnood te voorkomen, snel met een plan kwam, is aan Johan van Veen te danken.
Dat zijn plan alsnog werd uitgevoerd maakte van de Groninger echter geen gevierd man, laat Reinder Smith weten in het Omroep Zeeland radioprogramma Zeeland komt thuis: "Binnenskamers werd hij wel geroemd om zijn kennis", volgens Smith "maar men vond hem te lastig, eigenwijs, eigenzinnig en excentriek."
Hij is dan ook nooit beloond met een promotie binnen Rijkswaterstaat "Hij is nooit leidinggevende geworden. Hij is altijd de ondergeschikte gebleven"`, zegt Smith.
Johan van Veen: Groningse vader Deltaplan
Dit was overigens niet het enige plan van Van Veen. Zo is hij ook de bedenker van de Rotterdamse Maasvlakte. Maar ook dat voorstel viel niet in goede aarde bij zijn leidinggevenden. Die hadden er namelijk al voor gekozen om de haven van Rotterdam achter een groot sluizencomplex te realiseren. Maar uiteindelijk is toch voor de variant van Van Veen gekozen.
Van Veen overleed op 9 december 1959 in de trein naar Den Haag aan een hartaanval. Hij was toen op weg naar het ministerie om te praten over zijn plan om een haven aan te leggen in de buurt van zijn ouderlijk huis, de Eemshaven. Die later ook is gerealiseerd.
Borstbeeld
In 2003 is het boek Meester van de zee geschreven, een biografie over de visionaire ingenieur, maar toen Reinder Smith het boek wilde lezen en naar de bibliotheek ging, bleek geen enkele Groningse bibliotheek het boek in de collectie te hebben.
Het enige tastbare dat Johan van Veen eert, is een borstbeeld op een plein in zijn geboortedorp Uithuizermeeden. Wat volgens Willem van der Ham, de auteur van de biografie over Van Veen, het lelijkste plein is van Nederland.
Dat de basis van het Deltaplan is ontworpen door een Groninger is niet het enige wat wij aan de Groningers te danken hebben. Want de Deltawerken zijn betaald met de opbrengsten van aardgas uit de Groningse bodem.
30-01-2018
Archeologen ontdekken het oudste baby-graf van Nederland
De pasgeboren baby werd 6000 jaar geleden in de armen van een vrouw (waarschijnlijk de moeder) begraven.
Archeologen ontdekten de baby toen ze zich over vier skeletten bogen die 6000 jaar lang in de klei hadden gelegen en uitzonderlijk goed bewaard zijn gebleven. De skeletten werden aangetroffen op een bedrijventerrein waar eerder al ruim 136.000 goed geconserveerde vondsten van de Swifterbant-cultuur (zie kader) zijn gedaan.
De Swifterbant-cultuur is vernoemd naar het dorp Swifterbant, waar de eerste sporen van deze cultuur zijn teruggevonden. De cultuur was tussen 5300 en 3400 voor Christus in waterrijke delen van Nederland en Duitsland te vinden.
Gebogen arm
Normaliter worden mensen binnen deze cultuur met gestrekte armen begraven. Vandaar dat één van de skeletten meteen in het oog sprong: de linkerarm van dit skelet ligt gestrekt naast het lichaam, maar het andere ligt iets gebogen. Vervolgonderzoek wees uit dat de mensen die deze persoon – een vrouw – ter ruste legden, een goede reden hadden voor die opmerkelijke houding. Bij de rechterarm van de vrouw zijn namelijk de botfragmenten van een baby teruggevonden. Daarmee bezit Nieuwegein het oudste baby-graf dat tot op heden in Nederland is ontdekt.
Links het graf en rechts een artistieke impressie van de vrouw en baby kort nadat zij in het graf ter ruste werden gelegd. Afbeelding: Gemeente van Nieuwegein.
DNA-onderzoek
De baby zou op het moment van overlijden tussen de 0 en 6 maanden oud zijn. Hoe de vrouw en baby om het leven zijn gekomen, is onduidelijk. Met het oog op de leeftijd van de baby kan niet worden uitgesloten dat zowel de vrouw als baby bij de geboorte zijn overleden. Maar het is ook goed mogelijk dat ze beiden enkele maanden na de geboorte zijn gestorven. De archeologen gaan er op dit moment vanuit dat de vrouw de moeder van de baby is, maar ook dat is nog niet bewezen. “Het ligt voor de hand dat de jonge vrouw de moeder is van de baby, waarvan overigens nog niet bekend is of het een jongen of meisje is,” vertelt archeoloog Kirsten Leijnse. “We hopen aan de hand van DNA-onderzoek op beide vragen antwoord te krijgen.”
De onderzoekers hebben verschillende botfragmenten van de baby ontdekt. Zo stuitten ze op delen van de sleutelbeentjes, schedel en een pijpbeen. Ook is de kaak met gebitselementen teruggevonden. “Botmateriaal van zeer jonge kinderen of baby’s vergaat relatief snel in de bodem,” aldus archeoloog Helle Molthof. “De vondst van deze baby uit de Swifterbant-cultuur is daarom heel bijzonder en uniek voor Nederland. In Nieuwegein lag de vindplaats onder twee meter klei en veen. Voor ons niet makkelijk om ze ‘boven water’ te krijgen, maar dit heeft wel voor een heel goede conservering gezorgd. Daardoor is botmateriaal bewaard gebleven, zelfs na 6000 jaar in de bodem, met als resultaat deze unieke vondst! Het is heel indrukwekkend om de kleine melktandjes (< 7 mm) van de baby na 6000 jaar in de klei te ontdekken en te zien hoe erg die lijken op de melktandjes die bij vele gezinnen thuis in luciferdoosjes worden bewaard.”
(scientias.nl)
Archeologen ontdekken het oudste baby-graf van Nederland
De pasgeboren baby werd 6000 jaar geleden in de armen van een vrouw (waarschijnlijk de moeder) begraven.
Archeologen ontdekten de baby toen ze zich over vier skeletten bogen die 6000 jaar lang in de klei hadden gelegen en uitzonderlijk goed bewaard zijn gebleven. De skeletten werden aangetroffen op een bedrijventerrein waar eerder al ruim 136.000 goed geconserveerde vondsten van de Swifterbant-cultuur (zie kader) zijn gedaan.
De Swifterbant-cultuur is vernoemd naar het dorp Swifterbant, waar de eerste sporen van deze cultuur zijn teruggevonden. De cultuur was tussen 5300 en 3400 voor Christus in waterrijke delen van Nederland en Duitsland te vinden.
Gebogen arm
Normaliter worden mensen binnen deze cultuur met gestrekte armen begraven. Vandaar dat één van de skeletten meteen in het oog sprong: de linkerarm van dit skelet ligt gestrekt naast het lichaam, maar het andere ligt iets gebogen. Vervolgonderzoek wees uit dat de mensen die deze persoon – een vrouw – ter ruste legden, een goede reden hadden voor die opmerkelijke houding. Bij de rechterarm van de vrouw zijn namelijk de botfragmenten van een baby teruggevonden. Daarmee bezit Nieuwegein het oudste baby-graf dat tot op heden in Nederland is ontdekt.
Links het graf en rechts een artistieke impressie van de vrouw en baby kort nadat zij in het graf ter ruste werden gelegd. Afbeelding: Gemeente van Nieuwegein.
DNA-onderzoek
De baby zou op het moment van overlijden tussen de 0 en 6 maanden oud zijn. Hoe de vrouw en baby om het leven zijn gekomen, is onduidelijk. Met het oog op de leeftijd van de baby kan niet worden uitgesloten dat zowel de vrouw als baby bij de geboorte zijn overleden. Maar het is ook goed mogelijk dat ze beiden enkele maanden na de geboorte zijn gestorven. De archeologen gaan er op dit moment vanuit dat de vrouw de moeder van de baby is, maar ook dat is nog niet bewezen. “Het ligt voor de hand dat de jonge vrouw de moeder is van de baby, waarvan overigens nog niet bekend is of het een jongen of meisje is,” vertelt archeoloog Kirsten Leijnse. “We hopen aan de hand van DNA-onderzoek op beide vragen antwoord te krijgen.”
De onderzoekers hebben verschillende botfragmenten van de baby ontdekt. Zo stuitten ze op delen van de sleutelbeentjes, schedel en een pijpbeen. Ook is de kaak met gebitselementen teruggevonden. “Botmateriaal van zeer jonge kinderen of baby’s vergaat relatief snel in de bodem,” aldus archeoloog Helle Molthof. “De vondst van deze baby uit de Swifterbant-cultuur is daarom heel bijzonder en uniek voor Nederland. In Nieuwegein lag de vindplaats onder twee meter klei en veen. Voor ons niet makkelijk om ze ‘boven water’ te krijgen, maar dit heeft wel voor een heel goede conservering gezorgd. Daardoor is botmateriaal bewaard gebleven, zelfs na 6000 jaar in de bodem, met als resultaat deze unieke vondst! Het is heel indrukwekkend om de kleine melktandjes (< 7 mm) van de baby na 6000 jaar in de klei te ontdekken en te zien hoe erg die lijken op de melktandjes die bij vele gezinnen thuis in luciferdoosjes worden bewaard.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Niet geheel onverwacht, dit bericht uit België
Ik dacht ook dat tot in ieder geval de achttiende eeuw Rubens een groter schilder werd beschouwd dan Rembrandt ook in Nederland, want Rubens was ook ‘van ons’ toen
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ationalisme-a1590440quote:Het Pronkstuk van Nederland walmt van het nationalisme
Het Plakkaat van Verlatinghe wordt zonder historische context door de Nederlanders toegeëigend, schrijft Marc Reynebeau. Het zegt meer over de nationale trots nu dan over toen.
Marc Reynebeau
31 januari 2018 om 14:29
Ik dacht ook dat tot in ieder geval de achttiende eeuw Rubens een groter schilder werd beschouwd dan Rembrandt ook in Nederland, want Rubens was ook ‘van ons’ toen
Zo'n beetje alle artikelen in dit topic verdienen een eigen topicquote:
Voor dit soort mooie items mag je best een eigen topic openen, Expi!
Maar ik zal er de volgende keer proberen op te letten
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |