Drugsverslaving is in Nederland heel normaal, altijd al zo geweest, illegaal of legaal, licht of zwaar (wat men echte drugsverslaving noemt terwijl de helft wel licht verslaafd is) maakt allemaal niet uit inderdaad. Maar ik maak me er niet meer druk om, mensen doen toch wat ze willen, trekken zich nergens wat van aan, alles is zinloos. Drugs is goed, drugs is slecht, mensen gaan dood door drugs, mensen leven onverwachts langer ondanks drugs, wie zal het zeggen. Mijn gevoel zegt uithuisplaatsing is goed maar die sociale werkers hebben vast weer andere meningen en statistieken. Moeten sociale werkers doen, je weet van hen ook niet de biochemie, misschien hebben ze een biologische voorsprong op die drugsverslaafden en misschien niet. Wij hebben geen apparaat om te meten wie een ethisch juiste beslissing maakt en daar het recht toe heeft, zal er vast ook nooit van komen.quote:Op zaterdag 8 juli 2017 22:35 schreef hertogjan_lekkerman het volgende:
vaak (lees: niet altijd) schreeuw om aandacht. Daarnaast moeten we eens starten met het verbieden (of uit huis halen) van kinderen bij ouders die aan de drugs zijn of mishandeld worden.
ohja, tel de totale som maar eens op qua kosten. Van je 6e tot je 60ste (bij wijze van) aan het overheids infuus liggen.
Bedankt voor je reactie maar ik vraag mij afquote:Op zaterdag 8 juli 2017 22:44 schreef Droopie het volgende:
Ik heb het idee dat sommige mensen die niet kunnen accepteren dat ze ziek zijn en/ of behandeld willen/ kunnen worden altijd maar de hulpverlening de schuld geven.
Geloof best dat ik gezegend ben geweest met goede hulpverlening en arboarts bv.
Er zullen ook enkele slechte tussen zitten.
Maar pas toen het zonder medicatie niet lukte kreeg ik medicatie, en toen de medicatie niet meer nodig was moest ik ermee stoppen.
Tsja, iedereen is anders en gaat anders om met invloeden van buiten af.
De een heeft autisme, de andere slechte opvoeding en de andere groep is genetisch bepaald dat ze gevoeliger zijn voor depressies, psychoses en/ of andere stoornissen.
Psychiaters zijn in mijn beleving cool, ze hebben mijn hoofd weer gezond gemaakt
Gezond gedrag is voor mij rust in mijn hoofd..quote:
Belangerijkste reden voor mij , met betrekking tot je verhaal.quote:Op zaterdag 8 juli 2017 23:11 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Bedankt voor de reactie,
Maar kijk dat normale gedrag daar wordt jij gelukkig van omdat het normaal is omdat het beter in de maatschappij past denk ik. De maatschappij past zich niet aan aan jou. En daar lopen dus veel mensen tegenaan in mindere of meerdere mate, en de drempel is laag - dat heb ik op veel sites gelezen - om jezelf dan maar snel te veranderen met drugs of met indoctrinerende cursussen, ik heb het zelf ook allemaal gedaan en ben er als mens denk ik door veranderd, maar hoeveel kan ik niet zeggen want dat valt niet te meten en het is niet nuttig voor wie dan ook om te weten behalve voor mijzelf, daarom heb ik die mogelijkheid niet, heeft niemand die.
Dat is fijn voor je als je echt onafhankelijk bent en bijv geen baan nodig hebt en geheel zelfvoorzienend bent, want waar moet je anders van leven dat je kunt zeggen even aan mezelf denken of heb je gespaard? Uitkering voor psychische aandoening bestaat niet meer, vanwege participatiewet, mensen die het in het verleden hebben gekregen zouden het vaak niet meer krijgen in de toekomst.quote:Op zaterdag 8 juli 2017 23:23 schreef Droopie het volgende:
[..]
Belangerijkste reden voor mij , met betrekking tot je verhaal.
Ik trek mij weinig aan van de maatschappij en wat mensen vinden van mij. De maatschappij doet maar en ik doe mijn deel daarin (kachel moet roken).
Maar als ik niet naar moederdag wil, dan ga ik niet.
Wil de maatschappij dat ik verontwaardig moet zijn over de ellende wil zijn over de situatie in de wereld, nou als het mij uitkomt.
Maar net zo lief zeg ik tegen de maatschappij nu even niet, even aan mijzelf denken..
Ik zeg niet dat ik heel erg gelukkig ben met mijn huidige situatie.
Maar wel stukken gelukkiger dan vroeger en dat is voldoende voor het moment.
Het is makkelijker om je gevoelens te dempen met drank/ drugs dan naar je naasten/ hulpverlening te gaan om te zeggen dat je niet met je emoties om kan gaan.
Eens. Het DSM boek wordt elke versie dikker, nu al heeft 70% van alle mensen in de VS een 'afwijking' .quote:Op zaterdag 8 juli 2017 20:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Psychiatrische ziekten bestaan niet, straks zal iedereen "ziek" zijn
Het gebeurt nu al...
Mensen zijn niet tevreden over je persoonlijkheid). De oplossing? "Drugs"...
We kennen natuurlijk allemaal de sociaal geaccepteerde drugs alcohol cafeïne en nicotine maar er zijn natuurlijk velen drugs voor ieder onderdeel van de persoonlijkheid al bijna wel meerdere. De persoonlijkheid is in theorie geheel maakbaar geworden. Er is geen excuus meer om te zijn wie je bent als een ander met meer macht daar niet tevreden over is. Dus mijn voorspelling: in 2050 of eerder zijn er alleen nog maar chemisch gemanipuleerde mensen in de westerse wereld net als in het boek a Brave new world
Je ziet het nu al: adhd is een ziekte, medicijnen voor psychiatrische "ziekten" zijn volkomen normaal.
Binnenkort nemen ook gezonde mensen iedere dag 10 pillen om hun persoonlijkheid die dag te manipuleren zodat ze optimaal kunnen functioneren. Omdat sommigen het doen wordt het verschil zo groot dat banen ervan afhangen. Iedereen voelt de druk om mee te doen.
Mensen gaan elkaar verwijten: voel je niet zo slecht, neem je antidepressivum
Is nu al zo, zal alleen nog maar realistischer gaan worden voor steeds meer mensen. depressiviteit en andere fouten zullen in de nabije toekomst zijn verwijderd uit de menselijke geest. Mensen gaan kijken naar robots als een voorbeeld omdat die hen verslaan qua productiviteit en de werkgever toch al liever een robot heeft zodra dit mogelijk is en een mens die zo veel mogelijk de robot benaderd. Ongemanipuleerde gevoelens of gedachten worden straks op neergekeken. Wie denkt ook dat dit werkelijkheid kan worden?
Ps: de reden dat ik dit schreef was omdat ik nog niet helemaal de juiste combinatie heb gevonden om van mijn impulsiviteit af te komen en ik er ethische bezwaren tegen heb, maar vele anderen hebben wel al met of zonder een psychiater het juiste middel gevonden tegen al hun volgens het bedrijfsleven en de sociale omgeving negatieve eigenschappen.
Ik werkte bij een bedrijf waar openlijk drugs werd gedeald onder werktijd waar manager bij was, een jong bedrijf
Iedereen is dus alvast voorbereid dat dit vaker voor zal gaan komen. Over een aantal jaar besta je niet meer als wat we nu als "individu" zien want het heeft collectief geen nut. Robots zullen mensen niet compleet vervangen in fysieke zin maar wel in mentale zin. Vandaar ook die trends als zelfvoorzienend zijn en het paleo dieet om onder deze ontwikkeling uit te komen.
Heb je mazzel, toch? Je voelde je toen zoals je je voelde maar gelukkig was het geen depressie. Schrale troost mijn inziens.quote:Op zaterdag 8 juli 2017 22:22 schreef -Strawberry- het volgende:
Oh dus mijn depressie was ingebeeld? Dat is goed om te weten
Hiermee is iedereen het eens en niemand zal zich erdoor aangesproken. voelen denk ik... Je moet dan wel echt duidelijk criteria hebben voor ziek en gezondquote:Op zondag 9 juli 2017 10:31 schreef Droopie het volgende:
Ben het wel met je eens dat als je echt ziek bent, en je weinig mogelijkheden hebt om te gaan werken het sociale vangnet erg matig is in Nederland.
Met dank aan de mensen die zich in de slachtofferrol plaatsen, terwijl ze wel mee kunnen meedraaien.
Als iedereen zijn deel zou bijdragen in de maatschappij dan hadden we met zijn allen de gehandicapten en zieken ook een beter leven kunnen geven.
http://www.marksdailyappl(...)drugs-or-empty-hype/quote:Op zondag 9 juli 2017 11:28 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:
Ik geloof dat het zo'n vaart niet zal lopen.
Gelukkig daar ben ik blij om, ben het daar ook mee eens, er is wel advies vanwege het voedingscentrum, maar lang niet iedereen trekt zich hier iets van aan. Maar ja gelukkig wordt gezond eten wel steeds populairder.quote:Op zondag 9 juli 2017 11:02 schreef LittleLady het volgende:
Tja er zit wel een kern van waarheid in dat ben ik zeker met je eens, maar er zijn ook veel mensen 'ziek' door de tekorten in onze voeding of de toevoegingen in onze voeding. Sommige kinderen gaan harder op yogi dan een gabber op 10 xtc pillen.
Ja precies, ik denk eigenlijk dat het wel meer dan 70% van de mensen zijn, want theoretisch gezien past iedereen wel in een categorie. Maar de dsm is eigenlijk geen probleem, want psychologen nemen dit zelf ook niet serieus, psychiaters zijn erg streng en willekeurig in wie wel en niet een aandoening hebben en dan komen er andere factoren bij kijken dan in de dsm staan.quote:Op zondag 9 juli 2017 11:38 schreef niggeplease het volgende:
[..]
Eens. Het DSM boek wordt elke versie dikker, nu al heeft 70% van alle mensen in de VS een 'afwijking' .
Bedankt voor de tip kende het nog niet dus zocht het even op. Vind het wel erg liberaal wat ik op wikipedia lees, de kritiek tegen de psychiatrie wordt hier gebruikt als soort excuus voor allerlei zonden lijkt het wel... het lijkt meer kritiek op de inbreuk van de psychiatrie op privésfeer... Maar mensen staan niet op zichzelf, ze zijn onderdeel van de maatschappij, pleegt iemand zelfmoord dan heeft het sociale netwerk als dat er is daar last van. Maar ik zal het echt moeten lezen om mijn vooroordeel erover weg te nemen. Het klinkt wel interessant.quote:Op zondag 9 juli 2017 14:27 schreef LeesFoknl het volgende:
Oud boek maar toch noem ik het: De waan van de waanzin.
Kortom, iedereen is normaal, de maatschappij en de hulpverlening is ziek.
Hoe bedoel je?quote:Op zondag 9 juli 2017 14:33 schreef De_cameraman_uit_Colombia het volgende:
Klopt, het zijn "psychische ziektes" of "geestelijke aandoeningen", geen "psychiatrische ziektes".
Het sociaal vangnet (een hangmat beter gezegd) matig in Nederland...
Ik ben geen expert op het gebied van de participatiewet, maar volgens mij valt lang niet iedereen (al dan niet afgekeurd e.d.) daaronder. Net zoals er nog wel degelijk met psychische problematiek afgekeurd thuis zitten met een uitkering. Volgens mij posten er zelfs een aantal op dit forum, wat dus wel in jouw blikveld zou kunnen zijn.quote:Op zondag 9 juli 2017 02:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dat is fijn voor je als je echt onafhankelijk bent en bijv geen baan nodig hebt en geheel zelfvoorzienend bent, want waar moet je anders van leven dat je kunt zeggen even aan mezelf denken of heb je gespaard? Uitkering voor psychische aandoening bestaat niet meer, vanwege participatiewet, mensen die het in het verleden hebben gekregen zouden het vaak niet meer krijgen in de toekomst.
Jouw geval lijkt nogal leidend te zijn in jouw denken over de hele wereld. Begrijpelijk als je in de shit zit, waar je zonder adequate hulp moeilijk vooruit kunt en dat nogal allesoverheersend is. Maar misschien zegt het ook iets in de mate waarin jij überhaupt in staat bent om dingen buiten jezelf te ervaren/te beoordelen en te handelen.quote:Ik ben het met het laatste eens, jammer genoeg vertonen velen dit gedrag. Hulpverleners houden dit trouwens ook in stand - in ieder geval in mijn geval - , ik wacht bijvoorbeeld al maanden op een reactie van een psycholoog die niet bereikbaar is oa vanwege vakantie, en na jaren is gebleken dat een behandeling met gericht behandelplan voor mij toch geen zin zou hebben, dit was de laatste optie waar ik nu toch al niks meer over hoor en de wachtlijst sowieso ook al een aantal maanden is, en het valt niet helemaal onder de verzekering.
Het komt nogal warrig over wat je hier zoal post. De boventoon klinkt best vaak nogal verwijtend en negatief over anderen die dingen wel of niet doen en hoe kut dat allemaal is voor je. Heel begrijpelijk als je in de shit zit, maar wat wil je nou eigenlijk met je posts bereiken? Misschien wil je graag gehoord worden? Dan is de vraag hoe je dat zou kunnen ervaren. Door hoe je een en ander verwoord kan het overkomen alsof je vooral bijval wil. Dat de maatschappij en de wereld kut is enzo. Maar ja, niet iedereen deelt zo een invulling, dus ondanks dat iemand misschien best met je meevoelt krijg je niet de gewenste reactie met alle gevolgen van dien.quote:Sorry ik kreeg de indruk dat ik weer voor de zoveelste keer erop aangevallen werd dat ik niet mijn best zou doen voor hulpverlening, maar als mensen dat denken maakt het mij nu eigenlijk ook helemaal niets meer uit
Maar dat kan aan nog veel meer dingen liggen. Wat was je voeding die week, had je goed geslapen, wat waren je gedachten en je verwachtingen van die pil, enz. Aan de andere kant ontken ik ook heus niet automatisch dat adhd geen hersenziekte zou zijn, mijn probleem is dat als dat inderdaad zo zou zijn het niet exact genoeg gediagnosticeerd wordt. Dan hoort de behandeling eigenlijk ook thuis in een ziekenhuis, want dan is het gewoon een genetische afwijking net zoals bijv syndroom van Down alleen dan een lichtere afwijking (ook zoiets vreemds dat syndromen ineens weer niet onder de geestelijke gezondheidszorg vallen).quote:Op maandag 10 juli 2017 00:26 schreef MadJackthePirate het volgende:
Als ik de ADHD medicijnen van een mattie van me neem heeft het een heel ander effect bij mij dan bij hem, dus dat betekent wel dat er een wezenlijk verschil is tussen ons in dat opzicht. Oftewel het zijn geen 'verzonnen' ziektes.
Bedankt voor je post, je hebt ook helemaal gelijk. Maar dat ik niet kan zien wat buiten mijzelf is is logisch , ik kan geen gedachten lezen, niemand kan dat, en ik heb ook sowieso het idee dat iedereen egoïstisch is, misschien een negatieve gedachte inderdaad, maar vanuit dat oogpunt plaats ik ook mijn berichten. Misschien zou ik dan inderdaad juist anders moeten reageren, maar ik kan inderdaad gewoon niet goed meer nadenken over anderen door dat ggz gedoe. Al mijn reacties hier zijn impulsief, later heb ik er bijna altijd spijt van. Ik moet mijn handen letterlijk achter mijn rug vastbinden om hier niet iets automatisch te gaan typen waar ik dan niet meer mee op kan houden. Het is gewoon sterker dan mijn zelfcontrole, hoewel deze post wel 1 van mijn minder impulsieve is in de zin van dat ik achteraf niet spijt heb van wat ik heb getypt qua inhoud, maar wel qua tijdstip, daar ben ik wel echt kwaad over. Ik weet niet eens wat mijn doel was met deze post, behalve dat ik wel echt het idee heb dat ik een realistische voorspelling heb gemaakt over de toekomst. Sowieso heb ik we het idee dat iedereen hier oogkleppen op heeft wat betreft de psychiatrie. Dat heeft natuurlijk deels te maken met mijn ervaring, dat kan ik niet ontkennen omdat ik geen vergelijking heb van hoe ik zonder die ervaring zou hebben gedacht. Maar los daarvan heb ik het gevoel dat ik als enige de waarheid inzie en niemand daar naar wil luisteren juist omdat ze verblind zijn door hun eigen positieve ervaringen. Waarom kan ik niet goed uitleggen, of heb ik in andere topics al uitgebreid uitgelegd terwijl niemand het serieus nam, maar dat gevoel heb ik heel sterk.quote:Op maandag 10 juli 2017 00:20 schreef Scary_Mary het volgende:
[..]
Ik ben geen expert op het gebied van de participatiewet, maar volgens mij valt lang niet iedereen (al dan niet afgekeurd e.d.) daaronder. Net zoals er nog wel degelijk met psychische problematiek afgekeurd thuis zitten met een uitkering. Volgens mij posten er zelfs een aantal op dit forum, wat dus wel in jouw blikveld zou kunnen zijn.
[..]
Jouw geval lijkt nogal leidend te zijn in jouw denken over de hele wereld. Begrijpelijk als je in de shit zit, waar je zonder adequate hulp moeilijk vooruit kunt en dat nogal allesoverheersend is. Maar misschien zegt het ook iets in de mate waarin jij überhaupt in staat bent om dingen buiten jezelf te ervaren/te beoordelen en te handelen.
Extreem geval dat je psych maanden niet bereikbaar is. Misschien ben je een specifiek geval en is het daarom moeilijk een vervanger te regelen. Misschien is de psych inmiddels niet meer werkzaam en/of ben je in het oh zo handige computersysteem niet meer zo in zicht.
Wat vraag je als je naar ze belt? Wat voor informatie geven ze jou?
Waaruit zou zijn gebleken dat behandeling niet helpt of zou helpen? Waar zou je dan wel voor op de wachtlijst staan?
Heb je bij de huisarts aan de bel getrokken dat je nu al maanden geen uitzicht hebt op enige begeleiding daar en dus nog steeds in de shit zit? Als jij geen eigen behandelaar hebt die je ook zeg maar kan bereiken, lijkt de huisarts toch wel je eerste aanspreekpunt.
[..]
Het komt nogal warrig over wat je hier zoal post. De boventoon klinkt best vaak nogal verwijtend en negatief over anderen die dingen wel of niet doen en hoe kut dat allemaal is voor je. Heel begrijpelijk als je in de shit zit, maar wat wil je nou eigenlijk met je posts bereiken? Misschien wil je graag gehoord worden? Dan is de vraag hoe je dat zou kunnen ervaren. Door hoe je een en ander verwoord kan het overkomen alsof je vooral bijval wil. Dat de maatschappij en de wereld kut is enzo. Maar ja, niet iedereen deelt zo een invulling, dus ondanks dat iemand misschien best met je meevoelt krijg je niet de gewenste reactie met alle gevolgen van dien.
Misschien wil je niet zozeer bijval, maar zoek je eigenlijk medestanders. Om je bijvoorbeeld meer verbonden mee te voelen, die jou kunnen begrijpen en dat je je minder alleen voelt. Ofzo. Maar omdat je in veel posts van jezelf eigenlijk vooral over jezelf praat (en niet zozeer na lijkt te denken over de ander) komt het over alsof je niet zo geïnteresseerd bent in de ander. Hoogstens in het shitgedeelte en dat als aanleiding gebruikt om weer over je eigen shizzle te beginnen. Ook als je dat wel zou doen om de ander goed bedoelt te laten weten dat die niet de enige is en/of dat ze niet teveel verwachtingen moeten hebben, want teleurstelling ahead, etc. kan dat door een ander heel anders ervaren worden. Dan zit je gewoon op een andere golflengte.
Dus ja, wat wil je? Wil je voorspellen dat de wereld nog verrotter wordt? Hoop je dat iemand zich in je verhaal herkent? Of wil je tips?
Denk dat je met een duidelijker doel in je communicatie beter meetbaar kan maken wat het effect is. In dat opzicht zou ik je dan ook willen aanraden dat als je een officiële klacht wil indienen over de afwezige psych, je daarvoor wel hulp vraagt bij een ander. Misschien een rechtswinkel of via een toevoeging van het juridisch loket oid, gewoon iemand die je emoties uit de feitelijke klacht kan halen en houden. Niet omdat je het niet verdient om gehoord te worden, maar omdat je emoties dusdanig de overhand hebben dat je denk ik moeilijk te benaderen en/of voor rede vatbaar lijkt te zijn. Nogmaals, best begrijpelijk, maar niet iets waar iedereen iets mee kan of moet doen. Daar de maatschappij de schuld van willen geven is misschien een lapje voor het bloeden, want heel veel schiet je er niet mee op natuurlijk dus misschien is dat ook niet hetgeen waar je op zou moeten (willen focussen)..
Dus ja. Wat wil je nou eigenlijk echt zeggen en bereiken zeg maar? Wat is je doel?
Sowieso zijn er nog wel wat aandoeningen waarbij je afwijkingen in mri scans en neurotransmitter- en hormoonspiegels aantreft plus dat behandelingen idd 'soms' gelukkig wel effect hebben idd.quote:Op maandag 10 juli 2017 00:26 schreef MadJackthePirate het volgende:
Als ik de ADHD medicijnen van een mattie van me neem heeft het een heel ander effect bij mij dan bij hem, dus dat betekent wel dat er een wezenlijk verschil is tussen ons in dat opzicht. Oftewel het zijn geen 'verzonnen' ziektes.
Hier heb je niet echt goed over nagedacht of wel?quote:Op zaterdag 8 juli 2017 22:35 schreef hertogjan_lekkerman het volgende:
Daarnaast moeten we eens starten met het verbieden (of uit huis halen) van kinderen bij ouders die aan de drugs zijn of mishandeld worden.
Nou ja, stoppen met uit huis halen is een goed punt, indien men betere alternatieven kan aanbieden waarbij het gezin bij elkaar blijft. Intensievere Dwangzorg met behoud van gezinsstructuur is nog altijd beter dan scheiden van een gezin wat ook weer een hoop negatieve effecten heeft met betrekking tot de ontwikkeling van een kind. Je kunt namelijk niet zomaar een hechting verbreken en dan denken dat de hechting elders weer plaatsvindt bijvoorbeeld. Dit zijn allemaal niet te onderschatten factoren. Je gaat veiligheid willen bieden binnen een onveilige situatie, vanuit het kind gezien dan. Heel dubbel, maar waar.quote:Op maandag 10 juli 2017 09:09 schreef nogeenoudebekende het volgende:
[..]
Hier heb je niet echt goed over nagedacht of wel?
Het gross van de 'ziekten' zijn geen ziekten maar vergaande psychische copingstrategieën waardoor er afwijkende denk en handelwijzen kunnen ontstaan.quote:Op maandag 10 juli 2017 09:49 schreef Naesala_1981 het volgende:
Volgens mij gaat het bij het vaststellen van een psychische ziekte juist om wat het met de desbetreffende persoon zelf doet en niet zozeer zijn omgeving. Uiteraard kunnen psychische aandoeningen grote gevolgen hebben voor de {vooral ook} nabije omgeving, maar er wordt gekeken vanuit de cliënt zelf en niet vanuit zijn omgeving.
De mate waarin de maatschappij er "last" van heeft, beïnvloed hoogstens de mate van onderzoek naar therapieën die kunnen helpen.
Als je kijkt naar de adhd en soortgelijk, dan is het de persoon die er last van heeft omdat de omgeving het niet tolereert. Als je kijkt naar de "drukke kinderen" die het label krijgen, dan denk ik, ja, als een opgroeiend kind zoveel energie heeft en je eist dat het urenlang stil in de schoolbanken zit, dan is het wel logisch dat vroeger, op de lagere school, minder adhd voorkwam, want toen had je nog riante pauzes en geen continuerooster.quote:Op maandag 10 juli 2017 09:49 schreef Naesala_1981 het volgende:
Volgens mij gaat het bij het vaststellen van een psychische ziekte juist om wat het met de desbetreffende persoon zelf doet en niet zozeer zijn omgeving. Uiteraard kunnen psychische aandoeningen grote gevolgen hebben voor de {vooral ook} nabije omgeving, maar er wordt gekeken vanuit de cliënt zelf en niet vanuit zijn omgeving.
De mate waarin de maatschappij er "last" van heeft, beïnvloed hoogstens de mate van onderzoek naar therapieën die kunnen helpen.
Daar is goed over nagedacht! Kind weghalen, elders plaatsen, als allerlaatste redmiddel.quote:Op maandag 10 juli 2017 09:15 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Nou ja, stoppen met uit huis halen is een goed punt, indien men betere alternatieven kan aanbieden waarbij het gezin bij elkaar blijft. Intensievere Dwangzorg met behoud van gezinsstructuur is nog altijd beter dan scheiden van een gezin wat ook weer een hoop negatieve effecten heeft met betrekking tot de ontwikkeling van een kind. Je kunt namelijk niet zomaar een hechting verbreken en dan denken dat de hechting elders weer plaatsvindt bijvoorbeeld. Dit zijn allemaal niet te onderschatten factoren. Je gaat veiligheid willen bieden binnen een onveilige situatie, vanuit het kind gezien dan. Heel dubbel, maar waar.
Nee, hoef je ook niet over na te denken. Common sense lijkt me. Als je niet voor je zelf kunt zorgen kun je ook niet voor een ander zorgen (in 99/100 gevallen om gelijk maar de uitzondering van: de vriend van mijn broertje en daar zusje was ook aan de drugs en beide kinderen zijn nuquote:Op maandag 10 juli 2017 09:09 schreef nogeenoudebekende het volgende:
[..]
Hier heb je niet echt goed over nagedacht of wel?
Dat wil niet zeggen dat die kinderen niet onder de verslaving geleden hebben.quote:Op maandag 10 juli 2017 12:23 schreef hertogjan_lekkerman het volgende:
[..]
Nee, hoef je ook niet over na te denken. Common sense lijkt me. Als je niet voor je zelf kunt zorgen kun je ook niet voor een ander zorgen (in 99/100 gevallen om gelijk maar de uitzondering van: de vriend van mijn broertje en daar zusje was ook aan de drugs en beide kinderen zijn nu
chirurg etc)
quote:Op maandag 10 juli 2017 11:32 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Daar is goed over nagedacht! Kind weghalen, elders plaatsen, als allerlaatste redmiddel.
Ik hoorde dat de verlossing op hande is The seventh seal is open.quote:Op maandag 10 juli 2017 11:50 schreef LeesFoknl het volgende:
Maar, waar blijft God in deze tijd? Onze Lieve Heer, de Almachtige? Doet Hij niks? Of zijn Zijn Wegen (toch) Ondoorgrondelijk? Is Zijn weg mischien de farmaceutici?
God is misschien een te vaag begrip voor sommigen, maar de wereldse leiders. Enig idee hoe rijk de katholieke kerk is? Hoe rijk die superrijken zijn? Banken. De konigshuizen?
Maar ook de regeringen en politici. Waarom is er een overschot / voorraad van ruim 300.000.000 kilo melkpoeder HIER in Nederland en sterven duizende mensen en kinderen aan honger en ondervoeding een uurtje (Oost Europa) of paar uurtjes vliegen (Afrika, Azie) van hier.
Het wordt tijd voor een United States of World of een World Unie waarin al dat negatief ge-investeerd geld en energie gebruikt wordt voor een goed leven voor iedereen. Want daar is genoeg geld (= materiaal, voeding, recources) en kennis voor. Gewoon, de hemel op aarde realiseren!
Als je er over nadenkt zou je er bijna depressief van worden.
Niemand durft 'echte maatregelen' te nemen omdat dit gewoon veels te duur is. Je mag tegenwoordig al blij zijn als je een baan hebt dus dan doe je alles om maar aan de bedrijfseisen te voldoen. Harder werken, nog meer inzetten. Ga zo maar door.quote:Op maandag 10 juli 2017 11:30 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Als je kijkt naar de adhd en soortgelijk, dan is het de persoon die er last van heeft omdat de omgeving het niet tolereert. Als je kijkt naar de "drukke kinderen" die het label krijgen, dan denk ik, ja, als een opgroeiend kind zoveel energie heeft en je eist dat het urenlang stil in de schoolbanken zit, dan is het wel logisch dat vroeger, op de lagere school, minder adhd voorkwam, want toen had je nog riante pauzes en geen continuerooster.
In plaats van ruimte te geven aan meer bewegen (wat voor alle kinderen goed is) wordt er een diagnose gesteld en de kinderen volgestopt met medicijnen. Dat lijkt mij niet de juiste manier.
Ook in andere gevallen denk ik dat een oplossing zonder medicijnen vaak vermeden wordt, omdat dat teveel aanpassing van de omgeving zou vergen. Bijvoorbeeld stoppen met de 9 to 5 mentaliteit, zodat avondmensen niet veel te vroeg uit hun bed hoeven te komen. Te weinig (goede) slaap veroorzaakt depressies en obesitas, en die slaperige mensen op de weg veroorzaken heel wat schade (en slachtoffers). Maar er wordt liever antidepressiva ingeschoven, waardoor obesitas nog erger kan worden en ze nog versufter op de weg zitten. Dat is gewoon niet slim, maar niemand durft echte maatregelen te nemen.
Klinkt niet goed, op de een of andere manier ...quote:Op maandag 10 juli 2017 17:03 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Ik hoorde dat de verlossing op hande is The seventh seal is open.
Jawel hoor, een kans op verzoening en heling, veel meer is het niet, zover ik het begrijp dan. Het enigste echte verhaal is het leren kennen van onszelf zonder onszelf te verliezen in delen van onszelf.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:04 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Klinkt niet goed, op de een of andere manier ...
Tja, waar ligt de grens, welk etiket plak je er op:
Geloof, Godsdienst belijden, Goed-gelovige, Godsdienst waan, Godsdienst waanzinnige. Fundamentalistisch gelovige, wel of niet gewelddadig. Moeilijk ..
Okay, veel medicijnen. Maar .... is dat erg. Of is dat alweer een "mode" van de tegenwoordige maatschappij en beter-weters, bemoeial, al dan niet "professioneel" om maar af te geven op medicijnen. Waarom mag niet iedereen gelukkig zijn, bv met een prozacje? Is dat dan zo erg als je een pilletje neemt. Zeker als niemand daar verder last van heeft, integendeel zelfs, liever een happy persoon in mijn omgeving als een depressieve mens die dadelijk misschien ook nog mij aansteekt met zijn somberheid.quote:Op maandag 10 juli 2017 21:17 schreef Elvenpath het volgende:
Ik ben daarnaast echter wel van mening dat sommige stoornissen voor een groot deel door de samenleving worden veroorzaakt. Te hoge werkdruk, te hoge verwachtingen, het gevoel hebben 'opgesloten' te zitten. Voor een groot deel kan je hier lak aan hebben maar het heeft wel degelijk invloed op je. Hoe we dit in de toekomst gaan zien? Nouja het wordt steeds zichtbaarder. Wist je bijv. dat medicijnen tegen paniekstoornissen en antidepressiva het meest voorgeschreven medicijn zijn? Binnen mijn vriendengroep gebruiken meerdere mensen het.
Oh, gelukkig, dacht dat het meer was van nu komen alle rampen en ziektes en het kwaad, oorlogen. De acccopalyps (goed geschreven?). Zag laatst een film van de zeven ruiters en zo best be-angstigend. Maar gelukkig valt het dus wel mee.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:21 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Jawel hoor, een kans op verzoening en heling, veel meer is het niet, zover ik het begrijp dan. Het enigste echte verhaal is het leren kennen van onszelf zonder onszelf te verliezen in delen van onszelf. zonder onszelf te verliezen in delen van onszelf. zonder onszelf te verliezen in delen van onszelf.
Dat is even de verkorte versie. het is allemaal net iets gecompliceerder uiteraard.
Het is slechts mijn mening hierover, ik zou daar niet al teveel waarde aan hechtenquote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:32 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Oh, gelukkig, dacht dat het meer was van nu komen alle rampen en ziektes en het kwaad, oorlogen. De acccopalyps (goed geschreven?). Zag laatst een film van de zeven ruiters en zo best be-angstigend. Maar gelukkig valt het dus wel mee.
Maar "zonder onszelf te verliezen in delen van onszelf". Deze zinsnede begrijp ik niet, ... verliezen in delen van ons zelf
Goed dat je me er op wijst. Dank daarvoor. Ik reageerde direct op Lunatiek en nam de terminologie over, maar je hebt gelijk.quote:Op maandag 10 juli 2017 10:12 schreef Satori-Amori het volgende:
[..]
Het gross van de 'ziekten' zijn geen ziekten maar vergaande psychische copingstrategieën waardoor er afwijkende denk en handelwijzen kunnen ontstaan.
De term ziekte is niet juist helaas.
Ik ben het zeker met je eens dat er te snel naar medicatie wordt gewezen, vooral ook bij adhd, maar het is zeker niet alleen dat. Er is voorlichting voor de ouders, overleg met school over hoe je betere omstandigheden kan creëren op school voor het kind om te leren (zowel qua overbrengen leerstof als het inlichten van leraren hoe je beter dingen kan aanreiken. Kinderen kunnen ook zeker goede therapie krijgen hiervoor, vaak met betrekking dus ook van de nabije omgeving. Medicatie kan natuurlijk een groot verschil maken, maar er zou beter moeten worden gekeken naar wanneer het echt nodig is.quote:Op maandag 10 juli 2017 11:30 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Als je kijkt naar de adhd en soortgelijk, dan is het de persoon die er last van heeft omdat de omgeving het niet tolereert. Als je kijkt naar de "drukke kinderen" die het label krijgen, dan denk ik, ja, als een opgroeiend kind zoveel energie heeft en je eist dat het urenlang stil in de schoolbanken zit, dan is het wel logisch dat vroeger, op de lagere school, minder adhd voorkwam, want toen had je nog riante pauzes en geen continuerooster.
In plaats van ruimte te geven aan meer bewegen (wat voor alle kinderen goed is) wordt er een diagnose gesteld en de kinderen volgestopt met medicijnen. Dat lijkt mij niet de juiste manier.
Dit ben ik helemaal met je eens, maar het is lastig dit te veranderen. Daarvoor moeten veel terreinen samenkomen. Bedrijfsleven, de overheid en het gezin zelf. Waar trek je dan de grens? Ook telefoongebruik, asociaal gedrag, incapabele bestuurders door leeftijd/ lichamelijke klachten/ onervarenheid/ etc, alcohol en tig andere dingen veroorzaken ongelukken.quote:Ook in andere gevallen denk ik dat een oplossing zonder medicijnen vaak vermeden wordt, omdat dat teveel aanpassing van de omgeving zou vergen. Bijvoorbeeld stoppen met de 9 to 5 mentaliteit, zodat avondmensen niet veel te vroeg uit hun bed hoeven te komen. Te weinig (goede) slaap veroorzaakt depressies en obesitas, en die slaperige mensen op de weg veroorzaken heel wat schade (en slachtoffers). Maar er wordt liever antidepressiva ingeschoven, waardoor obesitas nog erger kan worden en ze nog versufter op de weg zitten. Dat is gewoon niet slim, maar niemand durft echte maatregelen te nemen.
quote:Op dinsdag 11 juli 2017 14:39 schreef Mutiilation het volgende:
Ik heb anti-psychotica absoluut nodig omdat ik anders niet functioneer.
Dit is verder allemaal wat te zweverig gedoe voor mij (zei de schizofreen). Psychische aandoeningen bestaan wel degelijk.
Ikzelf let er ook steeds meer op, was een lange weg, en ik ben er nog steeds net Maar de poging ertoe is al goud waard! En let wel mijn antwoord is slechts mijn perspectief natuurlijk, ik sta er zeker achter, tot op zekere hoogte dan, want sommige aandoeningen zijn doorgeschoten naar zeer beperkende en zwaar belastende uitingen.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 14:09 schreef Naesala_1981 het volgende:
[..]
Goed dat je me er op wijst. Dank daarvoor. Ik reageerde direct op Lunatiek en nam de terminologie over, maar je hebt gelijk.
Sowieso iets waar ik meer op moet letten op hoe ik bepaalde dingen verwoord. Ik wil nog wel eens iemand kwetsen op die manier omdat ik niet genoeg stilsta of te makkelijk voorbij ga aan wat het met een ander kan doen. Zelf kijk ik er vrij makkelijk voorbij, het gaat mij meer om of iemand de juiste intentie overbrengt.
Wanneer mensen me er op wijzen, helpt het me hopelijk om me er meer bewust van te worden. Aangezien ik ooit weer hoop als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan, kan dat goed helpen.
Het nadeel is alleen wel dat veel medicijnen ook weer niet goed voor je zijn. Je raakt eraan gewend en moet dus een steeds hogere dosis innemen. De bijwerkingen zijn vaak ook niet fijn en vragen weer om medicijnen tegen de bijwerkingen.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:24 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Okay, veel medicijnen. Maar .... is dat erg. Of is dat alweer een "mode" van de tegenwoordige maatschappij en beter-weters, bemoeial, al dan niet "professioneel" om maar af te geven op medicijnen. Waarom mag niet iedereen gelukkig zijn, bv met een prozacje? Is dat dan zo erg als je een pilletje neemt. Zeker als niemand daar verder last van heeft, integendeel zelfs, liever een happy persoon in mijn omgeving als een depressieve mens die dadelijk misschien ook nog mij aansteekt met zijn somberheid.
Ik zie het zo:gelukkig kan en wordt er iets aan gedaan. Vroeger was men ook van mening dat pijn en lijden hoorde bij ziek zijn. Nu, ik wil een dier nog niet zien lijden of ongelukkig zijn, waarom zou een mens dat dan wel moeten?
Dus allemaal:
Sarcasme in optima forma. Vroeger was alles beter ja. En anders sloten ze je op en kreeg je de brandslang in je snufferd. Ik mis die tijden.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 16:15 schreef summer2bird het volgende:
God, ik ben zo blij dat ik mijn diagnoses heb. En daardoor een goede therapie kan volgen.
Vroegah was natuurlijk alles beter, toen depressieve mensen zich nog gewoon om zeep maakten en de mensen met ADHD massaal aan de coke zaten.
Gewoon niet aanstellen jongens!
quote:Op dinsdag 11 juli 2017 19:24 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Sarcasme in optima forma. Vroeger was alles beter ja. En anders sloten ze je op en kreeg je de brandslang in je snufferd. Ik mis die tijden.
Deden ze dat nog maar! Ik zou ervoor in de rij gaan staan! Niks geen pilletjes, gewoon een heerlijke klap met een hamer op je kersenpit!quote:Op dinsdag 11 juli 2017 19:31 schreef summer2bird het volgende:
[..]
[ afbeelding ]
Toen dit soort praktijken nog de norm waren
En wanneer je psychotisch was elektrische schokken kreeg.
Dan ben ik toch blij met een pilletje
Fijn allemaal hoor.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 20:04 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Deden ze dat nog maar! Ik zou ervoor in de rij gaan staan! Niks geen pilletjes, gewoon een heerlijke klap met een hamer op je kersenpit!
DAT vind ik nou echt dom. Dat grenst aan waanzin !!! (Lees: de waan van de waanzin en bedenk dat iedereen RECHT heeft op een neuroosje).quote:
Te duur is een relatief begrip. Hoeveel is een mensenleven waard? Wegen de kosten van structurele veranderingen niet op tegen de kosten die nu gemaakt worden aan ziekteverzuim en uitkeringen voor arbeidsingeschikten?quote:Op maandag 10 juli 2017 21:21 schreef Elvenpath het volgende:
[..]
Niemand durft 'echte maatregelen' te nemen omdat dit gewoon veels te duur is. Je mag tegenwoordig al blij zijn als je een baan hebt dus dan doe je alles om maar aan de bedrijfseisen te voldoen. Harder werken, nog meer inzetten. Ga zo maar door.
Ik gun iedereen zijn geluk. Als dat met een prozacje moet, prima. Maar ik zou liever zien dat er meer oog is voor structurele alternatieven waarbij je niet van (dure) medicijnen afhankelijk wordt. Voor een deel (!) is dat ook een mentaliteitsverandering van de maatschappij: nu word je overal opgeroepen je ultieme geluk na te streven, tot in het onrealistische aan toe. Tevreden zijn met wat je hebt, een omgeving die accepteert dat je niet altijd staat te jubelen bij het leven. Dat merk je heel erg bij mensen in de rouw - die worden behoorlijk gepushed om daar zo snel mogelijk overheen te komen en te verwerken in plaats van dat op natuurlijke wijze te laten slijten in de tijd.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:24 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Okay, veel medicijnen. Maar .... is dat erg. Of is dat alweer een "mode" van de tegenwoordige maatschappij en beter-weters, bemoeial, al dan niet "professioneel" om maar af te geven op medicijnen. Waarom mag niet iedereen gelukkig zijn, bv met een prozacje? Is dat dan zo erg als je een pilletje neemt. Zeker als niemand daar verder last van heeft, integendeel zelfs, liever een happy persoon in mijn omgeving als een depressieve mens die dadelijk misschien ook nog mij aansteekt met zijn somberheid.
Ik zie het zo:gelukkig kan en wordt er iets aan gedaan. Vroeger was men ook van mening dat pijn en lijden hoorde bij ziek zijn. Nu, ik wil een dier nog niet zien lijden of ongelukkig zijn, waarom zou een mens dat dan wel moeten?
Dat werkt zo niet. Het gaat vaak maar om een paar uur verschuiven. Wat in principe best kan, maar vanwege mentaliteit wordt tegengehouden door leidinggevenden.quote:Op woensdag 12 juli 2017 04:32 schreef LeesFoknl het volgende:
Van sommige "problemen" kan men ook een deugd maken. Zie de reaktie over avond en nacht mensen en de 9-5 banen. Er zijn ook zat banen waar je later moet werken of zelfs in de nacht. Een aantal ervan worden ook nog beter betaald om die reden!
Ik noem er een paar: de horeca en het uitgaansleven, politie en de (nacht) waker, verpleging en produktie in ochtend middag en nachtdiensten waarbij je vermoedelijk op handen gedragen wordt als jij zegt dat je liefst de late en de nachtdienst draait.
Ben je een nachtbraker word dan nachtwaker! (zelf bedacht !!).
Heel bot gezegd: 'ja'. Kijk of een bedrijf besteed geld aan je of de overheid doet dit. Als bedrijf kies je er dan liever voor om het probleem bij de overheid te leggen.quote:Op woensdag 12 juli 2017 04:47 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Te duur is een relatief begrip. Hoeveel is een mensenleven waard? Wegen de kosten van structurele veranderingen niet op tegen de kosten die nu gemaakt worden aan ziekteverzuim en uitkeringen voor arbeidsingeschikten?
Heftig filmpje. Scheelt dat hij een mooi petje had. Electroshock therapie doen ze nog steeds.quote:
Lieve reactie bedankt daarvoor. Heb je zelf ook een psychisch probleem of niet?quote:Op maandag 10 juli 2017 09:05 schreef Satori-Amori het volgende:
Ik vind dat je er goed aan doet je werkelijk gevoelens en gedachten eruit te gooien, of men het nu met je eens is of niet, ze zijn van jouw en dus echt, objectief waar of niet..
Jouw persoonlijke beleving is leidend in jou leven en geldt voor iedereen hier die in wezen hetzelfde doet. En de hulpverlening is ook schrijnend. Dat durf ik inmiddels objectief wel vast te stellen, met uitzonderingen die de regel ontkrachten, in plaats van andersom.
Ik zou graag willen weten wat jou probleem is, want misschien zijn er wel alternatieven te verzinnen waar jij wel iets mee kunt.
Wauw, dit bevestigt dus echt het gevoel wat ik erover had van wat ik zo om me heen hoor....quote:Op maandag 10 juli 2017 11:25 schreef LeesFoknl het volgende:
Mijn psycholoog vindt mij zwaar gestoord. Want ik vind mijzelf volledig normaal en ook nog fantastisch. Tja, aan zo iemand valt natuurlijk niets te verdienen ...
Van "hogerhand" mag het ook niets kosten, ook niet voor mensen met serieuze problemen. Heel veel jeugdige en jonge mensen kunnen (zelfs in een crisis ) nergens terecht. Tegenwoordig krijgt "Sensoor" voorheen de Telefonische Hulpdienst heel veel bellers met psychische klachten die nergens terecht kunnen. Vaag in mijn herinnering dat verhaal (was op tv) van die heel jonge vrouw die zichzelf doodde (onlangs), die jaren smeekte om hulp, en nergens terecht kon. Haar moeder vertelde dat haar dochter zelfs in een crisis gewoon weg gestuurd werd en dan eigenlijk alleen Sensoor kon bellen. Ja, en die hebben dan een psycholoog oid als betaalde kracht en verder vrijwilligers. Die krijgen dan een kleine training en hopla, lekker goedkoop.
Ik heb mijn hoop volledig op de techniek gesteld; binnenkort hebben we de verzorgende en sociale robots die eenzamen (vermoedelijk wel op indicatie en van de ziektekostenverzekeraar verstrekt) ter beschikking krijgen gesteld. Voor oude mensen, de eenzamen, de psychisch zwakken of labiele personen, bij de client thuis of in de een of andere opvang of kliniek.
Omdat lichamelijk contact en sex zo belangrijk is voor de mens, zowel lichamelijk als geestelijk (je voelt je lekker maar bv de voor de man geldt orgasmes - 5 en meer per week doen het aantal prostaatkankers verminderen). Dus moet die robot ook als sexrobot geprogrammeerd worden en natuurlijk ook met de nodige "hard" ware uitgerust worden.
Dan is die sociale buurvrouw ook niet meer nodig die regelmatig koffie komt drinken en een praatje komt maken, want die robot maakt men dan veel slimmer mooier, aardiger en knapper dan de mens, en ... er zit een knopje aan waarmee je hem af kunt zetten en die buurvrouw die ratelt maar door.
Leuk om te horen dat iemand het nog een leuk topic vind. Dat van die hersenscans vind ik ook wel interessant. Ik hoop dat hier meer mee gedaan wordt. Psychiaters gebruiken het nu nog helemaal niet, waarschijnlijk te duur. Dat laatste bedoelde ik nou!! Deze ontwikkeling is al aan de gang!! Mensen veranderen hun persoonlijkheid met medicijnen zonder dat er ethische bezwaren tegen zijn maar waar houdt het op?? Kan niemand het straks meer verdragen om ongelukkig te zijn? Wordt ongelukkig zijn straks iets voor de armen? Ik vind het echt bizar. Ik raak er gewoon van in de war, mensen weten straks niet meer wie ze zijn, wie ze ooit waren voor pillen, maar bestaat er uberhaupt wel een persoonlijkheid? of niet en dan maakt het ook allemaal helemaal niets uit.quote:Op maandag 10 juli 2017 21:17 schreef Elvenpath het volgende:
Hey dit vind ik nou een leuk topic!
Ikzelf denk dat er wel degelijk mentale stoornissen en wel degelijk psychiatrische aandoeningen bestaan. Ik heb namelijk foto's van hersenscans gezien waarop de hersenactiviteit zichtbaar werd van bijv. iemand met schizofrenie. Ik denk daarom dat de maatschappij hierop geen invloed heeft. Als je bijv. een geliefde verliest dan krijg je een behoorlijke mentale klap (of je nu steun vanuit de samenleving krijgt of niet).
Ik ben daarnaast echter wel van mening dat sommige stoornissen voor een groot deel door de samenleving worden veroorzaakt. Te hoge werkdruk, te hoge verwachtingen, het gevoel hebben 'opgesloten' te zitten. Voor een groot deel kan je hier lak aan hebben maar het heeft wel degelijk invloed op je. Hoe we dit in de toekomst gaan zien? Nouja het wordt steeds zichtbaarder. Wist je bijv. dat medicijnen tegen paniekstoornissen en antidepressiva het meest voorgeschreven medicijn zijn? Binnen mijn vriendengroep gebruiken meerdere mensen het.
Ik snap het wel , er gaat alleen dan wel iets verloren. Bijv. met de gruwelen van vroeger die weg zijn gaat ook moed verloren. Niet dat ik daar persoonlijk heel erg van wakker lig, maar als voorbeeld. Maar met het vermogen ongelukkig zijn is het nog erger in mijn mening. Daarmee gaat eigenlijk wel juist het gevoel gelukkig zijn verloren. Want waar kan je het mee vergelijken? Het zal betekenis gaan verliezen Ik denk dat als dit werkelijkheid wordt, het leven betekenislozer zal worden. Maar misschien ook niet.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 11:24 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Okay, veel medicijnen. Maar .... is dat erg. Of is dat alweer een "mode" van de tegenwoordige maatschappij en beter-weters, bemoeial, al dan niet "professioneel" om maar af te geven op medicijnen. Waarom mag niet iedereen gelukkig zijn, bv met een prozacje? Is dat dan zo erg als je een pilletje neemt. Zeker als niemand daar verder last van heeft, integendeel zelfs, liever een happy persoon in mijn omgeving als een depressieve mens die dadelijk misschien ook nog mij aansteekt met zijn somberheid.
Ik zie het zo:gelukkig kan en wordt er iets aan gedaan. Vroeger was men ook van mening dat pijn en lijden hoorde bij ziek zijn. Nu, ik wil een dier nog niet zien lijden of ongelukkig zijn, waarom zou een mens dat dan wel moeten?
Dus allemaal:
Dat vind ik fijn voor je, begrijp het ook wel, het is in zo'n geval ook moeilijk om maar te accepteren dat jij dat bent. Want nu ben je niet meer jezelf, maar voor jou heeft jezelf zijn dan geen betekenis meer. Hoe ik het zie, is dat jij de pillen bent geworden in plaats van een persoonlijkheid. Maar zo zou ik het zien, en ik zou er zelf waarschijnlijk ook voor hebben gekozen als ik die mogelijkheid had omdat ik zelf ook mij slecht voel dat ik niet waar kan maken wat ik zou willen in het leven. Maar maakt het jou helemaal niet uit dat je eigenlijk een ander persoon bent geworden?quote:Op dinsdag 11 juli 2017 13:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Tja... misschien is mijn medicatie drugs, misschien is het niet goed voor me dat ik negen pillen op een dag moet slikken, alleen het is wel het verschil tussen kunnen studeren of gefixeerd in een separeer zitten (letterlijk). Zonder die medicatie ben ik een gevaar voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving. Daarnaast ben ik zonder medicatie altijd bang en psychotisch, met extreme stemmingswisselingen (van het hete kopjes thee uit woede over iemand heen gooien tot helemaal in de gloria zijn). Voor mij is medicatie het verschil tussen vrijheid en totaal ontdaan worden van mijn autonomie.
Normaal slaap ik 2, hooguit 3 uur per nacht. Eens per week neem ik een slaappil om een nacht door te slapen. Om psychoses te voorkomen en te zorgen dat ik functioneer.
Uiteindelijk slik ik van alles het minimale. Gevolg: Ja, ik zie, hoor, voel en ervaar dingen die anderen niet waarnemen, maar ik ben niet gedrogeerd en heb gevoel en functioneer.
Kijk voor de eetstoornis die ik heb en de PTSS die ik heb, wil ik geen medicatie. Dat zijn problemen met een duidelijke oorzaak en daarbij werk ik ook aan de oorzaak. Volg ik behandelingen die mij goed helpen. Wanneer iets niet aanslaat (zoals bijv. EMDR) geef ik dit aan en zoeken we samen naar een andere oplossing en therapie. Totdat we (zoals nu) iets gevonden hebben wat wel werkt.
Je mag het als iets slechts zien, maar ik ben blij dat het werkt en het geeft me een leven en toekomst
Maar Vroegah pleegden dan dus wel mensen zelfmoord, in plaats van dat door pillen hergeprogrammeerde wezens bleven leven. En mensen zaten aan de coke ipv dat pillen aan de coke zaten, trouwens methylfenidaat IS coke. gedeeltelijk iig, dus veel is er niet vooruit gegaan.quote:Op dinsdag 11 juli 2017 16:15 schreef summer2bird het volgende:
God, ik ben zo blij dat ik mijn diagnoses heb. En daardoor een goede therapie kan volgen.
Vroegah was natuurlijk alles beter, toen depressieve mensen zich nog gewoon om zeep maakten en de mensen met ADHD massaal aan de coke zaten.
Gewoon niet aanstellen jongens!
Voor wanneer het kan vind ik dit zeker wel een goed idee ja... je moet ook met je beperkingen leren leven... Het is alleen een probleem als zulke mensen perse dagdiensten willen hebben of dit alleen gevraagd wordtquote:Op woensdag 12 juli 2017 04:32 schreef LeesFoknl het volgende:
Van sommige "problemen" kan men ook een deugd maken. Zie de reaktie over avond en nacht mensen en de 9-5 banen. Er zijn ook zat banen waar je later moet werken of zelfs in de nacht. Een aantal ervan worden ook nog beter betaald om die reden!
Ik noem er een paar: de horeca en het uitgaansleven, politie en de (nacht) waker, verpleging en produktie in ochtend middag en nachtdiensten waarbij je vermoedelijk op handen gedragen wordt als jij zegt dat je liefst de late en de nachtdienst draait.
Ben je een nachtbraker word dan nachtwaker! (zelf bedacht !!).
Dit is echt precies wat ik bedoel alleen dan beter verwoord. Ik ben het hier volkomen mee eens.quote:Op woensdag 12 juli 2017 04:59 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Ik gun iedereen zijn geluk. Als dat met een prozacje moet, prima. Maar ik zou liever zien dat er meer oog is voor structurele alternatieven waarbij je niet van (dure) medicijnen afhankelijk wordt. Voor een deel (!) is dat ook een mentaliteitsverandering van de maatschappij: nu word je overal opgeroepen je ultieme geluk na te streven, tot in het onrealistische aan toe. Tevreden zijn met wat je hebt, een omgeving die accepteert dat je niet altijd staat te jubelen bij het leven. Dat merk je heel erg bij mensen in de rouw - die worden behoorlijk gepushed om daar zo snel mogelijk overheen te komen en te verwerken in plaats van dat op natuurlijke wijze te laten slijten in de tijd.
Gaat niet altijd werken, maar nu grijpt men veel te snel naar medicijnen.
Ja maar het is dan niet meer hetzelfde mens. Dan moeten we een nieuwe definitie hebben van een mens, want dan valt de persoonlijkheid al af. Dan is het dus vooral de herinneringen die iemand maken wie die persoon is.quote:Op woensdag 12 juli 2017 20:40 schreef ChickenMan het volgende:
Bij depressie is aangetoond met scans dat het je hersenen aantast, dus dat is wel degelijk een ziekte en heeft niets met de maatschappij te maken.
Bij mensen met AD(H)D werken de hersenen anders dan mensen die dat niet hebben. Dat is dan weer pas een probleem als je niet mee kan komen in de maatschappij. De maatschappij is zoals 'ie is en is wat dat betreft niet te veranderen (de maatschappij werkt vóór de mensen die in de meerderheid zijn, de niet-AD(H)D'ers). Dan kunnen we maar beter blij zijn dat een mens wél mee kan komen met de juiste medicatie.
Vind het ook vrij bizar wat hier allemaal geroepen wordt. Alsof wetenschap er opeens niet meer toe doet.quote:Op donderdag 13 juli 2017 00:41 schreef Roland010 het volgende:
Psychische ziektes bestaan wel degelijk, dat is simpelweg een feit (dit valt zelfs in de hersenen te meten). Je bent ongeloofelijk disrespectvol naar mensen die daadwerkelijk echt lijden aan een dergelijke ziekte. Een ernstige mentale stoornis of ziekte hebben kan erger zijn dan een 'fysieke' ziekte, zoals kanker. Ik zou denk ik zonder twijfelen die 2e kiezen, als ik moest kiezen tussen b.v. ernstige schizofrenie en dat.
Dat ze steeds vaker getriggerd of vergergerd worden door 'de maatschappij' dat is wat anders. En ook dat er wel degelijk onterecht diagnoses worden gesteld (met name door ouders en andere niet-medici). Maar dat zegt niets over het wel of niet bestaan van de ziektes. Alleen dat opmerkingen als die van jou, het des te erger maken voor mensen die écht last van iets hebben.
Als het om fysieke (lees: 'zichtbare') ziektes gaat doet dat er wel toe, maar om psychische aandoeningen daarentegen niet. Op dementie na misschien, maar om die ziekte kun je ook niet heen, gezien het overduidelijke en zichtbare verloop en de helaas overduidelijke aftakeling.quote:Op donderdag 13 juli 2017 01:44 schreef ChickenMan het volgende:
[..]
Vind het ook vrij bizar wat hier allemaal geroepen wordt. Alsof wetenschap er opeens niet meer toe doet.
De oorzaak heeft niks met de maatschappij de maken, maar de oplossing wèl: het wordt niet geaccepteerd dat je depressief bent, adhd hebt etc, er is geen ruimte om als patiënt op een manier te leven die het dragelijker maakt, het enige wat men doet is er medicijnen inmikken zodat je weer in de pas gaat lopen met de rest. Van die medicijnen wordt je niet beter, maar ze onderdrukken de effecten van de aandoening- ook de nuttige, positieve aspecten ervan.quote:Op woensdag 12 juli 2017 20:40 schreef ChickenMan het volgende:
Bij depressie is aangetoond met scans dat het je hersenen aantast, dus dat is wel degelijk een ziekte en heeft niets met de maatschappij te maken.
Bij mensen met AD(H)D werken de hersenen anders dan mensen die dat niet hebben. Dat is dan weer pas een probleem als je niet mee kan komen in de maatschappij. De maatschappij is zoals 'ie is en is wat dat betreft niet te veranderen (de maatschappij werkt vóór de mensen die in de meerderheid zijn, de niet-AD(H)D'ers). Dan kunnen we maar beter blij zijn dat een mens wél mee kan komen met de juiste medicatie.
'de maatschappij' kan depressies wel degelijk triggeren of zelfs veroorzaken. Echter moet je dan onderscheid maken tussen 'gewone' depressies (veroorzaakt door externe factoren) en klinische depressies (dat is de ergste soort, want daarbij is het de verkeerde chemie in je hersenen zelf die de depressie veroorzaakt, ongeacht externe factoren die je kan wegnemen/verbeteren).quote:Op woensdag 12 juli 2017 20:40 schreef ChickenMan het volgende:
Bij depressie is aangetoond met scans dat het je hersenen aantast, dus dat is wel degelijk een ziekte en heeft niets met de maatschappij te maken.
Niet helemaal mee eens. Je hoort vaak de onzin: "vroeger had niemand ADHD". Nee, vroeger had je kleine schoolklassen, veel structuur, en niet een shitload aan prikkels in de vorm van telefoons, tablets etc. Het leven was simpeler en gestructureerder. Mensen met ADHD komen nu moeilijker mee, maar ook 'gewone' mensenhersenen beginnen nu al last van de huidige gejaagde cultuur met een ongezonde overkill aan prikkels te krijgen. Het aantal burn-outs onder twintigers en dertigers en zelfs studenten is explosief gestegen. Dat zegt toch wel heel wat.. Techniek hou je niet tegen, maar met z'n allen meer aan je geestelijke gezondheid denken, in plaats van de winsten van de helaas steeds machtiger wordende bedrijven (en nee, ik ben geen hippie die tegen het kapitalisme is ofzo, maar het is wel een verkeerde ontwikkeling dat bedrijven als Amazon de macht grijpen).quote:Bij mensen met AD(H)D werken de hersenen anders dan mensen die dat niet hebben. Dat is dan weer pas een probleem als je niet mee kan komen in de maatschappij. De maatschappij is zoals 'ie is en is wat dat betreft niet te veranderen (de maatschappij werkt vóór de mensen die in de meerderheid zijn, de niet-AD(H)D'ers). Dan kunnen we maar beter blij zijn dat een mens wél mee kan komen met de juiste medicatie.
Oh ja, is dat erg? Nou, ik voel me ook gekwetst door deze reactie, en nu? Heeft iemand met een psychiatrische ziekte als enige het recht om gekwetst te worden door een reactie? Moet ik omwille van hen mijn mond houden terwijl zij dat tegenover mij ook niet doen? Als je goed had gelezen dan las je dat ik het bestaan van stoornissen in de hersenen helemaal niet ontken, maar dat ik het niet vind kunnen hoe er op dit monent naar gekeken wordt en hoe het wordt gediagnosticeerd. Dat dit nu niet in het ziekenhuis gebeurd net als dementie of zo laat dus al zien dat het stigma wordt vergroot en de diagnose en behandeling onnauwkeurig is terwijl dat niet had gehoeven. Verder ben ik het met je eens over dat adhd verhaal en hoe dit ook komt door de eisen vanhet bedrijfsleven.quote:Op donderdag 13 juli 2017 00:41 schreef Roland010 het volgende:
Psychische ziektes bestaan wel degelijk, dat is simpelweg een feit (dit valt zelfs in de hersenen te meten). Je bent ongeloofelijk disrespectvol naar mensen die daadwerkelijk echt lijden aan een dergelijke ziekte. Een ernstige mentale stoornis of ziekte hebben kan erger zijn dan een 'fysieke' ziekte, zoals kanker. Ik zou denk ik zonder twijfelen die 2e kiezen, als ik moest kiezen tussen b.v. ernstige schizofrenie en dat.
Dat ze steeds vaker getriggerd of vergergerd worden door 'de maatschappij' dat is wat anders. En ook dat er wel degelijk onterecht diagnoses worden gesteld (met name door ouders en andere niet-medici). Maar dat zegt niets over het wel of niet bestaan van de ziektes. Alleen dat opmerkingen als die van jou, het des te erger maken voor mensen die écht last van iets hebben.
Ik ben geen ander persoon geworden. Het enige verschil is dat ik nu rustiger ben, waardoor ik de ruimte heb om mezelf te zijn.quote:Op donderdag 13 juli 2017 00:21 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dat vind ik fijn voor je, begrijp het ook wel, het is in zo'n geval ook moeilijk om maar te accepteren dat jij dat bent. Want nu ben je niet meer jezelf, maar voor jou heeft jezelf zijn dan geen betekenis meer. Hoe ik het zie, is dat jij de pillen bent geworden in plaats van een persoonlijkheid. Maar zo zou ik het zien, en ik zou er zelf waarschijnlijk ook voor hebben gekozen als ik die mogelijkheid had omdat ik zelf ook mij slecht voel dat ik niet waar kan maken wat ik zou willen in het leven. Maar maakt het jou helemaal niet uit dat je eigenlijk een ander persoon bent geworden?
Is natuurlijk niet helemaal waar. Luie huisartsen mikken er pillen in, lakse mensen die niet naar een psycholoog willen mikken er pillen in.quote:Op donderdag 13 juli 2017 07:30 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
De oorzaak heeft niks met de maatschappij de maken, maar de oplossing wèl: het wordt niet geaccepteerd dat je depressief bent, adhd hebt etc, er is geen ruimte om als patiënt op een manier te leven die het dragelijker maakt, het enige wat men doet is er medicijnen inmikken zodat je weer in de pas gaat lopen met de rest. Van die medicijnen wordt je niet beter, maar ze onderdrukken de effecten van de aandoening- ook de nuttige, positieve aspecten ervan.
Oh ja, ik ben het helemaal met je eens, hoor. Ik heb alleen geen zin om lange betogen te schrijven en probeer het zo simpel mogelijk houden.quote:Op donderdag 13 juli 2017 08:07 schreef Roland010 het volgende:
[..]
'de maatschappij' kan depressies wel degelijk triggeren of zelfs veroorzaken. Echter moet je dan onderscheid maken tussen 'gewone' depressies (veroorzaakt door externe factoren) en klinische depressies (dat is de ergste soort, want daarbij is het de verkeerde chemie in je hersenen zelf die de depressie veroorzaakt, ongeacht externe factoren die je kan wegnemen/verbeteren).
[..]
Niet helemaal mee eens. Je hoort vaak de onzin: "vroeger had niemand ADHD". Nee, vroeger had je kleine schoolklassen, veel structuur, en niet een shitload aan prikkels in de vorm van telefoons, tablets etc. Het leven was simpeler en gestructureerder. Mensen met ADHD komen nu moeilijker mee, maar ook 'gewone' mensenhersenen beginnen nu al last van de huidige gejaagde cultuur met een ongezonde overkill aan prikkels te krijgen. Het aantal burn-outs onder twintigers en dertigers en zelfs studenten is explosief gestegen. Dat zegt toch wel heel wat.. Techniek hou je niet tegen, maar met z'n allen meer aan je geestelijke gezondheid denken, in plaats van de winsten van de helaas steeds machtiger wordende bedrijven (en nee, ik ben geen hippie die tegen het kapitalisme is ofzo, maar het is wel een verkeerde ontwikkeling dat bedrijven als Amazon de macht grijpen).
Jij vindt dat ik mensen manipuleer omdat ik letterlijk niet heel mijn leven opgesloten en vastgebonden wil zijn? Jij denkt dat mijn medicatie invloed heeft op de levenskeuzes die ik maak? Dat ik door een pil het leuk vind om te handwerken? Dat een pil maakt dat ik verliefd ben op mijn partner? Jij denkt dat ik psychisch gezond ben, terwijl ik zonder medicatie paranoïde ben en continu suïcide wil en probeer plegen en daarom naakt, vastgebonden in een kamer met helemaal niks zat? Dat medicatie mijn studierichting bepaald heeft en mijn vriendenkring gevormd heeft? En zo kan ik wel pagina's doortypen...quote:Op donderdag 13 juli 2017 12:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Bedankt voor je reactie. Nou als ik het vergelijk met hoe je toen en nu bent vind qua functioneren hoe je dat zo post lijkt het of er dus wel een extreem verschil in zit. Dat gebrek aan rust zorgde er dus blijkbaar voor dat je een heel ander persoon was voor de buitenwereld in ieder geval. En dan is de vraag wel vind ik: hoe ver ga je in mensen manipuleren? Want heel veel mensen willen rust om beter te kunnen functioneren, in verschillende gradaties. Waarom kan dat dan ineens bij een bepaalde drempel wel en wordt het dan ethisch verantwoord gezien en daaronder niet. En jezelf zijn, wie bepaald wie jij bent? Jij zelf? Anderen? God? Hoe weet je nou dat je meer of minder jezelf bent. Het voelt beter, is denk ik een exactere beschrijving want hoe jij hoort te zijn kun je niet weten. Maar ik ga er maar even van uit dat het de bedoeling was dat jouw oorspronkelijke zelf gemanipuleerd werd, omdat deze 'hulp' op jouw pad kwam en dat zal wel niet voor niets zijn geweest. Maar straks is manipulatie op ieders pad. En dan wordt iedereen herschapen naar het beeld dat die persoon zelf wil.
Kalm Child, laat je niet zo opnaaien door die freak.quote:Op donderdag 13 juli 2017 16:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Jij vindt dat ik mensen manipuleer omdat ik letterlijk niet heel mijn leven opgesloten en vastgebonden wil zijn? Jij denkt dat mijn medicatie invloed heeft op de levenskeuzes die ik maak? Dat ik door een pil het leuk vind om te handwerken? Dat een pil maakt dat ik verliefd ben op mijn partner? Jij denkt dat ik psychisch gezond ben, terwijl ik zonder medicatie paranoïde ben en continu suïcide wil en probeer plegen en daarom naakt, vastgebonden in een kamer met helemaal niks zat? Dat medicatie mijn studierichting bepaald heeft en mijn vriendenkring gevormd heeft? En zo kan ik wel pagina's doortypen...
Zonder mijn medicatie en behandeling was ik nu nergens. Dat verschil tussen met en zonder medicatie is bij mij enorm.
PTSS en de eetstoornis zijn bij mij ontstaan doordat ik gruwelijk behandeld ben, dat is pas manipulatie. Dat ondermijnt een persoonlijkheid. Ik ben ziek gemaakt door mensen, voor een deel. Voor een ander deel heb ik gewoon pech gehad, is er in mijn brein iets mis gegaan (en ja, daar zijn scans van gemaakt).
Ik vind dat je gelijk hebt, maar veel mensen hebben adhd klachten. En die krijgen dan geen ondersteuning omdat ze niet goed op medicijnen reageren en dus niet 'officieel' adhd hebben. Maar bewijzen met een hersenscan voor individuele mensen kan niet. Mensen worden zo in hokjes geplaatst, dat creeert stigma en onbegrip en ook oneerlijkheid vind ik.quote:Op donderdag 13 juli 2017 16:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik vind de stelling die als TT staat nogal kort door de bocht. Daarbij wordt het begrip psychiatrische stoornis vaak veel te groot en te negatief gebracht. Een psychiatrische stoornis houdt in dat iemand een denk- of gedragspatroon vertoont die duidelijk afwijkt van het gemiddelde. Die persoon heeft daar meestal zelf last van (of de omgeving heeft er significant last van) en kan daardoor niet optimaal meedraaien in sociaal, functioneel en/of maatschappelijk opzicht.
Vroeger waren er veel minder psychische stoornissen goed in kaart gebracht. Om ADHD als voorbeeld te nemen: dat werd zeker niet als ziekte gezien. Zo was iemand gewoon volgens de omgeving. Maar die iemand wordt daardoor wel elke keer in zichzelf teleurgesteld, want ADHD-gedrag wordt nog steeds door veel mensen gezien als lui, ongedisciplineerd, onvolwassen, etc. Ik kan erover meepraten en het is niet tof om continu mee te maken dat bepaalde dingen de meeste mensen veel makkelijker afgaat.
Maar ja, veranderingen gaan zowel gepaard met voor- en nadelen. Op scholen is het veel makkelijker om op lastig gedrag een label te plakken. Druk kind heeft ADHD? Nou, we geven hem maar een pilletje, want dat is makkelijk dan hem dat extra beetje meer aandacht te geven die hij nodig heeft. Wellicht dat hij daardoor beter kan meedraaien op school, maar er is meer in het leven dan dat. ADHD behandel je vooral met gedragstraining. Mensen die het hebben, moeten leren hoe ze in elkaar zitten en hoe ze zichzelf kunnen motiveren om mee te doen of hoe ze zichzelf kunnen afremmen om niet teveel in de problemen te komen.
Je leest m'n post niet goed, je wil het niet begrijpen, ik vind niet dat jij anderen manipuleert maar zelf gemanipuleerd wordt maar daarin heb je natuurlijk wel een punt dat je door andere mensen negatiever gemanipuleerd bent dan door medicijnen. Dat is ook wel zo. Alles heeft invloed op je persoonlijkheid. Ik denk dat ik door deze post toch wel 100% van mening veranderd ben, dat had ik niet verwacht, maar zolang het iets positiefs oplevert voor de maarschappij zijn pillen misschien juist wel de redding van de mensheid.quote:Op donderdag 13 juli 2017 16:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Jij vindt dat ik mensen manipuleer omdat ik letterlijk niet heel mijn leven opgesloten en vastgebonden wil zijn? Jij denkt dat mijn medicatie invloed heeft op de levenskeuzes die ik maak? Dat ik door een pil het leuk vind om te handwerken? Dat een pil maakt dat ik verliefd ben op mijn partner? Jij denkt dat ik psychisch gezond ben, terwijl ik zonder medicatie paranoïde ben en continu suïcide wil en probeer plegen en daarom naakt, vastgebonden in een kamer met helemaal niks zat? Dat medicatie mijn studierichting bepaald heeft en mijn vriendenkring gevormd heeft? En zo kan ik wel pagina's doortypen...
Zonder mijn medicatie en behandeling was ik nu nergens. Dat verschil tussen met en zonder medicatie is bij mij enorm.
PTSS en de eetstoornis zijn bij mij ontstaan doordat ik gruwelijk behandeld ben, dat is pas manipulatie. Dat ondermijnt een persoonlijkheid. Ik ben ziek gemaakt door mensen, voor een deel. Voor een ander deel heb ik gewoon pech gehad, is er in mijn brein iets mis gegaan (en ja, daar zijn scans van gemaakt).
Nu is de vraag, hoe zijn de mensen "opgedroogd" ? Vroeger versus nu...ben benieuwd of daar onderzoek naar gedaan is en wat de resultaten zijn. Ik zal eens vluchtig zoeken.quote:Op donderdag 13 juli 2017 16:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik vind de stelling die als TT staat nogal kort door de bocht. Daarbij wordt het begrip psychiatrische stoornis vaak veel te groot en te negatief gebracht. Een psychiatrische stoornis houdt in dat iemand een denk- of gedragspatroon vertoont die duidelijk afwijkt van het gemiddelde. Die persoon heeft daar meestal zelf last van (of de omgeving heeft er significant last van) en kan daardoor niet optimaal meedraaien in sociaal, functioneel en/of maatschappelijk opzicht.
Vroeger waren er veel minder psychische stoornissen goed in kaart gebracht. Om ADHD als voorbeeld te nemen: dat werd zeker niet als ziekte gezien. Zo was iemand gewoon volgens de omgeving. Maar die iemand wordt daardoor wel elke keer in zichzelf teleurgesteld, want ADHD-gedrag wordt nog steeds door veel mensen gezien als lui, ongedisciplineerd, onvolwassen, etc. Ik kan erover meepraten en het is niet tof om continu mee te maken dat bepaalde dingen de meeste mensen veel makkelijker afgaat.
Maar ja, veranderingen gaan zowel gepaard met voor- en nadelen. Op scholen is het veel makkelijker om op lastig gedrag een label te plakken. Druk kind heeft ADHD? Nou, we geven hem maar een pilletje, want dat is makkelijk dan hem dat extra beetje meer aandacht te geven die hij nodig heeft. Wellicht dat hij daardoor beter kan meedraaien op school, maar er is meer in het leven dan dat. ADHD behandel je vooral met gedragstraining. Mensen die het hebben, moeten leren hoe ze in elkaar zitten en hoe ze zichzelf kunnen motiveren om mee te doen of hoe ze zichzelf kunnen afremmen om niet teveel in de problemen te komen.
Tuurlijk is de zorg zoals die nu is beter dan vroeger.quote:Op donderdag 13 juli 2017 19:29 schreef DoubleUU het volgende:
[..]
Nu is de vraag, hoe zijn de mensen "opgedroogd" ? Vroeger versus nu...ben benieuwd of daar onderzoek naar gedaan is en wat de resultaten zijn. Ik zal eens vluchtig zoeken.
Overigens (als ik goed gelezen heb) heeft niemand lobotomie nog genoemd, dat waren gewoon gruwelijke mishandelingen waarbij hersenhelften losgesneden werden etc. wat nooit geholpen heeft uiteraard. Wat dat betreft is de zorg wel vooruit gegaan lol.
Dus degenen die niet gelukkig zijn kiezen ervoor om niet tevreden te zijn?!quote:Op vrijdag 14 juli 2017 15:25 schreef LeesFoknl het volgende:
geluk is tevreden zijn!
En pas op met psychologen, velen zijn totaal van lotje getikt. Of ik gek ben maak ik dan toch liever ZELF uit.
Vind het hier trouwens al tamelijk filosofisch worden ....
Zijn of niet te wezen, dat is de vraag!
Uiteindelijk draait het simpelweg om waarom? Want dat is wat je met een therapeut achterhaalt. Waarom ben je zo? Waarom had iets een bepaalde impact op je? En waarom ben je nog niet veranderd? Enzovoort.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Dus degenen die niet gelukkig zijn kiezen ervoor om niet tevreden te zijn?!
Ik zeg niet dat je het zo bedoelt, maar anderen kunnen dat wel zo opvatten. En veel mensen met psychische problemen krijgen verweten dat ze het zichzelf aandoen. Zeker als op het eerste gezicht lijkt alsof er niks aan de hand is.
Het lijkt voor buitenstaanders allemaal heel simpel. "Je gewoon niet zo zorgen maken, goed je best doen op school/werk, niet mindewaardig over jezelf denken en niet negatief/pessimistisch zijn.
Dat hebben de meeste mensen met psychische problemen ook al bedacht en geprobeerd. Maar dat gaat in de praktijk veel en veel moeilijker en ze kunnen er niet zelf uitkomen. Dat is de reden waarom ze psychische hulp zoeken.
Gaat een psycholoog ook zeggen hoor. Die zegt vaak ook gewoon dat je je niet zorgen moet maken goed je best doen niet pessimistisch zijn enz en daarmee is ook voor hen de kous af. Zij vinden het echt niet minder simpel. Je moet jezelf verbeteren, anders kom je nergens. Het is nog steeds ieder voor zich, ook de psychiaters/psychologen voor zich. Als mensen niet meer mogen zeggen dat je maar gewoon tevreden moet zijn, richt je dan op de psychiatrie omdat zij de illusie hebben gecreeerd dat je zelf niet alle moeite moet doen terwijl dat wel zo is.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 17:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Dus degenen die niet gelukkig zijn kiezen ervoor om niet tevreden te zijn?!
Ik zeg niet dat je het zo bedoelt, maar anderen kunnen dat wel zo opvatten. En veel mensen met psychische problemen krijgen verweten dat ze het zichzelf aandoen. Zeker als op het eerste gezicht lijkt alsof er niks aan de hand is.
Het lijkt voor buitenstaanders allemaal heel simpel. "Je gewoon niet zo zorgen maken, goed je best doen op school/werk, niet mindewaardig over jezelf denken en niet negatief/pessimistisch zijn.
Dat hebben de meeste mensen met psychische problemen ook al bedacht en geprobeerd. Maar dat gaat in de praktijk veel en veel moeilijker en ze kunnen er niet zelf uitkomen. Dat is de reden waarom ze psychische hulp zoeken.
Maar hij is wel lekker zichzelf zonder medicatie. De maatschappij accepteert zijn waanbeelden gewoon niet.quote:Op maandag 17 juli 2017 16:24 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb een oom, zo psychotisch als een deur, die niet medicatie wilt nemen omdat dat "slecht" is volgens hem. Want dat hoort hij van andere mensen.
Dat hij vervolgens met een mes op het balkon in een multicultiwijk loopt te schreeuwen dat hij alle Marokkanen en Antillianen gaat vermoorden, daar hoor je die lui niet over.
Wanneer hij vervolgens gedwongen wordt opgenomen en onder dwang medicatie krijgt wordt hij vriendelijker en gaan zijn waanbeelden weg.
En wanneer hij weer in de maatschappij wordt losgelaten, de Facebook tekstjes leest van "een wandeling in het bos is beter dan medicatie" en dus van de medicatie af gaat begint het hele feest weer van voor af aan
Met alle respect, maar ben je ooit wel eens bij een psycholoog geweest? Heb je er ooit wel eens een gesproken? Als dat je beeld is van therapie, mis je toch echt een hoop informatie.quote:Op zaterdag 15 juli 2017 07:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Gaat een psycholoog ook zeggen hoor. Die zegt vaak ook gewoon dat je je niet zorgen moet maken goed je best doen niet pessimistisch zijn enz en daarmee is ook voor hen de kous af. Zij vinden het echt niet minder simpel. Je moet jezelf verbeteren, anders kom je nergens. Het is nog steeds ieder voor zich, ook de psychiaters/psychologen voor zich. Als mensen niet meer mogen zeggen dat je maar gewoon tevreden moet zijn, richt je dan op de psychiatrie omdat zij de illusie hebben gecreeerd dat je zelf niet alle moeite moet doen terwijl dat wel zo is.
Ben het hier helemaal mee eens.quote:Op zondag 16 juli 2017 12:03 schreef LeesFoknl het volgende:
okay. Dit topic gaat mij serieus aan het hart.Heb zelfs vroeger jaren in "deze" richting" gewerkt en ooit ook een periode zelf problemen in die richting gehad.Zonder in te willen gaan op nut van wel of niet hulpverlening zoeken, en in welke vorm dan ook nog, wil ik hetvolgende hierover zeggen.
Een gezelllige groep vrienden, een groep met gedeelde interesses (van geloof, koken, motorrijden of renfietsen op zondag, visclubje EHBO judoclub of vrijwilliger - bestuurslid, kaartclub enz enz is vaker nog beter dan prof. hulpverlening voor je.
Maar nu heel simpel en pragmatisch mijn (ervaringsdeskundige) overtuiging en aanpak:
Leer jezelf (goed!) kennen
Zonder jezelf te oordelen of te veroordelen
Accepteer jezelf en hou van jezelf
Wees zacht voor jezelf, wees aardig voor jezelf.
Accepteer jezelf en je situatie,
Zoek uit waar je je lekker en prettig bij voelt, en doe dat. Zonder er over te oordelen of te veroordelen wat het ook is. Hele weekend thuis detectives kijken, prima. Gamen op pc, ook prima. Of een dag in bad liggen, spelen met die drijvende eendjes. Ook okay.
Wees je daar bewust van en geniet ervan en wees er tevreden mee.
Tevreden zijn is al een heel super grote stap richting gelukkig zijn.
Laat je niet een of ander cliché over geluk opleggen of opdwingen. Jouw geluk kan anders zijn dan mijn geluk, en helemaal anders als zoetsappige clichees over geluk (gezin bv of die flitsende altijd aktieve de blits makende jongeman of jongevrouw die elders weer als de gelukkige worden ge-idealiseerd).
Heb schijt (mijn excuses voor het woord cq deze uitdrukking) aan wat anderen denken hoe jij zou moeten zijn en hoe jij zou moeten leven. Tis jouw leven, als jij er maar gelukkig IN en MEE bent.
JIJ, dus niet je ouders, broer of zus, collega, buren, vrienden of leraar en chef, of zelfs je partner. Alleen jij!
En ... count your blessings. Dus, alles zul je niet bereiken in je leven, er blijven altijd wel wensen over, maar kijk naar wat je wel hebt en waar je plezier aan hebt (materieel en immaterieel)
Dat is mijn idee, en dus mijn advies.
Laat je niet gek maken en maak jezelf niet gek !!
Hoe hinderen deze symptomen je dan in het dagelijks leven? Want ik heb deze ook en kom door aanpassingen zoals hierboven genoemd al heel ver..maar goed, mijn geval is minder ernstig. Het is goed dat deze Marokkaanse en Antilliaanse Nederlanders zich niets van jouw oom aantrekken. Je kunt er op 2 manieren tegenaan kijken: hij was tolerant maar door zijn ziekte is hij het niet. Of hij is intolerant maar medicijnen maken hem tot een ander persoon. Je snapt toch wel dat mensen hier over na denken? Of het zin heeft is de vraag, maar toch. mensen hier nemen altijd klakkeloos de heersende mening van psychiaters en psychologen en hun denkbeelden (dat bepaalde wat zij ziektes noemen onomstotelijk door hun oorzaken komen enz) over. Dat zijn ook maar mensen, laatst was er nog een psycholoog die vond dat bepaalde baby's niet gered moesten worden terwijl dat wel kon, en er ook tussenzaten met relatief lichte beperkingen. Is die mening automatisch goed omdat ze een psycholoog is? Naar mijn mening niet maar oke, ik zeg niet dat het fout is want het is haar mening. Maar ik heb echt het gevoel dat psychiaters en psychologen en hun denkbeelden hier worden geïdealiseerd en beachouwd als de ultieme waarheid.quote:Op maandag 17 juli 2017 16:24 schreef summer2bird het volgende:
Zonder mijn medicatie zou ik nu nog op de gesloten afdeling zitten.
Ik heb heel veel therapie gehad, maar het enige wat echt goed werkt is medicatie.
Door de medicatie blijf ik redelijk, minder impulsief, minder agressief, en gelukkiger.
Er heerst tegenwoordig een taboe op het gebruik van medicatie wat vrij gevaarlijk is.
Ik heb een oom, zo psychotisch als een deur, die niet medicatie wilt nemen omdat dat "slecht" is volgens hem. Want dat hoort hij van andere mensen.
Dat hij vervolgens met een mes op het balkon in een multicultiwijk loopt te schreeuwen dat hij alle Marokkanen en Antillianen gaat vermoorden, daar hoor je die lui niet over.
Wanneer hij vervolgens gedwongen wordt opgenomen en onder dwang medicatie krijgt wordt hij vriendelijker en gaan zijn waanbeelden weg.
En wanneer hij weer in de maatschappij wordt losgelaten, de Facebook tekstjes leest van "een wandeling in het bos is beter dan medicatie" en dus van de medicatie af gaat begint het hele feest weer van voor af aan
Nogmaals, van mdma wordt ik ook empathischer, betekent het dan dat mijn echte ik de persoon is die wildvreemden als soulmates beschouwd? Naar mijn mening niet.quote:Op maandag 17 juli 2017 16:59 schreef ChickenMan het volgende:
[..]
Maar hij is wel lekker zichzelf zonder medicatie. De maatschappij accepteert zijn waanbeelden gewoon niet.
Meerdere, 11 jaarquote:Op dinsdag 18 juli 2017 18:54 schreef Naesala_1981 het volgende:
[..]
Met alle respect, maar ben je ooit wel eens bij een psycholoog geweest? Heb je er ooit wel eens een gesproken?
Kan dat je die ervaring hebt en gelooft in wat zij problematiek noemen, dat is fijn voor je. Ik zou het gewoon "bestaan" noemen, zelfs bij de ergste gevallen, omdat mensen geen dingen zijn en een geest hebben is het bestaan niet zo saai is dat iedereen hetzelfde is qua geest. Gelukkig niet. Door bepaalde persoonlijkheidskenmerken als problematisch te beschouwen wordt straks iedereen hetzelfde. Zou kunnen dat sommigen dat prettig vinden, maar ik vind dat juist problematisch. Sommige dingen noemt de dsm " gewone levensproblematiek", ook sommige hele erge dingen terwijl andere ineens trauma heten bijv. Ik snap de gedachtengang, maar hebben mensen in sommige situaties dan ineens geen recht op medicijnen als ze zich verdrietig voelen? Waar trek je de grens denk ik dan.quote:Als dat je beeld is van therapie, mis je toch echt een hoop informatie. Begrijp me niet verkeerd, iedereen mag zeggen dat ik "maar gewoon tevreden" moet zijn. Ik heb er geen hol aan en kan er niets mee, maar iedereen mag het natuurlijk zeggen. Mijn problemen liggen helaas wat gecompliceerder en gelukkig begrijpt een psycholoog dat wel. Die komt met therapie op maat, die aansluit bij mijn problematiek waarmee ik stapje voor stapje verder kan komen in mijn herstel.
Je gaat voorbij aan intonatie, empathie, inlevingsvermogen, erkenning, parate theoretische kennis die leiden tot behandeltechnieken wanneer je een psycholoog zo wegzet. Een psycholoog en psychiater zullen je nooit voorhouden dat het je aan komt waaien, ze stellen je alleen in staat om de drempel over te gaan. Zelfs met hun hulp vraagt dat nog steeds erg veel van iemand, maar het gaat wel makkelijker met meer zelfinzicht en kennis voor het omgaan met je problematiek.
Psychologen behandelen de psychische aandoening, maar dat wil niet zeggen dat er niet veel aandacht is voor de individualiteit van de cliënt. Dat zit hem niet zozeer in de aangeboden therapie, maar in hoe deze wordt aangeboden, ondersteund en doorlopen. Ik heb meerdere malen groepstherapie gevolgd met mensen met dezelfde diagnose, maar ieder persoon werd individueel begeleid naast de groepstherapie en volgde dus een eigen traject binnen de therapie.quote:Op woensdag 19 juli 2017 21:42 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Kan dat je die ervaring hebt en gelooft in wat zij problematiek noemen, dat is fijn voor je. Ik zou het gewoon "bestaan" noemen, zelfs bij de ergste gevallen, omdat mensen geen dingen zijn en een geest hebben is het bestaan niet zo saai is dat iedereen hetzelfde is qua geest. Gelukkig niet. Door bepaalde persoonlijkheidskenmerken als problematisch te beschouwen wordt straks iedereen hetzelfde. Zou kunnen dat sommigen dat prettig vinden, maar ik vind dat juist problematisch. Sommige dingen noemt de dsm " gewone levensproblematiek", ook sommige hele erge dingen terwijl andere ineens trauma heten bijv. Ik snap de gedachtengang, maar hebben mensen in sommige situaties dan ineens geen recht op medicijnen als ze zich verdrietig voelen? Waar trek je de grens denk ik dan.
Bedankt voor de reactie. Ik ben blij dat je het begrijpt dat er soms gewoon mensen zijn die tussen wal en schip vallen. Want ik zie het om me heen af en toe ook, niet veel maar wel een paar. Ik ben door je post weer terug gaan denken aan mijn ervaringen en toen kwam ik tot de conclusie dat er ook wel goede ervaringen tussen hebben gezeten. Waarbij de gherapie wel had "geholpen" voor het probleem dat ik had (en vooral oook waar de buitenwereld last van had). Ik ben op gegeven moment gestopt met mijn medicijnen, omdat het niet meer nodig was en ik geen veranderde persoonlijkheid wilde. Want ik had wel degelijk het idee dat het veranderde. Daarom vind ik het ergens ook niet erg dat ik daardoor wat klachten had overgehouden. Het idee ineens een ander mens te zijn geworden vind ik gewoon eng. Aangezien dat helemaal zou betekenen dat er geen individuele mensen zijn en dat je dan net zo goed niet had kunnen bestaan, hoewel je lichaam natuurlijk wel altijd hetzelfde blijft. Maar inmiddels denk ik ook, wij hebbwn toch geen eigen wil, we worden bestuurd, kijk maar naar alles wat ontdekt wordt over wat je beinvloed, dat is te veel om onder controle te kunnen houden voor de gemiddelde mens en we weten het vaak niet eens. Als kritiek over mensen met bijv autisme hoor je vaak dat het net robots zijn zoals Kamina in dat andere topic zei maar wat maakt de mens uberhaupt anders dan een robot? Het enige verschil is zoals ik het zie dat de mens gevoelens heeft en irrationeel kan zijn (voor zover een robot dat tegenwoordig al niet kan ik weet het niet) maar dat is nu juist wat de psychologie behandelt. Want in de huidige maatschappij moeten wij zoals robots zijn. Degenen die succes hebben in de maatschappij zijn bijna alleen maar rationeel. Dat is het voornaamste verschil tussen psychisch "gezonde" en psychisch "zieke" mensen.quote:Op zaterdag 22 juli 2017 02:49 schreef Naesala_1981 het volgende:
[..]
Psychologen behandelen de psychische aandoening, maar dat wil niet zeggen dat er niet veel aandacht is voor de individualiteit van de cliënt. Dat zit hem niet zozeer in de aangeboden therapie, maar in hoe deze wordt aangeboden, ondersteund en doorlopen. Ik heb meerdere malen groepstherapie gevolgd met mensen met dezelfde diagnose, maar ieder persoon werd individueel begeleid naast de groepstherapie en volgde dus een eigen traject binnen de therapie.
De persoonlijkheidskenmerken worden behandeld die storend zijn voor de cliënt, niet de persoonlijkheid zelf. Wanneer iets je dusdanig hindert dat je bepaalde doelen in je leven niet kunt halen of het je weerhoudt van het kunnen functioneren in het dagelijkse leven. Daarmee creëer je denk ik ruimte voor het individu juist, omdat je weer meer jezelf kunt streven te zijn en assertiever in het leven kunt staan.
De grens tussen levensproblematiek en trauma kan in die zin moeilijk te definiëren zijn, omdat er altijd grensgevallen zijn. Zelfs wanneer er duidelijke theoretische richtlijnen zijn vastgelegd. Zeker wanneer je met mensen te maken hebt, is dat lastig, omdat ieder mens dus anders is. In grote lijnen is het verschil me wel duidelijk. Trauma ligt dieper, laat diepere sporen na in het heden en in de toekomst. Daarom komt er ook vaak medicatie bij, om de behandeling te ondersteunen en dragelijker te maken.
Ik twijfel er geen seconde aan dat er mensen tussen wal en schip vallen en niet de behandeling krijgen die ze nodig hebben. Ik hoop echter dat deze mensen zich niet keren van de psychologie. Want wanneer problemen verergeren of niet weggaan, kan er een nieuwe indicatie komen en alsnog de hulp komen die je nodig hebt. Daarom raakte je bericht me misschien. Deels zie ik het als steunend voor mensen die niet vinden wat ze nodig hebben bij de psycholoog, maar voor een groter deel ervaar ik angst dat het mensen kan weerhouden van het opzoeken van een psycholoog, wat ik altijd zou aanraden.
Het is lastig. Het is niet zoals met een Rennie en brandend maagzuur. Dat wanneer je het inneemt het gewoon vrijwel altijd helpt. Bij behandelingen zitten nu eenmaal ook slechte ervaringen. Dat heb je wanneer er mensen betrokken zijn. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen bij het al dan niet slagen van een behandeling bij een behandelaar, het is in die zin nooit exacte wetenschap. Het is trial en error tot je vindt wat bij je past. Het vraagt geduld, vertrouwen en doorzettingsvermogen. Het is gewoon onwijs lastig.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |