Psychiatrische "ziekten" bestaan niet,Alleen de maatschappij

Bedankt voor je reactie. Nou als ik het vergelijk met hoe je toen en nu bent vind qua functioneren hoe je dat zo post lijkt het of er dus wel een extreem verschil in zit. Dat gebrek aan rust zorgde er dus blijkbaar voor dat je een heel ander persoon was voor de buitenwereld in ieder geval. En dan is de vraag wel vind ik: hoe ver ga je in mensen manipuleren? Want heel veel mensen willen rust om beter te kunnen functioneren, in verschillende gradaties. Waarom kan dat dan ineens bij een bepaalde drempel wel en wordt het dan ethisch verantwoord gezien en daaronder niet. En jezelf zijn, wie bepaald wie jij bent? Jij zelf? Anderen? God? Hoe weet je nou dat je meer of minder jezelf bent. Het voelt beter, is denk ik een exactere beschrijving want hoe jij hoort te zijn kun je niet weten. Maar ik ga er maar even van uit dat het de bedoeling was dat jouw oorspronkelijke zelf gemanipuleerd werd, omdat deze 'hulp' op jouw pad kwam en dat zal wel niet voor niets zijn geweest. Maar straks is manipulatie op ieders pad. En dan wordt iedereen herschapen naar het beeld dat die persoon zelf wil.

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-07-2017 13:06:22 ]

quote:

Op donderdag 13 juli 2017 16:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik vind de stelling die als TT staat nogal kort door de bocht. Daarbij wordt het begrip psychiatrische stoornis vaak veel te groot en te negatief gebracht. Een psychiatrische stoornis houdt in dat iemand een denk- of gedragspatroon vertoont die duidelijk afwijkt van het gemiddelde. Die persoon heeft daar meestal zelf last van (of de omgeving heeft er significant last van) en kan daardoor niet optimaal meedraaien in sociaal, functioneel en/of maatschappelijk opzicht.

Vroeger waren er veel minder psychische stoornissen goed in kaart gebracht. Om ADHD als voorbeeld te nemen: dat werd zeker niet als ziekte gezien. Zo was iemand gewoon volgens de omgeving. Maar die iemand wordt daardoor wel elke keer in zichzelf teleurgesteld, want ADHD-gedrag wordt nog steeds door veel mensen gezien als lui, ongedisciplineerd, onvolwassen, etc. Ik kan erover meepraten en het is niet tof om continu mee te maken dat bepaalde dingen de meeste mensen veel makkelijker afgaat.

Maar ja, veranderingen gaan zowel gepaard met voor- en nadelen. Op scholen is het veel makkelijker om op lastig gedrag een label te plakken. Druk kind heeft ADHD? Nou, we geven hem maar een pilletje, want dat is makkelijk dan hem dat extra beetje meer aandacht te geven die hij nodig heeft. Wellicht dat hij daardoor beter kan meedraaien op school, maar er is meer in het leven dan dat. ADHD behandel je vooral met gedragstraining. Mensen die het hebben, moeten leren hoe ze in elkaar zitten en hoe ze zichzelf kunnen motiveren om mee te doen of hoe ze zichzelf kunnen afremmen om niet teveel in de problemen te komen.

Ik vind dat je gelijk hebt, maar veel mensen hebben adhd klachten. En die krijgen dan geen ondersteuning omdat ze niet goed op medicijnen reageren en dus niet 'officieel' adhd hebben. Maar bewijzen met een hersenscan voor individuele mensen kan niet. Mensen worden zo in hokjes geplaatst, dat creeert stigma en onbegrip en ook oneerlijkheid vind ik.

quote:

Op donderdag 13 juli 2017 16:51 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Jij vindt dat ik mensen manipuleer omdat ik letterlijk niet heel mijn leven opgesloten en vastgebonden wil zijn? Jij denkt dat mijn medicatie invloed heeft op de levenskeuzes die ik maak? Dat ik door een pil het leuk vind om te handwerken? Dat een pil maakt dat ik verliefd ben op mijn partner? Jij denkt dat ik psychisch gezond ben, terwijl ik zonder medicatie paranoïde ben en continu suïcide wil en probeer plegen en daarom naakt, vastgebonden in een kamer met helemaal niks zat? Dat medicatie mijn studierichting bepaald heeft en mijn vriendenkring gevormd heeft? En zo kan ik wel pagina's doortypen...

Zonder mijn medicatie en behandeling was ik nu nergens. Dat verschil tussen met en zonder medicatie is bij mij enorm.
PTSS en de eetstoornis zijn bij mij ontstaan doordat ik gruwelijk behandeld ben, dat is pas manipulatie. Dat ondermijnt een persoonlijkheid. Ik ben ziek gemaakt door mensen, voor een deel. Voor een ander deel heb ik gewoon pech gehad, is er in mijn brein iets mis gegaan (en ja, daar zijn scans van gemaakt).

Je leest m'n post niet goed, je wil het niet begrijpen, ik vind niet dat jij anderen manipuleert maar zelf gemanipuleerd wordt maar daarin heb je natuurlijk wel een punt dat je door andere mensen negatiever gemanipuleerd bent dan door medicijnen. Dat is ook wel zo. Alles heeft invloed op je persoonlijkheid. Ik denk dat ik door deze post toch wel 100% van mening veranderd ben, dat had ik niet verwacht, maar zolang het iets positiefs oplevert voor de maarschappij zijn pillen misschien juist wel de redding van de mensheid.

quote:

Op vrijdag 14 juli 2017 17:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dus degenen die niet gelukkig zijn kiezen ervoor om niet tevreden te zijn?!

Ik zeg niet dat je het zo bedoelt, maar anderen kunnen dat wel zo opvatten. En veel mensen met psychische problemen krijgen verweten dat ze het zichzelf aandoen. Zeker als op het eerste gezicht lijkt alsof er niks aan de hand is.

Het lijkt voor buitenstaanders allemaal heel simpel. "Je gewoon niet zo zorgen maken, goed je best doen op school/werk, niet mindewaardig over jezelf denken en niet negatief/pessimistisch zijn.

Dat hebben de meeste mensen met psychische problemen ook al bedacht en geprobeerd. Maar dat gaat in de praktijk veel en veel moeilijker en ze kunnen er niet zelf uitkomen. Dat is de reden waarom ze psychische hulp zoeken.

Gaat een psycholoog ook zeggen hoor. Die zegt vaak ook gewoon dat je je niet zorgen moet maken goed je best doen niet pessimistisch zijn enz en daarmee is ook voor hen de kous af. Zij vinden het echt niet minder simpel. Je moet jezelf verbeteren, anders kom je nergens. Het is nog steeds ieder voor zich, ook de psychiaters/psychologen voor zich. Als mensen niet meer mogen zeggen dat je maar gewoon tevreden moet zijn, richt je dan op de psychiatrie omdat zij de illusie hebben gecreeerd dat je zelf niet alle moeite moet doen terwijl dat wel zo is.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 12:03 schreef LeesFoknl het volgende:
okay. Dit topic gaat mij serieus aan het hart.Heb zelfs vroeger jaren in "deze" richting" gewerkt en ooit ook een periode zelf problemen in die richting gehad.Zonder in te willen gaan op nut van wel of niet hulpverlening zoeken, en in welke vorm dan ook nog, wil ik hetvolgende hierover zeggen.

Een gezelllige groep vrienden, een groep met gedeelde interesses (van geloof, koken, motorrijden of renfietsen op zondag, visclubje EHBO judoclub of vrijwilliger - bestuurslid, kaartclub enz enz is vaker nog beter dan prof. hulpverlening voor je.

Maar nu heel simpel en pragmatisch mijn (ervaringsdeskundige) overtuiging en aanpak:

Leer jezelf (goed!) kennen
Zonder jezelf te oordelen of te veroordelen
Accepteer jezelf en hou van jezelf
Wees zacht voor jezelf, wees aardig voor jezelf.
Accepteer jezelf en je situatie,
Zoek uit waar je je lekker en prettig bij voelt, en doe dat. Zonder er over te oordelen of te veroordelen wat het ook is. Hele weekend thuis detectives kijken, prima. Gamen op pc, ook prima. Of een dag in bad liggen, spelen met die drijvende eendjes. Ook okay.
Wees je daar bewust van en geniet ervan en wees er tevreden mee.
Tevreden zijn is al een heel super grote stap richting gelukkig zijn.

Laat je niet een of ander cliché over geluk opleggen of opdwingen. Jouw geluk kan anders zijn dan mijn geluk, en helemaal anders als zoetsappige clichees over geluk (gezin bv of die flitsende altijd aktieve de blits makende jongeman of jongevrouw die elders weer als de gelukkige worden ge-idealiseerd).

Heb schijt (mijn excuses voor het woord cq deze uitdrukking) aan wat anderen denken hoe jij zou moeten zijn en hoe jij zou moeten leven. Tis jouw leven, als jij er maar gelukkig IN en MEE bent.
JIJ, dus niet je ouders, broer of zus, collega, buren, vrienden of leraar en chef, of zelfs je partner. Alleen jij!

En ... count your blessings. Dus, alles zul je niet bereiken in je leven, er blijven altijd wel wensen over, maar kijk naar wat je wel hebt en waar je plezier aan hebt (materieel en immaterieel)

Dat is mijn idee, en dus mijn advies.

Laat je niet gek maken en maak jezelf niet gek !!

Ben het hier helemaal mee eens.

quote:

Op maandag 17 juli 2017 16:24 schreef summer2bird het volgende:
Zonder mijn medicatie zou ik nu nog op de gesloten afdeling zitten.
Ik heb heel veel therapie gehad, maar het enige wat echt goed werkt is medicatie.
Door de medicatie blijf ik redelijk, minder impulsief, minder agressief, en gelukkiger.
Er heerst tegenwoordig een taboe op het gebruik van medicatie wat vrij gevaarlijk is.

Ik heb een oom, zo psychotisch als een deur, die niet medicatie wilt nemen omdat dat "slecht" is volgens hem. Want dat hoort hij van andere mensen.

Dat hij vervolgens met een mes op het balkon in een multicultiwijk loopt te schreeuwen dat hij alle Marokkanen en Antillianen gaat vermoorden, daar hoor je die lui niet over.

Wanneer hij vervolgens gedwongen wordt opgenomen en onder dwang medicatie krijgt wordt hij vriendelijker en gaan zijn waanbeelden weg.

En wanneer hij weer in de maatschappij wordt losgelaten, de Facebook tekstjes leest van "een wandeling in het bos is beter dan medicatie" en dus van de medicatie af gaat begint het hele feest weer van voor af aan

Hoe hinderen deze symptomen je dan in het dagelijks leven? Want ik heb deze ook en kom door aanpassingen zoals hierboven genoemd al heel ver..maar goed, mijn geval is minder ernstig. Het is goed dat deze Marokkaanse en Antilliaanse Nederlanders zich niets van jouw oom aantrekken. Je kunt er op 2 manieren tegenaan kijken: hij was tolerant maar door zijn ziekte is hij het niet. Of hij is intolerant maar medicijnen maken hem tot een ander persoon. Je snapt toch wel dat mensen hier over na denken? Of het zin heeft is de vraag, maar toch. mensen hier nemen altijd klakkeloos de heersende mening van psychiaters en psychologen en hun denkbeelden (dat bepaalde wat zij ziektes noemen onomstotelijk door hun oorzaken komen enz) over. Dat zijn ook maar mensen, laatst was er nog een psycholoog die vond dat bepaalde baby's niet gered moesten worden terwijl dat wel kon, en er ook tussenzaten met relatief lichte beperkingen. Is die mening automatisch goed omdat ze een psycholoog is? Naar mijn mening niet maar oke, ik zeg niet dat het fout is want het is haar mening. Maar ik heb echt het gevoel dat psychiaters en psychologen en hun denkbeelden hier worden geïdealiseerd en beachouwd als de ultieme waarheid.

quote:

Op maandag 17 juli 2017 16:59 schreef ChickenMan het volgende:

[..]

Maar hij is wel lekker zichzelf zonder medicatie. De maatschappij accepteert zijn waanbeelden gewoon niet.

Nogmaals, van mdma wordt ik ook empathischer, betekent het dan dat mijn echte ik de persoon is die wildvreemden als soulmates beschouwd? Naar mijn mening niet.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2017 18:54 schreef Naesala_1981 het volgende:

[..]

Met alle respect, maar ben je ooit wel eens bij een psycholoog geweest? Heb je er ooit wel eens een gesproken?

Meerdere, 11 jaar

quote:

Als dat je beeld is van therapie, mis je toch echt een hoop informatie. Begrijp me niet verkeerd, iedereen mag zeggen dat ik "maar gewoon tevreden" moet zijn. Ik heb er geen hol aan en kan er niets mee, maar iedereen mag het natuurlijk zeggen. Mijn problemen liggen helaas wat gecompliceerder en gelukkig begrijpt een psycholoog dat wel. Die komt met therapie op maat, die aansluit bij mijn problematiek waarmee ik stapje voor stapje verder kan komen in mijn herstel.

Je gaat voorbij aan intonatie, empathie, inlevingsvermogen, erkenning, parate theoretische kennis die leiden tot behandeltechnieken wanneer je een psycholoog zo wegzet. Een psycholoog en psychiater zullen je nooit voorhouden dat het je aan komt waaien, ze stellen je alleen in staat om de drempel over te gaan. Zelfs met hun hulp vraagt dat nog steeds erg veel van iemand, maar het gaat wel makkelijker met meer zelfinzicht en kennis voor het omgaan met je problematiek.

Kan dat je die ervaring hebt en gelooft in wat zij problematiek noemen, dat is fijn voor je. Ik zou het gewoon "bestaan" noemen, zelfs bij de ergste gevallen, omdat mensen geen dingen zijn en een geest hebben is het bestaan niet zo saai is dat iedereen hetzelfde is qua geest. Gelukkig niet. Door bepaalde persoonlijkheidskenmerken als problematisch te beschouwen wordt straks iedereen hetzelfde. Zou kunnen dat sommigen dat prettig vinden, maar ik vind dat juist problematisch. Sommige dingen noemt de dsm " gewone levensproblematiek", ook sommige hele erge dingen terwijl andere ineens trauma heten bijv. Ik snap de gedachtengang, maar hebben mensen in sommige situaties dan ineens geen recht op medicijnen als ze zich verdrietig voelen? Waar trek je de grens denk ik dan.

quote:

Op zaterdag 22 juli 2017 02:49 schreef Naesala_1981 het volgende:

[..]

Psychologen behandelen de psychische aandoening, maar dat wil niet zeggen dat er niet veel aandacht is voor de individualiteit van de cliënt. Dat zit hem niet zozeer in de aangeboden therapie, maar in hoe deze wordt aangeboden, ondersteund en doorlopen. Ik heb meerdere malen groepstherapie gevolgd met mensen met dezelfde diagnose, maar ieder persoon werd individueel begeleid naast de groepstherapie en volgde dus een eigen traject binnen de therapie.

De persoonlijkheidskenmerken worden behandeld die storend zijn voor de cliënt, niet de persoonlijkheid zelf. Wanneer iets je dusdanig hindert dat je bepaalde doelen in je leven niet kunt halen of het je weerhoudt van het kunnen functioneren in het dagelijkse leven. Daarmee creëer je denk ik ruimte voor het individu juist, omdat je weer meer jezelf kunt streven te zijn en assertiever in het leven kunt staan.

De grens tussen levensproblematiek en trauma kan in die zin moeilijk te definiëren zijn, omdat er altijd grensgevallen zijn. Zelfs wanneer er duidelijke theoretische richtlijnen zijn vastgelegd. Zeker wanneer je met mensen te maken hebt, is dat lastig, omdat ieder mens dus anders is. In grote lijnen is het verschil me wel duidelijk. Trauma ligt dieper, laat diepere sporen na in het heden en in de toekomst. Daarom komt er ook vaak medicatie bij, om de behandeling te ondersteunen en dragelijker te maken.

Ik twijfel er geen seconde aan dat er mensen tussen wal en schip vallen en niet de behandeling krijgen die ze nodig hebben. Ik hoop echter dat deze mensen zich niet keren van de psychologie. Want wanneer problemen verergeren of niet weggaan, kan er een nieuwe indicatie komen en alsnog de hulp komen die je nodig hebt. Daarom raakte je bericht me misschien. Deels zie ik het als steunend voor mensen die niet vinden wat ze nodig hebben bij de psycholoog, maar voor een groter deel ervaar ik angst dat het mensen kan weerhouden van het opzoeken van een psycholoog, wat ik altijd zou aanraden.

Het is lastig. Het is niet zoals met een Rennie en brandend maagzuur. Dat wanneer je het inneemt het gewoon vrijwel altijd helpt. Bij behandelingen zitten nu eenmaal ook slechte ervaringen. Dat heb je wanneer er mensen betrokken zijn. Er zijn zoveel factoren die een rol spelen bij het al dan niet slagen van een behandeling bij een behandelaar, het is in die zin nooit exacte wetenschap. Het is trial en error tot je vindt wat bij je past. Het vraagt geduld, vertrouwen en doorzettingsvermogen. Het is gewoon onwijs lastig.

Bedankt voor de reactie. Ik ben blij dat je het begrijpt dat er soms gewoon mensen zijn die tussen wal en schip vallen. Want ik zie het om me heen af en toe ook, niet veel maar wel een paar. Ik ben door je post weer terug gaan denken aan mijn ervaringen en toen kwam ik tot de conclusie dat er ook wel goede ervaringen tussen hebben gezeten. Waarbij de gherapie wel had "geholpen" voor het probleem dat ik had (en vooral oook waar de buitenwereld last van had). Ik ben op gegeven moment gestopt met mijn medicijnen, omdat het niet meer nodig was en ik geen veranderde persoonlijkheid wilde. Want ik had wel degelijk het idee dat het veranderde. Daarom vind ik het ergens ook niet erg dat ik daardoor wat klachten had overgehouden. Het idee ineens een ander mens te zijn geworden vind ik gewoon eng. Aangezien dat helemaal zou betekenen dat er geen individuele mensen zijn en dat je dan net zo goed niet had kunnen bestaan, hoewel je lichaam natuurlijk wel altijd hetzelfde blijft. Maar inmiddels denk ik ook, wij hebbwn toch geen eigen wil, we worden bestuurd, kijk maar naar alles wat ontdekt wordt over wat je beinvloed, dat is te veel om onder controle te kunnen houden voor de gemiddelde mens en we weten het vaak niet eens. Als kritiek over mensen met bijv autisme hoor je vaak dat het net robots zijn zoals Kamina in dat andere topic zei maar wat maakt de mens uberhaupt anders dan een robot? Het enige verschil is zoals ik het zie dat de mens gevoelens heeft en irrationeel kan zijn (voor zover een robot dat tegenwoordig al niet kan ik weet het niet) maar dat is nu juist wat de psychologie behandelt. Want in de huidige maatschappij moeten wij zoals robots zijn. Degenen die succes hebben in de maatschappij zijn bijna alleen maar rationeel. Dat is het voornaamste verschil tussen psychisch "gezonde" en psychisch "zieke" mensen.
Ik heb gewoon twee meningen over de geestelijke gezondheidszorg, erg nuttig en totaal nutteloos. Waarom ik hier berichten plaats vanuit de mening totaal nutteloos is omdat ik dus het idee had dat veel mensen alleen de mening erg nuttig hadden. Maar ik ben blij dat er ook mensen zijn die er iets genuanceerder over denken. Ook als je dan zelf alleen een goede ervaring hebt gehad zoals die groepstherapie. En klopt inderdaad met die vergelijking met Rennie, psychologie is absoluut geen exacte wetenschap maar daar pieker ik dus veel over, of het in theorie mogelijk zou zijn dat het dat zou worden, met behulp van of neurowetenschap. Dan zouden wij pas echt God zijn, dan zouden we niet alleen ons lichaam opnieuw creeren, maar ook de geest. Dan kent het leven straks echt totaal geen uitdagingen meer. Van de hel op aarde zijn we dan steeds meer in de hemel op aarde beland. Dan vrees ik dat er een soort ramp gaat gebeuren. Of juist niet, dan is dat het eindstadium waar we al die tijd als soort naartoe hebben geleefd.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-07-2017 02:13:14 ]