[CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 12

quote:

Op vrijdag 24 november 2017 13:01 schreef Prisha het volgende:

[..]

Dit was toch al bekend? Dat het niet door water kwam bedoel ik.

Vermoedens neem ik aan; geen uitsluitsel

quote:

Op woensdag 29 november 2017 08:54 schreef Prisha het volgende:
Zonsondergang op Mars, foto gemaakt door Mars rover Curiosity op 20-11-2017.

[ afbeelding ]

bron: NASA/JPL-Caltech/MSSS

21-12-2017

Dit is 'm dan: de raket waarmee Elon Musk naar Mars wil

De Falcon Heavy – de meest krachtige raket die op dit moment beschikbaar is – in volle glorie!

Elon Musk heeft op Twitter enkele foto’s vrijgegeven van ‘zijn’ Falcon Heavy: de gloednieuwe, uitzonderlijk krachtige raket die volgende maand voor het eerst het luchtruim moet kiezen. Er is jaren aan de raket geknutseld en dat deze nu daadwerkelijk de lucht ingaat, lijkt de topman van SpaceX niet in de koude kleren te gaan zitten. “Ik houd zoveel van deze raket,” schrijft hij op het sociale medium.



Krachtig
Maar laten we eerlijk zijn: Musks liefde voor deze raket is goed te verklaren. De Falcon Heavy is de krachtigste raket die op dit moment op de markt is en zou in staat moeten zijn om 63.800 kilogram aan voorraden in een lage baan rond de aarde te brengen. Daarnaast kan de raket op papier ook een lading met een gewicht van zo’n 16.800 kilogram naar Mars of een lading van 3500 kilogram naar Pluto brengen. En dat ook nog eens tegen een relatief lage prijs.


Dit filmpje laat zien hoe de Falcon Heavy gebruikt wordt om een satelliet in een baan rond de aarde te plaatsen. De twee boosters en de eerste rakettrap keren na de lancering terug op aarde, waardoor het mogelijk wordt om deze te hergebruiken. SpaceX vindt dat belangrijk, omdat de kosten van de ruimtevaart zo enorm kunnen worden teruggebracht. Op termijn hoopt het bedrijf complete raketten te kunnen hergebruiken.

Flinke jongen
De Falcon Heavy-raket is ongeveer 70 meter hoog, 12,2 meter breed en weegt een slordige 1,4 miljoen kilogram. De raket bestaat uit een Falcon 9-raket en twee Falcon 9-boosters die samen 27 motoren herbergen.

Ruimtetoeristen
De Falcon Heavy is vanaf het begin ontworpen om mensen de ruimte in te brengen. En daarmee behoren verre bemande ruimtereizen naar de maan of Mars weer tot de mogelijkheden, aldus SpaceX. Op korte termijn zal de raket echter ingezet worden om twee ruimtetoeristen rond de maan te laten vliegen.

Voor het zover is, zal de raket eerst uitgebreid getest moeten worden. De eerste test staat gepland voor januari. En Musk heeft er nooit een geheim van gemaakt dat er een gerede kans is dat deze test misgaat. Het belooft dan ook een spannende lancering te worden.

(scientias.nl)

11-01-2018

Rijke vindplaatsen van bevroren water ontdekt op Mars


Artist’s impression van de Mars Reconnaissance Orbiter. (NASA/JPL)

Op beelden van de Mars Reconnaissance Orbiter zijn acht steile hellingen op Mars ontdekt waar aanzienlijke hoeveelheden ondergronds bevroren water door erosie zijn bloot komen te liggen. Uit de banden en kleurverschillen die het ijs vertoont, leiden planeetwetenschappers af dat het ijs is opgebouwd uit opeenvolgende laagjes sneeuw. Deze ontdekking kan worden gebruikt om meer te weten te komen over het vroegere klimaat op de planeet (Science, 12 januari).

Omdat er weinig inslagkraters in de omgeving van de vindplaatsen te zien zijn, vermoeden de onderzoekers dat de laatste ijsvorming – naar geologische maatstaven – niet zo heel erg lang geleden heeft plaatsgevonden. De ijsafzettingen beginnen ongeveer twee meter onder het oppervlak en strekken dicht uit tot diepten van honderd meter of meer. Geschat wordt dat het ijs zich langzaam – een paar millimeter per zomer – terugtrekt ten gevolge van sublimatie (‘verdamping’).

Het ijs is alleen zichtbaar op plaatsen waar grote rotsblokken omlaag zijn gevallen, maar het is aannemelijk dat er op veel meer plaatsen vlak onder het oppervlak ijs te vinden zal zijn. Als dat inderdaad zo is, is dat goed nieuws voor toekomstige bemande missies naar Mars. (EE)

(allesoversterrenkunde)

01-02-2018

Kippenvel! NASA’s verkenner Curiosity maakt prachtige nieuwe beelden van Mars


 © NASA/JPL-Caltech/MSSS

Curiosity, de Mars-verkenner van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA, heeft na maanden klimmen eindelijk de flanken bereikt van de bergkam Vera Rubin. Daar maakte de verkenner zestien foto’s die samen een prachtig panorama van de Gale-krater vormen, waar Curiosity in 2012 landde. Het is de eerste keer ooit dat er zo’n groot overzichtsbeeld vanop de planeet werd gemaakt.

De Mars-verkenner heeft sinds de landing meer dan vijf jaar geleden in totaal 18 kilometer afgelegd, en pas nu, na een maandenlange klimtocht, kon het staaltje toptechnologie even terugkijken op zijn tocht en prachtige foto’s maken van het dal waarin het geland is. Het resultaat vormt een van de mooiste panoramabeelden ooit van de rode planeet. Een hogeresolutiebeeld kan je hier downloaden.

Curiosity schoot de beelden al op 25 oktober vorig jaar, vanop een hoogte van 327 meter. Pas deze week liepen ze echter bij de ruimtevaartorganisatie binnen, nadat de Maven-satelliet erin geslaagd was een recordhoeveelheid data in één keer door te sturen. NASA plakte de zestien beelden aan elkaar en veranderde de witbalans, zodat de kleuren overeen zouden komen met daglicht op aarde.



 © NASA/JPL-Caltech/MSSS - Een detail van het panorama. Curiosity landde in 2012 op de Bradbury landingsplaats, en legde sindsdien een tocht van 18 kilometer af, hier deels weergegeven met een grijze lijn.

154 kilometer breed

Op de beelden is goed te zien hoe groot het dal is van de krater waarin Curiousity landde. In totaal is de Gale-krater 154 kilometer breed. De afstand vanop de bergflank waar de foto’s zijn genomen tot aan de tegenoverliggende bergen is ongeveer 30 kilometer. NASA toonde zich bijzonder verheugd over de beelden. “Hoewel Curiousity al vijf jaar aan het klimmen is, is het de eerste keer dat we konden terugkijken en een volledig beeld te zien kregen van de missie die achter ons ligt”, aldus projectleider Ashwin Vasavada. “Vanop ons terras op de Vera Rubin-bergkam toont de bodem van de krater zich in al zijn glorie tot aan de spectaculaire bergkam die de noordelijke rand vormt van de Gale-krater.”

Curiousity bereidt zich nu voor op nieuwe boorwerkzaamheden in de ondergrond, waarna de stalen in de verkenner zelf geanalyseerd zullen worden. Het is al meer dan een jaar geleden dat de verkenner nog nieuwe boorstalen heeft genomen.


 © ESA/DLR/FU Berlin/NASA/JPL-Caltech - NASA maakte ook dit beeld van bovenaf. De ster is waar Curiosity in 2012 landde, en de zwarte lijn het pad dat de verkenner sindsdien aflegde.




 © REUTERS - Curiosity maakte vorige week nog dit zelfportret vanop de bergkam waar hij zich momenteel bevindt. Links in beeld is de krater die op de panoramafoto te zien is.

(HLN)

05-02-2018

Klei-onderzoek werpt licht op klimaathistorie Mars


Marskaart waarop klei-afzettingen in geel zijn weergegeven. (NASA/JPL-Caltech)

Op tal van plaatsen aan het Marsoppervlak zijn klei-afzettingen ontdekt, maar wetenschappers begrijpen niet goed hoe die ooit hebben kunnen ontstaan. Er zijn tal van aanwijzingen dat Mars in het verre verleden een warmer en natter klimaat had, maar voor de vorming van klei is doorgaans gedurende lange tijd een behoorlijk hoge temperatuur nodig, en zó warm was het indertijd nu ook weer niet op Mars.

Onderzoekers van het SETI-instituut in Californië komen nu tot de conclusie dat de verschillende soorten klei die op Mars zijn aangetroffen ook onder nogal uiteenlopende omstandigheden kunnen zijn ontstaan. Hoewel Mars ook in het verre verleden een behoorlijk koude planeet moet zijn geweest, kan er sprake geweest zijn van kortere en langere periodes met een hogere oppervlaktetemperatuur, bijvoorbeeld als gevolg van vulkanisme, veranderingen in de stand van de rotatieas van Mars, of krachtige kosmische inslagen. Tijdens zulke warme periodes (met een duur van enkele tienduizenden jaren tot enkele miljoenen jaren) kunnen de waargenomen klei-afzettingen ontstaan zijn, aldus de wetenschappers in een artikel in Nature Astronomy. (GS

(allesoversterrenkunde)

06-02-2018

Dit ruimtevaartuig is al bijna een jaar aan het afremmen
Om dan volgende maand eindelijk in de gewenste baan rond Mars te arriveren.

Het ruimtevaartuig in kwestie – de Trace Gas Orbiter, kortweg TGO – arriveerde in oktober 2016 samen met Marslander Schiaparelli bij de rode planeet. Schiaparelli crashte helaas op het oppervlak van Mars, maar TGO wist zich – zoals gepland – in een ovaalvormige baan rond Mars te nestelen. Daarmee was de orbiter er echter nog niet: om Mars uitgebreid te kunnen bestuderen, moest deze eigenlijk in een cirkelvormige baan gebracht worden. En daar is ESA inmiddels alweer bijna een jaar druk mee. Maar het einde is nu in zicht: volgende maand zal TGO zich in zijn definitieve baan nestelen en kan het onderzoek naar Mars dan eindelijk beginnen. Dat maakt ESA bekend.

Aerobraking
Dat het zolang duurt om TGO in de juiste baan te krijgen, is goed te verklaren. De sonde wijzigt namelijk van baan middels aerobraking. Hierbij duikt de sonde herhaaldelijk in de Martiaanse atmosfeer om door die atmosfeer afgeremd te worden. Hierdoor gaat TGO trager en trager rond Mars draaien en belandt deze gaandeweg in een cirkelvormige baan. De afbeelding hieronder laat mooi zien dat ESA met dat aerobraking in een jaar tijd al aardig wat bereikt heeft.



De dikkere grijze lijnen geven aan dat de omlooptijd met een uur verkort is. De dunne grijze lijnen staan voor een afname van 30 minuten. Elke keer als de sonde het dichtst bij Mars in de buurt komt, scheert deze door de atmosfeer van de rode planeet om af te remmen. Hierdoor duurt elke volgende baan net ietsje korter dan de vorige. Afbeelding: ESA.

Op het moment dat TGO bij Mars arriveerde, cirkelde deze in de buitenste baan. Op het moment dat de afstand tussen Mars en TGO het grootst was, was de sonde maar liefst 33.200 kilometer van Mars verwijderd. Bovendien deed de sonde er maar liefst 24 uur over om een rondje rond Mars te voltooien. Inmiddels bevindt TGO zich dankzij het aerobraking in de blauwe baan. De sonde doet er nu zo’n 2 uur en 3 kwartier over om een baan rond Mars te voltooien en is daarbij maximaal slechts 2700 kilometer van de rode planeet verwijderd. De rode lijn laat de baan zien waarin TGO middels aerobraking uiteindelijk moet belanden. Dat is echter nog niet de definitieve baan van de sonde; als de orbiter in de rode baan zit, zullen de stuwraketten geactiveerd worden om deze in de groene baan te dwingen. Eenmaal in de groene baan cirkelt de sonde op een afstand van zo’n 400 kilometer om Mars heen: een perfecte afstand om de rode planeet verder te bestuderen.

De Trace Gas Orbiter zal onderzoek gaan doen naar de atmosfeer van Mars. Gehoopt wordt dat deze onder meer het methaan-vraagstuk op kan lossen. Onderzoek heeft uitgewezen dat in de atmosfeer van Mars kleine hoeveelheden methaan te vinden zijn. Aangezien methaan maar kort in de atmosfeer stand kan houden, wijzen die kleine hoeveelheden erop dat de methaanconcentratie in de atmosfeer wordt aangevuld door een nog onbekende bron van methaan op Mars. Dat kan een biologische bron (leven) zijn, maar ook een chemische bron. Gehoopt wordt dat de Trace Gas Orbiter door nauwkeurige metingen uit te voeren in de atmosfeer van Mars kan verraden waar die bron zich bevindt. Maar dat is niet de enige rol die de Trace Gas Orbiter is toegedicht. ESA hoopt in een later stadium een rover naar Mars te sturen en die zou via de Trace Gas Orbiter met de aarde moeten communiceren.

Brandstof
Aerobraking heeft een groot voordeel: de sonde kan zonder al te veel brandstofverbruik in de definitieve baan worden gemanoeuvreerd. Maar de aanpak heeft ook nadelen. Zo vereist deze een hoop geduld. Bovendien is de procedure behoorlijk zenuwslopend. Omdat de dichtheid van de Martiaanse atmosfeer varieert, remt de sonde niet tijdens elke duik in de atmosfeer even sterk af. Het betekent dat onderzoekers op aarde ook nooit precies weten wanneer de sonde na het aerobraken weer in staat is om contact te leggen met de aarde. En dus is het elke keer weer afwachten. En naarmate de omlooptijd van de sonde – door het aerobraken – verkort wordt, volgen die spannende momentjes waarop men wacht op een signaal van TGO zich sneller op. Op dit moment heeft de sonde zoals gezegd een omlooptijd van iets minder dan drie uur, wat betekent dat de sonde acht keer per dag door de atmosfeer van Mars wordt afgeremd en het dus acht keer per dag spannend is wanneer deze weer contact legt.

TGO startte in maart 2017 met aerobraking. In de zomer van 2017 werd er een stop ingelast, omdat de aarde en Mars zich in conjunctie bevonden. Dat betekent dat Mars op dat moment – vanaf de aarde gezien – achter de zon stond, waardoor de communicatie met de sonde bemoeilijkt werd. In augustus werd het aerobraking weer hervat. Inmiddels heeft de atmosfeer van Mars de sonde al met zo’n 781,5 meter per seconde vertraagt. Naar verwachting kan TGO zich half maart in zijn definitieve baan nestelen

(scientias.nl)