Queens Of The Stone Age #11 Villains!

quote:

Op zaterdag 12 augustus 2017 18:18 schreef Belabor het volgende:
Het blijven vooral Fortress (die bijna valse zanglijn blijft me irriteren) en Hideaway die wat mij betreft echt de dompers van dit album zijn. Un-Reborn Again was eerst ook geen favoriet, maar het refrein is gewoon erg lekker en de lead gitaar lickjes zijn erg goed gevonden. Het heeft ook wel een lekkere groove!

Verder valt door het hele album heen op dat een aantal solo's echt gewoon bijna nergens meer op slaan. De solo richting het einde Head Like A Haunted House gaat echt helemaal nergens over, idem de tweede solo in The Evil Has Landed. Ik gok ook dat die door Troy ingespeeld is, klinkt als hem tenminste.

Ik begin het als album wel steeds meer te waarderen, maar het is wel echt een groeier. Het klinkt wel echt als Queens en zit qua stijl ook dicht in de buurt van ...Like Clockwork, maar er zijn een aantal hele onverwachtse keuzes gemaakt in de instrumentatie en de songwriting die je niet van Queens verwacht.

Dit is een album voor de puristen wat dat betreft. Krijgt van mij op dit moment een 7,5.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2017 12:23 schreef Gezicht het volgende:
Head Like a Haunted House is tot nu toe m'n favoriet

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2017 13:21 schreef Felixa het volgende:
Opbouw van het openingsnummer vind ik echt geweldig!

quote:

QUEENS OF THE STONE AGE
VILLAINS

Josh Homme heeft een pesthekel aan voorspelbaarheid. Dus werd Villains in het geniep opgenomen met niemand minder dan Mark Ronson als co-producer. Een popalbum is het zeker niet, al is er wel de nodige lucht in de woestijnrock gepompt.

De eerste twee minuten van Feet Don’t Fail Me dienen als spookachtige spanningsopbouw, waarna de plaat in alle hevigheid losbarst met een karakteristiek ronkende Queens Of The Stone Age-riff: hard, droog en dansbaar. ‘I was born in the desert, May 17 in ‘73’, kreunt Homme. ‘I’m much older than I thought I’d be’. Het daaropvolgende The Way You Used To Do klinkt door de handclaps en het springerige gitaarwerk triomfantelijk en bevestigt het vermoeden dat de Amerikanen in bloedvorm zijn. Homme toont zich op Villains andermaal een meester in het schrijven van zowel gevoelige als gewelddadig harde songs. In die eerste categorie vallen Fortress, een met softe synths ingekleurd ruggesteuntje (‘If ever your fortress caves, you’re always save in mine’), en Hideaway, dat dezelfde toon en boodschap heeft (‘Speak my name, and I appear’). Hier is overduidelijk papa Homme aan het woord. In de tweede categorie hebben we Domesticated Animals, met een typische QOTSA-opbouw: dreigen, opbouwen, verlichten, verwoesten.

Punker Homme komt om de hoek kijken in Head Like A Haunted House, waarin manische energie en taalacrobatiek vrij spel hebben. Hetzelfde geldt voor Un-Reborn Again (met blazers!) en The Evil Has Landed, inclusief killer riff en de briljante openingszin ‘Going on a living spree, any wanna come with me?’ Speelsheid én sophistication – het is QOTSA in een notendop. Het melodieuze hoogtepunt moet dan nog komen, in het refrein van sluitstuk Villains Of Circumstance. Met Villains hebben de Californiërs weer negen vlijmscherpe nieuwe pijlen op hun boog.