quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:18 schreef Eficaz het volgende:

[..]


Je plaatje laat wat sadistische trekjes zien.

quote:

Onderbouw dat eens met, zeg, voorbeelden uit de praktijk? Of roep je maar gewoon wat?

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:28 schreef Eficaz het volgende:

[..]


Je kan erop googelen!

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:32 schreef Eficaz het volgende:
quote:

0s.gif
Op woensdag 31 mei 2017 17:25 schreef Tijger_m het volgende:


[..]

[..]


[..]

quote:

Mr. Comey learned from news reports that he had been fired while addressing bureau employees in Los Angeles. While Mr. Comey spoke, television screens in the background began flashing the news. In response to the reports, Mr. Comey laughed, saying that he thought it was a fairly funny prank. Shortly after, Mr. Trump’s letter was delivered to F.B.I. Headquarters in Washington.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:30 schreef Hdero het volgende:

[..]

En jouw plaatje had geen enkel stuk geweldadigheid getoond. Bloed en een zwaard, dat zijn heel lieve dingen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:48 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Nee, er werd een concept gedood. Dat dier representeerde een concept, namelijk politiek correct zijn. Iemand die politiek correct is, is een clichégebruiker, een eufemismegebruiker, een waarheidomzeiler.
Voor de zekerheid: een eufemisme is een stijlfiguur waarmee iets mooier, vriendelijker en/of minder onaangenaam wordt voorgesteld dan het in werkelijkheid is.

Dus effe duidelijk gezegd, een politiek correct figuur liegt en zegt de waarheid niet.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:51 schreef Hdero het volgende:

[..]

Helaas voor jou is politieke correctheid niet alleen links. Het heeft zelfs populistische trekjes.

Maar goed, ik had al eerder door dat je enkel wilt trollen. Voor mij heb je nu een bepaalde grens geschreden, dus ik laat je verder links liggen en laat de anderen last van je hebben.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:53 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Links en rechts, dat is allang hetzelfde

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:42 schreef Monolith het volgende:
Ach het is een trolletje. Verbaast me dat de modjes het kapottrollen van topics toestaan.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:57 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Vind je het erg als ik het niet grappig vind.
Iemand die politiek correct is had hier om kunnen lachen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:57 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Vind je het erg als ik het niet grappig vind.
Iemand die politiek correct is had hier om kunnen lachen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:04 schreef Ulx het volgende:
Is er al wat meer over de termijn dat de VS terug de kolentijd in gaat bekend? Standaard is het vier jaar, tenzij ze helemaal uit die VN organisatie stappen toch? Heeft Trump daar wat over geblaat of niet?

quote:

Amerikaans president Donald Trump heeft zijn gsm-nummer uitgedeeld aan meerdere wereldleiders. Dat meldt The Guardian. Daarmee verbreekt Trump het diplomatische protocol en rijzen er zorgen over de beveiliging van zijn communicatie.


Nieuws Buitenland
DONALD TRUMP
Trump verbreekt protocol en deelt gsm-nummer uit aan wereldleiders

31-05-17, 07.58u - Redactie - Bron: The Guardian

1 Amerikaans president Donald Trump. ©BELGAIMAGE
Amerikaans president Donald Trump heeft zijn gsm-nummer uitgedeeld aan meerdere wereldleiders. Dat meldt The Guardian. Daarmee verbreekt Trump het diplomatische protocol en rijzen er zorgen over de beveiliging van zijn communicatie.

Lees later Deel OP FACEBOOK Tweet op Twitter Mail Deel op Whats app
31 shares
Volgens voormalige en huidige Amerikaanse functionarissen heeft Trump de politieke leiders van Mexico, Frankrijk en Canada op het hart gedrukt hem op zijn gsm-nummer te bellen. Alleen Canadees premier Justin Trudeau zou al op die uitnodiging ingegaan zijn.

Trump schendt daarmee het diplomatieke protocol. Telefoongesprekken tussen wereldleiders zijn georkestreerde aangelegenheden, die plaatsvinden op de streng beveiligde telefoonnetwerken in de ambtswoning. Amerikaanse presidenten voeren hun gesprekken doorgaans in de Situation Room of het Oval Office in het Witte Huis, of in de presidentiële limousine.

Volgens beveiligingsexperten is het niet veilig om een mobiele telefoon te gebruiken voor officiële gesprekken. Zelf als Donald Trump zijn overheids-gsm gebruikt, zijn zijn gesprekken kwetsbaar voor luistervinken, luidt het.

Private e-mailserver

Deze zet van Trump is des te opmerkelijker omdat hij tijdens de afgelopen verkiezingscampagne zware kritiek uitte op zijn tegenstander Hillary Clinton omdat die als minister van Buitenlandse Zaken gebruik had gemaakt van een private e-mailserver. Op die manier zou ze geheime informatie toegankelijk maken voor buitenlandse vijanden, meende Trump.

http://www.demorgen.be/bu(...)eldleiders-ba7058d5/

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 13:14:48 Kathy Griffin should be ashamed of herself. My children, especially my 11 year old son, Barron, are having a hard time with this. Sick! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 12:09:22 Who can figure out the true meaning of "covfefe" ??? Enjoy! reageer retweet

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:37 schreef OMG het volgende:
Nou zeg. 1D connect the dots.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:32 schreef Nintex het volgende:
De familie Trump is al de hele dag aan het meestertrollen

[ afbeelding ]

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 13:14:48 Kathy Griffin should be ashamed of herself. My children, especially my 11 year old son, Barron, are having a hard time with this. Sick! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 12:09:22 Who can figure out the true meaning of "covfefe" ??? Enjoy! reageer retweet

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:42 schreef Monolith het volgende:
Ach het is een trolletje. Verbaast me dat de modjes het kapottrollen van topics toestaan.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:25 schreef Hdero het volgende:
Weet niet of iemand dit al heeft gezien:

Trump verbreekt protocol en deelt gsm-nummer uit aan wereldleiders

[..]

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:43 schreef Hdero het volgende:

[..]

Maar haar man is zelf de grootste gek. Wie behandelt hem? Of is hij beyond help?

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:02 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Dat hele "my children" slaat sowieso nergens op (want zo goed als allemaal volwassen). Muv Barron wellicht. Maar het is ZIJN taak het joch te beschermen en voor te bereiden op wat er kan gebeuren als pa NOG meer in de spotlights komt te staan

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:02 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Dat hele "my children" slaat sowieso nergens op (want zo goed als allemaal volwassen). Muv Barron wellicht. Maar het is ZIJN taak het joch te beschermen en voor te bereiden op wat er kan gebeuren als pa NOG meer in de spotlights komt te staan

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:06 schreef ,westwoodblvd het volgende:

[..]

Vind ik wat kort door de bocht. Het was gewoon een smakeloze foto.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:12 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Welke foto dan precies? Die van Melania (niks mis mee of ik mis iets) of die van de scalp van Trump door die comedienne?

Anyways, mijn mening verandert er niet door: hoge bomen vangen veel wind. Overkomt iedereen die in de politieke spotlights staat, mensen gaan heel ver. Jammeren dat je volwassen kinderen er niet tegen kunnen is bizar. En dat Obama jonge kinderen had weerhield Trump ook allerminst hem op een zeer laag niveau aan te vallen.

Conclusie: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. En: wie kaatst kan de bal verwachten. Etc.

Geen medelijden met Mr Bully hier. Ook niet met zijn kinderen. Sorry

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:00 schreef vipergts het volgende:
Donald pakt het groots aan hij gaat de planeet ten gronde richten ipv alleen de VS. Net als je denkt dat het niet gekker kan komt er weer een nieuw idee/schandaal/tweet oid

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:17 schreef Monolith het volgende:

[..]

Ach het klimaat staat of valt echt niet bij deelname aan een dergelijk akkoord. Laten we niet vergeten dat Kyoto ook nooit geratificeerd is door de VS.
Ik denk persoonlijk dat de VS vooral zichzelf hiermee in de vingers snijdt. Een focus op fossiele brandstoffen terwijl de rest van de wereld inzet op alternatieven levert een concurrentienadeel op en ook een zeer beperkte afzetmarkt. Al is het Amerikaanse bedrijfsleven wel een stuk innovatiever en vooruitstrevender dan opa Trump.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:19 schreef westwoodblvd het volgende:

[..]

We zullen de reacties van de rest van de wereld de komende dagen af moeten wachten. Als er andere landen buiten Europa zijn die dit als vrijbrief zien om zelf ook niet meer mee te hoeven doen, kan het alsnog zeer verkeerd uitpakken, hoewel de eerste tekenen goed zijn. Daarnaast zijn de V.S. een grote vervuiler, zowel absoluut als relatief, als zij de komende vier jaar niets tegen klimaatverandering doen, betekent dat dat de rest van de wereld nog voortvarender te werk moet gaan. Daar moet men wel toe bereid zijn.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:16 schreef Kansenjongere het volgende:

[..]

Dat Trump een lompe hork is die voortdurend anderen schoffeert en ze een trap nageeft als ze het in hun hoofd halen om er iets van te zeggen, rechtvaardigt mijns inziens op geen enkele wijze dit soort smakeloze foto's.
Het is ook nog eens heel dom en ineffectief, want nu kan Trump weer de slachtofferrol opzoeken en dit keer zowaar eens terecht.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:39 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Oneens.
Wie kaatst..

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:44 schreef Falco het volgende:

[..]

Heb jij Trump grijnzend met het afgesneden hoofd van Obama gezien na de inauguratie? Zo'n grapje zou hij kunnen maken en zich dan ook verlagen tot het niveau van die komische trut.

Zoiets is echt niet goed te praten hoor Iedereen met een gezond stel hersens weet wat er gebeurt als je dat soort dingen maar gewoon toe laat. Het gaat van kwaad tot erger over en weer. Terecht dat hier ophef is, men hoeft zich niet te verlagen of zwaar daaronder te gaan met dit soort schijtlollige gore onzin.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:12 schreef Hdero het volgende:

[..]

Het engste van alles is dat deze man niet eens van de internetgeneratie is, hij moest de eerste ongeveer 45 jaar van zijn leven het zonder internet stellen. Dat hij nu zo'n grote fetisj heeft voor twitter is daardoor minder verklaarbaar. Mijn vader is ongeveer zijn leeftijd, een jaar na hem geboren, en mijn vader kan niet eens goed omgaan met het internet en hij was decennialang computeringenieur nog wel. Mijn vader leest papieren kranten nog steeds en belt met mensen of bezoekt ze voor communicatie.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:46 schreef Kansenjongere het volgende:

[..]

Je hoeft op zich geen digibeet of bejaarde te zijn om nog papieren kranten te lezen en/of mensen te bellen of bij ze langs te gaan hoor

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:47 schreef RM-rf het volgende:
Knap toch dat alle ophef over non-issues gaat en belangrijke thema's niet besproken worden

- Jared Kushner's betrokkenheid bij het Rusland-schandaal;
Een belangrijke adviseur die een geheime back-channel met Rusland opzet is wérkelijk een ongekend dieptepunt in Amerikaanse politieke beïnvloeding...


- dat Trump kennelijk een private mobiele telefoon aanhoud én kennelijk deze ook actief gebruikt voor internationale politiek en deze gedeeld heeft met 3 andere regeringsleiders


Dat zijn behoorlijk serieuze en gevaarlijke issue's

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:28 schreef Monolith het volgende:

[..]

Er is met voor landen als China en India en de EU gewoon ook een geopolitieke reden om wat te willen doen aan de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen.

De VS is inderdaad een grote vervuiler, met name per inwoner bekeken, maar uiteindelijk is de impact van wat China doet nog veel groter.

En vergeet ook niet dat niets individuen en bedrijven in de VS ervan weerhoudt om technologie te importeren. Wat dat betreft schiet Trump zich met dit soort zaken gewoon in de voet.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:00 schreef Ulx het volgende:

[..]

Maar bij jou vloeien de rechtse traantjes?

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 20:30 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Gelieve te kappen met dit topicverpestende gedrag. Het niveau van de Amerikaanse politiek is op het moment al laag genoeg.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:44 schreef Falco het volgende:

[..]

Heb jij Trump grijnzend met het afgesneden hoofd van Obama gezien na de inauguratie? Zo'n grapje zou hij kunnen maken en zich dan ook verlagen tot het niveau van die komische trut.

Zoiets is echt niet goed te praten hoor Iedereen met een gezond stel hersens weet wat er gebeurt als je dat soort dingen maar gewoon toe laat. Het gaat van kwaad tot erger over en weer. Terecht dat hier ophef is, men hoeft zich niet te verlagen of zwaar daaronder te gaan met dit soort schijtlollige gore onzin.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 20:07 schreef westwoodblvd het volgende:

[..]

Hoe dan ook is het een verdere afzwakking van de leiderschapsrol van de V.S. Treurig.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 21:21 schreef Monolith het volgende:

[..]

Die rol hadden ze wat betreft klimaatpolitiek toch al niet.

quote:

Comey to testify Trump urged him to stop probe

By Eric Lichtblau, CNN Investigates
Updated 1:24 PM ET, Wed May 31, 2017


CNN)Fired FBI director James Comey plans to testify publicly in the Senate as early as next week to confirm bombshell accusations that President Donald Trump pressured him to end his investigation into a top Trump aide's ties to Russia, a source close to the issue said Wednesday.

Final details are still being worked out and no official date for his testimony has been set. Comey is expected to appear before the Senate Intelligence Committee, which is investigating possible connections between the Trump campaign and Russia during last year's presidential election.
Comey has spoken privately with Special Counsel Robert Mueller III to work out the parameters for his testimony to ensure there are no legal entanglements as a result of his public account, a source said. Comey will likely sit down with Mueller, a longtime colleague at the Justice Department, for a formal interview only after his public testimony.
When he testifies, Comey is unlikely to be willing to discuss in any detail the FBI's investigation into the charges of possible collusion between Russia and the Trump campaign -- the centerpiece of the probe, this source said. But he appears eager to discuss his tense interactions with Trump before his firing, which have now spurred allegations that the president may have tried to obstruct the investigation. If it happens, Comey's public testimony promises to be a dramatic chapter in the months-long controversy, and it will likely bring even more intense scrutiny to an investigation that Trump has repeatedly denounced as a "witch hunt."
The appointment of Mueller as a special counsel in the Russia investigation had raised concerns among some members of Congress that his probe could scuttle the chance for Congress and the public to hear directly from Comey. That appears less likely now that Mueller and Comey have discussed the limits of his testimony.
Since his firing last month, dramatic accounts have emerged in the New York Times, CNN, and elsewhere about the tense confrontations with Trump that Comey memorialized in memos afterward. A week after he took office in January, Trump allegedly demanded Comey's "loyalty" if he kept him on as FBI director, and he urged Comey to drop his ongoing investigation into Michael Flynn, Trump's fired national security adviser, in a separate, one-on-one meeting.
The source said that Comey is expected to stand by those accounts in his testimony.
"The bottom line is he's going to testify," the source close to the issue said. "He's happy to testify, and he's happy to cooperate."
Officials with the Justice Department and Mueller's office declined to comment.

http://www.cnn.com/2017/0(...)testimony/index.html

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 21:49 schreef westwoodblvd het volgende:

[..]

Obama had van klimaatverandering juist een speerpunt gemaakt tegen het einde. Maargoed, alles wat Obama heeft bereikt schijnt dogmatisch teruggedraaid te moeten worden.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 21:49 schreef westwoodblvd het volgende:

[..]

Obama had van klimaatverandering juist een speerpunt gemaakt tegen het einde. Maargoed, alles wat Obama heeft bereikt schijnt dogmatisch teruggedraaid te moeten worden.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 21:54 schreef Monolith het volgende:

[..]

Obama heeft wel voor een omslag in het beleid gezorgd, maar de Republikeinen waren al nooit echt warm voorstander van allerhande klimaatbeleid. Het was dus sowieso al niet één of andere revolutionaire politieke omslag.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 21:57 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Klopt, je zult een keer moeten bezuinigen

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:00 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Daarom tig miljard extra naar het leger dat er toch al warmpjes bijzit en niet te vergeten belastingverlagingen voor arme mensen met veel poen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:03 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Gezien de dreiging van buitenaf is een 'vernieuwing/verbetering' van het leger zeker belangrijk en het verlagen van belasting hoeft niet negatief te zijn, kan ook veel stimuleren, iig meer dan hopeloos geld uitgeven aan het klimaat wat toch niet wordt nageleefd door de rest van de wereld.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:03 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Gezien de dreiging van buitenaf is een 'vernieuwing/verbetering' van het leger zeker belangrijk en het verlagen van belasting hoeft niet negatief te zijn, kan ook veel stimuleren, iig meer dan hopeloos geld uitgeven aan het klimaat wat toch niet wordt nageleefd door de rest van de wereld.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:11 schreef Monolith het volgende:

[..]

Er is vrij weinig 'dreiging van buitenaf' op dat continent.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:10 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Rare redenatie. Alsof je met z'n alleen besluit te stoppen met roken, maar omdat de rest die belofte niet vol kan houden ga je jezelf ook maar naar de kanker roken.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:14 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Rare redenatie, het ging meer om bezuinigen

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:18 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Bezuinigen omdat het volgens jou zinloos is om te investeren in klimaat. Dat is onjuist. Het is niet zinloos, ook niet als een ander zijn doelstellingen niet haalt.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:14 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Ja dat zien we idd, totaal geen dreiging over het net

[..]

Rare redenatie, het ging meer om bezuinigen

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:22 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Of ie nou wel of niet dat verdrag aan gaat houden, veel verschil zal het niet uitmaken. Amerika wil banen, hij regelt banen.. Prima toch

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:18 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Bezuinigen omdat het volgens jou zinloos is om te investeren in klimaat. Dat is onjuist. Het is niet zinloos, ook niet als een ander zijn doelstellingen niet haalt.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:27 schreef Hdero het volgende:

[..]

[..]

Ik denk dat voordat die discussie voortgezet kan worden, we eerst moeten kunnen bepalen of het Kyot Parijs-Akkoord wel of niet bevorderlijk is voor het milieu. Ik zie mensen aan beide kanten beweren dat het rampzalig is om eruit te stappen en anderen zeggen weer van niet, maar het daadwerkelijke effect op het milieu schijnt weggelaten te worden.

Kunnen we eerst daar een concensus over bereiken?

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:25 schreef Monolith het volgende:

[..]

'dreiging over het net'? Hoe gaan enorme defensie-uitgaven daarbij helpen?
Het gros van de militaire budgetten in de VS gaat op aan offensieve acties in de rest van de wereld. Ik dacht dat Donnie daar nu juist vanaf wilde.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:28 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Uiteraard

[..]

Je onderschat cyberwarfare, impact van een hack kan tegenwoordig fataal zijn.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:28 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Uiteraard

[..]

Je onderschat cyberwarfare, impact van een hack kan tegenwoordig fataal zijn.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:51 schreef Vis1980 het volgende:
Spicer lekker op dreef.

Reporters burst into laughter as Sean Spicer insists Trump didn't misspell 'covfefe' tweet

Sorry als iemand dit al gepost heeft.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 23:07 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Kan Trump anders niet gewoon een grote muur om het internet heen
bouwen?

twitter:

KevRincon twitterde op woensdag 31-05-2017 om 22:42:08 Subpoenas issued by House Intel Comm to 3 top Obama-era officials (Susan Rice ex-NSA, ex CIA Dir. John Brennan & ex UN Amb Samantha Power). reageer retweet

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:51 schreef Vis1980 het volgende:
Spicer lekker op dreef.

Reporters burst into laughter as Sean Spicer insists Trump didn't misspell 'covfefe' tweet

Sorry als iemand dit al gepost heeft.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 23:27 schreef MangoTree het volgende:

twitter:

KevRincon twitterde op woensdag 31-05-2017 om 22:42:08 Subpoenas issued by House Intel Comm to 3 top Obama-era officials (Susan Rice ex-NSA, ex CIA Dir. John Brennan & ex UN Amb Samantha Power). reageer retweet

Komt de waarheid over de Russen eindelijk toch nog boven tafel?

Susan Rice target of subpoena from House Intelligence Committee: Report (Washington Examiner)

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 23:31 schreef ExtraWaskracht het volgende:

[..]

Brennan heeft onlangs nog getuigd. Dat was dacht ik voor de senaat. Het gaat weer over het unmasken als ik het zo lees in een latere tweet... dat is ook al herhaaldelijk besproken in verscheidene hearings. Weet niet wat deze mensen nog meer willen bespreken.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:51 schreef Vis1980 het volgende:
Spicer lekker op dreef.

Reporters burst into laughter as Sean Spicer insists Trump didn't misspell 'covfefe' tweet

Sorry als iemand dit al gepost heeft.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 23:34 schreef MangoTree het volgende:

[..]

Ik heb wel mijn vermoedens

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 23:12 schreef Falco het volgende:

[..]

Deze man

twitter:

Naseeoh twitterde op woensdag 31-05-2017 om 21:37:37 Wow. Clinton on @DNC: "I inherited nothing from the party. It was bankrupt... its data was mediocre to poor, non existent, wrong." #CodeCon reageer retweet

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:28 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Uiteraard

[..]

Je onderschat cyberwarfare, impact van een hack kan tegenwoordig fataal zijn.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 00:00 schreef Nintex het volgende:
Clinton had de beste Silicon Valley mensen voor zich werken, maar....

twitter:

Naseeoh twitterde op woensdag 31-05-2017 om 21:37:37 Wow. Clinton on @DNC: "I inherited nothing from the party. It was bankrupt... its data was mediocre to poor, non existent, wrong." #CodeCon reageer retweet

Wat een heks is het ook.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 00:12 schreef ExtraWaskracht het volgende:

[..]

Kan natuurlijk kloppen. Geen geld bij de DNC en garbage in, garbage out geldt ook met de knapste mensen. Ben wel benieuwd hoe ze tot een dergelijke conclusie is gekomen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:27 schreef Hdero het volgende:

[..]


[..]

Ik denk dat voordat die discussie voortgezet kan worden, we eerst moeten kunnen bepalen of het Kyot Parijs-Akkoord wel of niet bevorderlijk is voor het milieu. Ik zie mensen aan beide kanten beweren dat het rampzalig is om eruit te stappen en anderen zeggen weer van niet, maar het daadwerkelijke effect op het milieu schijnt weggelaten te worden.

Kunnen we eerst daar een concensus over bereiken?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 01:31 schreef Freak188 het volgende:

[..]

Wetenschappelijk en proefondervinderlijk is aangetoond dat we het akkoord moeten naleven. Maar accepteren de 'nee' zeggers dit? Of baseren die zich weer op obscure en cherry picking onderzoekjes? Volgens mij zijn we het station van de consensus allang gepasseerd. Alleen een aantal oude witte mannen met belangen in de fossiele energie sector wil het tegenhouden. Levensgevaarlijk (letterlijk!!).

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 06:04 schreef Ulx het volgende:
http://www.bbc.com/news/world-us-canada-40115541

Aantal daklozen schiet omhoog. Goed bezig, Donnie.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 06:04 schreef Ulx het volgende:
http://www.bbc.com/news/world-us-canada-40115541

Aantal daklozen schiet omhoog. Goed bezig, Donnie.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 06:28 schreef Ulx het volgende:
Ach, zodra een bedrijfje zegt dat ze een extra secretaresse aannemen is dat dankzij Trump. Dan mag je dit ook wel op zijn rekening schrijven.

quote:

A Pennsylvania man was arrested early Wednesday at the Trump International Hotel in downtown Washington, authorities said, after police found a Bushmaster AR-15 assault-style weapon and dozens of rounds of ammunition in his vehicle.

Officers acted on a tip at about 1:50 a.m. and saw the weapon in plain view in the vehicle, which the driver had given to a hotel valet, police said. A Glock 23 handgun was found in the glove box, police said, along with 30 rounds of 7.62-millimeter ammunition and 60 rounds of 5.56mm ammunition.

Authorities would not say what they believe prompted the man, Bryan Moles, 43, a former Navy corpsman, to make the drive to the District or what they think he intended to do. A friend of Moles for 25 years described him as a hard-core supporter of President Trump who grew up with and owns weapons and might have been unaware of the District’s strict gun laws.

Police said the tipster had provided information that Moles made threatening remarks. D.C. Police Chief Peter Newsham would not characterize the remarks and said at a news conference that authorities “don’t have enough information right now to charge him with making threats.”

The chief thanked the tipster, whose identity was not revealed, for bringing a “potential tragic situation to a peaceful end.” Newsham added, “We’re going to do a thorough investigation into motive. I was very concerned about these circumstances.”

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 22:51 schreef Vis1980 het volgende:
Spicer lekker op dreef.

Reporters burst into laughter as Sean Spicer insists Trump didn't misspell 'covfefe' tweet

Sorry als iemand dit al gepost heeft.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 06:46 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Zitten veel bad hombres tussen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 17:48 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Nee, er werd een concept gedood. Dat dier representeerde een concept, namelijk politiek correct zijn. Iemand die politiek correct is, is een clichégebruiker, een eufemismegebruiker, een waarheidomzeiler.
Voor de zekerheid: een eufemisme is een stijlfiguur waarmee iets mooier, vriendelijker en/of minder onaangenaam wordt voorgesteld dan het in werkelijkheid is.

Duidelijk gezegd, een politiek correct figuur liegt en zegt de waarheid niet.

Ik zal voor de duidelijkheid het plaatje er nog een keer inzetten;

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:01 schreef xpompompomx het volgende:
Keiharde Drain the Swamp weer dit:
Trump White House grants waivers of ethics rules

_________!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 08:54 schreef Bad_hombre het volgende:

[..]

U riep?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:23 schreef Monolith het volgende:
Elon Musk is in ieder geval geen voorstander van het loslaten van het Parijs-Akkoord:
http://www.politico.com/s(...)-climate-pact-238990

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Na Amerika gaat China ook ongetwijfeld afhaken waarna dit bespottelijke klimaatakkoord naar de prullenbak kan worden verwezen.

Natuurlijk zullen hysterische pro-Europeanen weer voor het toneel even idealistisch moord en brand schreeuwen, maar internationaal wordt hun geluid simpelweg weggehoond als niet relevante geblaat.

Stop de klimaatleugen! Go Trump! Weer een verkiezingsbelofte ingewilligd. Dit soort standvastige leiders heeft Europa nodig. Niet deze huidige idealistische zwakkelingen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:34 schreef Vis1980 het volgende:

Wist je dat de aarde ook gewoon plat is?

Is this the GATEWAY TO HEAVEN? Startling entrance discovered by amateur rocket scientists!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:46 schreef Ulx het volgende:

[..]

Is this the GATEWAY TO HEAVEN? Startling entrance discovered by amateur rocket scientists!

Flat Earth: Spirit Level Flight Experiment

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:34 schreef Vis1980 het volgende:

[..]



Trolololol

Dit kan gewoon niet serieus zijn.

Maar gelukkig ben je niet PC! Heb je overigens ook nog een idee waarom klimaatverandering een leugen is?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:38 schreef KoosVogels het volgende:
China is juist druk bezig de rol van wereldleider over te nemen van de VS. Het springt in het gat dat de Amerikanen onder Trump laten vallen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:51 schreef Elzies het volgende:

[..]

Omdat het ware probleem ligt in het aantal overbevolkte mensen op deze planeet. Deze planeet kan geen 8 miljard mensen herbergen die allemaal vragen om energie, voedsel en zoet water (die overigens net als andere grondstoffen steeds schaarser wordt) Bovendien willen ze allemaal dezelfde stuk koek van gedeelde welvaart.

Dat probleem los je niet op met de bouw van windmolens en zonnepanelen op je dak. Ten eerste wie bekostigd dat. De overheid? Dacht het niet. Duurzaamheid is dus alleen beschikbaar voor degene met de goed gevulde portemonnee. Laat die groep nu wereldwijd een minderheid vormen. Dus wat levert het nu werkelijk op? Niets! Slechts wat gebakken lucht met een idealistische stank.

Elektrisch rijden. Prachtig. Maar waar laden miljoenen Nederlanders tegelijkertijd hun elektrische auto op? En wie gaan al die te bouwen elektrische palen bekostigen? De overheid? Dacht het niet. Dus blijf je opnieuw steken bij de goed gevulde portemonnee. In mijn buurt is in de verste verte geen paal te bekennen. Kom ik wat in wat betere buurten of bij luxe kantoorgebouwen, tja dan zie je een enkeling staan.

We zijn als burger toch geen gekke Henkie dat we al die elektrische auto's straks door Groen Links beleid allemaal kunnen gaan bekostigen voor die rijke stinkers die het prima zelf kunnen betalen? Dat straks autorijden met fossiele brandstof onbetaalbaar wordt en onze treinen nog voller worden met nóg meer uitval? Is dat oplossingsgericht denken? Dacht het niet.

Wees eens realistisch. Dit gaat echt niet gebeuren. Klimaatsveranderingen horen bij de natuur. Ooit groeide er palmbomen op Groenland. Die veranderingen zijn onvermijdelijk en niet te stoppen. Wij en komende generaties zullen daar inderdaad hinder van vinden. Dat is inderdaad niet leuk, maar nogmaals onvermijdelijk.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:51 schreef Elzies het volgende:

[..]

Wees eens realistisch. Dit gaat echt niet gebeuren. Klimaatsveranderingen horen bij de natuur. Ooit groeide er palmbomen op Groenland. Die veranderingen zijn onvermijdelijk en niet te stoppen. Wij en komende generaties zullen daar inderdaad hinder van vinden. Dat is inderdaad niet leuk, maar nogmaals onvermijdelijk.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:55 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Plaattektoniek is ook een leugen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:51 schreef Elzies het volgende:

[..]

Omdat het ware probleem ligt in het aantal overbevolkte mensen op deze planeet. Deze planeet kan geen 8 miljard mensen herbergen die allemaal vragen om energie, voedsel en zoet water (die overigens net als andere grondstoffen steeds schaarser wordt) Bovendien willen ze allemaal dezelfde stuk koek van gedeelde welvaart.

Dat probleem los je niet op met de bouw van windmolens en zonnepanelen op je dak. Ten eerste wie bekostigd dat. De overheid? Dacht het niet. Duurzaamheid is dus alleen beschikbaar voor degene met de goed gevulde portemonnee. Laat die groep nu wereldwijd een minderheid vormen. Dus wat levert het nu werkelijk op? Niets! Slechts wat gebakken lucht met een idealistische stank.

Elektrisch rijden. Prachtig. Maar waar laden miljoenen Nederlanders tegelijkertijd hun elektrische auto op? En wie gaan al die te bouwen elektrische palen bekostigen? De overheid? Dacht het niet. Dus blijf je opnieuw steken bij de goed gevulde portemonnee. In mijn buurt is in de verste verte geen paal te bekennen. Kom ik wat in wat betere buurten of bij luxe kantoorgebouwen, tja dan zie je een enkeling staan.

We zijn als burger toch geen gekke Henkie dat we al die elektrische auto's straks door Groen Links beleid allemaal kunnen gaan bekostigen voor die rijke stinkers die het prima zelf kunnen betalen? Dat straks autorijden met fossiele brandstof onbetaalbaar wordt en onze treinen nog voller worden met nóg meer uitval? Is dat oplossingsgericht denken? Dacht het niet.

Wees eens realistisch. Dit gaat echt niet gebeuren. Klimaatsveranderingen horen bij de natuur. Ooit groeide er palmbomen op Groenland. Die veranderingen zijn onvermijdelijk en niet te stoppen. Wij en komende generaties zullen daar inderdaad hinder van vinden. Dat is inderdaad niet leuk, maar nogmaals onvermijdelijk.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:54 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Brond voor al je onzin?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:46 schreef Ulx het volgende:

[..]

Is this the GATEWAY TO HEAVEN? Startling entrance discovered by amateur rocket scientists!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:58 schreef Elzies het volgende:

[..]

Geef nu gewoon eens antwoord op wat ik opschreef en ga nu niet wegdraaien met één nietszeggende zin.

Wie gaat het betalen en welk bewijs lever jij mij dat we daadwerkelijk klimaatsveranderingen kunnen stoppen? Zelfverzonnen hypothetische modelletjes die zichzelf voortdurend tegenspreken?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:58 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Zucht. Blijf lekker dom.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:38 schreef KoosVogels het volgende:
China is juist druk bezig de rol van wereldleider over te nemen van de VS. Het springt in het gat dat de Amerikanen onder Trump laten vallen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:57 schreef Freak188 het volgende:

[..]

Je komt niet met oplossingen. Uiteindelijk keert de wal het schip. Maar dat wil ik liever niet uitproberen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:58 schreef Monolith het volgende:
Nog een stukje over de vraag of het überhaupt veel uitmaakt of de VS wel of niet in Parijs blijft:
https://www.theatlantic.c(...)nited-states/528456/

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Na Amerika gaat China ook ongetwijfeld afhaken waarna dit bespottelijke klimaatakkoord naar de prullenbak kan worden verwezen.

Natuurlijk zullen hysterische pro-Europeanen weer voor het toneel even idealistisch moord en brand schreeuwen, maar internationaal wordt hun geluid simpelweg weggehoond als niet relevante geblaat.

Stop de klimaatleugen! Go Trump! Weer een verkiezingsbelofte ingewilligd. Dit soort standvastige leiders heeft Europa nodig. Niet deze huidige idealistische zwakkelingen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:00 schreef Ulx het volgende:

[..]

Dit is bewijs. Klip en klaar. Kom nou niet aan met al die hypotheses dat de aarde rond is. Want dan zouden we er af vallen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:04 schreef Elzies het volgende:

[..]

Jawel. Kernenergie als overgangsperiode naar massale duurzame technologie. Daar gaan met de huidige economische systemen heel wat generaties overheen. Want ook die systematiek van zelfverrijking behoeft verandering.

Dus kernenergie is de directe toekomst. Zorg dat je als welvarend land energie gaat leveren in plaats dat je er afhankelijk van wordt. Want dat laatste verzwakt je internationale positie.

Verder ben ik voorstander van sterilisatie-programma's en overname van de één-kind politiek zoals in China. Terug dringen van de wereldbevolking is een directe noodzaak voor het overleven van de menselijke soort en voor het behoud van de huidige welvaartstaat. Te beginnen in kansarme gebieden. Je zou in combinatie met de één kind politiek een financiële vergoeding kunnen geven. Dat zal op de langere termijn minder geld kosten dan een onbeheersbare immigratiestroom naar de meer welvarende delen van de wereld.

Beide oplossingen zijn mogelijk en direct uitvoerbaar.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:11 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Uhm er is net aangekondigd dat de EU en China samen gaan optrekken om het akkoord te halen zonder de VS. China doet trouwens graag mee want de eigen bevolking is het beu om vergiftigd te worden om westerse speeltjes te maken.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:15 schreef Elzies het volgende:

Het heeft ook totaal geen zin als de tweede grootste vervuiler besluit om niet mee te gaan doen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:17 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Dit snap ik nog steeds niet. Waarom heeft een klimaatakkoord alleen maar zin als iedereen mee doet?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:15 schreef Elzies het volgende:

[..]

Zoals ik al opschreef. Schreeuwen voor de bühne. China gaat zich echt niet houden aan het klimaatakkoord als Trump de kolenmijnen in de VS weer volop activeert. Iets roepen of iets doen zijn twee verschillende zaken.

Het heeft ook totaal geen zin als de tweede grootste vervuiler besluit om niet mee te gaan doen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:34 schreef Vis1980 het volgende:

[..]



Trolololol

Dit kan gewoon niet serieus zijn.

Maar gelukkig ben je niet PC! Wist je dat de aarde ook gewoon plat is? En dat de maanlanding fake was? En dat Obama liegt over zijn geboorteplaats? En dat je tegenwoordig helemaal geen onderzoeken ofzo nodig hebt om tot een standpunt te komen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:14 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

http://nos.nl/artikel/206(...)kindpolitiek-af.html

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:24 schreef Elzies het volgende:

[..]

Dat betekent toch niet dat we het elders niet kunnen invoeren? Nadat China koos voor een internationale koers hebben ze weer meer chinezen nodig in hun fabrieken. Want veel Westerse bedrijven willen producten maken waarbij de arbeidskosten zo laag mogelijk zijn. Dus vanuit dat standpunt begrijp ik de chinezen. Wat mij betreft mag die oneerlijke economische koers in de lijn van Trump ook veranderen.

Maar je hebt hele gebieden waar slechts armoede en uitzichtloosheid heerst. Daar worden juist de meeste kinderen gemaakt. Die groeien weer op tot nieuwe kansarmen en velen van hun kiezen voor een leven als militair/terrorist of als economische vluchteling.

Als je in die gebieden sterilisatieprogramma's inzet in combinatie met een één-kind politiek bestrijd je het probleem. Natuurlijk moet je financieel compenseren, maar bij elkaar afwegend is dat de beste oplossing. Vergeet niet dat minder mensen in combinatie met financiële compensatie op den duur méér welvaart biedt. Nu worden zwangerschappen genuttigd omdat er geen financiële compensatie is en men afhankelijk is van kinderen die later voor hun ouders kunnen zorgen. Zo houdt je de vicieuze cirkel van generaties opeenvolgende kansarmen in stand.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:26 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

bron?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:24 schreef Elzies het volgende:

[..]

Dat betekent toch niet dat we het elders niet kunnen invoeren? Nadat China koos voor een internationale koers hebben ze weer meer chinezen nodig in hun fabrieken. Want veel Westerse bedrijven willen producten maken waarbij de arbeidskosten zo laag mogelijk zijn. Dus vanuit dat standpunt begrijp ik de chinezen. Wat mij betreft mag die oneerlijke economische koers in de lijn van Trump ook veranderen.

Maar je hebt hele gebieden waar slechts armoede en uitzichtloosheid heerst. Daar worden juist de meeste kinderen gemaakt. Die groeien weer op tot nieuwe kansarmen en velen van hun kiezen voor een leven als militair/terrorist of als economische vluchteling.

Als je in die gebieden sterilisatieprogramma's inzet in combinatie met een één-kind politiek bestrijd je het probleem. Natuurlijk moet je financieel compenseren, maar bij elkaar afwegend is dat de beste oplossing. Vergeet niet dat minder mensen in combinatie met financiële compensatie op den duur méér welvaart biedt. Nu worden zwangerschappen genuttigd omdat er geen financiële compensatie is en men afhankelijk is van kinderen die later voor hun ouders kunnen zorgen. Zo houdt je de vicieuze cirkel van generaties opeenvolgende kansarmen in stand.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:24 schreef Elzies het volgende:

[..]

Dat betekent toch niet dat we het elders niet kunnen invoeren? Nadat China koos voor een internationale koers hebben ze weer meer chinezen nodig in hun fabrieken. Want veel Westerse bedrijven willen producten maken waarbij de arbeidskosten zo laag mogelijk zijn. Dus vanuit dat standpunt begrijp ik de chinezen. Wat mij betreft mag die oneerlijke economische koers in de lijn van Trump ook veranderen.

Maar je hebt hele gebieden waar slechts armoede en uitzichtloosheid heerst. Daar worden juist de meeste kinderen gemaakt. Die groeien weer op tot nieuwe kansarmen en velen van hun kiezen voor een leven als militair/terrorist of als economische vluchteling.

Als je in die gebieden sterilisatieprogramma's inzet in combinatie met een één-kind politiek bestrijd je het probleem. Natuurlijk moet je financieel compenseren, maar bij elkaar afwegend is dat de beste oplossing. Vergeet niet dat minder mensen in combinatie met financiële compensatie op den duur méér welvaart biedt. Nu worden zwangerschappen genuttigd omdat er geen financiële compensatie is en men afhankelijk is van kinderen die later voor hun ouders kunnen zorgen. Zo houdt je de vicieuze cirkel van generaties opeenvolgende kansarmen in stand.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:27 schreef Ulx het volgende:

[..]

Wanneer ga je naar Pakistan om in de Tribal Area's zo'n programma op te starten?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:27 schreef Elzies het volgende:

[..]

Toedeloe. Lekker makkelijk ben je. Gewoon andermans inhoud volledig negeren. Dat zegt mijnsinziens genoeg.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Ik heb vooral Afrika op het oog.

Het moet natuurlijk geen moeten zijn, maar niets doen lost helemaal niets op.

Het onderliggende probleem is immers niet het klimaat maar het is een overbevolkingsprobleem. Dan heeft het bouwen van windmolens of het vastschroeven van zonnepanelen in het eigen welvarende land geen effect. Die economische vluchteling komt toch wel deze kant op, ongeacht het daar nu 40 of 43 graden is.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:30 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

En hoe zie je zoiets voor je?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Ik heb vooral Afrika op het oog.

Het moet natuurlijk geen moeten zijn, maar niets doen lost helemaal niets op.

Het onderliggende probleem is immers niet het klimaat maar het is een overbevolkingsprobleem. Dan heeft het bouwen van windmolens of het vastschroeven van zonnepanelen in het eigen welvarende land geen effect. Die economische vluchteling komt toch wel deze kant op, ongeacht het daar nu 40 of 43 graden is.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:08 schreef Belabor het volgende:

[..]

Het kan inderdaad wel zijn dat het maar een korte uitstap is onder Trump, waar onder een andere president de VS weer instapt, maar het probleem voor de VS ligt elders: serieuze beschadiging van het imago op het wereldwijde toneel.

Het mag dan wel de mening van slechts één man zijn, maar uiteindelijk zegt Trump hiermee als vertegenwoordiger van de Amerikaanse burgers dat zij het verdrag maar lulkoek vinden. En dat zou een serieuze beschadiging zijn voor het imago die ook veel Amerikaanse burgers niet gaan pikken.

Misschien dat er na vier jaar wel weer een nieuw klimaatverdrag komt, maar die imagoschade zal niet binnen die periode geheeld zijn.

Door Trump als president te kiezen is de VS nog minstens een jaar of 5 een lachertje, internationaal gezien. Relaties verbreken is makkelijk, relaties helen veel lastiger.

Het is treurig, zeker gezien de users hier die Trump nog steeds supporter en die er totaal aan voorbij gaan dat de Amerikaanse burgers hoe langer hoe meer nadelen van zijn presidentschap gaan ondervinden. Ik heb nog geen enkel voordeel gezien.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 08:25 schreef SureD1 het volgende:

[..]

Spicer is ook toe aan een bosrijke omgeving...

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:37 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Ah, Afrika is het probleem van de klimaatverandering....

Ik begrijp je standpunten wat meer nu. Heel Afrika is natuurlijk kansarm en stoot teveel co2 uit. Dus oplossing van het klimaatprobleem: minder Afrikanen.

Wat ben jij een loser zeg.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Na Amerika gaat China ook ongetwijfeld afhaken waarna dit bespottelijke klimaatakkoord naar de prullenbak kan worden verwezen.

Natuurlijk zullen hysterische pro-Europeanen weer voor het toneel even idealistisch moord en brand schreeuwen, maar internationaal wordt hun geluid simpelweg weggehoond als niet relevante geblaat.

Stop de klimaatleugen! Go Trump! Weer een verkiezingsbelofte ingewilligd. Dit soort standvastige leiders heeft Europa nodig. Niet deze huidige idealistische zwakkelingen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:37 schreef Monolith het volgende:

[..]

Het stuk gaat niet enkel over de vraag of het effect tijdelijk is, maar juist ook over wat de effecten van al dan niet in het verdrag blijven precies zullen zijn. Het is namelijk nogal vrijblijvend allemaal.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:52 schreef Monolith het volgende:
We kunnen ook gewoon heel de Europese bevolking uitroeien, hebben die Afrikanen ook geen reden meer om en masse hierheen te komen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:49 schreef Elzies het volgende:

[..]

Nogmaals, klimaatverandering is niet het grote probleem. Een overbevolkte wereld waar niet genoeg ruimte bestaat voor een eerlijke inkomensafhankelijke energieverdeling, voedsel en zoet water, dát is hier het grote probleem.

Die klimaatveranderingen houden we niet tegen. Dus laten we ophouden hierover telkens dezelfde onzin over te verkopen. Dat is echt het verkopen van illusies. Het bouwen van een windmolentje extra zal de stijging van de zeespiegel echt niet tegenhouden. Wees realistisch hierover.

Juist Afrika zal flink te verduren hebben met klimaatsveranderingen. Meer droogte en minder oogst. Is groei van bevolkingsaantallen dan iets wat je moet propageren? Of kun je niet beter inzetten op bevolkingsbeperking in combinatie met een financiële vergoeding? Want beide oplossingen worden elkaars verlengde, bij een overbevolkte populatie hebben financiële vergoedingen geen enkel nut. Zo wijst de praktijk en jarenlange tevergeefse ontwikkelingshulp al uit.

Niets doen betekent meer immigratiestromen naar Europa waar de kansarme positie veelal wordt omgezet in radicalisatie of criminaliteit. Want men wil goedschiks of kwaadschiks meeprofiteren van dezelfde welvaartskoek. Of ze worden uitgebuit door mensenhandelaren en vergelijkbare profiteurs. We zien het nu al voor onze ogen gebeuren. Dan is niets doen geen optie. Het idealistisch wegkijken van het ware probleem en inzetten op die extra windmolen of zonnepaneel evenmin.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:52 schreef Monolith het volgende:
We kunnen ook gewoon heel de Europese bevolking uitroeien, hebben die Afrikanen ook geen reden meer om en masse hierheen te komen.

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:32 schreef Nintex het volgende:
De familie Trump is al de hele dag aan het meestertrollen

[ afbeelding ]

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 13:14:48 Kathy Griffin should be ashamed of herself. My children, especially my 11 year old son, Barron, are having a hard time with this. Sick! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 12:09:22 Who can figure out the true meaning of "covfefe" ??? Enjoy! reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:59 schreef xpompompomx het volgende:
Hilarisch altijd, die angst die er onder Fokkers heerst voor Afrika.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:00 schreef Tijger_m het volgende:

[..]

Sommige fokkers, ja, ze zijn blijkbaar bang dat ze vervangbaar zijn of zo.

twitter:

realDonaldTrump twitterde op zaterdag 27-05-2017 om 14:17:51 I will make my final decision on the Paris Accord next week! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 15:08:41 I will be announcing my decision on the Paris Accord over the next few days. MAKE AMERICA GREAT AGAIN! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op donderdag 01-06-2017 om 03:05:17 I will be announcing my decision on Paris Accord, Thursday at 3:00 P.M. The White House Rose Garden. MAKE AMERICA GREAT AGAIN! reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:51 schreef Elzies het volgende:

[..]

Omdat het ware probleem ligt in het aantal overbevolkte mensen op deze planeet. Deze planeet kan geen 8 miljard mensen herbergen die allemaal vragen om energie, voedsel en zoet water (die overigens net als andere grondstoffen steeds schaarser wordt) Bovendien willen ze allemaal dezelfde stuk koek van gedeelde welvaart.

Dat probleem los je niet op met de bouw van windmolens en zonnepanelen op je dak. Ten eerste wie bekostigd dat. De overheid? Dacht het niet. Duurzaamheid is dus alleen beschikbaar voor degene met de goed gevulde portemonnee. Laat die groep nu wereldwijd een minderheid vormen. Dus wat levert het nu werkelijk op? Niets! Slechts wat gebakken lucht met een idealistische stank.

Elektrisch rijden. Prachtig. Maar waar laden miljoenen Nederlanders tegelijkertijd hun elektrische auto op? En wie gaan al die te bouwen elektrische palen bekostigen? De overheid? Dacht het niet. Dus blijf je opnieuw steken bij de goed gevulde portemonnee. In mijn buurt is in de verste verte geen paal te bekennen. Kom ik wat in wat betere buurten of bij luxe kantoorgebouwen, tja dan zie je een enkeling staan.

We zijn als burger toch geen gekke Henkie dat we al die elektrische auto's straks door Groen Links beleid allemaal kunnen gaan bekostigen voor die rijke stinkers die het prima zelf kunnen betalen? Dat straks autorijden met fossiele brandstof onbetaalbaar wordt en onze treinen nog voller worden met nóg meer uitval? Is dat oplossingsgericht denken? Dacht het niet.

Wees eens realistisch. Dit gaat echt niet gebeuren. Klimaatsveranderingen horen bij de natuur. Ooit groeide er palmbomen op Groenland. Die veranderingen zijn onvermijdelijk en niet te stoppen. Wij en komende generaties zullen daar inderdaad hinder van vinden. Dat is inderdaad niet leuk, maar nogmaals onvermijdelijk.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:07 schreef cynicus het volgende:

[..]

Een hele trits drogredenen en grove onwaarheden.

"Ooit groeide er palmbomen op Groenland."
Toen lag Groenland nog op de evenaar, slimpie.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:08 schreef Ludachrist het volgende:

[..]

Het heet toch niets voor niets Groenland?!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:54 schreef Belabor het volgende:

[..]

Tsja, het blijft speculatie tot op het moment dat de definitieve beslissing komt.

Dat het hoe dan ook de VS geen enkel voordeel geeft om überhaupt al aan de deelname te twijfelen, toont voor mij al aan hoe weinig begrip Trump heeft voor het politieke spel. Woorden zijn dan namelijk net zo belangrijk als daden.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:07 schreef cynicus het volgende:

[..]

Een hele trits drogredenen en grove onwaarheden.

"Ooit groeide er palmbomen op Groenland."
Toen lag Groenland nog op de evenaar, slimpie.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:10 schreef KoosVogels het volgende:

[..]

Linkse leugens.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:49 schreef Elzies het volgende:

[..]

Nogmaals, klimaatverandering is niet het grote probleem. Een overbevolkte wereld waar niet genoeg ruimte bestaat voor een eerlijke inkomensafhankelijke energieverdeling, voedsel en zoet water, dát is hier het grote probleem.

Die klimaatveranderingen houden we niet tegen. Dus laten we ophouden hierover telkens dezelfde onzin over te verkopen. Dat is echt het verkopen van illusies. Het bouwen van een windmolentje extra zal de stijging van de zeespiegel echt niet tegenhouden. Wees realistisch hierover.

Juist Afrika zal flink te verduren hebben met klimaatsveranderingen. Meer droogte en minder oogst. Is groei van bevolkingsaantallen dan iets wat je moet propageren? Of kun je niet beter inzetten op bevolkingsbeperking in combinatie met een financiële vergoeding? Want beide oplossingen worden elkaars verlengde, bij een overbevolkte populatie hebben financiële vergoedingen geen enkel nut. Zo wijst de praktijk en jarenlange tevergeefse ontwikkelingshulp al uit.

Niets doen betekent meer immigratiestromen naar Europa waar de kansarme positie veelal wordt omgezet in radicalisatie of criminaliteit. Want men wil goedschiks of kwaadschiks meeprofiteren van dezelfde welvaartskoek. Of ze worden uitgebuit door mensenhandelaren en vergelijkbare profiteurs. We zien het nu al voor onze ogen gebeuren. Dan is niets doen geen optie. Het idealistisch wegkijken van het ware probleem en inzetten op die extra windmolen of zonnepaneel evenmin.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:22 schreef ExtraWaskracht het volgende:
Totale onzin dat China ermee stopt. Er wordt juist nadrukkelijk meer samenwerking hierover gezocht met de EU..

Paris climate deal: EU and China rebuff Trump

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:18 schreef cynicus het volgende:
Ik moet mezelf corrigeren:
Delen van Groenland lagen toen (vroeg-eoceen) ter hoogte van de middellandse zee.

Het CO2 gehalte in de atmosfeer was daarbij circa 2000 ppm. Een beetje een eigen doelpunt van Elzies dus.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:30 schreef Chewie het volgende:

[..]

Elzies leeft in zijn eigen wereld met alternatieve feiten.

Uiteraard is overbevolking (of eigenlijk meer een verkeerde verdeling van mensen) ook een probleem alleen de klimaatverandering maakt dat probleem ook groter en of klimaatverandering nu wel of niet de schuld van de mensheid is doet er in dit geval niet zoveel toe.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:38 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Klopt ook wel inderdaad.

Het ging mij om het volgende: Als overbevolking een wereldprobleem is, is het raar natuurlijk dat iemand voorstelt dan in Afrika het een en ander te doen, zodat wij gewoon lekker verder kunnen leven zoals we doen.

Het is een probleem voor ons allen, maar zij moeten daar wat aan doen. En als men weigert, komen we ze even helpen. Wij willen leven zoals wij leven, daarom gaan wij nu jou steriliseren. Daar geen problemen inzien zegt wat wat over die gene en zijn wereldbeeld.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:15 schreef Elzies het volgende:

[..]

Zoals ik al opschreef. Schreeuwen voor de bühne. China gaat zich echt niet houden aan het klimaatakkoord als Trump de kolenmijnen in de VS weer volop activeert. Iets roepen of iets doen zijn twee verschillende zaken.

Het heeft ook totaal geen zin als de tweede grootste vervuiler besluit om niet mee te gaan doen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:15 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Je leest het toch niet maar poging 2:

https://www.ft.com/content/585f1946-45e2-11e7-8519-9f94ee97d996

Het is ook in China's belang zich er aan te houden omdat de bevolking onrustig wordt van alle vervuiling. Sterker nog ze zijn nu al de grootste producenten van schone energie.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 11:38 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Klopt ook wel inderdaad.

Het ging mij om het volgende: Als overbevolking een wereldprobleem is, is het raar natuurlijk dat iemand voorstelt dan in Afrika het een en ander te doen, zodat wij gewoon lekker verder kunnen leven zoals we doen.

Het is een probleem voor ons allen, maar zij moeten daar wat aan doen. En als men weigert, komen we ze even helpen. Wij willen leven zoals wij leven, daarom gaan wij nu jou steriliseren. Daar geen problemen inzien zegt wat wat over die gene en zijn wereldbeeld.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 09:30 schreef Elzies het volgende:

[..]

Na Amerika gaat China ook ongetwijfeld afhaken waarna dit bespottelijke klimaatakkoord naar de prullenbak kan worden verwezen.

Natuurlijk zullen hysterische pro-Europeanen weer voor het toneel even idealistisch moord en brand schreeuwen, maar internationaal wordt hun geluid simpelweg weggehoond als niet relevante geblaat.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:24 schreef Refragmental het volgende:

[..]

Overbevolking is vooral een probleem voor Afrika de komende 20-30 jaar, en over 70 jaar al helemaal. Daar waar de rest van de wereld lijkt te stagneren in aantallen en zelfs afneemt, ja, incl Azië, blijft de bevolking in Afrika vrolijk doorgroeien, en dat wordt een groot probleem.

http://www.businessinside(...)ional=true&r=US&IR=T

http://www.un.org/en/deve(...)ion/2015-report.html

Als daar niet snel oplossingen voor komen, wordt de overbevolking in Afrika inderdaad een wereldprobleem aangezien ze dan alle kanten op zullen vluchten, met name naar welvarende landen die nu al zuchten onder vluchtelingenproblemen en hun eigen overbevolking.

Verplichte sterilisatie is overigens geen wenselijke oplossing.
Voorlichting, vrede, algemene verbeterde educatie, en welvaartsgroei zijn veel betere oplossingen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:24 schreef Refragmental het volgende:

[..]

Overbevolking is vooral een probleem voor Afrika de komende 20-30 jaar, en over 70 jaar al helemaal. Daar waar de rest van de wereld lijkt te stagneren in aantallen en zelfs afneemt, ja, incl Azië, blijft de bevolking in Afrika vrolijk doorgroeien, en dat wordt een groot probleem.

http://www.businessinside(...)ional=true&r=US&IR=T

http://www.un.org/en/deve(...)ion/2015-report.html

Als daar niet snel oplossingen voor komen, wordt de overbevolking in Afrika inderdaad een wereldprobleem aangezien ze dan alle kanten op zullen vluchten, met name naar welvarende landen die nu al zuchten onder vluchtelingenproblemen en hun eigen overbevolking.

Verplichte sterilisatie is overigens geen wenselijke oplossing.
Voorlichting, vrede, algemene verbeterde educatie, en welvaartsgroei zijn veel betere oplossingen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 10:56 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Man man man wat een domheid. Het is niet eens ontwetendheid. Het is moedwillig niet willen kijken. En je zet jezelf hier echt totaal voor schut.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:49 schreef Elzies het volgende:

[..]

Wat ik dom vind is jouw inhoudsloos geroeptoeter. Dat je geen enkele van mijn gegeven argumenten weet je te weerleggen. Want je weet drommels goed dat ik inhoudelijk gelijk heb.

Je verschuilt je achter jouw ideologische klimaat-naïviteit voor meer bouw van windmolentjes, voor meer bouw van zonnepaneeltjes en voor meer bouw van elektrische autootjes. Over wie dat gaat betalen rep je niet. Laat staan of je daarmee het smelten van de ijskappen en de stijging van de zeespiegel kunt tegenhouden. Zeker als Amerika er geen barst van aantrekt en vrolijk doorgaat met uitstoot. Wie is hier dan de dommerik? Ik in ieder geval niet.

Ik ben gewoon realistisch. Idealisme is juist voor de dommen. Overbevolking is juist het grote probleem. Dat moet je aanpakken wil je een meer evenredig verdeelde wereld. Dat kan met geboortebeperkingsprogramma's wereldwijd. De klimaatverandering houden we echt niet meer tegen. Wat komt, komt. Moeder Natuur dicteert haar eigen regels. Allang voordat de mens hier rondliep.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:49 schreef Elzies het volgende:

[..]
. Wie is hier dan de dommerik? Ik in ieder geval niet.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 12:56 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Amerika gaat dus door met die uitstoot, door die geliefde Trump van je. En nu gebruik je dat als argument, terwijl het juist daarmee begint. Met je geboortebeperkingsprogramma's. Hoe ga je dat uitvoeren?

"Je weet dondersgoed dat ik gelijk heb". Gast, ga dat nu niet voor me lopen invullen. Je bent hier al meerdere keren op je onwaarheden gewezen, en meerdere keren is er om een bron gevraagd. Mensen verplicht steriliseren, als dat je intentie is, hoor jij niet op deze planeet thuis. Begin dan met jezelf.

Bezighouden met klimaatverandering en overbevolking. Het is en en, niet of of. Jij wilt zelf niet bijdragen aan beide problemen maar wilt wel anderen verplichten. Een beetje arroggant, nietwaar? Wat voeg jij dan toe?

Hetzelfde als wel mobiel willen bellen, maar klagen als er een mast in je wijk staat.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:17 schreef Elzies het volgende:

[..]

Goh, dat is makkelijk scoren. Vooral niet op andermans argumenten ingaan en de ander uitschelden voor dom. Hou oud ben je? Vijftien?

Je moet het voor regio's aanlokkelijk maken om aan geboortebeperking te doen. Dat doe je onder andere met financiële ondersteuning. Minder monden hoeven worden gevoed en men houdt op den duur geld over. Je kunt met regeringen verdragen afsluiten om de één kind politiek in te voeren. Het biedt alleen maar voordelen. Het alternatief is overbevolking, armoede, criminaliteit, oorlog en vluchtelingenstromen. Zeker als de droogte in die regio's doorzet.

Maar ook in Europa kan men actief aan geboortebeperking doen. Maak een maximum-quote voor het aantal inwoners in een land of regio. Doe aan spreiding. Hanteer grenzen. Etc.

Het maakt niet eens uit of men het hier wel of niet mee eens is. Het is een onvermijdelijk scenario als de gevolgen van de klimaatsverandering doorzet. En die zet door. Daar helpt echt geen windmolentje extra tegen. Dat is juist het verkopen van gebakken lucht. Trap er niet in.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:17 schreef Elzies het volgende:

[..]

Goh, dat is makkelijk scoren. Vooral niet op andermans argumenten ingaan en de ander uitschelden voor dom. Hou oud ben je? Vijftien?

Je moet het voor regio's aanlokkelijk maken om aan geboortebeperking te doen. Dat doe je onder andere met financiële ondersteuning. Minder monden hoeven worden gevoed en men houdt op den duur geld over. Je kunt met regeringen verdragen afsluiten om de één kind politiek in te voeren. Het biedt alleen maar voordelen. Het alternatief is overbevolking, armoede, criminaliteit, oorlog en vluchtelingenstromen. Zeker als de droogte in die regio's doorzet.

Maar ook in Europa kan men actief aan geboortebeperking doen. Maak een maximum-quote voor het aantal inwoners in een land of regio. Doe aan spreiding. Hanteer grenzen. Etc.

Het maakt niet eens uit of men het hier wel of niet mee eens is. Het is een onvermijdelijk scenario als de gevolgen van de klimaatsverandering doorzet. En die zet door. Daar helpt echt geen windmolentje extra tegen. Dat is juist het verkopen van gebakken lucht. Trap er niet in.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:22 schreef SureD1 het volgende:

[..]

Kuch Dunning-Kruger effect Kuch

quote:

Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn"

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:30 schreef Monolith het volgende:
De wilde fantasieën over een maakbare populatiegrootte zijn al lang achterhaald door de realiteit. Het hele idee van Malthus dat welvaart en populatiegroei positief correleren blijkt niet waar, eerder het omgekeerde. In veel landen voorziet men op de niet al te lange termijn allerhande problemen vanwege de lage geboortecijfers. Dictaturen zoals China waar men de mogelijkheid had om wel beleid te voeren om de populatie te beperken kampen met zaken als genderimbalans en infanticide en zijn alweer van het idee afgestapt.

quote:

The offer, Woolsey said, was to lead the CIA and report directly to Flynn, a stipulation that prompted Woolsey to turn down the job.

Woolsey also told the Journal that he did not believe Flynn had the authority to offer him the job of CIA director.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:38 schreef Elzies het volgende:

[..]

Klinkt allemaal heel leuk en aardig maar ik lees nergens het alternatief. De klimaatverandering zet door. Dat veranderd echt niet met een windmolentje meer of minder. Dat betekent dat bepaalde regio's die er nu al de gevolgen van ondervinden straks nog méér gevolgen gaan krijgen.

Biedt een bevolkingsgroei en de onvermijdelijke immigratiestromen naar welvarende regio's dan de oplossing? Natuurlijk niet. De mensheid groeit uit zijn voegen en iedereen wil een stuk van de koek. Goedschiks of kwaadschiks. Daarbij zullen vele het leven laten en bovendien staat het voortbestaan van die welvarende regio's (met al hun ingevoerde milieu maatregelingen ten spijt) op het spel.

Kijk alleen al naar de situatie van vandaag de dag. Daar wordt je niet vrolijk van. Dat wordt straks met de factor 10 verhoogd. Waar blijf je dan met al die mooie idealen? Ik dacht dat we naar 'wir schaffen das' toch wel iets zouden moeten hebben geleerd. Dit dwaze milieu-idealisme vertroebelt het gezonde verstand. Geld wordt opnieuw in een bodemloze put gegooid en de burger wordt verder uitgemolken. En voor wat? Om over tien jaar opnieuw tot de conclusie te komen dat het toch beter zou zijn geweest om die kerncentrale te bouwen? Of de dijken iets beter te verstevigen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:32 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Leuk en aardig maar je laatste zin geeft aan hoe je een aanname maakt, die op je onderbuik is gebaseerd, en daar dan mee aan de haal gaat. Jij lapt allerlei onderzoeken aan je laars en komt met je eigen conclusie. Het gaat verder dan een windmolentje. Ja als je denkt dat het uiteindelijk allemaal om een windmolentje gaat, dan kan ik me voorstellen dat je dan maar niet wilt aanpakken. Maar dat is dus een complete leugen die jij gebruikt om dan maar overbevolking aan te gaan pakken. Het is beide overigens niet 1 van de 2.

Zet dus eens uit je hoofd dat we niets aan het klimaat kunnen doen. Ja dat zal veel inspanning vragen van een hoop landen, maar het als onzin afdoen en dan maar schrappen is struisvogelpolitiek. Zolang jij maar blijft zeggen dat het om een paar windmolens gaat, is er dus geen discussie met jou te voeren.

Maar jij hebt gewoon oogkleppen op en elke poging van een ander om ze van je ogen af te krijgen sla je uit de weg met onwaarheden. Vervolgens wil je naar andere landen gaan om de mensen daar te gaan steriliseren, later ineens stimuleren.

Het gaat dus al fout bij je aanname dat we geen invloed op het klimaat hebben. Ja het klimaat veranderd altijd....dat is zeker waar. Dat komt dan ook door bepaalde invloeden, zoals gassen. Dat was al voor de mensheid zo. Maar ja als we die gassen enzo zelf blijven maken met grote hoeveelheden dan hebben daar toch invloed op? Dus laten we dan proberen juist die invloed aan te pakken, want die invloed verandert het. De planeet gaat prima, maar de mensheid zijn we allemaal. We proberen nu juist met elkaar te praten, en dan gaan een paar onderbuikers met oogkleppen alle intenties de kop indrukken. En dat ga jij dan nog ook eens aanmoedigen.

En zo blijft men tegen jou uitleggen dat je het een en ander overslaat. En zo blijf jij onzin uitkramen op basis van een bekrompen aanname.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:42 schreef Elzies het volgende:

[..]

Klinkklare onzin. Die klimaatsveranderingen zijn al aan de gang en niet meer te stoppen.

Investeer dan geld in betere dijken, de bouw van eigen energievoorzieningen zoals een nieuwe kerncentrale en doe iets aan infrastructuur en grensbewaking.

Maar het malle idee om iedereen straks in een elektrisch autootje te laten rijden en dan hopen op iets beters. Nee, gaat niet gebeuren.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:38 schreef Elzies het volgende:

[..]

Klinkt allemaal heel leuk en aardig maar ik lees nergens het alternatief. De klimaatverandering zet door. Dat veranderd echt niet met een windmolentje meer of minder. Dat betekent dat bepaalde regio's die er nu al de gevolgen van ondervinden straks nog méér gevolgen gaan krijgen.

Biedt een bevolkingsgroei en de onvermijdelijke immigratiestromen naar welvarende regio's dan de oplossing? Natuurlijk niet. De mensheid groeit uit zijn voegen en iedereen wil een stuk van de koek. Goedschiks of kwaadschiks. Daarbij zullen vele het leven laten en bovendien staat het voortbestaan van die welvarende regio's (met al hun ingevoerde milieu maatregelingen ten spijt) op het spel.

Kijk alleen al naar de situatie van vandaag de dag. Daar wordt je niet vrolijk van. Dat wordt straks met de factor 10 verhoogd. Waar blijf je dan met al die mooie idealen? Ik dacht dat we naar 'wir schaffen das' toch wel iets zouden moeten hebben geleerd. Dit dwaze milieu-idealisme vertroebelt het gezonde verstand. Geld wordt opnieuw in een bodemloze put gegooid en de burger wordt verder uitgemolken. En voor wat? Om over tien jaar opnieuw tot de conclusie te komen dat het toch beter zou zijn geweest om die kerncentrale te bouwen? Of de dijken iets beter te verstevigen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:37 schreef Ludachrist het volgende:
Elzies zal dan toch wel kritisch moeten zijn op Donald in dit geval, lijkt mij, aangezien die er met de Mexico City Policy toch weer een beetje voor gezorgd heeft dat het geboortecijfer in Afrika zal groeien.

twitter:

guardian twitterde op donderdag 01-06-2017 om 13:42:33 Nigel Farage is 'person of interest' in FBI investigation into Trump and Russia https://t.co/tvEoaWkgIL reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:44 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Stop nu eens met liegen! Het gaat veel verder dan dat. Dus nu gaat het om een windmolentje en een elektrisch autootje...

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:50 schreef Monolith het volgende:

[..]

Cognitieve dissonantie is een essentieel onderdeel van dat soort gedachtegoed.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:53 schreef Elzies het volgende:

[..]

Nee, ik lieg niet want het maakt wel degelijk een onderdeel uit van dit verdrag.

Nogmaals, wie kan dit straks allemaal betalen? Wie zorgt ervoor dat straks alle burgers gratis zonnepanelen hebben op hun dak en een elektrische oplaadpaal in zijn voortuin?

Wie betaald die 100 miljard in die milieu-pot?

Wie gaat voor dat geld zonnepanelen bouwen in veelal oorlogsgebieden in Afrika. Waar straks de pleuris nog veel harder uitbreekt.

Wie? Juist wij burgers kunnen hiervoor opdraaien. Miljarden euro ophoesten voor een idealistisch waanidee. Miljarden die we beter in eigen land kunnen steken zoals de versterking van onze dijken (want zeespiegel gaat toch stijgen) als de bouw van een kerncentrale zodat we straks niet meer energieafhankelijk zijn van anderen. Versteviging van onze grenzen en een beheersing van onze infrastructuur.

Maar in plaats daarvan roepen milieu-idealisten, wij draaien de thermostaat wel eventjes omlaag terwijl de kolencentrales in Amerika vrolijk doorpuffen. Wie is hier nu knettergek?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:51 schreef Netflixed het volgende:

twitter:

guardian twitterde op donderdag 01-06-2017 om 13:42:33 Nigel Farage is 'person of interest' in FBI investigation into Trump and Russia https://t.co/tvEoaWkgIL reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:51 schreef Netflixed het volgende:

twitter:

guardian twitterde op donderdag 01-06-2017 om 13:42:33 Nigel Farage is 'person of interest' in FBI investigation into Trump and Russia https://t.co/tvEoaWkgIL reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:51 schreef Netflixed het volgende:

twitter:

guardian twitterde op donderdag 01-06-2017 om 13:42:33 Nigel Farage is 'person of interest' in FBI investigation into Trump and Russia https://t.co/tvEoaWkgIL reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:57 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Nu is het ineens een onderdeel? Oke, ik ben klaar met praten met je. Je blijft het doen, je bent er nu al genoeg op gewezen.

Eerst was het maar een windmolen. Toen ook nog een autootje en nu blijkt er dus al meer te zijn. Dus je liegt.

En een beetje betalen tegenover mensen steriliseren. Het is nogal wat en denk maar niet dat dat dan wel goedkoop is.

Ik krijg het idee dat het je meer om de Afrikanen te doen is dan om de mensheid.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:04 schreef Linus_van_Pelt het volgende:

[..]

Ah wederom een Europese populist/anti-EU politicus wiens banden met het Kremlin wel erg warm zijn.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:11 schreef DestroyerPiet het volgende:

[..]

wordt het niet eens tijd om onze eigen populisten hier in Nederland hier eens te onderzoeken. en dan bedoel ik Baudet, Geenpeil en Wilders en dat soort gasten.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:09 schreef Elzies het volgende:

[..]

Geboortebeperking heeft niets met kleur of afkomst te maken. Jij ziet mensen liever levend verbranden in een oververhitte zon, liefst in armoede en geweld.

Zet onbeperkt hier de grenzen open en denkt dat de gemeenschappelijk koek nooit zal overgaan. Laat staan dat men wil stelen uit de koekjestrommel.

Dat denk jij met een zonnepaneeltje en een elektrische oplaadpaal te bereiken inclusief een dosis naïef idealisme. De kolenmijnwerkers in Amerika lachen je keihard uit. Zij hebben weer werk wat hun president eerder beloofde.

Ik gebruik mijn belastingcenten liever voor investeringen in eigen land. Dat mag best duurzame technologie zijn maar kernenergie is nu nodig is voordat duurzaamheid tot de massa behoort. Dat lukt niet in deze steeds onstabielere wereld. Dus ik zie niks in die gezamenlijke milieu-pot waar iedere keer 100 miljard in verdwijnt.

Geboortebeperking als keuze, geen dwang maar wel met een positief financieel vooruitzicht. Het is zeker de moeite waard dit rationeel en zonder emotie eens te bespreken met die desbetreffende regio's. Deze Aarde kan geen acht miljard mensen aan. Dat worden er straks 10 tot 15 miljard. In zo'n wereld wil niemand leven. Dat wordt de hel.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:41 schreef KoosVogels het volgende:
Och, ik geloof best dat Elzies het slecht heeft.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:43 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Het is dan ook knap warm op zo'n zolderkamertje met dit weer..

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:23 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Dikgedrukt= aanname. Onderstreept is een probleem alleen maar kijken vanuit geld.(terwijl je oplossing ook gewoon geld kost).

Kolenmijnwerkers hebben door Trump weer werk? Och wat zullen ze blij zijn alle longetjes weer te verzieken en minder oud te worden.

En jouw belastingcenten?

Dit ben jij in het kort:

- "Klimaatverandering bestaat niet"
- "Klimaatverandering gaat toch door"
- "Beperking ervan kost mij teveel geld"
- "In Afrika zijn ze met zoveel en zo arm, ga daar maar mensen steriliseren"
- "Nou niet steriliseren, maar stimuleren met geld"

En wie gaat dat betalen?

Met je koekjestrommel. Je wilt niets aan het klimaat doen en bent bang dat je straks iets minder geld hebt, want delen wil je niet. Je hebt het natuurlijk al zo slecht. Maar nee hoor laat andere mensen er maar wat aan doen. Het gaat je niet om de huidskleur, maar gaat het je misschien over hoe nuttig deze Afrikanen voor jou zijn?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:46 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Als je olie blijft gebruiken gaat je geld hoe dan ook richting Afrika (de Arabische landen zijn er deel van)

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:50 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Pssst, topografienazi hier; die horen bij Azië.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:46 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Als je olie blijft gebruiken gaat je geld hoe dan ook richting Afrika (de Arabische landen zijn er deel van)

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:50 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Pssst, topografienazi hier; die horen bij Azië.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:52 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Pssst, landen als Libië en Egypte worden tot de Arabische wereld gerekend.

twitter:

realDonaldTrump twitterde op donderdag 01-06-2017 om 13:05:21 The big story is the "unmasking and surveillance" of people that took place during the Obama Administration. reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 14:23 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

Dit ben jij in het kort:

- "Klimaatverandering bestaat niet"
- "Klimaatverandering gaat toch door"
- "Beperking ervan kost mij teveel geld"
- "In Afrika zijn ze met zoveel en zo arm, ga daar maar mensen steriliseren"
- "Nou niet steriliseren, maar stimuleren met geld"

En wie gaat dat betalen?

Met je koekjestrommel. Je wilt niets aan het klimaat doen en bent bang dat je straks iets minder geld hebt, want delen wil je niet. Je hebt het natuurlijk al zo slecht. Maar nee hoor laat andere mensen er maar wat aan doen. Het gaat je niet om de huidskleur, maar gaat het je misschien over hoe nuttig deze Afrikanen voor jou zijn?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:03 schreef Elzies het volgende:

[..]
Verder sluit ik mede-toedoen van de mens niet uit. Maar klimaatsveranderingen zijn al zo oud als de Aarde zelf is en dit gebeurde allang voordat de eerste mens hier rondliep.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:06 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Vroeger vlogen er geen vliegtuigen in gebouwen dus nu kunnen er nog steeds geen vliegtuigen in gebouwen vliegen. Dat is ongeveer jouw niveau.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:07 schreef Elzies het volgende:

[..]

De vliegtuigvergelijking.

Die is zwak hoor.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:08 schreef KoosVogels het volgende:
Die vergelijking met Mars is toch wel tamelijk briljant.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:03 schreef Elzies het volgende:
Klimaatverandering louter veroorzaakt door toedoen van de mens zelf is nog steeds niet onomstotelijk bewezen. Op Mars stijgt ook de temperatuur en daar staan geen rokende fabrieken. Dus misschien is dit plaatje veel groter en omvangrijker dan men denkt.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:08 schreef KoosVogels het volgende:
Die vergelijking met Mars is toch wel tamelijk briljant.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:09 schreef Vis1980 het volgende:

[..]

...

Hier houdt het toch al op? Jij wilt niet eens echt praten, je blijft jezelf maar wegzetten als een wereldvreemd persoon.

Ja natuurlijk doet de natuur zijn ding. En in het verleden is deze planeet genoeg jaren onbewoonbaar geweest, onder anderen door bepaalde gassen. Nee die waren niet van ons, nee. Maar als we dus zelf die gassen in de lucht gaan uitstoten in grote massa's, dan creeeren we diezelfde situatie toch? Heb je bijvoorbeeld in China wel eens gezien (bijvoorbeeld in kolenmijnen en de lucht in de steden) wat het met je gezondheid doet? Lekker doorgaan, het ligt aan de derde wereldlanden. Stel je voor dat het je wat zou kosten zeg.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:26 schreef Ludachrist het volgende:
Is dit het klimaatveranderings- danwel rassenleertopic, Elzies?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 15:21 schreef Elzies het volgende:

[..]

We hebben het hier over twee onderwerpen:

a) Is deze snelle klimaatsverandering louter door toedoen van de mens of spelen andere voor ons nog onbekende factoren een rol? Ik geloof best dat uitstoot een rol speelt maar dat verklaart niet het gegeven dat op onze buurplaneet ook de temperatuur licht stijgt. Heeft het misschien te maken met verhoogde zonneactiviteit? We weten het niet zeker.

b) Is deze klimaatsverandering te keren? Het antwoord daarop is volmondig nee. Het proces is namelijk al bezig. De mens kan veel maar blijft ondergeschikt aan de grollen en grillen van Moeder Natuur.

Dan kom ik toch terug op punt c)

Fabrieken doen aan uitstoot maar koeienscheten beschadigen ook onze ozonlaag. Hoe meer mensen hoe meer veeteelt en hoe los je dat weer op? Juist door minder vraag naar vlees, dus door minder mensen op de wereld.

Kortom, overbevolking en de groei van nieuwe mensen is hier het werkelijke probleem in combinatie met de klimaatverandering. Dat betekent een hernieuwde infrastructuur, energievoorziening, geboortebeperking, duidelijk afgebakende grenzen. Anders wordt het hel. Mensen worden beesten of laten zich aansturen tot beestachtig gedrag als hun eerste levensbehoeften niet meer voorradig zijn.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 13:38 schreef xpompompomx het volgende:
En alweer blijkt Flynn onfris bezig geweest te zijn:
Ex-CIA chief Woolsey: Flynn offered me job as CIA director

[..]

quote:

Vladimir Putin Hints at Russian Role in Hacking of U.S. Election
MOSCOW — Shifting away from his previous blanket denials of Russian involvement in cyberattacks last year to help the presidential campaign of Donald J. Trump, President Vladimir V. Putin of Russia denied any state role on Thursday but said that “patriotically minded” private Russian hackers could have been involved. (New York Times).

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 16:07 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 16:08 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Gvd, die wilde ik net plaatsen.

SPOILER

quote:

WASHINGTON — President Trump has given at least 16 White House staff members dispensation to work on policy matters they handled while employed as lobbyists or to interact with their former colleagues in private-sector jobs, according to records released late Wednesday.

https://www.nytimes.com/2(...)-administration.html

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 16:14 schreef Tijger_m het volgende:
Het blijft lachen met Trump

[..]

Drain the swamp

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 16:14 schreef Tijger_m het volgende:
Het blijft lachen met Trump

[..]

Drain the swamp

quote:

A History of Secret U.S. Channels, From Jefferson to Kushner
WASHINGTON — There was Robert F. Kennedy’s still-mysterious phone call with an Izvestia correspondent, actually a Soviet spy, on Dec. 1, 1960, signaling that his brother, the president-elect, wanted to change the nature of the United States’ relationship with its Cold War adversary. It wasn’t exactly a success: First came the Bay of Pigs, then the Cuban missile crisis. (New York Times).

quote:

A Vision of Trump at War. How the President Could Stumble Into Conflict
Just a few months into the Trump administration, it still isn’t clear what course the president’s foreign policy will ultimately take. What is clear, however, is that the impulsiveness, combativeness, and recklessness that characterized Donald Trump’s election campaign have survived the transition into the presidency. Since taking office, Trump has continued to challenge accepted norms, break with diplomatic traditions, and respond to perceived slights or provocations with insults or threats of his own. The core of his foreign policy message is that the United States will no longer allow itself to be taken advantage of by friends or foes abroad. After decades of “losing” to other countries, he says he is going to put “America first” and start winning again. (Foreign Affairs).

SPOILER

It could be that Trump is simply staking out tough bargaining positions as a tactical matter, the approach to negotiations he has famously called “the art of the deal.” President Richard Nixon long ago developed the “madman theory,” the idea that he could frighten his adversaries into believing he was so volatile he might do something crazy if they failed to meet his demands—a tactic that Trump, whose reputation for volatility is firmly established, seems particularly well suited to employ.

The problem, however, is that negotiations sometimes fail, and adversaries are themselves often brazen and unpredictable. After all, Nixon’s madman theory—designed to force the North Vietnamese to compromise—did not work. Moreover, putting the theory into practice requires the capacity to act judiciously at the appropriate moment, something that Trump, as president, has yet to demonstrate. And whereas a failed business deal allows both parties to walk away unscathed if disappointed, a failed diplomatic gambit can lead to political instability, costly trade disputes, the proliferation of dangerous weapons, or even war. History is littered with examples of leaders who, like Trump, came to power fueled by a sense of national grievance and promises to force adversaries into submission, only to end up mired in a military, diplomatic, or economic conflict they would come
to regret.

Will that happen to Trump? Nobody knows. But what if one could? What if, like Ebenezer Scrooge in Charles Dickens’ A Christmas Carol, Trump could meet a ghost from the future offering a vision of where his policies might lead by the end of his term before he decides on them at its start?

The problem is that negotiations sometimes fail, and adversaries are themselves often brazen and unpredictable.
It is possible that such a ghost would show him a version of the future in which his administration, after a turbulent start, moderated over time, proved more conventional than predicted, and even had some success in negotiating, as he has pledged, “better deals.” But there is a real risk that events will turn out far worse—a future in which Trump’s erratic style and confrontational policies destroy an already fragile world order and lead to open conflict—in the most likely cases, with Iran, China, or North Korea.

In the narratives that follow, everything described as having taken place before mid-March 2017 actually happened. That which takes place after that date is—at least at the time of publication—fiction.

STUMBLING INTO WAR WITH IRAN
It is September 2017, and the White House is consumed with a debate about options for escalation with Iran. Another dozen Americans have been killed in an Iranian-sponsored attack on U.S. soldiers in Iraq, and the president is frustrated that previous air strikes in Iran failed to deter this sort of deadly aggression. He is tempted to retaliate much more aggressively this time but also knows that doing so risks involving U.S. troops even further in what is already a costly and unpopular war—the very sort of “mess” he had promised to avoid. Looking back, he now sees that this conflict probably became inevitable when he named his foreign policy team and first started to implement his new approach toward Iran.

Well before his election, of course, Trump had criticized the Iran nuclear agreement as “the worst deal ever negotiated” and promised to put a stop to Iran’s “aggressive push to destabilize and dominate” the Middle East. Some of his top advisers were deeply hostile to Iran and known to favor a more confrontational approach, including his first national security adviser, Michael Flynn; his CIA director, Mike Pompeo; his chief strategist, Steve Bannon; and his defense secretary, James Mattis. Some of Mattis’ former military colleagues said he had a 30-year-long obsession with Iran, noting, as one marine told Politico, “It’s almost like he wants to get even with them.”

During his campaign and first months in office, Trump whipped up anti-Iranian feelings and consistently misled the public about what the nuclear deal entailed. He falsely insisted that the United States “received absolutely nothing” from it, that it permitted Iran to eventually get the bomb, and that it gave $150 billion to Iran (apparently referring to a provision of the deal that allowed Iran to access some $50 billion of its own money that had been frozen in foreign accounts). Critics claimed that the rhetoric was reminiscent of the Bush administration’s exaggerations of Iraq’s weapons of mass destruction programs in the run-up to the Iraq war. In February 2017, in response to an Iranian ballistic missile test, Flynn brashly declared that he was “officially putting Iran on notice.” Two days later, the administration announced a range of new sanctions on 25 Iranian individuals and companies involved in the ballistic missile program.

Trump whipped up anti-Iranian feelings and consistently misled the public about what the nuclear deal entailed.
Perhaps just as predictably, Iran dismissed the administration’s tough talk. It continued to test its missiles, insisting that neither the nuclear deal nor UN Security Council resolutions prohibited it from doing so. Ali Khamenei, Iran’s supreme leader, even taunted Trump for his controversial immigration and travel ban, thanking him on Twitter for revealing the “true face” of the United States. Tehran also continued its policy of shipping arms to the Houthi rebels in Yemen and providing military assistance to Bashar al-Assad’s regime in Syria, neither of which proved particularly costly to the Iranian treasury. U.S. efforts to get Russia to limit Iran’s role in Syria were ignored, adding to the White House’s frustration.

To the surprise of many, growing U.S. pressure on Iran did not immediately lead to the collapse of the nuclear deal. As soon as he took office, Trump ended the Obama administration’s practice of encouraging banks and international companies to ensure that Iran benefited economically from the deal. And he expressed support for congressional plans to sanction additional Iranian entities for terrorism or human rights violations, as top officials insisted was permitted by the nuclear deal. Iran complained that these “backdoor” sanctions would violate the agreement yet took no action. By March 2017, U.S. officials were concluding internally—and some of the administration’s supporters began to gloat—that Trump’s tougher approach was succeeding.

Different behavior on either side could have prevented relations from deteriorating. But ultimately, the deal could not be sustained. In the early summer of 2017, real signs of trouble started to emerge. Under pressure from hardline factions within Iran, which had their own interest in spiking the deal, Tehran had continued its provocative behavior, including the unjustified detention of dual U.S.-Iranian citizens, throughout the spring. In June, after completing a review of his Iran policy, Trump put Iran’s Islamic Revolutionary Guard Corps on the State Department’s list of foreign terrorist organizations and announced that continued sanctions relief would be contingent on Iran’s release of all U.S. detainees and a return to negotiations to address the nuclear deal’s “flaws.” Instead of submitting to these demands, Iran responded with defiance. Its new president, a hard-liner who had defeated Hassan Rouhani in the May 2017 election, declared that in the face of U.S. “noncompliance,” Iran would resume certain prohibited nuclear activities, including testing advanced centrifuges and expanding its stockpile of low-enriched uranium. Washington was suddenly abuzz with talk of the need for a new effort to choke off Iran economically or even a preventive military strike.

The Trump administration had been confident that other countries would back its tougher approach and had warned allies and adversaries alike that they must choose between doing business with Iran and doing business with the United States. But the pressure did not work as planned. China, France, Germany, India, Japan, Russia, South Korea, and the United Kingdom all said that the deal had been working before the United States sought to renegotiate it, and they blamed Washington for precipitating the crisis. The EU even passed legislation making it illegal for European companies to cooperate with U.S. secondary sanctions. Trump fumed and vowed they would pay for their betrayal.

As the United States feuded with its closest partners, tensions with Iran escalated further. Frustrated by continued Iranian support for the Houthi rebels in Yemen, the Pentagon stepped up patrols in the Strait of Hormuz and loosened the rules of engagement for U.S. forces. When an Iranian patrol boat aggressively approached a U.S. cruiser, in circumstances that are still disputed, the U.S. ship responded with deadly defensive force, killing 25 Iranian sailors.

The outrage in Iran bolstered support for the regime and led to widespread calls for revenge, which the country’s new president could not resist. Less than a week later, the Iranian-backed militia group Kataib Hezbollah killed six U.S. soldiers in Iraq. With the American public demanding retaliation, some called for diplomacy, recalling how, in January 2016, U.S. Secretary of State John Kerry and Iranian Foreign Minister Mohammad Javad Zarif spoke directly to defuse the situation after U.S. sailors drifted into Iranian waters. This time, the EU offered to mediate the crisis.

But the administration wanted nothing to do with what it considered the Obama administration’s humiliating appeasement of Iran. Instead, to teach Iran a lesson, Trump authorized a cruise missile strike on a known Islamic Revolutionary Guard Corps intelligence headquarters, destroying three buildings and killing a dozen officers and an unknown number of civilians.

Trump’s advisers predicted that Iran would back down, but as nationalist fervor grew in Iran, Tehran escalated the conflict, calculating that the American public had no desire to spend more blood or treasure in the Middle East. Kataib Hezbollah and other Shiite militias in Iraq, some directed by Iran and others acting independently, launched further attacks on U.S. personnel. Tehran forced the weak government in Baghdad to demand the Americans’ departure from Iraq, which would deal a huge blow to the U.S.-led campaign against the Islamic State, or ISIS.

As Washington reimposed the sanctions that had been suspended by the nuclear deal, Iran abandoned the limits on its enrichment of uranium, expelled the UN monitors, and announced that it was no longer bound by the agreement. With the CIA concluding that Iran was now back on the path to a nuclear weapons capability, Trump’s top advisers briefed the president in the Oval Office. Some counseled restraint, but others, led by Bannon and Mattis, insisted that the only credible option was to destroy the Iranian nuclear infrastructure with a massive preventive strike, while reinforcing the U.S. presence in Iraq to deal with the likely Iranian retaliation. Pompeo, a longstanding advocate of regime change in Iran, argued that such a strike might also lead to a popular uprising and the ousting of the supreme leader, an encouraging notion that Trump himself had heard think-tank experts endorse on television.

Once again, nervous allies stepped in and tried to broker a diplomatic solution. They tried to put the 2015 nuclear deal back in place, arguing that it now looked attractive by comparison. But it was too late. U.S. strikes on Iran’s nuclear facilities in Arak, Fordow, Isfahan, Natanz, and Parchin led to retaliatory counterstrikes against U.S. forces in Iraq, U.S. retaliation against targets in Iran, terrorist attacks against Americans in Europe and the Middle East, and vows from Tehran to rebuild its nuclear program bigger and better than before. The president who had vowed to stop squandering American lives and resources in the Middle East now found himself wondering how he had ended up at war there.

FIGHTING CHINA
It is October 2017, and experts are calling it the most dangerous confrontation between nuclear powers since the Cuban missile crisis. After a U.S.-Chinese trade war escalated well beyond what either side had predicted, a clash in the South China Sea has led to casualties on both sides and heavy exchanges of fire between the U.S. and Chinese navies. There are rumors that China has placed its nuclear forces on high alert. The conflict that so many long feared has begun.

Of the many foreign targets of Trump’s withering criticism during the campaign and the early months of his presidency, China topped the list. As a candidate, Trump repeatedly accused the country of destroying American jobs and stealing U.S. secrets. “We can’t continue to allow China to rape our country,” he said. Bannon, who early in the administration set up a shadow national security council in the White House, had even predicted conflict with China. “We’re going to war in the South China Sea in five to ten years,” he said in March 2016. “There’s no doubt about that.”

Not long after the election, Trump took a congratulatory phone call from Taiwanese President Tsai Ing-wen, breaking with decades of diplomatic tradition and suggesting a potential change in the United States’ “one China” policy. It wasn’t clear whether the move was inadvertent or deliberate, but either way, Trump defended his approach and insisted that the policy was up for negotiation unless China made concessions on trade. “Did China ask us if it was OK to devalue their currency (making it hard for our companies to compete), heavily tax our products going into their country (the U.S. doesn’t tax them) or to build a massive military complex in the middle of the South China Sea?” he tweeted. “I don’t think so!” In February 2017, after a call with Chinese President Xi Jinping, Trump announced that the United States would honor the “one China” policy after all. Asia experts were relieved, but it must have infuriated the president that so many thought he had backed down. “Trump lost his first fight with Xi and he will be looked at as a paper tiger,” Shi Yinhong, a professor at Renmin University of China, told The New York Times.

There were other early warning signs of the clashes to come. At his confirmation hearings for secretary of state, Rex Tillerson appeared to draw a new redline in the South China Sea, noting that China’s access to islands there “is not going to be allowed.” Some dismissed the statement as overblown rhetoric, but Beijing did not. The state-run China Daily warned that any attempt to enforce such a policy could lead to a “devastating confrontation,” and the Global Times said it could lead to “large-scale war.”

Then there were the disputes about trade. To head the new White House National Trade Council, Trump nominated Peter Navarro, the author of The Coming China Wars, Death by China, and other provocative books that describe U.S.-Chinese relations in zero-sum terms and argue for increased U.S. tariffs and trade sanctions. Like Bannon, Navarro regularly invoked the specter of military conflict with Beijing, and he argued that tougher economic measures were necessary not only to rectify the U.S.-Chinese trade balance but also to weaken China’s military power, which he claimed would inevitably be used against the United States. The early rhetoric worried many observers, but they took solace in the idea that neither side could afford a confrontation.

It was the decisions that followed that made war all but inevitable. In June 2017, when North Korea tested yet another long-range missile, which brought it closer to having the ability to strike the United States, Trump demanded that China check its small ally and announced “serious consequences” if it refused. China had no interest in promoting North Korea’s nuclear capacity, but it worried that completely isolating Pyongyang, as Trump was demanding, could cause the regime to collapse—sending millions of poor North Korean refugees streaming into China and leaving behind a united Korea ruled by Seoul, armed with North Korea’s nuclear weapons, and allied with Washington. China agreed to another UN Security Council statement condemning North Korea and extended a suspension of coal imports from the country but refused to take further action. Angry about Trump’s incessant criticism and confrontation over trade, Xi saw the United States as a greater danger to China than North Korea was and said he refused to be bullied by Washington.

At the same time, the U.S. current account deficit with China had swelled, driven in part by the growing U.S. budget deficits that resulted from Trump’s massive tax cuts. That, combined with Chinese intransigence over North Korea, convinced the White House that it was time to get tough. Outside experts, along with Trump’s own secretary of state and secretary of the treasury, cautioned against the risks of a dangerous escalation, but the president dismissed their hand-wringing and said that the days of letting China take advantage of Americans were over. In July, the administration formally branded China a “currency manipulator” (despite evidence that it had actually been spending its currency reserves to uphold the value of the yuan) and imposed a 45 percent tariff on Chinese imports. To the delight of the crowd at a campaign-style rally in Florida, Trump announced that these new measures would remain in place until China boosted the value of its currency, bought more U.S. goods, and imposed tougher sanctions on North Korea.

The president’s more hawkish advisers assured him that China’s response would prove limited, given its dependence on exports and its massive holdings of U.S. Treasury bonds. But they underestimated the intense nationalism that the U.S. actions had stoked. Xi had to show strength, and he hit back.

All Trump wanted to do was get a better deal from China.

Within days, Xi announced that China was taking the United States to the World Trade Organization over the import tariff (a case he felt certain China would win) and imposed a 45 percent countertariff on U.S. imports. The Chinese believed that the reciprocal tariffs would hurt the United States more than China (since Americans bought far more Chinese goods than the other way around) and knew that the resulting inflation—especially for goods such as clothing, shoes, toys, and electronics—would hurt Trump’s blue-collar constituency. Even more important, they felt they were more willing to make sacrifices than the Americans were.

Xi also instructed China’s central bank to sell $100 billion in U.S. Treasury bonds, a move that immediately drove up U.S. interest rates and knocked 800 points off the Dow Jones industrial average in a single day. That China started using some of the cash resulting from the sales to buy large stakes in major U.S. companies at depressed prices only fueled a nationalist reaction in the United States. Trump tapped into it, calling for a new law to block Chinese investment.

With personal insults flying back and forth across the Pacific, Trump announced that if China did not start treating the United States fairly, Washington might reconsider the “one China” policy after all. Encouraged by Bannon, who argued privately that it was better to have the inevitable confrontation with China while the United States still enjoyed military superiority, Trump speculated publicly about inviting the president of Taiwan to the White House and selling new antimissile systems and submarines to the island.

China responded that any change in U.S. policy toward Taiwan would be met with an “overwhelming response,” which experts interpreted to mean at a minimum cutting off trade with Taiwan (which sends 30 percent of its exports to China) and at a maximum military strikes against targets on the island. With over one billion Chinese on the mainland passionately committed to the country’s nominal unity, few doubted that Beijing meant what it said. On October 1, China’s normally tepid National Day celebrations turned into a frightening display of anti-Americanism.

It was in this environment that an incident in the South China Sea led to the escalation so many had feared. The details remain murky, but it was triggered when a U.S. surveillance ship operating in disputed waters in heavy fog accidentally rammed a Chinese trawler that was harassing it. In the confusion that ensued, a People’s Liberation Army Navy frigate fired on the unarmed U.S. ship, a U.S. destroyer sank the Chinese frigate, and a Chinese torpedo struck and badly damaged the destroyer, killing three Americans.

A U.S. aircraft carrier task force is being rushed to the region, and China has deployed additional attack submarines there and begun aggressive overflights and patrols throughout the South China Sea. Tillerson is seeking to reach his Chinese counterpart, but officials in Beijing wonder whether he even speaks for the administration and fear Trump will accept nothing short of victory. Leaked U.S. intelligence estimates suggest that a large-scale conflict could quickly lead to hundreds of thousands of casualties, draw in neighboring states, and destroy trillions of dollars’ worth of economic output. But with nationalism raging in both countries, neither capital sees a way to back down. All Trump wanted to do was get a better deal from China.

THE NEXT KOREAN WAR
It is December 2018, and North Korea has just launched a heavy artillery barrage against targets in Seoul, killing thousands, or perhaps tens of thousands; it is too soon to say. U.S. and South Korean forces—now unified under U.S. command, according to the provisions of the Mutual Defense Treaty—have fired artillery and rockets at North Korea’s military positions and launched air strikes against its advanced air defense network. From a bunker somewhere near Pyongyang, the country’s erratic dictator, Kim Jong Un, has issued a statement promising to “burn Seoul and Tokyo to the ground”—a reference to North Korea’s stockpile of nuclear and chemical weapons—if the “imperialist” forces do not immediately cease their attacks.

Even Trump’s harshest critics acknowledge that the United States had no good choices in North Korea.

Washington had expected some sort of a North Korean response when it preemptively struck the test launch of an intercontinental ballistic missile capable of delivering a nuclear warhead to the continental United States, fulfilling Trump’s pledge to prevent Pyongyang from acquiring that ability. But few thought North Korea would go so far as to risk its own destruction by attacking South Korea. Now, Trump must decide whether to continue with the war and risk nuclear escalation—or accept what will be seen as a humiliating retreat. Some of his advisers are urging him to quickly finish the job, whereas others warn that doing so would cost the lives of too many of the 28,000 U.S. soldiers stationed on the peninsula, to say nothing of the ten million residents of Seoul. Assembled in the White House Situation Room, Trump and his aides ponder their terrible options.

How did it come to this? Even Trump’s harshest critics acknowledge that the United States had no good choices in North Korea. For more than 20 years, the paranoid, isolated regime in Pyongyang had developed its nuclear and missile capabilities and seemed impervious to incentives and disincentives alike. The so-called Agreed Framework, a 1994 deal to halt North Korea’s nuclear program, fell apart in 2003 when Pyongyang was caught violating it, leading the George W. Bush administration to abandon the deal in favor of tougher sanctions. Multiple rounds of talks since then produced little progress. By 2017, experts estimated that North Korea possessed more than a dozen nuclear warheads and was stockpiling the material for more. They also thought North Korea had missiles capable of delivering those warheads to targets throughout Asia and was testing missiles that could give it the capacity to strike the West Coast of the United States by 2023.

Early in the administration, numerous outside experts and former senior officials urged Trump to make North Korea a top priority. Accepting that total dismantlement of the country’s nuclear and missile programs was not a realistic nearterm goal, most called for negotiations that would offer a package of economic incentives and security assurances in exchange for a halt to further testing and development. A critical component, they argued, would be outreach to China, the only country that might be able to influence North Korea.

But the administration preferred a more confrontational approach. Even before Trump took office, when Kim blustered about developing the capacity to strike the United States with a nuclear weapon, Trump responded on Twitter: “It won’t happen!” On February 12, 2017, North Korea fired a test missile 310 miles into the Sea of Japan at the very moment Trump was meeting with Japanese Prime Minister Shinzo Abe at his Mar-a-Lago estate, in Florida. The next morning, Stephen Miller, a senior adviser to Trump, announced that the United States would soon be sending a signal to North Korea in the form of a major military buildup that would show “unquestioned military strength beyond anything anyone can imagine.” Later that month, Trump announced plans for a $54 billion increase in U.S. defense spending for 2018, with corresponding cuts in the budget for diplomacy. And in March 2017, Tillerson traveled to Asia and declared that “the political and diplomatic efforts of the past 20 years” had failed and that a “new approach” was needed.

In the ensuing months, critics urged the administration to accompany its military buildup with regional diplomacy, but Trump chose otherwise. He made clear that U.S. foreign policy had changed. Unlike what his predecessor had done with Iran, he said, he was not going to reward bad behavior. Instead, the administration announced in the summer of 2018 that North Korea was “officially on notice.” Although the White House agreed with critics that the best way to pressure North Korea was through China, it proved impossible to cooperate with Beijing while erecting tariffs and attacking it for “raping” the United States economically.

Thus did the problem grow during the administration’s first two years. North Korea continued to test missiles and develop fissile material. It occasionally incited South Korea, launching shells across the demilitarized zone and provoking some near misses at sea. The war of words between Pyongyang and Washington also escalated—advisers could not get the president to bite his tongue in response to Kim’s outrageous taunts—and Trump repeated in even more colorful language his Twitter warning that he would not allow Pyongyang to test a nuclear-capable missile that could reach the United States.

When the intelligence community picked up signs that Pyongyang was about to do so, the National Security Council met, and the chairman of the Joint Chiefs of Staff briefed the president on his options. He could try to shoot down the test missile in flight, but shooting carried a high risk of missing, and even a successful intercept might provoke a military response. He could do nothing, but that would mean losing face and emboldening North Korea. Or he could destroy the test missile on its launch pad with a barrage of cruise missiles, blocking Pyongyang’s path to a nuclear deterrent, enforcing his redline, and sending a clear message to the rest of the world. Sources present at the meeting reported that when the president chose the third option, he said, “We have to start winning wars again.”

LEARNING FROM THE FUTURE
These frightening futures are far from inevitable. Indeed, for all the early bluster and promises of a dramatic break with the past, U.S. foreign policy may well turn out to be not as revolutionary or reckless as many fear. Trump has already demonstrated his ability to reverse course without compunction on a multitude of issues, from abortion to the Iraq war, and sound advice from some of his more seasoned advisers could moderate his potential for rash behavior.

On the other hand, given what we have seen so far of the president’s temperament, decision-making style, and foreign policy, these visions of what might lie ahead are hardly implausible: foreign policy disasters do happen. Imagine if a ghost from the future could have given world leaders in 1914 a glimpse of the cataclysm their policies would produce. Or if in 1965, U.S. President Lyndon Johnson could have seen what escalation in Vietnam would lead to a decade later. Or if in 2003, U.S. President George W. Bush could have been shown a preview of the results of the invasion of Iraq. In each case, unwise decisions, a flawed process, and wishful thinking did lead to a catastrophe that could have been, and often was, predicted in advance.

Maybe Trump is right that a massive military buildup, a reputation for unpredictability, a high-stakes negotiating style, and a refusal to compromise will convince other countries to make concessions that will make America safe, prosperous, and great again. But then again, maybe he’s wrong.

CORRECTION APPENDED (March 28, 2017)
An earlier version of this article overstated the link between growing U.S. budget deficits and the value of the dollar when discussing U.S. tensions with China. In fact, although growing budget deficits would likely lead to a growing current account deficit, they would not necessarily drive up the value of the dollar.

quote:

Is America Still Safe for Democracy? Why the United States Is in Danger of Backsliding
The election of Donald Trump as president of the United States—a man who has praised dictators, encouraged violence among supporters, threatened to jail his rival, and labeled the mainstream media as “the enemy”—has raised fears that the United States may be heading toward authoritarianism. While predictions of a descent into fascism are overblown, the Trump presidency could push the United States into a mild form of what we call “competitive authoritarianism”—a system in which meaningful democratic institutions exist yet the government abuses state power to disadvantage its opponents. (Foreign Affairs).

SPOILER

But the challenges facing American democracy have been emerging for decades, long before Trump arrived on the scene. Since the 1980s, deepening polarization and the radicalization of the Republican Party have weakened the institutional foundations that have long safeguarded U.S. democracy—making a Trump presidency considerably more dangerous today than it would have been in previous decades.

There is little reason to expect Americans’ commitment to democracy to serve as a safeguard against democratic erosion.
Paradoxically, the polarizing dynamics that now threaten democracy are rooted in the United States’ belated democratization. It was only in the early 1970s—once the civil rights movement and the federal government managed to stamp out authoritarianism in southern states—that the country truly became democratic. Yet this process also helped divide Congress, realigning voters along racial lines and pushing the Republican Party further to the right. The resulting polarization both facilitated Trump’s rise and left democratic institutions more vulnerable to his autocratic behavior.

The safeguards of democracy may not come from the quarters one might expect. American society’s purported commitment to democracy is no guarantee against backsliding; nor are constitutional checks and balances, the bureaucracy, or the free press. Ultimately, it may be Trump’s ability to mobilize public support—limited if his administration performs poorly, but far greater in the event of a war or a major terrorist attack—that will determine American democracy’s fate.

WHAT BACKSLIDING LOOKS LIKE
If democratic backsliding were to occur in the United States, it would not take the form of a coup d’état; there would be no declaration of martial law or imposition of singleparty rule. Rather, the experience of most contemporary autocracies suggests that it would take place through a series of little-noticed, incremental steps, most of which are legal and many of which appear innocuous. Taken together, however, they would tilt the playing field in favor of the ruling party.

The ease and degree to which governments can accomplish this vary. Where democratic institutions and the rule of law are well entrenched and civic and opposition forces are robust, as in the United States, abuse is both more difficult to pull off and less consequential than it is in such countries as Russia, Turkey, and Venezuela. Nevertheless, such abuse has occurred in the United States in the recent past, and so it cannot be ruled out.

The first type of abuse entails politicizing state institutions and deploying them against the opposition. Modern states possess a variety of bodies that can investigate and punish wrongdoing by public officials or private citizens—the courts; public prosecutors; legislative oversight committees; and law enforcement, intelligence, tax, and regulatory agencies. Because these organs are designed to serve as neutral arbiters, they present both a challenge and an opportunity for wouldbe authoritarians. To the extent that investigative agencies remain independent, they may expose and even punish government abuse. If controlled by loyalists, however, they can cover up official malfeasance and serve as potent weapons against the government’s opponents.

JORGE LOPEZ / REUTERS It happened there: Nicolás Maduro in Caracas, Venezuela, July 2015.
Elected autocrats thus have a powerful incentive to purge career civil servants and other independent-minded officials and replace them with partisans. Agencies that cannot be easily purged, such as the judiciary, may be politicized in other ways. Judges, for instance, may be bribed, bullied, or blackmailed into compliance, or be publicly vilified as incompetent, corrupt, or unpatriotic. In extreme cases, they may be targeted for impeachment.

Packing state agencies is like buying off the referees in a sporting match: not only can the home team avoid penalties, but it can also subject its opponent to more of them. For one thing, the government can shield itself from investigations, lawsuits, and criminal charges, and it can rest assured that unconstitutional behavior will go unchecked. For another, it can selectively enforce the law, targeting rival politicians, businesses, and media outlets while leaving allies (or those who remain quiet) alone. Vladimir Putin, for example, eliminated most of his opponents after becoming president of Russia by prosecuting them for corruption while ignoring similar behavior by his allies.

A politicized police force, meanwhile, can be relied on to crack down on opposition protesters while tolerating violence by progovernment thugs—a tactic that has proved effective in Venezuela. Politicized intelligence agencies, for their part, can be used to spy on critics and dig up blackmail material. Malaysia’s top opposition leader, Anwar Ibrahim, was sidelined in this way: after a dubious police investigation, he was convicted of sodomy in 1999 and imprisoned. To be sure, even bureaucracies in democratic countries are susceptible to politicization, but it is usually limited and punished when egregious. In competitive authoritarian regimes, by contrast, it is systematic and consequential.

The second way elected autocrats may tilt the playing field is by neutralizing key parts of civil society. Few contemporary autocracies seek to eliminate opposition outright. Rather, they attempt to coopt, silence, or hobble groups that can mobilize it: media outlets, business leaders, labor unions, religious associations, and so on. The easiest route is cooptation. Thus, most authoritarian governments offer perks or outright bribes to major media, business, and religious figures. Friendly press outlets get privileged access; favored business leaders receive profitable resource concessions or government contracts. To handle those who resist, autocrats turn to the politicized authorities. Newspapers, television networks, and websites that denounce government wrongdoing face libel or defamation suits or are prosecuted for publishing material that supposedly promotes violence or threatens national security. Business leaders critical of the government are investigated for tax fraud or other infractions, and opposition politicians get mired in scandals dug up or simply invented by intelligence agencies.

Sustained harassment of this type can seriously weaken the opposition. The press may remain nominally independent but quietly censor itself, as in Turkey and Venezuela. Businesspeople may withdraw from politics rather than risk running afoul of tax or regulatory agencies, as in Russia. Over time, critical media coverage diminishes, and with leading businesses and labor unions cowed into political inactivity, opposition parties find it harder to fundraise, leaving them at a significant disadvantage.

Finally, elected autocrats often rewrite the rules of the political game—reforming the constitution, the electoral system, or other institutions—to make it harder for their rivals to compete. Such reforms are often justified on the grounds of combating corruption, cleaning up elections, or strengthening democracy, but their true aim is more sinister. In Ecuador, for example, an electoral reform pushed through by the government of President Rafael Correa in 2012 heavily restricted private campaign contributions, ostensibly to reduce the corrupting influence of money in politics. But in reality, the reform benefited Correa’s governing party, whose unregulated access to government resources gave it a massive advantage.

In both Malaysia and Zimbabwe, the government has invoked the goal of decentralization to justify reforms that increased the electoral weight of sparsely populated rural areas at the expense of urban centers, where the opposition was strongest. Such institutional reforms are particularly dangerous because they maintain a veneer of legitimacy. Nevertheless, they systematically bias electoral outcomes and, in many cases, allow incumbents to lock in advantages created by their initial abuse of power.

A YOUNG DEMOCRACY
It may be tempting to assume that the United States’ centuries-old democracy is impervious to democratic erosion, but such confidence is misplaced. In fact, liberal democracy—with full adult suffrage and broad protection of civil and political liberties—is a relatively recent development in the United States. By contemporary standards, the country became fully democratic only in the 1970s.

Beginning in the 1890s, after the Civil War and the failure of Reconstruction, Democratic politicians in each of the 11 states of the old Confederacy built single-party, authoritarian enclaves. Having wrested some room to maneuver from the Supreme Court, the executive branch, and their national party, conservative Democrats disenfranchised blacks and many poorer white voters, repressed opposition parties, and imposed racially separate—and significantly unfree—civic spheres. Their goal was to ensure cheap agricultural labor and white supremacy, and they used state-sponsored violence to achieve it.

For half a century, southern states capitalized on their influence in Congress and the national Democratic Party to shield themselves from outside reform efforts. In 1944, however, the U.S. Supreme Court struck down the region’s white-only Democratic primaries. Beginning with that decision, black activists compelled and capitalized on federal judicial rulings, congressional legislation, and national-party reforms to dismantle disenfranchisement, segregation, and state repression. By the early 1970s, the southern authoritarians had been defeated; today, some 6,000 black elected officials serve southern constituencies.

STRINGER / REUTERS Zimbabwean President Robert Mugabe in Harare, April 2012.
But American authoritarianism has not been just a southern phenomenon. From the time the FBI, the CIA, and the National Security Agency were created, presidents used them to monitor White House staff, journalists, political opponents, and activists. Between 1956 and 1971, the FBI launched more than 2,000 operations to discredit and disrupt black protest organizations, antiwar groups, and other perceived threats. It even provided Dwight Eisenhower with derogatory information about Adlai Stevenson, his Democratic rival in the 1952 election. Likewise, the Nixon administration deployed the U.S. Attorney General’s Office and other agencies against its “enemies” in the Democratic Party and the media. And congressional investigations into alleged subversion further threatened civil rights and liberties. Like southern authoritarianism, the abuse of federal intelligence and law enforcement agencies largely ended in the 1970s, in this case after the post-Watergate reforms.

American democracy remains far from ideal. Ex-felons, who are disproportionately black, are often prohibited from voting; many states are experimenting with an array of new voting restrictions; and the concentration of campaign donations among the wealthy raises serious concerns about how representative U.S. democracy truly is. Still, the United States has been a bona fide multiracial democracy for almost half a century.

Yet just as the United States fulfilled its democratic promise, the foundations of the system began to weaken. Ironically, the very process of democratization in the South generated the intense polarization that now threatens American democracy.

THE GREAT DIVIDE
Scholars have long identified political polarization as a central factor behind democratic breakdown. Extreme polarization leads politicians and their supporters to view their rivals as illegitimate and, in some cases, as an existential threat. Often, democratic norms weaken as politicians become willing to break the rules, cooperate with antidemocratic extremists, and even tolerate or encourage violence in order to keep their rivals out of power. Few democracies can survive for long under such conditions.

Until recently, the United States seemed immune from such threats. Indeed, traditions of restraint and cooperation helped the United States avoid the kinds of partisan fights to the death that destroyed democracies in Germany and Spain in the 1930s and Chile in the 1970s. In the United States, leading Democrats opposed President Franklin Roosevelt’s efforts to pack the Supreme Court, and Republicans backed the investigation and impeachment of President Richard Nixon. The party controlling the White House never used the full extent of governmental powers against the other side. In fact, the systematic underutilization of power by presidents and congressional majorities has long served as a vital source of democratic stability in the United States.

But with the passage of the Civil Rights Act and the Voting Rights Act in the 1960s, the Democratic Party (long the guarantor of white supremacy) and the Republican Party (“the party of Lincoln”) realigned national politics along racial lines. Southern blacks entered the electorate as Democrats, and southern whites became increasingly Republican. Many white southerners voted Republican for class reasons: the region’s incomes were rising, thus enhancing the appeal of the GOP’s economic policies. But many chose the Republicans for their conservative stances on racial issues and their appeals to “law and order.”

This realignment helped change the composition of Congress. In the ensuing decades, the South transformed from a one-party, Democratic region into a Republican-dominated one. Whereas it once sent moderate Democrats to Congress, today it elects either black or Hispanic liberal Democrats or, much more commonly, very conservative white Republicans. The ideological polarization of Congress has other sources, to be sure, but the democratization of the South represents a critical one. The result has been two much more ideologically homogeneous—and disciplined—parties. Gone are crosscutting issues that temper partisan conflict, along with moderate members within each party critical for crafting legislative deals.

The triumph of democracy in the South not only polarized Congress ideologically; it also polarized voters along party lines. Starting in the late 1960s, Democratic and Republican candidates began staking out increasingly distinctive views on public policy, first on racial matters (such as affirmative action) and then on a wider range of issues. As the political scientist Michael Tesler has argued, racially coded campaign appeals encourage voters to evaluate government programs in terms of the social groups they imagine as benefiting from them. Over time, white voters’ racial attitudes have increasingly shaped their views about public policy, even on issues that seem unrelated to race, such as health care, Social Security, and taxes.

Elected autocrats have a powerful incentive to purge career civil servants and replace them with partisans.
Taking their cues from party leaders, voters are increasingly sorted into the ideologically “correct” party: few center-left Republican or center-right Democratic voters remain. And a greater share of black voters back Democratic candidates than ever before, while a greater share of white voters support Republicans. Although just a small percentage of the American electorate is highly ideological (unlike their representatives in Congress), voters now exhibit heightened animosity toward politicians and voters of the other party—what the political scientists Alan Abramowitz and Steven Webster have termed “negative partisanship.”

Partisan polarization has been reinforced by the weakening of the establishment news media, a critical component of democratic accountability. Until the 1990s, most Americans got their news from a handful of trusted television networks. Politicians themselves relied heavily on the press to get the public’s attention, and so they could ill afford to alienate journalists. But over the last 20 years, the media have become increasingly polarized. The rise of Fox News kicked off the era of partisan news channels. The Internet, meanwhile, has made it easier for people to seek out news that confirms their existing beliefs and has played a role in the widespread closure of local and regional newspapers.

Today, Democrats and Republicans consume news from starkly different sources, and the traditional media’s influence has declined precipitously. As a result, voters have grown more receptive to fake news and more trusting of party spokespeople. When events are filtered through fragmented and polarized media, Americans view nearly all political events through purely partisan lenses. Consider what happened after Trump, breaking with traditional Republican policy, embraced Putin: one poll found that Putin’s favorability rating among Republicans increased, from ten percent in July 2014 to 37 percent in December 2016.

The growing gap between the richest Americans and the rest of the country has also accentuated polarization. U.S. income inequality has reached its highest level since the onset of the Great Depression. The explosive growth of incomes at the top has increased support among wealthy voters and campaign contributors for conservative economic policies, especially on taxes, and has moved Republican legislators to the right. The stagnation of working-class wages over the past three decades, moreover, has triggered a right-wing populist reaction with racial overtones, especially among rural whites, who have directed their anger at liberal spending programs that they view as benefiting urban minorities.

The growing political differences over identity extend beyond the traditional black-white binary. Since the 1970s, increased immigration has added more Hispanic and Asian Americans to the electorate, largely as Democrats, further solidifying the partisan gap between whites and nonwhites. These trends have exacerbated anxieties among many white voters about losing their numerical, cultural, and political preeminence—just as white southerners feared before democratization. In many respects, then, the South’s racial politics have gone national.

THE PERILS OF POLARIZATION
Partisan polarization poses several threats to U.S. democracy. First, it leads to gridlock, especially when different parties control the legislative and executive branches. As polarization increases, Congress passes fewer and fewer laws and leaves important issues unresolved. Such dysfunction has eroded public trust in political institutions, and along partisan lines. Voters backing the party that does not currently occupy the White House have astonishingly little trust in the government: in a 2010 poll conducted by the political scientists Marc Hetherington and Thomas Rudolph, a majority of Republican voters surveyed said they “never” trust the federal government.

Gridlock, in turn, encourages presidents to pursue unilateral action on the edges of constitutional limits. When there is divided government, with the party out of power determined to block the president’s legislative agenda, frustrated presidents work around Congress. They expand their power through executive orders and other unilateral measures, and they centralize their control of the federal bureaucracy. At the same time, polarization makes it harder for Congress to exercise oversight of the White House, since members have a hard time forging a collective, bipartisan response to executive overreach.

When the same party controls both Congress and the White House, legislators have little incentive to exercise tough oversight of the president. Today, then, polarization reduces the chance that congressional Republicans will constrain Trump. Although many party elites would prefer a more predictable Republican in the White House, Trump’s strong support among the party’s voters means that any serious opposition would probably split the party and encourage primary challenges, as well as endanger the party’s ambitious conservative agenda. Congressional Republicans are thus unlikely to follow in the footsteps of their predecessors who reined in Nixon. Indeed, so far, they have refused to seriously investigate Trump’s conflicts of interest or accusations of collusion between his campaign and the Russian government.

Even more dangerous, the Republican Party has radicalized to the point of becoming, in the words of the scholars Thomas Mann and Norman Ornstein, “dismissive of the legitimacy of its political opposition.” Over the last two decades, many Republican elected officials, activists, and media personalities have begun to treat their Democratic rivals as an existential threat—to national security or their way of life—and have ceased to recognize them as legitimate. Trump himself rose to political prominence by questioning President Barack Obama’s citizenship. During the 2016 campaign, he repeatedly referred to his opponent, Hillary Clinton, as a criminal, and Republican leaders led chants of “lock her up” at their party’s national convention.

It was only in the early 1970s that the United States truly became democratic.
Parties that view their rivals as illegitimate are more likely to resort to extreme measures to weaken them. Indeed, the Republican Party has increasingly abandoned established norms of restraint and cooperation—key pillars of U.S. political stability—in favor of tactics that, while legal, violate democratic traditions and raise the stakes of political conflict. House Republicans’ impeachment of President Bill Clinton in 1998 represented an early instance. Senate Republicans’ refusal to hold confirmation hearings for Obama’s Supreme Court nominee in 2016 marked another.

At the state level, Republicans have gone even further, passing laws aimed at disadvantaging their rivals. The most blatant example comes from North Carolina, where in late 2016, the lame-duck Republican legislature passed a series of last-minute laws stripping powers from the newly elected Democratic governor. Meanwhile, Republicans in more than a dozen states have introduced legislation to criminalize certain kinds of protests. Even more disturbing are new restrictions on voting rights, which have been justified as efforts to combat massive voter fraud, a problem that simply does not exist. These laws have been concentrated in states where Republicans have recently taken control of the legislature but hold only a slim majority, suggesting that their true purpose is to lower the turnout of voters likely to back Democratic candidates, such as nonwhites. Trump, for his part, has given such initiatives a boost. Not only has he falsely claimed that the 2016 election was marred by massive illegal voting, undermining public trust in the electoral process, but his Department of Justice also looks poised to begin defending states facing lawsuits over their suffrage restrictions.

Trump has thus ascended to the presidency at an especially perilous time for American democracy. His party, which controls both houses of Congress and 33 governorships, has increasingly turned to hardball tactics aimed at weakening the opposition. As president, Trump himself has continued to violate democratic norms—attacking judges, the media, and the legitimacy of the electoral process. Were his administration to engage in outright authoritarian behavior, polarization has reduced the prospects that Congress would mobilize a bipartisan resistance or that the public would turn against him en masse.

THE FATE OF DEMOCRACY
What could halt the United States’ democratic erosion? There is little reason to expect Americans’ commitment to democracy to serve as a safeguard. Until the 1960s, most Americans tolerated serious restrictions on democracy in the South. Nor should one expect the Constitution on its own to impede backsliding. As the constitutional scholars Tom Ginsburg and Aziz Huq have argued, the ambiguities of the U.S. Constitution leave considerable room for executive abuse on various fronts—including the ability to pack government agencies with loyalists and appoint or dismiss U.S. attorneys for political reasons. In the absence of informal norms of restraint and cooperation, even the best-designed constitution cannot fully shield democracy.

The press is also unlikely to prevent backsliding. The mainstream media will continue to investigate and denounce wrongdoing in the Trump administration. But in the current media environment, even revelations of serious abuse will likely be eagerly consumed by Democrats and dismissed as partisan attacks by Trump supporters.

Those pinning their hopes on pushback from the bureaucracy are also likely to be disappointed. The United States lacks the kind of powerful career civil service found in European democracies, and Republicans’ control of both the White House and Congress limits GOP legislators’ incentive to monitor the president’s treatment of federal agencies. Those staffing the agencies, meanwhile, may prove too intimidated to resist abuse by the White House. Moreover, Congress controls the agencies’ budgets, and in January, House Republicans revived the Holman Rule, an arcane 1876 provision that allows Congress to reduce any bureaucrat’s salary to $1.

The United States’ federal system of government and independent judiciary should provide more robust defenses against backsliding. Although the extreme decentralization of U.S. elections makes them uneven in quality, it also hampers any effort at coordinated electoral manipulation. And although U.S. courts have often failed to defend individual rights in the past (as when they permitted the internment of Japanese Americans during World War II), federal judges since the 1960s have generally strengthened civil rights and civil liberties. Still, even U.S. courts are not immune to political pressures from other branches of government.

It may be tempting to assume that the United States’ centuries-old democracy is impervious to democratic erosion, but such confidence is misplaced.
Ultimately, the fate of American democracy under Trump may hinge on contingent events. The greatest brake on backsliding today is presidential unpopularity. Republican politicians troubled by Trump’s behavior but worried about winning their party’s nomination will have an easier time opposing the president if his support among Republican voters weakens. Declining support may also embolden federal judges to push back against executive aggrandizements more aggressively. Thus, factors that undermine Trump’s popularity, such as an economic crisis or a “Katrina moment”—a high-profile disaster for which the government is widely viewed as responsible—may check his power.

But events could also have the opposite effect. If a war or a terrorist attack occurs, the commitment to civil liberties on the part of both politicians and the public will likely weaken. Already, Trump has framed the independent judiciary and the independent press as security threats, accusing the judge who struck down his initial travel ban of putting the country in “peril” and describing the mainstream media as “enemies.” In the event of an attack comparable in scale to those of 9/11, any efforts to crack down on the media, dissent, or ethnic and religious minorities would face far fewer obstacles.

The Trump presidency has punctured many Americans’ beliefs about their country’s exceptionalism. U.S. democracy is not immune to backsliding. In fact, it now faces a challenge that extends well beyond Trump: sustaining the multiracial democracy that was born half a century ago. Few democracies have survived transitions in which historically dominant ethnic groups lose their majority status. If American democracy manages to do that, it will prove exceptional indeed.

quote:

The Liberal Order Is Rigged. Fix It Now or Watch It Wither
Prior to 2016, debates about the global order mostly revolved around its structure and the question of whether the United States should actively lead it or should retrench, pulling back from its alliances and other commitments. But during the past year or two, it became clear that those debates had missed a key point: today’s crucial foreign policy challenges arise less from problems between countries than from domestic politics within them. That is one lesson of the sudden and surprising return of populism to Western countries, a trend that found its most powerful expression last year in the United Kingdom’s decision to leave the EU, or Brexit, and the election of Donald Trump as U.S. president. (Foreign Affairs).

SPOILER

It can be hard to pin down the meaning of “populism,” but its crucial identifying mark is the belief that each country has an authentic “people” who are held back by the collusion of foreign forces and self-serving elites at home. A populist leader claims to represent the people and seeks to weaken or destroy institutions such as legislatures, judiciaries, and the press and to cast off external restraints in defense of national sovereignty. Populism comes in a range of ideological flavors. Left-wing populists want to “soak the rich” in the name of equality; right-wing populists want to remove constraints on wealth in the name of growth. Populism is therefore defined not by a particular view of economic distribution but by a faith in strong leaders and a dislike of limits on sovereignty and of powerful institutions.

Such institutions are, of course, key features of the liberal order: think of the UN, the EU, the World Trade Organization (WTO), and major alliances such as NATO. Through them, the Washington-led order encourages multilateral cooperation on issues ranging from security to trade to climate change. Since 1945, the order has helped preserve peace among the great powers. In addition to the order’s other accomplishments, the stability it provides has discouraged countries such as Germany, Japan, Saudi Arabia, and South Korea from acquiring nuclear weapons.

This peace-building aspect of the liberal order has been an extraordinary success. So, too, is the way in which the order has allowed the developing world to advance, with billions of people rising out of crippling poverty and new middle classes burgeoning all over the world. But for all of the order’s success, its institutions have become disconnected from publics in the very countries that created them. Since the early 1980s, the effects of a neoliberal economic agenda have eroded the social contract that had previously ensured crucial political support for the order. Many middle- and working-class voters in the United Kingdom, the United States, and elsewhere have come to believe—with a good deal of justification—that the system is rigged.

Those of us who have not only analyzed globalization and the liberal order but also celebrated them share some responsibility for the rise of populism. We did not pay enough attention as capitalism hijacked globalization. Economic elites designed international institutions to serve their own interests and to create firmer links between themselves and governments. Ordinary people were left out. The time has come to acknowledge this reality and push for policies that can save the liberal order before it is too late.

THE BOATS THAT DIDN'T RISE
In 2016, the two states that had done the most to construct the liberal order—the United Kingdom and the United States—seemed to turn their backs on it. In the former, the successful Brexit campaign focused on restoring British sovereignty; in the latter, the Trump campaign was explicitly nationalist in tone and content. Not surprisingly, this has prompted strong reactions in places that continue to value the liberal order, such as Germany: a poll published in February by the German newspaper Die Welt found that only 22 percent of Germans believe that the United States is a trustworthy ally, down from 59 percent just three months earlier, prior to Trump’s victory—a whopping 37-point decrease.

The Brexit and Trump phenomena reflect a breakdown in the social contract at the core of liberal democracy: those who do well in a market-based society promise to make sure that those disadvantaged by market forces do not fall too far behind. But fall behind they have. Between 1974 and 2015, the real median household income for Americans without high school diplomas fell by almost 20 percent. And even those with high school diplomas, but without any college education, saw their real median household income plummet by 24 percent. On the other hand, those with college degrees saw their incomes and wealth expand. Among those Americans, the real median household income rose by 17 percent; those with graduate degrees did even better.

The Brexit and Trump phenomena reflect a breakdown in the social contract at the core of liberal democracy.

As political scientists such as Robert Putnam and Margaret Weir have documented, such trends have led to different sets of Americans living in separate worlds. The well-off do not live near the poor or interact with them in public institutions as much as they used to. This self-segregation has sapped a sense of solidarity from American civic life: even as communications technology has connected people as never before, different social classes have drifted further apart, becoming almost alien to one another. And since cosmopolitan elites were doing so well, many came to the conclusion—often without realizing it—that solidarity just wasn’t that important for a well-functioning democracy.

Elites have taken advantage of the global liberal order—sometimes inadvertently, sometimes intentionally—to capture most of the income and wealth gains in recent decades, and they have not shared much with the middle and lower classes. Wealthier, better-educated Americans have pushed for or accepted regressive tax policies, trade and investment agreements that encouraged corporate outsourcing, and the underfunding of public and higher education. The result of such policies has been to undermine what the political scientist John Ruggie once called “embedded liberalism”: a global order made up of free-market societies that nevertheless preserved welfare states and labor-market policies that allowed for the retraining of people whose skills became obsolete, compensation for those who lost out from trade liberalization, and validation of the self-worth of all citizens, even if they were not highly productive in economic terms. Elites pushed for and supported the first part of this vision—free markets, open borders, and multilateralism—but in the 1970s and even more so in the 1980s, they began to neglect the other part of the bargain: a robust safety net for those who struggled. That imbalance undermined domestic support for free trade, military alliances, and much else.

The bill for that broken social contract came due in 2016 on both sides of the Atlantic. And yet even now, many observers downplay the threat this political shift poses to the liberal order. Some argue that the economic benefits of global integration are so overwhelming that national governments will find their way back to liberalism, regardless of campaign rhetoric and populist posturing. But the fact is that politicians respond to electoral incentives even when those incentives diverge considerably from their country’s long-term interests—and in recent years, many voters have joined in the populist rejection of globalization and the liberal order.

Moreover, business leaders and stock markets, which might have been expected to serve as a brake on populist fervor, have instead mostly rewarded proposals for lower taxes with no accompanying reduction in government spending. This is shortsighted. Grabbing even more of the benefits of globalization at the expense of the middle and working classes might further undermine political support for the integrated supply chains and immigration on which the U.S. economy depends. This position is reminiscent of the way that eighteenth-century French aristocrats refused to pay taxes while indulging in expensive foreign military adventures. They got away with it for many years—until the French Revolution suddenly laid waste to their privilege. Today’s elites risk making a similar mistake.

CAREFUL WHAT YOU WISH FOR
Some portion of the blame for the liberal order’s woes lies with its advocates. Policymakers pursued a path of action favored by many academics, including us: building international institutions to promote cooperation. But they did so in a biased way—and, for the most part, we underestimated the risk that posed. Financial firms and major corporations enjoyed privileged status within the order’s institutions, which paid little attention to the interests of workers. WTO rules emphasized openness and failed to encourage measures that would cushion globalization’s effects on those disadvantaged by it, especially workers in the traditional manufacturing sectors in developed countries. Meanwhile, investment treaties signed in the 1990s featured provisions that corporate lawyers exploited to favor big business at the expense of consumers. And when China manipulated trade and currency arrangements to the disadvantage of working-class Americans, Washington decided that other issues in U.S.-Chinese relations were more important, and did not respond strongly.

Working-class Americans didn’t necessarily understand the details of global trade deals, but they saw elite Americans and people in China and other developing countries becoming rapidly wealthier while their own incomes stagnated or declined. It should not be surprising that many of them agreed with Trump and with the Democratic presidential primary contender Bernie Sanders that the game was rigged.

Much ink has been spilled on the domestic causes of the populist revolt: racism, growing frustration with experts, dysfunctional economic policies. But less attention has been paid to two contributing factors that stemmed from the international order itself. The first was a loss of national solidarity brought on by the end of the Cold War. During that conflict, the perceived Soviet threat generated a strong shared sense of attachment not only to Washington’s allies but also to multilateral institutions. Social psychologists have demonstrated the crucial importance of “othering” in identity formation, for individuals and nations alike: a clear sense of who is not on your team makes you feel closer to those who are. The fall of the Soviet Union removed the main “other” from the American political imagination and thereby reduced social cohesion in the United States. The end of the Cold War generated particular political difficulties for the Republican Party, which had long been a bastion of anticommunism. With the Soviets gone, Washington elites gradually replaced Communists as the Republicans’ bogeymen. Trumpism is the logical extension of that development.

In Europe, the end of the Cold War was consequential for a related reason. During the Cold War, leaders in Western Europe constantly sought to stave off the domestic appeal of communism and socialism. After 1989, no longer facing that constraint, national governments and officials in Brussels expanded the EU’s authority and scope, even in the face of a series of national referendums that expressed opposition to that trend and should have served as warning signs of growing working-class discontent. In eastern Europe, anti-Soviet othering was strong during the 1980s and 1990s but appears to have faded as memories of the Cold War have become more distant. Without the specter of communist-style authoritarianism haunting their societies, eastern Europeans have become more susceptible to populism and other forms of illiberalism. In Europe, as in the United States, the disappearance of the Soviets undermined social cohesion and a common sense of purpose.

The second force stirring discontent with the liberal order can be called “multilateral overreach.” Interdependence requires countries to curb their autonomy so that institutions such as the UN and the World Bank can facilitate cooperation and solve mutual problems. But the natural tendency of institutions, their leaders, and the bureaucracies that carry out their work is to expand their authority. Every time they do so, they can point to some seemingly valid rationale. The cumulative effect of such expansions of international authority, however, is to excessively limit sovereignty and give people the sense that foreign forces are controlling their lives. Since these multilateral institutions are distant and undemocratic—despite their inclusive rhetoric—the result is public alienation, as the political scientist Kathleen McNamara has documented. That effect is compounded whenever multilateral institutions reflect the interests of cosmopolitan elites at the expense of others, as they often have.

SYSTEM UPDATE
Derigging the liberal order will require attention to substance but also to perceptions. The United States has made only feeble attempts to sustain something like Ruggie’s embedded liberalism, and even those attempts have largely failed. Germany, Denmark, and Sweden have done better, although their systems are also under pressure. Washington has a poor track record when it comes to building government bureaucracies that reach deep into society, and the American public is understandably suspicious of such efforts. So U.S. officials will have to focus on reforms that do not require a lot of top-down intervention.

To that end, Washington should be guided by three principles. First, global integration must be accompanied by a set of domestic policies that will allow all economic and social classes to share the gains from globalization in a way that is highly visible to voters. Second, international cooperation must be balanced with national interests to prevent overreach, especially when it comes to the use of military force. Third, Washington should nurture a uniquely American social identity and a national narrative. That will require othering authoritarian and illiberal countries. Fostering U.S. opposition to illiberalism does not mean imposing democracy by force, but it does require more than occasional diplomatic criticism of countries such as China or Saudi Arabia. A willing president could, for instance, make it clear that although the United States may have an interest in cooperating with nondemocratic countries, it identifies only with liberal democracies and reserves its closest relationships for them. Done properly, that sort of othering could help clarify the American national identity and build solidarity. It might at times constrain commercial relationships. However, a society is more than just an economy, and the benefits of social cohesion would justify a modest economic cost.

Like it or not, “America first” is a powerful slogan.

Developing policies that satisfy those principles will require innovation and creativity. Some promising ideas include tax credits to businesses that provide on-the-job training for dislocated workers and earned-income tax credits for individuals. Progressives have pursued such policies in the past but in recent times have retreated or compromised for the sake of passing trade deals; they should renew their commitment to such ideas. Officials should also require that any new trade deals be accompanied by progressive domestic measures to assist those who won’t benefit from the deals. At a minimum, Congress should avoid regressive tax cuts. If, for example, the Trump administration and its GOP allies in Congress decide to impose a border adjustment tax on imports, the revenue raised ought to benefit the working class. One way to make that happen would be to directly redistribute the revenue raised by the tax on a per capita basis, in the form of checks to all households; that would spread the wealth and build political support for the combination of economic openness and redistribution. Another way to benefit the working class would be to stimulate job creation by lowering employers’ payroll tax burden. Such ideas will face an uphill battle in the current U.S. political environment, but it is essential to develop plans now so that, when political opportunities emerge, defenders of the liberal order will be ready.

The more difficult task will be developing a national narrative, broadly backed by elites across the ideological spectrum, about “who we are”—one built around opposition to authoritarianism and illiberalism. The main obstacle will likely be the politics of immigration, where the tension between cosmopolitanism and national solidarity surfaces most clearly. Cosmopolitans argue (correctly) that immigrants ultimately offer more benefits than costs and that nativist fears about refugees are often based more on prejudice than fact. The United States is a country of immigrants and continues to gain energy and ideas from talented newcomers. Nonetheless, almost everyone agrees that there is some limit to how rapidly a country can absorb immigrants, and that implies a need for tough decisions about how fast people can come in and how many resources should be devoted to their integration. It is not bigotry to calibrate immigration levels to the ability of immigrants to assimilate and to society’s ability to adjust. Proponents of a global liberal order must find ways of seeking greater national consensus on this issue. To be politically sustainable, their ideas will have to respect the importance of national solidarity.

Like it or not, global populism has a clear, marketable ideology, defined by toughness, nationalism, and nativism: “America first” is a powerful slogan. To respond, proponents of an open liberal order must offer a similarly clear, coherent alternative, and it must address, rather than dismiss, the problems felt keenly by working classes. For Democrats, “the party of jobs” would be a better brand than “the party of increasing aggregate welfare while compensating the losers from trade.”

Without dramatic change to their messages and approach, established political parties will fade away altogether. An outsider has already captured the Republican Party; the Democrats are cornered on the coasts. In Europe, the British Labour Party is imploding and the traditionally dominant French parties are falling apart. To adapt, establishment parties must begin to frame their ideas differently. As the social psychologist Jonathan Haidt has argued, progressives must learn to speak of honor, loyalty, and order in addition to equality and rights.

To derig the liberal order and stave off complete defeat at the hands of populists, however, traditional parties must do more than rebrand themselves and their ideas. They must develop substantive policies that will make globalization serve the interests of middle- and working-class citizens. Absent such changes, the global liberal order will wither away.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 17:55 schreef Ulx het volgende:
http://www.politico.com/s(...)from-tel-aviv-239021

Trump gaat de ambassade toch maar niet naar Jerusalem verhuizen. Wat een verrader!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 17:55 schreef Ulx het volgende:
http://www.politico.com/s(...)from-tel-aviv-239021

Trump gaat de ambassade toch maar niet naar Jerusalem verhuizen. Wat een verrader!

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:23 schreef FlipjeHolland het volgende:
trump wil dat amerika weer eigen producten gaat maken in plaats van alles importeren maar zijn eigen dochter laat al die dure kleding en schoenen gewoon door kindjes in China maken en zijn eigen bedrijven doen zaken met allerlei russische ondernemingen. daar hoor je m dan weer niet over, die vuile hypocriet.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:31 schreef Stofzuigerslang het volgende:

[..]

De man is 1 grote leugen, en op de 1 of andere manier heeft hij fanboys. En dan zien hem als 1 van hen, terwijl hij juist het probleem is. Een rijke gek, met waanideeën. Fake news of niet, je hoeft maar 1 tweet of interview te bekijken en het is zo duidelijk!

En zelfs hier (vooral FP Fok) zijn er mensen die hem tot op het meest domme verdedigen. Die zien de wereld graag branden, denk ik.

Het idee: President is gekozen en nu niet meer kritisch zijn is gevaarlijke shit. Facisme in 2017.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:23 schreef FlipjeHolland het volgende:
trump wil dat amerika weer eigen producten gaat maken in plaats van alles importeren maar zijn eigen dochter laat al die dure kleding en schoenen gewoon door kindjes in China maken en zijn eigen bedrijven doen zaken met allerlei russische ondernemingen. daar hoor je m dan weer niet over, die vuile hypocriet.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 16:14 schreef Tijger_m het volgende:
Het blijft lachen met Trump

[..]

Drain the swamp

quote:

Trump has granted more lobbyist waivers in 4 months than Obama did in 8 years

https://www.vox.com/2017/6/1/15723994/trump-ethics-waivers

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:33 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Ik ben het er niet mee eens, dus is het facisme teksten

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:31 schreef Stofzuigerslang het volgende:

[..]

De man is 1 grote leugen, en op de 1 of andere manier heeft hij fanboys. En dan zien hem als 1 van hen, terwijl hij juist het probleem is. Een rijke gek, met waanideeën. Fake news of niet, je hoeft maar 1 tweet of interview te bekijken en het is zo duidelijk!

En zelfs hier (vooral FP Fok) zijn er mensen die hem tot op het meest domme verdedigen. Die zien de wereld graag branden, denk ik.

Het idee: President is gekozen en nu niet meer kritisch zijn is gevaarlijke shit. Facisme in 2017.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:36 schreef westwoodblvd het volgende:
Als je bewijs wilt dat Trump hypocriet is hoef je alleen maar zijn tweets voor 20 januari 2017 te vergelijken met zijn daden sindsdien.. Daar kan toch geen discussie over bestaan.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:36 schreef Montov het volgende:

[..]


[..]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 19:39 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Tsja, sommige mensen weigeren helaas de realiteit onder ogen te zien. Doe je niks aan helaas, ze willen eea gewoon niet zien. Geen gebrek aan de oogjes en oortjes, gewoon onwil.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:08 schreef ExtraWaskracht het volgende:
De bullshitter dear bullshitters in 2009:

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:08 schreef ExtraWaskracht het volgende:
De bullshitter der bullshitters in 2009:

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:08 schreef ExtraWaskracht het volgende:
De bullshitter der bullshitters in 2009:

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:12 schreef AnneX het volgende:

[..]

shut...komt ie nu pas uit het archief?

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 18:32 schreef Nintex het volgende:
De familie Trump is al de hele dag aan het meestertrollen

[ afbeelding ]

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 13:14:48 Kathy Griffin should be ashamed of herself. My children, especially my 11 year old son, Barron, are having a hard time with this. Sick! reageer retweet

twitter:

realDonaldTrump twitterde op woensdag 31-05-2017 om 12:09:22 Who can figure out the true meaning of "covfefe" ??? Enjoy! reageer retweet

quote:

Op woensdag 31 mei 2017 19:02 schreef Whiskers2009 het volgende:

[..]

Dat hele "my children" slaat sowieso nergens op (want zo goed als allemaal volwassen). Muv Barron wellicht. Maar het is ZIJN taak het joch te beschermen en voor te bereiden op wat er kan gebeuren als pa NOG meer in de spotlights komt te staan

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:26 schreef Eficaz het volgende:

[..]


[..]

Hij heeft naast een 11 jarige zoon ook kleinkinderen die dat te zien krijgen op tv.

De trol is ondertussen ontslagen;

En: http://www.ad.nl/show/cnn-zet-kathy-griffin-op-straat-na-onthoofdingsfoto-trump~a4383f9c/

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:26 schreef Eficaz het volgende:

[..]


[..]

Hij heeft naast een 11 jarige zoon ook kleinkinderen die dat te zien krijgen op tv.

De trol is ondertussen ontslagen;

En: http://www.ad.nl/show/cnn-zet-kathy-griffin-op-straat-na-onthoofdingsfoto-trump~a4383f9c/

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:26 schreef Eficaz het volgende:

[..]

[..]

Hij heeft naast een 11 jarige zoon ook kleinkinderen die dat te zien krijgen op tv.

De trol is ondertussen ontslagen;

En: http://www.ad.nl/show/cnn-zet-kathy-griffin-op-straat-na-onthoofdingsfoto-trump~a4383f9c/

quote:

Victims of immigrant crime say they were taken advantage of by Trump and a nonprofit group backing him.

“We were used, abused and exploited, and what’s worse is that my son was used, abused and exploited and is still being used, abused and exploited,” said Brenda Sparks, a former Remembrance Project participant whose son Eric Zepeda died in September 2011 at age 22 after being struck while riding his motorcycle by a car driven by an undocumented immigrant.

“Trump used the Remembrance Project to get to us, and the Remembrance Project also used him,” said Sparks, who was among the so-called Angel Moms who Trump brought on stage at rallies and speeches to tell their stories, including at the August 2016 speech at which he laid out his hard-line immigration plan.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:37 schreef Whiskers2009 het volgende:
Anyway: die aankondiging om 21:00 uur (onze tijd), is dat een persco, een persbericht of een tweet?

President Trump Makes a Statement Regarding the Paris Accord

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:56 schreef koemleit het volgende:

[..]

President Trump Makes a Statement Regarding the Paris Accord

Ik denk hier te zien

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:08 schreef ExtraWaskracht het volgende:
De bullshitter der bullshitters in 2009:

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:58 schreef Nibb-it het volgende:
NYT zegt dat de V.S. eruit gaan stappen.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:06 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

Welke adviseur zou hem ditmaal van gedachten hebben doen veranderen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:06 schreef Nibb-it het volgende:

[..]

Welke adviseur zou hem ditmaal van gedachten hebben doen veranderen?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:08 schreef Monolith het volgende:

[..]

Zie het artikel dat ik een paar uur geleden postte.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:07 schreef koemleit het volgende:
Ik zou het mooi vinden als veel bedrijven zich nu terug trekken uit de US, zoiets moet je gewoon niet pikken.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:16 schreef Whiskers2009 het volgende:
Zo, kan het vandaag nog meneer Trump?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:16 schreef Whiskers2009 het volgende:
Zo, kan het vandaag nog meneer Trump?

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:20 schreef Mryc het volgende:

[..]

Trump laat mensen wachten, want Trump.

twitter:

politicalwire twitterde op donderdag 01-06-2017 om 21:19:43 Trump hasn’t started his announcement yet because he’s too busy watching cable TV news reageer retweet

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 20:26 schreef Eficaz het volgende:

[..]

[..]

Hij heeft naast een 11 jarige zoon ook kleinkinderen die dat te zien krijgen op tv.

De trol is ondertussen ontslagen;

En: http://www.ad.nl/show/cnn-zet-kathy-griffin-op-straat-na-onthoofdingsfoto-trump~a4383f9c/

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:33 schreef Arcee het volgende:
Ik blijf het onwerkelijk vinden dat Trump aangekondigd wordt als president of the USA. Hij is nog steeds gewoon Trump.

quote:

Op donderdag 1 juni 2017 21:34 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Volgensmij is ie toch echt president hoor