[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #10

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:08 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Kan heerlijk ontspannend werken hoor. Ik doe het ook weleens. Je projecteert je woede op de bokszak en dan is het rammen geblazen!

Logopedist hé? Zit je dan de rest van je leven met mensen opgezadeld die stotteren of de 'r' niet kunnen zeggen? Lijkt mij zeer vermoeiend.

Klopt! Van dat ontladen. Ik ga meestal een hele lange wandeling maken. Flink doorstappen en alles even in mijn hoofd op zijn plaats zetten.

Hahaha, het beroep vergt heel wat meer dan dat. Daarnaast word ik neurolinguïst. Dus ik ben gespecialiseerd in spraak-, taal- en gedragsproblemen bij mensen met hersenletsel (door ongelukken, bloedingen, kanker etc.), dat is echt heel interessant.
En zelfs alleen logopedie is erg leuk. Je kan heel creatief zijn, werkt met mensen en je behandeld eigenlijk alle problemen boven de middenrif, van spraak en taal tot eet- en slikproblemen. Maar je kan bijvoorbeeld ook de kant op gaan van slechthorendheid, autisme en handicaps.
Het zijn echt prachtige beroepen

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:09 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Geneer je niet. Wederom ben je eerlijk.

Dank je wel
De voorspelling klopt, vandaag is een topdag. Ik ben blij aan het knutselen en heb rust en vrede in mijn hoofd!

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:15 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Weet je, ik worstel al heel lang met mijn borderline aandoening en het enige dat ik er momenteel aan vast kan plakken is: it's only rock and roll. Emoties zijn er om te beleven, hoe extreem ze in je hoofd ook zijn. Ja, het is niet leuk en het kost je relaties en vriendschappen. Vergeet niet dat er altijd wel mensen zullen zijn die zich om je zullen bekommeren. Vaak vergeet je in je emoties dat ze bestaan. Duw ze niet weg. Je gaat ze nog missen, hoe erg je ze ook NIET mist.

Is ook zo, ik denk ook niet dat iemand gelukkig zal worden van gevoelloos zijn, maar dat is wel hoe de omgeving mensen met borderline (en andere mensen met te veel negatieve emoties) het allerliefst zou zien. Of in ieder geval, ze gedragen zich alsof ze het zo willen zien, want als ze de stoornis zouden accepteren dan zou het geen stoornis worden genoemd helaas. Als je daarin maar niet doorslaat, want dan wordt het weer autisme genoemd. Het is bijna nooit goed. Mensen met een stoornis moeten zich aanpassen, maar andersom past niemand zich aan. Pas je je daarom zelf niet aan dan kan het helaas negatieve consequenties hebben voor het functioneren omdat niemand het de stoornis als excuus ziet voor het gedrag. Of misschien lijkt dat voor mij alleen zo omdat ik zelf officieel geen stoornis heb. Maar, ik hoor heel vaak iedereen neerbuigend praten over psychische stoornissen, alle televisie campagnes ten spijt.

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 06-05-2017 10:30:14 ]

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 22:18 schreef Andromache het volgende:
Wat is het verschil tussen ADD en borderline-PS? Intaker zei dat het naast elkaar zou kunnen bestaan, vriendinnetje zei dat zij haar ADD in mij herkent. Grrr ik wil een label zodat de aanpak makkelijker is.

Ik heb het beiden. Tenminste ik heb ADHD.

AD(H)D zie ik als iets waarbij je moeite hebt om je impulsen te reguleren. Dat houdt in dat je of passief bent of actief maar alles ertussenin kan je heel moeilijk of niet doseren. Ben je ergens enthousiast over, dan moet het meteen uitgevoerd worden. Want het idee waardoor je enthousiast bent, motiveert je en drijft je. Je kan wel goed beseffen dat je beter andere prioriteiten zou moeten stellen, maar die drive is heel sterk. Ook omdat je die drive wilt vasthouden, want als die drang weggaat - bijvoorbeeld omdat inmiddels andere dingen interessanter zijn geworden - lukt het je niet meer om er iets mee te doen.

Eigenlijk is dat met alles zo. Je kan je met ADHD op zich goed concentreren, maar je kan je concentratieveld niet sturen. Je concentratie gaat alleen naar hetgeen wat op dit moment jouw interesse heeft of wat jou bezighoudt.

Het verschil met ADD en ADHD is naar mijn mening alleen het wel of niet aanwezig zijn van innerlijke onrust. En daar bedoel ik bijvoorbeeld mee dat wanneer je urenlang op een stoel hebt gezeten op bijvoorbeeld je werk, je hoofd net als een kop met watten voelt, maar de adrenaline giert door je lijf en dan moet je gewoon even rennen.

Ik denk dat ADD-ers eerder naar de passieve modus neigen dan ADHD-ers. Maar ze kennen in principe allebei de passieve modus (niet op gang kunnen komen) en de actieve modus (jezelf niet kunnen afremmen). Als je dat van je geboorte al hebt, is dat bepalend hoe jij je ontwikkelt en daarom worden ADHDers door anderen vaak als extravert, druk en overheersend beleefd en ADDers als het tegenovergestelde.

<sup>Ik zet dit vetgedrukt, want ik vind veel ADHDers helemaal niet zo uitgesproken druk. OK, het zijn vaak wel degenen die het meest praten, ze hebben weleens melige buien en ze kunnen heel enthousiast zijn. Maar dat is niet altijd continu zo. Maar veel mensen zijn geneigd een oordeel te vellen over jou op basis van een paar kenmerken die zij aan jou hebben gezien.

Vroeger was ik veel introverter en zat ik ook veel meer in mijn hoofd. Dus dat is dan meer 'ADD-gedrag'. Toen ervaarden mensen mij als uitgesproken rustig. Nu ik wat losser ben geworden, ervaren ze mij vaak juist als druk.

Ik zie dat zelf niet zo: 'druk' en 'rustig'. Misschien omdat ik van mezelf weet dat het in het hoofd heel anders kan zijn. Ik weet ook dat zulke oordelen heel kwetsend kunnen zijn</sup>
AD(H)D wordt door alle aandacht in de media heel groot gemaakt. Net als autisme overigens. Maar het betekent niet dat je ziek bent. Het betekent dat je moeite hebt om te kunnen meedraaien in de maatschappij en te functioneren op jouw niveau.

Daarbij leer je jezelf compenseren. Bij een gedeelte lukt dat zo goed dat ze 'eroverheen' zijn gegroeid, maar de meesten blijven als volwassenen wel problemen houden. En dat is per persoon anders. Want iedereen is anders.

---------------------------------

Borderline zit deels in je karakter wat betreft het kunnen reguleren van je emoties, maar daarbovenop heeft het ook te maken met hoe jij je hebt ontwikkeld.

Zeker als je aandoeningen als ADHD hebt, krijg je van kinds af aan mee dat je anders dan anderen bent, krijg je kritiek dat je ongehoorzaam bent terwijl dat helemaal niet je intentie was. Mensen beoordelen je op je gedrag en kunnen niet zien wat zich in je hoofd afspeelt. Je krijgt als kind continu het idee dat je het niet goed doet. Er worden verwachtingen aan jou gesteld waaraan je niet kan voldoen. En je ziet dat andere kinderen het allemaal wel kunnen. Dus wat ga je dan van jezelf denken: dat je lui bent, geen discipline hebt, etc.

Maar je hoeft niet persé ADHD te hebben om dat soort gevoelens te krijgen. Als je hele strenge ouders hebt of ouders die jou niet kunnen begrenzen, kan je ook een minderwaardig beeld van jezelf krijgen.

Borderline is ook een hechtingsstoornis die vaak al begint in de eerste jaren van je leven. Als de moeder een huilende baby elke keer negeert of er zelfs tegen gaat schreeuwen dat hij/zij een keer moet ophouden, kan dat enorme gevolgen hebben in de jaren erna. Want vaak hebben mensen met borderline van kleins af aan al verlatingsangst.

Wanneer mensen in de puberteit of adolescentie zitten, gaan ze zich emotioneel ontwikkelen. Ze gaan hun grenzen verkennen en komen erachter hoe ze emotioneel in elkaar zitten. Ik denk dat bij borderliners daar wat mis gaat. Ze komen niet in dat proces, want ze moeten dealen met heel andere dingen.

Op den duur word je volwassen. Op emotioneel gebied loop je achter ten opzichte van hoe jij je geestelijk hebt ontwikkeld. Geestelijk weet je het allemaal wel en ben je niet achterlijk. Wellicht heb jij door alles wat je hebt meegemaakt wel meer inzicht dan je leeftijdgenoten. Maar je emoties zijn daar niet op afgesteld. Emotioneel reageer je veel primitiever. En elke keer wordt het gevoel getriggerd dat je minderwaardig bent en dat mensen je afwijzen. Omdat ratio en emotie zover uit elkaar liggen, weet je niet wat je met jezelf aanmoet. Het kost je heel veel energie om al die emoties te hanteren. Soms gaat dat 'goed' in die zin dat anderen niks aan je merken. Maar als het je teveel wordt, worden die emoties zo sterk dat je grip verliest op je ratio. Je wordt bijvoorbeeld heel onredelijk en gemeen tegen andere mensen, omdat in jou de overtuiging domineert dat zij je pijn gaan doen of afwijzen.

Borderline gaat niet weg. Maar veel mensen hebben baat bij intensieve behandelingen. De behandelaars beroepen zich dan vooral op jouw 'gezonde modus'. Daarom is de intake ook zo uitgebreid. Ze kijken niet alleen naar hoe ziek jij bent. Zij kijken ook of je in staat bent tot zelfreflectie en het gedrag van anderen te begrijpen. En als zij dan tot de conclusie komen dat jij dit genoeg hebt, bieden ze jou de behandeling aan. Hoe dat bij je aanslaat, kunnen ze niet van tevoren voorspellen, want dat proces is bij iedereen anders.

Meestal zijn borderliners die zich hebben laten behandelen relaxter, socialer en empathischer in de omgang geworden en ervaren ze minder klachten, omdat ze meer grip blijven houden op hun ratio. Maar helaas gaat het niet helemaal weg. De kwetsbaarheid blijft, want het zit helemaal verweven in je persoonlijkheid.

Het is jammer dat op FOK! alle borderliners over één kam worden geschoren, want ze zijn echt allemaal anders. Tuurlijk zal de omgang met iemand met borderline moeilijk zijn, want door hun onzekerheid en verlatingsangst beproeven ze (onbewust) de relatie met andere mensen. Je krijgt dus vaker conflicten met hen. Het punt is in hoeverre zij zich daarvan kunnen herstellen en in hoeverre dat oploopt.

[ Bericht 2% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 06-05-2017 12:21:22 ]

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Is ook zo, ik denk ook niet dat iemand gelukkig zal worden van gevoelloos zijn, maar dat is wel hoe de omgeving mensen met borderline (en andere mensen met te veel negatieve emoties) het allerliefst zou zien. Of in ieder geval, ze gedragen zich alsof ze het zo willen zien, want als ze de stoornis zouden accepteren dan zou het geen stoornis worden genoemd helaas. Als je daarin maar niet doorslaat, want dan wordt het weer autisme genoemd. Het is bijna nooit goed. Mensen met een stoornis moeten zich aanpassen, maar andersom past niemand zich aan. Pas je je daarom zelf niet aan dan kan het helaas negatieve consequenties hebben voor het functioneren omdat niemand het de stoornis als excuus ziet voor het gedrag. Of misschien lijkt dat voor mij alleen zo omdat ik zelf officieel geen stoornis heb. Maar, ik hoor heel vaak iedereen neerbuigend praten over psychische stoornissen, alle televisie campagnes ten spijt.

Die tv campagnes proberen een hoop goed te praten en doen net alsof psychische aandoeningen gemakkelijk zijn te genezen. Alsof een depressie alleen maar bestaat uit een je een middagje kut voelen en uiteindelijk zelfmoord plegen. Ik zie niets over de tussen periodes.

Helaas zijn er maar al te veel mensen negatief over psychische kwalen. Je ziet tenslotte niets aan de buitenkant en dan verdiend iemand die geestelijk lijdt al snel een schop onder kont, nietwaar? Onder het mom van; ' Je moet je niet zo aanstellen en ga weer aan de slag.' Was het maar zo simpel.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:20 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je wel
De voorspelling klopt, vandaag is een topdag. Ik ben blij aan het knutselen en heb rust en vrede in mijn hoofd!

Klinkt goed. Hopelijk gaat dit nog lang duren.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:20 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Klopt! Van dat ontladen. Ik ga meestal een hele lange wandeling maken. Flink doorstappen en alles even in mijn hoofd op zijn plaats zetten.

Hahaha, het beroep vergt heel wat meer dan dat. Daarnaast word ik neurolinguïst. Dus ik ben gespecialiseerd in spraak-, taal- en gedragsproblemen bij mensen met hersenletsel (door ongelukken, bloedingen, kanker etc.), dat is echt heel interessant.
En zelfs alleen logopedie is erg leuk. Je kan heel creatief zijn, werkt met mensen en je behandeld eigenlijk alle problemen boven de middenrif, van spraak en taal tot eet- en slikproblemen. Maar je kan bijvoorbeeld ook de kant op gaan van slechthorendheid, autisme en handicaps.
Het zijn echt prachtige beroepen

Allemachtig, hoe kom je erop?! Hoe ben je in godsnaam op het idee gekomen op voor bovenstaande beroepen te kiezen?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 18:55 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Allemachtig, hoe kom je erop?! Hoe ben je in godsnaam op het idee gekomen op voor bovenstaande beroepen te kiezen?

uh? Geen flauw idee, het was een ingeving. Gelukkig zijn er niet zo veel mensen met deze ingeving en is er voldoende werk in te vinden

Ik kan me wel voorstellen waarom mensen dergelijke beroepen kiezen. En zelf zie ik er niets raars in of dat er mis mee zou zijn.. Veel beter dan genoeg andere banen als ik dan toch een soort van argumentatie moet geven..

En algemeen voor dit topic, praten en typen is goed, schijnt te helpen. Maar in de praktijk stellen de meeste mensen gewoon wat doelen op en die proberen ze na te streven. Ik lees hier nooit echt over doelen, maar vooral over het uiten wat je meemaakt en hoe je dingen ervaart.. Is het misschien een idee om (als je echt wil veranderen) hier je ook wat meer te richten op doelen, handelingen om dat te bereiken enz. Net als iemand die af wil vallen doelen opstelt en een dieet volgt om het zo maar te zeggen. Ik geloof best dat praten veel helpt of kan helpen, maar ik zie eigenlijk zelden tot nooit concrete plannen die uitgevoerd gaan worden om op een positieve manier te veranderen. Of lees ik over dingen heen?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 20:52 schreef jodelahity het volgende:
En algemeen voor dit topic, praten en typen is goed, schijnt te helpen. Maar in de praktijk stellen de meeste mensen gewoon wat doelen op en die proberen ze na te streven. Ik lees hier nooit echt over doelen, maar vooral over het uiten wat je meemaakt en hoe je dingen ervaart.. Is het misschien een idee om (als je echt wil veranderen) hier je ook wat meer te richten op doelen, handelingen om dat te bereiken enz. Net als iemand die af wil vallen doelen opstelt en een dieet volgt om het zo maar te zeggen. Ik geloof best dat praten veel helpt of kan helpen, maar ik zie eigenlijk zelden tot nooit concrete plannen die uitgevoerd gaan worden om op een positieve manier te veranderen. Of lees ik over dingen heen?

Hierin ben ik het met je eens. Zelf heb ik wel doelen gesteld om vooruit te gaan, maar nog niet gedeeld (studie afmaken, dag- en nachtritme op de rit krijgen, wanen en hallucinaties weg relativeren etc). Hier heb ik ook planningen en schema's voor en dit evalueer ik regelmatig met mijn psych. Die heeft overigens voor mij emotionele stabiliteit als doel staan, waaraan ik werk door middel van mijn eigen doelen.
De psychotische structuur zal bij mij altijd blijven bestaan, alleen ik zet alles op alles om het niet mijn leven te laten beïnvloeden. Volgens mijn hoofdbehandelaar zijn er bij mij voldoende redenen om me arbeidsongeschikt te verklaren, maar dat vertik ik. Tenzij ik helemaal strand op mijn stages volgend college jaar, maar dan moet het goed misgaan.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 20:48 schreef jodelahity het volgende:
Ik kan me wel voorstellen waarom mensen dergelijke beroepen kiezen. En zelf zie ik er niets raars in of dat er mis mee zou zijn.. Veel beter dan genoeg andere banen als ik dan toch een soort van argumentatie moet geven..

Het is een zinvol en prachtig beroep, ik ben echt heel blij met mijn keuze Het is echt een passie voor me

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:22 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het is een zinvol en prachtig beroep, ik ben echt heel blij met mijn keuze Het is echt een passie voor me

Goed om te horen. Wat betekent jouw avatar eigenlijk? Die vuist in dat rondje?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:36 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Goed om te horen. Wat betekent jouw avatar eigenlijk? Die vuist in dat rondje?

Het is het vrouwengeslacht teken met een vuist erin. Dus girlpower/feminisme

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het is het vrouwengeslacht teken met een vuist erin. Dus girlpower/feminisme

Ah oke :p Niks mis mee, ik ben opgegroeid met de spice girls Hoop dat je je eigen doelen bereikt, ken je al van 3 jaar terug denk ik (kennen als in dat ik je hier zag posten), zou mooi zijn als het echt goed met je gaat aan het einde van de rit

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:41 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Ah oke :p Niks mis mee, ik ben opgegroeid met de spice girls Hoop dat je je eigen doelen bereikt, ken je al van 3 jaar terug denk ik (kennen als in dat ik je hier zag posten), zou mooi zijn als het echt goed met je gaat aan het einde van de rit

Gelukkig maar Al ben ik volgens mij geen feminazi

Dank je wel en weet je, ik begin er echt in te geloven. Diep gegaan, maar ook weer omhoog. Het gaat nu beter dan ooit

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:45 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelukkig maar Al ben ik volgens mij geen feminazi

Dank je wel en weet je, ik begin er echt in te geloven. Diep gegaan, maar ook weer omhoog. Het gaat nu beter dan ooit

Volgens mij ben je dat ook niet, zoals ik je ken ben je best redelijk maar kies je natuurlijk gewoon wat meer voor jezelf vanwege eerdere ervaringen. Vrij normaal en gezond naar mijn idee. En van wat ik lees de laatste tijd gaat het inderdaad goed met je. Gewoon niet bij een kleine tegenslag in de toekomst direct de handdoek in de ring gooien, iedereen krijgt namelijk een tegenslagje juist als het goed gaat Zo blijven denken als je denkt en doorgroeien en dan gaat alles goed

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 09:52 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Chapeau dat je het volhoudt! Ik was allang afgehaakt.

Ik heb voorlopig ook geen andere opties.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 11:19 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Als je je daaraan ergert, hoef je dat niet lijdzaam te ondergaan. Je kan ook uitspreken dat het je irriteert dat elke keer dezelfde personen aan het woord zijn.

De therapeuten doen er niks aan waarschijnlijk omdat ze willen dat de clienten er zelf wat aan doen. Jij bent wellicht iemand die moet leren ruimte in te nemen. Maar er zijn ook mensen die moeten leren ruimte te geven. Hoe groot zijn behoefte ook is om te praten, hij is niet alleen in de groep en de anderen hebben evengoed recht om over hun problemen te praten.

Ik ben zelf wel makkelijk met praten. Ik ben daarentegen ook niet egoistisch dat ik anderen geen ruimte gun. Maar ook dan is het moeilijk. Continu afwegen of ik nou wel of niet zou inbrengen. En als ik het toch deed en ik zag de andere clienten met hun gezicht naar de grond kijken, dacht ik meteen: "Zie je wel! Ze mogen mij niet! Ze zijn niet betrokken met mij, want anders hadden ze wel geinteresseerd naar mij gekeken. En ik geef ze gelijk, want eigenlijk ben ik ook een enorme aansteller met mijn probleempjes."

Maar uiteindelijk is dat ook een aanname van mij. Mensen kunnen ook naar de grond kijken omdat ze moe zijn, omdat ze teveel met hun eigen problemen bezig zijn, omdat ze niet weten waarmee ze mij kunnen helpen, omdat ze bang zijn iets verkeerds te zeggen, etc.

De situaties in therapie kom je ook in het dagelijks leven tegen. De behandeling is een plek waar je kan oefenen. En wat ik al zei: jij bent zelf de enige die jou kan helen. Therapeuten kunnen je alleen inzicht geven en je een beetje sturen en wegwijs maken. Maar het leren omgaan met emoties is iets wat je zelf moet doen.

Des te meer kan je trots zijn als je in positieve zin verandert. Dat is niet iets wat de therapeut doet, dat is iets wat JIJ doet.

Ik snap wat je bedoelt. En wat je zegt is ook door de therapeut een paar keer precies zo gezegd. Maar ja, het is niet alleen dat. Ik vind bijvoorbeeld één iemand echt een enorme sissy. Kan natuurlijk dat niet zo op die manier zeggen. Ik heb het ook een paar keer voorzichtig aangekaart, maar het dringt maar niet door tot die persoon (hij komt een beetje over als syndroom/0906 ). Ik moet dus even bedenken hoe ik dat politiek correct moet overbrengen.

quote:

Op zondag 7 mei 2017 00:57 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik heb voorlopig ook geen andere opties.

[..]

Ik snap wat je bedoelt. En wat je zegt is ook door de therapeut een paar keer precies zo gezegd. Maar ja, het is niet alleen dat. Ik vind bijvoorbeeld één iemand echt een enorme sissy. Kan natuurlijk dat niet zo op die manier zeggen. Ik heb het ook een paar keer voorzichtig aangekaart, maar het dringt maar niet door tot die persoon (hij komt een beetje over als syndroom/0906 ). Ik moet dus even bedenken hoe ik dat politiek correct moet overbrengen.

Waarom? Ik zeg op dat moment gewoon heel duidelijk: "je bent een pussy"

Dat zou ik ook bij jou doen trouwens. Ik vind je niet een pussy, maar licht narcistisch.

En met licht narcistisch bedoel ik dat je moeite hebt met jezelf kwetsbaar opstellen en open zijn, maar tegelijkertijd toch arrogant.

Had ik op Curacao trouwens hetzelfde. Ik kon mezelf niet kwetsbaar opstellen, dat kon ook gewoon niet in die cultuur. Mensen vonden mij pussy als ik dat deed. Dus ging ik compenseren met alfa-male gedrag.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 20:15 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

uh? Geen flauw idee, het was een ingeving. Gelukkig zijn er niet zo veel mensen met deze ingeving en is er voldoende werk in te vinden

Dan is het wel één van je beste ingevingen. Hopelijk komen er niet meer mensen op hetzelfde idee.

quote:

Op zondag 7 mei 2017 00:57 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik heb voorlopig ook geen andere opties.

Hoezo, zit je er gedwongen in?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:50 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Volgens mij ben je dat ook niet, zoals ik je ken ben je best redelijk maar kies je natuurlijk gewoon wat meer voor jezelf vanwege eerdere ervaringen. Vrij normaal en gezond naar mijn idee. En van wat ik lees de laatste tijd gaat het inderdaad goed met je. Gewoon niet bij een kleine tegenslag in de toekomst direct de handdoek in de ring gooien, iedereen krijgt namelijk een tegenslagje juist als het goed gaat Zo blijven denken als je denkt en doorgroeien en dan gaat alles goed

Dank je wel

quote:

Op zondag 7 mei 2017 10:29 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Dan is het wel één van je beste ingevingen. Hopelijk komen er niet meer mensen op hetzelfde idee.

Er is veel werk in ook nog

quote:

Op zondag 7 mei 2017 11:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Er is veel werk in ook nog

Wat een bofkont ben je ook weer. Wrijf jezelf maar eens flink in de handen.

quote:

Op zondag 7 mei 2017 19:03 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Wat een bofkont ben je ook weer. Wrijf jezelf maar eens flink in de handen.

Ik heb heel erg veel geluk in mijn leven en dit is een van die gelukjes

quote:

Op zondag 7 mei 2017 19:18 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik heb heel erg veel geluk in mijn leven en dit is een van die gelukjes

Dat het geluk maar lang voor je mag duren.

Ach, volgens mijn vrienden staat er ook belachelijk veel pech tegenover (complexe PTSS krijg je meestal niet van gelukjes ), dus misschien is het gewoon precies eerlijk zo

Morgen moet ik naar de psychiater om te laten rommelen aan mijn medicatie, wat ik heel erg eng vind. Alleen is het de bedoeling dat ik langer ga slapen per nacht (zit nu op twee/drie uur per nacht). Ik ben alleen zo bang om weer uit evenwicht te raken of dat ze me weer "zo maar" opnemen (niet dat daar een aanleiding voor is hoor)

Het was geen leuk gesprek. De psych wil niet dat ik nog alleen slaap en er wordt gerommeld aan mijn medicatie. Terwijl het overdag goed gaat
(ik ben echt een beetje bang om een IBS te krijgen)

[ Bericht 16% gewijzigd door ChildoftheStars op 08-05-2017 16:27:27 ]

quote:

Op zondag 7 mei 2017 10:31 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hoezo, zit je er gedwongen in?

Nee, ze willen me alleen dit aanbieden of een veel intensievere therapie, waar ik nu geen tijd voor heb.