TTKLPT - Dood

Als ik naar mijn beide ouders kijk, en hen vergelijk met andere bejaarden in hun omgeving, dan zie ik wel grote verschillen. Je hebt bejaarden die zitten te wachten op het einde, veel klagen, en opgaan in het 'bejaard zijn'. Mijn ouders zijn daar echt heel anders in. Ze zijn nog steeds erg betrokken bij hun omgeving, helpen anderen voor zover ze dat kunnen, weten wat er gebeurt in de wereld, wachten niet af maar ondernemen zoveel mogelijk nog van alles. Zo ging mijn vader voordat hij zo ziek werd, tweemaal per week naar de fysiotherapeut waar hij dan ook even op een loopband ging staan.

Ik ben echt zo onder de indruk van de vechtlust en levenslust die mijn vader liet zien terwijl hij zo bejaard als hij is doodziek in het ziekenhuis lag. Hij moest en zou beter worden. En was daarbij ook nog bezorgd om zijn kamergenoot die veel minder ziek was dan hij zelf. . . Ik heb echt geen idee hoe ik zelf zal zijn dan.

Mijn moeder (73) wordt nog regelmatig door mijn ooms en tantes uitgemaakt voor jong. Dan hoor je uit een 87-jarige de woorden komen: "dat krijg jij ook nog wel later....".

Leeftijd is relatief.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 16:09 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Inderdaad, maar ik vraag mij wel af of het voor de gelovige misschien wel makkelijker is om hetgeen ze geloven te omarmen; dat ze op bepaalde punten of op een laatste punt in hun leven ervoor kiezen de twijfel (de complicaties) terzijde te schuiven. Dat lijkt mij in elk geval aantrekkelijker maar vooral ook makkelijker als een redelijk uitgewerkt dogma voor je voeten ligt. Dat ligt volgens mij wel anders voor de ongelovige.

Dat ligt dan misschien aan het soort ongelovige. Ik ben geen agnost, maar een atheïst. Ik twijfel ook niet, er ligt wat mij betreft een duidelijk 'dogma' voor mijn voeten, namelijk dat er geen god is en dat het leven op zich helemaal geen doel heeft, dat het is.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 16:21 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Hoelang duurt de gemiddelde talk? Vijftien minuten of zo? JAM merkt al op dat eigengeilerij veelal centraal staat bij de sprekers en dat werkt ook door in de de kwaliteit van die toneelstukjes. Als je al die hilarische grapjes (kijk mij eens grappig zijn), 'interessante' anekdotes (kijk eens wat een leuke dingen ik weet/heb meegemaakt) en andere onderliggende verwijzingen naar hoe geweldig ze niet zijn, dan houd je, als je geluk hebt, 5 minuten aan inhoud over. Dat is voor mij (mijn generatie) alles behalve efficiënt en al helemaal niet 'instant' te noemen. Dan ben je, verhoudingsgewijs, veel beter af wanneer je je beperkt tot het doorscrollen van titels in een subforum als /r/science.

Efficiëntie wordt overschat. Laten we liever onze tijd hier zo aangenaam mogelijk doorbrengen.

Efficiënt zijn werkt bovendien totaal niet bij lezingen en presentaties. Je doet er verstandiger aan selectief te zijn met de informatie die je wilt overbrengen, precies redundant genoeg te zijn en intussen voor lol en/of spanning te zorgen (d.w.z., in te spelen op emoties).

Na een prima lezing weet je meer en na een mooie lezing voel je je anders.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 16:21 schreef LelijKnap het volgende:
werkt ook door in de de kwaliteit van die toneelstukjes. Als je al die hilarische grapjes (kijk mij eens grappig zijn), 'interessante' anekdotes (kijk eens wat een leuke dingen ik weet/heb meegemaakt) en andere onderliggende verwijzingen naar hoe geweldig ze niet zijn, dan houd je, als je geluk hebt, 5 minuten aan inhoud over. Dat is voor mij (mijn generatie) alles behalve efficiënt en al helemaal niet 'instant' te noemen. Dan ben je, verhoudingsgewijs, veel beter af wanneer je je beperkt tot het doorscrollen van titels in een subforum

Om kort te zijn, vijf minuten onverdeelde aandacht is al teveel? Jeetjemina.

De angst voor de dood komt voort uit zelfobsessie. De grootste - uiteindelijk enige - obsessie die bestaat. Alle verslavingen zijn er n afgeleide van. Ik besta, dus ik ga dood. Hoe nu verder? - Het menselijk brein is in staat tot zelfreflectie. Psychologische angst is het product. Kortom; mensen zijn uitermate geschikte kandidaten voor De Waanzin. En die is vele malen erger dan De Dood.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 21:45 schreef LelijKnap het volgende:

Het atheïsme impliceert op zichzelf alleen helemaal niet dat het leven geen doel heeft natuurlijk. Daarvoor heb je een (deel van een) aanverwante (daar ongetwijfeld uitgevloeide) stroming moeten omarmen. En de perceptie dat het is komt naast dat het heel abstract is ook niet zomaar uit de lucht vallen. Je moet als het ware allerlei loshangende en vage zaken (concepten) aangrijpen om een bepaalde mate van rust te verkrijgen terwijl de gelovige zich kan overgeven aan een vrij concreet en in veel opzichten afgebakende levensovertuiging.

Het concept God is ook nogal ingewikkeld om te doorgronden, zeker als je bijvoorbeeld gaat nadenken over predestinatie e.d.

En ook dat 'overgeven aan' is nogal een puntje, Want in je laatste zin lijk je te suggereren dat een gelovige zich makkelijk kan overgeven aan de overtuiging en dat dit met rust gepaard gaat. Maar ik heb dus in mijn omgeving daar nogal wat worstelingen mee gezien. Het is niet zo, of hoeft absoluut niet zo te zijn, dat je vanaf het moment dat je besluit/erachter bent dat je gelovig bent, dat die overtuiging direct staat als een huis en er niets meer te twijfelen over blijft. Dat is nu juist de nuancering die ik probeerde te maken. Sommige mensen zijn van nature twijfelaars, mensen die zichzelf vragen stellen en niet snel denken 'het zal wel zo zijn'. En die mensen treffen je dus in al die verschillende groepen aan.

Je kunt altijd blijven twijfelen aan van alles en een geloof in iets roept automatisch nieuwe vragen op. Zo twijfelde mijn oma tot 92-jarige leeftijd of zij het wel verdiende in de hemel te komen. Dan heb je geen rust hoor, dat knaagt aan je, als je ervan overtuigd bent dat het alternatief de eeuwige hel is.

Kijk, daar heb ik als ongelovige dan allemaal weer geen last van gelukkig.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 21:40 schreef LelijKnap het volgende:

Nou ja, ik maakte een beetje een karikatuur van mijzelf en de zap/klik/swipe-generatie (i.c.m. het stramien van de efficiëntie-economie). Ik zelf helemaal niets op met de opgelegde noodzaak van efficiëntie, maar ik ben wel zo ongeduldig als de pest. Dat is zowel een generatie als een persoonlijk dingetje.

Nou ja, ik vind het op zich niet zo merkwaardig dat je online weinig geduld op kunt brengen voor het uitkijken van een lezing. Dat heb ik ook. Een lezing bijwonen is toch iets anders - en dat is precies de reden dat ik sceptisch ben ten aanzien van online onderwijs.

quote:

Wel benieuwd of je ooit een lezing hebt meegemaakt waardoor je je anders voelde én dat je wat geleerd had. Die bestaan toch ook zeker wel?

Ik probeer ze in ieder geval wel te geven.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 23:47 schreef EP3 het volgende:
De angst voor de dood komt voort uit zelfobsessie. De grootste - uiteindelijk enige - obsessie die bestaat. Alle verslavingen zijn er n afgeleide van. Ik besta, dus ik ga dood. Hoe nu verder? - Het menselijk brein is in staat tot zelfreflectie. Psychologische angst is het product. Kortom; mensen zijn uitermate geschikte kandidaten voor De Waanzin. En die is vele malen erger dan De Dood.

Je analyse van angst is wat mager. Er is geen zelfreflectie nodig voor het ervaren van angst. Sterker nog, je zou het een van onze meest dierlijke en instinctieve emoties kunnen noemen.

Heidegger maakte daarom een onderscheid tussen 'angst' en 'vrees'. Vrees is volgens hem altijd een vrees-voor-iets, maar het waarvoor van angst is volstrekt onbepaald. De psychologische angst die jij noemt - wat mij tautologisch lijkt, overigens - past bij zijn definitie van angst.

Over waanzin heeft Heidegger ook aardig geschreven. In een essay over de dichter Georg Trakl definieert hij waanzin als een bevrijding van het zoeken naar zin ('waan' komt van 'wana', Hoogduits voor 'zonder', en 'zin' komt van sinnan, oftewel 'streven', 'reizen' of 'een richting opgaan'). Zo beschouwd is waanzin zo erg nog niet.

Deze redenering heeft Heidegger er bovendien toe gebracht om te stellen: ''Der Gestorbene ist der Wahnsinnige.' Zo beschouwd is ook de dood zo erg nog niet.

[ Bericht 2% gewijzigd door Claudia_x op 06-04-2017 17:16:44 ]

Welk onderscheid Heidegger maakt is mij eigenlijk om het even. Met psychologische angst bedoel ik iig irreele angst. Een angst waarbij geen sprake is van direct gevaar. Als ik nu n tijger tegen het lijf loop is angst n heel functionele en idd instinctieve reactie. - Paniekaanvallen terwijl je op je bedje ligt zijn toch echt van n heel andere orde.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 17:08 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je analyse van angst is wat mager. Er is geen zelfreflectie nodig voor het ervaren van angst. Sterker nog, je zou het een van onze meest dierlijke en instinctieve emoties kunnen noemen.

Heidegger maakte daarom een onderscheid tussen 'angst' en 'vrees'. Vrees is volgens hem altijd een vrees-voor-iets, maar het waarvoor van angst is volstrekt onbepaald. De psychologische angst die jij noemt - wat mij tautologisch lijkt, overigens - past bij zijn definitie van angst.

Over waanzin heeft Heidegger ook aardig geschreven. In een essay over de dichter Georg Trakl definieert hij waanzin als een bevrijding van het zoeken naar zin ('waan' komt van 'wana', Hoogduits voor 'zonder', en 'zin' komt van sinnan, oftewel 'streven', 'reizen' of 'een richting opgaan'). Zo beschouwd is waanzin zo erg nog niet.

Deze redenering heeft Heidegger er bovendien toe gebracht om te stellen: ''Der Gestorbene ist der Wahnsinnige.' Zo beschouwd is ook de dood zo erg nog niet.

Wonderlijk dat meneer H. zich in zulks een doelsverstaan begeeft! Dat ben ik niet gewoon van hem.

Op mijn twintigste werd ik overvallen door een angst die erger was dan ik me daarvoor angst had kunnen voorstellen. Het was een angst zonder context, zonder reden, zonder doel. Een angst als een punt in het midden van mijn wereld, waarin ik moederziel alleen verdween. Ik wist niet waar ik het zoeken moest, dacht dat ik mezelf voorgoed was kwijtgeraakt. Na een maand of drie kon ik weer een horizon van licht zien, wist ik dat het dag werd. Maar het heeft jaren geduurd voordat ik verlost was van het onbehaaglijke gevoel dat ik ieder moment opnieuw door die angst, dat onmetelijke monster, kon worden overvallen.

Een christelijke en gepromoveerde vriend zei deze week tegen me: 'Sommige mensen worden ouder, anderen staan stil. Maak je keuze.' Zijn boodschap is duidelijk: ik ben een project dat vertraging heeft opgelopen.

Misschien hoopte hij dat ik genoopt werd tot zelfreflectie en tot inkeer zou komen. Maar zelfreflectie is voor besluiteloze mensen die na honderdmaal dezelfde gedachtegang nog steeds geen bevredigend antwoord hebben gevonden.

Ik wek zijn sympathie omdat ik open ben over mijn lijden, iets waarvan de meesten het lef niet hebben om te uiten. Lijden staat dicht bij falen, je bent immers zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk. Liever gezichtsverlies vermijden dan tot wederzijds begrip komen. Daardoor hebben ze de illusie dat ik hen begrijp, terwijl ze domweg niet vaak tot wezenlijke communicatie zijn gekomen.

Bijna was ik een gesjeesde student geweest, maar helaas heb ik mijn diploma toch behaald. Er is niets edeler dan de gesjeesde student, die de façade doorziet en voor de moeilijke weg kiest. Gelijk zelfmoordenaars zijn het mensen die 'nee' zeggen, die zeggen: 'Ik verrek nog liever.' Ze zijn de helden van onze tijd.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mainport op 07-04-2017 05:32:23 ]

quote:

Op donderdag 6 april 2017 21:55 schreef Ringo het volgende:
Op mijn twintigste werd ik overvallen door een angst die erger was dan ik me daarvoor angst had kunnen voorstellen. Het was een angst zonder context, zonder reden, zonder doel. Een angst als een punt in het midden van mijn wereld, waarin ik moederziel alleen verdween. Ik wist niet waar ik het zoeken moest, dacht dat ik mezelf voorgoed was kwijtgeraakt. Na een maand of drie kon ik weer een horizon van licht zien, wist ik dat het dag werd. Maar het heeft jaren geduurd voordat ik verlost was van het onbehaaglijke gevoel dat ik ieder moment opnieuw door die angst, dat onmetelijke monster, kon worden overvallen.

Ik ken een aantal mensen die ook op de raarste momenten diepe angsten ervaren, ikzelf heb er gelukkig geen ervaring mee. Lijkt mij verschrikkelijk.

De Hel is een hyperactief brein, ja. Zeker wanneer het voor waar wordt aangenomen. Ik kan erover meepraten. - Het 'ding' laten razen en de aandacht verleggen werkt het beste.

.

Ik heb dat zelf trouwens ook gehad, angstaanvallen. Dat kwam voornamelijk door drankgebruik. Nu ik niet drink heb ik er vrijwel geen last van, trouwens, maar het zal vast nog wel een paar maanden duren eer dat helemaal genormaliseerd is.

Dit soort inzichten, trouwens...

quote:

Heidegger maakte daarom een onderscheid tussen 'angst' en 'vrees'. Vrees is volgens hem altijd een vrees-voor-iets, maar het waarvoor van angst is volstrekt onbepaald. De psychologische angst die jij noemt - wat mij tautologisch lijkt, overigens - past bij zijn definitie van angst.

...zijn wel bijzonder interessant, maar bieden weinig - bij gebrek aan een betere uitdrukking - praktisch inzicht. Men ziet vaker dat de filosofie voorbijgestreefd wordt door de wetenschappen (in dit geval de klinische psychologie en de neurologie en weet ik veel wat allemaal wel niet), wat de vraag weer doet rijzen: wat vermag de filosofie nu nog te beweren hebben? Zullen we het daar weer eens over hebben, Clauwtje?