Borstvoeding deel 232

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 17:03 schreef marel88 het volgende:
Hier ook 1-3 koppen koffie per dag. De eventuele krampjes wegen niet op tegen mijn humeur zonder koffie . Maar ik merk geen verschil tussen een dag met veel of weinig/geen koffie.

+1

Ik drink een of twee kopjes per dag, M reageert er niet op.

De groei zit er goed in nu. Van zwemmen in 50, begint hij er nu uit te groeien.

Fijn Cygne!

Ik hoor het al, ik ga koffie zetten

Koffie; doe ikzelf twee kopjes (wel kleine dus) per dag. Voedingscentrum advies voor voedende vrouwen is max 1 omdat cafeine niet goed is voor je kindje. Staat helaas los van of je kind er onrustig van wordt of krampjes van krijgt

Hier ook drie per dag, zonder dat ik invloed op haar merk.

Regeldag vandaag (hoop ik ) om de twee uur drinken en verder ook niet tevreden, na een eerst rustige tijd merk ik weer hoe moe je wordt van vaak voeden op een dag..

Koffie: drink ik nog steeds minimaal. Ik was al geen groot koffiedrinker, maar dronk toch wel 2 kopjes per dag voor mn zwangerschap. Nu enkel 1 kopje op werkdagen (3x per week). Om dezelfde reden als Vosje eigenlijk, niet omdat ik er iets van merk, maar omdat cafeine me niet echt goed lijkt..

Kennelijk is BV erg lachwekkend. Ik zit hier al een half uur met een dreumes aan mn borst die ergens de slappe lach om heeft, want hij blijft maar lachen. Drinkt niet echt handig...

Ha Sillie, ik zie het zo voor me. Wel gezellig dat wel .
Dat soort dingen vind ik ookwel grappig van een niet-meer-zo-mini aan de borst. Vandaag moest die van mij voor het slapen gaan eventjes drinken en bij de wissel eerst van alles vertellen, zijn knuffeltje aan mij aanbieden om op te knagen (wat ik overigens beleefd geweigerd heb) om vervolgens een slokje te nemen en weer verder te babbelen. Toen heb ik hem maar in zijn bedje gedeponeerd waar hij zelf zijn muziekje aanzette en nu is het al een tijdje . Ik zie hem wel weer over een paar uur

Zwanger heb ik wel over koffie-inname nagedacht maar borstvoedend eigenlijk helemaal niet meer. is dat behalve krampjes (die mijn kinderen allebei bijna helemaal hebben overgeslagen, best veel geluk!) en eventueel impact op slaap nog 'slecht'?

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 20:50 schreef Svane het volgende:
Zwanger heb ik wel over koffie-inname nagedacht maar borstvoedend eigenlijk helemaal niet meer. is dat behalve krampjes (die mijn kinderen allebei bijna helemaal hebben overgeslagen, best veel geluk!) en eventueel impact op slaap nog 'slecht'?

Zie hier de info van het voedingscentrum: http://mobiel.voedingscentrum.nl/encyclopedie/cafeine.aspx

Ik ben zelf gevoelig voor cafeïne; ik krijg na 2 koppen koffie kort op elkaar hartkloppingen en fors hoofdpijn. Mijn moeder heeft dat ook, dus ik wilde voor W. geen risico nemen daarin..

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 18:49 schreef Logician2.0 het volgende:
Toch ook even hier delen, mooie aanbieding

http://www.youseebaby.nl/voedingsnachthemd-carriwell-2

Ik zie een lege pagina?

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 21:50 schreef WupWup het volgende:

[..]

Ik zie een lege pagina?

ik nu ook, vanmiddag ging hij wel naar de voedingsnachthemden

Dan zijn ze vast uitverkocht. Zie daar ook de meerwaarde niet zo van, eigenlijk

Oh man, er is bijna geen beter gevoel dan zo'n nachtelijke stuwingstiet die eindelijk leeg wordt gedronken

Lang verhaal..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat klinkt zwaar Gogo. M heeft bij mij de eerste dag ook bijna niet gedronken. Aanhappen ging ook niet goed, dat lukte pas toen de kraamzorg in overleg met mijn vk/lk kwam met een tepelhoedje. Daarna ging het beter.
Ik heb niet echt tips. Komt de lk nog een keer kijken of het nu beter gaat?

Sterkte in ieder geval

Gogo, is al goed duidelijk waarom hij gefrustreerd raakt aan de borst en wat gebeurt er precies als 'het niet goed gaat'? Heeft het met het aanhappen te maken? Of is hij te onrustig aan de borst, laat hij vaak los? Heb je een idee wat vlak na het bezoek van de lk anders was waardoor het toen wel goed ging? Hoe vaak heb je hem gisteren precies aangelegd en hoe lang heeft hij denk je, al met al, gedronken?

Het klinkt alsof je wel wat meer hulp kunt gebruiken. . Ik hoop dat je het nog niet opgeeft.

Gisteren heb ik hem denk ik zeven of acht keer aangelegd. De eerste twee keer gingen goed, een keer met lk erbij en toen met kraam. De keer daarna was ik enigszins gestresst vanwege een familiebezoekje dat anders liep dan gehoopt en toen wilde hij niet meer. Hij hapte wel een paar keer, maar niet goed en als hij wel goed aanhapte liet hij snel los. Ik merk dat ik sindsdien zelf ook gestresst en verdrietig word als het niet lukt.

Aan de ene kant denk ik dat ik moet stoppen. Ik ben er ruim een week vol voor gegaan, we hebben heel veel geprobeerd, maar ik kolf nog steeds maar +/- 10 cc per keer. Heb ook vrijwel geen stuwing en vraag me af of mijn lijf niet gewoon alle energie in herstellen heeft gestopt en de borstvoeding vergeten is. Ook is deze frustratie en dit verdriet een negatieve spiraal aan het worden die nergens goed voor is. Niet voor mij en niet voor m'n kleine vent. Maar aan de andere kant vraag ik me af of ik deze beslissing wel moet nemen nu ik er zo emotioneel over ben. Vraag me dus af of ik niet alles op het kolven kan zetten, aanhappen even laten zitten (ivm de frustratie bij allebei) en eerst die emoties onder controle krijgen. Ik vind het zo moeilijk!

Oh Gogo, wat rot dat het niet goed lukt. Het kan je zo onzeker maken, hè.

Kan de lk nog een keer meekijken? Kijken waarom hij snel weer loslaat. Ik kan me voorstellen dat hij het geduld niet heeft om te wachten op de melkstroom, wellicht kan de lk daarvoor tips geven.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 13:15 schreef Gogo83 het volgende:
Gisteren heb ik hem denk ik zeven of acht keer aangelegd. De eerste twee keer gingen goed, een keer met lk erbij en toen met kraam. De keer daarna was ik enigszins gestresst vanwege een familiebezoekje dat anders liep dan gehoopt en toen wilde hij niet meer. Hij hapte wel een paar keer, maar niet goed en als hij wel goed aanhapte liet hij snel los. Ik merk dat ik sindsdien zelf ook gestresst en verdrietig word als het niet lukt.

In het begin is het aanhappen/aanleggen echt iets waar je zoveel mogelijk rust en concentratie bij nodig hebt. Zo'n familiebezoekje waar jij stress van krijgt, werkt dan niet goed. Ik heb het gevoel nu, door wat je hier schrijft, dat het meer het mentale stuk is, dat je stress/zorg/verdriet ervaart en dat het een wisselwerking wordt. Want met kraam en lk erbij lukte het wel. Daarom zou ik, als het mogelijk is, op die voedingsmomenten, je echt terug trekken, er is tijd voor nodig. Voed je op verzoek of leg je hem op bepaalde tijden aan?

quote:

Aan de ene kant denk ik dat ik moet stoppen. Ik ben er ruim een week vol voor gegaan, we hebben heel veel geprobeerd, maar ik kolf nog steeds maar +/- 10 cc per keer. Heb ook vrijwel geen stuwing en vraag me af of mijn lijf niet gewoon alle energie in herstellen heeft gestopt en de borstvoeding vergeten is. Ook is deze frustratie en dit verdriet een negatieve spiraal aan het worden die nergens goed voor is. Niet voor mij en niet voor m'n kleine vent. Maar aan de andere kant vraag ik me af of ik deze beslissing wel moet nemen nu ik er zo emotioneel over ben. Vraag me dus af of ik niet alles op het kolven kan zetten, aanhappen even laten zitten (ivm de frustratie bij allebei) en eerst die emoties onder controle krijgen. Ik vind het zo moeilijk!

Ik weet niet of het terecht is te denken dat je lijf het niet goed oppakt. De productie hoeft nu ook nog niet enorm te zijn en dat moet zich ook nog gaan regelen. Dat kan ook nog. Maar daarvoor is die rust dus wel enorm belangrijk. En dat betekent ook dat als het aanhappen niet meteen goed lukt, je een tijdje blijft proberen. Misschien eventueel de lk bellen als je bezig bent en het lukt niet goed, zodat ze even kan luisteren naar wat je hierover vertelt, met je mee kan denken en weer wat vertrouwen kan geven? Ik weet het nog goed van mijn kraamtijd dat dit echt best heftig en moeilijk is, maar vertrouwen blijven houden in jezelf en in je kind is daarbij essentieel. Geef het aub niet te snel op, en probeer a. de omstandigheden optimaal te maken (dus geen stress van bezoekjes, en je terugtrekken en de tijd/rust nemen voor de voed momenten b. als het aanhappen niet direct goed lukt, niet gaan twijfelen, maar even blijven proberen. Eventueel pauze nemen, iemand bellen. Heeft je baby echt honger als je hem aanlegt? Goede hulp vragen als je het gevoel hebt en houdt, dat het aan happen problematisch is en er iets niet goed gaat. c. voor ogen houden dat bv een wisselwerking is tussen jou en je kind en dat een moeilijke start helemaal niet betekent dat het ook niet meer lukt. Je lijf kan dit en je kind ook.

Sorry, als ik 'pusherig' over komt, maar ik zou het zo jammer vinden als je nu stopt en daar verdriet van gaat hebben (later) omdat het misschien toch wel mogelijk was geweest.

Oh Gogo, wat rot dat je je zo voelt Ik sluit me helemaal bij Franny aan. Het inkomen van de melk kan echt een tijdje duren, zeker na zo’n heftige start. Dat je 10cc per keer kolft na alles wat er is gebeurd is hartstikke veel! En bovendien hartstikke knap, want die hele riedel voeden - nakolven - fles geven - zooi schoonmaken - voeden - nakolven - fles geven etcetera is lood- en loodzwaar. In het bijzonder omdat je nog midden in je herstelperiode zit. Het aanhappen is echt een kwestie van oefenen en proberen. Een worsteling in het begin, zeker als het pijnlijk is en als je het gevoel hebt dat het niet lukt. Het kan echt enorm frustrerend zijn en veel stress opleveren. Wat ik ook een tijdje heb gedaan in het prille begin is ’s ochtends (met de kraam) en ’s avonds (met mijn man) een poging doen tot aanleggen, maar dat de rest van de dag loslaten. Ik kolfde wel, eigenlijk zo vaak als dat kon, maar vulde aan met kunstvoeding en hoe verdrietig ik ook was om die flesjes, het heeft er wel voor gezorgd dat ik uiteindelijk zonder angst en stress kon gaan voeden. En dat doe ik nu, zestien maanden later, nog steeds.

Ik heb het gevoel dat er veel druk op je staat nu. Zijn er dingen die je kunt/jullie kunnen doen om het jou nu wat gemakkelijker te maken? Ik denk aan maaltijden laten verzorgen (echt krachtvoer, ik heb eventueel recepten), een fijn, kalm en comfortabel plekje maken speciaal voor het voeden (en dus ook speciaal voor jullie alleen! Met een fijn dik kussen, een mooie deken, een zacht lampje, wat jij wilt), extra begeleiding krijgen van de kraamverzorgster, de lactatiekundige, een postnataal doula of een borstvoedingscoach, veel drinken (water en borstvoedingsthee), de rust nemen die je nodig hebt, de boel echt even de boel laten (geef de strijk maar aan je bezoek mee, kunnen ze gelijk rechtsomkeert ). Misschien kun je een dag of twee in je nakie met je kleintje in bed gaan liggen en je volledig in de watten laten leggen door je man, zodat je kindje naar hartenlust aan kan happen en jullie samen op een ontspannen manier kunnen oefenen met suuuperveel huid op huid contact. Ontspanning is echt een belangrijke factor in dit proces, dus probeer dat voor jezelf te creëren. Ik keek bijvoorbeeld filmpjes van SNL tijdens het kolven, omdat ik daar toen (enigszins labiel) zo ontzettend om moest lachen. Probeer iets te vinden wat voor jou werkt. En volgende week is pas volgende week, dus laat die maar daar

Wat zal dit een doorzettingsvermogen van je vergen. Je doet het echt ontzettend knap

+1 op Franny en Bloesem.
Toen ik kolfde in de kraamweek had ik vaak ook maar 5-10cc. Ik had een hele lieve kraam die nog net niet stond te juichen bij mijn kolfresultaten, gaf toch weer zelfvertrouwen

Je doet het goed Gogo

Bedankt voor jullie input dames, geeft stof tot nadenken!

Ik heb vroeg in de middag alleen gekolfd en het voeden aan man overgelaten. Toen ik wilde gaan slapen en erover lag te denken heb ik besloten dat ik deze beslissing niet wil nemen nu ik 1) er zo emotioneel over ben en 2) ik het gevoel heb dat ik er nog niet alles aan heb gedaan. LK neemt helaas de telefoon niet op, hopelijk belt die nog terug.

In ieder geval waren de heftige emoties vrij snel weg nadat ik had besloten dat aanhappen nu even niet hoefde, ik probeer het vanavond nog wel een keer. Wel blijf ik kolven, misschien inderdaad zelfs weer wat vaker doen, man is de hele dag ook thuis, dus die kan de rest van de boel draaiende houden. Bezoek komt er ook niet meer vandaag, dus dat scheelt.

Nogmaals bedankt, het komt zeker niet pusherig over, al is stoppen nog steeds een serieuze optie. Alleen nu nog niet.