(ouders van) jonge kinderen met een ASS deel 42

quote:

Op dinsdag 7 maart 2017 20:22 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Nou, jij weet ook: als ze gaan schermen met dat andere ouder bedenkingen hebben. Dan is het meestal einde verhaal.

Inderdaad. Dus fijn dat ze het op zo'n manier opgepakt hebben. Hopelijk blijft dat goed gaan op die manier.

Weer update tandartsverhaal. Toen we vrijdagochtend naar de tandarts moesten kregen we 's ochtends vroeg een telefoontje dat de tandarts ziek was

Ze kan er natuurlijk niks aan doen, maar het heeft ons zoveel tijd en ellende gekost aan voorbereiden en zorgen dat hij uberhaupt ging, dat ik er echt even kapot van was dat het niet door ging.

En nu hebben we een nieuwe afspraak staan voor volgende week woensdag, maar ik kan me er niet toe zetten om dat hele proces nog een keer over te moeten doen. Ik denk er nu ernstig over om het af te zeggen en het een heel eind te verzetten. Even mezelf opnieuw opladen.

quote:

Op woensdag 15 maart 2017 20:45 schreef livelink het volgende:
Ik denk er nu ernstig over om het af te zeggen en het een heel eind te verzetten. Even mezelf opnieuw opladen.

Heel goed. Voor het gebit van J maakt een paar weken/maanden niet zo veel uit (toch?) en voor jou scheelt het wél veel. Goed dat je voor jezelf kiest.

Als het voor J zijn gebit niet direct nu nodig is, is dat helemaal niet zo'n slecht idee Livelink, dat even uitstellen. Goed voor jezelf zorgen is belangrijk!

M. gaat morgen haar spreekbeurt over ASS (en dus eigenlijk over zichzelf) doen. Ik ben heel benieuwd, oma heeft geholpen. Ze heeft dat wat ze wil vertellen in haar hoofd zitten en de powerpoint staat op school op de computer, dus klaar voor de start zullen we maar zeggen.

Ze hebben voor de koningsspelen iets nieuws bedacht. Waar we voorgaande jaren lekker rond de school activiteiten en spelletjes hadden, gaan ze nu (ik vermoed met alle scholen hier) naar het sportpark en daar dingen doen.
Maar vanaf groep 6 gaan ze fietsen en dat is al reden genoeg voor M. om alleen nog maar te roepen dat ze niet wil...
Ik vind het lastig. Fietsen kan ze wel (al roept ze zelf dat ze zo snel moe is, dus ik denk dat we meer moeten fietsen ). Maar fietsen in een groep, opletten en op tijd remmen en al dat soort dingen...
Maar als ik zelf mee fiets dan wil ze liefst de hele weg geduwd en dat schiet denk ik ook niet echt op. En ik ben door de klas van de jongste gevraagd of ik kan rijden (zij gaan wel met auto's) en ik kan me niet in 2 stukken delen.
Ze moeten met kamp straks ook op de fiets en dat is 2,5 keer zo ver...

Maar ik vind het lastig. Het wordt een strijd vermoed ik, want ze wil echt niet.
En ik vind het fietsen op zich prima, maar ik zie wel allemaal beren op de weg.
Is dit een kwestie van loslaten... en maar zien hoe het gaat (en ik me vast voor niks druk maak).
Ik wilde sowieso de leerkracht even aanschieten, maar ik weet niet of we daar veel aan gaan hebben. Het is een aardige man, maar een enorme chaoot. Het is maar goed dat zn hoofd vastzit, want hij zou het nog vergeten zeg maar...

Nijna, jouw post geeft volgens mij heel goed aan hoe gewone dingen vaak zo ingewikkeld worden als je een kind met ASS hebt. En hoe vermoeiend het is.

De situatie op zich is voor mij niet herkenbaar, maar wel het gevoel erachter. Altijd vooruit moeten denken, alle mogelijke scenario's wegen, de afweging maken of je iets wel of niet moet doen. Weten dat het een strijd gaat worden en dat je er behoorlijk veel energie in zult moeten steken.

En dan ergens onderweg besef je je dat het eigenlijk leuk zou moeten zijn

Spreekbeurt ging goed . Ik hoorde van een ouder dat het indruk had gemaakt op haar zoon.
Leuk om te horen .
Meester had op het formuliertje wat ze meekrijgen na de spreekbeurt gezet, dat het dapper was dat ze over zichzelf had verteld!
Ze vond het spannend, maar het was wel meegevallen zei ze. Ik vind het knap, ze heeft het toch maar mooi gedaan!

Over het fietsavontuur heb ik wel even een balletje opgegooid, maar de reactie was eigenlijk wel zoals ik had verwacht. Duurt nog even, we blijven oefenen in elk geval en dan zien we wel verder tegen die tijd...

De kies is eruit
Zonder roesje/drankje. Het was heftig, maar hij heeft zich prima gedragen. We hoefden hem niet vast te houden en hij heeft niet geschreeuwd. Maar het was echt moeilijk om aan te zien. Hij was helemaal gespannen, kon niet stilliggen en was helemaal aan het trillen. Pas toen de assistente zijn handen vastpakte werd hij iets rustiger.

Hij heeft bijna de hele middag geslapen, we hebben er goed aan gedaan om hem gewoon thuis te houden. Hopelijk hoeft dit voorlopig niet meer.

En of het met drankje nu makkelijker zou zijn geweest voor hem blijft de vraag. Ik zou het hem heel graag makkelijker gunnen, maar of dat de manier is weet ik ook niet.

Livelink, wauw!!!
Heftig, maar het is wel gelukt! Overwinning!!!

Wat ontzettend fijn! Dat machteloze gevoel, vreselijk Maar ik ben trots op J en op jullie

Dank jullie wel, Sjeen en Nijna. Het ging bij mij zoals altijd. De dagen (weken ) ervoor maak ik me heel erg druk en ben ik heel erg gestressed, maar op de dag zelf komt er een soort rust over me heen gelukkig. Dan weet ik dat ik er toch niks meer aan kan doen en dan is het klaar.

Wauw wat goed Livelink!

Wat knap van J en van jou!

Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

Gipshappen vond ik al heel benauwend (letterlijk en figuurlijk), dus ik kan me voorstellen dat dat voor Cato helemaal erg is. Gelukkig is het achter de rug, trui!
Livelink, wat fijn dat de kies er uit is!

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:19 schreef trui het volgende:
Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

De orthodontist durven wij niet aan. Terwijl het wel nodig is. Maar nu heeft de tandarts ons doorverwezen naar een orthodontist die de methode beugels zonder beugelen toepast. Geen idee wat het is, maar inmiddels is J. zo ver dat hij daar wel een keer op gesprek wil gaan.

Ja, kokhalzen en paniek. Heel akelig. Maar het moest toch. Nu die beugel zelf nog, zal vast ook niet alleen maar prettig zijn. Maar ja, haar onderkaak is echt wat te klein t.o.v. de rest dus het is wel goed om ervwat aan te doen.

Spreekbeurten zijn inderdaad spannend. Knap van Cato en M. dat ze dat hebben gedaan en gelukkig dat het ook nog goed ging

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:19 schreef trui het volgende:
Wat fijn dat het gelukt is, Livelink!! Super!

Wij moesten met Cato naar de orthodontist van de week. Gipshappen was een drama maar is uiteindelijk ook gelukt, goddank.

En Nijna wat een moedige stap, die spreekbeurt. Fijn dat het goed ging! Hier toevallig ook vorige week de spreekbeurt gehad, behoorlijk spannend was het, maar ook heel goed gegaan begreep ik.

hell, dat is ook een drama. (ik heb zelf een kunstgebit, dus ik heb ook regelmatig moeten happen, tot bijna stikken aan toe) kan me haar benauwdheid zo goed voorstellen! goed dat het toch gelukt is!

Dat gipshappen klinkt wel erg naar

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:35 schreef livelink het volgende:

[..]

De orthodontist durven wij niet aan. Terwijl het wel nodig is. Maar nu heeft de tandarts ons doorverwezen naar een orthodontist die de methode beugels zonder beugelen toepast. Geen idee wat het is, maar inmiddels is J. zo ver dat hij daar wel een keer op gesprek wil gaan.

Klinkt interessant! Hopelijk biedt het een uitkomst voor jullie!

Oja ik las ook nog over dat fietsen van M. Hier ook nog altijd een moeizaam iets. En nu komt binnenkort het groep-8-kamp eraan, waar ze altijd op de fiets naartoe gaan... meer dan 50 km enkele reis! Oef. Snel nog maar een paar flinke oefentochtjes maken de komende weekenden...

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 22:42 schreef trui het volgende:

[..]

Klinkt interessant! Hopelijk biedt het een uitkomst voor jullie!

Oja ik las ook nog over dat fietsen van M. Hier ook nog altijd een moeizaam iets. En nu komt binnenkort het groep-8-kamp eraan, waar ze altijd op de fiets naartoe gaan... meer dan 50 km enkele reis! Oef. Snel nog maar een paar flinke oefentochtjes maken de komende weekenden...

Dat is ook best wel ver
Daar zijn ze zo 3,5 uur voor aan het fietsen.

Haha ik ben het toch nog even gaan opzoeken en kom tot de ontdekking dat het meevalt. Ik had het in mijn hoofd nogal opgeblazen geloof ik n.a.v. een kennis van me die vorig jaar als hulpmoeder meegefietst was en daarover op facebook postte dat ze zo'n zestig km in de benen had. Maar dat was dus heen én terug. Stom dat ik het nooit verder uitgezocht heb, het had zich meteen als grote donderwolk in mijn hoofd genesteld. Maar ik ga nu dus een stuk geruster slapen, al is dit nog steeds pittig voor Cato hoor.

quote:

Op woensdag 22 maart 2017 23:17 schreef trui het volgende:
Haha ik ben het toch nog even gaan opzoeken en kom tot de ontdekking dat het meevalt. Ik had het in mijn hoofd nogal opgeblazen geloof ik n.a.v. een kennis van me die vorig jaar als hulpmoeder meegefietst was en daarover op facebook postte dat ze zo'n zestig km in de benen had. Maar dat was dus heen én terug. Stom dat ik het nooit verder uitgezocht heb, het had zich meteen als grote donderwolk in mijn hoofd genesteld. Maar ik ga nu dus een stuk geruster slapen, al is dit nog steeds pittig voor Cato hoor.

Dat is inderdaad wel wat beter behapbaar. Had je Cato ook al bang gemaakt?

Ik vrees dat ze vast wel wat van mijn schrik voor die fietstocht aanvoelt. Maar ik denk niet dat ik het met haar over aantallen km's heb gehad. (Getallen zeggen haar trouwens sowieso niet zoveel, dus al had ik het wel gedaan...).

Wat goed Livelink! Kim moet naar de ortho omdat er een kies niet door kan komen omdat er te weinig plek is. Wat wel fijn is, is dat we nu een leuke tandarts hebben ( in dezelfde praktijk) wat het vooral voor Kim minder eng maakt. Want alleen al het fluor happen was een drama. Maar deze tandarts heeft een nieuwe methode, namelijk met een spuitje erop spuiten. Scheelt een hoop!
Ik heb ook direct gevraagd of hij de vaste tandarts wil worden. Want elke keer hadden we een andere, niet zo handig als je kind al angstig is!