Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen #2

Spanky, alsjeblieft je hebt al meerdere keren je punt gemaakt.
Moet het nou echt iedere keer zo...

Echt, ik geef je gelijk... je kan niet altijd meeveren en daarom heb ik ook heel bewust gekozen voor een bso/kdv...
Nu zit ik ergens mee en vraag om herkenning en tips... Jouw laatste opmerking over sneeuwvlokjes geven mij juist weer een rotter gevoel, dat is toch niet wat je wil bereiken hiermee?

Oh en ik ben juf en zie ieder kind als uniek en ga ook zo met ze om. Ik veer met ze mee zover het werkzaam blijft voor mij... ik denk dat alle "goede" juffen dat ook proberen te doen..

Nou ik zet elke avond mijn kind vastgebonden in een donkere kamer terwijl ik hem op luid volume oorlogsgeluiden laat horen, zo went hij tenminste een beetje aan hoe keihard de wereld is. Kan het iedereen aanraden.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 13:03 schreef L-E het volgende:
Nou ik zet elke avond mijn kind vastgebonden in een donkere kamer terwijl ik hem op luid volume oorlogsgeluiden laat horen, zo went hij tenminste een beetje aan hoe keihard de wereld is. Kan het iedereen aanraden.

Trek het maar in het belachelijke ja. Je zou ook kunnen overwegen om inhoudelijk te reageren, bijvoorbeeld.

Spanky heeft gewoon een valide punt, maar het is niet allemaal kusjekroel en jullie zitten meteen bovenop de kast. Heeft 'ie een gevoelige snaar geraakt?

In deel 1 ging het net zo.

Oh noes hij zei snowflake!!!11111 !!

Meeveren is niet hetzelfde als altijd de zin geven.
En een leerkracht die met zijn hart voor de klas staat, zal altijd proberen om het fijner te maken voor een kind als iets niet lekker loopt, met kleine handelingen (wat Loj dus ook zegt). Als de juf een afspraak heeft kan het misschien niet, maar hoeveel moeite is het om een paar keer even met een kind naar de bso te lopen en daar te helpen opstarten?

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 13:16 schreef Isdatzo het volgende:

[..]

Trek het maar in het belachelijke ja. Je zou ook kunnen overwegen om inhoudelijk te reageren, bijvoorbeeld.

Spanky heeft gewoon een valide punt, maar het is niet allemaal kusjekroel en jullie zitten meteen bovenop de kast. Heeft 'ie een gevoelige snaar geraakt?

In deel 1 ging het net zo.

Dat inhoudelijk reageren is in dit draadje al talloze keren gedaan, zonder dat daar een constructief gesprek uit voortkwam met Spanky. Ik ben het gewoon intens oneens met het idee dat je kinderen maar moet leren om hard te zijn omdat ze het anders niet gaan redden in deze maatschappij. Ik geloof dat een kind zijn eigen tempo volgt, een eigen ontwikkeling doormaakt, en dat daarin dingen afdwingen meer kwaad dan goed doet. Natuurlijk geef je een kind handvatten mee om zich te wapenen, maar waarom er zo wordt ingezet op 'vooral geen rekening houden met de gevoelens van een kind want ach en wee daar worden het mietjes van' ontgaat me compleet.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 09:35 schreef Loj het volgende:

Over drie weken is het ook vakantie en is er vakantieopvang. Zelf ben ik ook vrij, dus misschien kan ik daar nog iets mee..

Hier is het in de vakantie veel rustiger op de BSO. Dat zou zomaar veel verschil kunnen maken.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 13:24 schreef L-E het volgende:

[..]

Dat inhoudelijk reageren is in dit draadje al talloze keren gedaan, zonder dat daar een constructief gesprek uit voortkwam met Spanky. Ik ben het gewoon intens oneens met het idee dat je kinderen maar moet leren om hard te zijn omdat ze het anders niet gaan redden in deze maatschappij. Ik geloof dat een kind zijn eigen tempo volgt, een eigen ontwikkeling doormaakt, en dat daarin dingen afdwingen meer kwaad dan goed doet. Natuurlijk geef je een kind handvatten mee om zich te wapenen, maar waarom er zo wordt ingezet op 'vooral geen rekening houden met de gevoelens van een kind want ach en wee daar worden het mietjes van' ontgaat me compleet.

Er wordt helemaal niet inhoudelijk gereageerd. Heb je überhaupt gelezen wat ik zeg?

Dat ik vind dat je een gulden middenweg moet opzoeken, waarbij je kind niet in een ijsbad hoeft te donderen zodra ze op school komen. Mijn mening is dat opvoeden ook gedoseerd loslaten is in inderdaad een behoorlijk harde wereld. Waartegen je je baby eerst 100% probeert te beschermen en daarna stapje voor stapje (en met pijn en moeite) je kind loslaat in de grote boze buitenwereld.

Een kind wordt ongelukkig als je ze niet enigzins wapent tegen wat er buiten gebeurt. En nee, je hoeft daarbij helemaal niet onaardig te doen, je kind te kwetsen oid. En ja, natuurlijk heb je thuis een enorm veilige omgeving en ben jij hopelijk het baken van rust en vertrouwen van jouw kind...

Nergens heb ik gezegd dat je geen rekening moet houden met gevoelens van je kind. Nergens heb ik het over je kind keihard opvoeden, a la Richard Krajicek. Nee. Ik heb het over liefdevol voorbereiden op een volwaardige plaats in de maatschappij.

Ik bedoelde hier letterlijk sneeuwvlokje, want een kind is uniek, maar voor de rest van de wereld zijn al die kinderen een pak sneeuw. En dat is prima. Wij hebben allebei de leukste en liefste en mooiste kinderen op de wereld. Maar de juf heeft er duizenden gezien. En ze zijn allemaal gewoon kleine mensjes, iets heel normaals. Met wat kleine verschillen in uiterlijk en karakter... met enorme verschillen in opvoeding. Mijns inziens heb ik helemaal niets denigrerends en verkeerds gezegds, het is jullie eigen interpretatie ervan.

Nogmaals wil ik maar weer aangeven dat volgens mij het gedrag van je kind een spiegel is van jezelf. Dus kijk in die spiegel en verander je eigen gedrag ipv je kind te willen veranderen.

Maargoed, jouw me uit, verketter me. Roep de mods erbij. Ik heb niets fout gedaan.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 12:05 schreef Loj het volgende:
Spanky, alsjeblieft je hebt al meerdere keren je punt gemaakt.
Moet het nou echt iedere keer zo...

Echt, ik geef je gelijk... je kan niet altijd meeveren en daarom heb ik ook heel bewust gekozen voor een bso/kdv...
Nu zit ik ergens mee en vraag om herkenning en tips... Jouw laatste opmerking over sneeuwvlokjes geven mij juist weer een rotter gevoel, dat is toch niet wat je wil bereiken hiermee?

Oh en ik ben juf en zie ieder kind als uniek en ga ook zo met ze om. Ik veer met ze mee zover het werkzaam blijft voor mij... ik denk dat alle "goede" juffen dat ook proberen te doen..

'
Het is echt niet denigrerend bedoeld. Misschien moet je als je dit zelf al zo opneemt eens nadenken over of jouw gedrag het gedrag van jouw kind niet veroorzaakt. Ook dat is echt niet onvriendelijk bedoeld. Reken maar dat ik mijn ongewenste gedrag terugzie in mijn kinderen!

Blijkbaar raakt mijn post een open zenuw, want ik zie meteen weer diverse heftige reacties.

Lijkt me juist prettig eens iets anders te horen dan: oh wat fijn LoJ dat x het zo goed doet, of wat naar of een andere standaardzin uit OUD waarmee je elkaar hier dient aan te spreken. Maargoed. Succes ermee.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 14:42 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Er wordt helemaal niet inhoudelijk gereageerd. Heb je überhaupt gelezen wat ik zeg?

Dat ik vind dat je een gulden middenweg moet opzoeken, waarbij je kind niet in een ijsbad hoeft te donderen zodra ze op school komen. Mijn mening is dat opvoeden ook gedoseerd loslaten is in inderdaad een behoorlijk harde wereld. Waartegen je je baby eerst 100% probeert te beschermen en daarna stapje voor stapje (en met pijn en moeite) je kind loslaat in de grote boze buitenwereld.

Een kind wordt ongelukkig als je ze niet enigzins wapent tegen wat er buiten gebeurt. En nee, je hoeft daarbij helemaal niet onaardig te doen, je kind te kwetsen oid. En ja, natuurlijk heb je thuis een enorm veilige omgeving en ben jij hopelijk het baken van rust en vertrouwen van jouw kind...

Maar dat is toch precies waar Loj tips bij vraagt?
/ /

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 14:59 schreef _Ophelia_ het volgende:

[..]

Maar dat is toch precies waar Loj tips bij vraagt?
/ /

En mijn tip is dat je niet altijd moet meeveren.

En waarom zo denigrerend reageren? Ik typ gewoon nederlands.

LE, met de donkere kamer ik dacht het al en Tnx en Oph ook... kusjekroel enzo!

Spanky, ik snap oprecht niet waarom je hier blijft posten terwijl je het zo anders ziet... Wat wil je ermee bereiken? Ik denk dat hier een groep ouders zitten die tegen dezelfde soort problemen aanlopen en daar graag over overleggen en ideeen uitwisselen. Sorry, maar ik heb jouw ideeen aandachtig doorgelezen en herken me hier niet in (en ik vermoed zo dat ik niet de enige ben), maar geef je ook echt niet op alle punten ongelijk.

Ik irriteer me wel aan de manier waarop je telkens weer hier jouw mening probeert door te drukken.
Oprechte vraag:
wat wil je hiermee bereiken?
Dat we het straks allemaal met je eens zijn?
Dat we het topic sluiten?
Dat er in de op een linkje staat naar jouw ideeen over het topic?
Of vind je het gewoon leuk om mensen telkens weer duidelijk te maken dat het hun eigen schuld is/om te rellen?

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 15:14 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

En mijn tip is dat je niet altijd moet meeveren.

En waarom zo denigrerend reageren? Ik typ gewoon nederlands.

Omdat je dus niet hebt gelezen dat ik al niet volledig mee veer omdat hij gewoon naar de bso moet...

Jullie kunnen ook allemaal eoiaou doen en niet zo scherp op elkaar reageren. Er zijn hier meerdere meningen vertegenwoordigd. Ben je het er niet mee eens, prima, maar laat het afglijden en neem het niet persoonlijk op. Er is toch geen onderwerp waar zoveel verschillende meningen over zijn dan over opvoeden

quote:

Op zondag 5 februari 2017 20:35 schreef Loj het volgende:
Even een vraagje...
Zijn er hier ook kinderen die naar de bso gaan? En hoe gaat dat?
Het ie hier namelijk drama en vooral heel veel verdriet... en ik weet het even niet meer...
Ik heb volgende week al een gesprek gepland, maar ik weet niet of dat gaat helpen..

Gezeur en gezeik in een spoiler..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar Loi, je spreekt zelf ook nogal in extremen. Je doet alles voor ze, probeert ze in alles te volgen, je bent (al je?) vrienden kwijtgeraakt... Poeh, ik schrik daar ook van hoor. Zou het niet zo kunnen zijn dat je je kinderen te zeer centraal stelt in je leven? Zou het niet heel gezond zijn voor ze om te zien dat mama ook nog een leven naast haar gezin en kinderen heeft? dat ze zien dat mama plezier maakt met vrienden, af en toe even vergeet dat haar kinderen er ook nog omheen drentelen?

Misschien dat dat niet direct een concreet antwoord is op je vragen van nu (het bso-verhaal), maar ik kan me wel voorstellen dat jouw levensinstelling (of hoe noem ik dat?) bepaald gedrag wel in de hand werkt of in stand houdt bij je kinderen.

Ik vond vroeger niks heerlijker dan als een soort aanhangsel van mijn ouders mee te gaan naar een bbq met al hun vrienden (en diens kinderen)... Zien leven doet leven (zien loslaten en genieten, doet loslaten en genieten wellicht?), ouder zijn is voorleven, nou ja, dat soort termen... je weet wel

Ik vind Spankies bijdragen erg zinvol en vaak minder extreem dan wat hier vaak gesteld en verteld wordt.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 14:42 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dat ik vind dat je een gulden middenweg moet opzoeken, waarbij je kind niet in een ijsbad hoeft te donderen zodra ze op school komen. Mijn mening is dat opvoeden ook gedoseerd loslaten is in inderdaad een behoorlijk harde wereld. Waartegen je je baby eerst 100% probeert te beschermen en daarna stapje voor stapje (en met pijn en moeite) je kind loslaat in de grote boze buitenwereld.

Een kind wordt ongelukkig als je ze niet enigzins wapent tegen wat er buiten gebeurt. En nee, je hoeft daarbij helemaal niet onaardig te doen, je kind te kwetsen oid. En ja, natuurlijk heb je thuis een enorm veilige omgeving en ben jij hopelijk het baken van rust en vertrouwen van jouw kind...

Nergens heb ik gezegd dat je geen rekening moet houden met gevoelens van je kind. Nergens heb ik het over je kind keihard opvoeden, a la Richard Krajicek. Nee. Ik heb het over liefdevol voorbereiden op een volwaardige plaats in de maatschappij.

Ik bedoelde hier letterlijk sneeuwvlokje, want een kind is uniek, maar voor de rest van de wereld zijn al die kinderen een pak sneeuw. En dat is prima. Wij hebben allebei de leukste en liefste en mooiste kinderen op de wereld. Maar de juf heeft er duizenden gezien. En ze zijn allemaal gewoon kleine mensjes, iets heel normaals. Met wat kleine verschillen in uiterlijk en karakter... met enorme verschillen in opvoeding. Mijns inziens heb ik helemaal niets denigrerends en verkeerds gezegds, het is jullie eigen interpretatie ervan.

Nogmaals wil ik maar weer aangeven dat volgens mij het gedrag van je kind een spiegel is van jezelf. Dus kijk in die spiegel en verander je eigen gedrag ipv je kind te willen veranderen.

Dit klinkt toch prima inlevend, reëel en gezond?

Ik kan in elk geval voor mezelf ook de momenten terughalen waarop ik er teveel bovenop zat bij mijn kinderen... Om ze te helpen, of juist bij te sturen... Meestal werkte het averechts en bleken ze hun draai makkelijker en sneller te vinden als ik het liet gaan en gewoon vertrouwen had (of probeerde te hebben).

Een te grote focus op dingen is ook niet goed, het trekt dingen uit zijn verband. Wat aandacht krijgt, groeit...

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 14:42 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Er wordt helemaal niet inhoudelijk gereageerd. Heb je überhaupt gelezen wat ik zeg?

Dat ik vind dat je een gulden middenweg moet opzoeken, waarbij je kind niet in een ijsbad hoeft te donderen zodra ze op school komen. Mijn mening is dat opvoeden ook gedoseerd loslaten is in inderdaad een behoorlijk harde wereld. Waartegen je je baby eerst 100% probeert te beschermen en daarna stapje voor stapje (en met pijn en moeite) je kind loslaat in de grote boze buitenwereld.

Een kind wordt ongelukkig als je ze niet enigzins wapent tegen wat er buiten gebeurt. En nee, je hoeft daarbij helemaal niet onaardig te doen, je kind te kwetsen oid. En ja, natuurlijk heb je thuis een enorm veilige omgeving en ben jij hopelijk het baken van rust en vertrouwen van jouw kind...

Nergens heb ik gezegd dat je geen rekening moet houden met gevoelens van je kind. Nergens heb ik het over je kind keihard opvoeden, a la Richard Krajicek. Nee. Ik heb het over liefdevol voorbereiden op een volwaardige plaats in de maatschappij.

Ik bedoelde hier letterlijk sneeuwvlokje, want een kind is uniek, maar voor de rest van de wereld zijn al die kinderen een pak sneeuw. En dat is prima. Wij hebben allebei de leukste en liefste en mooiste kinderen op de wereld. Maar de juf heeft er duizenden gezien. En ze zijn allemaal gewoon kleine mensjes, iets heel normaals. Met wat kleine verschillen in uiterlijk en karakter... met enorme verschillen in opvoeding. Mijns inziens heb ik helemaal niets denigrerends en verkeerds gezegds, het is jullie eigen interpretatie ervan.

Nogmaals wil ik maar weer aangeven dat volgens mij het gedrag van je kind een spiegel is van jezelf. Dus kijk in die spiegel en verander je eigen gedrag ipv je kind te willen veranderen.

Maargoed, jouw me uit, verketter me. Roep de mods erbij. Ik heb niets fout gedaan.

Die laatste alinea had je weg mogen laten maar verder ben ik het met deze (!) post eens.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 15:18 schreef Loj het volgende:
LE, met de donkere kamer ik dacht het al en Tnx en Oph ook... kusjekroel enzo!

Spanky, ik snap oprecht niet waarom je hier blijft posten terwijl je het zo anders ziet... Wat wil je ermee bereiken? Ik denk dat hier een groep ouders zitten die tegen dezelfde soort problemen aanlopen en daar graag over overleggen en ideeen uitwisselen. Sorry, maar ik heb jouw ideeen aandachtig doorgelezen en herken me hier niet in (en ik vermoed zo dat ik niet de enige ben), maar geef je ook echt niet op alle punten ongelijk.

Ik irriteer me wel aan de manier waarop je telkens weer hier jouw mening probeert door te drukken.
Oprechte vraag:
wat wil je hiermee bereiken?
Dat we het straks allemaal met je eens zijn?
Dat we het topic sluiten?
Dat er in de op een linkje staat naar jouw ideeen over het topic?
Of vind je het gewoon leuk om mensen telkens weer duidelijk te maken dat het hun eigen schuld is/om te rellen?

Het feit dat ik er een andere visie op nahoud dan jij, wil toch niet zeggen dat ik hem dan maar voor me moet houden omdat jij je daar wellicht ongemakkelijk bij voelt? Wat ik er mee wil bereiken is dat je nog eens nadenkt over andere manieren waarop het wellicht ook kan. Niet omdat het allemaal zo goed gaat, juist omdat je aangeeft problemen te zien in het gedrag van je kind. Je vraagt tenslotte om advies.

Je hoeft het helemaal niet met me eens te zijn en echt, er zijn veel ergere dingen die mensen hun kinderen aandoen dan veel liefde en aandacht geven. Ik probeer je er wel op te wijzen dat als problemen ontstaan bij gebruikmaking van manier X, meer van manier X wellicht niet de richting is om je probleem op te lossen.

Ik lees in jouw posts (en misschien heb ik het mis, een forum is nogal oppervlakkig) een enorme onzekerheid en een zeer fanatieke manier van moeder zijn. Ik geloof oprecht dat dat uit liefde is, maar ik denk te lezen dat je doorslaat. Kinderen smelten niet in de regen, ze gaan niet dood van een teleurstelling en ze moeten soms gewoon wennen aan een wereld die helaas kei- en keihard is. Dat jij ze als ouder dan met alle liefde opvangt is prima, maar je kunt helaas de wereld niet aanpassen zodat je kind nooit een moeilijk moment meemaakt, teleurgesteld raakt of gekwetst is. Sterker nog, als een kind dat niet gedoseerd tegenkomt is de klap des te harder als zoiets toch gebeurt. Dt begint bij het afscheid nemen en naar de BSO, maar eindigt ook bij rouwverwerking op de dag dat jij er niet meer bent (hopelijk worden je kinderen ouder dan jij) of bij het moment dat jouw kind ontslagen wordt, gaat scheiden of (god verhoede) zelf een kind kwijtraakt.

Het is ook wel begrijpelijk dat je in de weerstand stand gaat, dat is je goed recht. En natuurlijk, het is niet echt persoonlijk bedoeld, maar hey de opvoeding van je kind is een persoonlijk ding, dus ik snap wel dat het als een persoonlijke aanval voelt. Misschien is het toch een idee eens na te denken waarom je daar dan zo heftig op reageert.

Ik wilde je (omdat ik denk dat je oprecht bent) toch laten weten wat ik vind. Zie het als een compliment, ik ben eerlijk tegen je. Dus doe ermee wat je wilt. In dit topic heb ik net zoveel recht om mijn mening te ventileren als een ander. Volgens mij doe ik dat beschaafd maar wel direct en eerlijk.

Het klinkt misschien gek, maar ik lees juist de posts van mensen die het helemaal anders doen dan ik met interesse, wie weet leer ik er iets van.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 16:26 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Dit is waarschijnlijk het ideaalbeeld van iedere ouder en dat zal ook iedere ouder in dit topic voor zijn of haar kind willen. Maar kun je je ook inleven in ouders waarvan het kind met de handen op de oren in de gang onder de kapstok gaat zitten omdat er teveel prikkels zijn? Of de ouders van een kind dat zo druk wordt van alle prikkels dat het niet meer aanspreekbaar is op zijn gedrag?
Kun je je voorstellen dat die ouders dan misschien proberen om daar een oplossing voor te vinden? Dat ze bijvoorbeeld eerst kijken en overleggen met het kind waar het zich in geval van teveel prikkels even terug kan trekken of dat ze overleggen om wat eerder naar huis te gaan voordat het het kind allemaal teveel wordt?
Want daar gaat dit topic over. Wij willen net als iedereen dat onze kinderen klaar zijn voor de niet altijd even aardige buitenwereld.

Natuurlijk zoek je naar een balans die voor iedereen werkzaam is. En ook ik ben wel eens eerder naar huis gegaan, heb me wel eens gefrustreerd gevoeld omdat het toch niet zo makkelijk ging als ik had gehoopt, ... Maar het heeft me eigenlijk nooit weerhouden om het gewoon weer te proberen, en nog eens, en nog eens... Ik denk dat mijn kinderen niet heel gemiddeld zijn, maar als het zo extreem is als jij het beschrijft, dan klinkt het me toch wel als een behoorlijk groot probleem in de oren en niet zozeer als een wat lastige karaktertrek.

Oh en mijn kinderen zijn regelmatig niet aanspreekbaar geweest op hun gedrag. Door over-enthousiasme, overprikkeld, etc... Dat heeft me uiteindelijk nooit weerhouden dingen te ondernemen. Ze hebben (gelukkig) nooit met hun oren dicht onder een kapstok gezeten, dus dat is lastiger inleven.

quote:

Op dinsdag 7 februari 2017 16:21 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Ik vermoed dat iedereen in dit topic het hier mee eens is. Ja, ook met het spiegelen.
Waaruit maak jij op dat wij het zo niet aanpakken? Kun je je ook voorstellen dat je bij bepaalde kinderen meer moeite moet doen om ze los te peuteren, dat het minder vanzelfsprekend gaat en dat dat vanuit het kind komt en niet per se vanuit een te beschermende opvoeding? Dat een doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg aanpak niet altijd werkt?
Want als je je er niet in in kunt leven, dan heeft hier mee schrijven helemaal geen zin.

Ik kan me absoluut voorstellen dat dat bij elk kind anders is. Maar uiteindelijk zijn kinderen het product van hun ouders. Niet alleen genetisch, maar juist ook qua opvoeding en gedrag. Wat mijn persoonlijke ervaring is, is dat een kind gewoon jou nadoet. Dus als jij je aan je kind vastklampt en je eigenwaarde daaruit haalt, doet dat kind dat bij jou.

Zelf ben ik helemaal geen 'normaal' mens en zijn mijn kinderen dat ook niet. Ze zullen toch moeten leren leven in een 'normale' wereld. Iedereen heeft zo zijn moeilijkheden en problemen, daar ontken ik niets van.

En ja, op een bepaalde manier sta ik wel een 'doe-maar-normaal' opvoeding voor. Want er zijn straks 9 miljard mensen op deze aarde, waarvan mijn kinderen er 2 zijn. Zo speciaal zijn ze nu ook weer niet, ikzelf ook niet. Dus een opvoeding waarbij het kind 'god's gift to humanity' is, daar ben ik niet voor. Overigens ben ik niet zo extreem hoor, als ouder wil je dat je kinderen gelukkig zijn en daar doen wij samen ons uiterste best voor.