OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hooggevoelige kinderen (en volwassenen) zijn gevoelig op verschillende gebieden, dit komt doordat de hersenen de prikkels op een andere en diepere manier verwerken dan bij niet hooggevoelige personen.
Dabrowski heeft een mooi model voor de grotere prikkelgevoeligheid bedacht. Hooggevoelige kinderen hoeven niet alle gevoeligheden van Dabrowski's model te uiten, maar in ieder geval wel de emotionele overgevoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen stoornis, maar een karaktertrek, zoals ook intro-/ extraversie dat is.
Kenmerken van hooggevoelige kinderen (highly sensitive person: HSP):
http://gevoeligheidgrootbrengen.nl/hooggevoelig-kind-herkennen/
Kenmerken van hooggevoelige & strong-willed kinderen (hoogstimulatief/ high sensation seekers: HSS):
http://gevoeligheidgrootb(...)-strong-willed-kind/
Dabrowski heeft een mooi model voor de grotere prikkelgevoeligheid bedacht. Hooggevoelige kinderen hoeven niet alle gevoeligheden van Dabrowski's model te uiten, maar in ieder geval wel de emotionele overgevoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen stoornis, maar een karaktertrek, zoals ook intro-/ extraversie dat is.
Kenmerken van hooggevoelige kinderen (highly sensitive person: HSP):
http://gevoeligheidgrootbrengen.nl/hooggevoelig-kind-herkennen/
Kenmerken van hooggevoelige & strong-willed kinderen (hoogstimulatief/ high sensation seekers: HSS):
http://gevoeligheidgrootb(...)-strong-willed-kind/
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, ik las over de autoritaire zwemlerares en wilde graag mijn ervaring delen, misschien kan je er iets mee. Ik had als kind ook een dergelijke zwemjuf en zat elke week met buikpijn voor de zwemles. Zij probeerde ook het onder water gaan te forceren maar dat werkte averechts. Uiteindelijk ben ik van zwemclub gewisseld en kwam ik bij een lieve man die heel positief was over wat ik wel kon en durfde, waardoor ik ineens binnen 5 lessen m'n B diploma had zonder moeite of buikpijn. Ik vond vooral de combinatie van het door een niet vertrouwd iemand aangeraakt worden en het iets niet durven/kunnen beangstigend. Wat voor mij zorgde voor een omgeving waarin ik niet meer over die drempel kón komen.
Vind het een interessant topic om te volgen.
Vind het een interessant topic om te volgen.
Ik heb het topic deels gelezen en wil het nog helemaal lezen maar het ontbreekt me aan tijd en wil toch graag wat vragen. Ik weet niet of Lucas (2,5) HSP is. Hij is voor mijn gevoel nog te jong en eigenlijk wil ik niks gaan labelen zolang dat niet nodig is. Het is voor mij wel duidelijk dat hij erg gevoelig en soms erg angstig is en dat hij best wel een gebruiksaanwijzing heeft die ik nog steeds probeer te doorgronden 
Nu zijn we aan het oriënteren op een basisschool. Ik neig naar Montessori omdat Lucas wel erg is van het zelf doen en ontdekken en vooral op een moment dat hij voor zijn gevoel daar klaar voor is. Aan de andere kant heeft hij best wel behoefte aan structuur en duidelijkheid en vraag ik me af of Montessori dan wel de juiste keuze is.
Wat voor type onderwijs school hebben jullie gekozen voor je kind en hoe pakt dat uit? Wij gaan dus kijken bij Montessori, bij een kleine reguliere basisschool en bij een wat meer prestatiegerichte school met meer structuur (die laatste zijn we al geweest en ze kwamen wel een stuk kindgerichter over dan ik op basis van de informatie op de site had ingeschat).
Nu zijn we aan het oriënteren op een basisschool. Ik neig naar Montessori omdat Lucas wel erg is van het zelf doen en ontdekken en vooral op een moment dat hij voor zijn gevoel daar klaar voor is. Aan de andere kant heeft hij best wel behoefte aan structuur en duidelijkheid en vraag ik me af of Montessori dan wel de juiste keuze is. Wat voor type onderwijs school hebben jullie gekozen voor je kind en hoe pakt dat uit? Wij gaan dus kijken bij Montessori, bij een kleine reguliere basisschool en bij een wat meer prestatiegerichte school met meer structuur (die laatste zijn we al geweest en ze kwamen wel een stuk kindgerichter over dan ik op basis van de informatie op de site had ingeschat).
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Mijn oudste zit ook op montessori. Ik denk dat de eerste helft van de basisschool voor hem daar heerlijk waren. Hij kreeg van de juffen steeds weer de ruimte om zich sociaal/emotioneel te ontwikkelen, boven het cognitieve. Dit onder het mom van: als een kind zich veilig voelt bij ons, dan komt het cognitieve wel. En dat is ook wel gebleken in die jaren, hij liep minimaal gemiddeld, en op sommige vlakken ook hoog. Nu in groep 6 is hij eigenlijk wel HSP-af. Hij heeft veel geleerd en heeft in groep 5 echt een omslag gemaakt. Alleen de juf dat jaar had hij weinig vertrouwen in, en zij kon hem niet zo goed benaderen, dat was even lastig. Vooral ook omdat ik de wil wel zag bij hem thuis/buiten, maar op school niet verder kwam, veel frustratie.
Nu (bovenbouw klas, veel nieuwe klasgenoten en nieuwe juf) ligt de focus dus meer op het cognitieve, en dat is even wennen. Toch heb ik er vertrouwen in dat het goedkomt. Hij heeft nu een juf die hem goed doorziet, en hij zit 3 jaar bij haar. Ze is nu bezig het leren-leren erin te krijgen. Je bent dan wel afhankelijk van 3 jaar bij dezelfde leerkracht, maar in dit geval lijkt het wel goed uit te pakken. Zijn oude juf heeft hem ook echt gematcht met deze juf, omdat deze veel kennis heeft.
En juf zei al: als hij het zelf echt niet oppakt, dan geef ik hem wel dagplanningen, en doen we het wat minder montessoriaans. En bouwen we het later wel weer af.
Ik denk dat het makkelijker is om bij montessori structuur aan te brengen, dan binnen een gestructureerde school die vrijheid te geven..
Edit: ook een voordeel van montessori, er is misschien weinig structuur in wat je leert. Maar ze hebben hier wel degelijk picto's om de dagindeling duidelijk te maken (werktijd/eettijd/buitenspelen, stuk of 7/8 plaatjes voor een lange dag). En omdat de focus ligt op een veilige omgeving wordt er ook meer gelet op de sociale omgang en emotionele ontwikkeling. Er is wel veel structuur in hoe je met elkaar omgaat. Dat is een structuur waar Chris meer behoefte aan had.
[ Bericht 13% gewijzigd door Deepfreeze op 25-01-2017 17:46:35 ]
Nu (bovenbouw klas, veel nieuwe klasgenoten en nieuwe juf) ligt de focus dus meer op het cognitieve, en dat is even wennen. Toch heb ik er vertrouwen in dat het goedkomt. Hij heeft nu een juf die hem goed doorziet, en hij zit 3 jaar bij haar. Ze is nu bezig het leren-leren erin te krijgen. Je bent dan wel afhankelijk van 3 jaar bij dezelfde leerkracht, maar in dit geval lijkt het wel goed uit te pakken. Zijn oude juf heeft hem ook echt gematcht met deze juf, omdat deze veel kennis heeft.
En juf zei al: als hij het zelf echt niet oppakt, dan geef ik hem wel dagplanningen, en doen we het wat minder montessoriaans. En bouwen we het later wel weer af.
Ik denk dat het makkelijker is om bij montessori structuur aan te brengen, dan binnen een gestructureerde school die vrijheid te geven..
Edit: ook een voordeel van montessori, er is misschien weinig structuur in wat je leert. Maar ze hebben hier wel degelijk picto's om de dagindeling duidelijk te maken (werktijd/eettijd/buitenspelen, stuk of 7/8 plaatjes voor een lange dag). En omdat de focus ligt op een veilige omgeving wordt er ook meer gelet op de sociale omgang en emotionele ontwikkeling. Er is wel veel structuur in hoe je met elkaar omgaat. Dat is een structuur waar Chris meer behoefte aan had.
[ Bericht 13% gewijzigd door Deepfreeze op 25-01-2017 17:46:35 ]
Denk dat ongeacht het onderwijstype je hey altijd maar moet treffen qua juf/meester idd. Fijn dat ze bij jullie meedachten welke leraar de beste match is. Ik zal volgende week eens vragen hoe ze het oppakken als een kind moeite heeft met die vrijheden, goeie 
Sociale omgang vind ik ook erg belangrijk. Die school waar we deze week waren is daar wel actief mee bezig, in ieder geval dat zeggen ze
wat Lucas daarin nodig heeft vind ik nu lastig te zeggen. Thuis/ als we ergens heen gaan kan hij erg angstig reageren en heeft soms veel tijd nodig om los te komen. Terwijl hij op het kdv zich juist lijkt op te trekken aan de groep en daarin mee gaat (waar ik heel blij mee ben). Heeft wel een jaar geduurd voordat hij zich daar helemaal veilig voelde.
Sociale omgang vind ik ook erg belangrijk. Die school waar we deze week waren is daar wel actief mee bezig, in ieder geval dat zeggen ze
wat Lucas daarin nodig heeft vind ik nu lastig te zeggen. Thuis/ als we ergens heen gaan kan hij erg angstig reageren en heeft soms veel tijd nodig om los te komen. Terwijl hij op het kdv zich juist lijkt op te trekken aan de groep en daarin mee gaat (waar ik heel blij mee ben). Heeft wel een jaar geduurd voordat hij zich daar helemaal veilig voelde.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Het kan ook helemaal anders uitpakken Chanty. Ik had bij V echt verwacht dat hij het verschrikkelijk zou vinden, maar er is op school helemaal niks aan de hand. Alleen naar de bso gaan vindt hij spannend.
Ik zou gewoon gaan voor hetgeen jullie je goed bij voelen en waar je verwacht dat hij zich geborgen gaat voelen.
Ik zou geen rekening houden met de gebruiksaanwijzing bij de schoolkeuze.
Wat je nog wel zou kunnen doen is als je een keuze hebt gemaakt, even een gesprekje met de kleuterjuf aan gaan. Bij ons komen ze nog op huisbezoek en de juf die bij ons thuis was gekomen daar was het helemaal dikke mik mee, de juf die hij nog niet had gezien was de opstart wat lastiger bij.
Ik zou gewoon gaan voor hetgeen jullie je goed bij voelen en waar je verwacht dat hij zich geborgen gaat voelen.
Ik zou geen rekening houden met de gebruiksaanwijzing bij de schoolkeuze.
Wat je nog wel zou kunnen doen is als je een keuze hebt gemaakt, even een gesprekje met de kleuterjuf aan gaan. Bij ons komen ze nog op huisbezoek en de juf die bij ons thuis was gekomen daar was het helemaal dikke mik mee, de juf die hij nog niet had gezien was de opstart wat lastiger bij.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Oh ik heb er dus wel serieus over nagedacht bij de schoolkeuze.
Ondanks dat ik zelf veel meer heb met dalton en montessori, heb ik Ow naar een reguliere school gestuurd.
Ow heeft hele duidelijke structuur nodig en moet niet teveel keuzes hoeven te maken, tot nu toe ben ik blijf dat ik Ow heb gevolgd ipv mijn voorkeur te volgen
Ondanks dat ik zelf veel meer heb met dalton en montessori, heb ik Ow naar een reguliere school gestuurd.
Ow heeft hele duidelijke structuur nodig en moet niet teveel keuzes hoeven te maken, tot nu toe ben ik blijf dat ik Ow heb gevolgd ipv mijn voorkeur te volgen
Onze kinderen zitten op daltononderwijs, niet speciaal gekozen omdat het dalton is, maar ook op de sfeer en hoe kinderen met elkaar omgingen.
Het voelde goed en daarom zijn we hier terecht gekomen. En tot nu toe bevalt dat prima
De oudste heeft wel wat moeite (gehad) met het plannen, maar dat gaat inmiddels beter nadat ze daar wat hulp bij heeft gehad.
Het voelde goed en daarom zijn we hier terecht gekomen. En tot nu toe bevalt dat prima
De oudste heeft wel wat moeite (gehad) met het plannen, maar dat gaat inmiddels beter nadat ze daar wat hulp bij heeft gehad.
Fake it till you make it...
Maar je kiest voor je kind, dus ik neem aan dat jouw voorkeur, de beste voorkeur voor je kind is.quote:Op woensdag 25 januari 2017 21:16 schreef Loj het volgende:
Oh ik heb er dus wel serieus over nagedacht bij de schoolkeuze.
Ondanks dat ik zelf veel meer heb met dalton en montessori, heb ik Ow naar een reguliere school gestuurd.
Ow heeft hele duidelijke structuur nodig en moet niet teveel keuzes hoeven te maken, tot nu toe ben ik blijf dat ik Ow heb gevolgd ipv mijn voorkeur te volgen
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dat zie ik andersquote:Op woensdag 25 januari 2017 21:17 schreef AwayTL het volgende:
[..]
Maar je kiest voor je kind, dus ik neem aan dat jouw voorkeur, de beste voorkeur voor je kind is.
Ik zou er liefst een school hebben waarin de kinderen hun eigen "tempo" kiezen en hun eigen leerstrategieen. Zelf onderzoeken spreekt mij het meest aan.
Maar 4 jaar Ow laat mij iets anders zien. Een jongen die op de bank duikt als ik aan hem vroeg "welke puzzel gaan we doen" , of een jongen die enthousiast en goed aan de puzzel van 150 stukjes begint als ik hem deze puzzel geef.
Dat gaf mij (ons) het vermoeden dat hij een hele gestructureerde leerlijn moet hebben en dat hij zich daarin het meest op zijn gemak gaat voelen,
En tot nu toe lijkt dat inderdaad te kloppen en als het niet werkt zit de tweede schoolkeuze in hetzelfde gebouw
Schoolkeuze, ik weet het niet zo goed. Ik denk dat het goed is om van te voren al in gesprek te gaan over hoe ze omgaan met kinderen die een drukke klas kleuterklas bijvoorbeeld niet trekken.
Wij zijn bij de Montessori en twee openbare scholen geweest.
Ik heb zelf eerst op een reguliere school gezeten en ben na een verhuizing in groep 5 op een Montessorischool terecht gekomen, maar dat paste helemaal niet bij mij. Ik was te perfectionistisch en faalangstig om zelf te kiezen en te plannen en had het op de vorige school, met klassikaal onderwijs, natuurlijk ook niet geleerd. Ik koos vooral voor dingen die mij makkelijk afgingen en kreeg daardoor steeds meer angst voor dingen die ik lastiger vond. Maar omdat het aan de school kan liggen hebben we de school in onze huidige woonplaats toch bezocht. We hebben hier uiteindelijk niet voor gekozen om dezelfde reden als Loj, N heeft structuur en sturing nodig om aan moeilijkere of minder leuke dingen te beginnen, uit zichzelf zal hij het niet doen. Net als ik vroeger dus.
De openbare basisschool hier in de buurt is erg groot, daarom hebben we daar in eerste instantie niet voor gekozen en zijn we voor een kleine basisschool een eindje verderop gegaan. We dachten dat een kleine school beter zou passen bij prikkelgevoelige N. Helaas bleek dit niet op te gaan. De school kon helemaal niks met zijn prikkelgevoeligheid en de ontwikkelingsvoorsprong die hij toen had. Hij werd diepongelukkig, ging zich letterlijk, maar ook in zijn hoofd, verstoppen in de klas of juist clownen, deed alsof hij ziek was om naar huis te mogen en kwam iedere dag helemaal overprikkeld uit school.
We zijn toen overgestapt naar de grote basisschool hier in de wijk: een nieuwe start maken, want hij had een hele negatieve relatie met school. Vorig jaar leek dat de beste stap ooit, hij kreeg hele betrokken leerkrachten die een hele fijne sfeer brachten in de klas en hij bloeide op.
Helaas zit hij nu in een combinatieklas met 31 (!) kinderen en kunnen de leerkrachten het daardoor absoluut niet aan om de kinderen passend onderwijs te bieden en hebben ze (daardoor?) ook niet de betrokkenheid bij de kinderen. Gelukkig is hij nu wel ouder en kan beter met prikkels omgaan, hij sluit zich goed af. Maar ja, hij komt nu wel thuis met stapels tekeningen in plaats van te werken.
Wij zijn bij de Montessori en twee openbare scholen geweest.
Ik heb zelf eerst op een reguliere school gezeten en ben na een verhuizing in groep 5 op een Montessorischool terecht gekomen, maar dat paste helemaal niet bij mij. Ik was te perfectionistisch en faalangstig om zelf te kiezen en te plannen en had het op de vorige school, met klassikaal onderwijs, natuurlijk ook niet geleerd. Ik koos vooral voor dingen die mij makkelijk afgingen en kreeg daardoor steeds meer angst voor dingen die ik lastiger vond. Maar omdat het aan de school kan liggen hebben we de school in onze huidige woonplaats toch bezocht. We hebben hier uiteindelijk niet voor gekozen om dezelfde reden als Loj, N heeft structuur en sturing nodig om aan moeilijkere of minder leuke dingen te beginnen, uit zichzelf zal hij het niet doen. Net als ik vroeger dus.
De openbare basisschool hier in de buurt is erg groot, daarom hebben we daar in eerste instantie niet voor gekozen en zijn we voor een kleine basisschool een eindje verderop gegaan. We dachten dat een kleine school beter zou passen bij prikkelgevoelige N. Helaas bleek dit niet op te gaan. De school kon helemaal niks met zijn prikkelgevoeligheid en de ontwikkelingsvoorsprong die hij toen had. Hij werd diepongelukkig, ging zich letterlijk, maar ook in zijn hoofd, verstoppen in de klas of juist clownen, deed alsof hij ziek was om naar huis te mogen en kwam iedere dag helemaal overprikkeld uit school.
We zijn toen overgestapt naar de grote basisschool hier in de wijk: een nieuwe start maken, want hij had een hele negatieve relatie met school. Vorig jaar leek dat de beste stap ooit, hij kreeg hele betrokken leerkrachten die een hele fijne sfeer brachten in de klas en hij bloeide op.
Helaas zit hij nu in een combinatieklas met 31 (!) kinderen en kunnen de leerkrachten het daardoor absoluut niet aan om de kinderen passend onderwijs te bieden en hebben ze (daardoor?) ook niet de betrokkenheid bij de kinderen. Gelukkig is hij nu wel ouder en kan beter met prikkels omgaan, hij sluit zich goed af. Maar ja, hij komt nu wel thuis met stapels tekeningen in plaats van te werken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Wauw, wat snel. Wat een verschil kan een gevoel van veiligheid maken!quote:
Twinkly, ik las over de autoritaire zwemlerares en wilde graag mijn ervaring delen, misschien kan je er iets mee. Ik had als kind ook een dergelijke zwemjuf en zat elke week met buikpijn voor de zwemles. Zij probeerde ook het onder water gaan te forceren maar dat werkte averechts. Uiteindelijk ben ik van zwemclub gewisseld en kwam ik bij een lieve man die heel positief was over wat ik wel kon en durfde, waardoor ik ineens binnen 5 lessen m'n B diploma had zonder moeite of buikpijn. Ik vond vooral de combinatie van het door een niet vertrouwd iemand aangeraakt worden en het iets niet durven/kunnen beangstigend. Wat voor mij zorgde voor een omgeving waarin ik niet meer over die drempel kón komen.
Vind het een interessant topic om te volgen.
We twijfelen al een tijdje om over te stappen naar een andere zwemschool.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Veel stof om over na te denken. Ik kom hier nog op terug, eerst slaaps. Bedankt voor de reacties so far
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Ik heb eigenlijk Chris zelf laten kiezen.. We zijn naar verschillende scholen geweest. En op elke school hing hij strak aan mijn been. Alleen bij de Montessori liep hij zo de klas in naar een speelhoek. Toen de rest van het verhaal ook bij onze stijl van opvoeden bleek te passen, was de keuze snel gemaakt..
Wij zijn overgestapt van openbaar naar een Vrije School. Dat had alles te maken met de scholen individueel en niet zozeer met de stroming (want ik vind de antroposofie op papier ook trekjes hebben waar ik niet heel vrolijk van word). Ik zou overigens echt heel erg graag mijn kinderen naar een democratische school doen (en dan ook weer: niet zomaar een willekeurige vanwege de stroming maar een die echt sterk staat) maar dat gaat ook niet allemaal zomaar. Basis voor ons is toch wel dat ons kind gezien en gehoord wordt en zich veilig voelt. En dat bleek op de kleine community-achtige VS echt makkelijker dan de anonieme openbare met meer dan 30 kindjes in de kleuterklas en juffen die straften bij boosheid en verdriet.
In deze link staan wel goede tips over hoe je in gesprek kunt gaan met scholen om te ontdekken of je kind daar past. Vooral de vragen over wat ze doen als een kind niet in het systeem past. Hoogbegaafd kun je vervangen door gevoelig?quote:
Veel stof om over na te denken. Ik kom hier nog op terug, eerst slaaps. Bedankt voor de reacties so far
https://hoogbegaafdgroepe(...)-gesprek-met-school/
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Zo te zien hebben we al veel goede vragen gesteldquote:
[..]
In deze link staan wel goede tips over hoe je in gesprek kunt gaan met scholen om te ontdekken of je kind daar past. Vooral de vragen over wat ze doen als een kind niet in het systeem past. Hoogbegaafd kun je vervangen door gevoelig?
https://hoogbegaafdgroepe(...)-gesprek-met-school/
En de directeur van de school van afgelopen maandag heeft juist eerst zelf wat verteld over de school en vroeg pas later iets te vertellen over Lucas. Lucas laten kiezen vind ik wel een lastige want hij is 2,5 en ik kan niet wachten tot hij bijna 4 is. Dat vind ik ook het moeilijke, hij kan nog zoveel veranderen in 1,5 jaar...
Ik reageer in het weekend even uitgebreider.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Dit inderdaad. Ik ken Jenaplan vanuit mijn eigen ervaringen maar M zou daar compleet in verzuipen denk ik. Wij zijn nog steeds erg blij met onze schoolkeuze.quote:
Oh ik heb er dus wel serieus over nagedacht bij de schoolkeuze.
Ondanks dat ik zelf veel meer heb met dalton en montessori, heb ik Ow naar een reguliere school gestuurd.
Ow heeft hele duidelijke structuur nodig en moet niet teveel keuzes hoeven te maken, tot nu toe ben ik blijf dat ik Ow heb gevolgd ipv mijn voorkeur te volgen
Mijn meiden zouden op Jenaplan wel goed uit de voeten kunnen maar die hebben dus pech
@Away: Apart dat hij zo anders reageert op school en BSO dan. Enige idee waar dat aan ligt?
En dat hij zich ergens veilig voelt vind ik wel het belangrijkste ja; maar het is natuurlijk lastig te bepalen waar hij dat gevoel zal hebben. Wil iig een school die met hem kan meeveren, mocht zijn gebruiksaanwijzing toch opspelen
@Loj: lucas heeft ook behoefte aan structuur en voorspelbaarheid (waarschijnlijk peuters eigen), maar hij kiest vaak liever zelf. Heb het idee dat de keuze bij hem laten over het algemeen beter werkt dan dat wij hem onze keuze opdringen. Wat jij over Ow schrijft herken ik ook niet bij Lucas. Klinkt voor jullie inderdaad wel als een goede keuze.
@twinkly: Bedankt voor je reactie. Werpt weer een heel ander licht op de zaak. Ik zou juist denken dat perfectionisme en faalangst minder getriggerd worden op montessori; zoals jij heb beleefd hebt, daar heb ik nooit bij stil gestaan. Denk wel dat het uitmaakt dat je zo "laat" bent overgestapt. Dat is sowieso al niet makkelijk, laat staan als het zo een andere onderwijsvorm is.
In ieder geval goed om na te gaan bij de scholen hoe ze omgaan met kinderen die wat sneller overprikkeld zijn en af en toe rust nodig hebben.
Morgen gesprek op de montessorischool. Ben heeeeeel erg benieuwd. Deze school is op loopafstand en dat vind ik toch ook een enorme pre.
En dat hij zich ergens veilig voelt vind ik wel het belangrijkste ja; maar het is natuurlijk lastig te bepalen waar hij dat gevoel zal hebben. Wil iig een school die met hem kan meeveren, mocht zijn gebruiksaanwijzing toch opspelen
@Loj: lucas heeft ook behoefte aan structuur en voorspelbaarheid (waarschijnlijk peuters eigen), maar hij kiest vaak liever zelf. Heb het idee dat de keuze bij hem laten over het algemeen beter werkt dan dat wij hem onze keuze opdringen. Wat jij over Ow schrijft herken ik ook niet bij Lucas. Klinkt voor jullie inderdaad wel als een goede keuze.
@twinkly: Bedankt voor je reactie. Werpt weer een heel ander licht op de zaak. Ik zou juist denken dat perfectionisme en faalangst minder getriggerd worden op montessori; zoals jij heb beleefd hebt, daar heb ik nooit bij stil gestaan. Denk wel dat het uitmaakt dat je zo "laat" bent overgestapt. Dat is sowieso al niet makkelijk, laat staan als het zo een andere onderwijsvorm is.
In ieder geval goed om na te gaan bij de scholen hoe ze omgaan met kinderen die wat sneller overprikkeld zijn en af en toe rust nodig hebben.
Morgen gesprek op de montessorischool. Ben heeeeeel erg benieuwd. Deze school is op loopafstand en dat vind ik toch ook een enorme pre.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Het komt zeker voor een heel groot deel doordat ik al gewend was aan klassikaal onderwijs hoor! Ik denk dat als ik als kleuter al begonnen was met Montessori-onderwijs dat het heel anders gelopen was: ik vroeg als kleuter zelf om rekensommen en had mezelf leren lezen dus de intrinsieke motivatie was toen wel degelijk aanwezig om zelfstandig aan het werk te gaan en nieuwe dingen te proberen.quote:
@twinkly: Bedankt voor je reactie. Werpt weer een heel ander licht op de zaak. Ik zou juist denken dat perfectionisme en faalangst minder getriggerd worden op montessori; zoals jij heb beleefd hebt, daar heb ik nooit bij stil gestaan. Denk wel dat het uitmaakt dat je zo "laat" bent overgestapt. Dat is sowieso al niet makkelijk, laat staan als het zo een andere onderwijsvorm is.
In ieder geval goed om na te gaan bij de scholen hoe ze omgaan met kinderen die wat sneller overprikkeld zijn en af en toe rust nodig hebben.
Morgen gesprek op de montessorischool. Ben heeeeeel erg benieuwd. Deze school is op loopafstand en dat vind ik toch ook een enorme pre.
Of je kind om kan gaan met heen en weer geloop en geroezemoes in de klas en zelfstandig plannen speelt ook mee, maar aan de andere kant werken steeds meer reguliere scholen ook met zelfstandig werken mbv een weekplanning en met coöperatieve werkvormen.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
L slaapt nu eigenlijk elke nacht bij ons op de kamer....
Hij begint in zijn eigen bed, maar de laatste tijd, bijna elke nacht tussen 0:00 & 1:00 begint de ellende. Hij heeft geregeld nachtmerries of wordt gewoon wakker en wil echt niet meer alleen verder slapen. We hebben al van alles geprobeerd. Maar niks lijkt te werken. Dus verplaats ik zijn matras maar weer of leg hem bij ons in bed. Hij slaapt dan prima en wordt geen 1x meer wakker. En mijn nachtrust is mij heilig, dus een hele discussie midden in de nacht, met het risico dat F ook nog eens wakker wordt, daar heb ik dan ook gewoon geen zin in.
Ik merk heel erg dat Luc behoefte heeft aan verbinding & geborgenheid. Het liefste slaapt hij naast mij op zijn matras en wil dan mijn hand vasthouden...
Iemand nog tips?
Ik vind het niet eens zo erg als hij bij ons slaapt (wel op zijn eigen matras), als ik maar gewoon een goede nachtrust heb. Ik grap steeds dat het hopelijk wel over is voordat hij 18 is. Maar mijn man vindt het echt heel vervelend
Hij begint in zijn eigen bed, maar de laatste tijd, bijna elke nacht tussen 0:00 & 1:00 begint de ellende. Hij heeft geregeld nachtmerries of wordt gewoon wakker en wil echt niet meer alleen verder slapen. We hebben al van alles geprobeerd. Maar niks lijkt te werken. Dus verplaats ik zijn matras maar weer of leg hem bij ons in bed. Hij slaapt dan prima en wordt geen 1x meer wakker. En mijn nachtrust is mij heilig, dus een hele discussie midden in de nacht, met het risico dat F ook nog eens wakker wordt, daar heb ik dan ook gewoon geen zin in.
Ik merk heel erg dat Luc behoefte heeft aan verbinding & geborgenheid. Het liefste slaapt hij naast mij op zijn matras en wil dan mijn hand vasthouden...
Iemand nog tips?
Ik vind het niet eens zo erg als hij bij ons slaapt (wel op zijn eigen matras), als ik maar gewoon een goede nachtrust heb. Ik grap steeds dat het hopelijk wel over is voordat hij 18 is. Maar mijn man vindt het echt heel vervelend
Life is what happens while you are busy making other plans...
Wij hadden ook zo'n periode Skoap, en hebben toen wel besloten dat iedereen op onze kamer sliep. Heel beklemmend vond ik het, nog minder tijd "alleen" (ik ben alle dagen thuis) maar ook onze nachtrust vonden we belangrijker.
Uiteindelijk is ze met 5 jaar verhuisd, samen met haar broertje naar dezelfde kamer. Daar slapen ze nu nog steeds gezellig, elk in een eigen bed.
Uiteindelijk is ze met 5 jaar verhuisd, samen met haar broertje naar dezelfde kamer. Daar slapen ze nu nog steeds gezellig, elk in een eigen bed.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Hier slaapt Riley ook bijna elke nacht bij mij in bed.
Ik heb alleen de regel dat ze in eigen bed begint. Mij lukt het niet om zeven uur al op bed te gaan liggen en ik heb daar vrede mee. Door de duidelijkheid van de regel lukt het inslapen wel (sommige avonden heeft ze wel wat meer moeite).
Maar op deze manier is het voor ons allebei werkbaar
Ik heb alleen de regel dat ze in eigen bed begint. Mij lukt het niet om zeven uur al op bed te gaan liggen en ik heb daar vrede mee. Door de duidelijkheid van de regel lukt het inslapen wel (sommige avonden heeft ze wel wat meer moeite).
Maar op deze manier is het voor ons allebei werkbaar
Skoap, bij ons thuis is het ook zo dat ik het niet heel erg vindt als ze bij ons slapen, zolang ik maar slaap en vriend is van mening dat alleen wij op onze slaapkamer slapen.
V heeft veel slechte slaapperiodes gehad en wat wij in ieder geval geleerd hebben is dat het niet werkt als ik de nachten dan ga doen, omdat ik en sneller opgeef (want bij ons in bed is makkelijker) en ik ga twijfelen over welke aanpak vriend dan zou willen/hoe volhardend hij verwacht dat ik ben. Mijn kleuter maakt misbruik van die situatie .
Vriend deed dus de nachten en omdat hij het een probleem vindt was hij duidelijk en consequent waardoor V na 1,5 week weer op zijn eigen kamer in zijn eigen bed (en nu zelfs) door slaapt.
De methode was in de avond vertellen dat als er wat was hij niet mocht gaan huilen, gillen of roepen, maar dat hij altijd bij ons mag komen om te knuffelen.
In de nacht eenmaal bij ons vertelde wij tot hoe laat hij mocht blijven liggen (een minuut of 3) en daarna liep papa met hem mee om naar de wc te gaan en hem weer in te stoppen.
De eerste nacht kwam hij zeker 4 keer en schopte hij elke keer stennis als hij weer naar zijn eigen bed moest. Daarna werd het telkens een beetje beter.
V heeft veel slechte slaapperiodes gehad en wat wij in ieder geval geleerd hebben is dat het niet werkt als ik de nachten dan ga doen, omdat ik en sneller opgeef (want bij ons in bed is makkelijker) en ik ga twijfelen over welke aanpak vriend dan zou willen/hoe volhardend hij verwacht dat ik ben. Mijn kleuter maakt misbruik van die situatie
.Vriend deed dus de nachten en omdat hij het een probleem vindt was hij duidelijk en consequent waardoor V na 1,5 week weer op zijn eigen kamer in zijn eigen bed (en nu zelfs) door slaapt.
De methode was in de avond vertellen dat als er wat was hij niet mocht gaan huilen, gillen of roepen, maar dat hij altijd bij ons mag komen om te knuffelen.
In de nacht eenmaal bij ons vertelde wij tot hoe laat hij mocht blijven liggen (een minuut of 3) en daarna liep papa met hem mee om naar de wc te gaan en hem weer in te stoppen.
De eerste nacht kwam hij zeker 4 keer en schopte hij elke keer stennis als hij weer naar zijn eigen bed moest. Daarna werd het telkens een beetje beter.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
jawel, maar hij wordt wakker als wij hem terug leggen.... ook al zeg ik dat van te voren.quote:
Kan hij de nacht niet gewoon in jullie bed beginnen?
Dus dat werkt ook niet.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Away, ja mijn man probeert het ook te doen, want ik weiger het te doen omdat ik mijn slaap belangrijker vind (en echt nodig heb anders word ik een draak) en ik het minder een probleem vind dan hij.
Maar dat wordt altijd gezeik binnen 2 minuten, L willen eigenlijk alleen maar mij en hij is toch al een soort van boos op mijn man dat hij wel bij mag mij slapen
Ik denk dat het voor L wel zou helpen als F bij hem op de kamer zou slapen maar andersom helaas weer niet.
Ik denk zelf gewoon heel erg dat het een fase in en het vanzelf wel weer over gaat.
Hij zit sinds oktober op school, broertje erbij, en er gaan gewoon zoveel om in dat kleine koppie. Hij loopt nu al flink voor op school en legt al bepaalde verbanden die de meeste kinderen van 4 nog helemaal niet leggen, dus ik vind het helemaal niet zo gek dat hij wat meer behoefte heeft aan ons nu.
Ik zal er nog wel eens gesprek met mijn man over aan gaan. Het is ook vervelend als je het niet helemaal eens bent samen.
Maar dat wordt altijd gezeik binnen 2 minuten, L willen eigenlijk alleen maar mij en hij is toch al een soort van boos op mijn man dat hij wel bij mag mij slapen
Ik denk dat het voor L wel zou helpen als F bij hem op de kamer zou slapen maar andersom helaas weer niet.
Ik denk zelf gewoon heel erg dat het een fase in en het vanzelf wel weer over gaat.
Hij zit sinds oktober op school, broertje erbij, en er gaan gewoon zoveel om in dat kleine koppie. Hij loopt nu al flink voor op school en legt al bepaalde verbanden die de meeste kinderen van 4 nog helemaal niet leggen, dus ik vind het helemaal niet zo gek dat hij wat meer behoefte heeft aan ons nu.
Ik zal er nog wel eens gesprek met mijn man over aan gaan. Het is ook vervelend als je het niet helemaal eens bent samen.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Hi! Ik heb de linkjes in de OP al aangeklikt maar veel 'kenmerken' zijn m.i. pas duidelijk als je kind al wat groter is (ik bedoel, bij een dreumes van 14 maanden is 'gelijk krijgen' is nog niet echt duidelijk aan de orde). Ik vroeg me af aan welke zaken je HSP/HSS kan herkennen bij kleinere kinderen?
Achtergrond info bij deze vraag: Onze KDV leidster heeft twee hooggevoelige kids en zegt heel veel te herkennen in E.
Ik wil niet direct een stempel op m'n dochter drukken omdat 1 persoon er iets in meent te zien, anderzijds, als het wel zo zou zijn dan zou ik het wel fijn vinden om me er in te verdiepen zodat ik weet hoe ik er evt mee om moet gaan als dat nodig zou zijn.
Dus ik zoek eigenlijk wat ervaringsverhalen / inschattingen - zijn er dingen die overduidelijk kenmerkend zijn bij jullie kids toen ze kleiner waren? Hoe stel je zoiets nou echt vast? Waar kan ik terecht met vragen en advies (behalve hier)?
alvast bedankt.
Achtergrond info bij deze vraag
: Onze KDV leidster heeft twee hooggevoelige kids en zegt heel veel te herkennen in E.Ik wil niet direct een stempel op m'n dochter drukken omdat 1 persoon er iets in meent te zien, anderzijds, als het wel zo zou zijn dan zou ik het wel fijn vinden om me er in te verdiepen zodat ik weet hoe ik er evt mee om moet gaan als dat nodig zou zijn.
Dus ik zoek eigenlijk wat ervaringsverhalen / inschattingen - zijn er dingen die overduidelijk kenmerkend zijn bij jullie kids toen ze kleiner waren? Hoe stel je zoiets nou echt vast? Waar kan ik terecht met vragen en advies (behalve hier
)? alvast bedankt
.
Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring geven, maar ja, dat is wel een erg kleine steekproef van n=1
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Wow, dit klinkt als precies Eva!quote:
Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring geven, maar ja, dat is wel een erg kleine steekproef van n=1
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.
Begin een beetje te vermoeden dat wij hier ook wel horen. Eva wordt 4 in mei en wat hierboven staat klopt allemaal precies. Bij haar is de gevoeligheid voor prikkels alleen nog niet echt sterk verminderd helaas. Nog steeds kunnen we haar niet meenemen naar een drukke omgeving of meerdere dingen per dag plannen.
Op dit moment zitten we midden in onderzoeken en observaties bij een speciaal centrum voor eventuele gedragsproblemen om te kijken of daar iets bijzonders uitkomt. Daar horen we 15 februari de uitslag van. Maar jeetje, wat herken ik hier veel...
Oudste was de makkelijkste baby/dreumes/peuter ooit. Zijn onvermogen met veel prikkels om te gaan werd pas een probleem toen hij naar school ging. Dus ik herken het niet
Kan deze echt copy pasten voor Lucas. Maar vind het met 2,5 ook nog te vroeg om het wel of geen hsp te noemen. Hij is gewoon erg gevoelig iig.quote:
Ik kan alleen maar mijn eigen ervaring geven, maar ja, dat is wel een erg kleine steekproef van n=1
N was een hele prikkelbare baby. Als jonge baby was hij een huilbaby, ook door reflux (maar achteraf vermoed ik dat spanning door prikkelgevoeligheid reflux ook verergert). Toen hij medicijnen kreeg werd hij vrijwel meteen vrolijk, sociaal en onderzoekend.
Hij was al vanaf de geboorte erg alert en nieuwsgierig en wilde absoluut niet liggen. Ook niet toen hij geen pijn meer had nadat hij medicijnen kreeg, want hij wilde alles zien en meemaken. Hij wilde vanaf het begin alleen maar rechtop tegen je aan en over je schouder kijken, later wilde hij alleen zitten en staan op schoot: hij lag nooit als een "echte" baby rustig in je armen. Ik herinner me nog heel goed de terugkomdag van Samen Bevallen: al die baby's die heel rustig en ontspannen bij hun ouders lagen
Buiten was hij alleen maar blij in de draagdoek, zodat hij goed rond kon kijken maar wel dichtbij was, in de wagen was het krijsen.
We konden maar 1 activiteit (boodschappen, bezoek, etc.) per dag plannen, want anders werd hij 's avonds helemaal in paniek wakker of duurde het uren voor hij sliep. Het ging hierbij niet om niet tegen veranderingen kunnen, want daar geniet en genoot hij juist van, maar om de extra prikkels. Toen hij dreumes werd ging het langzamerhand wel beter.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Dat klinkt heel goedquote:
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?quote:
Hi! Ik heb de linkjes in de OP al aangeklikt maar veel 'kenmerken' zijn m.i. pas duidelijk als je kind al wat groter is (ik bedoel, bij een dreumes van 14 maanden is 'gelijk krijgen' is nog niet echt duidelijk aan de orde). Ik vroeg me af aan welke zaken je HSP/HSS kan herkennen bij kleinere kinderen?
Achtergrond info bij deze vraag
Ik wil niet direct een stempel op m'n dochter drukken omdat 1 persoon er iets in meent te zien, anderzijds, als het wel zo zou zijn dan zou ik het wel fijn vinden om me er in te verdiepen zodat ik weet hoe ik er evt mee om moet gaan als dat nodig zou zijn.
Dus ik zoek eigenlijk wat ervaringsverhalen / inschattingen - zijn er dingen die overduidelijk kenmerkend zijn bij jullie kids toen ze kleiner waren? Hoe stel je zoiets nou echt vast? Waar kan ik terecht met vragen en advies (behalve hier
alvast bedankt
Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.
(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent
)
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dat klinkt prettigquote:
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.
!
Fake it till you make it...
Ik heb ook altijd overlegd over de situatie met C bij het KDV. Tips uitgewisseld en we hadden een werkbare situatie..quote:
[..]
Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?
Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.
(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent
Op de basisschool ging het ook goed genoeg, met even wat vaker contact richting juf dan doorsnee. Wel een goed gesprek met de schoolarts gehad, maar ook zij zei: Zo te horen hebben jullie zelf genoeg handvatten om hem te begeleiden en het wordt steeds iets beter. Mocht je meer hulp nodig hebben, ben je welkom, maar redt je jezelf, laat dat stempel dan maar zitten..
Ik herken dat erg van onze eerste indruk van M's schoolquote:
Waren bij de montessorischool en het klonk allemaal wel goed. Heel veel leren door het te zien, voelen, etc. Kinderen worden zintuiglijk enorm gestimuleerd ipv alles abstract te benaderen. Het was ook opvallend rustig in de klassen, helemaal geen chaos. Voor kinderen die af en toe zich willen afsluiten zijn er koptelefoons die geluiddicht zijn. En als een kind meer behoefte heeft aan structuur en begeleiding dan passen ze zich daarop aan.
Ik vond dat een pré. Mijn kind is nogal beweeglijk en het feit dat hij wat meer 'dynamisch' kan leren vind ik heel prettig.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen.
. Kdv leidster blijft het benoemen en dan ga je jezelf toch afvragen hoe of wat. Zij blijft me ook adviseren vanuit die invalshoek. Vanuit de beste bedoeling natuurlijk. Dus vandaar dat ik me een beetje ben gaan inlezen.
Ik herken wel veel punten uit de linkjes in de OP overigens (veel herkenning bij strong-willed), maar ik vond het gewoon prettig om wat ervaringen te lezen van anderen. Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen dit hoort gewoon bij de leeftijd/ontwikkelingsfase waarin ze zit, of dit is echt een stukje persoonlijkheid zoals kdv mevrouw zegt.
Goede vraag. Eerste kindje en de onzekerheid die erbij hoort I guessquote:
[..]
Even een oprechte vraag: waarom zou je iets uit gaan zoeken als jij/jullie er (nog) geen last van ondervinden?
Dan werkt wat je doet prima voor jouw kind. Dan kan je volstaan met terugkoppelen wat bij jullie werkt.
(Niet dat ik je weg wil jagen hoor! Als je herkenning, tips en tricks ziet waarmee jij/jullie geholpen zijn ben je hier aan het juiste adres, maar ik zou niet iets uit gaan zoeken als er geen barrieres zijn, omdat iemand iets in jouw kind herkent
. Kdv leidster blijft het benoemen en dan ga je jezelf toch afvragen hoe of wat. Zij blijft me ook adviseren vanuit die invalshoek. Vanuit de beste bedoeling natuurlijk. Dus vandaar dat ik me een beetje ben gaan inlezen. Ik herken wel veel punten uit de linkjes in de OP overigens (veel herkenning bij strong-willed), maar ik vond het gewoon prettig om wat ervaringen te lezen van anderen. Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen dit hoort gewoon bij de leeftijd/ontwikkelingsfase waarin ze zit, of dit is echt een stukje persoonlijkheid zoals kdv mevrouw zegt.
Even een vraagje...
Zijn er hier ook kinderen die naar de bso gaan? En hoe gaat dat?
Het ie hier namelijk drama en vooral heel veel verdriet... en ik weet het even niet meer...
Ik heb volgende week al een gesprek gepland, maar ik weet niet of dat gaat helpen..
Gezeur en gezeik in een spoiler..
Zijn er hier ook kinderen die naar de bso gaan? En hoe gaat dat?
Het ie hier namelijk drama en vooral heel veel verdriet... en ik weet het even niet meer...
Ik heb volgende week al een gesprek gepland, maar ik weet niet of dat gaat helpen..
Gezeur en gezeik in een spoiler..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Loj, je doet het gewoon geweldig 
Is er een andere oplossing? Dus andere bso (misschien KDV met bso gecombineerd zodat Js en Ow) naar dezelfde kunnen? Of een gastouder?
Is er een andere oplossing? Dus andere bso (misschien KDV met bso gecombineerd zodat Js en Ow) naar dezelfde kunnen? Of een gastouder?
Loj
Als het echt om de drukte gaat, is er misschien is er een plekje te creëren voor hem, waar hij wat rust krijgt. Of eerst uit school even met een koptelefoon op een filmpje of iets kijken, zodat hij even wat tijd voor zichzelf heeft? Vraag ook eens aan Ow wat jullie zouden kunnen doen om het voor hem prettiger te maken op de BSO. Betrek hem er ook bij. Zo voelt hij zich tenminste wel serieus genomen en weet hij dat jullie nu samen naar een oplossing proberen te zoeken.
Ik weet hoe moeilijk zoiets is, wij hebben het gehad met overblijven op school. Iedere keer weer drama. Mijn hart brak echt een beetje. Dat bleek uiteindelijk te komen omdat jongens hem pestte. Dat hebben we gelukkig samen met de Juf goed kunnen oplossen. Maar jeetje wat heb ik mij rot gevoel er over.
Dikke knuffel
Als het echt om de drukte gaat, is er misschien is er een plekje te creëren voor hem, waar hij wat rust krijgt. Of eerst uit school even met een koptelefoon op een filmpje of iets kijken, zodat hij even wat tijd voor zichzelf heeft? Vraag ook eens aan Ow wat jullie zouden kunnen doen om het voor hem prettiger te maken op de BSO. Betrek hem er ook bij. Zo voelt hij zich tenminste wel serieus genomen en weet hij dat jullie nu samen naar een oplossing proberen te zoeken.
Ik weet hoe moeilijk zoiets is, wij hebben het gehad met overblijven op school. Iedere keer weer drama. Mijn hart brak echt een beetje. Dat bleek uiteindelijk te komen omdat jongens hem pestte. Dat hebben we gelukkig samen met de Juf goed kunnen oplossen. Maar jeetje wat heb ik mij rot gevoel er over.
Dikke knuffel
Life is what happens while you are busy making other plans...
Loj, wat een naar gevoel.
Ik vind de tip van Skoap om hem eens te vragen hoe het voor hem prettiger kan op de BSO wel een goede, zou ik doen voordat je dat gesprek hebt (als het even mogelijk is), zodat je dat mee zou kunnen nemen in het gesprek.
En anders wat Omentielvo zegt, misschien kijken of er iets kleinschaligers is, bijvoorbeeld een gastouder?
Succes!
Ik vind de tip van Skoap om hem eens te vragen hoe het voor hem prettiger kan op de BSO wel een goede, zou ik doen voordat je dat gesprek hebt (als het even mogelijk is), zodat je dat mee zou kunnen nemen in het gesprek.
En anders wat Omentielvo zegt, misschien kijken of er iets kleinschaligers is, bijvoorbeeld een gastouder?
Succes!
Fake it till you make it...
Loj, geen tips wb de opvang, wel herkenning in het verdriet dat er schuilt in enorm veel meeveren en alles opzij zetten en merken dat het (soms) toch niet genoeg is. Dat je hier bewust mee bezig bent geeft al aan dat je een geweldige moeder bent, je inzet is al heel wat waard
Loj, hier helpen ze Otje om een rustig plekje te vinden maar de drukke dag blijft ellende, op de rustige dag heeft ze er vaak wel plezier in. Ik kan gelukkig een beetje schuiven met werk en haar over het algemeen ophalen uit school op de drukste dag.
Is een gastouder voor Ow geen betere oplossing?
Is een gastouder voor Ow geen betere oplossing?
Loj, V gaat sinds sept naar school en het is herkenbaar. Hij vindt het ook te druk en is helemaal onder de indruk van de grote kinderen, het grote verschil is wel dat V het eenmaal op de bso wel leuk vindt. Het is meer de spanning vooraf.
V gaat twee dagen, op de di en de do, dus ook de drukke dagen. Ik weet niet hoe vaak Ow gaat?
De bso groep bij V is ook op drukke dagen relatief klein, want kleine school, maar wij hebben het als volgt aangepakt en het gaat al een stuk beter:
-hij krijgt een mp3 mee met muziek dat hij mooi vindt om even te luisteren (doet hij niet, maar het idee is geruststellend)
-hij mag een knuffel in de tas meenemen (ik vind knuffels mee slepen zelf erg vies dus dat is bij ons de afspraak, misschien kan hij hem wel meenemen de bso in). Het maakt hem rustig dat er een bekend vriendje is.
- de bso juf heeft met de groep besproken dat sommige kindjes van de kleuters het erg druk vonden en in de groep gevraagd hoe zij die kindjes konden helpen. Nu gaat een groot kindje wel eens met een kleuter apart zitten om voor te lezen en hebben ze een signaal afgesproken om aan te geven dat het te druk is of dat een ander kindje te luidruchtig doet.
- Danic heeft hier eens de magneten van oliefantastisch aanbevolen, die heb ik gekocht en nu gaat V in de ochtend de aanstaande twee dagen invullen. De bso overkomt hem nu niet meer. Hij is tegenwoordig vrij trots dat hij de bso aan de dinsdag heeft weten te linken. 'Morgen ga ik naar de bso he mama!' (Het helpt ook dat hij al voor de tijd nadenkt over of hij die dag wil spelen ja of nee en hij geen nee durft te zeggen als een kindje hem on the spot vraagt. Dan kan ik zelf nog een beetje sturen). In de avond gaan we de ingevulde dagen evalueren (wat liep er anders dan dat je had gedacht) . Soms halen we de tweede dag weg, soms wil hij dat het blijft liggen.
Hoewel het tegenstaan nu niet heel fijn voelt, is het ook iets wat kleuters gewoon ervaren als ze een intensieve dag op school hebben gehad en een drukke bso. Het is ook iets waar hij soms aan moet wennen (imo) om er later ook mee om te kunnen gaan. Drukke dagen en veel mensen gaan we ze niet altijd voor behoeden. Ik heb liever dat hij dan handvatten heeft om met zulke dagen te dealen.
V gaat twee dagen, op de di en de do, dus ook de drukke dagen. Ik weet niet hoe vaak Ow gaat?
De bso groep bij V is ook op drukke dagen relatief klein, want kleine school, maar wij hebben het als volgt aangepakt en het gaat al een stuk beter:
-hij krijgt een mp3 mee met muziek dat hij mooi vindt om even te luisteren (doet hij niet, maar het idee is geruststellend)
-hij mag een knuffel in de tas meenemen (ik vind knuffels mee slepen zelf erg vies dus dat is bij ons de afspraak, misschien kan hij hem wel meenemen de bso in). Het maakt hem rustig dat er een bekend vriendje is.
- de bso juf heeft met de groep besproken dat sommige kindjes van de kleuters het erg druk vonden en in de groep gevraagd hoe zij die kindjes konden helpen. Nu gaat een groot kindje wel eens met een kleuter apart zitten om voor te lezen en hebben ze een signaal afgesproken om aan te geven dat het te druk is of dat een ander kindje te luidruchtig doet.
- Danic heeft hier eens de magneten van oliefantastisch aanbevolen, die heb ik gekocht en nu gaat V in de ochtend de aanstaande twee dagen invullen. De bso overkomt hem nu niet meer. Hij is tegenwoordig vrij trots dat hij de bso aan de dinsdag heeft weten te linken. 'Morgen ga ik naar de bso he mama!' (Het helpt ook dat hij al voor de tijd nadenkt over of hij die dag wil spelen ja of nee en hij geen nee durft te zeggen als een kindje hem on the spot vraagt. Dan kan ik zelf nog een beetje sturen). In de avond gaan we de ingevulde dagen evalueren (wat liep er anders dan dat je had gedacht) . Soms halen we de tweede dag weg, soms wil hij dat het blijft liggen.
Hoewel het tegenstaan nu niet heel fijn voelt, is het ook iets wat kleuters gewoon ervaren als ze een intensieve dag op school hebben gehad en een drukke bso. Het is ook iets waar hij soms aan moet wennen (imo) om er later ook mee om te kunnen gaan. Drukke dagen en veel mensen gaan we ze niet altijd voor behoeden. Ik heb liever dat hij dan handvatten heeft om met zulke dagen te dealen.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Wat klinkt dat goed Away Fijn dat jullie een manier gevonden hebben om V te helpen!
Ik herken het ook, ik merk dat mijn kleuter met veel behoefte aan structuur ook moeite heeft met de drukte van school. De bso is rustiger hier, het is een klein groepje. Dat lijkt wel ok te gaan. Je laatste alinea is ook hoe ik er in sta, al zoek ik dus nog erg naar de handvatten. Lastig om te zien hoor...
Loj, geen andere tips verder maar wel Dat verdriet is zo rot om te zien. Hopelijk gaat het snel beter.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mineola op 07-02-2017 09:39:01 ]
Fijn dat jullie een manier gevonden hebben om V te helpen! Ik herken het ook, ik merk dat mijn kleuter met veel behoefte aan structuur ook moeite heeft met de drukte van school. De bso is rustiger hier, het is een klein groepje. Dat lijkt wel ok te gaan. Je laatste alinea is ook hoe ik er in sta, al zoek ik dus nog erg naar de handvatten. Lastig om te zien hoor...
Loj, geen andere tips verder maar wel
Dat verdriet is zo rot om te zien. Hopelijk gaat het snel beter.[ Bericht 0% gewijzigd door Mineola op 07-02-2017 09:39:01 ]
Dank jullie wel voor de tips (sorry, gisteren 23.30 thuis, dus toen geen energie meer ).
Away, ik ga je tips meenemen in het gesprek volgende week. Ik denk dat ik inderdaad ook een planbord ga introduceren.
Over drie weken is het ook vakantie en is er vakantieopvang. Zelf ben ik ook vrij, dus misschien kan ik daar nog iets mee..
Gisteren was hij vanaf de lunch op school gaan huilen omdat hij naar de bso moest. Toevallig hadden gisteren de schooljuffen een dag geruild en de juf van gisteren is heel erg van het meeveren . Zij is met Ow meegegaan naar boven en samen met hem iets uitgezocht om te gaan spelen. Daarna is ze weggegaan en is het redelijk gegaan. Gisterenavond was Ow weer helemaal vrolijk, want hij hoeft pas over 7 nachtjes weer naar de bso 
Gastouder heb ik overwogen/overweeg ik. Ik vind de groep met veel kindjes juist wel goed voor Ow. Vandaar dat wij toen bewust hebben gekozen voor kdv/bso..
Nogmaals Tnx allemaal
).Away, ik ga je tips meenemen in het gesprek volgende week. Ik denk dat ik inderdaad ook een planbord ga introduceren.
Over drie weken is het ook vakantie en is er vakantieopvang. Zelf ben ik ook vrij, dus misschien kan ik daar nog iets mee..
Gisteren was hij vanaf de lunch op school gaan huilen omdat hij naar de bso moest. Toevallig hadden gisteren de schooljuffen een dag geruild en de juf van gisteren is heel erg van het meeveren
. Zij is met Ow meegegaan naar boven en samen met hem iets uitgezocht om te gaan spelen. Daarna is ze weggegaan en is het redelijk gegaan. Gisterenavond was Ow weer helemaal vrolijk, want hij hoeft pas over 7 nachtjes weer naar de bso Gastouder heb ik overwogen/overweeg ik. Ik vind de groep met veel kindjes juist wel goed voor Ow. Vandaar dat wij toen bewust hebben gekozen voor kdv/bso..
Nogmaals Tnx allemaal
De wereld veert ook niet altijd mee. Misschien een beetje doseren? Een moeder/vader die met alles meeveert maakt de landing in de echte wereld nogal hard....
Het gaat er volgens mij ook om dat je niet alleen elke wens van het kind inwilligt, maar een kind ook wapent tegen de hardheid en onverschilligheid die onze wereld kent. Dat kan best terwijl je zo veel mogelijk rekening houdt met het kind.
Een juf op school heeft er dertig, je kunt niet eisen dat die ieder sneeuwvlokje volledig apart behandelt... Ook al zijn alle kinderen anders, voor de juf lijken ze ook allemaal op elkaar.
Het gaat er volgens mij ook om dat je niet alleen elke wens van het kind inwilligt, maar een kind ook wapent tegen de hardheid en onverschilligheid die onze wereld kent. Dat kan best terwijl je zo veel mogelijk rekening houdt met het kind.
Een juf op school heeft er dertig, je kunt niet eisen dat die ieder sneeuwvlokje volledig apart behandelt... Ook al zijn alle kinderen anders, voor de juf lijken ze ook allemaal op elkaar.
Whatever...
Jammer dat je je betoog met zo'n neerbuigende toon eindigt ("sneeuwvlokje"). Je hebt best een punt, maar als je wilt bijdragen, waarom geef je dan geen concrete tips. Hoe kan je dan doseren? Hoe kan je je kind leren wapenen? Wat zou jij doen als je kind elke keer zo moest huilen en opziet tegen de bso?quote:
De wereld veert ook niet altijd mee. Misschien een beetje doseren? Een moeder/vader die met alles meeveert maakt de landing in de echte wereld nogal hard....
Het gaat er volgens mij ook om dat je niet alleen elke wens van het kind inwilligt, maar een kind ook wapent tegen de hardheid en onverschilligheid die onze wereld kent. Dat kan best terwijl je zo veel mogelijk rekening houdt met het kind.
Een juf op school heeft er dertig, je kunt niet eisen dat die ieder sneeuwvlokje volledig apart behandelt... Ook al zijn alle kinderen anders, voor de juf lijken ze ook allemaal op elkaar.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |