Vorige week kwam het nieuws dat m'n moeder kanker heeft.
Vandaag kwam het nieuws dat het bedrijf waar ik werk failliet aan gaan is. Naast m'n baan was dit ook m'n spaargeld, omdat ik vlak voor de eerste van de drie grote ontslagrondes me min of meer in heb moeten kopen.
Ik weet echt niet meer waar ik het nu zoeken moet. Ik was al doodongelukkig en nu dit. Blue Monday: check.
Heeft ze kans om te overleven?
Kansen zijn op zich vrij goed. Over anderhalve week operatie, dan weten we meer. Maar toch, het blijft kanker.quote:Op maandag 16 januari 2017 23:02 schreef possetje het volgende:
Hoi, en wat zeggen de dokters?
Heeft ze kans om te overleven?
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.quote:
[..]
Kansen zijn op zich vrij goed. Over anderhalve week operatie, dan weten we meer. Maar toch, het blijft kanker.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Sterkte man, helaas ook wat mee te maken gehad en het blijft kut. Ook als iemand niet dood gaat.quote:
[..]
Kansen zijn op zich vrij goed. Over anderhalve week operatie, dan weten we meer. Maar toch, het blijft kanker.
Ik snap dat het superkut is allemaal, maar een andere baan vinden zou vast mogelijk moeten zijn. En laten we hopen dat het met je moeder ook goedkomt, of in ieder geval niet het allerslechtste aannemen.
Het probleem is alleen dat dat dan vaak niet lukt.quote:
of in ieder geval niet het allerslechtste aannemen
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2017 00:07:32 ]
Sterkte ermee.
Snap ik, maar als er meer duidelijkheid is over de prognose (en we er vanuit gaan dat die niet betekent dat de moeder van TS er aan overlijdt) dan scheelt het wel weer wat zorgen.quote:
[..]
Het probleem is alleen dat dat dan vaak niet lukt.
Dat is wel het laatste wat iemand in zijn situatie nu wil horen. Ontwikkel je empathisch gevoel wat meer...quote:Op maandag 16 januari 2017 23:55 schreef Mishu het volgende:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
[ Bericht 96% gewijzigd door EggsTC op 17-01-2017 11:09:54 (Reactie op verwijdering.) ]
Het is een aparte post, mee eens, maar relativeren is in TS z'n geval nodig. Hoe moeilijk dat ook is. Ik zit namelijk in een soortgelijke situatie als TS.quote:
[..]
Dat is wel het laatste wat iemand in zijn situatie nu wil horen. Ontwikkel je empathisch gevoel wat meer...
Wat een kutreactie.quote:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Maar ze zegt niks onwaars (alleen ff niet zo tactisch voor het lijdende onderwerp misschien)quote:
TS: sterkte, maar je moeder heeft nu veel aan een sterke zoon, ze kan nu vast jouw werkgedoe etc. er niet bij gebruiken, dus hoe kut alles ook even is en lijkt, geef jezelf een schop onder je kont. Het komt heus wel weer goed of het wordt weer beter allemaal over een tijdje.
Sjees doe eens normaal.....quote:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Ik lees het al: TS stel je niet zo aan.quote:
Ik vind het geen kutreactie van Mishu. Het is alleen geen kusjekroel, maar dat lijkt me niet verplicht. Ik lees het als: het kan altijd erger, jouw moeder heeft tenminste nog een goede kans om beter te worden, focus je daarop.
TS: sterkte, maar je moeder heeft nu veel aan een sterke zoon, ze kan nu vast jouw werkgedoe etc. er niet bij gebruiken, dus hoe kut alles ook even is en lijkt, geef jezelf een schop onder je kont. Het komt heus wel weer goed of het wordt weer beter allemaal over een tijdje.
Sorry maar de 'het kan altijd erger' uitspraak vind ik wel zo'n dooddoenerquote:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Imo kan je pas gaan relativeren als je weet wat de stand van zaken is betreffende de moeder van TS. Het is iig iets waarvan ik me kan voorstellen dat je dat ff niet wilt horen in zo'n geval.quote:
[..]
Het is een aparte post, mee eens, maar relativeren is in TS z'n geval nodig. Hoe moeilijk dat ook is. Ik zit namelijk in een soortgelijke situatie als TS.
Dit. Precies dit.quote:
[..]
Imo kan je pas gaan relativeren als je weet wat de stand van zaken is betreffende de moeder van TS. Het is iig iets waarvan ik me kan voorstellen dat je dat ff niet wilt horen in zo'n geval.
Sterkte man, ongelofelijk klote.quote:
Geen uitgebreid verhaal op dit moment. Wie terug wil lezen, kan m'n posthistory doorzoeken. Veel kennen het verhaal wel. In het kort: eenzaam, depressie, geen plezier in dingen, veel hoofdpijn. Het enige dat wel goed ging was werk en financieel.
Vorige week kwam het nieuws dat m'n moeder kanker heeft.
Vandaag kwam het nieuws dat het bedrijf waar ik werk failliet aan gaan is. Naast m'n baan was dit ook m'n spaargeld, omdat ik vlak voor de eerste van de drie grote ontslagrondes me min of meer in heb moeten kopen.
Ik weet echt niet meer waar ik het nu zoeken moet. Ik was al doodongelukkig en nu dit. Blue Monday: check.
Enige advies die ik je kan geven voor de komende dagen, doe geen positieve of negatieve aannames, laat het op je afkomen en maak je niet gek in je hoofd.
Over een week of 2 weet je hopelijk wat meer over de situaties. Kan je daarna eens relativeren.
Voorlopig is het wat het is.
Succes de komende periode.
Nou ik niet anders. Alsof het niks is.quote:
Ja ik ben het er mee eens, het is misschien niet wat je wil horen maar het kan van grote waarde zijn. "Het kan altijd erger", deze opmerking herkende ik gelijk, mensen die heel dicht bij mij staan, hebben aan precies deze opmerking in het verleden heel veel gehad. Dus ik hoop de TS ook.
Helemaal mee eens, eerst maar eens afwachten hoe de prognose is.quote:
[..]
Sterkte man, ongelofelijk klote.
Enige advies die ik je kan geven voor de komende dagen, doe geen positieve of negatieve aannames, laat het op je afkomen en maak je niet gek in je hoofd.
Over een week of 2 weet je hopelijk wat meer over de situaties. Kan je daarna eens relativeren.
Voorlopig is het wat het is.
Succes de komende periode.
Het is ook niet niks, ik zit in een vrijwel identieke situatie. Ik zou deze post op een topic van mezelf best waarderen, maar misschien komt dat door mijn associatie met die opmerking. En misschien niet nu nee.. maar om straks te relativeren is zo'n opmerking heel sterk. Vandaar dat ik m laat staan.quote:
[..]
Nou ik niet anders. Alsof het niks is.
Hopelijk valt het allemaal mee.
dat anderen er wellicht baat bij hebben - prima. Ik zou het echt een 'ah joh, niet zo aanstellen' opmerking vinden. Zo vat ik zulke opmerkingen op. Maar goed, dat ben ik.quote:
Ja ik ben het er mee eens, het is misschien niet wat je wil horen maar het kan van grote waarde zijn. "Het kan altijd erger", deze opmerking herkende ik gelijk, mensen die heel dicht bij mij staan, hebben aan precies deze opmerking in het verleden heel veel gehad. Dus ik hoop de TS ook.
Tuurlijk snap ik dat je in TS geval ook moet relativeren. Je weet nog niet hoe ernstig de kanker is. Dat de wereld hoe dan ook onder je voeten weg wordt getrapt als je dat nieuws krijgt te horen - kan ik me goed voorstellen. Gelukkig geen ervaring en hoop het ook nooit te krijgen. Dat je jezelf gek kunt maken met eigen gedachtes, heb ik wel ervaring mee........
Alle sterkte TS. Hoop met je mee dat het allemaal meevalt....
Laten we dit topic een uitlaatklep zijn voor TS.
dit lijkt mij een mooi plek
R&P / Reageren en interpreteren online - hoe ermee omgaan?
edit: posts verwijderd, die discussie kan in het daarvoor bestemde topic gevoerd worden
[ Bericht 20% gewijzigd door Droopie op 17-01-2017 15:03:17 ]
Dit is altijd zo een nare opmerking. Alsof de persoon tegen wie dit gezegd wordt niet verdrietig mag zijn omdat andere mensen 'ergere dingen' hebben meegemaakt.quote:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Jij zegt toch ook wel eens dat je honger hebt? En wat zou jij er dan van vinden als iemand tegen jou zou zeggen dat het altijd erger kan omdat hijzelf al twee keer zo lang niet gegeten heeft als jij? Dan gaat jouw honger echt niet ineens weg ofzo...
En ja, ik spreek uit ervaring: moeder en broertje verloren aan kanker, binnen enkele jaren. En beide keren zat ik tijdens het laatste fase van hun leven in een reorganisatie. En ik werd altijd (en nog steeds) woest als iemand tegen me zei dat er altijd mensen zijn die het zwaarder hebben of dat het erger kan.
En dan weer OnTopic:
TS, wat zich nu in jouw leven afspeelt is kut, en de timing - in de zin van dat alles tegelijk lijkt te komen - is nog kutter. Ik kan uit ervaring zeggen dat voor jezelf zorgen de eerste prioriteit is nu. Dat mag je interpreteren zoals je zelf wil.
Probeer gewoon nu alvast proactief een andere baan te zoeken zodat het hele financiële plaatje een minder grote zorg wordt. Dat is immers het enige punt waar je zelf invloed op uit kunt oefenen. En als dat lukt, dan geeft dat sowieso ook weer een lekkere oppepper. En die kun je nu wel gebruiken.
Hoe je om moet gaan met (het nieuws over) de ziekte van je moeder kan ik je niet vertellen. Ik had daar zelf zo veel moeite mee dat ik daarover geen advies durf te geven.
[ Bericht 23% gewijzigd door SummerBreeze op 17-01-2017 15:46:31 ]
Wat mij geholpen heeft is de komende periode stap voor stap te bekijken.
Eerst de operatie, daarna zien jullie wel verder. Het heeft geen zin om je nu al druk te maken want je weet het gewoon niet.
Spreek met jezelf af dat je leeft van afspraak tot afspraak en uitslag tot uitslag. Aan de hand daarvan ga je je pas druk maken, of niet.
Werk is ook maar werk, je ziet nu in wat het allerbelangrijkste is. Je gezondheid.
Wees sterk voor je moeder en geef haar het gevoel dat ze hier niet alleen in staat.
Kanker hebben is heel eenzaam, laat haar weten dat ze niet alleen is, dat je naast haar staat en als ze het niet trekt, dan pak jij haar hand en trek je haar mee.
Sterkte TS
Maar om weer even ontopic te gaan: sterkte TS! Ik vind het kut voor je en ik hoop dat het met je moeder snel beter zal gaan. Probeer je te focussen op dingen waar je ook echt invloed op hebt. Heel veel sterkte iig!
Tip: je hebt ook inloophuizen voor mensen met kanker en naasten waar je heen kunt. Daar zijn creatieve activiteiten, maar ook workshops over hoe je er mee om gaat als naaste bijvoorbeeld. Veel sterkte en laten we duimen dat dit goed afloopt.
Trek je maar niks aan van Mishu
Sterkte!
Hey Mishu, neuken?quote:
[..]
Mijn vader heeft Alzheimer en mijn zus is reeds overleden aan kanker. Het kan altijd erger.
Ziekte en dood horen bij het leven.
Volgens mij heb jij dat wel nodig
Terug naar TS:
Zoals eerder is gezegd, kijk stap voor stap naar de zaken.
Zowel van je moeder: wat zijn de behandelmogelijkheden, hoe staat zij er zelf in?
Als naar je baan: wanneer is het faillisement? Is er een sociaal programma opgezet? Hebben andere werkgevers nog interesse in je? Als je de antwoorden hiervan weet, weet je wat er te doen staat en lijkt het minder een zwart gat
Sterkte!
Vorige week toen het bericht van m'n moeder kwam ging het allemaal nog wel redelijk. Het is op zich een mildere vorm, dus goed te behandelen. Ik heb een redelijk afwachtende houding wat dit betreft. Ik kan hier momenteel toch weinig aan veranderen.
Gisteren was echt gewoon een kut dag met het gedoe van werk erbij. Vandaag ben ik vooral bezig geweest met juridische zaken. Veel bellen en kijken wat de financiële impact gaat zijn. Kan ik m'n huis nog houden etc, dat is ook absoluut niet zeker. Ik zit met werk in een enorm ingewikkelde financiële constructie. Ik heb dan ook nog geen ontslag gehad, maar dat was wel 10x beter geweest dan waar ik nu in beland ben. Alle andere collega's op één na hebben wel ontslag gehad. Ik ben bang dat die uiteindelijk veel beter af gaan zijn dan ik.
Verder ben ik dus al ruim 10 jaar somber/depressief. Dit allemaal erbij is zo enorm kut. Vannacht heb ik geheel niet geslapen. Ik was echt heel blij toen het weer licht werd. Ik heb nog nooit zoveel pijn in m'n borst gehad als afgelopen nacht. Ik hoop echt dat dat vannacht weg is. Ik kon alleen op m'n rug liggen en m'n rechterzij. Andere houdingen voelde alsof m'n hart ermee zou stoppen. Dat zal wel met name tussen m'n oren zitten, maar toch.
Stress levert inderdaad een druk op de borst op. Iets wat 'tussen de oren' zit slaat ook op je lichaam.quote:
Bedankt voor de steunbetuigingen.
Vorige week toen het bericht van m'n moeder kwam ging het allemaal nog wel redelijk. Het is op zich een mildere vorm, dus goed te behandelen. Ik heb een redelijk afwachtende houding wat dit betreft. Ik kan hier momenteel toch weinig aan veranderen.
Gisteren was echt gewoon een kut dag met het gedoe van werk erbij. Vandaag ben ik vooral bezig geweest met juridische zaken. Veel bellen en kijken wat de financiële impact gaat zijn. Kan ik m'n huis nog houden etc, dat is ook absoluut niet zeker. Ik zit met werk in een enorm ingewikkelde financiële constructie. Ik heb dan ook nog geen ontslag gehad, maar dat was wel 10x beter geweest dan waar ik nu in beland ben. Alle andere collega's op één na hebben wel ontslag gehad. Ik ben bang dat die uiteindelijk veel beter af gaan zijn dan ik.
Verder ben ik dus al ruim 10 jaar somber/depressief. Dit allemaal erbij is zo enorm kut. Vannacht heb ik geheel niet geslapen. Ik was echt heel blij toen het weer licht werd. Ik heb nog nooit zoveel pijn in m'n borst gehad als afgelopen nacht. Ik hoop echt dat dat vannacht weg is. Ik kon alleen op m'n rug liggen en m'n rechterzij. Andere houdingen voelde alsof m'n hart ermee zou stoppen. Dat zal wel met name tussen m'n oren zitten, maar toch.
Maar mooi dat het een mildere vorm van kanker is en goed te behandelen. Hoop doet leven!
Goede woordkeuze.quote:
[..]
Sorry maar de 'het kan altijd erger' uitspraak vind ik wel zo'n dooddoener
En als pessimist heb je er ook niks aan. Zo'n uitspraak wordt door zulke mensen juist vertaald als 'kut da's waar, het kan nog erger en dat zal ook wel gebeuren!'.quote:
[..]
Sorry maar de 'het kan altijd erger' uitspraak vind ik wel zo'n dooddoener
Toch zou ik daar maar eens mee naar de dokter gaan. Zélf als het tussen je oren zit. Pijn door stress moet je vanaf. Nu ben je namelijk bang dat je vannacht weer pijn hebt, en morgen etc. Dus weer stress. Die cirkel moet je doorbreken. Daar kan de dokter je bij helpen.quote:
Bedankt voor de steunbetuigingen.
Vorige week toen het bericht van m'n moeder kwam ging het allemaal nog wel redelijk. Het is op zich een mildere vorm, dus goed te behandelen. Ik heb een redelijk afwachtende houding wat dit betreft. Ik kan hier momenteel toch weinig aan veranderen.
Gisteren was echt gewoon een kut dag met het gedoe van werk erbij. Vandaag ben ik vooral bezig geweest met juridische zaken. Veel bellen en kijken wat de financiële impact gaat zijn. Kan ik m'n huis nog houden etc, dat is ook absoluut niet zeker. Ik zit met werk in een enorm ingewikkelde financiële constructie. Ik heb dan ook nog geen ontslag gehad, maar dat was wel 10x beter geweest dan waar ik nu in beland ben. Alle andere collega's op één na hebben wel ontslag gehad. Ik ben bang dat die uiteindelijk veel beter af gaan zijn dan ik.
Verder ben ik dus al ruim 10 jaar somber/depressief. Dit allemaal erbij is zo enorm kut. Vannacht heb ik geheel niet geslapen. Ik was echt heel blij toen het weer licht werd. Ik heb nog nooit zoveel pijn in m'n borst gehad als afgelopen nacht. Ik hoop echt dat dat vannacht weg is. Ik kon alleen op m'n rug liggen en m'n rechterzij. Andere houdingen voelde alsof m'n hart ermee zou stoppen. Dat zal wel met name tussen m'n oren zitten, maar toch.
En kan je niet met je werkgever overleggen om jou dan ook te ontslaan als dat - net als je andere collega's - voor jou in dit geval beter is?
Dat laatste gaat niet gebeuren, dan valt het bedrijf direct om en is m'n baas miljoenen investeringen sowieso kwijt. Bovendien heb ik zelf een participatie hierin, dus dat kost mij ook veel geld. En vragen om ontslag moet je ook mee oppassen voor WW-rechten e.d. Ik moet ook nog geld hebben om een woning te betalen.quote:
[..]
Toch zou ik daar maar eens mee naar de dokter gaan. Zélf als het tussen je oren zit. Pijn door stress moet je vanaf. Nu ben je namelijk bang dat je vannacht weer pijn hebt, en morgen etc. Dus weer stress. Die cirkel moet je doorbreken. Daar kan de dokter je bij helpen.
En kan je niet met je werkgever overleggen om jou dan ook te ontslaan als dat - net als je andere collega's - voor jou in dit geval beter is?
Die pijn op de borst heb ik wel eens vaker, maar begin deze week heel erg. De laatste twee nachten wel aardig geslagen en toen was het ook bijna helemaal weg. Vandaag is het er helaas weer. Huisarts ben ik al geweest vorige week en ga ik komende week ook weer heen.
Ze gaan uit van alleen een operatie vooralsnog, daarna verder kijken. M'n moeder is er heel luchtig onder. Ze zegt dat ze dit liever heeft dan een zware operatie die ze vorig jaar had. Dat had niets met kanker te maken.quote:
[..]
Hey Mishu, neuken?
Volgens mij heb jij dat wel nodig
Terug naar TS:
Zoals eerder is gezegd, kijk stap voor stap naar de zaken.
Zowel van je moeder: wat zijn de behandelmogelijkheden, hoe staat zij er zelf in?
Sociaalprogramma is er niet. Alles gaat individueel op basis van vaststellingsovereenkomsten. Die zijn voor iedereen compleet anders. Ik heb er een paar ingezien. Of er officieel een faillissement komt is nog niet duidelijk. M'n baas wil het bedrijf nog in leven proberen te houden en wachten tot de markt aantrekt, maar ik zie weinig in die strategie. Het maakt mijn positie alleen extreem onzeker. Uiteindelijk zou ik wel werk moeten kunnen vinden, ik denk alleen niet in dezelfde branche. Ik ben bang dat het inhoudelijk ook moeilijk is om iets te vinden dat ik zou leuk vond als dat ik deed.quote:Als naar je baan: wanneer is het faillisement? Is er een sociaal programma opgezet? Hebben andere werkgevers nog interesse in je? Als je de antwoorden hiervan weet, weet je wat er te doen staat en lijkt het minder een zwart gat
Sterkte!
Nja. Ik had alleen het gevoel dat ik al een jaar of 10-12 in een dal zat en daar kwam ik ook niet uit. Nu val ik opeens nog een stuk dieper.quote:
Tijdje terug in een soortgelijke situatie gezeten: relatie naar de knoppen, moeder kanker (2x), geen baan. Uiteindelijk heb ik maar gewoon geaccepteerd dat mijn leven op dat moment kut was en geprobeerd mijn 'geluk' en plezier uit hele kleine dingen te halen. Het kan een tijdje duren, maar uiteindelijk klim je wel weer uit dat dal.
Sterkte!
Jezus, wat heavy. Ik wens jou sterkte. Wat kan je nu doen?quote:
Geen uitgebreid verhaal op dit moment. Wie terug wil lezen, kan m'n posthistory doorzoeken. Veel kennen het verhaal wel. In het kort: eenzaam, depressie, geen plezier in dingen, veel hoofdpijn. Het enige dat wel goed ging was werk en financieel.
Vorige week kwam het nieuws dat m'n moeder kanker heeft.
Vandaag kwam het nieuws dat het bedrijf waar ik werk failliet aan gaan is. Naast m'n baan was dit ook m'n spaargeld, omdat ik vlak voor de eerste van de drie grote ontslagrondes me min of meer in heb moeten kopen.
Ik weet echt niet meer waar ik het nu zoeken moet. Ik was al doodongelukkig en nu dit. Blue Monday: check.
Hoe kom je er dan bij om te zeggen dat ontslag waarschijnlijk keer beter voor je zou zijn dan nu en je collega's beter af zijn met hun ontslag? Zoals ik het nu lees zou jij dus juist helemaal niet beter af zijn met ontslag. Maar misschien begreep ik je verkeerd.quote:
[..]
Dat laatste gaat niet gebeuren, dan valt het bedrijf direct om en is m'n baas miljoenen investeringen sowieso kwijt. Bovendien heb ik zelf een participatie hierin, dus dat kost mij ook veel geld. En vragen om ontslag moet je ook mee oppassen voor WW-rechten e.d. Ik moet ook nog geld hebben om een woning te betalen.
Goed dat je naar de dokter gegaan bent vorige week. Wat zei deze toen? Kreeg je een advies of medicijn of doorverwijzing?quote:Die pijn op de borst heb ik wel eens vaker, maar begin deze week heel erg. De laatste twee nachten wel aardig geslagen en toen was het ook bijna helemaal weg. Vandaag is het er helaas weer. Huisarts ben ik al geweest vorige week en ga ik komende week ook weer heen.
Doorverwijzing, maar niet specifiek voor die klachten.quote:
[..]
Hoe kom je er dan bij om te zeggen dat je collega's beter af zijn met hun ontslag? Zoals ik het nu lees zou jij dus juist helemaal niet beter af zijn met ontslag. Maar misschien begreep ik je verkeerd.
[..]
Goed dat je naar de dokter gegaan bent vorige week. Wat zei deze toen? Kreeg je een advies of medicijn of doorverwijzing?
Collega's hebben geen participatie, wel een aantal maanden mee en een ontslagvergoeding. Als het de komende wekend/maanden fout gaat, ben ik veel geld kwijt, krijg ik geen maanden mee en geen ontslagvergoeding. Dan zou ik nog veel slechter af zijn dan nu ontslag krijgen en m'n inleg kwijt.
Sommige mensen zullen alleen miserie kennen. Ik ben ook zo iemand. Wat doe je ermee? Hoe ga je ermee om? Je past je aan, zoals een organisme, volgens de evolutietheorie, zich aanpast, teneinde het overleven van hetgeen waaruit jij bent geconstrueerd. De bezigheid van het voortplanten zou de zwaarte kunnen verminderen, maar die poging blijkt helaas een geluksopname van kortstondige aard. Beter richt je je op het absurdistische van het bestaan an sich - de omarming van alle miserie erin: een annulering van de vergelijking met de meer fortuinlijke medemens, de acceptatie van jouw plaats in de kou. Terwijl je rillend thuiszit moet je een glimlach kunnen forceren bij de erkenning van de wanhoop inherent aan bestaan zoals het is. Dat is een noodzakelijkheid. De hedonistische -heden ten dagen bekend als de materialistische- neigingen zal je moeten leren herkennen voor wat ze zijn in een poging je eigenlijke aard te overstijgen. Het leed horend bij het verlies van geliefde familieleden hoort echter bij elk mens; dat is niet hetgeen jou opzij zet van de rest. De ervaring daarvan moet je pogen niet toe te voegen aan al je overige omstandigheden; wees daarin eerlijk. Doe dat niet, en je maakt het te verleidelijk jezelf te verzuipen in zelfmedelijden. Nogmaals, orden alles op z'n eigen merites; geef alles zijn plaats in het geheel en neem afstand door het te beschouwen als een gevolg van een onfortuinlijke gebeurtenis; jouw geboorte.quote:
[..]
Nja. Ik had alleen het gevoel dat ik al een jaar of 10-12 in een dal zat en daar kwam ik ook niet uit. Nu val ik opeens nog een stuk dieper.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-01-2017 23:55:34 ]