R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nja. Ik had alleen het gevoel dat ik al een jaar of 10-12 in een dal zat en daar kwam ik ook niet uit. Nu val ik opeens nog een stuk dieper.quote:Op dinsdag 17 januari 2017 20:38 schreef Budapestenaar het volgende:
Tijdje terug in een soortgelijke situatie gezeten: relatie naar de knoppen, moeder kanker (2x), geen baan. Uiteindelijk heb ik maar gewoon geaccepteerd dat mijn leven op dat moment kut was en geprobeerd mijn 'geluk' en plezier uit hele kleine dingen te halen. Het kan een tijdje duren, maar uiteindelijk klim je wel weer uit dat dal.
Sterkte!
Jezus, wat heavy. Ik wens jou sterkte. Wat kan je nu doen?quote:
Geen uitgebreid verhaal op dit moment. Wie terug wil lezen, kan m'n posthistory doorzoeken. Veel kennen het verhaal wel. In het kort: eenzaam, depressie, geen plezier in dingen, veel hoofdpijn. Het enige dat wel goed ging was werk en financieel.
Vorige week kwam het nieuws dat m'n moeder kanker heeft.
Vandaag kwam het nieuws dat het bedrijf waar ik werk failliet aan gaan is. Naast m'n baan was dit ook m'n spaargeld, omdat ik vlak voor de eerste van de drie grote ontslagrondes me min of meer in heb moeten kopen.
Ik weet echt niet meer waar ik het nu zoeken moet. Ik was al doodongelukkig en nu dit. Blue Monday: check.
Ik ben tegen de islam en komst van meer Moslims (mannen), mensen (vrouwen) met een Arabisch afkomst zijn welkom als ze zich aanpassen aan westerse normen en waarden. Eva Green, is een goed voorbeeld van vooruitgang in Europa.
Hoe kom je er dan bij om te zeggen dat ontslag waarschijnlijk keer beter voor je zou zijn dan nu en je collega's beter af zijn met hun ontslag? Zoals ik het nu lees zou jij dus juist helemaal niet beter af zijn met ontslag. Maar misschien begreep ik je verkeerd.quote:
[..]
Dat laatste gaat niet gebeuren, dan valt het bedrijf direct om en is m'n baas miljoenen investeringen sowieso kwijt. Bovendien heb ik zelf een participatie hierin, dus dat kost mij ook veel geld. En vragen om ontslag moet je ook mee oppassen voor WW-rechten e.d. Ik moet ook nog geld hebben om een woning te betalen.
Goed dat je naar de dokter gegaan bent vorige week. Wat zei deze toen? Kreeg je een advies of medicijn of doorverwijzing?quote:Die pijn op de borst heb ik wel eens vaker, maar begin deze week heel erg. De laatste twee nachten wel aardig geslagen en toen was het ook bijna helemaal weg. Vandaag is het er helaas weer. Huisarts ben ik al geweest vorige week en ga ik komende week ook weer heen.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Doorverwijzing, maar niet specifiek voor die klachten.quote:Op zaterdag 21 januari 2017 23:38 schreef Greys het volgende:
[..]
Hoe kom je er dan bij om te zeggen dat je collega's beter af zijn met hun ontslag? Zoals ik het nu lees zou jij dus juist helemaal niet beter af zijn met ontslag. Maar misschien begreep ik je verkeerd.
[..]
Goed dat je naar de dokter gegaan bent vorige week. Wat zei deze toen? Kreeg je een advies of medicijn of doorverwijzing?
Collega's hebben geen participatie, wel een aantal maanden mee en een ontslagvergoeding. Als het de komende wekend/maanden fout gaat, ben ik veel geld kwijt, krijg ik geen maanden mee en geen ontslagvergoeding. Dan zou ik nog veel slechter af zijn dan nu ontslag krijgen en m'n inleg kwijt.
Sommige mensen zullen alleen miserie kennen. Ik ben ook zo iemand. Wat doe je ermee? Hoe ga je ermee om? Je past je aan, zoals een organisme, volgens de evolutietheorie, zich aanpast, teneinde het overleven van hetgeen waaruit jij bent geconstrueerd. De bezigheid van het voortplanten zou de zwaarte kunnen verminderen, maar die poging blijkt helaas een geluksopname van kortstondige aard. Beter richt je je op het absurdistische van het bestaan an sich - de omarming van alle miserie erin: een annulering van de vergelijking met de meer fortuinlijke medemens, de acceptatie van jouw plaats in de kou. Terwijl je rillend thuiszit moet je een glimlach kunnen forceren bij de erkenning van de wanhoop inherent aan bestaan zoals het is. Dat is een noodzakelijkheid. De hedonistische -heden ten dagen bekend als de materialistische- neigingen zal je moeten leren herkennen voor wat ze zijn in een poging je eigenlijke aard te overstijgen. Het leed horend bij het verlies van geliefde familieleden hoort echter bij elk mens; dat is niet hetgeen jou opzij zet van de rest. De ervaring daarvan moet je pogen niet toe te voegen aan al je overige omstandigheden; wees daarin eerlijk. Doe dat niet, en je maakt het te verleidelijk jezelf te verzuipen in zelfmedelijden. Nogmaals, orden alles op z'n eigen merites; geef alles zijn plaats in het geheel en neem afstand door het te beschouwen als een gevolg van een onfortuinlijke gebeurtenis; jouw geboorte.quote:
[..]
Nja. Ik had alleen het gevoel dat ik al een jaar of 10-12 in een dal zat en daar kwam ik ook niet uit. Nu val ik opeens nog een stuk dieper.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-01-2017 23:55:34 ]
|
|
