W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
10-08-2017quote:
Deze schedel suggereert dat de wieg van de mensheid toch echt in Afrika stond
De schedel kan bovendien onthullen hoe de laatste gemeenschappelijke voorouder van alle levende apen en mensen er ongeveer uitzag.
Wetenschappers ontdekten de schedel in Kenia, in gesteentelagen die zo’n 13 miljoen jaar oud zijn. De schedel behoort toe aan een soort die ons tot voor kort onbekend was en de naam Nyanzapithecus alesi heeft gekregen. Het is een belangrijke ontdekking, zo stellen de onderzoekers. Want deze schedel kan wel eens meer inzicht geven in een mysterieus tijdvak van de menselijke evolutie: de tijd waarin apen en mensen zich van hun gemeenschappelijke voorouder afsplitsten.
Twee prangende vragen
Al lang is bekend dat mensen nauw verwant zijn aan apen zoals de chimpansee, gorilla, orang-oetan en gibbon. Maar over de laatste gemeenschappelijke voorouder van de mens en deze apen is bar weinig bekend. “We hebben veel spectaculaire fossielen teruggevonden die laten zien hoe mensen de laatste zes tot zeven miljoen jaar in Afrika geëvolueerd zijn nadat ze zich van de chimpansees hebben afgesplitst,” vertelt onderzoeker Fred Spoor. Maar veel minder is bekend over de evolutie van de gemeenschappelijke voorouders van apen en mensen die meer dan 10 miljoen jaar geleden leefden. Er zijn weinig relevante fossiele resten teruggevonden en wat er werd ontdekt, is incompleet. En daardoor is het lastig gebleken om een antwoord te vinden op twee zeer belangrijke vragen: ontstond de gemeenschappelijke voorouder van de levende apen en mensen in Afrika en hoe zag die gemeenschappelijke voorouder eruit?”
Afrikaanse oorsprong
Met de nieuwe ontdekking komen we dichter bij de antwoorden op deze vragen in de buurt. Want de schedel is niet alleen verrassend compleet. Deze is ook nog eens zo’n 13 miljoen jaar oud en stamt dus uit een periode waarover we nog vrij weinig weten. “Nyanzapithecus alesi maakte deel uit van een groep primaten die meer dan 10 miljoen jaar in Afrika leefde,” vertelt onderzoeker Isaiah Nengo. “Wat de ontdekking van N. alesi laat zien, is dat deze groep dicht op de oorsprong van de levende apen en mensen zat en dat die oorsprong in Afrika ligt.”
Volgens de onderzoekers behoorde de schedel toe aan een jong dier dat ongeveer 1 jaar en vier maanden oud moet zijn geweest. “Een nabijgelegen vulkaan begroef het bos waarin de baby-aap leefde, waardoor het fosiel en talloze bomen bewaard zijn gebleven en voorzag ons ook van de belangrijke vulkanische mineralen waarmee we het fossiel konden dateren,” legt onderzoeker Craig Feibel uit. Afbeelding: Fred Spoor.
Eerder zijn al wel verwanten van N. alesi teruggevonden. Maar uit die vondst kon weinig worden afgeleid. “Tot nu waren van alle Nyanzapithecus-soorten die we kenden alleen de tanden teruggevonden en was onduidelijk of het nu apen waren of niet,” vertelt onderzoeker John Fleagle. “Wat belangrijk is, is dat de schedel volledig ontwikkelde benige oorbuizen heeft, een belangrijk kenmerk waarmee we deze kunnen linken aan levende apen.
De ontdekte schedel is ongeveer zo groot als een citroen en heeft een opvallend smalle snuit. Op het eerste gezicht doet de schedel dan ook een beetje denken aan die van een jonge gibbon. “Daardoor zou je in eerste instantie denken dat het een uitgestorven gibbon is, maar onze analyse laat zien dat dit uiterlijk niet exclusief onder gibbons te vinden is, maar meerdere malen evolueerde onder uitgestorven mensapen, apen en hun verwanten,” legt onderzoeker Chris Gilbert. Bovendien blijkt uit onderzoek dat N. alesi zich ook zeker niet als een gibbon gedroeg. “Gibbons staan bekend om hun snelle en acrobatische gedrag in bomen, maar het binnenoor van N. alesi laat zien dat deze zich veel voorzichtiger verplaatste,” vertelt Spoor.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-08-2017
Mysterie ontrafeld: zo kwamen eerste dieren op Aarde
De Aarde was ooit haast volledig bedekt met gletsjers en die hebben een sleutelrol gespeeld bij het ontstaan van complex leven. © Wikipedia.
Recent onderzoek werpt nieuw licht op de oorsprong van de eerste dieren. Daarin spelen reuzengletsjers een hoofdrol. Tijdens de periode van de 'Sneeuwbalaarde' verpulverden die gletsjers hele bergen en de daaropvolgende periode waarin de Aarde spectaculair opwarmde zou hebben bijgedragen tot complex leven. Daarmee was de dominantie van bacteriën voorbij.
Dit voltrok zich over een periode van miljoenen jaren: hele bergketens werden tot stof vermalen door gigantische gletsjers die de hele Aarde bedekten en daarna luidde een drastische klimaatverandering een nieuw biologisch tijdperk in.
Volslagen mysterie
Tot zowat 650 miljoen jaar geleden werd het leven op Aarde gedomineerd door eenvoudige bacteriën, tot complexere levensvormen het overnamen. Waarom dit gebeurde, was tot voor kort een volslagen mysterie.
Australische en Duitse wetenschappers stellen nu dat ze het keerpunt hebben vastgepind waarop het leven op Aarde begon te evolueren naar een gevarieerd dierenrijk: van insecten tot dinosaurussen en mensen.
Deze "revolutie van ecosystemen" begon 700 miljoen jaar geleden, toen onze planeet de 'Sneewbalaarde' werd en zowat het hele aardoppervlak met ijs bedekt was.
Levensnoodzakelijke voedingsstoffen
Gigantische gletsjers vermaalden bergketens tot poeder, waarbij levensnoodzakelijke voedingsstoffen zoals fosfaten vrijkwamen. Daarna, tijdens een "extreme opwarming van de Aarde", smolt de Sneeuwbal en voerden rivieren die voedingsstoffen naar de oceaan.
Het nieuwe gematigde klimaat en de plotse toestroom van voedsel schiepen de perfecte omstandigheden voor het eerste complexe leven. Denk daarbij niet aan gewervelde dieren, laat staan zoogdieren. Het ging toen om algen, ons aller voorouders.
Hoe de onderzoekers dat uitvogelden? Professor Jochen Brocks, van de nationale universiteit van Australië, verklaart dat ze bewijzen hebben gevonden door gesteente uit die periode te verpletteren en er zo 'molecules van oude organismen' aan te onttrekken. "Die molecules leren ons dat het 650 miljoen jaar geleden interessant werd. Dat was een revolutie van ecosystemen, de opkomst van de algen".
Basis van voedselketen
De bacteriën die tot dan de oceanen domineerden, werden weggedrongen door deze complexere levensvormen. "Deze grote en voedzame organismen lagen aan de basis van de voedselketen en zorgden voor de energie die nodig was voor de ontwikkeling van complexe ecosystemen waarin steeds grotere en complexere dieren, zoals de mens, konden floreren", stel Brocks.
De restanten van die oude organismen werden aangetroffen in afzettingsgesteente uit Australië dat dateert uit de periode net na het smelten van de Sneeuwbalaarde. Daarin werden tekenen van moleculaire fossielen gevonden. "Toen wisten we meteen dat we een baanbrekende ontdekking hadden gedaan, namelijk dat de Sneeuwbalaarde betrokken was bij de ontwikkeling van grote en complexe levensvormen", stelt professor Amber Jarrett van dezelfde universiteit.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
(HLN)
Mysterie ontrafeld: zo kwamen eerste dieren op Aarde
De Aarde was ooit haast volledig bedekt met gletsjers en die hebben een sleutelrol gespeeld bij het ontstaan van complex leven. © Wikipedia.
Recent onderzoek werpt nieuw licht op de oorsprong van de eerste dieren. Daarin spelen reuzengletsjers een hoofdrol. Tijdens de periode van de 'Sneeuwbalaarde' verpulverden die gletsjers hele bergen en de daaropvolgende periode waarin de Aarde spectaculair opwarmde zou hebben bijgedragen tot complex leven. Daarmee was de dominantie van bacteriën voorbij.
Dit voltrok zich over een periode van miljoenen jaren: hele bergketens werden tot stof vermalen door gigantische gletsjers die de hele Aarde bedekten en daarna luidde een drastische klimaatverandering een nieuw biologisch tijdperk in.
Volslagen mysterie
Tot zowat 650 miljoen jaar geleden werd het leven op Aarde gedomineerd door eenvoudige bacteriën, tot complexere levensvormen het overnamen. Waarom dit gebeurde, was tot voor kort een volslagen mysterie.
Australische en Duitse wetenschappers stellen nu dat ze het keerpunt hebben vastgepind waarop het leven op Aarde begon te evolueren naar een gevarieerd dierenrijk: van insecten tot dinosaurussen en mensen.
Deze "revolutie van ecosystemen" begon 700 miljoen jaar geleden, toen onze planeet de 'Sneewbalaarde' werd en zowat het hele aardoppervlak met ijs bedekt was.
Levensnoodzakelijke voedingsstoffen
Gigantische gletsjers vermaalden bergketens tot poeder, waarbij levensnoodzakelijke voedingsstoffen zoals fosfaten vrijkwamen. Daarna, tijdens een "extreme opwarming van de Aarde", smolt de Sneeuwbal en voerden rivieren die voedingsstoffen naar de oceaan.
Het nieuwe gematigde klimaat en de plotse toestroom van voedsel schiepen de perfecte omstandigheden voor het eerste complexe leven. Denk daarbij niet aan gewervelde dieren, laat staan zoogdieren. Het ging toen om algen, ons aller voorouders.
Hoe de onderzoekers dat uitvogelden? Professor Jochen Brocks, van de nationale universiteit van Australië, verklaart dat ze bewijzen hebben gevonden door gesteente uit die periode te verpletteren en er zo 'molecules van oude organismen' aan te onttrekken. "Die molecules leren ons dat het 650 miljoen jaar geleden interessant werd. Dat was een revolutie van ecosystemen, de opkomst van de algen".
Basis van voedselketen
De bacteriën die tot dan de oceanen domineerden, werden weggedrongen door deze complexere levensvormen. "Deze grote en voedzame organismen lagen aan de basis van de voedselketen en zorgden voor de energie die nodig was voor de ontwikkeling van complexe ecosystemen waarin steeds grotere en complexere dieren, zoals de mens, konden floreren", stel Brocks.
De restanten van die oude organismen werden aangetroffen in afzettingsgesteente uit Australië dat dateert uit de periode net na het smelten van de Sneeuwbalaarde. Daarin werden tekenen van moleculaire fossielen gevonden. "Toen wisten we meteen dat we een baanbrekende ontdekking hadden gedaan, namelijk dat de Sneeuwbalaarde betrokken was bij de ontwikkeling van grote en complexe levensvormen", stelt professor Amber Jarrett van dezelfde universiteit.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-09-2017
Mensachtige voetafdrukken gevonden die ouder zijn dan voeten zelf
© Andrzej Boczarowski.
Wetenschappers hebben op het eiland Kreta voetafdrukken ontdekt die daar eigenlijk niet zouden mogen zijn. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. De rotsformaties met de prints dateren van 5,7 miljoen jaar geleden. Toen hadden onze voorouders nog 'aapachtige' voeten en leefden ze in Afrika. Zo werd altijd al verondersteld. Het zou kunnen betekenen dat we al veel langer rechtop lopen dan gedacht.
De voetafdrukken werden gevonden in Trachilos in het westen van het Griekse eiland Kreta. Na onderzoek bleken ze duidelijke kenmerken van rechtopstaande mensen te vertonen. Met een unieke vorm: een lange zool, vijf korte tenen, geen klauwen en een grote teen. Met een opvallende bal onder de voet. Terwijl de voeten van mensachtigen veel meer lijken op een menselijke hand. De stap in de evolutie naar modernere voeten zou, zo wordt aangenomen, pas 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.
De huidige theorieën rond de oorsprong van de mens zijn onder meer gebouwd rond vondsten van fossielen van de Australopithecus in Zuid- en Oost-Afrika. En in de 3,7 miljoen jaar oude Laetoli-voetafdrukken van een rechtopstaande voorouder (behordend tot de Hominini) die aangetroffen werden in Tanzania. Terwijl in Ethiopië voetafdrukken van 4,4 miljoen jaar oud gevonden werden, afkomstig van de Ardipithecus ramidus, ook behorend tot de geslachtengroep Hominini (van wie wij afstammen). Die voetafdrukken lijken nog veel meer op die van een aap dan op die van de moderne mens. Maar de voetafdrukken van Trachilos zijn dus nóg ouder, 5,7 miljoen jaar, én lijken tegelijkertijd 'menselijker' dan die van de Ardipithecus.
Kreta nog geen eiland
Mysterie dus, of minstens een contradictie met de sinds lang aangenomen theorie dat de Ardipithecus een rechtstreekse voorouder is van latere mensachtigen. De onderzoekers komen dan ook tot een conclusie die "controversieel kan zijn", geven ze toe. Het zou erop neerkomen dat er mogelijk nog een andere, vooralsnog onbekende, mensachtige op aarde rechtop rondliep, lang voor de wetenschap dat tot nu toe bevroedde. En ook élders, want voor het eerst zouden fossielen van mensachtigen die ouder zijn dan 1,8 miljoen jaar NIET uit Afrika komen.
Let wel: 5,7 miljoen jaar geleden - tijdens het Mioceen - was Kreta geen eiland maar hing het nog vast aan Griekenland. De Sahara bestond bovendien nog niet en de savanne strekte zich uit van Noord-Afrika tot wat nu Zuid-Oost-Europa is. Het is dus niet ondenkbaar dat het leefgebied van mensachtigen zich zou uitgebreid hebben tot dat deel van de mediterrane regio.
Het was paleontoloog Gerard Gierlinski die tijdens zijn vakantie op Kreta in 2002 de voetafdrukken ontdekte. Hij heeft er met zijn team meer dan tien jaar over gedaan om zijn vondst grondig te onderzoeken. Het is afwachten hoe de wetenschap zal reageren en de paper, gepubliceerd in Proceedings of the Geologists' Association, al dan niet als overtuigend bewijs zal beschouwen.
Onlangs nog werden 7,2 miljoen jaar oude fossielen van de primaat Graecopithecus, gevonden in Griekenland en Bulgarije, geherklasseerd als behorend tot de stamboom van onze voorouders. Dat leek ook al te suggereren dat de menselijke oorsprong toch niet in Afrika ligt maar in Europa. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
(HLN)
Mensachtige voetafdrukken gevonden die ouder zijn dan voeten zelf
© Andrzej Boczarowski.
Wetenschappers hebben op het eiland Kreta voetafdrukken ontdekt die daar eigenlijk niet zouden mogen zijn. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. De rotsformaties met de prints dateren van 5,7 miljoen jaar geleden. Toen hadden onze voorouders nog 'aapachtige' voeten en leefden ze in Afrika. Zo werd altijd al verondersteld. Het zou kunnen betekenen dat we al veel langer rechtop lopen dan gedacht.
De voetafdrukken werden gevonden in Trachilos in het westen van het Griekse eiland Kreta. Na onderzoek bleken ze duidelijke kenmerken van rechtopstaande mensen te vertonen. Met een unieke vorm: een lange zool, vijf korte tenen, geen klauwen en een grote teen. Met een opvallende bal onder de voet. Terwijl de voeten van mensachtigen veel meer lijken op een menselijke hand. De stap in de evolutie naar modernere voeten zou, zo wordt aangenomen, pas 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.
De huidige theorieën rond de oorsprong van de mens zijn onder meer gebouwd rond vondsten van fossielen van de Australopithecus in Zuid- en Oost-Afrika. En in de 3,7 miljoen jaar oude Laetoli-voetafdrukken van een rechtopstaande voorouder (behordend tot de Hominini) die aangetroffen werden in Tanzania. Terwijl in Ethiopië voetafdrukken van 4,4 miljoen jaar oud gevonden werden, afkomstig van de Ardipithecus ramidus, ook behorend tot de geslachtengroep Hominini (van wie wij afstammen). Die voetafdrukken lijken nog veel meer op die van een aap dan op die van de moderne mens. Maar de voetafdrukken van Trachilos zijn dus nóg ouder, 5,7 miljoen jaar, én lijken tegelijkertijd 'menselijker' dan die van de Ardipithecus.
Kreta nog geen eiland
Mysterie dus, of minstens een contradictie met de sinds lang aangenomen theorie dat de Ardipithecus een rechtstreekse voorouder is van latere mensachtigen. De onderzoekers komen dan ook tot een conclusie die "controversieel kan zijn", geven ze toe. Het zou erop neerkomen dat er mogelijk nog een andere, vooralsnog onbekende, mensachtige op aarde rechtop rondliep, lang voor de wetenschap dat tot nu toe bevroedde. En ook élders, want voor het eerst zouden fossielen van mensachtigen die ouder zijn dan 1,8 miljoen jaar NIET uit Afrika komen.
Let wel: 5,7 miljoen jaar geleden - tijdens het Mioceen - was Kreta geen eiland maar hing het nog vast aan Griekenland. De Sahara bestond bovendien nog niet en de savanne strekte zich uit van Noord-Afrika tot wat nu Zuid-Oost-Europa is. Het is dus niet ondenkbaar dat het leefgebied van mensachtigen zich zou uitgebreid hebben tot dat deel van de mediterrane regio.
Het was paleontoloog Gerard Gierlinski die tijdens zijn vakantie op Kreta in 2002 de voetafdrukken ontdekte. Hij heeft er met zijn team meer dan tien jaar over gedaan om zijn vondst grondig te onderzoeken. Het is afwachten hoe de wetenschap zal reageren en de paper, gepubliceerd in Proceedings of the Geologists' Association, al dan niet als overtuigend bewijs zal beschouwen.
Onlangs nog werden 7,2 miljoen jaar oude fossielen van de primaat Graecopithecus, gevonden in Griekenland en Bulgarije, geherklasseerd als behorend tot de stamboom van onze voorouders. Dat leek ook al te suggereren dat de menselijke oorsprong toch niet in Afrika ligt maar in Europa. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat laatste klopt, er zijn een heleboel moderne Turken, ook wat betreft de plaats van religie. Maar een deel daarvan heeft toch op het verleden gestemd. Want daar staat Erdogan voor.. Wat die familie betreft, dat heeft inderdaad niks mef Evolutie te maken. Ook niet met Turkije, al kun je er - met wat moeite - symboliek in zien: ze konden maar even staan, en gingen meteen weer kruipen.quote:Op zaterdag 24 juni 2017 11:04 schreef MrRatio het volgende:
Tsja Turkije en evolutie.
Het leek er even dat Turkije een bijdrage kon leveren aan de evolutietheorie. Een familie had gezinsleden die niet rechtop konden lopen.
http://news.nationalgeogr(...)60308_all_fours.html
http://www.dailymail.co.u(...)verse-evolution.html
Helaas voor de wetenschap, het was geen genenkwestie, maar een kwestie van opvoeding: de volwassenen hadden niet geleerd om te lopen, en bleven daardoor in een kruipstadium hangen.
Disclaimer: niet alle Turken zijn zo primitief.
Maar wat jij verder over die familie vertelt, klopt voor geen meter: er is wel degelijk een lichamelijke oorzaak, zelfs een genetisch bepaalde. En nergens heeft de wetenschap die onzin zelfs maar als idee geopperd. Laat staan als • theorie• Die paar loslopende idioten neemt niemand serieus. Het idee dat gaan lopen een kwestie van opvoeding is, is ook al grote onzin. Hoe lang heb jel naar de video gekeken 5 minuten? Hoeveel regels van die flutkrant? Minder dan 7, want daar staat a byproduct of a hereditary condition relating to balance
Maar zelfs als je geen Engels verstaat, is het knetterduidelijk: ze, hebben grote evenwichtsproblemen, ook bij het lopen op handen en voeten.
En wat een k*t-docu, een clown uit het museum die beroemd wil worden met een soort aapmensen te "onderzoeken". Wat hij helemaal niet kan, omdat ie nog uitgelegd moet krijgen wat een cerebellum is. Nadat 'ie terug is van het aapjes kijken met een cameraploeg. En dat stompzinnige commentaar: geen dier loopt zo goed op twee benen als wij, en dat komt door ons geweldige gevoel voor evenwicht. Dus de struisvogel stumpert maar wat, apen razen door de boomtoppen, en klipgeiten nemen met gladde hoeven de smalste randjes van steile rotsen, met een gevoel voor evenwicht dat niet kan tippen aan het onze.
Waarom post je zulke bagger eigenlijk, als je niet de moeite neemt om te lezen of te kijken?
[ Bericht 5% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 03:26:57 ]
-- <br />Pinpoint
Seksuele selectie kan alles verklaren. Kaalhoofdigheid? Even denken waar dat gunstig voor kan zijn.. hm... kweenie, zal dus wel sexy gevonden zijn. Geen vacht meer? lijkt me duidelijk: als jij de keuze had tussen een harige en een naakte vrouw/man, waar zou je het mee doen? Langere benen en alleen daarmee lopen? nogal wiedes: om die harige types te ontlopen, want die hadden ook liever ons, dan eentje met kriebelhaar en vlooien Of gewoon om beter te laten zien wat voor vlees je in de kuip te brokkelen hebt. En zo splitste de mens zich af van de andere apen. Als we in koudere streken weer een vacht hadden gekregen, was dat geen enkel probleem geweest. Dan waren de voorkeuren blijkbaar weer terug veranderd, of werd zo'n gladde huid kennelijk toch onhoudbaar, en kozen de wijfjes toch maar geld een kriebelige engerd voor hun eieren.quote:Op vrijdag 26 mei 2017 10:43 schreef Semisane het volgende:
quote:
In 1871, Charles Darwin suggested that a female’s choice of mate could drive the evolution of mating signals in males. His idea stems from his observations of the iconic courtship displays of peacocks, the songs of crickets and his contemporary insights into the whimsical nature of human females. [...]
[...] “But Darwin also proposed that sexual selection can favour males who are better at detecting and responding to signals from females, including chemical signals like pheromones. So males with sensory structures that can better detect female signals may have the edge in finding them in order to mate and pass on their genes.”
But he says this idea has been largely overlooked until now.
Seksuele selectie is voor evolutiebiologen een pain in the ass. Het bestaat, en komt veel voor. Maar iets dat zo makkelijk alles kan verklaren, maar waar geen bewijs voor is, behalve "er is geen andere verklaring" kan net zo goed niet de oorzaak geweest zijn. En hindert dan wel het vinden van de echte. Dus dat "overlooked until now" is een tricky argument, als collega's aarzelen bij je hypothese dat iets door seksuele selectie zo gekomen is. Er is een reden voor hun aarzeling.
[ Bericht 2% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 04:32:04 ]
-- <br />Pinpoint
Slecht idee, je moet beginnen bij iets waar je wat zinnigs over kunt zeggen.quote:
Laten wij bij het begin beginnen.
Wat was het eerst?
-- <br />Pinpoint
Volgens mijbegrijp jij dat artikel niet zo goed. Waar precies claimt iemand dat seksuele selectie "alles" verklaard? Het gaat toch over een vrij specifiek onderwerp en een vrij specifieke voorspelling.quote:
[..]
Seksuele selectie kan alles verklaren. Kaalhoofdigheid? Even denken waar dat gunstig voor kan zijn.. hm... kweenie, zal dus wel sexy gevonden zijn. Geen vacht meer? lijkt me duidelijk: als jij de keuze had tussen een harige en een naakte vrouw/man, waar zou je het mee doen? Langere benen en alleen daarmee lopen? nogal wiedes: om die harige types te ontlopen, want die hadden ook liever ons, dan eentje met kriebelhaar en vlooien Of gewoon om beter te laten zien wat voor vlees je in de kuip te brokkelen hebt. En zo splitste de mens zich af van de andere apen. Als we in koudere streken weer een vacht hadden gekregen, was dat geen enkel probleem geweest. Dan waren de voorkeuren blijkbaar weer terug veranderd, of werd zo'n gladde huid kennelijk toch onhoudbaar, en kozen de wijfjes toch maar geld een kriebelige engerd voor hun eieren.
Seksuele selectie is voor evolutiebiologen een pain in the ass. Het bestaat, en komt veel voor. Maar iets dat zo makkelijk alles kan verklaren, maar waar geen bewijs voor is, behalve "er is geen andere verklaring" kan net zo goed niet de oorzaak geweest zijn. En hindert dan wel het vinden van de echte. Dus dat "overlooked until now" is een tricky argument, als collega's aarzelen bij je hypothese dat iets door seksuele selectie zo gekomen is. Er is een reden voor hun aarzeling.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Dat het alles verklaart? Dat zeg ik, en dat is precies het probleem: wat voor eigenschap je ook wilt evolutionair wilt verklaren, met seksuele selectie lukt het altijd. En elke keer gaat het om iets specifieks. Dat maakt het niet tot een onjuiste verklaring, het kan heel goed zo gegaan zijn. En als niemand een andere, plausibele verklaring heeft, is seksuele selectie voorlopig de enige. Die is dan geschikt om te noemen, als creationisten, maar ook serieuze geïnteresseerden bijv. op school, vragen hoe het door evolutie zo geworden kan zijn.quote:Op vrijdag 8 september 2017 08:32 schreef Semisane het volgende:
[..]
Volgens mijbegrijp jij dat artikel niet zo goed. Waar precies claimt iemand dat seksuele selectie "alles" verklaard? Het gaat toch over een vrij specifiek onderwerp en een vrij specifieke voorspelling.
Het is te vergelijken met een archeologische vondst van een prehistorisch kledingstuk, waarvan de herkomst onbekend is, tussen 2 plekken waar ooit nederzettingen zijn geweest. Sommige eigenschappen zijn functioneel gezien in omgeving A te verwachten maar niet in omgeving B. Dan kan onderzoek naar pollen enz. de hypothese ondersteunen, dat het daar vandaan komt. Maar er is ook een eigenschap die daar niet bij past, iets dat in A nooit nodig was. Of waar niemand een functie voor kan bedenken. Dan kan het mode geweest zijn. Maar of het dat was, weet je niet, want misschien was er toch een functie. Stel je een eiland voor, waar het bij regen altijd noodweer is met zware storm. De bewoners weten niet beter of dat is overal zo. Daar spoelt een paraplu aan. Goh, wat een aparte wandelstok. Die zal vast van van een elitair figuur geweest zijn, op een ander eiland.
[ Bericht 4% gewijzigd door Pinpoint op 08-09-2017 12:06:30 ]
-- <br />Pinpoint
Je begrijpt dat seksuele selectie een heel specifieke subset is van natuurlijke selectie en dat de eerste vorm maar bij bepaalde voorspellingen wordt gebruikt als verklaring?
Geen enkele bioloog die beweerd dat seksuele selectie "alles" verklaard binnen de evolutie theorie, dat beweerd men ook niet m.b.t. Natuurlijke selectie.
Ik begrijp eigenlijk je kritiek specifiek op het artikel niet zo, maar de discussie daarover hoort eigenlijk plaats in het topic W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic. #2 dit topic puur over evolutie nieuws-artikelen kan gaan.
Geen enkele bioloog die beweerd dat seksuele selectie "alles" verklaard binnen de evolutie theorie, dat beweerd men ook niet m.b.t. Natuurlijke selectie.
Ik begrijp eigenlijk je kritiek specifiek op het artikel niet zo, maar de discussie daarover hoort eigenlijk plaats in het topic W&T / [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic. #2 dit topic puur over evolutie nieuws-artikelen kan gaan.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
08-09-2017
Warme grotten onder ijs Antarctica herbergen mogelijk nieuwe diersoorten
© afp.
Het is koud op Antarctica, maar onder het ijs bevinden zich ook grotten met warme temperaturen tot 25 graden Celsius. Onderzoekers hebben in bodemstalen uit ondergrondse holen rond de vulkaan Mount Erebus op Antarctica DNA van mossen, algen en kleine diertjes gevonden. Ook DNA dat niet matcht met bekende soorten.
Mount Erebus is een actieve vulkaan op het eiland Ross op Antarctica. Rond de vulkaan bevinden zich verscheidene holen uitgehouwen onder het ijs door stoom. Wetenschappers hebben onderzoek verricht dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Polar Biology.
"Er is licht bij de grotopeningen en licht dringt dieper door in bepaalde grotten die bedekt zijn met een dunnere laag ijs", zegt co-auteur, dr. Ceridwen Fraser van de Australian National University (ANU) in Canberra. Het meeste DNA komt overeen met dat van planten en dieren die al elders op Antarctica aangetroffen werden. Maar ander DNA kon dan weer niet helemaal geïdentificeerd worden, zegt Fraser.
Nieuwe wereld
Zijn collega-onderzoeker, prof. Craig Cary van de Nieuw-Zeelandse University of Waikato, bevestigt dat eerdere studies al wezen op een scala aan bacteriën en schimmels in de vulkanische holen. "Maar dit onderzoek wijst op de aanwezigheid van hogere planten en dieren", zegt hij.
Een derde mede-auteur van het wetenschapsartikel, prof. Laurie Connell van de University of Maine, zegt dat de studie nog niet bewijst dat de planten en dieren vandaag nog altijd in de grotten leven. "Nu moeten we die van naderbij bekijken en gaan zoeken naar levende organismen. Als die bestaan, dan opent dit de deur naar een opwindende nieuwe wereld", zegt ze.
Antarctica telt wel meer vulkanen. Er zouden zich dus weleens meer van dat soort grottensystemen onder het ijs op het continent kunnen bevinden
(HLN)
Warme grotten onder ijs Antarctica herbergen mogelijk nieuwe diersoorten
© afp.
Het is koud op Antarctica, maar onder het ijs bevinden zich ook grotten met warme temperaturen tot 25 graden Celsius. Onderzoekers hebben in bodemstalen uit ondergrondse holen rond de vulkaan Mount Erebus op Antarctica DNA van mossen, algen en kleine diertjes gevonden. Ook DNA dat niet matcht met bekende soorten.
Mount Erebus is een actieve vulkaan op het eiland Ross op Antarctica. Rond de vulkaan bevinden zich verscheidene holen uitgehouwen onder het ijs door stoom. Wetenschappers hebben onderzoek verricht dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Polar Biology.
"Er is licht bij de grotopeningen en licht dringt dieper door in bepaalde grotten die bedekt zijn met een dunnere laag ijs", zegt co-auteur, dr. Ceridwen Fraser van de Australian National University (ANU) in Canberra. Het meeste DNA komt overeen met dat van planten en dieren die al elders op Antarctica aangetroffen werden. Maar ander DNA kon dan weer niet helemaal geïdentificeerd worden, zegt Fraser.
Nieuwe wereld
Zijn collega-onderzoeker, prof. Craig Cary van de Nieuw-Zeelandse University of Waikato, bevestigt dat eerdere studies al wezen op een scala aan bacteriën en schimmels in de vulkanische holen. "Maar dit onderzoek wijst op de aanwezigheid van hogere planten en dieren", zegt hij.
Een derde mede-auteur van het wetenschapsartikel, prof. Laurie Connell van de University of Maine, zegt dat de studie nog niet bewijst dat de planten en dieren vandaag nog altijd in de grotten leven. "Nu moeten we die van naderbij bekijken en gaan zoeken naar levende organismen. Als die bestaan, dan opent dit de deur naar een opwindende nieuwe wereld", zegt ze.
Antarctica telt wel meer vulkanen. Er zouden zich dus weleens meer van dat soort grottensystemen onder het ijs op het continent kunnen bevinden
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-09-2017
Moderne mens ontstond meer dan 300.000 jaar geleden
Het zou betekenen dat de moderne mens tot wel 170.000 jaar ouder is dan gedacht.
De onderzoekers bestudeerden het genoom van zeven mensen die lang geleden leefden in wat vandaag de dag Zuid-Afrika is. Drie van hen waren boeren ten tijde van de IJzertijd en leefden tussen 500 en 300 jaar geleden. De andere vier individuen waren jagers en verzamelaars die zo’n 2000 jaar geleden leefden. De onderzoekers analyseerden het genoom van deze zeven personen en keken tevens naar databases gevuld met informatie over moderne en archaïsche genomen.
Jager en verzamelaar
Al snel kwam de focus te liggen op het DNA van een Zuid-Afrikaans jongetje dat zo’n 2000 jaar geleden leefde. Niet alleen omdat zijn genetische materiaal nog van hoge kwaliteit was, maar ook omdat hij een jager en verzamelaar was die leefde in een tijd vóór migranten uit noordelijker Afrika de Zuid-Afrikaanse kust bereikten. Het betekent dat zijn genetische materiaal zich nog niet gemixt had met dat van mensen uit andere delen van Afrika en Eurazië.
Tot wel 350.000 jaar oud
De onderzoekers vergeleken het genoom van de jongen met dat van andere mensen afkomstig uit andere tijdvakken en gebieden. En op basis daarvan konden de onderzoekers inschatten wanneer de eerste populatie moderne mensen ontstond. Dat zou zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden zijn gebeurd. “Dat betekent dat moderne mensen eerder ontstonden dan eerder werd gedacht,” stelt onderzoeker Marlize Lombard.
“Onderzoek wijst erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond”
Homo naledi
In het verleden zijn fossiele vondsten uit Oost-Afrika vaak gebruikt om het ontstaan van moderne mensen te dateren. En daaruit rolde dan dat de moderne mens zo’n 180.000 jaar geleden ontstond. Maar dit nieuwe onderzoek stelt dus dat het veel eerder gebeurde: zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden. In datzelfde tijdvlak leefde in Zuid-Afrika zeker nog één en mogelijk zelfs twee andere soorten mensachtigen, waaronder de recent ontdekte Homo naledi.
Daarnaast wijzen fossiele vondsten, archeologische ontdekkingen en genetisch onderzoek erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond. In plaats daarvan lijken zowel het zuidelijke als noordelijke deel van Afrika hierin een rol te hebben gespeeld. “Dus zowel paleo-antropologisch als genetisch bewijs wijst in steeds sterkere mate op een multiregionale oorsprong van anatomisch gezien moderne mensen in Afrika, dat wil zeggen dat Homo sapiens niet op één plek in Afrika ontstond, maar op verschillende plaatsen op het continent geëvolueerd is uit oudere vormen en er sprake was van een gene flow tussen groepen van verschillende plekken,” aldus onderzoeker Carina Schlebusch.
(scientias.nl)
Moderne mens ontstond meer dan 300.000 jaar geleden
Het zou betekenen dat de moderne mens tot wel 170.000 jaar ouder is dan gedacht.
De onderzoekers bestudeerden het genoom van zeven mensen die lang geleden leefden in wat vandaag de dag Zuid-Afrika is. Drie van hen waren boeren ten tijde van de IJzertijd en leefden tussen 500 en 300 jaar geleden. De andere vier individuen waren jagers en verzamelaars die zo’n 2000 jaar geleden leefden. De onderzoekers analyseerden het genoom van deze zeven personen en keken tevens naar databases gevuld met informatie over moderne en archaïsche genomen.
Jager en verzamelaar
Al snel kwam de focus te liggen op het DNA van een Zuid-Afrikaans jongetje dat zo’n 2000 jaar geleden leefde. Niet alleen omdat zijn genetische materiaal nog van hoge kwaliteit was, maar ook omdat hij een jager en verzamelaar was die leefde in een tijd vóór migranten uit noordelijker Afrika de Zuid-Afrikaanse kust bereikten. Het betekent dat zijn genetische materiaal zich nog niet gemixt had met dat van mensen uit andere delen van Afrika en Eurazië.
Tot wel 350.000 jaar oud
De onderzoekers vergeleken het genoom van de jongen met dat van andere mensen afkomstig uit andere tijdvakken en gebieden. En op basis daarvan konden de onderzoekers inschatten wanneer de eerste populatie moderne mensen ontstond. Dat zou zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden zijn gebeurd. “Dat betekent dat moderne mensen eerder ontstonden dan eerder werd gedacht,” stelt onderzoeker Marlize Lombard.
“Onderzoek wijst erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond”
Homo naledi
In het verleden zijn fossiele vondsten uit Oost-Afrika vaak gebruikt om het ontstaan van moderne mensen te dateren. En daaruit rolde dan dat de moderne mens zo’n 180.000 jaar geleden ontstond. Maar dit nieuwe onderzoek stelt dus dat het veel eerder gebeurde: zo’n 350.000 tot 260.000 jaar geleden. In datzelfde tijdvlak leefde in Zuid-Afrika zeker nog één en mogelijk zelfs twee andere soorten mensachtigen, waaronder de recent ontdekte Homo naledi.
Daarnaast wijzen fossiele vondsten, archeologische ontdekkingen en genetisch onderzoek erop dat de transitie van archaïsche mensen naar moderne mensen niet op één plek in Afrika plaatsvond. In plaats daarvan lijken zowel het zuidelijke als noordelijke deel van Afrika hierin een rol te hebben gespeeld. “Dus zowel paleo-antropologisch als genetisch bewijs wijst in steeds sterkere mate op een multiregionale oorsprong van anatomisch gezien moderne mensen in Afrika, dat wil zeggen dat Homo sapiens niet op één plek in Afrika ontstond, maar op verschillende plaatsen op het continent geëvolueerd is uit oudere vormen en er sprake was van een gene flow tussen groepen van verschillende plekken,” aldus onderzoeker Carina Schlebusch.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
https://www.vrt.be/vrtnws(...)komst-van-voorouder/quote:Fossiele monsterkrokodil wijst op vroegere opkomst van voorouders krokodillen
Paleontologen aan de University of Edinburgh hebben een nieuwe soort fossiele zeekrokodil ontdekt, die nieuw licht werpt op de oorsprong van de verre afstammelingen van de moderne krokodillen. De ontdekking toont aan dat een uitgestorven groep van waterreptielen miljoenen jaren eerder ontstaan is dan tot nu gedacht werd.
Luc De Roy
wo 04 okt 18:56
De nieuw ontdekte soort was geen kleintje: de krokodil was meer dan 3 meter lang en leefde in de warme, ondiepe zeeën die een groot deel van wat nu Europa is, bedekten. De krokodil had krachtige kaken en grote, gezaagde tanden, die haar toelieten zich te voeden met grote prooien, zoals prehistorische inktvissen.
https://www.omroepwest.nl(...)g-wat-leren-van-apenquote:'Vrouwen kunnen nog wat leren van apen'
LEIDEN - Volgens de Universiteit Leiden kunnen vrouwelijke wetenschappers wat leren van bonobo's. Dat concluderen enkele onderzoekers na een studie over het delen van informatie.
Voor het onderzoek werden bijna 300 onderzoekers benaderd over de hele wereld. De vraag: of ze bepaalde onderzoeksresultaten wilden delen, zonder tegenprestatie. Die resultaten op zich waren niet interessant, maar of er een reactie volgde des te meer.
Een groot deel van de onderzoekers wilde wel informatie delen. Maar nu komt het. Mannen die van een man een verzoek kregen, stemden 15 procent vaker toe dan mannen die het verzoek van een vrouw kregen, of vrouwen die het verzoek van een man óf vrouw kregen.
Vrouwelijke leider bij bonobo's
De grote sekseverschillen zijn volgens de Leidse onderzoekers te wijten aan de toenemende competitie die vrouwelijke onderzoekers ervaren. Ook ouderwetse netwerken met mannen kunnen een rol spelen.
Maar dat vrouwen niet op dezelfde schaal vrouwen willen helpen, is opmerkelijk. Volgens onderzoekster Mariska Kret kunnen vrouwen wat dat betreft nog wat leren van bonobo-apen. 'Die hebben een vrouwelijke leider juist omdat de vrouwen elkaar zo goed supporten.'
Alleen bij wetenschappers of breder
De onderzoekers willen in de toekomst onderzoeken of de sekseverschillen alleen bij wetenschappers voorkomen, of dat het een algemeen patroon is.
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/10/171019143010.htmquote:Evolution in your back garden: Great tits may be adapting their beaks to birdfeeders
A British enthusiasm for feeding birds may have caused UK great tits to have evolved longer beaks than their European counterparts, according to new research. The findings identify for the first time the genetic differences between UK and Dutch great tits which researchers were then able to link to longer beaks in UK birds.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
Ergens heb ik het idee dat tits in deze context iets anders betekend dan op de rest van Fok!quote:
[..]
https://www.sciencedaily.com/releases/2017/10/171019143010.htm
Kan iemand dat woordje voor me vertalen?
Engelse Vogelliefhebbers hebben kennelijk ook behoeftes inderdaad.quote:
[..]
Ergens heb ik het idee dat tits in deze context iets anders betekend dan op de rest van Fok!
Kan iemand dat woordje voor me vertalen?
Maar wij hier in Nederland noemen het de Koolmees (Parus major).
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
02-11-2017
Nieuwe soort orang-oetan ontdekt
En hij is nu al de meest bedreigde mensaap ter wereld.
Tot voor kort waren ons – naast de mens – zes grote mensapen bekend: de Sumatraanse en Borneose orang-oetan, de chimpansee, de bonobo en oostelijke- en westelijke gorilla. Maar nieuw onderzoek toont aan dat we er eentje over het hoofd hebben gezien. Een geïsoleerde populatie orang-oetans op Sumatra blijkt namelijk echt een aparte soort te zijn. En die soort heeft de naam Tapanuli-orang-oetans gekregen (Pongo tapanuliensis).
Sumatra
De nieuwe soort leeft in het noordelijke deel van Sumatra. Het bestaan van de populatie is al lang bekend. Ook het vermoeden dat deze orang-oetans tot een nieuwe soort behoorden, is niet nieuw. Eerder onderzoek toonde al aan dat hun gedrag anders was dan dat van bekende orang-oetans. Ook genetisch waren er de nodige verschillen. Maar de echte doorbraak kwam in 2013 toen onderzoekers de handen konden leggen op het skelet van één van deze op Noord-Sumatra levende orang-oetans. Onderzoek wees uit dat zowel de schedel als de tanden van de orang-oetan radicaal anders waren dan die van bekende orang-oetans. En daarmee verdiende deze populatie een eigen soortnaam. “Het gebeurt niet elke dag dat we een nieuwe soort mensaap ontdekken, dus de ontdekking is zeker opwindend,” stelt onderzoeker Michael Krutzen.
De nieuwe orang-oetan. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Zorgelijk
De gloednieuwe soort geeft echter direct reden tot zorg. Want de populatie telt slechts 800 apen én wordt ernstig bedreigd. Zo zijn stropers een probleem. Net als de plannen die er liggen voor de aanleg van dam die ervoor zou zorgen dat een groot deel van het leefgebied van deze apen onder water komt te staan.
De nieuwe soort in close-up. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Al met al ziet de toekomst er somber uit. Onderzoek suggereert dat een sterftecijfer van minder dan 1 procent per jaar al tot het uitsterven van de soort zou kunnen leiden. “Als per jaar 8 van de 800 dieren gedood of op een andere manier uit de populatie verwijderd worden, kan de soort al gedoemd zijn om te verdwijnen,” aldus de onderzoekers. Ze pleiten er dan ook voor om alles in het werk te stellen om deze apen van de ondergang te redden. Dat betekent: een betere bescherming van hun leefgebied en de apen zelf. En tevens meer onderzoek doen naar wat deze apen hindert. “Mensapen behoren tot de best bestudeerde soorten ter wereld,” vertelt onderzoeker Erik Meijaard. “Als we na 200 jaar serieus biologisch onderzoek nog steeds nieuwe soorten binnen deze groep kunnen ontdekken, wat vertelt ons dat dan over al het andere dat we over het hoofd zien: onbekende soorten, onbekende ecologische relaties, kritieke grenzen die we niet zouden moeten overschrijden? Mensen voeren een wereldwijd experiment uit, maar hebben geen idee welke impact dat echt heeft en hoe het uiteindelijk onze eigen overlevingskansen kan ondermijnen.”
Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP
(scientias.nl)
Nieuwe soort orang-oetan ontdekt
En hij is nu al de meest bedreigde mensaap ter wereld.
Tot voor kort waren ons – naast de mens – zes grote mensapen bekend: de Sumatraanse en Borneose orang-oetan, de chimpansee, de bonobo en oostelijke- en westelijke gorilla. Maar nieuw onderzoek toont aan dat we er eentje over het hoofd hebben gezien. Een geïsoleerde populatie orang-oetans op Sumatra blijkt namelijk echt een aparte soort te zijn. En die soort heeft de naam Tapanuli-orang-oetans gekregen (Pongo tapanuliensis).
Sumatra
De nieuwe soort leeft in het noordelijke deel van Sumatra. Het bestaan van de populatie is al lang bekend. Ook het vermoeden dat deze orang-oetans tot een nieuwe soort behoorden, is niet nieuw. Eerder onderzoek toonde al aan dat hun gedrag anders was dan dat van bekende orang-oetans. Ook genetisch waren er de nodige verschillen. Maar de echte doorbraak kwam in 2013 toen onderzoekers de handen konden leggen op het skelet van één van deze op Noord-Sumatra levende orang-oetans. Onderzoek wees uit dat zowel de schedel als de tanden van de orang-oetan radicaal anders waren dan die van bekende orang-oetans. En daarmee verdiende deze populatie een eigen soortnaam. “Het gebeurt niet elke dag dat we een nieuwe soort mensaap ontdekken, dus de ontdekking is zeker opwindend,” stelt onderzoeker Michael Krutzen.
De nieuwe orang-oetan. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Zorgelijk
De gloednieuwe soort geeft echter direct reden tot zorg. Want de populatie telt slechts 800 apen én wordt ernstig bedreigd. Zo zijn stropers een probleem. Net als de plannen die er liggen voor de aanleg van dam die ervoor zou zorgen dat een groot deel van het leefgebied van deze apen onder water komt te staan.
De nieuwe soort in close-up. Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP.
Al met al ziet de toekomst er somber uit. Onderzoek suggereert dat een sterftecijfer van minder dan 1 procent per jaar al tot het uitsterven van de soort zou kunnen leiden. “Als per jaar 8 van de 800 dieren gedood of op een andere manier uit de populatie verwijderd worden, kan de soort al gedoemd zijn om te verdwijnen,” aldus de onderzoekers. Ze pleiten er dan ook voor om alles in het werk te stellen om deze apen van de ondergang te redden. Dat betekent: een betere bescherming van hun leefgebied en de apen zelf. En tevens meer onderzoek doen naar wat deze apen hindert. “Mensapen behoren tot de best bestudeerde soorten ter wereld,” vertelt onderzoeker Erik Meijaard. “Als we na 200 jaar serieus biologisch onderzoek nog steeds nieuwe soorten binnen deze groep kunnen ontdekken, wat vertelt ons dat dan over al het andere dat we over het hoofd zien: onbekende soorten, onbekende ecologische relaties, kritieke grenzen die we niet zouden moeten overschrijden? Mensen voeren een wereldwijd experiment uit, maar hebben geen idee welke impact dat echt heeft en hoe het uiteindelijk onze eigen overlevingskansen kan ondermijnen.”
Afbeelding: Maxime Aliaga / Sumatran Orangutan Conservation Program, SOCP
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meer: https://www.vrt.be/vrtnws(...)jke-valstrikken---z/quote:Mammoet-mannetjes stierven vaker in "natuurlijke valstrikken", zo blijkt uit DNA
Zeven op de tien fossiele overblijfselen van wolharige mammoeten blijken afkomstig te zijn van mannetjes. Dat blijkt uit DNA-onderzoek op 98 specimens uit verschillende delen van Siberië. De onderzoekers denken dat de onervaren jonge mannetjes vaker alleen rondtrokken, meer risico's namen, en vaker aan hun einde kwamen door in een "natuurlijke valstrik" te vallen, die het waarschijnlijker maakte dat hun overblijfselen bewaard zijn gebleven.
Luc De Roy
18:34
07-11-2017
Dit stofje kan wel eens van cruciaal belang zijn geweest voor het ontstaan van leven op aarde
Met diamidofosfaat vallen puzzelstukjes op hun plaats.
Voor de eerste levensvormen op aarde konden ontstaan, waren er eerst drie ingrediënten nodig. Namelijk: korte strengen nucleotiden voor het opslaan van genetische informatie, korte ketens van aminozuren (peptiden) die de belangrijkste functies van cellen vervulden en lipiden die een soort celwand-achtige structuur konden vormen. Onderzoekers denken dat een chemische reactie – die ze fosforylering noemen – van cruciaal belang is geweest voor de ‘montage’ van deze drie ingrediënten. Een fraaie theorie. Maar er is één probleem: tot voor kort was er geen stofje bekend dat in de begintijd van het leven op aarde aanwezig was én deze drie ingrediënten voor leven zij-aan-zij onder dezelfde, realistische omstandigheden kon produceren.
Diamidofosfaat
Maar een nieuw onderzoek brengt daar verandering in. Onderzoekers hebben namelijk zo’n stofje gevonden. En het heet diamidofosfaat. “Wij suggereren een fosforylering die leidde tot oligonucelotiden, oligopeptiden en de cel-achtige structuren om ze mee in te kapselen,” vertelt onderozeker Ramanarayanan Krishnamurthy. “En dat moet weer geleid hebben tot andere chemische processen die eerder niet mogelijk waren, wat mogelijk weer leidde tot de eerste simpele, op cellen gebaseerde levende wezens.”
Experiment
De onderzoekers baseren zich op experimenten. Tijdens deze experimenten toonden ze aan dat diamidofosfaat in water onder een breed scala aan temperaturen de vier nucleosiden die dienst doen als bouwblokken van RNA kon fosforyleren. Voeg er een ander simpel organisch stofje waarvan wordt aangenomen dat het op de jonge aarde aanwezig was – imidazol – aan toe en de activiteiten van diamidofosfaat leiden tot het ontstaan van korte, RNA-achtige ketens van deze gefosforyleerde bouwblokken. En van de bouwblokken van lipiden bleek diamidofosfaat – met wat water en imidazool – ook primitieve versies van cellen te kunnen knutselen. Bovendien bleek het stofje in water op kamertemperatuur verschillende aminozuren te fosforyleren en aan elkaar te koppelen, zodat korte ketens peptiden (kleinere versies van eiwitten) ontstonden. “Met diamidofosfaat en water en milde omstandigheden kun je ervoor zorgen dat deze drie belangrijke klassen van pre-biologische moleculen samenkomen en transformeren, zodat de mogelijkheid ontstaat dat ze de interactie met elkaar aangaan.”
Het doet Krishnamurthy allemaal een beetje denken aan de goede fee uit Assepoester. “Die zwaait met haar stokje: ‘poef, poef, poef’ en al het eenvoudige wordt getransformeerd tot iets complex en interessants.” Of het werkelijk zo gegaan is toen de eerste levensvormen op aarde het levenslicht zagen? Dat blijft gissen. Zo is bijvoorbeeld nog niet bewezen dat diamidofosfaat op de jonge aarde aanwezig was. De volgende stap is dan ook: zoeken naar aanwijzingen dat dit stofje – of stofjes die een vergelijkbare rol konden spelen – op aarde te vinden waren vóór het leven ontstond.
(scientias.nl)
Dit stofje kan wel eens van cruciaal belang zijn geweest voor het ontstaan van leven op aarde
Met diamidofosfaat vallen puzzelstukjes op hun plaats.
Voor de eerste levensvormen op aarde konden ontstaan, waren er eerst drie ingrediënten nodig. Namelijk: korte strengen nucleotiden voor het opslaan van genetische informatie, korte ketens van aminozuren (peptiden) die de belangrijkste functies van cellen vervulden en lipiden die een soort celwand-achtige structuur konden vormen. Onderzoekers denken dat een chemische reactie – die ze fosforylering noemen – van cruciaal belang is geweest voor de ‘montage’ van deze drie ingrediënten. Een fraaie theorie. Maar er is één probleem: tot voor kort was er geen stofje bekend dat in de begintijd van het leven op aarde aanwezig was én deze drie ingrediënten voor leven zij-aan-zij onder dezelfde, realistische omstandigheden kon produceren.
Diamidofosfaat
Maar een nieuw onderzoek brengt daar verandering in. Onderzoekers hebben namelijk zo’n stofje gevonden. En het heet diamidofosfaat. “Wij suggereren een fosforylering die leidde tot oligonucelotiden, oligopeptiden en de cel-achtige structuren om ze mee in te kapselen,” vertelt onderozeker Ramanarayanan Krishnamurthy. “En dat moet weer geleid hebben tot andere chemische processen die eerder niet mogelijk waren, wat mogelijk weer leidde tot de eerste simpele, op cellen gebaseerde levende wezens.”
Experiment
De onderzoekers baseren zich op experimenten. Tijdens deze experimenten toonden ze aan dat diamidofosfaat in water onder een breed scala aan temperaturen de vier nucleosiden die dienst doen als bouwblokken van RNA kon fosforyleren. Voeg er een ander simpel organisch stofje waarvan wordt aangenomen dat het op de jonge aarde aanwezig was – imidazol – aan toe en de activiteiten van diamidofosfaat leiden tot het ontstaan van korte, RNA-achtige ketens van deze gefosforyleerde bouwblokken. En van de bouwblokken van lipiden bleek diamidofosfaat – met wat water en imidazool – ook primitieve versies van cellen te kunnen knutselen. Bovendien bleek het stofje in water op kamertemperatuur verschillende aminozuren te fosforyleren en aan elkaar te koppelen, zodat korte ketens peptiden (kleinere versies van eiwitten) ontstonden. “Met diamidofosfaat en water en milde omstandigheden kun je ervoor zorgen dat deze drie belangrijke klassen van pre-biologische moleculen samenkomen en transformeren, zodat de mogelijkheid ontstaat dat ze de interactie met elkaar aangaan.”
Het doet Krishnamurthy allemaal een beetje denken aan de goede fee uit Assepoester. “Die zwaait met haar stokje: ‘poef, poef, poef’ en al het eenvoudige wordt getransformeerd tot iets complex en interessants.” Of het werkelijk zo gegaan is toen de eerste levensvormen op aarde het levenslicht zagen? Dat blijft gissen. Zo is bijvoorbeeld nog niet bewezen dat diamidofosfaat op de jonge aarde aanwezig was. De volgende stap is dan ook: zoeken naar aanwijzingen dat dit stofje – of stofjes die een vergelijkbare rol konden spelen – op aarde te vinden waren vóór het leven ontstond.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-11-2017
Oudste leven op aarde gevonden: stromatolieten
Het lijkt misschien niet veel, maar de gele vlekjes op de foto hebben de wetenschappelijke wereld in rep en roer gebracht. Het zijn stromatolieten, een organisme dat biologen tot nu toe vooral in versteende vorm hebben gevonden. Het is het oudste leven op aarde, er zijn fossielen van stromatolieten gevonden in Groenland die 3,7 miljard jaar oud zijn.
Maar deze exemplaren leven. Het gaat om eencellige bacteriën die in zeer zoute en zure omgevingen gedijen. Daar produceren ze een zachte laag biologisch materiaal die de textuur heeft van vilt. Andere vindplaatsen zijn Turkije en Mexico. Maar deze exemplaren zijn gevonden op Tasmanië, ten zuiden van Australië.
Biologen zijn dolblij dat ze nu de gelegenheid hebben om dit organisme van dichtbij te bestuderen. De bron op Tasmanië waar de stromatolieten zijn gevonden heeft precies de juiste zuurgraad om deze zeer simpele levensvorm te laten gedijen. Toen de aarde net was gevormd, overheersten deze omstandigheden op veel meer delen van onze planeet. In versteende vorm hebben onderzoekers hele velden ontdekt.
Deze levende exemplaren zijn aangetroffen in een nationaal park, ver van de bewoonde wereld. Dat betekent dat ze goed kunnen worden beschermd. In de buurt troffen de onderzoekers veel dode slakken aan, een teken dat het water hier erg zuur is. Slecht voor de slakken, maar goed voor de organismes, die dus niet opgegeten kunnen worden door de slakken.
(faqt.nl)
Oudste leven op aarde gevonden: stromatolieten
Het lijkt misschien niet veel, maar de gele vlekjes op de foto hebben de wetenschappelijke wereld in rep en roer gebracht. Het zijn stromatolieten, een organisme dat biologen tot nu toe vooral in versteende vorm hebben gevonden. Het is het oudste leven op aarde, er zijn fossielen van stromatolieten gevonden in Groenland die 3,7 miljard jaar oud zijn.
Maar deze exemplaren leven. Het gaat om eencellige bacteriën die in zeer zoute en zure omgevingen gedijen. Daar produceren ze een zachte laag biologisch materiaal die de textuur heeft van vilt. Andere vindplaatsen zijn Turkije en Mexico. Maar deze exemplaren zijn gevonden op Tasmanië, ten zuiden van Australië.
Biologen zijn dolblij dat ze nu de gelegenheid hebben om dit organisme van dichtbij te bestuderen. De bron op Tasmanië waar de stromatolieten zijn gevonden heeft precies de juiste zuurgraad om deze zeer simpele levensvorm te laten gedijen. Toen de aarde net was gevormd, overheersten deze omstandigheden op veel meer delen van onze planeet. In versteende vorm hebben onderzoekers hele velden ontdekt.
Deze levende exemplaren zijn aangetroffen in een nationaal park, ver van de bewoonde wereld. Dat betekent dat ze goed kunnen worden beschermd. In de buurt troffen de onderzoekers veel dode slakken aan, een teken dat het water hier erg zuur is. Slecht voor de slakken, maar goed voor de organismes, die dus niet opgegeten kunnen worden door de slakken.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Biology’s beloved amphibian — the axolotl — is racing towards extinction
The axolotl is on the brink of annihilation in the canals of Mexico City, its only natural habitat. But although there might be just a few hundred individuals left in the wild, tens of thousands can be found in home aquariums and research laboratories around the world. They are bred so widely in captivity that certain restaurants in Japan even serve them up deep-fried.
“The axolotl is a complete conservation paradox,” says Richard Griffiths, an ecologist at the University of Kent in Canterbury, UK, who recruited Zambrano to the project. “Because it’s probably the most widely distributed amphibian around the world in pet shops and labs, and yet it’s almost extinct in the wild.”
This creates a problem for biologists. Thanks to its unique physiology and remarkable ability to regenerate severed limbs, the axolotl has become an important lab model for everything from tissue repair to development and cancer. But after centuries of inbreeding, captive populations are vulnerable to disease. And the loss of genetic diversity in wild axolotls — owing to their diminishing population — means that scientists lose out on learning all they can about the animal’s biology.
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
27-11-2017
Primeur: uitgerekend vinken van Darwin demonstreren hoe snel een nieuwe soort kan ontstaan
© Thinkstock - Een grondvink.
Dieren Voor de allereerste keer hebben wetenschappers in het wild vanop de eerste rij soortvorming kunnen observeren, het proces waarbij een nieuwe diersoort ontstaat. Dat gebeurde uitgerekend met vinken op de Galapagoseilanden, net de plaats én de soort die Charles Darwin hielp zijn evolutietheorie vorm te geven. Het onderzoek werd gepubliceerd in vakblad Science.
Wetenschappers volgen al jarenlang de vinken op het eiland Daphne Major en in 1981 zagen professoren Rosemary en Peter Grant hoe een vink arriveerde van een ander eiland, Española. Het ging om een grote cactusvink, een soort die niet voorkwam op het eiland. Het dier moet meer dan 100 kilometer hebben afgelegd om het eiland te bereiken en paarde daar met een inheemse middelgrote grondvink. Daar kwamen nakomelingen van, die zo’n 40 jaar later een eigen soort zijn gaan vormen die bestaat uit een dertigtal individuen.
© Creative Commons/Snowmanradio~commonswiki - Een grote cactusvink.
Hybridisatie
In het verleden werd aangenomen dat twee verschillende soorten niet in staat mochten zijn om vruchtbare nakomelingen te krijgen om te worden beschouwd als aparte soort. Maar de voorbije jaren is gebleken dat veel vogels en andere dieren die we beschouwen als unieke soorten toch wel met elkaar kunnen paren en vruchtbare jongen kunnen produceren.
“We zijn geneigd om niet meer te discussiëren over wat een soort bepaalt, omdat dat je niets oplevert”, zegt professor Butlin, een expert in soortvorming die niet betrokken was bij het onderzoek. Hij legt aan BBC News uit dat het interessanter is om te begrijpen welke rol hybridisatie kan spelen bij het ontstaan van een nieuwe soort, precies waarom de observaties van de Galapagosvinken zo belangrijk zijn.
Het is een unieke kans om het proces zich te zien voltrekken in een tijdspanne die we kunnen observeren. In de meeste gevallen waarbij dieren van verschillende soorten met elkaar paren, zijn de nakomelingen slecht aangepast aan hun omgeving. Maar in dit geval zijn de nieuwe vinken van Daphne Major groter dan de andere soorten op het eiland, en hebben ze ook nieuw voedsel ontdekt dat eerst nog onaangeroerd bleef. De onderzoekers noemen de vinken dan ook de “Grote Vogel-populatie”.
© Thinkstock - Een grondvink.
Geen paring tussen soorten
De nieuwe populatie verschilt genoeg qua uiterlijk en gedrag om te spreken van een nieuwe soort. Wat meer is, de leden van de nieuwe soort paren niet met de drie inheemse vinkensoorten, zo werd bevestigd door genetisch onderzoek waarvoor Rosemary en Peter Grant samenwerkten met professor Leif Andersson van de Zweedse Universiteit van Uppsala. We zouden verwachten dat de hybride zou paren met een van de andere soorten op het eiland en daarin dan zou opgaan,” zegt professor Andersson aan BBC News. “Maar we hebben bevestigd dat het gaat om een afgesloten parende groep.”
Blijkbaar willen de inheemse vrouwtjes niet paren met de nieuwe soort omdat ze de liederen van de mannetjes niet begrijpen. De nieuwe genetische data wijst uit dat er na twee generaties complete reproductieve isolatie was van de inheemse soorten. Ze paren alleen onderling, waardoor ze reproductief én genetisch geïsoleerd zijn.
“Wat we zeggen is dat deze groep volgens zich gedraagt als een aparte soort. Als je niets zou weten over de geschiedenis en een taxonomist zou aankomen op het eiland, zou die zeggen dat hier vier soorten leven”, zegt professor Andersson.
© Thinkstock - Een grondvink.
Groter
Er zijn geen aanwijzingen dat de nieuwe soort opnieuw zou paren met de middelgrote grondvink, maar zelfs als dat zou gebeuren, hebben ze nu een grotere omvang en meer mogelijkheden. Die voordelen kunnen blijven behouden door natuurlijke selectie.
Op die manier kan hybridisatie leiden tot soortvorming, simpelweg door de toevoeging van één individu aan een populatie. Op die manier kunnen nieuwe kenmerken zich snel ontwikkelen. “Wanneer je gewoon wacht tot mutaties leiden tot een verandering per keer, kan dat het moeilijker maken om op die manier een nieuwe soort te ontwikkelen. Zo kan hybridisatie efficiënter zijn dan mutatie”, zegt professor Butlin. “Het is een extreem geval van iets wat we in de loop der jaren steeds beter zijn gaan beseffen. Evolutie kan doorgaans heel snel gebeuren.”
(HLN)
Primeur: uitgerekend vinken van Darwin demonstreren hoe snel een nieuwe soort kan ontstaan
© Thinkstock - Een grondvink.
Dieren Voor de allereerste keer hebben wetenschappers in het wild vanop de eerste rij soortvorming kunnen observeren, het proces waarbij een nieuwe diersoort ontstaat. Dat gebeurde uitgerekend met vinken op de Galapagoseilanden, net de plaats én de soort die Charles Darwin hielp zijn evolutietheorie vorm te geven. Het onderzoek werd gepubliceerd in vakblad Science.
Wetenschappers volgen al jarenlang de vinken op het eiland Daphne Major en in 1981 zagen professoren Rosemary en Peter Grant hoe een vink arriveerde van een ander eiland, Española. Het ging om een grote cactusvink, een soort die niet voorkwam op het eiland. Het dier moet meer dan 100 kilometer hebben afgelegd om het eiland te bereiken en paarde daar met een inheemse middelgrote grondvink. Daar kwamen nakomelingen van, die zo’n 40 jaar later een eigen soort zijn gaan vormen die bestaat uit een dertigtal individuen.
© Creative Commons/Snowmanradio~commonswiki - Een grote cactusvink.
Hybridisatie
In het verleden werd aangenomen dat twee verschillende soorten niet in staat mochten zijn om vruchtbare nakomelingen te krijgen om te worden beschouwd als aparte soort. Maar de voorbije jaren is gebleken dat veel vogels en andere dieren die we beschouwen als unieke soorten toch wel met elkaar kunnen paren en vruchtbare jongen kunnen produceren.
“We zijn geneigd om niet meer te discussiëren over wat een soort bepaalt, omdat dat je niets oplevert”, zegt professor Butlin, een expert in soortvorming die niet betrokken was bij het onderzoek. Hij legt aan BBC News uit dat het interessanter is om te begrijpen welke rol hybridisatie kan spelen bij het ontstaan van een nieuwe soort, precies waarom de observaties van de Galapagosvinken zo belangrijk zijn.
Het is een unieke kans om het proces zich te zien voltrekken in een tijdspanne die we kunnen observeren. In de meeste gevallen waarbij dieren van verschillende soorten met elkaar paren, zijn de nakomelingen slecht aangepast aan hun omgeving. Maar in dit geval zijn de nieuwe vinken van Daphne Major groter dan de andere soorten op het eiland, en hebben ze ook nieuw voedsel ontdekt dat eerst nog onaangeroerd bleef. De onderzoekers noemen de vinken dan ook de “Grote Vogel-populatie”.
© Thinkstock - Een grondvink.
Geen paring tussen soorten
De nieuwe populatie verschilt genoeg qua uiterlijk en gedrag om te spreken van een nieuwe soort. Wat meer is, de leden van de nieuwe soort paren niet met de drie inheemse vinkensoorten, zo werd bevestigd door genetisch onderzoek waarvoor Rosemary en Peter Grant samenwerkten met professor Leif Andersson van de Zweedse Universiteit van Uppsala. We zouden verwachten dat de hybride zou paren met een van de andere soorten op het eiland en daarin dan zou opgaan,” zegt professor Andersson aan BBC News. “Maar we hebben bevestigd dat het gaat om een afgesloten parende groep.”
Blijkbaar willen de inheemse vrouwtjes niet paren met de nieuwe soort omdat ze de liederen van de mannetjes niet begrijpen. De nieuwe genetische data wijst uit dat er na twee generaties complete reproductieve isolatie was van de inheemse soorten. Ze paren alleen onderling, waardoor ze reproductief én genetisch geïsoleerd zijn.
“Wat we zeggen is dat deze groep volgens zich gedraagt als een aparte soort. Als je niets zou weten over de geschiedenis en een taxonomist zou aankomen op het eiland, zou die zeggen dat hier vier soorten leven”, zegt professor Andersson.
© Thinkstock - Een grondvink.
Groter
Er zijn geen aanwijzingen dat de nieuwe soort opnieuw zou paren met de middelgrote grondvink, maar zelfs als dat zou gebeuren, hebben ze nu een grotere omvang en meer mogelijkheden. Die voordelen kunnen blijven behouden door natuurlijke selectie.
Op die manier kan hybridisatie leiden tot soortvorming, simpelweg door de toevoeging van één individu aan een populatie. Op die manier kunnen nieuwe kenmerken zich snel ontwikkelen. “Wanneer je gewoon wacht tot mutaties leiden tot een verandering per keer, kan dat het moeilijker maken om op die manier een nieuwe soort te ontwikkelen. Zo kan hybridisatie efficiënter zijn dan mutatie”, zegt professor Butlin. “Het is een extreem geval van iets wat we in de loop der jaren steeds beter zijn gaan beseffen. Evolutie kan doorgaans heel snel gebeuren.”
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Weet ff niet waar ik het moet plaatsen en wil er ook niet een apart topic over aanmaken. Dus zet ik het maar hier neer
30-11-2017
De yeti lijkt echt een legende te zijn
DNA-onderzoek onthult de ware aard van negen vermeende yeti’s.
De yeti – ook wel verschrikkelijke sneeuwman genoemd – spreekt tot de verbeelding. Het mysterieuze aapachtige wezen zou in de hogere gebergtes van Azië wonen en duikt op in de mythes van Nepal en Tibet. En al eeuwenlang komt het regelmatig voor dat mensen beweren een yeti – of zijn voetstappen – gespot te hebben. En de twijfel regeert dan ook. Want bestaat die yeti nu echt of niet?
Haren van een vermeende yeti. Afbeelding: Icon Films Ltd.
Huid en haar
Wetenschappers hebben zich nu in die vraag vastgebeten. Ze verzamelden botten, tanden, huid, haar en uitwerpselen van negen vermeende yeti’s die in museum- en privécollecties waren opgenomen en onderwierpen deze aan een DNA-analyse. Acht van de resten bleken toe te behoren aan Aziatische zwarte beren, Himalayaberen of de Tibetaanse bruine beer. En één vermeende yeti bleek zelfs een hond te zijn.
Beren
“Een groot deel van de yeti-legende heeft duidelijk te maken met beren,” stelt onderzoeker Charlotte Lindqvist. “En onze studie laat zien dat genetisch onderzoek in staat zou moeten zijn om andere, vergelijkbare mysteries op te lossen.”
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers DNA-onderzoek doen naar yeti’s. Maar volgens Lindqvist waren eerdere genetische analyses niet zo diepgaand als de meest recente analyse en bleven belangrijke vragen daardoor onbeantwoord.
(scientias.nl)
30-11-2017
De yeti lijkt echt een legende te zijn
DNA-onderzoek onthult de ware aard van negen vermeende yeti’s.
De yeti – ook wel verschrikkelijke sneeuwman genoemd – spreekt tot de verbeelding. Het mysterieuze aapachtige wezen zou in de hogere gebergtes van Azië wonen en duikt op in de mythes van Nepal en Tibet. En al eeuwenlang komt het regelmatig voor dat mensen beweren een yeti – of zijn voetstappen – gespot te hebben. En de twijfel regeert dan ook. Want bestaat die yeti nu echt of niet?
Haren van een vermeende yeti. Afbeelding: Icon Films Ltd.
Huid en haar
Wetenschappers hebben zich nu in die vraag vastgebeten. Ze verzamelden botten, tanden, huid, haar en uitwerpselen van negen vermeende yeti’s die in museum- en privécollecties waren opgenomen en onderwierpen deze aan een DNA-analyse. Acht van de resten bleken toe te behoren aan Aziatische zwarte beren, Himalayaberen of de Tibetaanse bruine beer. En één vermeende yeti bleek zelfs een hond te zijn.
Beren
“Een groot deel van de yeti-legende heeft duidelijk te maken met beren,” stelt onderzoeker Charlotte Lindqvist. “En onze studie laat zien dat genetisch onderzoek in staat zou moeten zijn om andere, vergelijkbare mysteries op te lossen.”
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers DNA-onderzoek doen naar yeti’s. Maar volgens Lindqvist waren eerdere genetische analyses niet zo diepgaand als de meest recente analyse en bleven belangrijke vragen daardoor onbeantwoord.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
|
|
