Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen

Oh dat is wel heel lastig Morretje. Was het wel snel over toen je weg was? Ik vind het soms ook heel moeilijk om te bepalen wanneer je door moet zetten en wanneer je beter je kind kan volgen. M wil heel vaak niks dus als ik alles aan hem overlaat dat gebeurt er ook gewoon niks. Gelukkig gaat hij wel graag naar school. En ook J trekt meestal wel bij voordat ik weg ben.

Hij moet zo vaak naar de tandarts zodat hij er helemaal gewend aan raakt. En dat heeft gewerkt. Ik zie nu dat naar de tandarts gaan er bij hem gewoon bij hoort. Geen paniek meer in de dagen ervoor, geen drama's met een kind dat ik met geweld ongeveer naar binnen moet sleuren.
Het probleem met de tandarts vs fietsen/zwemmen is dat je kind echt elke week naar zwemles gaat en vaak elke dag wel fietst. Als je dan eenmaal door het moeten heen bent blijf je het doen.

Bij de tandarts beklijft dat niet als je maar 2x per jaar gaat. Omdat mijn zoon in het begin echt elke week naar de tandarts moest, werd dat een deel van zijn routine. En daar moest hij ook wel echt. Hij mocht pas weg bij de tandarts als alles gedaan was wat ze gezegd hadden dat ze zouden doen. Ik heb er 1 keer geloof ik wel 3 uur met hem gezeten toen ze rontgenfoto's moesten maken. Ze bleven heel rustig en kalm, maar maakten wel duidelijk dat hij pas weg kon als dat gebeurd was.

Ik vind het een hele bijzondere tandarts Livelink. In de positieve zin. Wauw!

Zei ik pas nog dat ik veel kenmerken van HSP bij Eva herken, maar niet de gevoeligheid bij kleding? Daar kom ik nu ook op terug.
Broeken waren al langer een issue, maar nu toch echt omdat ze niet lekker zitten, te strak zijn (skinny dus hoort zo en ze is hartstikke dun dus dat zit niet echt strak).
Maar vanmorgen jurk met maillot en bolero en riempje.
Pffff riempje zat niet fijn. Rand van de maillot op haar buik niet prettig.
Dus maar weer omgekleed. Het wordt wel enorm zoeken zo.

quote:

Op vrijdag 18 november 2016 18:42 schreef leeell het volgende:

[..]

Leuk dat je eigen onderzoek zegt dat het om een glijdende schaal gaat en dat iedereen in bepaalde mate hieraan onderhevig is. En dat de auteur zegt dat dit niets is wat op een bepaald persoon betrokken kan worden omdat dat weg kan nemen van echte psychologische stoornissen

Bedoel je daarmee de samenklontering van eigenschappen en gedragingen? Die we dan labelen? Klinkt niet veel anders dan wat hier gebeurd.

Ik zit ook te overwegen om met Chris van tandarts te switchen. We zitten nu bij een grote "zakelijke"tandartspraktijk. Maar met een angstige Chris die waarschijnlijk wel een beugel gaat krijgen is een overstap misschien wel handig. Er zit hier vlakbij eentje die zich bezig houdt met het gebit en alles eromheen.. Dus ook de angsten..
Ze krijgen nu zijn onderste kiezen niet gesealt. De bovenste zijn wel gedaan, maar dat was ook al drama op het randje eigenlijk. Dat wil ik niet nog een keer op die manier..

Morretje, naar om ze zo achter te laten dan.. Daan maakt er wel een spelletje van, en dan stiekem grinniken als ik de andere kant opkijk.. Ik heb hem toen over de drempel gezet en ben weg gegaan (met knipoog van juf). Dat was de eerste paar maanden af en toe even. Maar het is wel naar om te zien. Hier ging het gelukkig wel over, als ik 2 minuten later buiten de klas even gluurde was hij alweer met zijn ding bezig. En na een poosje zat hij ook gewoon in het ritme..

Hij is de hele dag lekker bezig geweest op school zei juf. Hij kakte alleen enorm in rond 4en thuis, lag er om kwart over 6 al in. Toch niet helemaal fit. Vanmorgen zei hij: ik voel me een stuk beter dan gisteren..
Dus nu weet ik nog niet of ik er goed aan gedaan heb, maar goed.

Wat een bijzondere tandarts Livelink. En wat fijn dat het zo goed gewerkt heeft bij hem!

Oh Danic, dat ken ik ook van mijn oudste. Broeken mogen alleen maar zacht zijn. Wij hebben vaak een paar van de zeeman of c&a. Ze heeft als voordeel dat ze een magere lat is, dus veel dingen zitten eerder te losjes dan te strak. Te strak is ook zeker not done bij haar.

quote:

Op dinsdag 13 december 2016 01:12 schreef Twinkly het volgende:
Morretje, ik heb hetzelfde hoor! Ik heb een duidelijk hoogsensitief kind en een temperamentvol kind, wat heerlijk botst natuurlijk en ik ben zelf ook hooggevoelig. Ik word alleen niet snel boos als ik overprikkeld ben, maar ik heb dan de neiging om me terug te trekken, wat natuurlijk helemaal niet kan als je jonge kinderen hebt.

Ik word dus wel boos Ook geen goed idee met hoogsensitieve kinderen. Ik vermoed dat er een heel groot stuk onmacht bij zit, omdat er op dat moment niet naar me geluisterd word, en ik me als kind ook heel vaak ongehoord voelde en onredelijk behandelt.. Misschien moet ik daar nog eens wat mee.

Hoi

Ik heb al vaak op het punt gestaan om hier wat te schrijven omdat ik er veel van herken, maar ik vind Ow veel te jong om te zeggen dat hij hooggevoelig is.

Maar hij is zeker weten een heel gevoelig jongetje.
Dat is prima en juist heel mooi, heb ik bijvoorbeeld zijn school op uitgekozen (veel structuur, zo had de juf ook vanochtend een werkje voor hem neergelegd. Zodat hij precies wist wat van hem werd verwacht en hij niet hoefde te zoeken naar "iets" te doen)
maar tegen twee dingen loop ik echt aan.

Nou eigenlijk ff een ding moet ik gewoon kwijt. Ik voelde me gisteren zo rot. Hij moest naar de kapper (hij zag niets meer ). Nu heb ik al een kapster bij wie ik thuis mag komen (minder prikkels) en knip ik het zo kort mogelijk, zodat ik pas over een maand of 3 weer hoef. Maar daarna moesten we naar huis en Ow zat echt intens verdrietig en machteloos te draaien en krijsend te huilen. Hij had kriebel overal.. hij was zo wanhopig en ik voelde me zo'n slechte moeder... maar ik weet niet hoe het anders te doen, thuis heb ik hem meteen onder de douche gezet, maar ik moet toch echt naar huis

Nou die moest ik ff kwijt maar hier loop ik echt tegen aan en vraag me af of het herkenbaar is (en zo ja of jullie tips hebben, bij de peuters kwamen er geen reacties op).

Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..


Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor

quote:

Op dinsdag 13 december 2016 10:01 schreef Twinkly het volgende:

Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen

Hij paniekt gewoon als ze in zijn mond zit te wroeten.. En als hij paniekt wil hij door zijn mond ademhalen en dat gaat natuurlijk niet.. Hij kan zich echt heel lang goed houden, dat ging met alleen de boventanden goed. Ook gaatje vullen ging net aan goed. Maar hij kon zich niet lang genoeg goed houden voor meer, en dat leek me psychologisch ook niet verantwoord. Hij kan dan echt dwars door angst/pijn heen goed houden, maar het geeft natuurlijk wel een stempel. (aan de ene kant succes, maar ook extra angst voor volgende keer).

Zijn zelfbeheersing laat veel mensen denken dat het wel meevalt. Je merkt weinig aan hem, en hij uit het heel zwak. Ook juf kan bijvoorbeeld slecht hoogte van hem krijgen. Ik doe heel veel op mijn gevoel/intuïtie bij hem en ik lees hem daardoor wel goed. Maar de rest van de wereld minder, en hij moet echt leren om dat wel eerder zelf te uiten. Niet pas als hij over die grens gaat en al compleet in paniek/angst is..

Die zelfbeheersing geldt ook voor mezelf trouwens. Heb pas onlangs aantekening "angstig voor tandarts" in mijn dossier. Heb het zovaak aangegeven, maar tijdens de afspraak hou ik me groot. Tot ik een keertje zo'n lading verdovingsvloeistof had gehad, maar dat ik door de angst het verwerkte voordat de tandarts klaar was met boren.. Echt 3 keer bij moeten spuiten.. En de laatste keer bij de mondhygiëniste hyperventileerde ik bij binnenkomst. Dat was echt een heel jong grietje, maar nam gelukkig wel de tijd.. Ik denk dat die andere tandarts voor mij ook wel beter is

quote:

Op dinsdag 13 december 2016 10:08 schreef Loj het volgende:

Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..

Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor

Ook herkenbaar. De reactie is hier iets minder heftig, maar dat soort dingen kunnen ze hier ook niet goed handelen. Ik vermoed dat ze dan zo in het verhaal zitten, zich inleven in de hoofdpersoon, dat ze helemaal voelen hoe de hoofdpersoon zich voelt of hoe zij zich zouden voelen als hen dat zou gebeuren.
Tv kijken is hier nu vooral lego-filmpjes kijken. Dingen als kabouter plop/bumba etc vinden ze vaak ook te spannend.
Afgelopen jaar hadden wij een akkefietje op school, we kijken geen journaal/nieuws waar de kinderen bij zijn, en bespreken dat ook niet in hun bijzijn. Toen was er iets verschrikkelijks gebeurt, waar ze op school aandacht aan besteed hadden, ook dmv een kaarsje branden ed. Ik was not amused, want vervolgens een kind thuis vol vragen waarvan ik het lastig vond ze zodanig te beantwoorden dat ze weer rustig kon gaan slapen.
Verhaal van juf: er zijn kleuters met oudere broers en zussen, die wel nieuws/(jeugd)journaal kijken, en zo best veel wereldleed mee krijgen. Die kinderen waren met het verhaal op school gekomen, en dus vond juf dat ze er wel wat mee moest. Dat is natuurlijk ook zo.
Bottomline, ik vind het effect hier meevallen, ook al kijken ze thuis nog niks wat ze spannend vinden..

[ Bericht 30% gewijzigd door Morretje op 13-12-2016 10:37:03 ]

Ik merk hier ook echt een verschil tussen oudste en jongste. De jongste fluit overal doorheen en lijkt weinig last te hebben van de onrust van de feestdagen. Ondanks dat hij ook nog jarig is volgende week en 2 kinderfeestjes heeft (van hemzelf en vriendinnetje).
De oudste loopt nu op zijn tenen, oke, hij moet een topo toets maken en een voordracht in de klas. Maar hij heeft deze week al een nachtmerrie gehad en gedachten voor het slapen die ontspoorden (hij werd ontvoerd, wij vermoord. Na een intro van CSI.). Dus ook al is hij 4,5 jaar ouder, ik moet hem veel meer "beschermen" voor dingen.. Ook al probeer ik het steeds minder te doen..
Ik zeg zo vaak: Als we de kinderen andersom hadden gehad, had de oudste allang een stempel gehad. Nu verbaas ik me pas 4,5 jaar later als ik ze vergelijk..

Ik heb niet alles gelezen, maar wilde even reageren op het tandartsverhaal. Oudste kreeg afgelopen jaar van onze gewone tandarts te horen dat hij gaatjes had en dat hij een beugel moest. Op mijn vraag waarom hij een beugel moest (ik bedoelde het echt informatief, staan zijn tanden scheef, is het een kaakafwijking, etc) kwam ze met dat 'zijn gebit zo echt niet normaal is', en meer van zulke uitlatingen ('is toch niet mooi zo'..). Oudste ging er compleet verbolgen weg (ik ook ) en wilde er nooit meer heen. Daarom en ook omdat er dus een behandeling plaats moest vinden (die we niet door die tandarts wilde laten doen) zijn wij op zoek gegaan naar een kindertandarts en uitgekomen bij de Hofstee in Wognum, en jongens wat een aanrader is dat!

Gespecialiseerd in kinderen die het 'heel spannend' vinden, zoals ze dat noemen. Ze nemen enorm de tijd voor elke behandeling, ze gaan er vanuit dat geen enkele behandeling in een keer lukt dus ze plannen een aantal data zodat als ze echtecht moeten stoppen je op korte termijn kan komen om de behandeling af te maken, maar wat nog beter is: ze kregen mijn ik-ben-8-maar-plak-aan-mama-alsof-ik-pasgeboren-ben-kind zonder enige moeite zo ver dat hij zonder mij (!!) de behandelkamer in ging. We hebben het over een kind dat niet zonder mij ergens wil spelen he, en ik weet nog steeds niet goed hoe die magic precies werkt maar hij is er in totaal vier keer geweest en is echt enorm gegroeid van het feit dat hij dat durfde. Die specifieke tandarts zal voor veel mensen in dit topic te ver weg zijn, maar op zoek gaan naar een tandarts die goed met angstige kindjes om kan gaan is echt heel erg de moeite waard

Ik heb gisteravond weer bijna een uur bij Eva gezeten.
Ik vind het dan zo moeilijk om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is

Ze was aan het huilen, want ze was boos.
Waarom wist ze niet. Ik heb alles opgenoemd, maar niks van dat alles was het. Ze zat helemaal met zichzelf in de knoop.
Ze gaf wel aan dat ze oma miste, dus die gebeld. Maakte het alleen maar erger
Toen gevraagd of ze het dan misschien wilde tekenen. Maar dat kon niet, want ze wist niet wat ze moest tekenen...uiteindelijk moest ik een kasteel voor haar tekenen. Dat gedaan, maar hij zag er natuurlijk anders uit dan zij in haar hoofd had. Dus nog meer tranen.

Ik hoef niet uit te leggen dat ik ook redelijk gefrustreerd raakte.
Uiteindelijk ging ze zo over haar toeren dat ze er hoofdpijn van kreeg en misselijk werd. En heel warm. Dus hebben we het kunnen afronden door een pyjamashirt uit te trekken en lekker te gaan liggen. Shirt wel in de buurt, zodat ze het weer kon aantrekken als ze het koud kreeg.
Ze is toen gaan liggen en ik heb haar niet meer gehoord. Toen ik later bij haar ging kijken had ze wel haar pyjama aan getrokken. Ze heeft ook heel de nacht heerlijk geslapen.

Maar jemig, wat zou ik graag willen weten wat er in dat koppie omgaat

danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.

quote:

Op woensdag 14 december 2016 22:20 schreef L-E het volgende:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.

Wat fijn om te lezen. Heel erg bedankt voor deze reactie. Het zit inderdaad in mij om voor alles een oplossing te zoeken.
Maar door te beseffen dat een oplossing niet altijd nodig is, zal het ons beiden veel frustratie kunnen schelen. En dan zijn wel ook meer in het hier en nu.

Twinkly, dat washandje ga ik onthouden. Simpel, maar ik heb daar echt niet aan gedacht gisteren.

Vanavond is ze wederom van pyjama veranderd. Haar schone pyjama had een afzakbroek (dunne billen ), de huidige zat goed maar was te kort....nu eentje die welaan alle eisen voldoet....

Maar ik hen voorgesteld op zoek te gaan naar nachthemdjes met lange mouwen. Hopelijk kost het niet teveel moeite om die te vinden.

Nog een leuke tip, L. vindt het echt heel leuk om dit te doen voor hij gaat slapen.

https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/
&
https://www.bol.com/nl/p/(...)rs/9200000040924234/

Danic, lastig als ze het niet kunnen benoemen..
Als ik er bij Chris niet uitkom ga ik gewoon even bij hem liggen/zitten. Meer doorvragen geeft nog extra spanning, ipv ontspanning.. Gewoon even fysiek contact. Dan voel ik de spanning wel een beetje wegtrekken.

Chris ligt ook een beetje overhoop. Maar de topo-toets vandaag zou de oorzaak kunnen zijn. Hij had 5 weken om te leren, en nam het afgelopen vrijdag pas mee. Dat, naast de kerst en Daans verjaardag is misschien wel de druppel. Topo is gelukkig vandaag voorbij. Dan nog voordracht dinsdag, maar hij pakt een gedicht wat hij voor logopedie al 1000 keer geoefend heeft. En hij is niet bang om voor de klas te staan gelukkig. (Dat verbaasd de juffen wel steeds).

quote:

Op woensdag 14 december 2016 22:20 schreef L-E het volgende:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.

Wat beschrijf je dat mooi! Het is zo waar, maar als ik zelf niet helemaal lekker in mijn vel zit vergeet ik het soms

Ik heb nog niet echt de tijd gehad om hier mee te schrijven, maar lees mee en heb heel veel aan wat jullie schrijven. Alles is zo herkenbaar: zwemles- en kappersperikelen, heftige reacties op "enge" verhalen en filmpjes, de grote behoefte aan fysieke nabijheid...

Bah heb even zo een gruwelijke hekel aan heel spd en gevoeligheid van prikkels.
Sinds gisteren avond ineens paniek.Want vandaag voorstelling voor ouders van kerstspel. Hij zou Jozef spelen. Vannacht paniek en drama en spugen.
Hij is verder absoluut niet ziek. Hij staat op dikke vette paniekaanval want hij is zo bang en dan zo bang dat zijn juffie boos gaat zijn. Dus hup weer spugen Maar door het spugen en de textuur ervan van raakt hij nog meer in paniek...

Oh gossie wat naar Evenstar. Hoe is de dag uiteindelijk verlopen?

Wij hadden vanmorgen ook weer een dingetje. Kind wil broek aan. Dus alles avond ervoor klaargelegd. Broek zit te strak bij de pijpen.
Andere broek.
Broek zit te strak om middel.
Knoopsgatelastiek losser.
Broek zit niet fijn bij de laarsjes
Gympen aan.
Nog steeds niet fijn.
Tijd op.....

3 driftbuien verder

Kleding geeft hier gelukkig niet meer zo een gevecht. want uniforms naar school

Verder van de dag buiten wat geslapen hebben we het prikkelvrij gehouden. Hij heeft de show zelf alleen voor mij gedaan
Toen ik vroeg waar hij zo bang voor was zei hij voor de mensen die kijken. Want ik ken die mensen helemaal niet. En hij is erg bang dat zijn juf boos is... Heb gezegd dat juffie echt niet boos is of wat dan ook.

Ik vond het echt een geval wat is wijsheid. Gevoel versus verstand.
Want geeft dit niet nog meer problemen? Had ik hem toch moeten laten gaan en was het misschien allemaal wel meegevallen? Maar ja wat als hij daar midden op podium staat en dan paniekaanval krijgt?
Hij is ook nog maar 5 en het is ook reuze spannend en het was echt naar om hem zo in paniek te zien... heftigste tot nu toe. Dat ie me recht in het gezicht spuugde nemen we dan maar voor lief.
Hoe kunnen we dit aanpakken dat hij toch gevoel van controle heeft en een volgende keer iets wat hij heel graag doet hem niet zo bang maakt?

Zoveel vragen maar geen antwoord. Ik voel me machteloos want ik sta erbij en kijk er na. Zie de innerlijke strijd die hij voert en kan het niet wegnemen.

Herkenbaar bij de jongste; labeltjes, sokklontjes (op de markt vond ik sokken met handgenaaide teennaad, stuk minder klont, ik heb er zelf ook een hekel aan), te strakke broeken, te ruwe stofjes...
Ze is erg blij met joggingstofjes op het moment

Ze draagt hoofdzakelijk jurkjes met legging of maillot.
Maar af en toe besluit ze anders.
Ik denken dat ik haar voortaan ook mee uit winkelen neem. Dan kan ze zelf passen en voelen hoe het zit.

Gelukkig is ze de oudste, dus al wat ongedragen is kan nog de kast in bij de jongste.

Ze ligt nu ook met een dekbed op de bank. Is wat verkouden en de decembermaand put behoorlijk uit. Ik vind het wel best. Ben zelf ook niet fit.

Vanmiddag zwemles en spelen bij een vriendinnetje (oefenen of ze dat durft. Ze gaat met haar zusje. Ik ga een boodschapje halen en kom haar een uurtje later weer halen. Als het goed gaat appt moeder mij dat ik langer kan weg blijven).

Dus de middag is spannend zat.

Zo herkenbaar danic! Wat vond ik de ochtenden altijd vreselijk.. het was alleen maar gedoe. Nu kopen we alleen kleding die aan alle eisen voldoet: uitsluitend zachte stofjes (hij woont echt in joggingbroeken), geen labels of randjes of ritsen. Onderbroeken van de Hema en sokken ook en dan het liefst binnenstebuiten. En elke avond alles klaar leggen, om gezoek en gedoe in de ochtendspits te voorkomen. Voorkeur van zijn gevoeligheid vind ik dat hij snel ontspant bij lekkere stofjes: hij slaapt met een fleecedekentje (om mee te knuffelen, dus onder z'n gewone dekbed) en heeft twee schapenvachtjes in z'n kamer, vindt hij heerlijk.

Herkenbare dingen weer. Ik denk ook dat je er goed aan gedaan hebt om hem niet mee te laten doen Evenstar. Klinkt als de veiligste oplossing voor hem.

Goede tips wat betreft de kleding. Het maakt mij weer bewust van het feit dat ik dat gewoon kan (en voor hem moet) doen. Ondanks dat ik miet extreem ijdel ben merk ik toch dat ik een blokkade op zit te werpen, omdat ik joggingbroekjes buiten en naar school gewoon geen porum vindt.
Dat zou gewoon geen overweging moeten zijn. Punt.

Heeft iemand hier ervaring met kinderyoga?
Bij V merk ik dat hij niet weet hoe hij moet ontspannen. Hij geeft inmiddels wel aan dat hij dingen te druk vindt en ik wil hem graag helpen daar een weg in te vinden. als hij uit zn plaat gaat komt hij er niet meer uit en de dingen die ik aandraag zijn niet de manier voor hem.

Wat ik lees over kinderyoga is dat ze kinderen leren te ontspannen en de grenzen van hun lichaam te leren kennen, erkennen en daarop te acteren.

Hoewel wat te zweverig voor mij, lijkt me wel dat ze aan de slag gaan met dingen waar hij baat bij zou hebben.

Speltherapie sprak mij ook wel aan, maar ¤60 per consult gaan wij niet trekken als er veel consulten komen. Voordeel is wel dat hij dan graties naar de kinderyoga zou mogen van ¤27,50 pw.

Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?

Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind

Overigens kwam Oudste dit jaar met het voorstel om een niet-joggingbroek aan te doen met kerst, ik vind het heel wat!

quote:

Op zaterdag 17 december 2016 13:46 schreef L-E het volgende:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?

Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind

Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?

Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.

Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen .

http://www.allesrondomaut(...)ion=page&group_id=27


handige of zal ik zeggen voetige sokken

én diabetes sokken, die klemmen niet rond de enkel

én de fleecebroeken van de H&M

quote:

Op zaterdag 17 december 2016 13:46 schreef L-E het volgende:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?

Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind

Die stand is heel herkenbaar.

Pas nu door iemand van buitenaf heeft gezegd hoe het is, durf ik er naar te handelen. Toch te bang voor die stomme buitenwereld met zijn stomme oordelen
En daar kan ik nu mooi schijt aan hebben.
Ik merk hierdoor dat mijn geduld nog steeds op de proef wordt gesteld, maar dat ik een veel langere adem heb dan ervoor.

Danic, hoe is het spelen gegaan?
Decembermaand is ook een drukke vermoeiende maand en dan gaan er ook nog virusjes rond, geen ideale combinatie...

AwayTL, ik vind joggingbroekjes ook niet zo heel leuk, maar er is gelukkig best een en ander te krijgen dat er dan net wat leuker uit ziet dan de standaard joggingbroek. Heel af en toe komen we een ander broekje tegen wat ook voldoet en die dan wat vlotter staat . Aan de ander kant, draag ik zelf ook het liefst dat wat ik prettig vind zitten…

Kinderyoga hebben mijn beide kinderen gedaan. Geen zweverig gebeuren vond ik (soms mochten de ouders een lesje meedoen).
Ze gingen er met plezier heen en zijn er op een gegeven moment mee gestopt, toen wilden ze andere dingen.

Jongste hier zat niet lekker in haar vel en in eerste instantie waren we op zoek naar een kindercoach. We vonden iemand maar die ging met verlof en dan zouden we moeten wachten of een ander zoeken, maar die spraken me een stuk minder aan.
En toen kwamen we bij een tekentherapeute en daar gaat ze nu met enige regelmaat heen.
Ze is de afgelopen tijd enorm gegroeid qua zelfvertrouwen, op school meer haar draai gevonden, met sporten kan je het ook heel goed zien.

Trotse mama modus:
Ze doet karate en ging van een "verlegen" meisje wat op de bank keek naar de les naar een dametje die plezier heeft in wat ze doet. Het helpt dat ze inmiddels een van de oudsten van haar groepje is, dus ze voelt zich groot, maar ze wil ook mee gaan trainen bij een oudere groep. Dat is dan wel weer spannend en vorige keer heeft ze op de bank zitten kijken. Maar die gelegenheid krijgt ze gelukkig ook. En ik ben blij dat ik haar daarin ook haar tijd heb gegeven tot nu toe, want ze weet zelf blijkbaar wat werkt voor haar.
In haar tempo maakt ze steeds stappen en ik vind het superknap.

Van de week zei een andere ouder dat ze het zo mooi vond om te zien hoe ze gegroeid was van begin van het jaar tot nu, hoe anders ze in de les staat. Ik was al trots op mn karateka, maar het is wel heel leuk om te horen dat anderen het verschil ook zien .

Wat mooi Nijna! Onze kleuter zit op judo en zijn zelfvertrouwen en assertiveit zie je echt groeien op de mat. Bovendien kan een uurtje judoën hem ook weer wat in balans krijgen als zijn hoofdje overloopt

En over overlopende hoofdjes gesproken... Wat helpt jullie kinderen bij overprikkeling? S heeft het op het moment zwaar; zijn intense beleving van de feestdagen, de onrust bij andere kinderen door de feestdagen en veel onrust bij mij door gedoe in de familie. Het jochie loopt helemaal over Buitenspelen (in het donker, in de regen voetballen met een onbekend jongetje en zijn ouders ) en zijn voeten masseren hielp uiteindelijk wel iets, maar bah, wat vind ik het naar om hem zo te zien... ik ben dus heel benieuwd wat jullie doen om jullie kinderen te helpen

We hebben trouwens net besloten morgen met hem te bespreken wat er in de familie speelt zodat hij dat wat hij van alle toestanden meekrijgt een beetje kan plaatsen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mevr_Mus op 17-12-2016 23:09:43 ]

Bij overprikkeling helpt bij Oudste maar 1 ding echt en dat is fysiek contact. Masseren, knuffelen, samen slapen, allemaal dingen die wij in drukke en/of moeilijke periodes in onze dag inbouwen zodat hij niet overloopt.

Bij overprikkeling wordt ons aangeraden om voelspelletjes te doen zoals kleien, zand, puzzel etc (kleuren of tekenen kan ook maar omdat de motoriek van mijn kleuter niet zo lekker gaat is dat weer een bron van frustratie). Of een luisterboek of naar muziek luisteren. Fysiek contact werkt bij ons juist weer totaal niet.

We hebben nu ook een rustig plekje ingericht op zijn kamer met een zitzak. Maar hij vindt het nog wel lastig om daar zelf zijn moment voor te kiezen en wij merken toch vaak net iets te laat als hij overprikkeld is. En hem afzonderen op dat moment voelt dan gewoon niet goed (ook niet met ons erbij).

Filmpjes kijken op de tablet werkt voor hem juist weer heel goed. Dat is echt zijn rustmomentje s avonds.

Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten.

Ja hier werkt klei en zand echt niet, maar heeft wellicht ook met de leeftijd te maken? De natuur in is overigens ook een goede ontprikkel-tip!

quote:

Op zaterdag 17 december 2016 13:51 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?

Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.

Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen .

De jogginbroeken van 4 Funky flavours.
En Next heeft ook slim fit joggingbroeken, goede kwaliteit, en ze vallen ook echt behoorlijk smal.

Dank! Fysiek contact werkt hier ook heel goed. In drukke periodes slapen we ook regelmatig samen Eigenlijk doen alle fysieke activiteiten hem goed, in bad, fietsen, klimmen, rennen, apenkooien in de woonkamer, knuffelen met de kat

Spelen met playmobil of lego doet S ook erg goed, maar dat is meer preventief, als hij overprikkelt is lukt het hem niet meer. S is een kind dat heel fijn zelf kan spelen, dus als dat niet meer lukt is voor ons een duidelijk teken dat het te veel is.

De We heeft broeken voor jongens met spijkerbroek buitenkant en joggingbroek binnenkant. Misschien een tip

quote:

Op zaterdag 17 december 2016 23:48 schreef Kyara het volgende:
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten. => dat je het je alleen al bewust bent is al briljant!

Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?

Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..

Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!

Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!

LE, wat klinkt dat als een fijne tandarts zeg

Oh Danic, wat vervelend voor haar. Zo "gefrustreerd" zijn en niet weten waarom

Skoap, dank voor de boekentip. Dat zou ook wel eens iets voor Ow kunnen zijn. Ik heb hem meteen op z'n verjaardagslijstje gezet

Ik denk dat je er ook goed aan hebt gedaan Evenstar! En wat mooi dat hij het wel voor jou nog heeft gedaan En nog maar 5, dat is toch ook echt superjong.

Dat kinderyoga ga ik onthouden. Ik was gisteren met Ow naar een kinderconcert. Muziek van een orkest bij het verhaal "the snowman". Ik had bedacht dat ik zo weg kon gaan, als Ow het niet zou trekken. Bij de rustige muziek zei hij zelf: wat een fijne muziek en lag hij heel rustig tegen mij aan. De wat hardere muziek pakte hij mijn hand en vond hij het niet leuk. Maar ik geloof dat ik hem genoeg zekerheid gaf om te blijven. Maar hij werd dus van de rustige muziek echt heel relax, dus ik ga het zeker nog een keer proberen

Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes. En Ow zoekt zelf zijn puzzels op, dan pakt hij een puzzel van 100 stukjes en is daar zo een half uur mee bezig.

Oh faalangst, zo lastig om daarmee om te gaan Kyara. Maar wat mooi dat je al een plekje voor hem hebt ingericht. En zoeken naar het rustplekje ook niet gewoon heel veel tijd kosten? Kan ik me zomaar voorstellen.

Ik heb trouwens begonnen aan een cursus kindercoach. Echt zo leerzaam en fijn: