Woensdag, 23 november.Een dag die al maanden in mijn agenda rood is omcirkeld. Vandaag is het dan eindelijk zo ver. We gaan naar Manchester. In de ochtend ben ik door een vriendin afgezet op het station in Dordrecht. Hier begint mijn reis naar het eiland.
Onze trein gaat om 12.00. Ik zeg onze, want ik liep daar grote eindbaas HMF tegen het lijf. Die had de nodige biertjes al in zijn mik zitten. Vanaf Dordrecht was dat niet anders..
De heenreis was ellende, sowieso heb ik het niet echt op de trein. We bleken achter een sprinter te zitten en konden daardoor niet echt vaart maken. Tot overmaat van ramp zat er een defecte trein voor ons. Hierdoor moesten we terug naar Boxtel om via een ander spoor uiteindelijk naar Eindhoven te kunnen rijden.
Een korte noodzakelijke stop bij de Burger King leidde er toe dat we vergezeld raakten met de afdeling Den Haag. Gezamenlijk reizen we af naar het vliegveld.
Eenmaal aangekomen op Eindhoven Airport treffen we daar o.a. Happel en anderen aan. Niet veel later volgt Caland. Uiteraard staat het bier al klaar...
De vlucht naar Manchester is een korte. We vliegen in een goed uur van Eindhoven naar Manchester. Eenmaal aangekomen droppen we snel onze spullen in de AirBnB en verkassen naar het centrum. Daar eten we een snelle hap en duiken we het centrum in. Het is dan al begeven van de Feyenoorders en de stad maakt een Hollandse indruk. Overal lopen groepjes Feyenoorders. Het vinden van een geschikte pub lijkt op het eerste gezicht geen enkel probleem.
Toch worden we de eerste kroeg al snel uitgezet. Een groep bijdehante Feyenoorders maakt er een potje van en wordt de kroeg uitgezet. Daarmee wordt tegelijkertijd aangegeven dat de kroeg sluit... "Bedankt jongens..." Naar later blijkt dit de enige wanklank te zijn geweest die ik persoonlijk van Feyenoorders heb gezien.
Het doet mij deugd jullie te kunnen melden dat we ons maatje Knut ook gezien hebben in Manchester
Donderdag, 24 November. MATCHDAYNa een zware eerste nacht met een extreem korte periode van slaap staan we om half 9 aan het ontbijt. Een goed Engels ontbijt is dat ook een welkom geschenk. Dit doen we de hele week in
Cafe North
Waar de één nog een slachtoffer is van het alcoholisch geweld van de avond ervoor, komt het Caland op een waar applaus te staan van het volledige eetcafe wanneer hij, naast zijn Engelse ontbijt, een een grote pint geserveerd krijgt.
De dag is begonnen.Na het ontbijt besluiten we langs het National museum of Football te gaan. Persoonlijk vond ik er geen zak aan. Maar ik kan me voorstellen dat mensen dit een mooi museum vinden. Je merkt wel dat alles in Engeland voetbal ademt.
Ook de Feyenoorders laten op het kladblokbord weten dat ze aanwezig zijn..
De middag brengen we door @ Printworks,
Yates.
Een pub waar ik eigenlijk alleen maar aan de tieten van Jenna (wie?) kan terugdenken.
Jenna is de dame van dienst achter de bar. Een begin 30er met echt enorme tieten (Vergeten pics te maken, duizend maal excuses
)
Het bier vloeit wederom rijkelijk.. Ondertussen wordt het plein volledig eigen gemaakt door Feyenoordsupporters....
Langzaam maar zeker gaan we ons op maken voor de tocht richting Old Trafford.
We pakken vanuit het centrum de tram naar Old Trafford. We denken op bestemming te zijn aangekomen en stappen uit op station Old Trafford. Naar het later blijkt dat we bij het cricket stadion zijn uitgestapt.
Na een sanitaire stop en een hapje en een drankje vervolgen we onze weg naar het stadion.
De wedstrijd hebben we allemaal gezien. Feyenoord is geen partij voor dit Manchester United. Een oorveeg van 4-0 was dan ook min of meer ingecalculeerd. Of dit de pret mocht drukken? Natuurlijk niet! Tijdens de wedstrijd zong het legioen massaal en konden sneren richting het povere United publiek natuurlijk niet uitblijven. Het "only sing when you're winning" is uitstekend toepasbaar op het Man United publiek. De enige manier waarop de mannen van United tot vocale aanwezigheid waren te porren was toen het legioen massaal "Liverpool, Liverpool" inzette. Voor mij wel het hoogtepunt van de wedstrijd, wat natuurlijk geeft te denken over het niveau van Feyenoord. Maar wie denkt dat voetbal de insteek is van deze trip, heeft het mis. Voetbal is bijzaak en we genieten vooral van de trip zelf met de daarbij behorende pubs en pints.
Na de wedstrijd moeten we ruim een half uur wachten alvorens we het stadion mogen verlaten. We grappen en grollen nog wat na met de stewards en de grasmeesters.
Op de weg naar buiten laten sommige nog een souvenir achter...
Eenmaal aangekomen bij de tramhalte keren we terug naar het centrum van Manchester. Daar splitst de groep zich op in zij die nog een afzakkertje halen en zij die na een lange dag hun bed op gaan zoeken. Ikzelf behoor tot die laatste categorie....
Vrijdag, 25 November Barnsley - Nottingham ForestDe volgende morgen is het alweer vroeg dag. Happel en ik besluiten om vroeg te ontbijten.
Op een later moment worden we vergezeld door de afdeling Den Haag en HMF. Het getetter op de vroege morgen door HMF wordt Happel en mij al snel teveel. We gaan elders een welverdiende bak koffie drinken.
Direct worden we vergezeld door wat bobby's. Prima lui overigens. Als er één instituut is dat de omgang met supporters feilloos weet aan te voelen dan is het de Engelse politie wel. Er was een uitstekende wisselwerking tussen de duizenden Feyenoord supporters en de politie.
Dit blijkt ook uit de lovende woorden die de politie commissaris van Manchester uitsprak in de krant. Dat is wel even wat anders dan die opgefokte Carabinieri uit Rome..
Maar goed, de wedstrijd van Feyenoord is achter de rug. Vandaag focussen we ons op
Barnsley - Nottingham Forest....
We pakken rond een uur of één de trein naar Barnsley.
Onderweg moeten we overstappen op Huddersfield.....
Eenmaal daar stappen we over op een trein die qua gesteldheid door zou kunnen voor een trein zoals we die in de jaren 60 in Nederland kenden.
Nog voordat we vertrokken kwam de machinist naar ons toe. In niet te verstaan Engels gaf de beste man aan dat we ons moesten gedragen en rustig aan moesten doen. Kennelijk zijn we te rumoerig. Als dit al te rumoerig is.... We hebben pas een paar biertjes op. Enfin... We zijn weer onderweg.
Natuurlijk missen we de overstap die we moesten hebben. Het enige goede nieuws waar ik jullie mee kan verblijden is deze paarse schone...
Uiteindelijk komen we dus wel aan op de plaats van bestemming...
Eenmaal aangekomen in Barnsley gaan we eerst een hapje eten en uiteraard een pintje drinken. Na het eten maken we ons op voor de wedstrijd.
In goed Engels gebruik lopen we door een dichtbevolkte woonwijk waar na een heuvel het stadion van Barnsley opdoemt.
In de verte horen we het geluid van een doedelzakspeler waarvan de kwaliteiten duidelijk te wensen over laat.
Aangezien we erg vroeg zijn, duiken we nog maar even the Mount in, een pub. Daar wordt ons door de beveiliging de vraag gesteld ; mate, why in earth Barnsley? The lower the league the better is het antwoord. En niets is minder waar. Wat een heerlijk stadion. Dit is waarvoor je naar Engeland afreist. Pure cult.
PMDS @
The MountDe dames van de pub doen hun uiterste best het tempo van de supporters bij te houden.
En die Engelsen kunnen er wat van... De tap gaat nauwelijks dicht.
Een ouwe knar die waarschijnlijk nog heeft geholpen het stadion te bouwen probeert speldjes aan de man te brengen.
Iets voor kwart voor 8 doken we het stadion in....
Via de trap gaan we naar ons vak....
Oakwell is de thuisbasis van Barnsley sinds 1888 en biedt plaats aan zo'n 23000 supporters.
De noordzijde biedt plaats aan maximaal 6200 bezoekende supporters.. Zoveel nam Nottingham er niet mee. Maar een mannetje of 1200 was wel van de partij.
Oh ja, en er werd ook nog een wedstrijdje gespeeld.
Barnsley viert de 1-0
Barnsley kwam tot 2 keer toe voor maar zal uiteindelijk het onderspit delven.
De 2-1 van Barnsley valt een minuut na de 1-1. Dit is de laatste keer dat Barnsley juicht die avond. Ze gaan er met 2-5 vanaf.
Bendtner zagen we ook nog invallen. Schijnt een aardig spitsje te zijn geweest vroeger.
Na de wedstrijd pakken we snel de trein terug naar Manchester.
26 November, Burnley - Manchester City Burnley - Manchester City staat vandaag op het programma. Deze wedstrijd is half 1 lokale tijd dus we moesten een beetje haasten voor het ontbijt. Iets wat lang niet iedereen op prijs stelde.
Op deze morgen blijkt HMF ook maar een mens te zijn. De zaterdag heeft haar eerste slachtoffer gemaakt. Op deze dag is ons niet alleen grootheid Fidel Castro ontvallen maar ook HMF is klinisch dood. De bodybag is besteld. Caland en zijn maat gaan hun geluk beproeven in Liverpool en zullen wij de rest van de dag niet zien. Met 11 man reizen we af naar Burnley.
Vanuit de trein zien we
Turf Moor al liggen. Op Preston North End na, speelt Burnley al het langst achtereenvolgens in het zelfde stadion. Sinds 1883 is dit de thuishaven van Burnley F.C.
Eenmaal aangekomen in Burnley is het 10 minuten lopen naar het stadion.
En net zoals in Barnsley lopen we hier door de woonwijk alvorens we bij het stadion aankomen.
Het valt gewoon op hoe weinig politie er op straat is. Bij Feyenoord - NEC staan er honderden agenten in en rond de Kuip. Hier een handje vol...
De Manchester City supporters hebben gewoon vrij vervoer en kunnen zonder tussenkomst van al te veel agenten hun plaats gaan zoeken op het uitvak...
We zijn wat aan de late kant ivm vertraging van de trein dus tijd voor een biertje is er niet.
We zien een matige eerste helft die wat op en neer golft. Uiteindelijk zien we Burnley verrassend op 1-0 komen. City maakt 10 minuten voor rust gelijk.
Uiteraard kon ik het niet laten...
In de rust eten we naar goed Engels gebruik een Pie uiteraard in combinatie met een biertje...
Op de wc merk ik dat er hier eerder Feyenoorders zijn geweest.
Aangezien het in Engeland verboden is bier te drinken op de tribunes stroomt het onder de ring in de rust snel vol...
City wint deze slechte wedstrijd met een pover verschil van één goal...
Na de wedstrijd gaan we opzoek naar een pub om voor de verandering maar een pint te drinken. Onderweg zien we nog genoeg mensen die proberen hun Burnley merchandise vanuit de achtertuin te verkopen...
Ook in Burnley hangt Jezus.
Na de wedstrijd drinken we de nodige pints in The Princess Royal
Vervolgens zetten we weer voet richting Manchester. Eenmaal aangekomen op het Victoria station komen we een paar Manchester City fans tegen die we vaag kennen van wedstrijden bij Feyenoord. Deze jongens bezoeken soms een wedstrijdje in de Kuip. Het duurt dan ook niet lang voordat het '
Who the F is Man Utd' wordt ingezet. Op dit soort momenten besef je hoe klein het voetbal wereldje kan zijn.
Op de laatste avond splitst de groep in 2e en gaan we nog eens lekker uit eten gevolgd door de nodige pints.
De volgende morgen is het tijd om huiswaarts te keren.
Ik wil de mannen van FOK,
Happel HMF Caland evenals de anderen bedanken voor deze onvergetelijke trip. Nu maar hopen dat we thuis dik van Fener winnen zodat we half januari nog een trip ergens in Europa kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door onlogisch op 28-11-2016 23:18:06 ]